Ωραίος ο ελέφαντας. Την επόμενη φορά να φέρετε και αρκούδες.

 

 

Ωραίος ο ελέφαντας. Την επόμενη φορά να φέρετε και αρκούδες.

RedWire

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Ήταν όλοι τους εκεί. Ένα τσούρμο ηλικιωμένων ανθρώπων, άλλων καλογερασμένων και άλλων κακογερασμένων, όλων όμως με το μέλλον πίσω τους.

Μια μελαγχολική εικόνα στα όρια της θλίψης, που θύμιζε σύναξη αποστράτων ή απόδοση τιμής σε κάποιον σπουδαίο αποθανόντα, που τον θυμήθηκαν μόνο οι συνομήλικοί του. Μια σειρά από σπασμένα πορτρέτα του Ντόριαν Γκρέι, με όλη την δυσθυμία και τη μισανθρωπία του παλιού σταρ που τον ξέχασαν τα φλας και οι κάμερες και τους το ανταποδίδει αποστρέφοντας το βλέμμα του απ’ αυτές, προκειμένου να μας χαρίσει μόνο ένα αλαζονικό προφίλ. Μάταια. Ο φόβος μπροστά στην ιδέα ότι οι καλές μέρες πέρασαν δεν κρύβεται. Αποτυπώνεται σε κάθε ρυτίδα εκείνων που έζησαν το παρόν τους χωρίς την παραμικρή γενναιοδωρία για το μέλλον.

Ηταν όλοι τους εκεί. Ένα σουβλάκι από φάτσες που κατέλαβαν ολοκληρωτικά τον δημόσιο λόγο και τους μηχανισμούς του πριν μια εικοσαετία και απέκλεισαν κάθε άλλη συζήτηση, κάθε άλλη αφήγηση ή ερμηνεία, ως λαϊκιστική και μνησίκακη απέναντι στο όραμα της ισχυρής Ελλάδας, του «εκσυγχρονισμού» και της ευρωλαγνείας. Ένα σμήνος εξωτικών πουλιών που άσκησαν επί μια δεκαετία την πολιτική τους με τον πιο αυτιστικό τρόπο, μονοπωλώντας την ιδέα της νεωτερικότητας και της προόδου, με τρόπο ώστε η αναχώρησή τους να βρει τη χώρα γεμάτη από αναχρονιστικούς αντιδραστικούς που προβάλλονταν ως η εναλλακτική επιλογή στην εκδοχή του Σημίτη.

Ηταν όλοι τους εκεί. Ο Χρήστος Πρωτόπαππας, πρόεδρος της ΓΣΕΕ πριν από καμιά 25αριά χρόνια σε ηλικία 35 ετών, χωρίς να έχει εργαστεί ποτέ του, που λίγα χρόνια μετά μεταπήδησε στην άλλη πλευρά του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων κι έγινε υπουργός Εργασίας, όπως συνέβαινε με τους συνδικαλιστές και στην Ισπανία του Φράνκο. Σίγουρα βρέθηκε στο Ακροπόλ, στη συνάντηση για την κεντροαριστερά, μη ανεχόμενος κάποιους παλαιοσυνδικαλιστές εργατοπατέρες που παριστάνουν τώρα τους αριστερούς αντί να αφήσουν χώρο σε ένα νέο και ανεξάρτητο συνδικαλισμό.

Ο Τάσος Γιαννίτσης, πρωτοπόρος υπουργός Εργασίας, ο πρώτος που κατάφερε να κατεβάσει 1 εκατομμύριο εργαζόμενους στον δρόμο, όταν ακόμα οι Στουρνάρες και οι Παπακωνσταντίνου έβρεχαν τις πάνες τους. Από τότε περνάει τον καιρό του αρθρογραφώντας στον ΔΟΛ, λέγοντας ότι αν τότε είχαν περάσει οι προτάσεις του δε θα βρισκόμασταν σήμερα στη θέση να τις υλοποιούμε. Θα ερχόταν να συνεχίσει το έργο του, αλλά δεν προλαβαίνει. Ηδη αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το ΔΣ του ΔΟΛ για να αφοσιωθεί στη δουλειά του στα Ελληνικά Πετρέλαια.

Ο Νίκος Γκαργκάνας, οικονομικός σύμβουλος πίσω από κάθε πολιτική λιτότητας του ελληνικού κράτους τα τελευταία 30 χρόνια, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την εποχή της μεγάλης φούσκας (2002-2008), ο άνθρωπος που το πρωί δήλωνε σε συνέντευξη τύπου ότι πρέπει να ποινικοποιηθεί η συζήτηση για αύξηση των μισθών χαρακτηρίζοντας «εξωφρενικές» τις αυξήσεις του μηνιάτικου κατά 1 ευρώ και το ίδιο μεσημέρι αύξανε μόνος του τον δικό του κατά 70%, στα 6 χιλιάρικα το μήνα. Αυτός που έπιανε στα χέρια του μισθούς, τους εξαφάνιζε και τους έκανε μερίσματα μετόχων. Ηταν εκεί σίγουρα γιατί εξακολουθεί να αγωνιά πώς σκορπιέται το δημόσιο χρήμα.

Ηταν κι άλλοι. Ο Νίκος Μπίστης, για τον οποίον το «58» έχει συμβολική σημασία –τόσα είναι τα κόμματα και οι οργανώσεις που έχει αλλάξει ως τώρα στη ζωή του.

Ο Γρηγόρης Ψαριανός, ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που έκανε την τέχνη ζωή και υλοποίησε το στιχουργικό του όνειρο να «κλάνει στης βουλής τα έδρανα» -συνήθως μάλιστα όχι στα έδρανα, αφού του αρέσει να κάθεται στην πόρτα με το πιστολάκι παρά πόδα, έτοιμος να πάει ή να μην πάει για κατούρημα, ανάλογα με τις ανάγκες των ψηφοφοριών.

Ο Πέτρος Κουναλάκης, που το 1993 –εκπροσωπώντας τάχα την Αριστερά- έλεγε για τους συγκεντρωμένους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ στο Σύνταγμα ότι «χοροπηδάνε σαν πίθηκοι», αλλά 20 χρόνια μετά, με τους «πίθηκους» φευγάτους, μπορεί να πάρει τον μισανθρωπισμό και την αγοραφοβία του και να πάει από εκεί να τα πει με ανθρώπους του επιπέδου του. Αγαπημένο παιδί του ΔΟΛ κι αυτός.

Ηταν κι εκλεκτοί εκπρόσωποι των τεχνών και των γραμμάτων. Ο Ηλίας Κανέλλης –καλά, κι άλλος του ΔΟΛ;- που δίδαξε αριστερό ήθος πρωταγωνιστώντας περήφανα σε απεργοσπασίες.

Η Σώτη Τριανταφύλλου, που έχει αναλάβει το ηράκλειο έργο της σύζευξης του αριστερού φιλελευθερισμού με τον ρατσισμό, την ομοφοβία και τα μεσοαστικά συμπλέγματα.

Ο Γιάννης Μπέζος, που πανηγύριζε τις απολύσεις των συναδέλφων του από την τηλεόραση γιατί δεν είχαν ποιότητα κι έπειτα γύριζε καινούριο σίριαλ σε σκηνοθεσία του Αντρέι Ταρκόφσκι κι ο Νίκος Πορτοκάλογλου που υπερηφανεύεται από καιρό σε καιρό ότι κατάφερε να κάνει καριέρα χωρίς να είναι αριστερός (ούτε Εβραίος, ούτε ομοφυλόφιλος).

Ηταν και φρέσκα άφθαρτα πρόσωπα, σαν τον Απόστολο Κακλαμάνη και τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο, που ήθελε να ξαναφέρει τις ποδιές στα σχολεία το 1990.

Είναι βέβαια χαριτωμένο να αντιλαμβάνεσαι ότι το σύστημα δεν έχει εφεδρείες σε προσωπικό πέραν κάποιων γερόντων που ουδείς θυμόταν αν ζούσαν ή αν πέθαναν. Κι είναι καλό που όλο αυτό το τσίρκο προσεταιρίστηκε τη λεγόμενη «Κίνηση των 58», γιατί η κίνηση πάντα βοηθά και στην αρτηριοσκλήρυνση και στην κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχει ωστόσο σε όλη αυτή την παράσταση ένα σφάλμα λογικής –ένα κενό στο σενάριο, για να παραμείνουμε πιστοί στη θεατρικότητα της σύναξης.

Ολοι αυτοί ήρθαν να μας κουνήσουν το δάκτυλο και να μας πουν ότι δε μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να επιστρέψουμε στην κατάσταση πριν το 2008. Αυτό είναι αλήθεια. Μόνο που αφορά κυρίως τους ίδιους. Αυτούς που για μια εικοσαετία μας έλεγαν να σκάσουμε και να καταπιούμε τη μιζέρια μας, γιατί οδηγούν την Ελλάδα στο ευρώ, στην πρώτη ταχύτητα του κόσμου, στην αειφόρο ανάπτυξη και στην πολιτιστική άνθιση του «κουλ» και της άνεσης. Και την οδήγησαν στα μαγκάλια, τις αυτοκτονίες, τους πλειστηριασμούς, τα χαρτόκουτα και την ανεργία. Και τώρα θέλουν να ξαναπάρουν το λόγο. Όμως, είναι όπως το λένε: δε μπορούμε να γυρίσουμε στην κατάσταση πριν το 2008. Hρθε η ώρα να πάψουν αυτοί.

Ο χώρος τους, αυτό το υπερταξικό μεταμοντέρνο μόρφωμα που ονομάστηκε με τον απολίτικο ευφημισμό «κεντροαριστερά», για το οποίο παραμένουν αλαζονικά βέβαιοι ότι είναι πλειοψηφικό στην ελληνική κοινωνία, δεν έχει άλλο αξιοπρεπή δρόμο πέρα από την πολιτική ευθανασία.

Μόνο πολιτική όμως, γιατί πολιτιστικά έχει να δώσει ακόμα. Το πρόγραμμα με τον ελέφαντα δεν ήταν κακό. Την επόμενη φορά όμως, να φέρουν και αρκούδες.

 

Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις

 

Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις

 Αναδημοσίευση απο RedWire

Του Φρίξου Δρακοντίδη

Νομική βιομηχανία σε κτίριο 8.000 τ.μ. με 500 εργαζομένους, ζωντανά… πιράνχας σε ενυδρείο και μαρμάρινα λιοντάρια, όπου για να μπεις και μόνο μέσα καλείσαι να πληρώσεις «εισιτήριο» 130 ευρώ, δημιούργησε η οικογένεια Σιούφα κερδίζοντας εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.

Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.

Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Ετσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.

Εκτοτε οι δουλειές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, όπως άλλλωστε και τα ακριβά ακίνητα της οικογένειας Σιούφα στο Κολωνάκι και αλλαχού, καθώς τα κέρδη πρέπει να επενδύονται. Στο μεταξύ τελείωσε τη Νομική Σχολή και ο έτερος υιός Σιούφας, Μάριος, και εντάχθηκε πάραυτα στην οικογενειακή επιχείρηση, το διοικητικό μάνατζμεντ της οποίας μέχρι σήμερα κρατάει η μητέρα τους.

Πώς λειτουργεί η νομική βιομηχανία Σιούφα

Με έναν ανεξήγητο και συμπτωματικό τρόπο, οι νομικές υπηρεσίες όλων ανεξαιρέτως των τραπεζών αναθέτουν καθημερινά χιλιάδες υποθέσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών στο γραφείο Σιούφα για τα περαιτέρω και κάποιες εκατοντάδες σε άλλα δικηγορικά γραφεία.

Τα δάνεια αυτά μπορεί να είναι καταναλωτικά, τα οποία δεν έχουν και επαρκείς εξασφαλίσεις, στεγαστικά, αλλά και επιχειρηματικά. Σε πρώτο στάδιο τους φακέλους αναλαμβάνει το εσωτερικό τμήμα call center που αναλαμβάνει να ενημερώσει τον δανειολήπτη ότι ο φάκελός του έχει περιέλθει στην αρμοδιότητα του δικηγορικού γραφείου και στην αρχή ευγενικά προσπαθεί να τον πείσει για κάποια ρύθμιση. Σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις ρυθμίσεων, το γραφείο εισπράττει ποσοστό επί του ρυθμιζόμενου ποσού. Οταν εξαντληθεί η ευγένεια (δεν είναι δα και σε αφθονία) καταργείται ο πληθυντικός και αρχίζουν οι πιέσεις.

Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του γραφείου αυτό το κομμάτι της δουλειάς δινόταν φασόν σε μια εισπρακτική με έδρα την Ηλεία, για τον τρόπο λειτουργίας της οποίας, με κοινό χαρακτηριστικό τους τραμπουκισμούς, είχαμε γράψει προ πενταετίας στο «ΘΕΜΑ».

Σήμερα έχει διακοπεί αυτή η συνεργασία για να μη δυσφημίζεται η φίρμα Σιούφα και έχει δημιουργηθεί ένα πολυπρόσωπο τμήμα που κάνει αυτή τη δουλειά. Μάλιστα οι τηλεφωνήτριες όταν τηλεφωνούν δεν λένε από το γραφείο Σιούφα, αλλά δίνουν το όνομα κάποιου από τους εκατοντάδες συνεργαζόμενους νεαρούς δικηγόρους που λόγω κρίσης έχουν αποδεχθεί για έναν μνημονιακό μισθό ανειδίκευτου εργάτη να δανείζουν και να εκθέτουν το όνομά τους στα μάτια των δανειοληπτών και της κοινωνίας.

Οταν περατωθεί το πρώτο στάδιο από το call center, οι δικηγόροι της εταιρείας αναλαμβάνουν να διερευνήσουν αν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, εφόσον πρόκειται για καταναλωτικό δάνειο, για να εγγράψουν προσημείωση και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε εκποίηση μέσω πλειστηριασμού. Για τα στεγαστικά δάνεια ακολουθείται επίσης η ίδια διαδικασία και οι δικηγόροι της εταιρείας καταθέτουν διαταγές πληρωμής σε πρώτο στάδιο στα πρωτοδικεία. Αν το ακίνητο προστατεύεται από τον νόμο για την πρώτη κατοικία, σταματούν εκεί. Αν δεν εμπίπτει στον νόμο, προχωρούν σε πλειστηριασμούς.

Για κάθε νομική ενέργεια, είτε πρόκειται για ελέγχους σε υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια, εγγραφή προσημείωσης, κατάθεση διαταγής πληρωμής ή πλειστηριασμούς, το δικηγορικό γραφείο πληρώνεται από την τράπεζα ή την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή διάφορους άλλους οργανισμούς που έχουν μαζικές απαιτήσεις, με το ελάχιστο που προβλέπει ο Δικηγορικός Σύλλογος για τις συγκεκριμένες νομικές εργασίες. Και μπορεί αυτά τα ελάχιστα να μοιάζουν ψίχουλα για να τα αναλάβει μεμονωμένα ένας δικηγόρος, ωστόσο στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!

Τα πιράνχας

Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας. Οι υπολογιστές των υπαλλήλων -επί το πλείστον γυναίκες νεαρής ηλικίας- βρίσκονται συνεχώς ανοιχτοί, καθώς επεξεργάζονται χιλιάδες δεδομένα δανειοληπτών στο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν σηκώνει κεφάλι και χρειάζεται η άδεια των προϊσταμένων προκειμένου να κατέβει κάποιος για ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα στον εξωτερικό χώρο, εκεί όπου έχει στηθεί πρόχειρα ο χώρος του καπνιστηρίου. Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα) στο πιο ψηλό σημείο, παρότι το κτίριο βρίσκεται στο νούμερο 7 επί της οδού 25ης Μαρτίου.

Απλώς Φενγκ Σούι ή και κάτι παραπάνω με μυστικιστές προεκτάσεις; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, ούτε καν το προσωπικό. «Μέρος της διαρρύθμισης και της διακόσμησης του κτιρίου έχει επιμεληθεί προσωπικά η κυρία Σιούφα», θα πει κάποιος από τους υπαλλήλους, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις εξωτερικές εικαστικές παρεμβάσεις. Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana και αν το ψάξεις λίγο στο Ιντερνετ, θα διαβάσεις πως στο Φενγκ Σούι χρησιμοποιούνται «για την αντιμετώπιση ανταγωνιστικών καταστάσεων», καθώς λέγεται πως φέρνουν στον ιδιοκτήτη τους ευημερία και πλούτο. Τώρα ποια ανταγωνιστική κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει η οικογένεια Σιούφα που εδώ και χρόνια μονοπωλεί το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς εισπράττοντας εκατομμύρια, αυτό μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να το γνωρίζουν.

«Εισιτήριο» 130 ευρώ

Ανεβαίνοντας στους πάνω ορόφους οι επόμενες εικόνες που αντικρίζεις είναι εξίσου εντυπωσιακές. Ενδεχομένως να μην υπάρχει άλλη δικηγορική εταιρεία στην Ελλάδα που να απασχολεί τόσο πολύ προσωπικό, έστω και αν η πλειονότητα αμείβεται με τον κατώτατο βασικό μισθό. Αξίζει να σημειωθεί ότι για να συναντήσεις και μόνο κάποιον από τους δικηγόρους που συνεργάζονται με την εταιρεία της οικογένειας Σιούφα πρέπει να πληρώσεις ένα είδος «εισιτηρίου» αξίας 130 ευρώ. Αυτό υπενθυμίζεται μάλιστα στον υποψήφιο πελάτη στο πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνει στην εταιρεία ώστε να είναι προετοιμασμένος κατά την άφιξή του να διαθέτει πάνω του το παραπάνω χρηματικό ποσό. Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας.

Η ακίνητη περιουσία

Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, η οικογένεια Σιούφα όχι μόνο δεν φαίνεται να πλήττεται από την κρίση, αλλά βγαίνει και κερδισμένη από αυτή, εις βάρος πάντα των καταχρεωμένων ελληνικών νοικοκυριών. Την τελευταία δεκαετία η οικογένεια του πρώην προέδρου της Βουλής, όπως είχε αποκαλύψει και παλαιότερα το «ΘΕΜΑ», αγοράζει το ένα ακίνητο μετά το άλλο. Διαμέρισμα με πισίνα δίπλα στον Λυκαβηττό, άλλα διαμερίσματα σε κεντρικούς δρόμους του Κολωνακίου, πάρκινγκ στην ίδια περιοχή, αλλά και πολλές αποθήκες, καταφέρνοντας -κυρίως μέσα στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης- να αποκτήσει ακίνητα συνολικής εμπορικής αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Ολη η ακίνητη περιουσία εμφανίζεται στο όνομα του ενός εκ των δύο γιων, του κ. Γιώργου Σιούφα. Πιο συγκεκριμένα, το 1988 ο πατήρ Σιούφας αγοράζει μαζί με τη σύζυγό του ένα διαμέρισμα 135 τ.μ. στην Πατριάρχου Ιωακείμ με αντικειμενική αξία, τότε, 15 εκατ. δραχμές, ενώ η πραγματική του αξία εκτιμάται στα 60 εκατ. δραχμές. Ο Γιώργος Σιούφας τον Νοέμβριο του 2003 και σε ηλικία 28 ετών εμφανίζεται ως αγοραστής ενός πάρκινγκ 11 τ.μ στην οδό Αριστίππου 30, στο τρίτο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, αντί 4.680,27 ευρώ, τη στιγμή που, σύμφωνα με τους μεσίτες της περιοχής, η εμπορική του αξία υπολογιζόταν στα 25.000 ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ο ίδιος αγοράζει ένα διαμέρισμα 180 τ.μ. στην οδό Πλουτάρχου, με την αντικειμενική του αξία να ανέρχεται στα 467.809,32 ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μεσιτών της περιοχής, η πραγματική αξία του ακινήτου για το συγκεκριμένο έτος υπολογιζόταν στις 900.000 ευρώ. Στις 7 Νοεμβρίου 2005 ο υιός Σιούφα αποκτά και δεύτερο σπίτι επί της οδού Αριστίππου. Πιο μικρό, αλλά με πισίνα και θέα στον Λυκαβηττό.

Η εμπορική αξία του ακινήτου, όπως εκτιμάται από τους ειδικούς, ανερχόταν στις 450.000 ευρώ, καθώς διαθέτει και θέση για πάρκινγκ στο δεύτερο υπόγειο. Η επόμενη επενδυτική κίνηση στην αγορά ακινήτων γίνεται και πάλι από τον ίδιο υιό Σιούφα δεκατέσσερις ημέρες αργότερα, όταν στις 21 Νοεμβρίου του αυτού έτους προχωράει σε αγορά όχι μίας, ούτε δύο, αλλά επτά υπόγειων αποθηκών, επίσης στον ίδιο δρόμο. Οι επτά αποθήκες του κ. Σιούφα είχαν ως αντικειμενική αξία τις 3.403,20 ευρώ, ενώ, σύμφωνα πάντα με μεσιτικές πληροφορίες, η εμπορική τους αξία εκτιμούνταν γύρω στις 50.000 ευρώ. Στις 25 Μαΐου του 2006 ο Γιώργος Σιούφας αγοράζει ακόμα ένα υπόγειο πάρκινγκ 11,05 τ.μ. στην οδό Αριστίππου, του οποίου η αντικειμενική αξία ήταν 5.692,50 ευρώ. Ο ίδιος δήλωσε 5.700 ευρώ, ενώ οι εκτιμήσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εμπορική αξία 28.000 ευρώ. Ο κύκλος των αγορών φαίνεται πως κλείνει τον Δεκέμβριο του 2007, μόλις δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, όταν αγοράζει ακόμα μία υπόγεια αποθήκη στην οδό Αριστίππου, αρ. 32, έκτασης μόλις 6,29 τ.μ. Η αντικειμενική αξία του υπογείου ήταν 2.372,21 ευρώ, με τον ίδιο να έχει δηλώσει 2.380 ευρώ, ενώ η πραγματική αξία του υπολογιζόταν στις 10.000 ευρώ…

Η συνεργασία με μεγάλη εισπρακτική

Οι κύριοι Γιώργος και Μάριος Σιούφας στο ξεκίνημα της χρυσοφόρου βιομηχανίας της οικογένειας είχαν συνεργαστεί με μεγάλη εισπρακτική εταιρεία (Pano Finance) διεκπεραιώνοντας τις νομικές ενέργειες για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών. Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.

Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτή­σεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;

3ο Ενημερωτικό

3^ο Ενημερωτικό

 

            Τα θέματα, που συζητήθηκαν στη συνεδρίαση του Δ.Σ, την Τρίτη,

           10/12/13, ήταν  τα εξής:

1)     Συγκρότηση του Δ.Σ σε σώμα.

    Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τις εκλογές, και ο σύλλογός μας      παραμένει χωρίς προεδρείο.

   Σαν Ενωτική δράση από την αρχή είχαμε ξεκάθαρη άποψη. Με σεβα-σμό προς τους συναδέλφους μας, που με την ψήφο τους μας ανέδειξαν         

πρώτη δύναμη (με 4 έδρες) εκφράσαμε την πρόθεση να αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη του συλλόγου και καταθέσαμε πρόταση διεκδικώντας τις θέσεις του Προέδρου και του Γραμματέα. Η πρόταση που κατατέθηκε από τις άλλες παρατάξεις (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΣΑΚ /3+1+1 έδρες) για διαπαραταξιακό , αναλογικό προεδρείο δε μας εκφράζει και είναι έξω από τη λογική μας. Θεωρούμε ότι δεν είναι εφικτή μια επί της ουσίας πολιτική σύγκλιση με τις παρατάξεις αυτές και ότι είναι τουλάχιστον πολιτικά ανέντιμο εκ μέρους τους να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα  η ενότητα προκειμένου να   μοιράσουν τα «αξιώματα».

   Προκειμένου δε να ξεμπλοκάρουμε και να προχωρήσει η διαδικασία εκλογής,   προτείναμε να καταθέσουν οι παρατάξεις  τις προτάσεις τους για υποψηφιότητες και να γίνει ψηφοφορία ξεχωριστά για κάθε θέση. Με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων που υπάρχει, η διαδικασία που προτείναμε ουσιαστικά  τους δίνει τη δυνατότητα να υλοποιήσουν στην πράξη τη θέση τους για διαπαραταξιακό προεδρείο. Κι όμως…

     Κι αυτή η πρότασή μας δεν έγινε αποδεκτή.  Τι θέλουν τελικά;

§  Να μας πιέσουν ώστε να συναινέσουμε σε λογικές και τακτικές που δε μας βρίσκουν σύμφωνους; Αναζητούν συνενόχους;

§  Να ανατρέψουν το εκλογικό αποτέλεσμα εκλέγοντας ένα προεδρείο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους;

§  Να έχουν ένα ακέφαλο σύλλογο, ώστε να μην παρθούν αποφάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε μια περίοδο μάλιστα που ο κλάδος μας με βάση τις εξελίξεις επιβάλλεται να οργανωθεί προκειμένου να βάλει φραγμό στα σχέδια του Υπ. Παιδείας;    

   Σαν Ενωτική δράση έχουμε δεσμευτεί να παλέψουνε για την αναμόρφωση του συλλόγου και δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε εκβιαστικά διλλήματα. Τέλος η αναζήτηση λύσης μέσω δικαστικής οδού δε μας βρίσκει πολιτικά σύμφωνους.

2) Το ζήτημα της Αξιολόγησης

   Σε πολλές περιφέρειες (Αθήνα, Θεσ/ίκη, Ηράκλειο, Χαλκιδική, Βέροια) έγινε προσπάθεια να υλοποιηθούν τα σεμινάρια επιμόρφωσης των διευθυντών από τους σχολικούς συμβούλους, τα οποία όμως ματαιώθηκαν με τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων. Επιβάλλεται κι εμείς να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα έτσι ώστε, όταν οριστεί η ημερομηνία στην περιφέρειά μας να προβούμε στις απαραίτητες κινητοποιήσεις προκειμένου να τα ακυρώσουμε. Ενημερωτικά η ΔΟΕ με απόφασή της (26 Νοεμβρίου 2013) παρέχει συνδικαλιστική κάλυψη  με κήρυξη 3ωρης στάση εργασίας σε κάθε απόπειρα πραγμάτωσης αντίστοιχων σεμιναρίων έτσι ώστε μαζικά να εκφραστεί η αντίδρασή μας στα σχέδια του Υπ. Παιδείας.

   Επιπλέον με βάση την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης για την αξιολόγηση,  ομόφωνα  το Δ.Σ αποφάσισε να σταλεί στα σχολεία κείμενο που οι συνάδελφοι ενυπόγραφα θα εκφράσουν την αντίθεσή τους στην αξιολόγηση που προωθείται από το Υπ. Παιδείας , η οποία σα στόχο δεν έχει στην πραγματικότητα τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά στοχεύει αφ’ ενός στη χειραγώγηση-υποταγή του εκπαιδευτικού και τη μισθολογική καθήλωσή του και αφ’ ετέρου στην άρση της μονιμότητας.

 3) Τέλος, επειδή πληθαίνουν οι διώξεις συναδέλφων, πανελλαδικά, αποφασίστηκε ως πάγια τακτική, η υποστήριξή τους τουλάχιστον με ψηφίσματα συμπαράστασης.

 

 

Ε ν ω τ ι κ ή      Δ ρ ά σ η

 

 

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013

των αιρετών Γεωργίας Αμπατζή, Χρήστου Καρακώστα και Διονυσίας Ματιάτου

Εκπροσώπων της Εκπαιδευτικής Δράσης

Συναδέλφισσες/Συνάδελφοι,

Ακούγεται τελευταία όλο και πιο έντονα ότι βιώνουμε τα αποτελέσματα του δίωρου. Και αυτή είναι η πραγματικότητα.

Επιχειρώντας να το ερμηνεύσουμε με απλά μαθηματικά: στην Καρδίτσα έχουμε περίπου 900 εκπαιδευτικούς. Επί 2 μας κάνει 1800 ώρες επιπλέον. Διά 20 (που είναι κατά μέσο όρο το υποχρεωτικό ωράριο) μας κάνει 90. Αυτή τη στιγμή στην Καρδίτσα έχουμε 93 συναδέλφους με μηδενικό ωράριο. ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΩΡΟ. Ενημερωτικά, στην A’ Αθήνας το αντίστοιχο νούμερο είναι 500.

Την τακτική κατασκευής πλεονασμάτων την είδαμε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις:

-          Κατάργηση των ΕΠΑΣ - Συμπτύξεις και συγχωνεύσεις τμημάτων

-          Πολυπληθή τμήματα

-          Στα πρότζεκτ καταργείται η συνδιδασκαλία

-          Αυξομειώνουν τις ώρες των μαθημάτων

-          Οι αναθέσεις του μαθήματος της ιστορίας άλλαξε ίσα με 10 φορές μέσα σε ένα μήνα.

-          Τα μαθήματα πληροφορικής χαρακτηρίστηκαν θεωρητικά (για να μη μπαίνει 2^ος εκπαιδευτικός στο εργαστήριο) αλλά «δύνανται να διδαχθούν στο εργαστήριο πληροφορικής»

Προανήγγειλαν ήδη 13.000 απολύσεις εκπαιδευτικών. Όσοι θέλουν να αγωνίζονται για την Παιδεία και τα καλώς εννοούμενα δικαιώματα της εκπαιδευτικής κοινότητας, πρέπει να εναντιώνονται στις ασκούμενες πολιτικές και όχι να τις αποδέχονται και μετά να κάνουν δήθεν αγώνα ενάντια στα αποτελέσματά τους. Αυτοί που μας κόβουν τα πόδια, μετά καμαρώνουν ότι σταμάτησαν την αιμορραγία.

Η Δράση ούτε συναινεί στην ισοπέδωση της Παιδείας, ούτε κάνει αγώνα «προς άγραν» εκλογικής πελατείας.

Στη συμμετοχή μας στα Υπηρεσιακά Συμβούλια είχαμε δεσμευτεί  ότι:

1)      Είμαστε αιρετοί εκπρόσωποι του ΚΛΑΔΟΥ, και ως εκ τούτου θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα αυτού ΚΑΙ ΟΧΙ της ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.

2)      Συμμετέχουμε στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο για να διαλύσουμε τα στεγανά.

Ήμασταν απόλυτα συνεπείς στις δεσμεύσεις μας: Δημοσιοποιήσαμε τις αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ με πάνω από 20 ενημερωτικά. Οι παρεμβάσεις μας για διαφάνεια και ισονομία απέναντι σε όλους τους συναδέλφους ήταν συνεχείς και ουσιαστικές. Κατόπιν αιτήματός μας ΠΡΩΤΗ φορά φέτος αναρτήθηκε η μοριοδότηση κάθε συναδέλφου παράλληλα με την τοποθέτησή του.

 

Συναδέλφισσες/Συνάδελφοι,

Θα διαπιστώσατε από τις τοποθετήσεις μας και από τα ενημερωτικά μας πως ήταν πολλές οι περιπτώσεις που οι αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ πάρθηκαν με 4-1 (εννοείται πως η διοίκηση και ο αιρετός της ΔΑΚΕ βαδίζουν χέρι-χέρι στις αποφάσεις). Οι θέσεις μας είναι τόσο προσανατολισμένες στο σωματείο και στα συμφέροντα των συναδέλφων, σε σημείο που γινόμαστε ενοχλητικοί. Στο αιρετό τακτικό μέλος, Ματιάτου Διονυσία,  απαγορεύτηκε το δικαίωμα ψήφου στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο (ύστερα από πρόταση του Προέδρου του ΠΥΣΔΕ, με την οποία συμφώνησαν τα τακτικά μέλη, αλλά ΚΑΙ ο «συνάδελφος» αιρετός της ΔΑΚΕ) επειδή τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Ουδέποτε της δόθηκε εγγράφως αυτή η απαγόρευση. Υπέβαλε την παραίτησή της από τακτικό αιρετό μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου στις 3-9-2013. Η ανασυγκρότηση του ΠΥΣΔΕ Καρδίτσας (ύστερα από την παραίτηση) υπογράφτηκε από την Περιφερειακή Διευθύντρια μόλις πριν λίγες μέρες (21-11-2013). Στην απόφαση αναγράφεται ότι η ανασυγκρότηση του ΠΥΣΔΕ γίνεται λόγω παραίτησης της αιρετής. Σε όλα, όμως, τα πρακτικά του ΠΥΣΔΕ αναγράφεται πως η Ματιάτου Διονυσία είναι αιρετό τακτικό μέλος (κι ας έχει παραιτηθεί εδώ και τρεις μήνες), πως δε δύναται να συμμετέχει στις συνεδριάσεις λόγω διαθεσιμότητας και πως την αντικαθιστά το αναπληρωματικό αιρετό μέλος, Αμπατζή Γεωργία. Ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Στο τέλος της 16^ης συνεδρίασης (όπως είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά) ο αιρετός της ΔΑΚΕ, Παππάς Σωκράτης, ζήτησε από τον πρόεδρο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου σε επόμενες συνεδριάσεις να ρωτά προκαταβολικά την αιρετή της Δράσης για το τι θα ψηφίσει και αν δεν τους αρέσει η απάντησή της να μη λαμβάνεται υπόψη η άποψή της!!! Ο δε Πρόεδρος του ΠΥΣΔΕ,  μετά το αίτημα του αιρετού της ΔΑΚΕ, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα της τοποθέτησης των εκπαιδευτικών είναι 4-0 (με μαγικό τρόπο εξαφάνισε την αιρετή της Δράσης), διότι σύμφωνα με δήλωσή της (;) δε συμμετέχει από τη στιγμή που δεν ψηφίζει (με τον τρόπο που η διοίκηση και ο έτερος αιρετός θέλει) τους πίνακες των εκπαιδευτικών (σ.σ. η αιρετή της Δράσης, Αμπατζή Γεωργία, δήλωσε ότι καταψηφίζει τους πίνακες τοποθέτησης δεσμευόμενη από την απόφαση της ΓΣ των Προέδρων των ΕΛΜΕ. Οι πίνακες, εκτός από τους εκπαιδευτικούς που τοποθετήθηκαν με ωράριο σε σχολικές μονάδες, περιλαμβάνουν και περίπου 100 συναδέλφους με μηδενικό ωράριο – «πλεόνασμα» για πάσα χρήση. Ο αιρετός της ΔΑΚΕ τους υπερψήφισε και με τα δυο χέρια!)

Στο απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό και αντιδεοντολογικό αίτημα του «συναδέλφου αιρετού»  της ΔΑΚΕ (που επιμελώς αποφεύγει να ονομάσει την παράταξή του) έχουμε να απαντήσουμε πως με το δικό του «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» συνεχώς υπενθυμίζει στους συναδέλφους πως οι αιρετοί της Δράσης εκλέχτηκαν για να εναντιώνονται στις παράλογες και παράτυπες αποφάσεις της διοίκησης.  Δε μπορούμε, επίσης, να καταλάβουμε γιατί έχει τόσο μεγάλη αγωνία να αποσπάσει τη δική μας θετική ψήφο στις αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ. Μια χαρά υπερισχύει το 4-1 (ή και το 4-0 όταν αποφασίζουν να μας εξαφανίσουν).  Μετά από ένα χρόνο παρουσίας μας στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο δεν έχει καταλάβει ακόμη πως δε μπαίνουμε σε παζάρια; Του υπενθυμίζουμε, λοιπόν, κάτι που για εκείνον φαίνεται αδιανόητο: η λογική της «συγκυβέρνησης» με τη διοίκηση είναι και θα παραμείνει έξω από την αξιακή μας κλίμακα.

 

Οι αιρετοί εκπρόσωποι της Εκπαιδευτικής Δράσης

Αμπατζή Γεωργία, αιρετό τακτικό μέλος

Καρακώστας Χρήστος, αιρετό αναπληρωματικό μέλος

Ματιάτου Διονυσία, πρώην αιρετό τακτικό μέλος, εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα

 

Τα κουρέλια δεν τραγουδάνε πια…

Τα κουρέλια δεν τραγουδάνε πια…

Στάθης

 

Μεγάλες επιτυχίες Σαμαρά: Πτώση 5,2% της βιομηχανικής παραγωγής τον Οκτώβριο. Τρελό success story στο χονδρικό εμπόριο: μείωση 11,1% στον κύκλο εργασιών κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους. «Επανάσταση» Σαμαρά στις εξαγωγές: κάμψη 12,2%! καλά πάμε! θα μπορούσε να ’ναι 15%, αλλά ύστερα απ’ τις άοκνες προσπάθειες Σαμαροστουρνάρα και Σία κρατηθήκαμε κατά 5% λιγότερο νεκροί. Εκεί που είμαστε

κατά 14,4% περισσότερο νεκροί είναι στις οικοδομικές άδειες. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά: πώς γίνεται μια αγορά τελείως νεκρή (όπως των οικοδομών) να πεθαίνει 10% περισσότερο κάθε φορά που τη μετράνε!

Σε όλες τις εποχές, αλλά κυρίως στη σύγχρονη εποχή η καλύτερη άμυνα μιας χώρας είναι η οικονομία της όταν πηγαίνει καλά, ή, για να το πούμε καλύτερα, η οικονομία βρίσκεται στη βάση της άμυνας μιας χώρας. Η ελληνική οικονομία είναι σμπαράλια.

Πάει ήδη καιρός απ’ όταν (έκπληκτοι ορισμένοι από μας) γράφαμε στην εποχή της ψευδούς ευμάρειας για την ανάδυση της γενιάς των 700 ευρώ – επί Σημίτη. Τώρα βρισκόμαστε στη γενιά της κατάδυσης στα 250 ευρώ (ή όσο-γουστάρει-τ’ αφεντικό) και στη γενιά της μετανάστευσης. Κι έχει κι άλλο κακό μπροστά μας. Διότι

αυτοί που παίρνανε τις μίζες κι αιχμαλώτιζαν το μέλλον των Ελλήνων σε swaps, κυβερνούν και τώρα. Μάλιστα με τέτοιο θράσος, ώστε ακόμα κι εκείνοι εξ αυτών που ξεβράσθηκαν από τα άθλια έργα τους, να θέλουν να επιστρέψουν πάλι ως «σωτήρες», πάλι ως «εκσυγχρονισμός», ακόμα πιο ευρωλιγούρηδες, ακόμα πιο αλαζονικοί,

εκλαμβάνοντας την έως τώρα ατιμωρησία τους ως επιβράβευση των «προσόντων» τους. Δεν ξέρω όμως αν οι καιροί μας επιτρέπουν πια τον Συβαριτισμό τους – ο κυρ Ερντογάν ξέσπασε πάλι σε ένα νεοοθωμανικό παραλήρημα άνευ προηγουμένου. Εφθασε ο γαζής με τους τσέτες του ώς το αρπαλίκιον (απ’ το αρπάζω) της Θεσσαλονίκης κι από ’κει στο σαντζάκι του Βαρδάρη και το Σεράγεβο. Η πολιτική της Τουρκίας βρωμάει μπαρούτι, χθες το τουρκικό «Μπαρμπαρός» αλώνιζε στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ ο απίθανος κ. Βενιζέλος φαίνεται να έχει αποδεχθεί την τετραμερή για το μαρτυρικό Νησί – κάτι που η ελληνική εξωτερική πολιτική απέφευγε τριάντα χρόνια.

Το συμπέρασμα είναι ασφαλές: όταν η πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία ουδέν θα έχει πλέον να δώσει, ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος. Μετά τα Υμια και κυρίως μετά τις ανοησίες Σημίτη στη Λισσαβώνα, όταν άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο αναθεωρήσεων στη Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία δεν έπαψε ουδ’ επί στιγμήν να πιέζει και να επωφελείται.

Σ’ αυτήν την έντονη διπλωματική βία της Τουρκίας όλα αυτά τα χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις αντέταξαν την απομόνωση της χώρας – ιδίως τώρα, που το κράτος έχει χάσει ικανά κυριαρχικά χαρακτηριστικά (σχεδόν το αυτεξούσιόν του) και έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο. «Ενδιαφέροντος» Γερμανίας.

Το «ενδιαφέρον» της Γερμανίας και της Τουρκίας για τα Βαλκάνια έχει ιστορικό παρελθόν. Κοινών συμφερόντων, και συμμαχιών. Σήμερα τα συμφέροντα αυτά, πάντα εις ό,τι αφορά τα Βαλκάνια, όχι μόνον δεν συγκρούονται αλλά και αναπτύσσονται παράλληλα. Μια ειδική οικονομική ζώνη στη Θράκη έχει το ίδιο ενδιαφέρον για τη Γερμανία, όσο και μια αυτόνομη (κατ’ αρχήν, και ενσωματωμένη στη συνέχεια) Θράκη για την Τουρκία. Οποιος δεν το βλέπει αυτό, δεν βλέπει τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία και τι πάει να γίνει με την (Μεγάλη, τρομάρα της) Αλβανία. Μεγάλη Αλβανία σημαίνει περισσότερη Γερμανία στην περιοχή, περισσότερο ΝΑΤΟ, περισσότερο χειραγωγημένον αλβανικό εθνικισμό. Το ίδιο ισχύει και για

τα Σκόπια, όπου ο κωμικός εθνικισμός των γειτόνων μας στα χέρια των Αμερικανών, των Γερμανών (της Ευρωπαϊκής Ενωσης) και των Τούρκων μπορεί να αποδειχθεί η θρυαλλίδα για μια νέα «μακεδονική σαλάτα» που θα ξανακάνει τα βαλκανικά εθνικά κράτη πολυεθνικά νεοοθωμανικά σαντζάκια, ή (και ταυτοχρόνως) γερμανικό «ζωτικό χώρο». Οσο για την Ελλάδα,

μοιραία, άβουλη και αδρανής δείχνει να αφήνεται σ’ αυτό που δύναται η μεταπρατική αστική τάξη της να κάνει και να έχει: μια Ελλάδα της Μελούνας σε «εκσυγχρονισμένη» εκδοχή. Με κάποιες ζώνες, μέσα στις οποίες θα ζουν ασφαλείς στη χλίδα τους οι απαραίτητοι κι αναγκαίοι συνεργάτες, Γερμανών, Αμερικανών, Εταιρειών, Νεοοθωμανών και Τραπεζών με τον πολύ λαό σε καθεστώς σκλαβιάς, κατοχής, όπως θέλετε πείτε το, όταν: οι πολίτες έχουν ριχτεί σε μια εργασιακή ζούγκλα, χωρίς οκτάωρο και συλλογικές συμβάσεις, με υποτυπώδη ασφάλιση, άγριο χαράτσωμα, σε μια διαρκή πολιτική ανωμαλία, με τη δημοκρατία να εκφυλίζεται ώσπου να εκφασισθεί.

Η Ελλάδα, με την παιδεία να φυτοζωεί, την υγεία να καταρρέει, τη δημόσια διοίκηση να διώκει τους πολίτες, το Σύνταγμα να υπέχει θέση κουρελόχαρτου, έχει ήδη κοινωνικά διαμελισθεί. Πόσον απέχει ο κοινωνικός διαμελισμός απ’ τον εθνικό;

Μιλούν για πατριωτισμό αυτοί που υπήγαγαν τη χώρα στο Μνημόνιο και την έκαμαν Φόρου Υποτελή. Μιλούν για πατριωτισμό αυτοί που με κάθε ευκαιρία διαιρούν τον λαό, φέρ’ ειπείν σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα. Αυτοί που εξισώνουν διαρκώς προς τα κάτω τους πάντες, εκτός απ’ τον εαυτό τους. Μιλούν για πατριωτισμό στα πάνελ

εκείνοι που ξεπούλησαν την ενέργεια και τις υποδομές κι έχουν βάλει στο μάτι το νερό, τους φυσικούς πόρους και τη λαϊκή μικροϊδιοκτησία. Μεγάλοι πατριώτες για την COSCO, τη Ζήμενς και την Μπούντεσμπανκ.

Μεγάλοι πατριώτες αυτοί που κατηγορούν τον λαό για λαϊκιστή. Τεμπέλη και διεφθαρμένον. Μια Ιλιάδα και δύο Οδύσσειες θητεύω στα κοινά κι ακούω την ίδια κουβέντα: 0,65 τα μήλα στο χωράφι, 1,50 στο ράφι. Η ίδια κουβέντα,

αλλά όλο και μεγαλύτερη η κούραση – τη μαράζωσε την Ελλάδα, την έφερε στο 1.500.000 ανέργους, στις 5.000 αυτοκτονίες και υπό μια νέα Κομαντατούρ στην Αθήνα…

Αν δει κανείς έναν χάρτη της Ευρώπης, σε ποιες χώρες ανέρχεται η Ακροδεξιά, σε ποιες χώρες απλώνεται η γερμανική επιρροή, τι εργασιακό καθεστώς αναδύεται παντού, και δίπλα σ’ αυτόν τον χάρτη

βάλει έναν χάρτη της Ευρώπης του 1943, θα πάθει πλάκα!..

Αν μάλιστα συνυπολογίσει ότι σ’ αυτούς τους δυο χάρτες το 80% των Ευρωπαίων δεν μπορεί να δει τίποτα, θα πάθει πανικό…

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ  ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η συνάδελφος μας Ελισάβετ Παπαδοπούλου, αιρετή του ΠΥΣΠΕ και πρόεδρος του Συλλόγου Μολάων Λακωνίας διώκεται αυτή τη στιγμή για «αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας» με βάση το νέο Πειθαρχικό Κώδικα καθώς ως συνδικαλίστρια επέλεξε να στηρίξει έμπρακτα τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων της και να στραφεί ενάντια στις αυθαιρεσίες της διοίκησης.

Ο συνάδελφος Γιάννης Ρόμπας, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου “ΠΡΟΟΔΟΣ” παρέλαβε στις 28/11/2013 κλήση εγκαλούμενου σε εξέταση,  καθώς με εντολή του Υπουργείου Παιδείας διενεργείται πειθαρχική ανάκριση για τη συνδικαλιστική του δράση. Το σοβαρό παράπτωμά του ήταν ότι ως μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων της Ε’ Δημοτικής κοινότητας Πειραιά μοίρασε ανακοίνωση της Ένωσης την ημέρα του αγιασμού.

Οι διώξεις αυτές έρχονται να προστεθούν σε μια βιομηχανία πειθαρχικών “παραπτωμάτων” μέσα από τις οποίες επιδιώκεται η ποινικοποίηση των κοινωνικών και συνδικαλιστικών αγώνων, η στοχοποίηση και η τιμωρία των συνδικαλιστών-στριών,  προκειμένου να τρομοκρατήσουν εμάς τους εκπαιδευτικούς και όσους αγωνίζονταιγια την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και να αποδεχθούμε παθητικά τα προωθούμενα από τη συγκυβέρνηση αντεργατικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα που βρίσκονται σε εξέλιξη και όσα άλλα, πολύ χειρότερα, μας ετοιμάζουν.

Οι εκπαιδευτικοί και το συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα επιτρέψουμε την τρομοκρατία και θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε όποια προσπάθεια κι αν κάνουν για να σταματήσουν την κοινωνική και συνδικαλιστική δράση.

Καλούμε σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα και όλους τους φορείς του συνδικαλιστικού κινήματος να αντιπαλέψουν την τρομοκρατία και να σταθούν αλληλέγγυοι και αρωγοί στους  διωκόμενους συναδέλφους.

Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα οι διώξεις των παραπάνω συναδέλφων. Να καταργηθεί τώρα το νέο πειθαρχικό δίκαιο.

Ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία δεν θα περάσουν.

Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Παρέμβασης-Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας

Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Παρέμβασης-Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας

Πέμπτη, 5 Δεκεμβρίου 2013

Οι αγώνες μπορούν να φέρουν νίκες κι αποτελέσματα.

5ο συνεχές "σεμινάριο" για την αυτοαξιολόγηση,λέγε με αξιολόγηση , που σταματούν με τη συμμετοχή τους σε στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας οι εκπαιδευτικοί σε Βέροια και Αλεξάνδρεια.

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

 

 

 

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε

Νίκη του Συλλόγου για τα «σεμινάρια αυτοαξιολόγησης»


Η Συσπείρωση Παρέμβαση εκπ/κών-Εκπαιδευτικός Όμιλος Ημαθίας, χαιρετίζει όλους τους συναδέλφους-ισσες, δασκάλους-ες και νηπιαγωγούς,οι οποίοι την τελευταία εβδομάδα με την καθολική και μαζική, αγωνιστική τους συμμετοχή στις στάσεις εργασίας και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Βέροια και Αλεξάνδρεια, που προκήρυξε το Δ.Σ. του Συλλόγου, οδήγησαν στη ματαίωση των προγραμματισμένων «σεμιναρίων» για την αυτοαξιολόγηση των Σχολικών Μονάδων από τους Σχολικούς Συμβούλους προς τους Διευθυντές-ντριες σχολικών μονάδων και προϊσταμένες Νηπιαγωγείων.
Επιχειρήθηκε να πραγματοποιηθούν 5 «επιμορφωτικές συναντήσεις» με θέμα την αυτοαξιολόγηση, προάγγελο της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών , που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποταγή, την τρομοκράτηση και χειραγώγηση και κάτω από το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο σε διαθεσιμότητες και απολύσεις.

Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι

Η ματαίωση με αγωνιστικό τρόπο των προγραμματισμένων συναντήσεων, αποτελεί μια πρώτη νίκη των εκπαιδευτικών.
Σ’ όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η συμμετοχή Διευθυντών-ντριών και προϊσταμένων Νηπιαγωγείων στα «σεμινάρια» ήταν μηδενική!!!
Οι «επιμορφούμενοι» βρήκαν τη θέση τους πλάι στις αποφάσεις του κλάδου και στο κάλεσμα του Συλλόγου για αποφασιστικό μπλοκάρισμα των αντιεκπαιδευτικών διαδικασιών που προωθούν κυβέρνηση και υπουργείο υπό τις εντολές Ε.Ε-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ, οδηγώντας ουσιαστικά τη δημόσια εκπαίδευση σε διάλυση και τους εκπαιδευτικούς αιχμάλωτους σε ένα ασφυκτικό και αντιδραστικό εργασιακό πλαίσιο.
Ανάλογες κινητοποιήσεις-δράσεις πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, κάνοντας δύσκολο το προχώρημα της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης, δείχνοντας στην κυβέρνηση ότι οι εκπαιδευτικοί είναι αντίθετοι στη βάρβαρη, αντιεκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζουν.


Φάνηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποια είναι η άποψη των εκπαιδευτικών απέναντι στο φλέγον θέμα της αξιολόγησης.

Φάνηκε μέσα απ’ τις νίκες αυτές ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει οργανωμένα να ακολουθήσουμε για να φρενάρουμε και να σταματήσουμε την πολιτική αυτή και όποιον την εφαρμόζει, για να προστατέψουμε τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις που μας αφαιρούν μέρα τη μέρα.

• Είναι ο δρόμος του παρατεταμένου, μαζικού, ανυποχώρητου συλλογικού μας αγώνα, η συσπείρωση όλων στο σωματείο μας.
• Η οργάνωση όλων για την απόκρουση και ανατροπή της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και όσων την εκφράζουν.
• Οργάνωση-Αγώνας-Αλληλεγγύη

 

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ-ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

 

Αναρτήθηκε από Επιτροπή Δράσης Αγωνιζόμενων Εκπαιδευτικών