Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Πανευρωπαική Συλλογή Υπογραφών Εναντια στην Ιδιωτικοποίηση του νερού.


Πανευρωπαική Συλλογή  Υπογραφών Εναντια στην Ιδιωτικοποίηση του νερού. 



*Βάσει των νόμων της Ελλάδας, για να είναι έγκυρη η υπογραφή σου στην επίσημη αυτή διαδικασία, πρέπει να βάλεις και τα στοιχεία ταυτότητάς σου

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

Θέμα: FW: ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΙ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙ

Τέρμα σε:
Νestle
Λουμίδη
Bic
Lacta που έτσι κι αλλιώς δεν μ’ αρέσει..
Νουνού
Henkel Dixan κλπ
Philips Morris που έτσι κι αλλιώς δεν ….
Ελαίς
Barilla και Μίσκο που ανήκουν στον ίδιο όμιλο!
Amstel που έτσι κι αλλιώς δεν μου αρέσει!
Να τα βάλουν στον κ….. τους οι αλήτες!
 
 
Sent: Tuesday, March 05, 2013 9:22 AMi
Subject: FW: ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΙ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙ
 
Τη νομοθετική δυνατότητα να μπορούν να προσλαμβάνουν νέους άνεργους με μισθούς 300 ευρώ το μήνα για μερική απασχόληση ζήτησαν εκπρόσωποι 11 πολυεθνικών εταιρειών από τον υπουργό Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη.

Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής», στη σύσκεψη που έγινε πριν από λίγες ημέρες μεταξύ των επιχειρηματιών και του υπουργείου Ανάπτυξης, οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών εκτός από διευκολύνσεις που αφορούν στη γραφειοκρατία και στη μείωση του κόστους της ενέργειας έθεσαν και θέμα περαιτέρω μείωσης των ημερομισθίων στην Ελλάδα.

«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φτάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου», ανέφερε διευθυντικό στέλεχος εταιρείας ζυμαρικών σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Στο αίτημα των πολυεθνικών ο κ. Χατζηδάκης φέρεται να απάντησε διπλωματικά δηλώνοντας αναρμόδιος και υποσχέθηκε να ενημερώσει τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση για το θέμα.
 
 
 
Αυτοι ειναι που συναντηθηκαν με τον υπουργο αναπτυξης και ζητησαν να παιρνεις 300ευρω μηνιατικο ελληναρα μου...

1)Μηνάς Ζωούλλης, διευθύνων σύμβουλος της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας. 
(Οσο πινεις την Amstel σου να σκεφτεσαι οτι 300 ευρω που παιρνεις πολλα ειναι)

2)Γιώργος Σπηλιόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas.
(Και που σαι μητσο, τα μακαρονια να'ναι Barilla---300ευρω παιρνω τουλαχιστον να εχω χλιδα)

3)Γρηγόρης Αντωνιάδης, αντιπρόεδρος της Unilever Hellas (ΕΛΑΙΣ)
(Ετσι με λαδακι να γλιστραει το 300αρικο)

4)Ανδρέας Καλατζόπουλος, γενικός διευθυντής της Philip Morris.
(Τι καρκινο και μαλακιες απο τα Marlboro, με 300/μηνα πεθαινουμε απο τη πεινα πιο γρηγορα)

5)Κωνσταντίνος Φαλτσέτας, επικεφαλής της Henkel Hellas. H γερμανική πολυεθνική διέθετε ως το 2000 δικό της εργοστάσιο στην Ελλάδα.
(Dixan? Με 300ευρω/μηνα τα ρουχα τα κανει αορατα!)

6)Κωνσταντίνος Μαγγιώρος, διευθύνων σύμβουλος της Friesland Campina - NOYNOY.
(NΟΥΝΟΥ? 300/μηνα...μεγαλωνει μεγαλωνει φτωχα παιδια!)

7)Ελ. Χαλουλάκος, διευθύνων σύμβουλος της Kraft Hellas. Η πολυεθνική κατέχει το εργοστάσιο Παυλίδης στην Ελλάδα.
(Lacta? Για να αγορασεις το πιο γλυκο κομματι της ζωης σου με 300/μηνα θα πρεπει να περιμενεις τον αη βασιλη)
 
8)Δημήτριος Πισιμίσης, διευθύνων σύμβουλος της Bic Violex.
(Στυλο Bic,ξυραφακια Bic,ξυρίζει -ανάβει -γράφει και απλουστεύει τη σκατοζωη σου των 300/μηνα)

9)Raymond Franke, επικεφαλής της Nestle. .
(Καφες λουμιδης, εκαστος στο ειδος του και ο λουμιδης στις γαλερες...με 300/μηνα μισθο)

10)Κατερίνα Αρβανιτάκη, υπεύθυνη πωλήσεων της SCA Hygiene Products.
(Καλα για κωλοχαρτα Zewa-soft, ουτε λογος...με 300/μηνα με εφημεριδες θα σκουπιζουμε τον κωλο μας)

11)Εμμανουήλ Παπαδάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας οικοδομικών υλικών Ytong - Thrakon.
(Εδω δεν εχουμε να παρουμε μια λακτα με 300/μηνα, θα σκεφτουμε να χτισουμε σπιτια και να παρουμε σουιδικα οικοδομικα υλικα;;;)
 

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Οι Ιταλοί δεν είναι τρελοί.

Είναι τρελοί οι Ιταλοί;

 

 

Επιφωνήματα κατάπληξης ή/και  ρίγη αγανάχτησης όλων των καθώς πρέπει φιλελεύθερων, των ταγμένων  ευρωπαϊστών και  των ‘’μοντέρνων’’ αριστερών της πεντάρας, συνοδεύουν την ανάγνωση των αποτελεσμάτων των Ιταλικών εκλογών.‘’Μα πάλι τον πορνόγερο Μπερλουσκόνι οι άθλιοι; Και από πού και ως πού, πρώτο κόμμα στη Βουλή ένας άσημος λαϊκιστής  Γκρίλο που θυμίζει ένα φτηνό Λαζόπουλο;’’Για να δούμε λοιπόν τι έλεγαν στους Ιταλούς οι παραπάνω θλιμμένοι συγγενείς της θανούσης πολιτικής σοβαρότητας και της πληγωμένης ευρωπαϊκής ταυτότητας.
‘’Οι Ιταλοί δεν είναι τρελοί. Η Ιταλία δεν έχει άλλη επιλογή από την  αύξηση των φόρων και τις διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και το πολιτικό σύστημα, που προωθούν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση’’.
Αυτά έλεγε ο διορισμένος πρώην πρωθυπουργός και  τραπεζίτης Μάριο Μόντι, που ορίστηκε μέσα σε μια νύχτα από τις Βρυξέλλες, για να σώσει την Ιταλία.  Στη σύγχρονη τροϊκανή γλώσσα ο Μόντι δεν λέγεται ούτε τραπεζίτης, ούτε αστός, αλλά εξαγνίζεται με το πιο εύηχο ‘’τεχνοκράτης’’, κάτι μεταξύ επιστήμονα και αδέκαστου κριτή.  Πήρε λοιπόν αυτός,  όλα τα γνωστά και από την Ελλάδα των μνημονίων μέτρα, από τις ιδιωτικοποιήσεις, έως την κατάργηση των συμβάσεων εργασίας και τις άγριες περικοπές σε παιδεία και υγεία. Οδηγώντας σε μαζική φτώχεια τους εργαζομένους της πέμπτης βιομηχανικής δύναμης του κόσμου, σε ανεργία 11,5%, σε μαζικές απολύσεις προσωπικού στην υγεία και σε διακοπή της θέρμανσης στα σχολεία. Τον υποστήριξαν με λύσσα οι πάτρωνες του στην ΕΕ και κατάφερε να περισωθεί με ένα ποσοστό κοντά στο 9%!
Ας δούμε τώρα πως στάθηκαν απέναντι στον Μόντι, τη λιτότητα και τα άλλα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα της ΕΕ, οι βασικές διεκδικητές της  κεντρο-αριστερής διαχείρισης. Αυτοί που είχαν την αφέλεια να πιστεύουν πως θα έκαναν πάρτι απέναντι στο Μπερλουσκόνι, θεωρώντας πως τους αρκεί η υποστήριξη των ΜΜΕ, ειδικά σε μια προοπτική συμμαχίας με τον Μόντι.
‘’Ένας αριθμός πολιτικών κομμάτων είναι πρόθυμα να κατηγορούν την Ευρώπη για κάθε στρατηγικό λάθος που έχει πλήξει την Ιταλία. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη έχει συχνά, αν όχι πάντοτε, βοηθήσει αποφασιστικά την Ιταλία΄΄
Αυτά μας λέει ο Francesco de Angelis, βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος του Μπερσάνι. Καθόλου παράξενο φυσικά, μιας και οι θλιβεροί κληρονόμοι του πάλαι ποτέ ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, είχαν και πριν υποστηρίξει τον Μόντι και την αντιλαϊκή πολιτική του, αλλά και δεν ξεχνούν να υμνολογούν την ΕΕ ότι κοστούμι και αν κόβει.
Μα δεν υπάρχει αριστερά στην Ιταλία, της Bandiera Rossa;Πως δεν υπάρχει. Κατέβηκε και πολύ ‘’ενωτικά’’ μάλιστα στις εκλογές, βασικά συσπειρωμένη στο σχηματισμό ….’’Επανάσταση Πολιτών’’.  Ένας σιδηρόδρομος κομμάτων και κομματιδίων, από την Κομμουνιστική Επανίδρυση και τους Ιταλούς Κομμουνιστές (όμορη δύναμη κάποτε του ΚΚΕ), μέχρι οικολόγους, κινήματα πολιτών, ένα Πορτοκαλί (!) Κόμμα, άπειρους τεχνοκράτες, αρκετούς διακεκριμένους πανεπιστημιακούς. Με επικεφαλής ένα δικαστή (Ingroia), που μάλιστα έδωσε και το όνομά του να κοσμήσει τον τίτλο του κόμματος, συνεπικουρούμενος από πάμπολλους άλλους δικαστές και προφεσόρους. Η  αναγκαία ενότητα των εργαζομένων στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, στην πλήρη διαστροφή της και γελοιογραφία της. Αντι για αυτό,  παρδαλές συμπράξεις μικροαστικών, χαζοχαρούμενων, διαχειριστικών ρευμάτων, ανακατεμένων με κομμουνιστές που το Α ξεκινά με (δήθεν) ενότητα και το Ω σημαίνει ένα πολιτικό πρόγραμμα της πλάκας, ως εισιτήριο για τη Βουλή και φυσικά για το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, δηλαδή την  κυβέρνηση.
‘’Η τάση του ευρωσκεπτικισμού είναι πολύ επικίνδυνη σε αυτές τις εκλογές. Δεν είναι μόνο ο λαϊκισμός του Γκρίλο και του Μπερλουσκόνι, που έχουν βοηθήσει να δαιμονοποιείται η Ευρώπη’’.
Αυτά δήλωνε ο Niccolo Rinaldi, βουλευτής του Κόμματος των Αξιών, που συμμετέχει στο συνασπισμό   ‘’Επανάσταση Πολιτών’’ στις ιταλικές εκλογές, αλλά είναι ευρωβουλευτής που συμμετέχει στην Ομάδα των Φιλελεύθερων στο ευρωκοινοβούλιο!
‘’Επικίνδυνο’’ λοιπόν πράγμα η αντίθεση στην ΕΕ και πρέπει να ξορκιστεί ως δαιμονοποίηση.
Μα μήπως είναι υπερβολικό να κρίνουμε από μια ..δηλωσούλα; Αν διαβάσει κανείς τη σύντομη δήλωση του πολιτικού προγράμματος του συνδυασμού, θα απογοητευτεί χειρότερα (Πολιτικό πρόγραμμα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ).
Μην κουράζεστε αλλά δεν θα βρείτε τίποτα που να θυμίζει μια αριστερή και εργατική απάντηση στην καπιταλιστική επίθεση στη γειτονική χώρα, πέρα από δευτερεύουσες διεκδικήσεις, κατώτερες και από συνδικαλιστικές διεκδικήσεις συνδικάτων τύπου ΓΣΕΕ.
Θα σχολιάσουμε δύο σημεία.
Για την Ιταλική αριστερά, ευρωζώνη και ΕΕ απλούστατα ….δεν  υπάρχουν! Όπως το ακούτε, δεν υπάρχουν πουθενά στη σύντομη αυτή δήλωση. Ή μπορεί να μην ανήκει η Ιταλία σε αυτές. Πώς να εξαφανίστηκαν άραγε; Λέτε να ήταν ένας σοφός τρόπος για να βγουν με ενωτικό τρόπο τα ‘’κοινά σημεία’’ του πολιτικού προγράμματος και να μείνουν στην άκρη διαφορές για ..επουσιώδη ζητήματα; Όπως και να έχει, η μόνη ‘’θετική’’ κατεύθυνση που μπαίνει (οι ‘’θετικές προτάσεις’’ πάνω από όλα, χωρίς ‘’αρνητισμούς και εύκολες καταγγελίες’’), είναι το αίτημα για ‘’Ευρώπη των δικαιωμάτων’’, η οποία ‘’μαζί με το δείκτη του ΑΕΠ, θα πρέπει να έχει και ένα δείκτη που θα μετρά την κοινωνική πολιτική και την πολιτική για το περιβάλλον’’.  Κανονική επαιτεία του χειρίστου είδους…
Η Ιταλία όμως, έχει και ένα μεγάλο μαγικό χαρακτηριστικό, σύμφωνα πάντα με την ιταλική αριστερά:  Δεν έχει αστική τάξη, ούτε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις! Αυτό προκύπτει από την ανάγνωση της ίδιας πολιτικής διακήρυξης. Έχει μόνο ‘’μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις’’, για τις οποίες διεκδικούνται από την ιταλική αριστερά φοροαπαλλαγές ‘’αν αυτές επενδύουν στην έρευνα και την καινοτομία και δημιουργούν σταθερές δουλειές’’.  Η FIAT μάλλον είναι μικρή και οι χαλυβουργίες της μεσαίες....
Η ιταλική αριστερά, που παίζει στα δάχτυλα την ‘’ηγεμονία’’ και τον ‘’πόλεμο θέσεων’’ του Γκράμσι, έχασε από την τσέπη του παντελονιού της στον κοινοβουλευτικό  δρόμο προς την κυβέρνηση και το σοσιαλισμό, κάθε έννοια ταξικής αναφοράς στην πολιτική της, έστω στο φραστικό προγραμματικό επίπεδο. Αλλά και έμεινε εκτός βουλής  με ένα ποσοστό κοντά στο 2%, όταν κάποτε το ΚΚΙ σκέτο, με έμβλημα ένα ‘’αναχρονιστικό’’ σφυροδρέπανο έφτανε στο 35%.
Δεν την έσωσε ούτε το κάλεσμα υποστήριξης της που απηύθυνε το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο υπογραφόταν από κοινού από Α. Τσίπρα, Μελανσόν και Λαφοντέν. (European Left urges Italy to vote for far-left anti-austerity group)
Εντάξει όλα αυτά, αλλά ήταν είναι ανάγκη να δούμε τα γεμάτα πλαστικές μούτρα του Μπερλουσκόνι να γελούν;Δυστυχώς εκεί έφτασε η Ιταλική αριστερά, όλων σχεδόν των εκδοχών (με την  εξαίρεση τη χωρίς σημαντική επιτυχία  προσπάθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών του Φεράντο). Να μετατραπεί όχι μόνο σε ακίνδυνο, αλλά και σε  σταθεροποιητικό παράγοντα για το ιταλικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, αφήνοντας την αστική τάξη απερίσπαστη να ασχολείται μόνο με τις δικές της έριδες, στο πλαίσιο και του ανταγωνισμού/παζαριού της με τους εταίρους της στην ΕΕ. Στην Ιταλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου-και αυτό το εκφράζει και ο Μπερλουσκόνι- διεκδικεί σύγκρουση με την ευρωζώνη, πάντα φυσικά στο πλαίσιο της ΕΕ και αυτό κάνει την Μέρκελ οπωσδήποτε να ιδρώνει.
Ο Γκρίλο με τη σειρά του, κάνει τον εξευτελισμό της ιταλικής αριστεράς να φαντάζει τέλειος. Αν κοιτάξει κανείς το πρόγραμμα του δε θα βρει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά του ευρώ. Αλλά δυστυχώς είναι εκατό χρόνια μπροστά από την αριστερά, διότι τουλάχιστον αναγνωρίζει ότι υπάρχει θέμα καταστροφικών συνεπειών  από τη συμμετοχή της Ιταλίας στην ευρωζώνη, αναφέρεται  διαρκώς σε αυτές, ενώ θέτει και ζήτημα δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την αποχώρηση.
Το ‘’Κίνημα των 5 Αστέρων’’ του οποίου ηγείται δεν έχει κανένα αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, ωστόσο δεν διστάζει να θέσει ζήτημα για εργασία είκοσι ωρών την βδομάδα, όταν η αριστερά ζητεί φορο-απαλλαγές στις επιχειρήσεις. Η τελευταία αρκέστηκε να επιτίθεται στον Γκρίλο για λαϊκισμό. Πράγματι, ένας μέτριος πολιτικός επιστήμονας, εύκολα θα δικαιολογούσε απόλυτα αυτόν τον χαρακτηρισμό. Μέσα  όμως στο πλαίσιο της απουσίας προβολής μιας εργατικής πολιτικής από την ιταλική αριστερά, αλλά και μιας στοιχειωδώς λογικής πολιτικής για την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων,  το κοστουμάκι του αντι-λαϊκισμού μάλλον προδίδει μια περιφρόνηση προς το λαό. Αλλά και  αβυσσαλέα απόσταση από μια ταξική στάση, σε μια κοινωνία που πολώνεται ταξικά όσο ποτέ.Οι εξελίξεις αυτές στην Ιταλία, τη στιγμή μάλιστα που έρχονται μετά την ταπεινωτική ήττα της ‘’κυβέρνησης της αριστεράς’’ του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, είναι εξαιρετικά ανησυχητικές. Αποτελούν ένα δυνατό σήμα κινδύνου για την κομμουνιστική αριστερά.  Η καπιταλιστική κρίση,  δε θα δώσει πράσινο φως σε μια ανέφελη πορεία της αριστεράς στο ‘’να αναλάβει τα πράγματα’’. Αντίθετα, έρχεται να υπογραμμίσει την κρίση πραγματικής εναλλακτικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής που αυτή προσφέρει. Και αυτή η κρίση θα μετατραπεί σε σκληρή δοκιμασία, όσο αυτή η αριστερά θα κλωθογυρίζει σε πολιτικές διαχείρισης και θα μετατρέπει σε αυτοσκοπό και στόχο  το ‘’να κυβερνήσει’’ η ίδια  ή παρέα με άλλους, αντί να συμβάλλει ώστε ο ταξικός κοινωνικός αγώνας της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειονότητας να ανατρέψουν  την σαπίλα που περιβάλει τους πάντες όλο και πιο επικίνδυνα.
Παναγιώτης Μαυροειδής
Αναδημοσίευση απο το  Aristeroblog.gr

«Ένα κερί για τους φοιτητές»

Ενεργοί πολίτες: «Ένα κερί για τους φοιτητές»


Κάλεσμα για συμμετοχή σε εκδήλωση μνήμης για τους αδικοχαμένους σπουδαστές της Λάρισας κάνουν οι «Ενεργοί Πολίτες» της Λάρισας, οι οποίοι την Κυριακή το βράδυ θα θελήσουν να στείλουν μηνύματα διαμαρτυρίας, αλλά και να τιμήσουν τη μνήμη τους με ένα κεράκι-ρεσό.


Ενεργοί πολίτες: «Ένα κερί για τους φοιτητές»
Η ανακοίνωση – κάλεσμα των «Ενεργών Πολιτών» Λάρισας έχει ως εξής:

«Μετέχουμε στο πένθος για το Σάββα και το Νίκο.
Διαμαρτυρόμαστε γιατί στην Ελλάδα του 2013 πεθαίνουν παιδιά στα μαγκάλια της ντροπής, λόγω κρίσης.
Δηλώνουμε παρόντες και αλληλέγγυοι.
Έξω από κόμματα και σκοπιμότητες.
Προτρέπουμε η φλόγα να ανάψει σε όλη την Ελλάδα την ίδια ώρα.
Κυριακή βράδυ, όλοι στην Κεντρική Πλατεία Λάρισας με ένα ρεσό».

Οι δολοφόνοι των παιδιών...έχουν ονοματεπώνυμο".

Οι δολοφόνοι των παιδιών...έχουν ονοματεπώνυμο".

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 3 Μαρτίου 2013, 00:52
Συγκλονιστικό γράμμα του πατέρα ενός από τους νεκρούς φοιτητές στη Λάρισα, οι οποίοι πέθαναν αφού άναψαν μαγκάλι για να ζεσταθούν. "Οι δολοφόνοι των παιδιών...έχουν ονοματεπώνυμο".
Διαβάστε το γράμμα
Θλίβομαι και θυμώνω! Εξοργίζομαι. Ξέρω πως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος…. Πρέπει να αφήνεις την…. οργή να κατακαθίσει και μετά να γράφεις. Έτσι λένε οι κανόνες…
Όμως αν είσαι οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη ευαισθησία, αν είσαι γονιός που προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του σε αυτή την άθλια χώρα (όπως την κατάντησαν), αν κάθε μέρα με αγωνία αναλογίζεσαι τι τα περιμένει στο μέλλον, τότε πως μπορείς να μένεις ψύχραιμος;
Δυο παιδιά από τα Χανιά και την Χαλκίδα (21 και 22 ετών) έχασαν τη ζωή τους. Άλλα τρία χαροπαλεύουν. Ακόμη κι αν σωθούν είναι άγνωστο ποιές θα είναι οι εγκεφαλικές βλάβες που θα κουβαλάνε μια ζωή. Κι όλα αυτά για να ζεσταθούν. Με ένα κομμένο θερμοσίφωνο. Ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι. Στην Ελλάδα του 2013.
Θύματα μιας ανάλγητης και αποτυχημένης πολιτικής, που πέτυχε:.
-Να υπερδιπλασιασθεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης (Το 2010 πληρώναμε 0,578 ευρώ το λίτρο Το 2013 η τιμή του σχεδόν τριπλασιάστηκε.
-1,3 ευρώ και ..συνεχίζει) -Να μειωθεί η κατανάλωσή του 70% -Να περιοριστούν δραματικά τα δημόσια έσοδα. -Να παγώνουν όλοι στα σπίτια τους -Να αδυνατούνόλο και πιο πολλοί να πληρώσουν τα κοινόχρηστα
-Να έχουν αυξηθεί κάθε είδους ιώσεις
-Να ανθεί το λαθρεμπόριο στα καύσιμα.
-Να γεμίσει η ατμόσφαιρα επικίνδυνα σωματίδια
-Να αποψιλώνονται τα δάση …και τέλος να χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Όπως αυτές των νέων φοιτητών στη Λάρισα. Αυτών που ετοιμαζόταν να …εξορίσει ο υπουργός Παιδείας (;) στη Λαμία. Αυτών που δυσκολεύονται να σπουδάσουν. Που οι οικογένειές τους με θυσίες καταφέρνουν να τους στείλουν λίγα χρήματα. Έτσι φτάσαμε στο μαγκάλι…
Οι δολοφόνοι των παιδιών έχουν ονοματεπώνυμο:
- Γιάννης Στουρνάρας
- Αντώνης Σαμαράς
-Ευάγγελος Βενιζέλος
-Φώτης Κουβέλης
Και όσοι στηρίζουν την πολιτική τους...
Αναδημοσίευση απο το zougla.gr