Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΥΠΟΥΡΓΟ

Τσάι ( ή μάλλον πορτοκαλάδα) και συμπάθεια, θα έλεγα πως είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης ΔΣ ΟΛΜΕ και Υπουργού.
Τέθηκαν όλα τα μεγάλα ζητήματα μισθοί, περικοπές δαπανών, αξιολόγηση, ωράριο κ.λπ.
Οι απαντήσεις ήταν στο στυλ «έχετε δίκιο για μισθούς αλλά τι να κάνουμε είναι μια πού δύσκολη περίοδος».
Δεν θα εξαιρεθούμε βέβαια από τις νέες περικοπές μισθών στο δημόσιο (δώρα κλ.π). μόνο για τους πανεπιστημιακούς έχει μια …αγωνία να μην γίνουν άλλες περικοπές….
Για το ωράριο προσπάθησε να μας καθησυχάσει λέγοντας πως θα γίνει μετά από «διάλογο» και προσπαθώντας να αποφύγουμε απολύσεις η εφεδρεία.
Απολύσεις και εφεδρεία «δίνει μάχη να μην ισχύσουν για τους εκπαιδευτικούς».
Σε 15 μέρες θα μας ανακοινώσει κάποια επιμέρους μέτρα. (πιθανόν για διετία κ.λπ)
Για την αξιολόγηση μας κάλεσε να πούμε τις προτάσεις μας, έκανε πως δεν καταλάβαινε ότι είναι δεδομένη η σύνδεση με μισθό βαθμό με το νόμο και αρνήθηκε βεβαίως να δεσμευτεί πως θα καταργήσει ή τροποποιήσει το νόμο 4024.
Του τονίσαμε πως είμαστε σε πόλεμο από τη στιγμή που θα ανοίγει όλα αυτά τα θέματα.
Θ.Κ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Με τα  Α της ζωής μας μπροστά ...ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Πολίτες της Καρδίτσας
Ας θυμηθούμε…
Το 2010-2011 η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τη δήλωση της τότε υπουργού Παιδείας πως η χρονιά αυτή θα είναι η δυσκολότερη από τη μεταπολίτευση και μετά. Τον Σεπτέμβρη του 2011 η ίδια υπουργός δήλωνε πως η χρονιά 2011-2012 θα είναι η δυσκολότερη από την κατοχή και μετά. Για τη φετινή σχολική χρονιά μάλλον οι συγκριτικές περιγραφές περιττεύουν, αφού και οι τελευταίες αυταπάτες διαλύθηκαν μέσα σ’ ένα εφιαλτικό πεδίο ραγδαία εξελισσόμενης κοινωνικής καταστροφής.
Τούτες τις μέρες ετοιμάζεται να ψηφιστεί στη βουλή το νέο πακέτο μέτρων ύψους 11,5 δις για τη διετία 2013-2014, αθροίζοντας επιπλέον τα 3 δις των συμπληρωματικών μέτρων του περασμένου Μαρτίου, τα 2 δις της λεγόμενης τρύπας του τρέχοντος κρατικού προϋπολογισμού και μύρια όσα, το σύνολο των οποίων θα ξεπεράσει τα 20 δις, τις 150.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα και βλέπουμε…
Είναι η εφαρμογή των προεκλογικών υποσχέσεων της «επαναδιαπραγμάτευσης» και της «απαγκίστρωσης», που σε συνθήκες εκφοβισμού υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο. Ζούμε τα «ισοδύναμα μέτρα», που θα αντικαθιστούσαν τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και δεν θα μείωναν το βιοτικό μας επίπεδο. Όλα αυτά δεν βαφτίζονται πλέον οριζόντιες περικοπές, αλλά μαζί με την «ανάκαμψη», την «ανάπτυξη,» την «πάταξη της φοροδιαφυγής» και λοιπά ψεύδη, συνθέτουν το νέο πακέτο της  βαρβαρότητας που κατευθύνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε μετωπική σύγκρουση απέναντί μας.
Οι πρόσφατες εκλογές του Ιουνίου, αφού εξασφάλισαν στη γνωστή μας τρόικα μια τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, μια νέα τρόικα εσωτερικού και, όπως η ίδια διατείνεται, μακράς πνοής, ταυτόχρονα καθήλωσαν σε στάση αναμονής όλο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που προσπαθούσε να σταθεροποιήσει μια πορεία αντίστασης για να αποτρέψει την καλπάζουσα ανεργία και την εξαθλίωση. Αυτήν την κατάσταση πρέπει να την αλλάξουμε. Ίσως ο στίχος του Ελύτη «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά»  μπορεί να δώσει τον παλμό.
Η Δημόσια Παιδεία ακολουθεί τον ίδιο κατήφορο όπως και το σύστημα Υγείας δίνοντας την εικόνα της κατάρρευσης σε ό,τι μέχρι τώρα αποκαλούνταν κράτος Πρόνοιας. Αυτό ακριβώς εννοούν η κυβέρνηση και το μιντιακό τσίρκο που την στηρίζει, όταν αναφέρονται σε ένα «νοικοκυρεμένο» και «ευέλικτο» κράτος. Τα σχολεία λειτουργούν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, ενώ η διόγκωση του κόστους θέρμανσης προοιωνίζει έναν κρύο χειμώνα για μας και τους μαθητές μας. Οι κυοφορούμενες νέες βίαιες ανατροπές σε όλο το πλέγμα των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων και κατακτήσεων είναι σε πλήρη αντιστοιχία με το περιεχόμενο και το πνεύμα του αποκαλούμενου νέου σχολείου και αποτελούν την προσαρμογή σε ένα εφιαλτικό εργασιακό μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Παράλληλα ο εκφασισμός της κοινωνίας απλώνεται σε ανησυχητικές διαστάσεις, αφού οι βίαιες πρακτικές των χρυσαυγιτών είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις επίσημες πολιτικές του κράτους και προσελκύουν το ενδιαφέρον μιας μερίδας της νεολαίας μας, απ’ τα φτωχά λαϊκά στρώματα κυρίως, που βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο το φάσμα της ανεργίας και τα αδιέξοδα της φτώχειας και της ανασφάλειας.
Σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα προβάλλει επιτακτικό το ερώτημα : Κι εμείς τι κάνουμε, τι περιμένουμε;
Έχοντας την εμπειρία της τελευταίας διετίας μπορούμε να διδαχτούμε. Σταθήκαμε ανεπαρκείς απέναντι στο καθήκον να υπερασπιστούμε τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών καθώς και τα δικά μας εργασιακά δικαιώματα. Είναι περισσότερο ξεκάθαρο παρά ποτέ  ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα κρίσιμο δίλλημα. Να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε  την γενικευμένη, αποφασιστική επίθεση που ήδη εξελίσσεται , ή, διαφορετικά, η εποχή μας κινδυνεύει να σφραγιστεί από μία ακόμη ήττα, στρατηγικών διαστάσεων, για τους εργαζόμενους, για το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας και για το μέλλον της νέας γενιάς.
Να μην το αφήσουμε να συμβεί!!!!!
Γιατί, όπως είπε κι ο Μπρεχτ
«παλεύει για την υπόθεση του εχθρού
εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση»

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

«Χαϊβάνηδες γιουνάνληδες»

 ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΠΕΛΑΣΗ
  

Κάποτε ο Οζάλ είχε πει ότι δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα,
αλλά αυτή θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στις αγκαλιές μας.
Πού να το φαντάζονταν ότι είκοσι σχεδόν χρόνια με τα τον θάνατο του,
η Ελλάδα θα είχε πραγματικά κατακτηθεί σαν «χαζό φρούτο» από μια τουρκική τηλεοπτική επέλαση που έχει καθηλώσει τους Έλληνες μέσα στην μεγάλη τους κρίση, καθώς τα ελληνικά κανάλια σου δίνουν πλέον την εντύπωση ότι δεν βρίσκεσαι σε κάποια ελληνόφωνη επικράτεια, αλλά κάπου στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στον Ντιαρμπακίρ και δεν συμμαζεύεται.
Τρίβουν τα χέρα τους οι Τούρκοι καθώς οι τηλεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο ελληνικό κοινό γεμίζοντας τα τουρκικά ταμεία και παράλληλα σπάνε πλάκα με τους «χαϊβάνηδες γιουνάνληδες», καθώς τους πασάρουν ό,τι θέλουν για μεταξωτές κορδέλες, ενώ στην ίδια την Τουρκία προβάλλονται τηλεοπτικές σειρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο.
Πού ξέρει κανείς, μπορεί σε λίγο καιρό να φτάσουμε στο σημείο να εισάγουμε και αυτές τις τουρκικές τηλεοπτικές σαπουνόπερες, θάβοντας οριστικά την ελληνική μας κουλτούρα στο μπιτ παζάρ της Ανατολίας, προς δόξα του Μακρυγιάννη του Κολοκοτρώνη και Κοσμά του Αιτωλού. Εξ άλλου οι Τούρκοι θεωρούν πως μας κάνουν μεγάλη χάρη να μας πουλάνε ό,τι τηλεοπτικό φρούτο παράγουν, καθώς, όπως ισχυρίζονται, μέσα στην μεγάλη κακομοιριά της Ελλάδας οι τηλεοπτικές τους σειρές αναπαύουν τους κακομοίρηδες τους Έλληνες και τους δίνουν λίγη χαρά μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της μαύρης τους καθημερινότητας.
Είναι χαρακτηριστικό ένα δημοσίευα της τουρκικής εφημερίδας Βατάν, με τον τίτλο, «Türk dizileri Yunanlılara krizi unutturuyor», δηλαδή, «Οι τουρκικές σειρές κάνουν τους Έλληνες να ξεχνούν την κρίση». Παράλληλα μια πρόσφατη έρευνα του γνωστού τουρκικού καναλιού, NTV, από την εκπομπή, «Pasaport» του Mete Çubukçu, με τον τίτλο, «Türk dizileri krizdeki Yunanistn’ ı nasil etkiliyor», δηλαδή, «πώς επιδρούν οι τουρκικές σειρές στην ελληνική κρίση», ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίχτηκε ότι οι τουρκικές σαπουνόπερες εμφανίζονται σας οι ...ψυχολογικοί σωτήρες των Ελλήνων.
Αλλά το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό καθώς δια μέσω αυτών των σειρών καλλιεργείται ένα κλίμα εικονικής φιλίας, μιας ατμόσφαιρα ελληνικής υποχώρησης και σταδιακής αποδοχής όλων των τουρκικών επεκτατικών απόψεων και φυσικά δημιουργείται το έδαφος για να γίνουν φιλικές όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις που θα μας «απαλλάξουν» από όλες τις «σύγχρονες αμαρτίες» μας σαν έθνο και σαν λαό. Με λίγα λόγια, αυτό που είχε πει ο Οζάλ, έρχονται σήμερα να το υλοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα μεγάλα ελληνικά κανάλια σαν σύγχρονες κερκόπορτες της τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής.
Η αρχή έγινε από την περίφημη «Ιστορία Αγάπης» με την γνωστή τηλεοπτική σειρά του Μέγα. Αλλά ο θριάμβος της τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής έγινε με τον περίφημο Εζέλ. Εδώ θα κάνουμε μια στάση καθώς το θέμα χρειάζεται και κοινωνιολογική ερμηνεία. Τρεις ήταν κυρίως οι αιτίες της μεγάλης επιτυχίας του Εζέλ.
Α) Η πρώτη είναι η καθαρά κινηματογραφική- τηλεοπτική. Συγκρίνοντας τον ΕΖΕΛ με τα ελληνικά σήριαλ -με τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες ούτε λόγος να γίνεται για κάποια σύγκριση, καθώς εκεί η ηλιθιότητα είναι ο κύριος πρωταγωνιστής- αμέσως διαπιστώνει κανείς ότι υπερέχει κατά πολύ σε ποιότητα. Η συνταγή μεγάλης και συνεχούς δράσης με φοβερή πλοκή, άριστοι ηθοποιοί με φοβερό παίξιμο, έντεχνη και πράγματα ποιοτική μουσική, μια εικόνα πολυτελείας και χλιδής -άσχετη με την τουρκική πραγματικότητα- πέτυχε να υπνωτίσει ένα ελληνικό κοινό που έχει βαρεθεί τις ελληνικές τηλεοπτικές βλακείες.
Β) Η δεύτερη διάσταση είναι η ψυχολογική: στο σήριαλ αυτό -όπως και στα άλλα τουρκικά σήριαλ- εμφανίζεται μια χαμένη διάσταση της ελληνικής κοινωνίας που έχει θαφτεί τα τελευταία χρόνια από ένα πολυδιαφημιζόμενο ελληνικό εκσυγχρονισμό. Ενώ στα ελληνικά κανάλια κυριαρχεί μια επιμονή στην σεξουαλικότητα και σε κάθε ευκαιρία το γυμνό είναι ο σημαντικότερος τηλεοπτικός παράγοντας τηλεθέασης, ενώ καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τηλεοπτικές σειρές που προάγουν την αποχαύνωση της ελληνικής κοινωνίας, εδώ έχουμε την προβολή μιας κοινωνίας που υποτίθεται ότι σέβεται την τιμή της γυναίκας, την οικογένεια με το κοινό τραπέζι, την μάνα, τον πατέρα, τις αδελφικές σχέσεις, την τιμή της φιλίας και όλα αυτά που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας μέχρι ίσως και την δεκαετία του εβδομήντα. Ο Εζέλ ξυπνάει στον σημερινό Έλληνα κάποια χαμένη του ταυτότητα και αυτό είναι ίσως ο κυριότερος λόγος της μεγάλης του επιτυχίας -ούτε να το φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να προβληθεί στην Γερμανία ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Υπάρχει όμως και η τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα διάσταση:
Γ) Χωρίς να το κάνουν συνειδητά, αλλά αυτό ήταν αναπόφευκτο, ο Εζέλ δείχνει ακριβώς μια από τις σημαντικότερες διαστάσεις της σύγχρονης Τουρκιάς. Μια ασταμάτητη βία και μια αδίστακτη τουρκική μαφία. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι εδώ ο Έλληνας εξοικειώνεται με κάτι το μέχρι χτες πρωτόγνωρο. Το έγκλημα, η εκδίκηση, το αίμα, τα πιστολίδια και οι δολοφονίες, προβάλλονται σαν κάτι το φυσιολογικό, κάτι το απαραίτητο, συχνά αναγκαίο για το ξέπλυμα της τιμής, για την απόδοση της δικαιοσύνης. Αυτή είναι η σύγχρονη Τουρκία. Ένας κόσμος βουτηγμένος στο αίμα, όπου οι «ήρωες» και οι «σοφοί» είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της τουρκικής μαφίας.
Εδώ όμως βρίσκεται και το πιο επικίνδυνο σημείο για τους Έλληνες και τον ελληνισμό. Έχοντας υποφέρει επί αιώνιες από μια αφύσικη, συχνά πρωτόγνωρη βαρβαρότητα που πήγαζε ακριβώς από το ψυχολογικό υπόβαθρο μιας κοινότητας και μιας θρησκείας όπου δεν καταδικάζεται η βία όπως στον χριστιανισμό, αλλά αντίθετα συχνά εξυψώνεται σαν η απαραίτητη κάθαρση, σήμερα εξοικειωνόμαστε με τηλεοπτικό τρόπο και θαυμάζουμε αυτό το αιματοβαμμένο «δημιούργημα», που μπροστά του ακόμα και οι γκάγκστερς του Σικάγο φαντάζουν μωρές παρθένες. Και παράλληλα, ο θαυμασμός αυτός μετατρέπεται σταδιακά, υποσυνείδητα αλλά σταθερά, σε ένα αίσθημα υποταγής μπροστά σε έναν αδίστακτο, όπως προβάλλεται, γείτονα, που είναι ικανός για όλα, ακόμα και να πίνει το αίμα σαν λεμονάδα.
Ενώ όμως στην Ελλάδα οι Έλληνες μένουν με ανοιχτό το στόμα παρακολουθώντας τις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, στην ίδια την Τουρκία κάνουν θραύση οι ανθελληνικές τηλεοπτικές σειρές, όπως αυτή που μεταδίδεται στην τουρκική κρατική τηλεόραση με τον τίτλο, «Mazi kalbımde yaradır» -δηλαδή «Το παρελθόν πληγή στην καρδιά μου». Στην ανθελληνική αυτή σειρά παίζουν ο Özğür Çevik, γνωστός Νίκος μας από την τουρκική τηλεοπτική σαπουνόπερα «Ιστορία αγάπης» και η Sedef Avci, η γνωστή μας Μπαχάρ από τον Εζέλ.
Η ιστορία είναι και αυτή ιστορία αγάπης με φόντο όμως την κυπριακή τραγωδία του 1974. Ο Özğür Çevik, αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού μετέχει στην τουρκική εισβολή στην μεγαλόνησο και σε διαφορές πολεμικές επιχειρήσεις με πολύ μελό σκοτώνει αβέρτα τους «κακούς» Έλληνες. Κάποια στιγμή ο ήρωας μας πιάνεται αιχμάλωτος από τους «αιμοσταγείς εγκληματίες» της ΕΟΚΑ και βασανίζεται φρικτά ενώ η αγαπημένη του Sedef Avci, νοσοκόμα του τουρκικού στρατού, ψάχνει απεγνωσμένα να τον απελευθερώσει από τους κακούς και εγκληματίες Έλληνες που διαπράττουν «φρικτή γενοκτονία» σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Άραγε θα τολμήσει κανένα ελληνικό κανάλι να φέρει και αυτή την σειρά στην Ελλάδα; Τότε πραγματικά θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Αλλά είναι ατέλειωτες οι ανθελληνικές σειρές όπως τα «Kirik Kanatlar», ή «Σπασμένα Φτερά». Εδώ έχουμε και την τουρκική εκδοχή της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας προς δόξα και τιμή της κας Ρεπούση. Η σκηνή από την προκυμαία από όπου θα αναχωρήσουν οι Έλληνες πρόσφυγες μετά την μικρασιατική καταστροφή: ο τουρκικός στρατός, όχι μονό συνοδεύει και κουβαλά με μεγάλη ευγένεια τα υπάρχοντα των προσφύγων, μην τυχόν και κουραστούν, αλλά έχει στήσει και ένα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία, όπου τους προσφέρει τρόφιμα, ποτά και ό,τι άλλο που θα τους κάνει ευχάριστο το ταξίδι της προσφυγιάς. Μάλιστα κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες κλαίνε γιατί θα χάσουν τον φίλο τους, κάποιο Νίκο και κάποιο Κώστα. Ένας λοχαγός είναι απαρηγόρητος για κάποια Μαρία, που τον χαιρετά με εμφανή την στενοχώρια γιατί φεύγει στην προσφυγιά. Σε λίγο τα πλοία που θα τους παραλάβουν φτάνουν και αφού οι Τούρκοι φαντάροι φορτώσουν τα υπάρχοντα τους, τότε βγάζουν τα μαντήλια. Από την μια ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ που κλαίει απαρηγόρητος γιατί φεύγουν οι Ρωμιοί πρόσφυγες και από την άλλη οι Ρωμιοί κλαίνε και αυτοί καθώς ανεμίζουν τα μαντήλια του αποχαιρετισμού. Κάπως έτσι έγινε η Μικρασιατική καταστροφή κι η άρχισε η μεγάλη ελληνική προσφυγιά κατά το περίφημο αυτό τουρκικό σήριαλ.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Τουρκολόγος

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Το τέρας μέσα μας.

Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ

Posted on 17 Ιουλίου, 2012 7:55 πμ by xtremyst



[Αναδημοσίευση απο sanejoker.blogspot.gr]

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσετην ανθρώπινη ψυχή.
Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίαςστο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μιαπροσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών τωνSS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικίατων Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους ηυπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.
Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.
Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοικαλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τημνήμη.
Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μιαεικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του«δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτκλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.
(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θασηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.
Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο«μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή.Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω νασυμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.
Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναιεμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.
Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμαπρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με τηντιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τιςαισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τονπειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο…Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;
Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.
Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.
Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%… Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450βολτ!
Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από τον Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».
Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά:  Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».
Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό τοπείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»
Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέρονταςότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού.Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.
Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ’ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές.
Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.
Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.
Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.
Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά(από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχιως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.
Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.
Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό,πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

Για τη μεταφορά -xtremyst-
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-hq9
Σχόλιο του φίλου Τάκη Κωστόπουλου στο ygeianet.gr.Τι θαυμάσια θα ήταν αν η εκπαιδευτική-παιδαγωγική μας κατεύθυνση λειτουργούσε με τέτοια  πονήματα.
Αντιστεκόμαστε;……Αναρωτηθείτε…….

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Αύξηση ωρών για τους μόνιμους, τέλος οι αναπληρωτές

Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας για όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης
Από factorx στις
Αύξηση ωρών  για τους μόνιμους,  τέλος οι αναπληρωτές
Μέχρι το τέλος του χρόνου τίποτε δεν θα έχει μείνει το ίδιο στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, σύμφωνα με τον προγραμματισμό του υπουργείου Παιδείας. Αυξάνεται το ωράριο δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών και του εκπαιδευτικού προσωπικού των ΤΕΙ, ενώ σχεδιάζεται δραστική μείωση των περίπου 140 ειδικοτήτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ιδίως στην επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία θα υποστεί το αμέσως επόμενο διάστημα το δεύτερο κύμα συγχωνεύσεων μονάδων και προσωπικού. Το πρώτο κύμα ξέσπασε πέρυσι στη γενική εκπαίδευση.
Ο υπουργός, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, προαναγγέλλει μέσω του Τύπου της Κυριακής αλλαγές εντός του επόμενου τριμήνου, οι οποίες θα διασφαλίσουν ότι το υπουργείο δεν θα ξαναδώσει άλλη χρονιά τη «μάχη για το αυτονόητο», για να βρίσκονται στις θέσεις τους καθηγητές και βιβλία. Διαβεβαιώνει ότι φέτος το υπουργείο Παιδείας θα κερδίσει τη μάχη («τα βιβλία έχουν φθάσει και τα κενά καλύπτονται σε ποσοστό 80% από την ημέρα του Αγιασμού»), την οποία δεν θα χρειαστεί να ξαναδώσει, διότι «το επόμενο τρίμηνο θα αλλάξουμε όλοι μαζί παθογένειες και στρεβλώσεις χρόνων που μετέτρεψαν τη δωρεάν Παιδεία σε μία ακριβοπληρωμένη σπατάλη σε βάρος του Ελληνα φορολογουμένου».
Στο επίκεντρο του άμεσου προγραμματισμού του υπουργείου Παιδείας, το οποίο σχεδιάζει και ενεργεί υπό την ασφυκτική πίεση των μεγάλων περικοπών που προβλέπονται στο πακέτο Στουρνάρα για την επόμενη διετία, βρίσκονται το ανθρώπινο δυναμικό και οι υποδομές της εκπαίδευσης. Στόχος είναι να περιπέσει σε αχρηστία ο θεσμός των αναπληρωτών με την κάλυψη των αντίστοιχων αναγκών σε διδακτικό προσωπικό από την αύξηση του ωραρίου των μονίμων.
Αυτό σημαίνει ότι η ανεργία στους κλάδους των εκπαιδευτικών θα αυξηθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια. Εχει υπολογιστεί ότι η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών κατά 2 ώρες αντιστοιχεί σε περίπου 5.000 θέσεις αναπληρωτών. Το σχέδιο που μελετά το επιτελείο του κ. Αρβανιτόπουλου, και παρουσιάζει σήμερα ο «ΤτΚ», φορτώνει με επιπλέον 2 ώρες τους δασκάλους, 3 τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 3 τους πανεπιστημιακούς και με άλλες 2 ώρες το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΤΕΙ.
Παράλληλα σχεδιάζεται ευρύτατη ανακατανομή των οργανικών θέσεων που καλύπτονται στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης από περίπου 160.000 δασκάλους και καθηγητές. Η ανακατανομή οργανώνεται με άξονα τη μεταφορά θέσεων από περιοχές όπου πλεονάζουν σε περιοχές που παρουσιάζουν αντίστοιχη έλλειψη. Κατά την πρώτη φάση του σχεδιασμού προβλέπονται κίνητρα προαιρετικών μετακινήσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, ο ετήσιος φόρτος εργασίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών είναι «σημαντικά μικρότερος» από τις άλλες χώρες του Οργανισμού, ειδικότερα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Από το 1996 έως το 2009 ο καθαρός χρόνος διδασκαλίας σε ώρες ετησίως μειώθηκε στην Ελλάδα περισσότερο από όσο μειώθηκε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ ή κατά μέσο όρο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, την ίδια περίοδο οι μισθοί των Ελλήνων εκπαιδευτικών βρίσκονταν στα χαμηλότερα επίπεδα της Ε.Ε., ενώ από την τριετία του Μνημονίου έχουν κατρακυλήσει στον γκρεμό. Επίσης το σχολικό έτος στην Ελλάδα είναι συντομότερης διάρκειας σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Βεβαίως, όλες οι σχετικές μελέτες δέχονται ότι οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στη χώρα δυσχεραίνουν πρακτικά την παράταση του διδακτικού έτους.(
(Αναλυτικά το αποκλειστικό ρεπορτάζ, στον Τύπο της Κυριακής που κυκλοφορεί)
3 σχόλια στο Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας για όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης
1.                               anonymous είπε:
Στον πινακα ο μεσος όρος της ευρώπης είναι 1109 διδακτικές ώρες και στην Ελλάδα είναι 1170 ώρες. Από που προκύπτει ότι ο φόρτος εργασίας στην Ελλάδα είναι σημαντικά μικρότερος; Ο ιδιος υπουργος κατεβασε τους μισθους των ιδ. εκπαιδευτικών κατα 25% και αφήνει τους σχολάρχες να διατηρούν στους επίσημους καταλόγους το ιδιο ύψος διδάκτρων .Ετσι αν σε μερικά χρόνια ξεπεραστεί η κριση και εχει ζητηση η ιδ. εκπαιδευση, θα μπορουν να κερδιζουν υπέρογκα ποσα και παλι, απασχολώντας λιγοτερους δασκάλους με σημαντικα μικρότερες αποδοχές. Ετσι θα έχει ξεπεραστει η κριση και οι εργαζόμενοι θα εχουν τσακιστει για τα καλά
2.                              Δεν έχει σημασία είπε:
Σύμφωνα με την έκθεση για την ανταγωνιστικότητα η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας. Ας το διαλύσουμε και αυτό όπως όλα τα υπόλοιπα.
3.                              ΚΕΡΒΕΡΟΣ είπε:
Μπορεί να πεινάσουμε εμείς και τα παιδιά μας, όμως αυτή η γελοιότητα δεν θα περάσει…Ας μας δοκιμάσουν.
Αντιγραφή άρθρου και σχολίων απο το Antinews.gr  9/9/2012