Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Η ΕΛΜΕ Καρδίτσας για την Εργατική Πρωτομαγιά


 
ΕΛΜΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ                                                                                                                                  
ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 3                                                                                                    
ΤΗΛ: 24410 - 26197 – 27646
FAX : 24410 - 26197
email: elmekard@otenet.gr
                                                                                             
Η ΕΛΜΕ Καρδίτσας για την Εργατική Πρωτομαγιά

Ενάμιση αιώνα ζωής μετρούν οι αγώνες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Το 8/ωρο, οι Συλλογικές Συμβάσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η άδεια μητρότητας, η άδεια, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, όλα τα δικαιώματα και συνολικά το εργατικό δίκαιο, δεν χαρίστηκαν, κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με θυσίες και αίμα, μέσα από μια μακρά διαδρομή του εργατικού κινήματος.

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

είναι ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες και στις θυσίες εκατομμυρίων εργαζομένων. Στους αμέτρητους αγωνιστές που έπεσαν στους σκληρούς ταξικούς αγώνες, υπερασπιζόμενοι την κοινωνική δικαιοσύνη, τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

1η  Μάη 2015

Ο εργαζόμενοι συνεχίζουμε τον αγώνα μας, ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας και της εξαθλίωσης, να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση και τα χρέη τους.

Να αγωνιστούμε για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για όλα τα κοινωνικά αγαθά, για δημόσια κοινωνική ασφάλιση, αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις

της Πρωτομαγιάς στην Κεντρική Πλατεία στις 10 το πρωί

 

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

 

 

 

Αφιέρωμα Πρωτομαγιά: Όταν επανάσταση οραματίζεται την άνοιξη της ζωής


Αφιέρωμα.Πρωτομαγιά:Όταν επανάσταση οραματίζεται την άνοιξη της ζωής.

1. Μαΐου, 2015

Από τις κρεμάλες για τους πρωτεργάτες των εργατικών κινητοποιήσεων στο Σικάγο του 1886 έως την Ελλάδα του σήμερα, με ενδιάμεσο σταθμό την Πρωτομαγιά του ’44 και την εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή, το ημερολόγιο της παγκόσμιας ιστορίας έχει σημαδευτεί ξανά και ξανά, τέτοια ημέρα, από γεγονότα που οι πρωταγωνιστές τους, στην καρδιά της άνοιξης, οραματίστηκαν την άνοιξη της ζωής, και αγωνίστηκαν γι” αυτή.

της Δέσποινας Παπαγεωργίου

Σικάγο 1886, Θεσσαλονίκη 1936, Εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή το ’44.
Κι από κοντά, ο Μάης του ’68, σε μια άλλη σελίδα της ίδιας, ωστόσο, ιστορίας.
Μια εποχή που η φύση είναι στην καλή και τη χρυσή της ώρα, με τον χορό του Έρωτα και της Ζωής να αγγίζει το «φουέγκο» του. Μια εποχή που έχει σημαδευτεί από εξέγερσεις-ορόσημα κι από ηρωικές πράξεις.
Είναι άραγε τυχαία η σύντηξη άνοιξης κι εξέγερσης που σηματοδοτεί ο Μάης;
Άραγε για τι άλλο γίνεται ο αγώνας, παρά για τη ζωή;
Και τι είναι η ζωή χωρίς το δικαίωμα στην ευτυχία – πόσο πρέπει να το φωνάξει κανείς αυτό, σε μια εποχή μαζικής κατάθλιψης;
Και πώς θα είναι ο άνθρωπος ευτυχισμένος χωρίς Δικαιοσύνη, χωρίς Ελευθερία, χωρίς Έρωτα, χωρίς ανιδιοτελείς ανθρώπινες σχέσεις;
Και πώς ν” ανθίσουν όλα αυτά όταν διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, σε συνθήκες στυγνής εκμετάλλευσης και, τελικά, ανελευθερίας;
Και κάπου εκεί, η άνοιξη συν-τήκεται με την επανάσταση και τον αγώνα.
Όπως έγραφε και ο αγωνιστής -με χρόνια φυλακή και εξορία στην πλάτη του- και συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος: «Και γιατί άλλο, αλήθεια, θα την κάνετε την επανάσταση, ρε, αν όχι για να ξαναδώσετε στη ζωή τα δικαιώματά της, να την κάνετε χαρά, παιχνίδι, φαντασία, έρωτα; Πώς τη βλέπετε δηλαδή τη μελλοντική ευτυχία του ανθρώπου, με περισσότερα “αγαθά”»;
Αυτά, λοιπόν, διεκδικούσαν όλες οι Πρωτομαγιές όλου του κόσμου.
Γι” αυτό η Πρωτομαγιά θα είναι πάντα Άνοιξη. Και πάντα Ανυπάκουη.
Ξεκινάμε, λοιπόν, το ταξίδι στον χρόνο…

Σικάγο 1886: «Κρεμάστε μας, αλλά τη φωτιά δεν θα τη σβήσετε»
«Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο» ήταν το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα εκείνον τον Μάη του 1886 στο μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ, το Σικάγο. Πρωτομαγιά, και σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες σε όλη τη χώρα και πάνω 80.000 μόνο στο Σικάγο. Η απόφαση είχε ληφθεί δύο χρόνια νωρίτερα, στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας.

«Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο» διεκδικούσαν οι εργάτες, και όσοι θα κατηφόριζαν οικογενειακά, τρεις ημέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, προς συμπαράσταση, στην πλατεία Χεϊμάρκετ, για να διαδηλώσουν ειρηνικά.
Όμως, η αστυνομία είχε ζώσει σαν αστακός την περιοχή.
Οι ομιλίες είχαν ξεκινήσει, όταν δόθηκε από τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης η διαταγή να διαλυθεί η συγκέντρωση, η οποία είχε αρχίσει ήδη να αραιώνει λόγω βροχής.
Όταν απέμειναν μερικές εκατοντάδες άτομα, κάποιος (του οποίου η ταυτότητα δεν εξακριβώθηκε ποτέ), εκτόξευσε βόμβα εναντίον αστυνομικού. Τότε, οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν στο πλήθος, σκοτώνοντας περίπου τέσσερα κατά κάποιες μαρτυρίες (και άγνωστο αριθμό κατά άλλες) άτομα και τραυματίζοντας εκατοντάδες ακόμα. Καταγράφηκαν και οκτώ νεκροί αστυνομικοί.
Η διαδήλωση είχε οργανωθεί, σύμφωνα με το history.com, από Γερμανούς στην καταγωγή, ριζοσπάστες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονία ενός απεργού από την αστυνομία του Σικάγο την προηγούμενη ημέρα.
Θα ακολουθούσε δίκη 31 υπόπτων ως πρωτεργατών του ριζοσπαστικού εργατικού κινήματος που θεωρήθηκε ότι συνδέονταν με τη βομβιστική ενέργεια, και σε μια αμφίβολη δίκη, οκτώ από αυτούς θα καταδικάζονταν – επτά εις θάνατον, με την κατηγορία της συνωμοσίας.
Μοναδικό επιχείρημα του εισαγγελέα Τζούλιους Γκρίνελ εναντίον τους ήταν ότι ενθάρρυναν τον άγνωστο βομβιστή με τις ομιλίες τους!
Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου του 1887, ο Σάμουελ Φίλντεν, ο Άντολφ Φίσερ, ο Άουγκουστ Σπάις και ο Άλμπερτ Πάρσον εκτελέστηκαν.
«Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μια ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!» θα έλεγε απευθυνόμενος στους δικαστές που τον έστελναν στην αγχόνη ο Άουγκουστ Σπάις. Και συνέχιζε: «Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα ποδοπατήσετε μια μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…»
Από τους υπόλοιπους καταδικασθέντες, ο ένας αυτοκτόνησε μία ημέρα πριν την εκτέλεσή του, ενώ οι ποινές των άλλων δύο μετατράπηκαν σε ισόβια από τον κυβερνήτη του Ιλινόις Ρίτσαρντ Όγκλσμπι, που αναγκάστηκε να προβεί σε αυτή την απόφαση μετά τη δημόσια κατακραυγή που αμφισβητούσε την ενοχή τους, ενώ ο διάδοχός τους, Τζον Άλτγκελντ, τους αθώωσε το 1893.
Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές Μάη του 1886 έγιναν ύστερα ύστερα από επιτυχημένες κινητοποιήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872.
H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, εις μνήμην του Μακελειού του Σικάγο το 1886.

Η Εργατική Πρωτομαγιά εορτάζεται στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, αλλά δεν εορτάζεται στη χώρα από την οποία ξεκίνησαν τα γεγονότα που την καθιέρωσαν! Έτσι,
ΗΠΑ και Καναδάς είναι οι μοναδικές χώρες στις οποίες ως Ημέρα της Εργασίας εορτάζεται η πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου. Αυτό καθιερώθηκε το 1894, με απόφαση του Κογκρέσου στις ΗΠΑ και με απόφαση του Kοινοβουλίου στον Καναδά. Οι Αμερικανοί φοβήθηκαν μήπως ταυτιστούν τα εργατικά κινήματα με την αριστερά της χώρας που συνδέθηκε με τα γεγονότα του Σικάγου…
Η επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, στο κείμενό της «Ποιες είναι οι ρίζες της Πρωτομαγιάς;» που δημοσιεύτηκε, στα πολωνικά, στην Sprawa Robotnicza το 1894, υπενθυμίζει ωστόσο ότι η ιδέα της απεργίας γεννήθηκε στη Αυστραλία. Γράφει: «Η ιδέα της αξιοποίησης μιας προλεταριακής αργίας ως μέσο για την ικανοποίηση του αιτήματος για οκτάωρη εργάσιμη μέρα γεννήθηκε πρώτα στην Αυστραλία. Το 1856 οι εργαζόμενοι εκεί αποφάσισαν να οργανώσουν μια μέρα χωρίς δουλειά, με συναντήσεις και εορτασμούς για το αίτημα των οκτώ εργάσιμων ωρών. Η μέρα των εορτασμών ήταν η 21η Απριλίου. Στην αρχή οι εργαζόμενοι στην Αυστραλία σκόπευαν να πραγματοποιήσουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο για το έτος 1856. Ωστόσο οι πανηγυρικές και εορταστικές εκδηλώσεις έκαναν μεγάλη εντύπωση και έδωσαν πνοή και έμπνευση για νέες μορφές αγώνα. Έτσι αποφασίστηκε ο εορτασμός να οργανώνεται κάθε χρόνο».

Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Θεσσαλονίκη. «Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου, μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της, βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν – τῶν ἀπεργῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της): Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου, πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω; Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου, Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου, τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;»: Αυτά τα σπαραχτικά έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος στον «Επιτάφιό» του, που θα μελοποιούνταν αργότερα από τον Μίκη Θεοδωράκη, με αφορμή τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη από τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών τον Μάη του 1936.

Ήδη
από τον Απρίλιο του 1936, την Ελλάδα σάρωνε ένα μεγαλειώδες απεργιακό κύμα με κέντρο τη Θεσσαλονίκη και τους καπνεργάτες – το πιο οργανωμένο κίνημα της εποχής. Η εξέγερσή τους θα αποτελέσει τη σπίθα για να πάρει φωτιά το εργατικό κίνημα σε όλη την Ελλάδα.
Εκείνη την εποχή,
μετά το Κραχ του 29 και την παγκόσμια οικονομική ύφεση, την πτώχευση του 1932 και την οικτρή αποτυχία της Μεγάλης Ιδέας του Βενιζέλου με το κύμα της προσφυγιάς από τη Μικρά Ασία, οι εργοδότες είχαν πολλές δικαιολογίες να μειώσουν μεροκάματα. Των καπνεργατών είχαν μειωθεί περίπου στο μισό.
Τέλη Απριλίου, λοιπόν, γίνεται το πρώτο καπνεργατικό συλλαλητήριο, και αποφασίζεται απεργία για τις 29 του μήνα.
Στις 6 Μαίου, όπως αναφέρεται στα «Νέα», μέλη της ΕΕΕ πυροβολούν εναντίον απεργών τσαγκαράδων στην Πλατεία Βλάλη και η έφιππη αστυνομία, απ’ την άλλη, συγκρούεται με ομάδες απεργών.
Στις 8 Μαΐου η πόλη έχει μετατραπεί πλέον σε πεδίο μάχης, με 70 περίπου τραυματίες απεργούς.
Στις 9 Μαΐου η απεργία είναι γενική. Συμμετέχουν σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι. Στις 10:30 το πρωί στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας πέφτει νεκρός ο νεαρός αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Είναι ο πρώτος νεκρός ενώ ακολουθούν και άλλοι στη συνέχεια. Ο θρήνος της μητέρας του πάνω στο πτώμα του γιου της, που καταγράφηκε φωτογραφικά ενέπνευσε το Γιάννη Ρίτσο στον «Επιτάφιο».
Την επόμενη ημέρα, η κηδεία των θυμάτων μετατρέπεται σε λαϊκό ξεσηκωμό, με 150.000 ανθρώπους να συγκεντρώνονται στον νεκροταφείο. Ακολουθούν απεργίες διαμαρτυρίας στις 11 και στις 13 του μήνα.
Ωστόσο, η πρώτη απεργία στην Ελλάδα καταγράφεται από πολλές πηγές εξήντα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το 1888. Οι εργαζόμενοι στη διόρυξη του Ισθμού της Κορίνθου κήρυξαν απεργία με αίτημα το σωστό υπολογισμό των ωρών εργασίας. Το παράδειγμα σύντομα ακολούθησαν και άλλοι κλάδοι εργαζομένων, όπως οι αμαξηλάτες, οι φύλακες των φυλακών Συγγρού και οι αρτοποιοί.
Τοπικές πηγές τοποθετούν, όμως, την πρώτη απεργία στη σύγχρονη Ελλάδα
τον Φεβρουάριο του 1879 στη Σύρο, από εργάτες των ναυπηγείων και των βυρσοδεψείων, οι οποίοι απαιτούσαν τη μείωση των ωρών εργασίας, την αύξηση του μισθού, την κατάργηση της δίωρης κυριακάτικης εργασίας (αγγαρεία).

Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση Πρωτομαγιά καταγράφεται το 1892 και οργανώθηκε από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Το 1893 περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της κυριακάτικης αργίας και της κρατικής ασφάλισης για θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με δέκα συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη μετά ξυλοκοπήματος του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.
Πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια από τότε, για να γιορταστεί η εργατική Πρωτομαγιά και πάλι στην Ελλάδα το 1911. Τον εορτασμό σηματοδότησαν μεγάλες απεργίες σε σχεδόν όλες τις πόλεις και όλους τους κλάδους.
Τη χρονιά εκείνη,
στη Θεσσαλονίκη τους εορτασμούς οργάνωσε η Φεντερασιόν. Οι αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν και συνέλαβαν τους πρωτεργάτες.
Στην Αθήνα, την πρωτοβουλία ανέλαβε ο Ν. Γιαννιός στο Μετς, με κεντρικό σύνθημα εκείνο του Σικάγο: «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο». Γιαννιός, Αποστολίδης και Παπαγιάννης οδηγούνται στα γραφεία της αστυνομίας «δεν είχαν άδειαν», αλλα τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η πρωτομαγιά γιορτάζεται ξανά το 1919 σε 12 πόλεις πανελλαδικά, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και τα σωματεία αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.
Όταν η Ελλάδα του 2015 συνδέεται με το Σικάγο του 1886

Μπορεί οι αιώνες να ποτίστηκαν από το αίμα των εργατών για τον εξανθρωπισμό της εργασίας, ωστόσο τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται και πάλι στη δύση τους. Το σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο» μοιάζει κάθε χρονιά και πιο επίκαιρο. Σαν να έχει βρεθεί η ανθρωπότητα στο «σημείο Μηδέν» της βιομηχανικής επανάστασης.
Η χώρα μας, συγκεκριμένα, μοιάζει με Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου, όπου οι εργαζόμενοι έχουν όλες τις υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα: μισθοί εξευτελιστικοί, ανασφάλιστη εργασία, εξοντωτικά ωράρια.
Υπενθυμίζουμε ότι
σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής οι Έλληνες που ζουν σε συνθήκες ένδειας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονται στα 6 εκατομμύρια, ενώ η UNICEF βγάζει κραυγή αγωνίας υπενθυμίζοντας ότι στην Ελλάδα της κρίσης υποσιτίζονται 686.000 παιδιά.
Κατά
31,3% λιγότεροι λέει η ΕΛΣΤΑΤ όσοι Έλληνες μπορούν να πληρώνουν θέρμανση.
Η ανεργία κοντά στο 30% και η ανεργία των νέων κοντά στο 60%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ αλλά και της Eurostat.
Εξοργιστικό, δε, ότι σε αυτή ακριβώς την Ελλάδα αυτή, όπως αποκάλυψε έρευνα της εταιρείας Wealth-Χ, το 2014 οι κροίσοι έγιναν 11 (από 9 το 2013), και αύξησαν την περιουσία τους από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η
χώρα μας, όπου «λεφτά δεν υπάρχουν» (για του πολλούς) είναι η χώρα «με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη»!

Ο Θρήνος της Καισαριανής-Πρωτομαγιά του ’44: Η Εκτέλεση των 200 για τη Λευτεριά

Μια διαφορετική -συνδεόμενη ωστόσο με το νήμα του αγώνα για τον Άνθρωπο- τιμά η Καισαριανή.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Σκοπευτήριο της Καισαριανής είχε επιλεγεί από τους Γερμανούς Ναζί ως τόπος εκτέλεσης αγωνιστών. Ίσως γιατί η Καισαριανή ήταν μια συνοικία που υπήρξε σχεδόν άβατο για τους κατακτητές λόγω της έντονης αντιστασιακής της δράσης. Στο Σκοπευτήριο εκτελούσαν, σχεδόν καθημερινά, αγωνιστές από όλη την Ελλάδα, ενώ οι περισσότεροι άλλοι τόποι εκτέλεσης προορίζονταν για τους «ντόπιους». Στον τοίχο της Καισαριανής, που έγινε λαϊκός θρήνος και τραγούδι, εκτελέστηκαν το 1942 13 πατριώτες, το 1943 άλλοι 147 και το 1944 , 440. Εκτός απ” αυτούς εκτελέστηκαν και 25 αντιφασίστες στρατιώτες του κατακτητή (20 Ιταλοί και 5 Γερμανοί).
Η κορυφαία, όμως, η πιο τραγική στιγμή στην ιστορία του Σκοπευτηρίου, αυτή που έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη της συνοικίας και της Ελλάδας, ήταν η μαζική εκτέλεση 200 πατριωτών-κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών ήταν έγκλειστοι στις φυλακές της Ακροναυπλίας, που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στα κατοχικά στρατεύματα, χωρίς να τους δώσει την ευκαιρία να υπερασπιστούν τη πατρίδα τους.

Από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου οι 200 πατριώτες, μεταφέρθηκαν και εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο. Επικεφαλής, ο Ναπολέοντας Σουκατζίδης. Οι Ναζί είχαν προσφερθεί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Εκείνος είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του. Δεν το δέχτηκαν. Κι εκείνος αποφάσισε κι αντίκρισε μαζί με τους υπόλοιπους το εκτελεστικό απόσπασμα.
Η εκτέλεση των 200 έγινε είτε σε αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας είτε σε αντίποινα γενικά για την αγωνιστική δράση του ελληνικού λαού, επιλέγοντας τη συμβολική μέρα της Πρωτομαγιάς του ΄44.
Ωστόσο,
όπως είχε πει ο Μανώλης Γλέζος, «δεν είχε συμβεί κάτι εκείνες τις μέρες ώστε να κάνουν αντίποινα οι κατακτητές. Και μόνο για την γιορτή της Πρωτομαγιάς που είναι παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα των εργαζομένων εκτέλεσαν διακόσια άτομα».
Στην πορεία προς το Σκοπευτήριο, οι αγωνιστές έριχναν σημειώματα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τα οποία περισυνέλεγαν οι Καισαριανιώτες.
Πέθαναν τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και ζητωκραυγάζοντας για το ΕΑΜ.
Αν επισκεφθείτε την Καισαριανή, θα ακούσετε πολλές διηγήσεις.
Για τους αγωνιστές που εκτελούνταν ανά είκοσι με ψηλά το κεφάλι και για το αίμα που πλημμύριζε, και το χώμα δεν προλάβαινε να το ρουφήξει. Για κάποια γυναίκα που είδε από το μπαλκόνι της την εκτέλεση κι έχασε τα λογικά της. Για τον κόσμο που έτρεχε αλαλιασμένος να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που επέστρεφαν γεμάτα πτώματα. Για το αίμα που έτρεχε στα σοκάκια της Καισαριανής από τα σκουπιδιάρικα που περισυνέλεγαν τις σορούς και τις μετέφεραν για ταφή. Και τις γυναίκες που πήγαιναν ξωπίσω, όσες άντεχαν, και σκέπαζαν τα ματωμένα στενά με λουλούδια…
Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β” Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, στην εποχή μας, οι πολίτες της Καισαριανής χρειάστηκε να αγωνιστούν με μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις -που οδήγησαν και σε συλλήψεις-, αφού βρίσκονται σε χρόνια διαμάχη με τη Σκοπευτική Εταιρεία, για να καταφέρουν να ανεγερθεί στον Τόπο αυτό της Θυσίας, Πανελλήνιο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και το Μνημείο των Πεσόντων – που εγκαινιάστηκε μόλις το 2005, παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας και εκπροσώπων της τότε κυβέρνησης.
Η Πρωτομαγιά φαίνεται πως ακολουθεί τη μοίρα των ιστορικών επετείων, που με μέθοδο επιχειρείται να αποστερούνται το πραγματικό τους νόημα, και να παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση ανώδυνες γιορτούλες ή εθνικά πανηγυράκια.

Η εποχή ενδείκνυται για να τιμήσουμε τη Μνήμη, στην πράξη και όχι στη θεωρία…

Ο.Λ.Μ.Ε. Συνάντηση ΔΣ ΟΛΜΕ – Αν. Υπουργού Παιδείας


Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2                                          

ΤΗΛ: 210 32 30 073 - 32 21 255                                                               Αθήνα, 29/04/2015

FAX: 210 33 11 338                                                                     

www.olme.gr                                                                                 

e-mail:olme@otenet.gr   

 

Δελτίο Τύπου – Ενημερωτικό

Συνάντηση ΔΣ ΟΛΜΕ – Αν. Υπουργού Παιδείας

 

Πραγματοποιήθηκε σήμερα 29-4-2015, μετά από αίτημα της ΟΛΜΕ, συνάντηση του ΔΣ με τον Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας κ. Κουράκη.Το ΔΣ της ΟΛΜΕ έθεσε το σύνολο των αιτημάτων που περιέχονται στο από 10-2-2015 υπόμνημα της Ομοσπονδίας (http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=8983) και ζήτησε  να ενημερωθεί για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Αν. Υπουργό, σε νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί την ερχόμενη βδομάδα στη Βουλή θα συμπεριληφθούν οι τροπολογίες:

Α. για την επαναλειτουργία στα ΕΠΑΛ των ειδικοτήτων της ΤΕΕ που καταργήθηκαν,

Β. για τα πρότυπα – πειραματικά σχολεία,

Γ. για την επιλογή στελεχών διοίκησης και

Δ. εξεταστικό Γ’ Λυκείου και την τράπεζα θεμάτων.

Το ΔΣ έθεσε τα παρακάτω ζητήματα:

1.    ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ: Για την επαναφορά των εκπαιδευτικών της ΤΕΕ, που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και την επαναφορά των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, ζητήσαμε να επισπευσθούν οι προθεσμίες έτσι ώστε μετά την ψήφιση των σχετικών νομοσχεδίων να υλοποιηθεί χωρίς καθυστέρηση η επαναλειτουργία των τομέων και η επιστροφή των εκπαιδευτικών στις αρχικές τους θέσεις. Τονίσαμε την αναγκαιότητα να μην υπάρχει η δυνατότητα να διατίθενται οι εκπαιδευτικοί, που δεν συμπληρώνουν ωράριο, εκτός νομού. Αυτά τα ζητήματα έγιναν αποδεκτά.

Επιμείναμε στα αιτήματά μας για πλήρη αναγνώριση του χρόνου διαθεσιμότητας ως χρόνου υπηρεσίας καθώς και την αναδρομική από 22-3-2014 χορήγηση του 75% του μισθού στους εκπαιδευτικούς στους οποίους έχει διακοπεί η μισθοδοσία τους.Σε αυτά ο Αν. Υπουργός δεν έδωσε απάντηση.

2.      ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ: Για τον ν.4186/13 τονίσαμε την αναγκαιότητα της κατάργησής του και της θεσμοθέτησης συνολικών αλλαγών του εκπαιδευτικού συστήματος μετά από ουσιαστικό διάλογο.Μαζί με την κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων και της αλλαγής του εξεταστικού στη Α΄ και τη Β΄ Λυκείου, που υλοποιούνται με το σχετικό άρθρο στο νομοσχέδιο του Υφυπουργού Αθλητισμού, ζητήσαμε να υπάρξουν τροποποιήσεις για το εξεταστικό της Γ΄ Λυκείου, όπως αυτό καταγράφεται στο σχετικό νομοσχέδιο.

Συγκεκριμένα, στη λογική να διευρυνθούν οι επιλογές των μαθητών προτείναμε:
-Στις παιδαγωγικές σχολές να έχουν πρόσβαση οι υποψήφιοι από όλες τις Ομάδες Προσανατολισμού.
-Η πρόσβαση στο 5οΕπ. Πεδίο να είναι εφικτή και από την πρώτη Ομάδα Προσανατολισμού. Αυτά δεν έγιναν αποδεκτά.

-Ζητήσαμε την κατάργηση των ΣΕΚ από τη νέα σχολική χρονιά.Αυτό έγινε αποδεκτό.

3.    ΣΤΕΛΕΧΗ: Σχετικά με την προωθούμενη διάταξη για την επιλογή των στελεχών τονίσαμε τη διαφωνία μας και επισημάναμε ότι για το ΔΣ της ΟΛΜΕ αυτό δεν είναι μείζον ζήτημα. Επιμένουμε στην κατάργηση του «Καθηκοντολογίου» και την αναβάθμιση του ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων ως προς τις αρμοδιότητές του.

4.                       ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Το ΔΣ της ΟΛΜΕ ζήτησε να δοθούν στην Ομοσπονδία όλες οι προωθούμενες διατάξεις με νέο νομοσχέδιο, ώστε να έχουμε μια συνολική εκτίμηση για το τι προτίθεται το Υπουργείο να καταργήσει από το υπάρχον πλαίσιο. Σε αυτό υπήρξε η δέσμευση ότι θα μας αποσταλούν άμεσα. Δεν θα εμπεριέχεται σε αυτές η κατάργηση του ν.4024/11 με τις διατάξεις του οποίου συνδέεται η αξιολόγηση με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών.Τονίσαμε ότι η ΟΛΜΕ απαιτεί τη συνολική κατάργηση όλου του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου για την αξιολόγηση τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των σχολείων.

5.                       ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Για όλα τα οικονομικά θέματα: ξεπάγωμα μισθολογίου, αυξήσεις μισθών, αναπλήρωση απωλειών, 13ος -14ος μισθός, επαναφορά ωραρίου, αριθμός μαθητών ανά τμήμα, η τοποθέτηση του Αν. Υπουργού ήταν πως σε ό,τι έχει σχέση με οικονομικό κόστος η απάντηση είναι αρνητική.

6.                       ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ – ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ: Τονίσαμε για μια ακόμα φορά την αναγκαιότητα να καλυφθούν όλα τα κενά με μόνιμους διορισμούς. Για φέτος επιμείναμε στην πρόταση της Ομοσπονδίας να προταχθούν οι διοριστέοι του ΑΣΕΠ του 2008 καθώς και οι εκπαιδευτικοί που έχουν απομείνει στους πίνακες της 24μηνης και 30μηνης προϋπηρεσίας και οι υπόλοιποι διορισμοί να γίνουν με βάση τη συνολική προϋπηρεσία των αναπληρωτών.Ο Αν. Υπουργός επανέλαβε ότι θα διοριστούν 3.000 – 4.000 εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες. Για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν οι διορισμοί μας ενημέρωσε ότι θα συσταθεί επιτροπή με τη συμμετοχή των δύο Ομοσπονδιών ΟΛΜΕ – ΔΟΕ η οποία θα υποβάλει σχετική πρόταση.

7.                       ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ: Θέσαμε το ζήτημα της δυνατότητας συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών και σε άλλες περιόδους, σύμφωνα με την κοινή πρόταση ΟΛΜΕ – ΔΟΕ.
(
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=9087).Σε αυτό ο Αν. Υπουργός επιφυλάχτηκε να απαντήσει.

8.                       ΑΜΟΙΒΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ: Ζητήσαμε την άμεση πληρωμή των δεδουλευμένων των συναδέλφων από τις περσινές Πανελλαδικές Εξετάσεις. Σε αυτό πήραμε την απάντηση ότι έχει ρυθμιστεί γραφειοκρατικά και ότι οι συνάδελφοι θα πληρωθούν.
Θέσαμε επίσης το ζήτημα της έγκαιρης έκδοσης της ΚΥΑ για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις της τρέχουσας χρονιάς, σημειώνοντας ότι από τον προϋπολογισμό προβλέπεται μείωση της συνολικής δαπάνης.Σε αυτό η απάντηση ήταν ότι όλα τα σχετικά κονδύλια θα εξασφαλιστούν, ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνει αυτό από διαφορετικούς κωδικούς.

9.                       ΠΡΟΤΥΠΑ-ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Επαναλάβαμε τη θέση της ομοσπονδίας μας για κατάργηση των προτύπων και τη μετατροπή όλων των ΠΠΣ σε Πειραματικά και εκφράσαμε τη διαφωνία μας με την προωθούμενη διάταξη.

 

 

 


 

 

Ο.Λ.Μ.Ε. Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά!


  Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255

FAX: 210 3311338


e-mail : olme@otenet.gr                                                          Αθήνα, 29/04/2015

 

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά!

Σικάγο 1886. Οι ατμομηχανές των Συνδικάτων είναι στο φουλ. Οι εργάτες και οι εργάτριες σε αναβρασμό. Το αίτημα για «οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο» εμπνέουν και φουντώνουν τη φλόγα του αγώνα στις καρδιές των εργατών! Το σύνθημα δόθηκε! Το αίμα και οι νεκροί, οι θυσίες και οι αγώνες δεν πήγαν χαμένοι. Το οκτάωρο και στη συνέχεια  η πενθήμερη εργασία γίνονται κτήμα των εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τα συνδικάτα ισχυροποιούνται – μαζικοποιούνται. Αγωνίζονται και διεκδικούν μισθούς αξιοπρέπειας, σταθερή και μόνιμη εργασία, αναδεικνύουν σε κυρίαρχη την διαρκή σύγκρουση τάξης απέναντι σε τάξη! Παλεύουν να καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!
Έναν αιώνα αργότερα η υφήλιος σαρώνεται από την καπιταλιστική κρίση διαρκείας. Εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις συντρίβονται. Ο πόλεμος των πλανητικών επικυρίαρχων πάνω στης «Γης τους κολασμένους» φουντώνει. Η Μεσόγειος θάλασσα μετατρέπεται από θάλασσα επικοινωνίας και ειρήνης σε «υγρό» νεκροταφείο προσφύγων και μεταναστών.
Στη χώρα μας, ο λαός μας για συνεχόμενη χρονιά εξακολουθεί να βρίσκεται δέσμιος της βάρβαρης πολιτικής των Μνημονίων. Φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία είναι στην ημερήσια διάταξη των πλατιών λαϊκών μαζών. Τα κεκτημένα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα αμφισβητούνται και ανατρέπονται.

Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα οφείλουν να μπουν ξανά σε τροχιά αγώνων! Με οδηγό τις κόκκινες σημαίες των εργατών του Σικάγο! Εμπρός λοιπόν!

Όλοι στις εκδηλώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε όλη τη χώρα!

Αθήνα: πλ. Κλαυθμώνος στις 11πμ

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

1η Μαΐου ο κόσμος της εργασίας στενάζει


1η Μαΐου

ο κόσμος της εργασίας στενάζει

 

 Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει τον κόσμο της εργασίας να ζει στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε από την εφαρμογή της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων ετών. Χρέος, ΕΕ, «θεσμοί» (τρόικα), νέα μέτρα-«μεταρρυθμίσεις», νέο πρόγραμμα κ.ο.κ. Στην ΕΕ οι κυβερνήσεις, απέναντι στους εργαζόμενους όλων των χωρών, συμφωνούν πλήρως: ένταση στην εκμετάλλευση, μειώσεις στους μισθούς, κατάργηση δικαιωμάτων στην υγεία, την παιδεία, απαγορεύσεις στη συνδικαλιστική οργάνωση και πάλη, μέτρα καταστολής στο λαϊκό κίνημα. Η καταστροφή, η καταλήστευση και η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, είναι οι πυλώνες της καπιταλιστικής τους ανάπτυξης. Έτσι, οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις της νέας κυβέρνησης κινούνται εντός της φυλακής αυτού του πλαισίου, αφού ο πυρήνας της πολιτικής αυτής δεν αμφισβητείται. Συνεπώς οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, τον ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ. Αυτοί στήριξαν και στηρίζουν τις μνημονιακές πολιτικές που δημιουργούν αυτόν τον  εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα για τον ελληνικό λαό αλλά και τους λαούς της περιοχής μας.

 Οι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν όλη την περιοχή, από τη Λιβύη ως το Ιράκ και από τη Συρία ως την Ουκρανία. Δημιουργούν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες θύματα, αξιοποιούν ανθρώπινες ψυχές ως διαπραγματευτικό χαρτί στη μεταξύ τους φαγωμάρα για τα πετρέλαια, τους δρόμους των αγωγών και των αγορών, τον έλεγχο της περιοχής. Η Μεσόγειος γεμίζει πτώματα. Όσοι γλιτώσουν ζουν κυνηγημένοι από την καταστολή, την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών, το μαχαίρι του φασίστα. Οι συμφωνίες Δουβλίνο ΙΙ και Σένγκεν μετατρέπουν τη χώρα μας σε «αποθήκη ψυχών», εγκλωβίζοντας ανθρώπους.

 Μέσα σε τούτο το πλαίσιο και ο δημόσιος τομέας παραμένει στη μέγγενη των μνημονιακών νόμων. Τα φιλέτα του βαίνουν προς αξιοποίηση χάριν της προσέλκυσης επενδυτών και τα δημόσια αγαθά παραμένουν στο στόχαστρο όλων αυτών που τα «λιγουρεύονται» και τα εμπορεύονται. Στην εκπαίδευση, παραμένει, παρά την αποσπασματική παρέμβαση της Κυβέρνησης  στα ζητήματα της αξιολόγησης και του πειθαρχικού πλαισίου, σε ισχύ το σύνολο των νομοθετημάτων που επέβαλαν οι μνημονιακές Κυβερνήσεις και που οδήγησαν σε διάλυση τη δημόσια παιδεία. Το αίτημα για ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ είναι επίκαιρο όσο ποτέ.

  Η καλλιέργεια  φόβου και η τρομοκρατία ή  η αναμονή και η απογοήτευση, στη λογική ότι τώρα τίποτα άλλο δεν μπορεί να κάνει ο κόσμος από το να περιμένει το αποτέλεσμα των… διαπραγματεύσεων,  οδηγούν στην επιβολή αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», σε νέα μέτρα και προγράμματα δανειακής χρηματοδότησης.

 Για τούτο και σήμερα προβάλλει πιεστικά η ανάγκη για ανασυγκρότηση αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για να μπορεί ο κόσμος της δουλειάς να παλέψει αποτελεσματικά. Για να διεκδικήσουμε τόσο όσα μας έκλεψαν τα προηγούμενα χρόνια, όσο και τον κλεμμένο πλούτο που παράγουμε, καθώς και την ικανοποίηση των δικαιωμάτων μας.

 Ούτε από  τη συμβιβασμένη με τους εργοδότες ΓΣΕΕ, ούτε από την ΑΔΕΔΥ του κρατικού συνδικαλισμού,  ούτε από την όποια διαπραγμάτευση  με «δανειστές» και «θεσμούς», περιμένουμε την «σωτηρία».

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει σάλπισμα συσπείρωσης και αγώνα, για να διεκδικήσουμε αυξήσεις και συλλογικές συμβάσεις για αξιοπρεπή ζωή, για να μην περάσουν οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» στην εργασία και συνολικά στην κοινωνία. Σ’ αυτή την πολιτική μάχη προβάλουμε μαζικά και αποφασιστικά τα αναγκαία αιτήματα, για σύγκρουση με το μαύρο μέτωπο ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και την πολιτική τους, για διαγραφή του χρέους, αυξήσεις, συλλογικές συμβάσεις, κατάργηση των 400 εφαρμοστικών νόμων.

 Την 1η Μάη δίνουμε μήνυμα μάχης για τους νέους αγώνες στα κρίσιμα μέτωπα που έχουμε μπροστά μας. Καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γίνονται και σε αυτές που ετοιμάζονται.

  Με όλους τους εργαζόμενους ενώνουμε τη φωνή μας για να ακουστεί ξανά και δυνατά πως ο λαός δεν χρωστάει, δεν πουλάει την πατρίδα του και δεν θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης.

 Αγωνιζόμαστε για:

 Δημόσια  και πραγματικά Δωρεάν Παιδεία .

Μόνιμη  και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας.

Όλοι στη συγκέντρωση την Παρασκευή 1η Μαΐου, στις10 πμ, στην Κεντρική Πλατεία.

  Τιμώντας τους αγώνες που δόθηκαν ετοιμάζουμε τους αγώνες που έρχονται.

 

Το ΔΣ

Του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Καρδίτσας