Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Πανελλαδική Γραμματεία: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Πανελλαδική Γραμματεία: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

H Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη Γερμανία. Εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη. Η συμμετοχή στην απεργία είναι πολύ μεγάλη, καθολική, διευρύνεται συνεχώς σε ολοένα και περισσότερα κρατίδια της χώρας.
Οι 200.000 συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί με απλό υπαλληλικό καθεστώς είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον απεργιακό τους αγώνα παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθώς για τους 800.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς υπάρχει ρητή κυβερνητική απαγόρευση απεργίας, λόγω της ιδιότητας του μόνιμου δημόσιου υπάλληλου.
Μετά την προσάρτηση της ΓΛΔ, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών των ανατολικών κρατιδίων έχασε την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, μέτρο που διευρύνθηκε στα επόμενα χρόνια σε όλη τη Γερμανία. Έτσι, πέρα από το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές βρίσκονται μισθολογικά σε δυσμενέστερη θέση, υπάρχουν πολλοί νεοπροσλαμβανόμενοι που εργάζονται με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, απολύονται πριν τις καλοκαιρινές διακοπές και επαναπροσλαμβάνονται το φθινόπωρο με τη δικαιολογία ότι έτσι εξοικονομούνται πόροι. Οι Οδηγίες του ΟΟΣΑ, η στρατηγική της Ε.Ε., οι άθλιες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, εφαρμόζονται με ευλάβεια ακόμη σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., με ή χωρίς μνημόνια.
Τα αντιδραστικά μέτρα που παίρνονται στη Γερμανία και στη χώρα μας έχουν κοινό παρανομαστή, την καπιταλιστική διέξοδο που θέλει τους εκπαιδευτικούς όπως και όλη την εργατική τάξη να βολεύεται με όλο και λιγότερες απαιτήσεις και δικαιώματα.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών στη χώρα μας μέλος της παγκόσμιας Εκπαιδευτικής Ομοσπονδίας ΦΙΣΕ, εκφράζει την αλληλεγγύη στους γερμανούς εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται. Τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς και της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων που θα κατοχυρώνουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα είναι δίκαια και πρέπει να ικανοποιηθούν
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Αθήνα, 6/3/2015

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Δελτίο τύπου των Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ για την παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας (17/3/2015)


Δελτίο τύπου των Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ για την παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας (17/3/2015)

 

Οι Σύλλογοι Εκπ/κών Π.Ε.  Α΄ Αθηνών,  Αθηνά, Αιγάλεω, Αμαρουσίου, Άνω Λιοσίων – Ζεφυρίου – Φυλής, Αριστοτέλης,  «Δ. Γληνός», Κερατσινίου – Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας, Κ. Σωτηρίου,  Παρθενώνας,  Πειραιά «η Πρόοδος», Περικλής, Νέας Σμύρνης, Σαλαμίνας, Χαϊδαρίου, η Ε΄ ΕΛΜΕ και η ΕΛΜΕ  Άνω Λιοσίων – Ζεφυρίου – Φυλής, πραγματοποίησαν την Τρίτη 17 Μαρτίου, παράσταση διαμαρτυρίας στο ΥΠΟΠΑΙΘ και συναντήθηκαν με τον αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα του ΥΠΟΠΑΙΘ κ. Πιλάλη και τον σύμβουλο του Αναπληρωτή Υπουργού για θέματα πρωτοβάθμιας, κ. Σκλάβο, οι οποίοι σε σχετική ερώτηση των συλλόγων δήλωσαν από την αρχή ότι είναι εξουσιοδοτημένοι από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου για τις απαντήσεις που θα δώσουν.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, στην οποία παραβρέθηκαν και δυο μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ, οι εκπρόσωποι των Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ, έθεσαν αναλυτικά τα αιτήματα τους για τα οξυμένα προβλήματα των σχολείων των περιοχών τους (κενά στα σχολεία, χρηματοδότηση των σχολείων, άμεσα μέτρα αντιμετώπισης των φαινομένων φτωχοποίησης των μαθητών, πειθαρχικές διώξεις, ταυτόχρονη λειτουργία πρότυπων και πειραματικών σχολείων, κλπ.) και για τα καυτά προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης (επαναπρόσληψη διαθέσιμων, αξιολόγηση, ακώλυτη βαθμολογική εξέλιξη και αποκατάσταση των μισθών, δημοκρατική λειτουργία σχολείων, ανάγκη για προώθηση και διεκδίκηση του ενιαίου 12χρονου δημόσιου δωρεάν σχολείου και της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής κλπ.) η οποία έχει υποστεί τις καταστροφικές επιπτώσεις των μνημονιακών, αντιεκπαιδευτικών πολιτικών.

 

Συγκεκριμένα :

 

Α) Για τα κενά, τους διορισμούς και τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ, έθεσαν το αίτημα της άμεσης κάλυψης των κενών στα σχολεία, με την πρόσληψη αναπληρωτών που θα έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα (προσλήψεις από τον ΓΚΠ) και θα πληρώνονται εγκαίρως. Κατέθεσαν συγκεκριμένα στοιχεία από όλες τις περιοχές του λεκανοπεδίου για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (π.χ. Α΄ Αθήνας: 259 κενά, Β΄ Αθήνας 202, Γ’ Αθήνας 26, Ανατ. Αττική 91, Δ Αθήνας 15). Πολλά από τα κενά αφορούν τα ολοήμερα τμήματα που ακόμη δεν λειτουργούν, αφού για να καλυφθούν τα κενά σε τάξεις υπήρξε μαζική μετακίνηση των εκπαιδευτικών από τα τμήματα των ολοήμερων σε τάξεις, ενώ ένα άλλο μεγάλο μέρος των κενών αφορά τα αιτήματα για παράλληλη στήριξη που δεν έχουν ικανοποιηθεί.

Κατέθεσαν επίσης το αίτημα για μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες πλέον ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό και να μην εμφανιστούν και τη νέα χρονιά τα φαινόμενα υπολειτουργίας των σχολικών μονάδων. Ανέφεραν ότι μόνο στην πρωτοβάθμια, τα τελευταία χρόνια, συνταξιοδοτήθηκαν 9000 εκπαιδευτικοί και προσελήφθησαν μόλις 278 με αποτέλεσμα να σημειώνονται φαινόμενα κατάρρευσης και απαίτησαν οι διορισμοί να καλύπτουν τουλάχιστον τη σχέση 1:1 με τις συνταξιοδοτήσεις των τελευταίων πέντε χρόνων.

Οι εκπρόσωποι του υπουργείου από την πλευρά τους, δεν δεσμεύτηκαν για την άμεση κάλυψη των φετινών κενών θέτοντας ως όριο τη δημοσιονομική πολιτική. Ανέφεραν επίσης, ότι τη νέα χρονιά τα πράγματα θα είναι ακόμα δυσκολότερα μια και το ΕΣΠΑ μειώθηκε κατά 40% και η κυβέρνηση αναζητά τρόπους αναπλήρωσης αυτής της μείωσης.

Οι σύλλογοι δήλωσαν ότι πάγιο αίτημά τους είναι να καλυφτούν οι ανάγκες σε εκπαιδευτικούς από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από τα ΕΣΠΑ μέσω των οποίων προωθούνται διάφορες κατηγορίες αναπληρωτών. Η απάντηση ήταν αρνητική.

Για τους μόνιμους διορισμούς, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου δήλωσαν ότι δε θα υπάρξει καμία αύξηση στον αριθμό των διορισμών στο δημόσιο από αυτούς που είχε καταγράψει στον προϋπολογισμό η προηγούμενη κυβέρνηση αφαιρώντας όμως τον αριθμό της επαναφοράς των διαθέσιμων και της επαναπρόσληψης των απολυμένων.

Οι σύλλογοι εξέφρασαν την αντίθεση τους σ’ αυτό. Θα έπρεπε να αναμορφωθεί δραστικά ο προϋπολογισμός στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Ειδικά για την εκπαίδευση, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου, χωρίς να μιλήσουν με συγκεκριμένους αριθμούς, δήλωσαν ότι το υπουργείο θα προχωρήσει σε σημαντικό αριθμό διορισμών που θα κινείται στα επίπεδα των χιλιάδων και θα αφορά όλες τις ειδικότητες και την Ειδική Αγωγή, αναλογικά και σε συνάρτηση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες.

Στην επιμονή των σωματείων για συγκεκριμένες δεσμεύσεις στον αριθμό των διορισμών και στο χρονοδιάγραμμα των ανακοινώσεων, δεν δεσμεύτηκαν συγκεκριμένα στο πότε και στο πόσοι και δήλωσαν ότι θα γίνουν διαβουλεύσεις ανάμεσα στα υπουργεία για να γίνει η κατανομή του αριθμού.

Στα ζητήματα που τέθηκαν από τα σωματεία για τις απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις των αναπληρωτών ΕΣΠΑ, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη θεσμοθετημένη εναρμόνιση του εργασιακού καθεστώτος των αναπληρωτών με εκείνο των μόνιμων.

Στο αίτημα των εκπαιδευτικών να γίνουν οι διορισμοί με βάση την προϋπηρεσία και το έτος λήψης πτυχίου, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι οι διορισμοί θα γίνουν με βάση την επιτυχία στον ΑΣΕΠ του 2008 και την προϋπηρεσία και ότι δεν θα πραγματοποιηθεί άλλος διαγωνισμός ΑΣΕΠ το επόμενο διάστημα. Ενημέρωσαν ότι στο επόμενο διάστημα θα υπάρξει διαβούλευση με τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ για το θέμα του τρόπου διορισμών στη βάση της ενιαίας λίστας διορισμών.

Δήλωσαν επίσης, ότι προσανατολίζονται στη μετατροπή της ποινής των αναπληρωτών σε περίπτωση άρνησης διορισμού σε ένα από δύο χρόνια που είναι σήμερα. Τα εκπαιδευτικά σωματεία ανέπτυξαν με επιμονή την ανάγκη να αφαιρεθεί εντελώς η ποινή ειδικά για τους αναπληρωτές οι οποίοι βιώνουν εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες πρόσληψης και εργασίας.

Η δήλωσή των εκπροσώπων του Υπουργείου ότι αδυνατούν να καλύψουν τα υπάρχοντα κενά για τη φετινή χρονιά προκάλεσε την αντίθεση των συλλόγων.

Οι Σύλλογοι ΠΕ – ΕΛΜΕ καταδίκασαν τις τακτικές που ζήσαμε στο παρελθόν με τις εγκυκλίους που αφορούν τις υποχρεωτικές ή «εθελοντικές» μετακινήσεις εκπαιδευτικών, τις μετακινήσεις από το ολοήμερο.

Τόνισαν ιδιαίτερα το ατόπημα της αποστολής της πρόσφατης εγκυκλίου για την αναπλήρωση και το εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών, απαίτησαν να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι εγκύκλιοι (π.χ. υποχρεωτικές μετακινήσεις εκτός ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ) που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και ζήτησαν να ενημερωθούν για τις προθέσεις του Υπουργείου στο ζήτημα της αναπλήρωσης.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου δεσμεύτηκαν ότι θα υπάρξει ανάκληση της πρόσφατης εγκυκλίου για το εργασιακό ωράριο μέσα στην επόμενη εβδομάδα αλλά παρ’ ότι καταδίκασαν όλες τις προηγούμενες αυταρχικές μεθόδους δεν απάντησαν στον τρόπο αναπλήρωσης για τα υπάρχοντα κενά που δεν θα καλυφθούν ενώ έθεταν το δημοσιονομικό κόστος ως κριτήριο για κάθε ζήτημα.

Τέλος, οι Σύλλογοι ανέφεραν ότι, πέρα από το πάγιο αίτημα για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, στις περιοχές δράσης τους και ιδιαίτερα στην Ανατολική και Δυτική Αττική, αλλά και σε περιοχές της Δ΄ Αθήνας όπως η Νέα Σμύρνη, παρουσιάζεται μεγάλος αριθμός τμημάτων όπου υλοποιείται η αντιεκπαιδευτική ρύθμιση του +10% επί του μέγιστου ορίου ανά τμήμα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεκάδες τμήματα με 27 και 28 μαθητές. Στο αίτημα της άμεσης κατάργησης της σχετικής υπουργικής απόφασης Αρβανιτόπουλου, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι έχουν ζητήσει την πανελλαδική καταγραφή των πληθωρικών τμημάτων θέτοντας και εδώ το δημοσιονομικό όριο.

 

Β) Για την φτωχοποίηση των μαθητών

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ – ΕΛΜΕ έθεσαν το ζήτημα της φτωχοποίησης των μαθητών (ως συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας, ανεργίας και εξαθλίωσης), με συγκεκριμένα στοιχεία από τις περιοχές δράσης τους. Ανέφεραν ότι, ιδιαίτερα στο Δήμο Αθηναίων, το φαινόμενο είναι πλέον μετρήσιμο σε ένα βαθμό, καθώς, την προηγούμενη σχολική χρονιά που λειτουργούσε ακόμη το πρόγραμμα σίτισης των μαθητών, 1400 μαθητές του Δήμου, μετά από σχετικά αιτήματα των Συλλόγων Διδασκόντων, σιτίζονταν από το Δημοτικό Βρεφοκομείο. Υπενθύμισαν ότι από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες το εκπαιδευτικό κίνημα εισέπραξε μόνο κατανόηση. Τέλος, κατέθεσαν την διεκδίκηση για κρατικό πρόγραμμα σίτισης και ιατρικής περίθαλψης σε όλα τα σχολεία.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι αναμένεται νομοσχέδιο από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης όπου θα προβλέπεται σημαντική στήριξη μεγάλου τμήματος μαθητών που έχουν οικονομική ανάγκη και παράλληλα μέριμνα για το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, ενώ δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποια σκέψη για την ιατρική περίθαλψη.

 

Γ. Επαναπρόσληψη διαθέσιμων - μετατάξεις

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ – ΕΛΜΕ επανήλθαν στο ζήτημα της συνολικής επαναπρόσληψης των διαθέσιμων συναδέλφων της δευτεροβάθμιας, υπενθυμίζοντας ότι το αίτημα της άμεσης επαναφοράς απολυμένων και διαθέσιμων που ήταν στην αιχμή των εκπαιδευτικών αγώνων. Επιπλέον, ζήτησαν, να μην συνυπολογιστούν στα πλαίσια των 15.000 προσλήψεων συνολικά για το δημόσιο, να τους επιστραφούν αναδρομικά τα χρήματα που κρατήθηκαν από το μισθό τους (το σύνολο των μισθών στην περίπτωση όσων είχε διακοπεί εντελώς η μισθοδοσία), να προσμετρηθεί ως συντάξιμος ο χρόνος της διαθεσιμότητας και να επανιδρυθούν όλες οι ειδικότητες που καταργήθηκαν.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου, δεσμεύτηκαν για άμεση νομοθετική ρύθμιση που θα προβλέπει την επαναπρόσληψη όλων των διαθέσιμων και απολυμένων με την επαναφορά ειδικοτήτων και την ένταξή τους στις προηγούμενες θέσεις τους ή σε άλλες αν το επιθυμούν, ωστόσο δεν απάντησαν για το συντάξιμο χρόνο που έχει απολεσθεί και ανέφεραν ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να νομοθετήσει για επιστροφή των παρακρατηθέντων ποσών από τους μισθούς τους. Τέλος, επισημάνθηκε από τους συλλόγους ότι πρέπει να δημιουργηθούν νέες ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, από τις ειδικότητες των ΕΠΑΣ που καταργήθηκαν και το Υπουργείο οφείλει να επαναφέρει άμεσα τους συναδέλφους και να διαφημίσει την επαναφορά όλων των ειδικοτήτων ώστε να γίνουν γνωστές και να μπορέσουν να εγγραφούν μαθητές και σε αυτές.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου συμφώνησαν με την επισήμανση και δήλωσαν ότι θα μεριμνήσουν.

Για το θέμα των μετατάξεων, οι Σύλλογοι ΠΕ – ΕΛΜΕ έθεσαν το αίτημα να συσταθεί οργανική θέση για κάθε έργο ενώ οι εκπρόσωποι του Υπουργείου από την πλευρά τους επεσήμαναν ότι θα υπάρξει διαβούλευση για το ζήτημα με τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ.

 

 

Δ. Πειθαρχικά

 

Τέθηκε το ζήτημα της έντασης των πειθαρχικών όλη την προηγούμενη περίοδο μέχρι και σήμερα (π.χ. στην Α΄ Αθήνας, είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή 13 πειθαρχικά) και το αίτημα της ανάκλησής τους. Επίσης, επισημάνθηκε ότι σε Διευθύνσεις Εκπαίδευσης σημειώνεται ιδιαίτερη ένταση του αυταρχισμού και του διοικητισμού. Τέλος, διατυπώθηκαν παρατηρήσεις για το ν/σχ που αφορά το πειθαρχικό, όπου σημειώθηκε ότι πρέπει να γίνει διακοπή των ποινών που είχαν επιβληθεί το προηγούμενο διάστημα με κατηγορίες που καταργούνται, και να γίνει η πλήρης αποκατάσταση των συναδέλφων που ταλαιπωρήθηκαν ενώ παραμένει και στο νέο ν/σχ η ασαφής και επικίνδυνη κατηγορία της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας όπως και η κατηγορία για παραβίαση της υποχρέωσης εχεμύθειας που οδηγεί σε οριστική παύση και κατά το παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί από στελέχη εκπαίδευσης για τον εκφοβισμό συναδέλφων.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου αναγνώρισαν ότι υπάρχει ένταση των πειθαρχικών διώξεων ακόμα και μετά τις πρόσφατες εκλογές και ενημέρωσαν ότι έχει δοθεί η κατεύθυνση να σταματήσουν οι διαδικασίες.

 

 

Ε. Αξιολόγηση, ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη, μισθοί, πολυνομοσχέδιο για την παιδεία

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ υπενθύμισαν ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, αναπτύχθηκε ένα εκπαιδευτικό κίνημα ιστορικής σημασίας που σε πολλά επίπεδα κατάφερε να μπλοκάρει την προώθηση της αξιολόγησης. Αιτήματα αιχμής αυτού του κινήματος είναι η συνολική κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης, η απόρριψη κάθε επαναφοράς της με τυχόν άλλη ονομασία και τέλος, το αίτημα για δημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων, με πρωταγωνιστικό το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων. Σε αυτά τα πλαίσια επισημάνθηκε ότι, η πλατφόρμα της αυτοαξιολόγησης παρ΄ ότι δεν δέχεται εισαγωγή στοιχείων είναι ακόμα αναρτημένη στο διαδίκτυο και ένα μεγάλο μέρος του νομοθετικού πλαισίου παραμένει ενεργό, όπως για παράδειγμα η υπουργική απόφαση 30972/Γ1/5 -3 - 2013«Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας». Επίσης, ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των στελεχών εκπαίδευσης όπως ορίζεται από το καθηκοντολόγιο, περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, το καθήκον της αξιολόγησης των υφισταμένων τους.

Τελευταίο και πολύ σημαντικό, οι Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ μετέφεραν το καθολικό αίτημα που κυριαρχεί στα σχολεία των περιοχών τους για ξεπάγωμα των βαθμολογικών προαγωγών και επαναφορά της ακώλυτης βαθμολογικής και μισθολογικής εξέλιξης. Διεκδίκησαν αποκατάσταση των τεράστιων οικονομικών απωλειών των εκπαιδευτικών και αυξήσεις στους μισθούς τους.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου δεσμεύτηκαν για την άμεση κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου και των διατάξεων που αφορούν την αξιολόγηση όχι όμως των νομοθετημάτων στο σύνολό τους ούτε και σε ό,τι αφορά άλλα ζητήματα όπως η ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη ή οι αρμοδιότητες των στελεχών εκπαίδευσης. Για την ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη, παρέπεμψαν στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, επικαλούμενοι και πάλι τα ασφυκτικά οικονομικά πλαίσια, ενώ για το δεύτερο ζήτημα, ανέφεραν ότι οι αρμοδιότητες των στελεχών εκπαίδευσης και το ζήτημα του εκδημοκρατισμού του σχολείου θα τεθούν σε πολυνομοσχέδιο που θα έρθει σε άλλη χρονική στιγμή, πιθανόν στις αρχές φθινοπώρου μετά από διαβούλευση με τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ.

Στην ερώτηση αν η κατάργηση των νομοθετημάτων που αφορούν την αξιολόγηση περιλαμβάνουν και την κατάργηση της ΑΔΙΠΠΔΕ  απάντησαν ότι θα καταργήσουν ότι διατάξεις από το νόμο σχετίζονται με τη λειτουργία της ως αξιολόγηση. Οι Σύλλογοι ΠΕ - ΕΛΜΕ επισήμαναν ότι η ΑΔΙΠΠΔΕ πρέπει να καταργηθεί στο σύνολό της καθώς αποτελεί την εξωτερική αξιολόγηση στο μοντέλο της αξιολόγησης. Η απάντηση ήταν ότι θα το εξετάσουν.

Επίσης, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου ενημέρωσαν ότι δε θα παραταθεί η θητεία των στελεχών σε κανένα επίπεδο και ότι το Υπουργείο προτίθεται να προχωρήσει σε πιλοτική εφαρμογή για ένα χρόνο, της επιλογής διευθυντών σχολικών μονάδων από το Σύλλογο Διδασκόντων καθώς και σε μεταβατικές ρυθμίσεις για επιλογή διευθυντών εκπαίδευσης και σχολικών συμβούλων. Τα ζητήματα αυτά, θα ενταχθούν στο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία που θα φέρουν προς ψήφιση στη Βουλή το επόμενο 15νθήμερο. Σύμφωνα πάντα με τους εκπρόσωπους του Υπουργείου, στο πολυνομοσχέδιο αυτό που θα αφορά συνολικά την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, θα περιλαμβάνονται: το εξεταστικό του Λυκείου, η αποδέσμευση των εξετάσεων στην Α΄ και Β΄ Λυκείου από την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, η βάση του 9,5 για την προαγωγή των μαθητών, η επαναφορά των διαθέσιμων και η επαναφορά των ειδικοτήτων τους, η πιλοτική επιλογή διευθυντών από το Σύλλογο Διδασκόντων,  η κατάργηση του ΠΔ 152 και άλλων διατάξεων για την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση, το ζήτημα των πειραματικών σχολείων, η αναγνώριση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών από το 2010. Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο δήλωσαν ότι υπάρχει η πρόθεση να ενταχθεί ο περιορισμός σε ένα χρόνο της τιμωρητικής διάταξης για τους αναπληρωτές που δεν δέχονται την τοποθέτησή τους και η εναρμόνιση της άδειας εγκυμοσύνης των αναπληρωτριών εκπαιδευτικών με τις μόνιμες.

 

 

ΣΤ. Συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ ανέφεραν ότι οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων έγιναν για να εξυπηρετηθεί η πολιτική περικοπών στην εκπαίδευση και πρέπει να ανακληθούν. Ιδιαίτερα τονίστηκε από Συλλόγους ΠΕ το γεγονός ότι πέρσι, υπήρξε αναστολή για ένα χρόνο συγχωνεύσεων κάποιων συγκεκριμένων σχολικών μονάδων. Εάν δεν υπάρχει σχετική ρύθμιση, οι σχολικές αυτές μονάδες πρέπει να συγχωνευτούν μετά τον Ιούνιο.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι δεν πρόκειται να γίνουν νέες συγχωνεύσεις, δεσμεύτηκαν ότι αυτό αφορά και τα συγκεκριμένα σχολεία που εκκρεμεί η συγχώνευσή τους και επομένως δεν θα συγχωνευτούν. Ενημέρωσαν ότι υπάρχει δέσμευση να επαναξεταστούν και να ανακληθούν κάποιες συγχωνεύσεις με αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς ωστόσο να αναφέρουν αριθμό ανακλήσεων, χρονοδιάγραμμα και συγκεκριμένα κριτήρια. Επισημαίνουμε ότι οι όποιες αποφάσεις σε αυτό το ζήτημα επείγουν πλέον καθώς η ανάκληση συγχωνεύσεων πρέπει να γίνει έγκαιρα ώστε τον Ιούνιο να γίνει οι εγγραφές μαθητών στα σχολεία αυτά.

 

Ζ. Πειραματικά – πρότυπα σχολεία

 

Οι Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ, τόνισαν ότι η κατάργηση του νόμου 3966/11 για τα πρότυπα πειραματικά σχολεία αποτελεί πάγια θέση του εκπαιδευτικού κινήματος. Ωστόσο, η επιλογή της διατήρησης 5 πρότυπων σχολείων στο όνομα της «ιστορικότητάς» τους, αναπαράγει έστω και σε μικρότερη κλίμακα, την αντίληψη της αριστείας, του ελιτισμού και του ανταγωνισμού και θα διατηρήσει τα φαινόμενα παραπαιδείας και απόρριψης εκατοντάδων μαθητών. Ενδεικτικά αναφέρθηκαν συγκεκριμένα στοιχεία για τη μαζική απόρριψη εκατοντάδων μαθητών του Πειραιά, στις αντίστοιχες εξετάσεις για την Ιωνίδειο. Τέλος, κατατέθηκε η πρόταση να υπάρχει η δυνατότητα εναλλαγής στο χαρακτηρισμό σχολικών μονάδων ως πειραματικές. Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι στο πολυνομοσχέδιο θα προβλέπεται η λειτουργία των σχολείων αυτών ως πειραματικών με την εισαγωγή μαθητών με κλήρωση με την πρόβλεψη να παραμείνουν 5 πρότυπα σχολεία για ιστορικούς λόγους. Στα συγκεκριμένα σχολεία θα δοθεί η δυνατότητα να επιλέξουν τον τρόπο εισαγωγής των μαθητών.

 

Τέλος, από Συλλόγους ΠΕ τέθηκε το θέμα της αύξησης της χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων και ταυτόχρονα καταγγέλθηκαν περιπτώσεις Δήμων (ενδεικτικά αναφέρουμε το Δήμο Περάματος) όπου παρακρατήθηκαν επί σειρά ετών οι χρηματοδοτήσεις των σχολείων με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που προορίζονταν για τα σχολεία και τα λειτουργικά τους έξοδα.

 

Ακόμα οι σύλλογοι έθεσαν :

το ζήτημα της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών σε ιδιωτικά και το ζήτημα της μη καταβολής του επιδόματος θέσης (του υποδ/ντή) σε συναδέλφους αναπληρωτές ΕΣΠΑ. Ο  Γενικός Γραμματέας του αναπληρωτή υπουργού είπε ότι θα τα εξετάσει.

Τέλος, κατατέθηκε κοινοποίηση της έγγραφης διαμαρτυρίας συλλόγου στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για την παρουσία της αστυνομίας σε παράσταση διαμαρτυρίας των συλλόγων της Αν. Αττικής! Ζητήθηκε να υπάρξει παρέμβαση από το υπουργείο Παιδείας προς το Υ. Πρ. τ Πο. για να σταματήσει η παρακολούθηση της δράσης του εκπαιδευτικού κινήματος.

 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

 

Οι εξελίξεις με την επαναπρόσληψη των διαθεσίμων και της ακύρωσης πλευρών του πειθαρχικού είναι αποτέλεσμα των μαχητικών και αποφασιστικών αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος όλου του προηγούμενου διαστήματος. Παρ’ όλα αυτά και στα δύο παραπάνω θέματα υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα.

Επιπρόσθετα, το μπλοκάρισμα της αξιολόγησης, αποτελεί μια ιστορική νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος απέναντι στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, στο σχολείο της αγοράς, της πειθάρχησης, των απολύσεων. Η νίκη αυτή όμως παραμένει ημιτελής, όσο η κυβέρνηση διατηρεί ενεργό το πλαίσιο της αξιολόγησης που αφορά το ρόλο και τα κριτήρια επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης, όσο μένει ενεργό το θεσμικό πλαίσιο που διατηρεί το βαθμολόγιο – μισθολόγιο – φτωχολόγιο, όσο παραμένουν ενεργές οι δηλώσεις του Υπουργού Διοικητικής μεταρρύθμισης σχετικά με την αξιολόγηση στο δημόσιο, όσο η ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη  και η αντιμετώπιση της οικονομικής φτωχοποίησης των εκπαιδευτικών παραπέμπονται στις καλένδες και εξαρτώνται από τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες με την Ε.Ε.

Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και του Υπουργείου να θέσει ως κριτήριο  για την αντιμετώπιση των αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος το όριο της δημοσιονομικής προσαρμογής και του οικονομικού κόστους υπονομεύει την  υπεράσπιση και ενίσχυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου, την οικονομική και εργασιακή αποκατάσταση των εκπαιδευτικών μια και αυτά δεν μπορούν να υλοποιηθούν όσο η κυβέρνηση κινείται κάτω από τα ασφυκτικά όρια που θέτουν Ε.Ε.-ΔΝΤ-δανειστές.

Η ανασυγκρότηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, ακόμα και τα μέτρα άμεσης και επείγουσας ανάγκης, όπως οι προσλήψεις για την κάλυψη των κενών ή μέτρα αυτονόητης οικονομικής ανακούφισης όπως η ακώλυτη βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη και πολύ περισσότερο, οι εκπαιδευτικές πολιτικές που θα κάνουν πράξη το σχολείο των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων έρχονται σε ευθεία σύγκρουση και ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές.

Σε αυτή την κατεύθυνση, καλούμε τους συναδέλφους στις μαζικές διαδικασίες των σωματείων τους, στις ΓΣ, στον αγώνα για τη δικαίωση των αιτημάτων μας, για το δημόσιο δωρεάν σχολείο των όλων και των ίσων.

 

 

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Το έλλειμμα της συγκεκριμενοποίησης




Επαναφέροντας τη συζήτηση για την εγχώρια παραγωγή

Του Νίκου Ντάσιου από τη Ρήξη φ.112

Πέντε χρόνια μετά την επιβολή του μνημονίου, που μετέτρεψε τη χώρα μας σε πειραματόζωο της Γερμανικής Ηγεμονίας στη Γηραιά Ήπειρο, ο εγχώριος πολιτικός λόγος είναι βαθύτατα πολωμένος σε τεχνητές αντιθέσεις: Μνημόνιο–αντιμνημόνιο, παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή, αντιθέσεις που έως τώρα έχουν λειτουργήσει υπέρ των σχεδίων της καγκελαρίας. Το μεγάλο έλλειμμα δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχει ακόμα κανένα συγκεκριμένο σχέδιο, καμία στρατηγική που, σε συνδυασμό με την όποια –αναγκαία- μελλοντική διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη μείωση του χρέους, θα επέτρεπε τον σταδιακό απεγκλωβισμό από τον θανάσιμο στραγγαλισμό που υφιστάμεθα από τους δανειστές μας μέρα με την ημέρα.
Ένα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας – που θα έπρεπε να ήταν ήδη σε εφαρμογή-, προϋποθέτει βέβαια τον βαθύτατο μετασχηματισμό στο αξιακό πρότυπο των Ελλήνων (ιδιαιτέρως των νέων) και στις μελλοντικές τους προσδοκίες. Αξίες όπως ο κόπος της δουλειάς, η αποταμίευση, η αγάπη για τους τόπους μας στο πλαίσιο ενός νέου πατριωτισμού, η συνεργασία, η τιμιότητα, αποτελούν μερικά χαρακτηριστικά του απαιτούμενου μετασχηματισμού στον αντίποδα του μεταμοντέρνου παγκοσμιοποιητικού προτύπου της LIFO…
Με μοχλό το κράτος (σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης και αποκέντρωσης) και με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, θα πρέπει ν αρχίσει η αποκατάσταση των ζημιών της έως τώρα καταστροφής που έχει προκαλέσει το μοντέλο συσσώρευσης του μνημονίου, καθώς και να σχεδιαστεί ένα Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο που να εξειδικεύει σε χωρικό επίπεδο τους επιδιωκόμενους στόχους, τους διαθέσιμους πόρους, το ανθρώπινο κεφάλαιο, τις δυνατότητες και τα αναμενόμενα αποτέλεσμα (μετρίσιμα) ως προστιθέμενη αξία στην εγχώρια οικονομία.
Στη στρατηγική αυτή απαιτείται αναπροσαρμογή και διαφάνεια στη διάθεση των διαθέσιμων πόρων (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ΕΣΠΑ , Πακέτο Γιουνκέρ κ.λπ.) ώστε να σταματήσουν ν αναπαράγουν τον εγχώριο παρασιτισμό. Η έως τώρα προτεραιότητα σε επιδοτήσεις μέσω αναπτυξιακών νόμων, σε επιδόματα για εκπαιδεύσεις και καταρτίσεις ανθρώπινου δυναμικού, σε συμβουλευτικές – υποστηρικτικές υπηρεσίες και σε μελέτες, είχε σαν αποτέλεσμα τη διοχέτευση του μεγαλύτερου ποσοστού (πάνω από το 60%) των δημόσιων κονδυλίων –εθνικών και ευρωπαϊκών- στην κατανάλωση από επαγγελματίες, μεσάζοντες του συστήματος, σε συνεργασία με αξιωματούχους του δημοσίου και πολιτικούς προϊσταμένους που επόπτευαν τις αξιολογήσεις και περιόριζαν τους ελέγχους στη λογιστική απορρόφηση των κονδυλίων και όχι στο παραγόμενο κοινωνικό αποτέλεσμα. Κανένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, καμία στρατηγική ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν μπορεί να υπάρξει με κανόνες που καθιστούν δικαιούχους, φορείς με συγκεκριμένες προδιαγραφές και πιστοποιήσεις στις οποίες αδυνατούν να ανταποκριθούν έντιμοι πολίτες, συλλογικότητες, τοπικές πρωτοβουλίες, συνεταιρισμοί, μικρές επιχειρήσεις κοκ.
Μια στρατηγική, για παράδειγμα, ανάταξης του αγροτοδιατροφικού τομέα με σκοπό τόσο την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και τη σταδιακή υποκατάσταση των εισαγωγών, θα έπρεπε να ξεκινάει από την αφετηρία της αποκατάστασης της ποικιλομορφίας της παραγωγής από το αγρόκτημα έως τα δίκτυα προώθησης και διάθεσης των προϊόντων. Κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό μόνο μέσα από την στήριξη και την άμεση ενίσχυση των μικρών παραγωγών και τη δημιουργία οριζόντιων δικτύων συνεκμετάλλευσης και διανομής. Αυτό, για παράδειγμα, είναι το στοίχημα της Κίνησης Κτηνοτρόφων Ηπείρου (μετά την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ), για την από κοινού προώθηση φρέσκου και παστεριωμένου γάλακτος στα τοπικά και περιφερειακά σούπερ μάρκετ σε συνέχεια του επιτυχημένου παραδείγματος των Θεσσαλών κτηνοτρόφων που, μέσω του ΘΕΣ-Γάλα, επικρατούν στην αγορά της Θεσσαλίας. Αντίστοιχα ελπιδοφόρο το εγχείρημα της ΦΑΡΜΑΣ Δοξάτου, που εκμεταλλευόμενη προσθετικά ακαλλιέργητες εκτάσεις κ’ μικρές καλλιέργειες, παράγει με την μέθοδο της πολυκαλλιέργειας, τυποποιεί και διανέμει εξασφαλίζοντας τις απαιτούμενες υποδομές και την άμεση πρόσβαση στα σημεία πώλησης.
Η ανισομέρεια στην κατανομή του πληθυσμού μεταξύ αστικών κέντρων και εγκαταλειμμένης υπαίθρου και τα ελλείμματα εγχώριας παραγωγής είχαν καταστήσει, σε συνθήκες απελευθέρωσης του εμπορίου, ρυθμιστικό τον παράγοντα των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και των χονδρεμπόρων που λειτουργούν ως ολιγοψώνια. Το μοντέλο διάθεσης των προϊόντων είναι αυτό που έχει συμβάλει στην εδραίωση της μονοκαλλιέργειας των μεγάλων εκμεταλλεύσεων και των εισαγωγών ενώ μεταφέρει τα υπερκέρδη στο εξωτερικό, αφαιρώντας φορολογικά έσοδα. Οι πολυεθνικές εταιρείες –λειτουργώντας ως καρτέλ εισαγωγής προϊόντων ευρείας κατανάλωσης-, παρά την εισοδηματική καθίζηση που έχουν υποστεί τα μεσοστρώματα, συνεχίζουν να δηλώνουν κερδοφορία της τάξεως του 1-2% κάνοντας χρήση των ενδοομιλικών υποτιμολογήσεων, ενώ τα προϊόντα στα ράφια τους τιμολογούνται με διπλάσιες τιμές απ’ ότι τα αντίστοιχα σε χώρες του Βορρά! Ταυτόχρονα στέλνουν αφορολόγητα στη μητρική επιχείρηση τα διανεμηθέντα κέρδη, ενώ τα πακέτα των μετόχων τους δηλώνονται σε χώρες με ανύπαρκτη μερισματική φορολογία, με τις οποίες η χώρα μας έχει συνάψει συμφωνία αποφυγής διπλής φορολογίας! Επιπρόσθετα, απολαμβάνουν ένα συνόλο διευκολύνσεων όπως π.χ. ασφαλιστική ασυλία, χαμηλό τίμημα στις ενοικιάσεις κτηριακών συγκροτημάτων κ γηπέδων, χρήση υποδομών και δικτύων των οποίων η κατασκευή και η συντήρηση επιβαρύνουν τους εγχώριους «ιθαγενείς».
Αντί λοιπόν να επιχειρείται η φορολογική και ασφαλιστική εξόντωση του μικρού παραγωγού, αντί να οδηγούνται στις φυλακές υπόχρεοι των 1.000 €, αντί να αντιμετωπίζονται ως κερδοσκοπικές εταιρείες οι κοινωνικές, αντί να επιβάλλονται πρόστιμα της επιθεώρησης εργασίας σε εθελοντικές πρωτοβουλίες κοκ -και αυτό να βαφτίζεται εξορθολογισμός των εσόδων!!!-, απαιτείται άμεσα η αποκατάσταση της δικαιοσύνης . Απαιτείται δηλαδή να αναγκαστούν να πληρώσουν για πρώτη φορά όσοι έσπευσαν να εξάγουν τον ιδιωτικό τους πλούτο στο εξωτερικό, όσοι νομότυπα και συστηματικά υποκλέπτουν το κράτος στο όνομα της ανάπτυξης δεδομένου ότι πλέον τα μέσα υπολογισμού των διαφευγόντων κερδών είναι δυνατά και υπολογίσιμα.
Δεδομένης της αδυναμίας –λόγω παγκοσμιοποίησης- να υπάρξουν κευνσιανές ρυθμίσεις, το κράτος θα μπορούσε με ουσιαστικούς φορολογικούς ελέγχους να επιβάλει αναδρομικά πρόστιμα, να φορολογήσει τα διαφεύγοντα κέρδη, να ενσωματώσει το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος στις τιμές των εμπορευμάτων των μεγάλων επιχειρήσεων και να υποχρεώσει στην απόκτηση ομολογιακού δανείου συναρτημένου με το πραγματικό εισόδημα φυσικών προσώπων, για την κάλυψη των τρεχουσών υποχρεώσεών του. Παράλληλα θα πρέπει να διασφαλιστεί μέσω ενός δημόσιου τραπεζικού πυλώνα και νέων –καινοτόμων χρηματοδοτικών εργαλείων και εγγυήσεων, η υποστήριξη νέων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και να παρασχεθούν φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα (π.χ. η μη καταβολή εισφορών για ένα χρόνο από το άνοιγμα μιας επιχείρησης), ειδικότερα για όσους επιστρέφουν στους τόπους καταγωγής τους ή ξεκινούν την οικογένειά τους.
Ένα εναλλακτικό μοντέλο ενδογενούς -βιώσιμης παραγωγικής ανασυγκρότησης θα υποστήριζε τοπικά σχέδια παραγωγής και κατανάλωσης, ενδυναμώνοντας τη σύζευξη αγροτικών συνεταιρισμών και κοινωνικών επιχειρήσεων. Σήμερα θα μπορούσε να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού που διατηρεί, σε πείσμα των καιρών, ελπιδοφόρα υβριδικά εγχειρήματα, νεώτερα, όπως για παράδειγμα η ΚΟΙΣΠΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ στην Κομοτηνή, το BIOS–COOP στη Θες/νίκη, ποικίλοι συνεταιρισμοί γυναικών, ή παλαιότερα «κοινοτιστικά» εγχειρήματα όπως η Ανάβρα και ο Βελβεντός, αλλά και τα εν εξελίξει στον δευτερογενή τομέα, όπως η προοπτική επανακυκλοφορίας του αυτοκινήτου Πόνυ από τη NAMCO ή των ηλεκτρικών συσκευών ΙΖΟΛΑ. Τα μέλη τέτοιων πρωτοβουλιών θα πρέπει να είναι οι συντονιστές στους υπό διαμόρφωση περιφερειακούς μηχανισμούς στήριξης της Κοινωνικής Οικονομίας ή να συμμετέχουν ως εκπαιδευτές στο πλαίσιο στοχευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων νέων τοπικών συμπράξεων με άξονες: τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνών, την εφαρμογή οικολογικών μεθόδων στην παραγωγή, τη λειτουργία των συνεταιρισμών, τη μεταποίηση και τη διάθεση των προϊόντων.
Η σημασία προβολής και ενίσχυσης αυτών των εγχειρημάτων είναι σημασντιή, γιατί μπορούν να προσφέρουν πραγματικό εισόδημα στους άνεργους, αφού είναι εντάσεως εργασίας, αποτελούν αυθεντικές μορφές εκσυγχρονισμού της παραγωγικής παράδοσης κάθε τόπου, δημιουργούν πλεονάσματα που είναι δυνατόν να καλύψουν προνοιακές ανάγκες και να εδραιώσουν προπλάσματα άμεσης δημοκρατίας και ενεργού συμμετοχής.

Ανατολική Γερμανία η Ελλάδα!

Ανατολική Γερμανία η Ελλάδα!


Ο φανατικός αντικομμουνιστής Σόιμπλε αντιμετωπίζει τη χώρα μας με όρους Ψυχρού Πολέμου
26
 
Από το Ποντίκι
Η προοπτική ανόδου αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη, όπως του ΣΥΡΙΖΑ ή του ισπανικού Podemos, είναι δεδομένο ότι έχει αποτελέσει το τελευταίο διάστημα έναν ισχυρό πονοκέφαλο στη γερμανική κυβέρνηση, και ειδικά στους χριστιανοδημοκράτες.
Κι αν η μεγαλωμένη στην «άλλη πλευρά του Τείχους» Άνγκελα Μέρκελ θεωρείται στη γερμανική κι ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή μια κλασική οπορτουνίστρια, δίχως ιδιαίτερες ιδεολογικές «ευαισθησίες», δεν συμβαίνει το ίδιο με τον «σκληρό» του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και ιδεολογικά φανατικό αντικομμουνιστή Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο ρόλος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, που κρατάει την πιο επιθετική κι άκαμπτη γραμμή απέναντι στη νέα ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να ερμηνευθεί λίγο καλύτερα αν ανατρέξουμε στη δράση και τη σταδιοδρομία του.
Γεννημένος το 1942, μεγάλωσε σαν ένα παιδί του Ψυχρού Πολέμου, ζώντας από πρώτο χέρι τα πέτρινα χρόνια του Τείχους, της χωρισμένης Γερμανίας και της πάλης των «δύο κόσμων». Δεν πρόλαβε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά βίωσε τις συνέπειές του με μια Γερμανία κομμένη στη μέση.
Ανέπτυξε εξ αρχής υπερσυντηρητικές ιδέες και εντάχθηκε από τα 19 του στη νεολαία του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Τέσσερα χρόνια αργότερα γράφτηκε μέλος του. Έγινε ένας από τους νεότερους βουλευτές στην ιστορία του γερμανικού κοινοβουλίου, όταν εκλέχθηκε το 1972, σε ηλικία 30 ετών. Αμέσως άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία κι από το 1976 έγινε τομεάρχης Αθλητισμού του CDU, σε μια εποχή που ο πόλεμος Δυτικής – Ανατολικής Γερμανίας έβρισκε… γήπεδο και στα σπορ, μάλιστα με πολύ σκληρή μορφή. Ο Σόιμπλε αμέσως δήλωσε πιστός στρατιώτης.
Με ισχυρή προσωπικότητα, γνώσεις και σπουδές στα νομικά και τα οικονομικά, ο Σόιμπλε, παιδί του κομματικού σωλήνα του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, έγινε σταδιακά ο άνθρωπος – κλειδί για σοβαρές υποθέσεις. Με αποκορύφωμα το γιγαντιαίο πρότζεκτ της επανένωσης. Η πρώτη φορά (από τις δυο συνολικά) που διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών ήταν το 1989-1991, επί θητείας Χέλμουτ Κολ. Δεξί χέρι του καγκελαρίου, ο Σόιμπλε έγινε ο Νο 2 σε δύναμη στο κόμμα και ανέλαβε το πιο νευραλγικό υπουργείο την πιο κρίσιμη στιγμή. Η ισχύς και η δράση του τον ανέδειξαν, ιστορικά, σε «Αρχιτέκτονα της Επανένωσης».
Ο Σόιμπλε ήταν αυτός που φρόντισε να υπάρξει πλήρης επιβολή της Δυτικής Γερμανίας στην Ανατολική, δίχως να γίνει ούτε κατά διάνοια ισότιμη διαπραγμάτευση με τους «απέναντι», όπως τους θεωρούσε. Η τακτική Σόιμπλε ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή: Δεν ήθελε να απομείνει τίποτε που να θυμίζει την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία. Στόχος ήταν η πλήρης απορρόφησή της από τη Δυτική Γερμανία και γι’ αυτό εξαπολύθηκε το πιο άγριο κυνηγητό σε όλα τα επίπεδα.
Ο φόβος του μπαμπούλα
Φυσικά, μόνο τυχαία δεν ήταν η πολιτική συμπεριφορά του Σόιμπλε στο νέο αυτό σκηνικό. Η σταδιοδρομία του, άλλωστε, προϊδέαζε απολύτως για κάτι τέτοιο. Ο Σόιμπλε, επί Ψυχρού Πολέμου, αντιμετώπιζε πάντα την Ανατολική Γερμανία ως κίνδυνο για τη Δυτική. Ο φόβος του για τυχόν επικράτηση του «άλλου συστήματος», το γεγονός ότι μεγάλωσε με τον «μπαμπούλα του κομμουνισμού» και οι υπερσυντηρητικές του απόψεις τον έκαναν επιθετικό και αδιάλλακτο.
Η λογική ακόμα και του αθέμιτου ανταγωνισμού, π.χ. αρχικά στα σπορ, όταν είχε κυρίαρχο ρόλο στο κόμμα, τον έκανε να υιοθετήσει το δόγμα «χρειάζεται κι εμείς να κάνουμε ό,τι πρέπει για να επικρατήσουμε, αφού το κάνουν και αυτοί».
Μάλιστα, είχε τόσο μένος, ώστε ακόμα και το 1991, όταν πια η επανένωση είχε προχωρήσει, επέμενε να βλέπει το ανατολικό πρώην κομμουνιστικό κομμάτι ανταγωνιστικά και με φανερή ψυχροπολεμική οπτική. Έκανε δημοσίως λόγο «για μάχη μεταξύ δυο πολιτικών συστημάτων που συνεχίζεται» αρνούμενος πεισματικά να δώσει τέλος στην κόντρα ακόμα και με τα απομεινάρια της «παλιάς» Ανατολικής Γερμανίας.
Στα λόγια, μάλιστα, αποδείχθηκε φειδωλός σε σχέση με τις πράξεις του. Ο Σόιμπλε ξεσάλωσε, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την οργάνωση του σχεδίου για την «προσάρτηση» της Ανατολικής Γερμανίας.
Έβγαλε το άχτι του
Όπως είναι γνωστό, στις 9.11.1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και μπήκε σε τροχιά η επανένωση, η οποία ολοκληρώθηκε, στο γραφειοκρατικό και τυπικό της κομμάτι, έναν χρόνο μετά. Στις 18.5.1990 υπογράφτηκε στη Βόννη από τις κυβερνήσεις Ανατολικής – Δυτικής Γερμανίας η συμφωνία για τη νομισματική, οικονομική και κοινωνική ένωση των δύο κρατών, που τέθηκε σε ισχύ από την 1.7.1990. Στις 31.8.1990, τέλος, υπεγράφη η συνθήκη Ενοποίησης και στις 2.12 της ίδιας χρονιάς διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές της ενωμένης Γερμανίας.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε ότι, την εποχή που η Θάτσερ ολοκλήρωνε τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα στη Βρετανία, ο Σόιμπλε πήρε τη σκυτάλη και… ξεπέρασε την Αγγλίδα πρωθυπουργό βγάζοντας το άχτι του πάνω στα αποκαΐδια της Αν. Γερμανίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις στο κουφάρι της DDR δεν είχαν ιστορικό προηγούμενο σε έκταση σε όλη την Ευρώπη. Ο Σόιμπλε, ως υπουργός Εσωτερικών, σχεδίασε μέχρι λεπτομέρειας το πώς θα ολοκληρωθεί το πρότζεκτ το συντομότερο, με τακτική «Σοκ και Δέος». Και η υλοποίηση έγινε άμεσα.
Η ντε φάκτο προσάρτηση ξεκίνησε με δημιουργία κρατιδίων στο έδαφος της Αν. Γερμανίας, στα ίδια ακριβώς πρότυπα των δυτικογερμανικών. Ο Σόιμπλε αγνόησε τις φωνές για στρογγυλό τραπέζι απ’ όλες τις πλευρές, ώστε να διαφυλαχθεί η όποια κληρονομιά της Αν. Γερμανίας, και ειδικά όσον αφορά τα θετικά από το κοινωνικό κράτος, αφαιρώντας έτσι την όποια δυναμική να υπάρχει έστω και υποψία από «ανατολικό μπλοκ» στην ενωμένη Γερμανία.
Ο πρώτος στόχος του Σόιμπλε, που ανέλαβε μόνος του όλο το τεχνοκρατικό σκέλος της ενοποίησης, με τον Κολ να έχει την πολιτική διαχείριση, ήταν η διάλυση των δομών της Αν. Γερμανίας και το ξερίζωμα του συστήματος εκ βάθρων. Οι εκκαθαρίσεις του υπουργείου Εσωτερικών από τις κομμουνιστικές… στάχτες μόλις είχαν αρχίσει. Πώς έγινε αυτό;
◆ Αμέσως ξηλώθηκαν όσοι κατείχαν νευραλγική θέση στα πανεπιστήμια της Αν. Γερμανίας. Το ίδιο συνέβη και με τα χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης. Από δάσκαλοι μέχρι καθηγητές πανεπιστημίων εκδιώχθηκαν από τα πόστα τους. Ο τομέας της Παιδείας παραδόθηκε αμέσως στη δυτική πλευρά, ώστε να αποφευχθεί ένα ντόμινο μετάδοσης της «αντίθετης» κουλτούρας.
◆ Οι 25 ανατολικογερμανικές εφημερίδες εξαγοράστηκαν όλες, αφού πρώτα βγήκαν στο σφυρί από το γερμανικό ΤΑΙΠΕΔ. Ο Τύπος της Αν. Γερμανίας πωλήθηκε αποκλειστικά σε μεγάλους δυτικογερμανικούς εκδοτικούς οίκους ή δημοσιογραφικούς ομίλους κι όχι σε ξένους επιχειρηματίες τύπου Μέρντοχ. Σε καίριες επιτελικές θέσεις από το 1990 και ύστερα δεν τοποθετήθηκε κανένα στέλεχος προερχόμενο από την Αν. Γερμανία σ’ αυτές τις επιχειρήσεις.
◆ Αστυνομία και στρατός διαλύθηκαν επιτόπου και οι όποιοι θύλακοι του κομμουνιστικού καθεστώτος ξηλώθηκαν άμεσα. Η ρετσινιά της Στάζι στιγμάτισε δικαίους και αδίκους.
Το ξεπούλημα
Με Παιδεία, Τύπο και ένστολους εκτός παιχνιδιού, οι δομές της Αν. Γερμανίας είχαν ξεριζωθεί πριν καλά καλά ολοκληρωθεί η οικονομική και κοινωνική ενοποίηση. Το γήπεδο πλέον ήταν άδειο. Επιχειρήσεις ξεπουλήθηκαν ή έβαλαν λουκέτο, τα πάντα άλλαξαν βιαίως και ραγδαία. Οι συνέπειες του ρεβανσισμού ήταν ολέθριες. Το 1990, άλλωστε, το ΑΕΠ των Ανατολικογερμανών έφτανε μόνον το 27% του αντίστοιχου των Δυτικογερμανών, ενώ η μετατροπή των δυο μάρκων σε αρχική αντιστοιχία 1 προς 1 ήταν στην πραγματικότητα πάνω από 1 προς 5.
Το γερμανικό ΤΑΙΠΕΔ στο διάστημα 1990 – 1994 έβγαλε στο σφυρί 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις της Αν. Γερμανίας για ψίχουλα. Χαλυβουργίες, ορυχεία, εργατικές πολυκατοικίες, δάση, ακόμη και πυρηνικά εργοστάσια! Στις επιχειρήσεις αυτές εργάζονταν 4.000.000 άνθρωποι, εκ των οποίων τα 2.500.000 έμειναν άνεργοι.
Οι δείκτες ανεργίας εκτινάχθηκαν αμέσως. Σχεδόν 1 εκατ. άνθρωποι μετανάστευσαν δυτικά τον επόμενο χρόνο της επανένωσης για να βρουν δουλειά και συνολικά 2 εκατ. τα επόμενα χρόνια, δηλαδή το 13,5% του πληθυσμού αυτού του τμήματος της χώρας. Μέχρι το 1997 η ανεργία στο ανατολικό τμήμα της χώρας έφτανε το 17,7%. Το 2005 είχε αυξηθεί στο 18,8%! Οι επενδύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις και η αύξηση ανταγωνιστικότητας δεν έφεραν, προφανώς, τον παράδεισο που έταζε ο Σόιμπλε.
Από το ξεπούλημα της Αν. Γερμανίας συγκεντρώθηκαν μόνο 45 δισ. μάρκα στο ταμείο του ενιαίου γερμανικού κράτους, αντί του στόχου των 600 δισ. που είχε βάλει η κυβέρνηση Κολ με το πρωτοπαλίκαρό του Σόιμπλε.
Στη μεγαλύτερη επιχείρηση ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία υπήρξαν και σκιές για το πάρε – δώσε σε τουλάχιστον 500 περιπτώσεις που έφτασαν στη Δικαιοσύνη. Όταν, μάλιστα, αργότερα ο Κολ βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου των μαύρων ταμείων του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, με συνέπεια να παραιτηθεί το 1998, κατηγορήθηκε εκτός των άλλων ότι στο κομματικό ταμείο εισήλθαν και 47 εκατ. ευρώ μίζες από την Εlf Αquitaine, όταν ο γαλλικός όμιλος αγόρασε τα διυλιστήρια Λόινα και μια κρατική εταιρεία πετρελαίου στην πρώην Ανατολική Γερμανία.
Στο σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία ενεπλάκη και το όνομα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εκλεκτού του Κολ για την προεδρία του CDU (1998-2000). Έτσι ουσιαστικά άνοιξε ο δρόμος για να αναρριχηθεί η Μέρκελ στην ηγεσία από το 2000 μέχρι σήμερα.
25 χρόνια μετά…
Η βιασύνη και η εμμονή του Σόιμπλε να καθαρίσει γρήγορα γρήγορα από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» στοιχειώνει τη Γερμανία μέχρι τώρα, 25 χρόνια μετά:
◆ Σήμερα οι «κόκκινες» ανατολικές περιοχές της Γερμανίας παραμένουν οι πιο φτωχές της χώρας και ζουν με λιγότερο από το 60% του εθνικού εισοδήματος.
◆ Ο μέσος μισθός στην ανατολική Γερμανία είναι 2.317 ευρώ, ενώ στη δυτική ανέρχεται στα 3.094.
◆ Η ανεργία στην ανατολική Γερμανία είναι στο 9,1%, όταν στη δυτική βρίσκεται κάτω από 6%.
◆ Η μέση περιουσία ενός νοικοκυριού στα ανατολικά φτάνει τα 67.400 ευρώ, ενώ στα δυτικά στα 153.200.
Κι όλα αυτά ενώ ο Γερμανός φορολογούμενος ακόμα χρυσοπληρώνει την περιβόητη σύγκλιση, με τις γερμανικές κυβερνήσεις να έχουν επενδύσει περίπου 2 τρισ. στον εκσυγχρονισμό των υποδομών στην ανατολική Γερμανία. Προφανώς ο «αρχιτέκτονας της επανένωσης» κάτι δεν έκανε σωστά…
Μέσω, μάλιστα, αυτής της πολιτικής Κολ – Σόιμπλε άνοιξε και ο δρόμος για την περιβόητη «Ατζέντα 2010» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, που συμπίεσε το κοινωνικό κράτος στη Γερμανία, κυνήγησε τα επιδόματα, όπως αυτά των ανέργων, και έδωσε ευελιξία με δομικές αλλαγές στην αγορά εργασίας εφαρμόζοντας πιο ελαστικές μορφές, με όλο και «φτηνότερες» και πιο αποδυναμωμένες στρατιές εργαζομένων.
Ίσως τώρα, λοιπόν, να μπορούμε να αξιολογήσουμε καλύτερα τι εννοούσε ο Σόιμπλε όταν δήλωνε πέρυσι τον Απρίλιο: «Στην Ελλάδα συνέβη ό,τι και στην Ανατολική Γερμανία όταν εισαγάγαμε το γερμανικό μάρκο, το 1990. Σας θυμίζω ότι μέχρι τότε η οικονομία του κατεχόμενου από τη Σοβιετική Ένωση τμήματος της Γερμανίας ήταν η 11η στις στατιστικές του ΟΟΣΑ. Όμως, δεν ήταν ανταγωνιστική. Για να επιβιώσεις στην παγκοσμιοποιημένη αγορά χρειάζεται να έχεις ανταγωνιστική οικονομία. Αυτό ισχύει, φυσικά, και εντός της Ευρωζώνης».
Το χαρτί της δαιμονοποίησης της… κατεχόμενης Αν. Γερμανίας και της ενοχοποίησης των «τεμπέληδων της DDR» δεν βγήκε στον Σόιμπλε, που πάντα ανήκε στην πιο δεξιά πλευρά των χριστιανοδημοκρατών, και για έναν ακόμα λόγο. Από τις στάχτες των μάλλον αδύναμων αριστερών κομμάτων της Αν. Γερμανίας μετά την επανένωση δημιουργήθηκε στη συνέχεια το πανεθνικό Die Linke (Η Αριστερά), που έφτασε να κάνει διψήφια ποσοστά στις εκλογές του 2009 κι αναδείχθηκε τρίτο κόμμα στη γερμανική Βουλή το 2013. Το Die Linke «ενίσχυσε» εν μέρει και η «Ατζέντα 2010» του Σρέντερ, αφού το πιο αριστερό κομμάτι των σοσιαλδημοκρατών αντέδρασε και μετακινήθηκε εκεί.
Ο Σόιμπλε, πάντως, που υποστήριξε ανοιχτά τον πόλεμο κατά του Ιράκ το 2003 και το Γκουαντάναμο, δεν δείχνει να φοβάται τόσο μια άνοδο του Die Linke όσο ένα ισχυρό αριστερό ρεύμα με μεγαλύτερη δυναμική στην υπόλοιπη Ευρώπη. Γι’ αυτό σκληραίνει διαρκώς τη στάση του, προσπαθώντας με μένος να φρενάρει αυτή την προοπτική, που θα έκανε την κοσμοθεωρία του να καταρρεύσει.
Ο Γερμανός ισχυρός άνδρας της ευρωπαϊκής οικονομίας, πάντως, θεωρεί τον εαυτό του φιλοευρωπαϊστή. Η νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή οπτική του, όμως, περνάει πάντα μέσα από την ισχυροποίηση της Γερμανίας με κάθε κόστος. Καμιά φορά ο Σόιμπλε αυτοσαρκαζόμενος δηλώνει: «Παρέμεινα ο ίδιος, απαίσιος άνθρωπος». Κάποιοι δεν θα διαφωνήσουν έντονα. Το σίγουρο είναι ότι, ακόμα κι αν η Μέρκελ θέλει να ξεχάσει ότι έζησε σε κομμουνιστικό καθεστώς, ο Σόιμπλε δεν την αφήνει υπενθυμίζοντας πάντα τον αριστερό… εφιάλτη που τον στοιχειώνει από τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Τα σύκα – σύκα και η σκάφη – σκάφη


Τα σύκα – σύκα και η σκάφη – σκάφη

για τις αξιολογικές διαδικασίες.

 

Είναι αλήθεια πως εδώ και κάμποσους μήνες ο αναβρασμός στα σχολεία ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Το κλίμα ήταν βαρύ και ανθυγιεινό. Οι σχέσεις τεταμένες. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Η καχυποψία έντονη. Οι καλημέρες άκεφες. Και, ω! του θαύματος, έφτασε μια αναστολή, ούτε καν κατάργηση των νόμων της περιβόητης «αξιολόγησης», για να ανακουφίσει, έστω και προσωρινά, τις ψυχές των συναδέλφων.
Είναι κοινά αποδεκτό πως πληγωθήκαμε απ’ αυτή την υπόθεση. Συγχρόνως θα πρέπει να ομολογήσουμε πως οι διαδικασίες της κατηγοριοποίησης – βαθμολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών, δεν ανεστάλησαν από μόνες τους. Είναι αποτέλεσμα του αγώνα του κλάδου, που όλο αυτό το διάστημα δεν έσκυψε το κεφάλι. Οφείλουμε να το λέμε δυνατά, να το φωνάζουμε, πως τίποτε δεν πάει χαμένο. Αν μέναμε στην μοιρολατρία ορισμένων (ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, εμείς τι να κάνουμε;) ή στην ηττοπάθεια (είμαστε χαμένοι, αυτοί έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι) ή στην αρνητική «αλληλεγγύη» (αφού και ο τάδε το έκανε, εγώ τι να κάνω;), τώρα δεν θα υπήρχε τίποτα να ανασταλεί. Ας μην ξεχνάμε σε πόσες παρατάσεις τους υποχρέωσε ο ΑΓΩΝΑΣ μας.
Βέβαια δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι κάποιοι έτρεξαν να συμμετάσχουν στην όλη διαδικασία, παρά την αντίθετη θέση του κλάδου και ολόκληρου του δημόσιου τομέα. Έτρεξαν να αξιολογηθούν παρότι είχε εξαγγελθεί απεργία – αποχή. Ξέρουμε καλά όλοι ότι πολλά στελέχη διοίκησης, σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές, όχι μόνο έσπασαν την απεργία, αλλά μερικοί απ’ αυτούς πίεζαν να βάλουν στην «αξιολόγηση»  και στην «αυτοαξιολόγηση» τους υφισταμένους τους που αντιστέκονταν. Μερικοί απ’ αυτούς τους καλόπιαναν με πονηριά και ιδιοτέλεια, άλλοι διέχεαν το φόβο εσκεμμένα και άλλοι απειλούσαν. Συμπεριφέρθηκαν τελείως αντισυναδελφικά,  διαταράσσοντας ακόμα και την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και το εκπαιδευτικό κλίμα.

 Μοντέλα «αποκατάστασης της κανονικότητας»
Μπορούν τα πράγματα να αποκατασταθούν; Παρόλο που η θεωρία από την πράξη συνήθως απέχει αρκετά, ήδη από στόμα σε στόμα κυκλοφορούν διάφορα μοντέλα «αποκατάστασης της κανονικότητας».
Κάποιοι υποστηρίζουν πως όσοι για οποιοδήποτε λόγο, υπήρξαν υποστηριχτές της «αξιολόγησης», γνωρίζοντας τις συνέπειες που έφερνε, καλό είναι επιτέλους να ζητήσουν οικιοθελώς να συνεχιστεί η διαδικασία γι’ αυτούς (μόνο γι’ αυτούς), απολαμβάνοντας τις συνέπειες που γνώριζαν ότι θα έχουν. Αφού διαφοροποιήθηκαν τότε, ας το κάνουν με συνέπεια και τον ίδιο ζήλο ως το τέλος.
Άλλοι υποστηρίζουν πως  όσοι πρόθυμοι στάθηκαν ενάντια στον κλάδο, βάζοντας πλάτη για κάτι εξόφθαλμα αρνητικό, ας μην προτρέξουν να ξαναδηλώσουν πρόθυμοι για νέες θέσεις. Ή με τον Μαμωνά ή με τους συναδέλφους. Η ελάχιστη αξιοπρέπεια λέει, να μην αυτογελοιοποιούνται οι ίδιοι, θέλοντας να υπηρετήσουν τώρα  ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που στήριζαν λίγο πριν. Πώς να το κάνουμε; Σε θέσεις ευθύνης πρέπει να έχεις και το σθένος της σύγκρουσης και της αντιπαράθεσης. Να μην σκύβεις το κεφάλι σαν κακομοίρης δημόσιος υπάλληλος που τάχα είσαι υποχρεωμένος να εκτελείς άκριτα. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές που οι ενάρετοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, δεν περνούν, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως οι νέες αρχές, όταν κληθούν να κάνουν κρίσεις για νέα στελέχη διοίκησης, ας έχουν κατά νου αυτούς που προθυμοποιούνταν να αξιολογηθούν και απειλούσαν τους εκπαιδευτικούς να τους ακολουθήσουν στην απεργοσπασία και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Αυτούς που έκαναν αναρτήσεις από μόνοι τους, κόντρα στους Συλλόγους Διδασκόντων. Δεν  είναι έντιμο να  δούμε το νοσηρό φαινόμενο αυτοί να επιβιώνουν και να μεσουρανούν. Φυσικά και δεν προτείνουν εκδικητικά την αποπομπή τους, όπως θα έκαναν οι ίδιοι για όλους εμάς πολύ ευχαρίστως (γιατί αυτό  τους ζητούσε η αξιολόγηση, αλλά και ο νόμος για τα πειθαρχικά παραπτώματα για όσους ήταν ανυπόταχτοι) αλλά προτείνουν, όλοι όσοι μπήκαν στην «αξιολόγηση», να περάσουν άμεσα από εντατικά σεμινάρια συναδελφικότητας, αλληλοβοήθειας, αλληλεγγύης, ισοτιμίας, δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου και αυτογνωσίας και αν στο τέλος αποδειχτούν επαρκείς να επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες που έχουν οργανική θέση.
Ίσως να υπάρχουν κι άλλα μοντέλα. Μένει να δούμε τι θα επιλεγεί.

 Οι στρεβλώσεις των τυπικών προσόντων
Τα τελευταία χρόνια, είδαμε δυστυχώς, να γελοιοποιούνται τα τυπικά προσόντα, με την αγορά στην κυριολεξία κάθε είδους «χαρτιών». Βρίθει το διαδίκτυο από μεταπτυχιακά της αλλοδαπής που στην τιμή «αγοράς» τους προστίθεται και η μοριοδότηση της δήθεν γλωσσομάθειας.
Οι στρεβλώσεις χρήζουν διόρθωσης. Δεν μπορεί κάποιοι να πριμοδοτούνται ως ημέτεροι, να επιλέγονται σε θέσεις και κατόπιν, αυτή την χατιρική πριμοδότηση, να την κεφαλαιοποιούν και να την εμφανίζουν ως εξαιρετική ικανότητα. Από πού και ως πού οι περιφερειακοί διευθυντές είναι εξ οφίτσιο ικανοί για σύμβουλοι, ακόμα και για ελεγκτές δημόσιας διοίκησης; Όταν περισσεύει η ιδιοτέλεια χάνεται η αξιοπρέπεια.
Άλλοι ξέχασαν τόσο εύκολα, ότι μέχρι χτες ζητούσαν την ψήφο μας για να «αγωνιστούν για το καλό μας». Αρκετοί απ’ αυτούς, επειδή χρημάτισαν «συνδικαλιστές» βρέθηκαν πριμοδοτούμενοι με συνδικαλιστική δράση (και άρα θέσεις), ανταποδίδοντας το καλό που τους πρόσφερε ο κλάδος, στρεφόμενοι εναντίον του. Υπάρχουν όμως και μερικοί, οι οποίοι βρέθηκαν στη θέση του διευθυντή λόγω συγκυρίας και, δυστυχώς, δέχτηκαν να παίξουν το ρόλο του αξιολογητή στους ομοίους τους.
Τελικά τι σημαίνουν τα «χαρτιά» και τα πολλά μόρια; (ακαδημαϊκά και συνδικαλιστικά) και πόσοι μπορούσαν να τα αποκτήσουν; και αν δεν είχε κανείς χρήματα; ή  δεν διέμενε κοντά σε πανεπιστήμιο; ή δεν κληρωνόταν στο ΕΑΠ; ή δεν είχε γνωστό καθηγητή; και τόσα αν…Χωρίς όμως να φτάνουμε στο μηδενισμό και να απορρίπτουμε τα πάντα. Κάποιοι και κουράστηκαν και τα άξιζαν και τους χρειαζόμαστε.
Για  όσες στρεβλώσεις όμως δημιουργήθηκαν στην πορεία, χρειάζεται μια άλλη προσέγγιση.

 Εναλλακτική δομή (ενδεικτική πρόταση)

 Φοβάμαι, πως το μεγάλο πρόβλημα των στελεχών (διοίκησης και συνδικαλιστών) είναι η τάξη και η διδασκαλία. Όσο μεγαλύτερο διάστημα είναι ξεκομμένοι από τη «διδασκαλία της κιμωλίας», τόσο λιγότερο μπορούν να αφουγκραστούν τα προβλήματα. Είναι καιρός να δούμε την διοικητική δομή από μια άλλη οπτική. Για παράδειγμα:

·         Όλα τα στελέχη να επιλέγονται για δύο το πολύ συνεχόμενες θητείες, διάρκειας δύο ή τριών ετών. Να επανέρχονται στην τάξη για ανατροφοδότηση και κατόπιν να μπορούν να ξαναδιεκδικήσουν θέση ευθύνης. Άλλωστε όλοι δάσκαλοι σπουδάσαμε…

·         Κατάργηση των Περιφερειακών Διευθυντών. Ως μεταβατικό στάδιο, θα μπορούσαν να διοριστούν κάποιοι, με πολιτική ευθύνη και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

·         Διευθυντές Εκπαίδευσης με ρόλο συντονιστή του ΠΥΣΠΕ, με δημοκρατικές, διαφανείς διαδικασίες και αποφάσεις.

·         Πενταμελές ΠΥΣΠΕ, με τον Διευθυντή Εκπαίδευσης, τρεις αιρετούς και έναν διευθυντή σχολείου ή εναλλακτικά δύο αιρετούς, έναν εκπρόσωπο γονέων και έναν εκπρόσωπο του Δήμου.

·         Οι Σχολικοί Σύμβουλοι καταργούνται και απορροφούνται από τα ΚΕΔΔΥ. Ένα ΚΕΔΔΥ σε κάθε καλλικρατικό Δήμο, έχοντας την ευθύνη της παιδαγωγικής καθοδήγησης των σχολείων του Δήμου. Σε κάθε ΚΕΔΔΥ συστήνονται διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης των σχολείων και αξιολόγησης των μαθητών. Η στελέχωσή τους γίνεται από συναδέλφους αυξημένων προσόντων και εμπειρίας.

·         Διευθυντές σχολείων εκλεγμένοι από τους Συλλόγους Διδασκόντων, ανακλητοί από το ίδιο σώμα και  συντονιστές αυτού. Κυρίαρχο όργανο ο Σύλλογος Διδασκόντων.

Ως ενδεικτική πρόταση χρήζει συζήτησης και φυσικά βελτιωτικών τροποποιήσεων, όπως και αναλυτικής εξειδίκευσης. Προφανέστατα όμως ενέχει μια άλλη οπτική στη φιλοσοφία της διοικητικής πυραμίδας.

 Βελτίωση Εκπαιδευτικού Έργου (ενδεικτική πρόταση)

 Το μεγάλο θέμα, που ταλάνισε την εκπαιδευτική καθημερινότητα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, είναι αυτό της κακόφημης πλέον «αξιολόγησης». Επιβάλλεται να συζητήσουμε για μια άλλη διαδικασία αμφίδρομης αλληλοτροφοδότησης των εκπαιδευτικών, σχετικά με τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Αυστηρά χωρίς τιμωρητικό χαρακτήρα, με ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη.

Ενδεικτικά:

·         Καταργείται από το λεξιλόγιό μας η «αξιολόγηση». Έχει φορτιστεί τόσο αρνητικά που, δυστυχώς, δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί. Ας ονομαστεί για παράδειγμα «Βελτίωση Εκπαιδευτικού Έργου».

·         Επαναλειτουργούν τα Διδασκαλεία για όλους (δασκάλους και καθηγητές), ως η μόνη επίσημη και έγκυρη μετεκπαίδευση. Φυσικά επικαιροποιημένη στις σημερινές ανάγκες.

·         Σχετικά με το διοικητικό κομμάτι, ως υπάλληλοι, έχουμε τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα. Υπάρχει, συνεπώς, ήδη το εργαλείο για να μπούνε οι όποιοι παραβάτες στη θέση τους.

·         Όσο για το διδακτικοπαιδαγωγικό κομμάτι, στόχος είναι η βοήθεια. Τα κλιμάκια του ΚΕΔΔΥ (που αναφέρθηκαν παραπάνω), θα έχουν την δυνατότητα της αλληλοτροφοδότησης στους προβληματισμούς και τις δυσκολίες των συναδέλφων, με ευθύνη επίβλεψης λίγων σχολείων, ανάλογα με τις περιοχές ευθύνης των σημερινών σχολικών συμβούλων. Τριπρόσωπα κλιμάκια, με εκπαιδευτικό, ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό, αυξημένων προσόντων (κάτι σαν τους σημερινούς σχολικούς συμβούλους), θα μπορούν να αντιμετωπίζουν πολυτροπικά τις όποιες δυσκολίες, ατομικά ή σε επίπεδο σχολικής μονάδας, με παιδαγωγικές συναντήσεις.
 
  Δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε σήμερα, τα πράγματα δεν βελτιώνονται. Μόνο αλλάζουν συθέμελα. Για να γίνει όμως μια τέτοια αλλαγή, προϋποθέτει πως έχουμε κουβεντιάσει πρώτα τι σχολείο θέλουμε. Το περιεχόμενό του και βέβαια πού θα αποσκοπεί. Σχολείο που θα απαντά στις δικές μας ανάγκες και στις απαιτήσεις της δικής μας κοινωνίας.

 

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

 

 

 

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


   Ο.Λ.Μ.Ε.                                                                

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 - 32 21 255

FAX: 210 33 11 338                          

www.olme.gr                                                             

e-mail: olme@otenet.gr                                               Αθήνα, 16/03/15        

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αποφάσεις της Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ (14/3/15)

 

Πραγματοποιήθηκε στις 14/3 στην Αθήνα η Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) των Προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας. Η Γ.Σ. επιβεβαίωσεότι το πλαίσιο αιτημάτων της Ομοσπονδίαςείναι αυτό πουπεριέχεται στις αποφάσεις του 16ουΣυνεδρίου (http://olme-attik.att.sch.gr/new/wp-content/uploads/2013/02/apof040713.pdf), στην απόφαση της Γ.Σ. των Προέδρων (http://olme-attik.att.sch.gr/new/wp-content/uploads/2014/09/apoGS-9-14.pdf)  και στο πρόσφατο υπόμνημα του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ προς την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας (http://olme-attik.att.sch.gr/new/wp-content/uploads/2015/02/ypomnimaneaigesia10022015.pdf).

 

Για το άμεσο πρόγραμμα δράσης αποφασίστηκαν τα παρακάτω:

 

·         Ημέρα πανελλαδικής δράσης και συλλαλητήριο με κεντρικό θέμα την άμεση επαναφορά τομέων και ειδικοτήτων που καταργήθηκαν καθώς και όλων των συναδέλφων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα χωρίς προϋποθέσεις,  ενάντια στο καθεστώς της κινητικότητας – διαθεσιμότητας – απολύσεων, την ερχόμενη Πέμπτη (19/3) ή  Παρασκευή (20/3), σε συνεννόηση με ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες και Συντονιστικά.

·         Οργάνωση σύσκεψης από την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ όλων των εκπαιδευτικών φορέων (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), Ομοσπονδιών και Συλλόγων Γονέων, μαθητών για την οργάνωση κινητοποιήσεων και άλλων δραστηριοτήτων, για σίτιση, περίθαλψη, μεταφορά των μαθητών, κάλυψη των κενών - διορισμοί, ωράριο, έκτακτη οικονομική ενίσχυση των σχολείων, λειτουργία της πρόσθετης και ενισχυτικής, ζητήματα δημοκρατίας και αντιμετώπισης φαινομένων αυταρχισμού και άλλα τοπικά προβλήματα.

·         Νέες Γ.Σ. όταν δοθεί στη δημοσιότητα το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας.