Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Γράμμα από τη Βαντάνα Σίβα




Δεκαπενθήμερο Δράσης για την Ελεύθερη Διακίνηση των Σπόρων και των Τροφίμων: 2-16 Οκτώβρη 2013

Αγαπητοί υποστηρικτές της βιοποικιλότητας και της ελευθερίας,

Είναι καιρός να οργανώσουμε και να επικεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στην απελευθέρωση των σπόρων μας και της τροφής μας από τα τοξικά, άπληστα και θανατηφόρα νύχια των πολυεθνικών εταιρειών όπως η Monsanto. Από τους νόμους που φτιάχνουν οι εταιρείες, κλέβοντας τις δημοκρατίες μας, με απώτερο σκοπό να κλέψουν τους σπόρους και την τροφή μας, την υγεία και την επιβίωσή μας, τον πολιτισμό μας και τη ζωή μας. Πρέπει να πάψουμε να αισθανόμαστε αδύναμοι όπως θέλουν οι εταιρείες για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι παντοδύναμες και δεν έχουμε καμία δυνατότητα αλλαγής. Όμωςέχουμε. Εμείς απλά πρέπει να συνενώσουμε τις συλλογικές προσπάθειές μας. Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.

Σας καλώ να ξετυλίξετε τις δημιουργικές σας δυνατότητες στη διάρκεια του Δεκαπενθήμερου Δράσης για την Ελεύθερη Διακίνηση των Σπόρων και των Τροφίμων, μεταξύ 2 και 16 Οκτώβρη.

Στις 2 Οκτώβρη εορτάζεται η γέννηση του Γκάντι. Ο Γκάντι μας άφησε κληρονομιά την ιδέατης «αυτο-οργανωμένης ελευθερίας»(Swaraj) και της«δύναμης της αλήθειας» (Satyagraha). Ας γιορτάσουμε λοιπόν στις 2 Οκτώβρη την παγκόσμια ημέρα της Satyagrahaτων Σπόρων. Μια μέρα όπου υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του σπόρου και την ελευθερία των τροφίμων, ταυτοποιώντας κάθε νόμο που διαμορφώθηκε από τις μεγάλες πολυεθνικές για να υπονομεύσουν τις ελευθερίες αυτές,να ποινικοποιήσουν την βιοποικιλότητα, τη διάσωση και ανταλλαγή των σπόρων, τις καινοτομίες και τα δικαιώματα των αγροτών, με την ανάπτυξη παράνομων μονοπωλίων σπόρων μέσω των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και της υποστήριξηςτης ομοιομορφίας και της μονοκαλλιέργειαςτων ειδών.

Αφού ταυτοποιήσουμε τους νόμους που εξυπηρετούν τη δουλεία των σπόρων, ας δεσμευτούμε να μην υπακούουμε αυτούς τους ανήθικους και βάρβαρους νόμους που απειλούν τη ζωή στη γη, μαζί και τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας. Ο Γκάντι μας υπενθύμισε πριν από 100 χρόνια, ότι «Όσο παραμένει η αντίληψη ότι οι άδικοι νόμοι πρέπει να τηρούνται, τόσο θα υπάρχει και η δουλεία». Έχουμε ένα όνειρο, και το όνειρό μας είναι ότι κάθε σπόρος, κάθε μέλισσα, κάθε πεταλούδα, κάθε σκουλήκι, κάθε άτομο, κάθε παιδί θα ζήσει χωρίς χειραγώγηση, έλεγχο, πείνα και ασθένειες, ότι θα εξελίσσονται και θα συν-εξελίσσονται με ελευθερία, ευημερία και υγεία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να υποβάλλεται στην αντίληψη ότι η νόμοι της Monsanto πρέπει να τηρούνται. Στο όνομα των νόμων της Γαίας, της ανανέωσης της ζωής με ελευθερία και της δικαιοσύνης των νόμων, είναι οικολογικό και ηθικό καθήκον μας να παρακούσουμε τους νόμους της Monsanto. Και καθώς αντιστεκόμαστε και δεν υπακούουμεστους καταστροφικούς νόμους της δικτατορίας των σπόρων, ας γιορτάσουμε την Ελεύθερη Διακίνηση των Σπόρων και των Τροφίμων υιοθετώντας τον Νόμο των Σπόρων και φτιάχνοντας Κήπους Ελπίδας (GardensofHope) – ιερά καταφύγια σπόρων – και Ζώνες Ελεύθερης Διακίνησης Σπόρων, χωρίς διπλώματα ευρεσιτεχνίας και γενετικά τροποποιημένα είδη.

Στις 12 Οκτώβρη θα οργανώσουμε παγκόσμια πορεία διαμαρτυρίας κατά της Monsanto, όπως κάναμε στις 25 του Μάη.

Η 16ηΟκτώβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής. Η Monsanto και άλλοι γίγαντες της βιοτεχνολογίας είναι τόσο ανόητοι και αλαζόνες ώστε να απονέμουν στον εαυτό τους το Διεθνές Βραβείο Τροφίμων του οποίου είναι οι χορηγοί εκείνη την ημέρα. Ας δώσουμε τα πραγματικά Βραβεία Τροφίμων σε πραγματικούς Ήρωες Τροφίμων στις τοπικές κοινωνίες μας, σ’ αυτούς που μας προσφέρουν πραγματικά υγιεινά τρόφιμα. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας, το 72% των τροφίμων που τρώνε οι άνθρωποι προέρχεται από μικρά αγροκτήματα και αγρόκηπους.

Μπορούμε να φθάσουμε το 72% στο 100% από την Διάσωση των Παραδοσιακών Σπόρων και την καλλιέργεια Κήπων της Ελπίδας παντού. Η βιομηχανική γεωργία που καθοδηγείται από τις εταιρείες έχει καταστρέψει το 75% της βιοποικιλότητας του πλανήτη με αποτέλεσμα την πείνα και τις ασθένειες. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν, 2 δισεκατομμύρια υποφέρουν από ασθένειες που σχετίζονται με τα τρόφιμα. Αυτό το σύστημα διατροφής δεν μας εξασφαλίζει ζωή και υγεία. Είναι ένα εμπορευματικό σύστημα που καθοδηγείται από την απληστία και το κέρδος, και έχει εξαπολύσει το θάνατο και την καταστροφή. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την καταστροφή. Δεν υπάρχει χώρος για τα δηλητήρια και την δουλεία των πολυεθνικών στο διατροφικό σύστημα. Είμαστε ότι τρώμε.

Οι σπόροι μας και η τροφή μας είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε να συνεχίζεται η καταστροφή του πλανήτη και της υγείας μας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε να συνεχίζεται η δουλεία των σπόρων και η δικτατορία των τροφίμων. Πρέπει να πάρουμε πίσω τους σπόρους μας, το φαγητό μας, την ελευθερία μας.

Με αγάπη και δύναμη για κάθε έναν από εσάς, να αξιοποιήσετε τις δυνάμεις σας στο έπακρο και να ξεδιπλώσετε στο μέγιστο βαθμό τις δυνατότητές σας για δράσεις δημιουργίας και συνεργασίας, ώστε μαζί να διαμορφώσουμε ένα διατροφικό σύστημα που θα προστατεύει τη ζωή στη γη, τη μικρή αγροτική παραγωγή, την υγεία μας και το μέλλον μας.

VandanaShiva

Όλες οι μεταφράσεις έγιναν από τη Χριστίνα Κούρκουλα



 

Ενημέρωση για την 82η ΓΣ της ΔΟΕ


Ενημέρωση για την 82η ΓΣ της ΔΟΕ

 

Συνάδελφοι,

Ήδη τα γεγονότα μας έχουν προσπεράσει. Ο “ξαφνικός θάνατος” ήρθε και στο σπίτι μας. Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά, η συμμετοχική αντίδραση παραμένει ζητούμενο. Η αντίθεσή μας και αντίδρασή μας, πρέπει να πάρουν συγκεκριμένες μορφές πρακτικής στάσης. Με ευχολόγια και αναθέσεις, το είπαμε πολλές φορές, δεν γίνεται τίποτα. Εμείς παραμένουμε πιστοί στις δεσμεύσεις μας απέναντί σας, όχι μόνο ως πρόσωπα αλλά κι ως σχήμα, ως Ενωτική Δράση Εκπαιδευτικών. Σ' αυτό το πλαίσιο αισθανόμαστε την ανάγκη να σας ενημερώσουμε, έστω και καθυστερημένα, για όσα έγιναν στην 82η Γ.Σ. της ΔΟΕ.

 
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται”

 

Από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη συνέλευση των τελευταίων χρόνων. Ήδη  από την πρώτη μέρα φάνηκε πως ήταν προαποφασισμένο να μην γίνει συζήτηση και κυρίως να μην παρθούν αποφάσεις για τα μείζονα που απασχολούν τον κλάδο μας.

Οι κωλυσιεργίες και οι τακτικισμοί, συνοδευόμενα από ατέρμονες τοποθετήσεις παραταξιακών μελών, κρατούσαν ώρες. Θέματα όπως, η συναινετική διαδικασία εκλογής προεδρείου (για να μην χάσουμε χρόνο!), η αναγνώριση ή μη του συλλόγου της Νίκαιας και η μεταφορά της ψηφοφορίας για τα οικονομικά πεπραγμένα στο τέλος της συνέλευσης, μας “έφαγαν” μιάμιση μέρα!!!

Αποκορύφωμα  της πρώτης βραδιάς, η κοινή αποχώρηση ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ , όταν το σώμα αποφάσισε να γίνει συζήτηση και ψηφοφρία των οικονομικών πεπραγμένων. Η δικαιολογία τους ήταν ότι το πρόγραμμα προέβλεπε λήξη εργασιών στις 20.30΄ (σημειώστε πως τις επόμενες μέρες αρχίζαμε με χαρακτηριστική καθυστέρηση και τελειώναμε 24.30΄περίπου). Στην πραγματικότητα η αποχώρηση έγινε επειδή η γραφειοκρατία δεν είχε την πλειοψηφία στη δεδομένη στιγμή. Αυτή η ενδεικτική στάση της αγαστής συνεργασίας ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ συνεχίστηκε σ' όλη τη διάρκεια του συνεδρίου. Συναισθανόμενοι, την ίσως για τελευταία φορά οριακή πλειοψηφία τους, αλληλοϋποστηρίζονταν σε όλα: στην υπεράσπιση των προνομίων τους, στην επιλεκτική επίκληση των καταστατικών διατάξεων, στην υποστήριξη των θιγόμενων προσώπων τους (π.χ. Κόκκινος)...

Οι υπόλοιπες παρατάξεις, περιχαρακωμένες στον “παραταξιακό τους πατριωτισμό” νοιάζονταν περισσότερο για τον τελικό καταμερισμό των εδρών παρά για μια σύνθεση και σύγκληση θέσεων.


Ο ρόλος μας  
 

Παρ' όλα αυτά, πήραμε την πρωτοβουλία μαζί με άλλους αδέσμευτους συνέδρους, για μια συνάντηση όλων των αντιμνημονιακών κίνησεων. Θεωρούσαμε ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας ελάχιστης συνεννόησης  σε ορισμένα καίρια ζητήματα του κλάδου μας, και κάτω από προϋποθέσεις ακόμα και της ανατροπής του εκλογικού συσχετισμού. Δυστυχώς, το ΠΑΜΕ δεν ανταποκρίθηκε και οι υπόλοιποι δεν φάνηκαν διατεθειμένοι, σ' αυτή τη φάση τουλάχιστον, για μια ουσιαστική υπέρβαση. Κύριο μέλημά τους η εκλογική τους καταγραφή και η επιμονή τους στην δική τους “καθαρότητα”.

Τραγικός  απολογισμός ενός 4ημερου συνεδρίου ήταν μόνο η μείωση της συνδρομής στα 24 ευρώ, η αποδοχή από το σώμα της θέσης ότι ο κλάδος θέλει την αξιολόγηση με πλειοψηφία 296 υπέρ και 286 κατά και η καταδίκη των πειθαρχικών διώξεων με κατάργηση του νόμου.

 
Σημαντικές λεπτομέρειες
 

Πάντως για την πληρέστερη ενημέρωσή σας αξίζει να αναφέρουμε και κάποια πράγματα που μας κάνανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ενώ στο συνέδριο υποτίθεται συμμετέχουμε ως εκπρόσωποι συλλόγων, το προεδρείο και όχι μόνο, αντιμετώπιζε το σώμα με παραταξιακά χαρακτηριστικά. Αποτέλεσμα, σύνεδροι χωρίς παραταξιακές δεσμεύσεις δύσκολα μπορούσαν να πάρουν το λόγο, ο χρόνος ομιλίας ήταν περιορισμένος γι' αυτούς και φυσικά οι ψηφοφορίες πρόδιδαν την κομματική-παραταξιακή πειθαρχία και όχι τις δεσμεύσεις των τοπικών συνελεύσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση των δικών μας αντιπροσώπων: κκ Ταξιάρχη, Κουτή και Θεολόγη (με  εξαίρεση τον Αντωνίου), που στην ψηφοφορία για μείωση της συνδρομής και κατάργηση των προνομίων, ψήφισαν, για άλλη μια φορά, την κομματική-παραταξιακή γραμμή και όχι την απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης. Τα συμπεράσματα για τις επιλογές σας όσων τους εμπιστευτήκατε, δικά σας.

Εμείς, με τις μικρές μας δυνάμεις, φροντίσαμε και κάναμε αισθητή την παρουσία μας. Όλες οι προτάσεις και τα ψηφίσματα της συνέλευσής μας προωθήθηκαν και ενσωματώθηκαν στις τελικές ψηφοφορίες. Η στάση μας ξεκινούσε από τις δεσμεύσεις της συνέλευσης της Καρδίτσας και μπολιαζότανε με την προσωπική μας οπτική. Οι προσπάθειές μας, για ένα μέτωπο ενάντια στην εξαθλίωση που βιώνουμε, μπορεί να μην είχαν τα αποτελέσματα που επιθυμούσαμε, σίγουρα όμως συμβάλλανε σ' αυτό που γεννιέται, σε τοπικές κινήσεις αδέσμευτες, που θα σέβονται τους συναδέλφους και τον κλάδο και όχι τις κομματικές υπαγορεύσεις. Το τελικό αποτέλεσμα μαρτυρά την κατάντια του κλάδου. Καμιά απόφαση για διεκδικητικό πλαίσιο (κι ας υπήρχαν θέσεις που λέγανε περίπου τα ίδια) και δυστυχώς ,ο μεγαλύτερος κλάδος του Δημοσίου ολόκληρο το καλοκαίρι χωρίς προεδρείο!!!

Τέλος, συνεπείς με την θέση μας για κατάργηση των προνομίων των συνδικαλιστών και της ΔΟΕ, δηλώνουμε πως από την αποζημίωση που δικαιούμαστε θα κρατήσουμε μόνο τα πραγματικά μας έξοδα και το υπόλοιπο ποσό θα το διαθέσουμε για την αγορά μικροφωνικής εγκατάστασης της Κοινής Δράσης, με τη δέσμευση ότι θα παραχωρείται δωρεάν στις συλλογικότητες που θα μας τη ζητάνε.

 

Οι αντιπρόσωποι της Ενωτικής Δράσης Εκπαιδευτικών

Γκαραγκάνης  Τάσος

Γκαραγκάνη  Κική

Τσιτσιμπής  Γιώργος

 

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ


ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ


Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση


Σε καλούμε

την Κυριακή 6 Οκτωβρίου κι ώρα 10:30π.μ. στο Παυσίλυπο,

σε ανοιχτή συνέλευση της Ομάδας Πολιτών για την Καρδίτσα,

με σκοπό τη συγκρότηση δημοτικής κίνησης.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ


Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ


Ποιοι είμαστε...


Είμαστε αυτοί που συναντηθήκαμε στις απεργίες, στις πλατείες , στις διαδηλώσεις, κόντρα στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις , κόντρα σ'αυτά που μας γυρίζουν σ'έναν κοινωνικό μεσαίωνα. Μας ενώνει η αντίθεσή μας στη μετατροπή του κυττάρου της δημοκρατίας, της λαϊκής αυτοδιοίκησης, σε διεκπεραιωτικό και φοροεισπρακτικό μηχανισμό της εκάστοτε εξουσίας.

Μας ενώνει η αντίθεση σε λογικές ανάθεσης και μηχανισμούς εξυπηρέτησης και το ότι η συλλογική στάση αποτελεί το πρώτο βήμα σ΄αυτή την προσπάθεια.

Είμαστε αυτοί που επιλέξαμε, να ζούμε σ' αυτόν τον τόπο, που βιώνουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, την ανεργία,την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την δυσπραγία, την έλλειψη υποδομών, την έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής και που θέλουμε να δούμε τον τόπο μας... αλλιώς, που αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με τη λογική της κριτικής «εκ του ασφαλούς», της σιωπής, της αδράνειας, της αδιαφορίας και της ατομικότητας.

Είμαστε αυτοί που έχουμε όραμα για ανθρώπινες πόλεις, για την αξιοπρέπεια στην καθημερινή ζωή, που θέλουμε ένα ανοιχτό,αλληλέγγυο και δημοκρατικό Δήμο χωρίς αποκλεισμούς, με κοινωνική αλληλεγγύη, με ισότητα και με σεβασμό στη διαφορετικότητα, που βαθιά πίστη μας είναι πως η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ, και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για μια ριζοσπαστική αυτοδιοικητική παρέμβαση στα Κοινά, με σκοπό τη συνδιαμόρφωση ανθρώπινων όρων ζωής στον τόπο μας.

Είμαστε αυτοί που θέλουμε να βγει η πολιτική από τα τοπικά κέντρα εξουσίας και τα γραφεία «παραγόντων και παραγοντίσκων» και να γυρίσει εκεί που ανήκει,στις γειτονιές, στις πλατείες,στο χωριό και τους χώρους δουλειάς. Να γίνει υπόθεση των πολιτών.

Στεκόμαστε απέναντικαι κόντρα στην αποξένωση , την αδιαφορία για τα κοινά, τον ατομικισμό και την αντικοινωνική συμπεριφορά,που είναι οι «μαύρες τρύπες» στην κοινωνική ταυτότητα της πόλης.

Πιστεύουμε

  • Στη δύναμη της τοπικής κοινωνίας ,της κοινότητας ,και της συνοικίας.
  • Στη συμμετοχή των πολιτών στο σχεδιασμό ,στη λήψη των αποφάσεων και στην υλοποίησή τους.
  • Λειτουργούμε αμεσοδημοκρατικά και με ανοιχτές συνελεύσεις.
  • Θέλουμε λύσεις στα τοπικά όχι με τοπικίστικη λογική
  • Προσδιοριζόμαστε πολιτικά με βάση τα κοινωνικά προβλήματα έξω από κομματικούς σχεδιασμούς και μικροκομματικά οφέλη.
  • Οραματιζόμαστε μια τοπική αυτοδιοίκηση που να υπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών και ιδιαίτερα των πιο αδύναμων , είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με λογικές διαχείρισης , με όσους ''μαυρίζουν'' την ζωή μας,με όσους είναι υποταγμένοι σε αντιδημοκρατικές λογικές και τακτικές.

Για όλα αυτά και πλήθος άλλα, καλούμε κάθε πολίτη, εργαζόμενη-ο,αυτοαπασχολούμενη-ο, άνεργη-ο, σπουδάστρια-ή να συμπορευτούν στην απόπειρά μας, να συνδιαμορφώσουμε τις σκέψεις σε προτάσεις .

Δεν υποτιμάμε την εμπειρία κανενός από προηγούμενες απόπειρες και δυσκολίες.

Ξεκινάμε από την αρχή.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΧΤΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΑΜΗ ΑΠΛΩΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΠΑΙΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΥΨΩΜΕΝΗ ΓΡΟΘΙΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ

ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ – ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Επανέρχεται… (Δεν υπάρχει τέλος στην αθλιότητα).

 

«Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός των μαθητών

στα δημοτικά σχολεία και των νηπίων στα νηπιαγωγεία

δύναται με απόφαση του οικείου Διευθυντή Πρωτοβάθ−

μιας Εκπαίδευσης να υπερβαίνει κατά 10% την αναλο−

γία μαθητών ανά δάσκαλο και νηπίων ανά νηπιαγωγό.»

 

Δείτε το ΦΕΚ


 

                                                                                                            3/10/2013
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

 

Με «θεσμικά τερτίπια » ο υπουργός Παιδείας επιχειρεί να συγχωνεύσει ακόμα περισσότερες σχολικές μονάδες και να βαφτίσει ΄΄υπεράριθμους΄΄     και άλλους  εκπαιδευτικούς.

 

   Για πολλοστή φορά ο Υπουργός Παιδείας επιχειρεί να αιφνιδιάσει την εκπαιδευτική κοινότητα, μεθοδεύοντας την αύξηση των μαθητών ανά τάξη, μετά από την άτακτή υποχώρησή του για το ίδιο θέμα, πριν από μερικές ημέρες στην Βουλή.   Υπενθυμίζεται ότι την τελευταία ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου για το λύκειο, αργά το βράδυ ο Υπουργός Παιδείας κατέθεσε περίπου 50 «νομοτεχνικές βελτιώσεις», μία από τις οποίες αφορούσε την αύξηση των μαθητών ανά τάξη. Η κατακραυγή που προκάλεσε αυτή του η πράξη και η θεσμική πίεση που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ τον οδήγησαν στο να αποσύρει τελικά αυτή την διάταξη.

  Πριν από μερικά εικοσιτετράωρα εντούτοις, αγνοώντας την προηγούμενη κοινοβουλευτική διαδικασία η οποία οδήγησε στην απόσυρση της διάταξης, το Υπουργείο αιφνιδίασε εκ νέου καταθέτοντας αυτή την φορά Υπουργική Απόφαση με την οποία αυξάνει στους 30 τους μαθητές ανά τάξη. Το Υπουργείο Παιδείας δείχνει για άλλη μια φορά ξεκάθαρα την μνημονιακή του  εμμονή, λαμβάνοντας αποφάσεις εν κρυπτώ μέσα στην νύχτα, ενώ την ίδια στιγμή, στις αντιστάσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας επιχειρεί να απαντήσει με εισαγγελείς και επιστρατεύσεις.

   Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να μάχεται ενάντια σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις και δηλώνει ξεκάθαρα ότι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που σχεδιάζει σε συνεχή διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα, ο αριθμός των μαθητών ανά εκπαιδευτικό σταδιακά θα μειωθεί στα επίπεδα που απαιτεί η εκπαιδευτική διαδικασία και επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί.     

 


Γιατί η Τρόικα ενδιαφέρεται για τη γη και τα ακίνητα;





Αναδημοσίευση από τα Ενθέματα (πηγή)

Τα Mνημόνια και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβληθεί κρατούν ψηλά στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της δημόσιας γης και των ακινήτων, ως λύση στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Τρόικας, στην Ελλάδα υπάρχει «καθυστερημένη κινητικότητα» των αξιών γης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και απαιτείται «ομαλοποίηση» της «ελληνικής εξαίρεσης». Να ακολουθήσει δηλαδή η γη και τα ακίνητα αυτό που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη: συγκεντροποίηση της γης και περιορισμός της μικροϊδιοκτησίας, ένας «αναγκαστικός καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός», κατά τους μνημονιακούς.

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε πολλά επίπεδα, επίδικο της οποίας είναι μια από τις κατεξοχήν εκφάνσεις των κοινών, η γη και, σε ένα άλλο επίπεδο, το κτιριακό απόθεμα, κυρίως δημόσια κτίρια, εμπορικά ακίνητα και κατοικίες. Κατακτήσεις γενεών, υλικές, θεσμικές αλλά και συμβολικές, χάνονται σε λίγο χρόνο, μέσω της υφαρπαγής της γης, της δημόσιας περιουσίας και της μικροϊδιοκτησίας.

Η κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο

Οι πόλεις, ως γη, ακίνητα και υποδομές, ήταν πάντα υποδοχείς επενδύσεων πλεονάζοντος κεφαλαίου και μέσω της αστικοποίησης βασικός πυλώνας στις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου. Η πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους στις βιομηχανικές επενδύσεις στον παγκόσμιο Βορρά και η δημιουργία νέων χρηματιστηριακών προϊόντων οδήγησε, μετά τη δεκαετία του 1990 και κυρίως μετά το 2000, σε μια κούρσα επενδύσεων σε γη στον παγκόσμιο Νότο μέσω υφαρπαγής και σε εκτεταμένο real estate παντού. Τα νέα άυλα προϊόντα που δημιουργήθηκαν επιτρέπουν από τη μια ενυπόθηκο δανεισμό και από την άλλη δανεισμό και πωλήσεις με βάση μελλοντικά έσοδα μέσω τιτλοποιήσεων. Τη δημιουργία, με άλλα λόγια, πλασματικών αξιών και πλασματικού κεφαλαίου. Αυτές οι χρηματικές καινοτομίες εφαρμόστηκαν πρώτα στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1980 και δεν περιορίστηκαν μόνο στους «μεγάλους» παίκτες, αλλά διαχύθηκαν στα μεσοαστικά και στα εργατικά στρώματα με επισφαλή εισοδήματα. Αποτέλεσμα, η αδυναμία αποπληρωμής των δανείων, η απότομη κάμψη της ζήτησης, η υπερχρέωση των νοικοκυριών και των εργολάβων. Η αλληλεξάρτηση των περιφερειακών με τις κεντρικές τράπεζες, αλλά και πιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτικών χαρτοφυλακίων εντός και εκτός των ΗΠΑ, δεν άργησε να μεταφέρει την κρίση και στην Ευρώπη, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Για πολύ καιρό η διαδικασία αυτή δεν προσέλκυε το αναλυτικό ενδιαφέρον και κυρίως δεν προβλημάτιζε πολιτικά την Αριστερά στον παγκόσμιο Βορρά. Η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ το 2007-8, η χρηματοπιστωτική κρίση που ενεργοποίησε με τα εκατομμύρια αστέγων και άνεργων και στη συνέχεια η διασπορά της παγκοσμίως, φώτισε ξανά τη σημασία της γης, των ακινήτων και της γαιοπροσόδου. Η κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ και η μεταφορά της μέσω των νέων χρηματιστικών προϊόντων σε όλο τον κόσμο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή της έννοιας του «τοπικο-παγκόσμιου» (glocalisation): άμεση σύνδεση τοπικών χαρακτηριστικών, στην περίπτωσή μας η ίδια η γη, με τις παγκόσμιες τάσεις-ροές και αντίστροφα. Και για την Αριστερά υπογράμμισε τη σημασία της κατανόησης των διαδικασιών αστικοποίησης με τις διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίου και με τους καθημερινούς αγώνες στη πόλη. Η γη, ο χώρος και ειδικά οι πόλεις δεν αποτελούν κάποιο εξωτερικό περιβάλλον», μια δευτερεύουσα αντίθεση στην υπόθεση της ριζικής κοινωνικής αλλαγής. Αποτελούν κρίσιμες κοινωνικές σχέσεις και οι αντιφάσεις που παράγουν οδηγούν σε κοινωνικές συγκρούσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.

Αλλά γιατί έχουν σήμερα τόση σημασία η γη και τα ακίνητα για την Τρόικα; Πέρα από την προφανή απάντηση κάλυψης του δημόσιου χρέους υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, δυο ακόμη γενικότερες συνθήκες. Η πρώτη αφορά τις διεθνείς τάσεις και η δεύτερη τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Ας τις δούμε σύντομα.

Η παγκόσμια σκηνή: κερδοσκοπικές επενδύσεις σε γη και ακίνητα

Στην Ελλάδα, η συγκυρία της κρίσης και το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων συμπίπτει, δυστυχώς, με τη νέα παγκόσμια τάση επενδύσεων κερδοσκοπικών κεφαλαίων στη γη και σε ακίνητα. Από στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και προοδευτικών πρωτοβουλιών όπως το Land Deal Politics Initiative (www.iss.nl/Ldpi), προκύπτει ότι μετά το 2007 κεφάλαια κάθε είδους (ιδιωτικά, κρατικά, hedge funds, venture capital) εισέρχονται μαζικά στην αγορά γης και στο real estate, αναζητώντας εκτάσεις, εμπορικά ακίνητα και προνομιακές θέσεις για υψηλών προδιαγραφών κατοικίες που μελλοντικά θα είναι σπάνιες, δηλαδή αναζητώντας μονοπωλιακή γαιοπρόσοδο. Ενώ παλαιότερα οι σίγουρες επενδύσεις ήταν σε μετοχές κερδοφόρων μεγάλων βιομηχανιών, σήμερα αναζητούν καταφύγιο στη γη και στα ακίνητα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, στο διάστημα 2007-2012 (δεν υπάρχουν πιο πρόσφατα στοιχεία) από το σύνολο των παγκόσμιων επενδύσεων κεφαλαίων λίγο πάνω από τις μισές κατευθύνονται στη γη και σε ακίνητα. Στη γη κατευθύνονται σε περιοχές όπως η Αφρική, η Λατινική Αμερική αλλά και η Ευρώπη, κυρίως στις πρώην χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στον τομέα των ακίνητων οι επενδύσεις κατευθύνονται σε ώριμες αγορές, π.χ. Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη και στις λεγόμενες αναδυόμενες, όπως οι πόλεις των Εμιράτων του Περσικού Κόλπου, οι παράκτιες πόλεις της Κίνας, οι μεγαλουπόλεις της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής. Οι περισσότερες χώρες-στόχοι είναι διψασμένες για επενδύσεις κάθε είδους, και η γη τους ήταν ένας αναξιοποίητος πόρος εδώ και δεκαετίες. Σε αυτό συμβάλλουν πέντε σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις.

Πρώτον, η εκτιμωμένη παγκόσμια διατροφική ανασφάλεια και η άνοδος των τιμών των τροφίμων που έχει προκαλέσει εκτεταμένες επενδύσεις σε μεγάλες εκτάσεις για μελλοντική παραγωγή τροφής.

Δεύτερον, η παγκόσμια ενεργειακή ανασφάλεια και η αναζήτηση σπάνιων μεταλλευμάτων που έχει οδηγήσει από τη μια πλευρά σε εξορυκτική φρενίτιδα σε στεριά και θάλασσα, και από την άλλη στην αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για εγκατάσταση ΑΠΕ (ανεμογεννητριών και ηλιακών συλλεκτών) κοντά σε μεγάλους καταναλωτές, καθώς και εκτάσεων για καλλιέργεια βιοκαύσιμων, διαδικασίες γνωστές και ως «πράσινη υφαρπαγή» (green grabbing).

Τρίτον, η αναζήτηση μεγάλων εκτάσεων για ειδικού τύπου mega-projects, όπως αναπτυξιακοί διάδρομοι κάθε είδους, από τρένα μεγάλης ταχύτητας μέχρι αγωγούς πετρελαίου, νέα μεγάλα λιμάνια για κοντέινερ, εκτάσεις για ειδικές οικονομικές ζώνες και φυσικά μεγάλης κλίμακας real estate στις πόλεις. Στην κατηγορία αυτή μπορεί να ενταχθεί και η δημιουργία μεγάλων, ολοκληρωμένων τουριστικών μονάδων με παραθεριστικό real estate, γκολφ.

Η τέταρτη εξέλιξη, που αποτελεί την προϋπόθεση για να κινητοποιηθούν οι προηγούμενες τάσεις, είναι η δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων από τις επενδυτικές τράπεζες, ικανών να περιορίζουν το ρίσκο των επενδύσεων.

Τέλος, οι αναδυόμενες παγκόσμιες ρυθμίσεις, κανόνες και κίνητρα που παρέχονται από τη διεθνή κοινότητα (κυρίως την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ), για να προβαίνουν οι κερδοσκόποι σε παρόμοιες επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε γη, δεδομένων των μεγάλων διαφορών στα καθεστώτα ιδιοκτησίας και φορολογίας της γης.

Ελληνικές ιδιαιτερότητες: ποιοτικά χαρακτηριστικά, ένταξη στην ΕΕ, μεγάλη κρατική ιδιοκτησία και Μνημόνια

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται οικεία, είναι γιατί τα έχουμε δει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας – κι αυτό μας οδηγεί στις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Από τις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ΑΟΖ σε Ιόνιο και Αιγαίο και το αεροδρόμιο του Ελληνικού μέχρι τη Στοά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη, τη Μονή Τοπλού στη Σητεία, τους αγωγούς φυσικού αερίου, τα εκατοντάδες φωτοβολταϊκά πάρκα σε όλη την Ελλάδα και τις ανεμογεννήτριες στα νησιά – όλα αυτά είναι μερικές ενδείξεις της εφαρμογής των παγκόσμιων τάσεων, οι οποίες διευκολύνονται, αν όχι επιβάλλονται, από το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι τεράστιες εκτάσεις που διαθέτουν άλλες περιοχές και το ενδιαφέρον για την υφαρπαγή της γης και των ακινήτων οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον, στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της γης και των ακινήτων. Το σύνολο της ελληνικής επικράτειας αποτελεί μια οιονεί μονοπωλιακή θέση ως προς τα γεωπολιτικά δεδομένα και τη φυσική εγγύτητα στις ευρωπαϊκές αγορές· άρα, ο κάτοχος ή εκείνος που την ελέγχει απολαμβάνει ένα είδος μονοπωλιακής γαιοπροσόδου. Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος, οι δήμοι, η Εκκλησία και τα μοναστήρια: αυτοί θα αποτελέσουν τους πρώτους στόχους της υφαρπαγής. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο στρατός με μεγάλες ιδιοκτησίες, οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ) και τα ΝΠΔΔ (πανεπιστήμια, νοσοκομεία). Μια απλή ανάγνωση του εφαρμοστικού νόμου και η διεθνής εμπειρία τιτλοποίησης γης και ακινήτων που θα εφαρμόσει το ΤΑΙΠΕΔ, φτάνει για να καταλάβουμε τι μας περιμένει.

Αυτοί είναι οι λόγοι που θέλουν οι Κινέζοι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια· Ρώσοι και Τσετσένοι τους αναπτυξιακούς διαδρόμους για να περάσουν οι αγωγοί πετρελαίου και υγραερίου· Ισπανοί, Δανοί και Γερμανοί μεγάλες εκτάσεις για την εγκατάσταση πάρκων με ΑΠΕ για παραγωγή ηλεκτρισμού και μεταφορά του στη Μεσευρώπη· Γάλλοι, Ολλανδοί και Γερμανοί παραγωγική γη για ειδικές βιολογικές καλλιέργειες· Καναδοί, Ρώσοι και άλλα διεθνή κονσόρτια διεκδικούν το υπέδαφος, κυρίως για χρυσό και φυσικό αέριο· και, τέλος, επενδυτές κάθε είδους και εθνικότητας (ανάμεσα τους και ελληνικές τράπεζες και ιδιώτες) ενδιαφέρονται για εμπορικά και «ειδικού σκοπού» ακίνητα.

Μια ειδική ομάδα χαρακτηριστικών γης στην Ελλάδα αφορά τα ιστορικά μνημεία, το τοπίο, το μεγάλο μήκος ακτών και νησιών, τον σχετικά υψηλό δείκτη φυσικής αξίας και τέλος τη φήμη της ως μεσογειακού προορισμού που διατηρεί αυθεντικότητα και δεν έχει υποστεί τις μη αναστρέψιμες καταστροφές αντίστοιχων προορισμών στην Ισπανία και Ιταλία. Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά έχουν προσελκύσει μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και real estate παραθεριστικών κατοικιών, οι οποίες αναζητούν άθικτες παραθαλάσσιες εκτάσεις κοντά στις πλούσιες χώρες της Ε.Ε. και τη Ρωσία.

Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτικός και κοινωνικός, με τρεις αιχμές: το ότι τα ελληνικά εδάφη βρίσκονται εντός Ε.Ε./ευρωζώνης, το μέγεθος της κρατικής περιουσίας και το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων που έχει επιβληθεί από το 2010. Αυτό δίνει στα ελληνικά εδάφη μια θεσμική ιδιαιτερότητα, θεωρητικά ελκυστική σε επενδύσεις, η οποία συνίσταται στη συστηματική εξασθένιση της πολιτικής ανεξαρτησίας, στην υποβάθμιση της δημοκρατίας και στην κατάργηση της συνταγματικής τάξης. Επειδή οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης και ακινήτων στην Ελλάδα είναι το κράτος και οργανισμοί που εποπτεύονται από αυτό, οι θεσμικές και αντισυνταγματικές εκτροπές είναι απαραίτητες για την είσοδο αυτών των ακινήτων στη αγορά, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο εύκολα με τις ιδιωτικές περιουσίες. Εδώ, νομίζω, έχει σημασία η πιθανή έναρξη των πλειστηριασμών κατοικιών: εκτός από την κοινωνική αναταραχή που θα προκαλέσει και τις έντονες αντιδράσεις των ελληνικών τραπεζών (για τα οποία η Τρόικα αδιαφορεί), θα προκαλέσει άμεση κατάρρευση των τιμών στην αγορά ακινήτων, άρα και των δημόσιων ή των ΝΠΔΔ, δημιουργώντας μεγάλες ευκαιρίες σε εκείνους που περιμένουν να τα υφαρπάξουν. Γιατί οι μελλοντικοί επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για τις χιλιάδες μικροϊδιοκτησίες που θα χαθούν, αλλά: α) για τις μεγάλες δημόσιες εκτάσεις και τα μεγάλα ακίνητα του δημοσίου, των ΝΠΠΔ και των οργανισμών κοινής ωφέλειας, τα οποία θα χάσουν σημαντικό τμήμα της αξίας τους και β) για την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων επειδή οι περισσότεροι στόχοι περιλαμβάνουν σημαντικά τμήματα ακίνητης περιουσίας (ΟΣΕ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά.).

Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και οι αλλαγές που προτείνονται στη φορολογία των ακινήτων, της αγροτικής γης και των εκτός σχεδίου ιδιοκτησιών. Αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες, είναι πιθανό να έχουμε στο μέλλον μαζικές πωλήσεις από μικροϊδιοκτήτες που θα αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους ακινήτων και των αγροτικών εκτάσεων που προέρχονται από κληρονομιές, με αποτέλεσμα την συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας της γης, και ως εκ τούτου και της γαιοπροσόδου σε όφελος εκείνων που έχουν σήμερα και αύριο ρευστό. Σε αυτό αποβλέπει ο ενιαίος φόρος ακινήτων και η σχεδιαζόμενη σημαντική μείωση του φόρου μεταβιβάσεων.

Τα παραπάνω έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε περιοχή που ισχύει ένα ιδιάζων «καθεστώς μόνιμης εξαίρεσης», όπως θα έλεγε ο Αγκάμπεν, ή μια «κατάτμηση σε ζώνες (zonage)», όπως γράφει ο Μπαντιού, αλλά αυτό δεν συμβαίνει χωρίς κοινωνικές αντιστάσεις. Αποτελούν πολιτικές συνθήκες οι οποίες, αλλάζοντας ή περιορίζοντας το θεσμικό πλαίσιο, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την υφαρπαγή της γης. Οι παραπάνω θεσμικές εκτροπές, που αλλού θα απαιτούσαν στρατιωτική βία, στην Ελλάδα εφαρμόζονται με τη βία τις συστηματικής εξασθένισης των ρυθμιστικών μηχανισμών της δημοκρατίας. Οι πολίτες δεν βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με πολιτικούς εκπροσώπους κλασικού δημοκρατικού τύπου, αλλά, όπως γράφει ο Μπαντιού με ένα είδος τοπικής ψευτο-κρατικής κάλυψης των κυρίαρχων διαδικασιών καταλήστευσης» (Η Εποχή, 12.5.2013).

Θα τελειώσω παραφράζοντας τον Σ. Ζίζεκ. Παλιά η Αριστερά ήξερε τι να κάνει με τη γη και τα ακίνητα: περίμενε πότε θα έλθει στην εξουσία για να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία. Σήμερα δεν ξέρει ακόμη τι να κάνει, αλλά δεν μπορεί να περιμένει. Τουλάχιστον ας προσπαθήσει, ας προσπαθήσουμε, να σταματήσουμε με κάθε μέσο την υφαρπαγή που βιώνουμε, και κυρίως αυτή που επέρχεται.

Ο Κωστής Χατζημιχάλης είναι ομότιμος καθηγητής (Τμήμα Γεωγραφίας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, hadjimichalis@hua.gr)

Το άρθρο αποτελεί περιληπτική απόδοση της παρέμβαση στην εκδήλωση «Ανοικτής Πόλης» με θέμα «Κόκκινα δάνεια και υφαρπαγή της μικροϊδιοκτησίας» (ομιλητές: Τόνια Κατερίνη, Κερασίνα Ραυτοπούλου, Κωστής Χατζημιχάλης, Γιώργος Μ. Χατζηστεργίου· συντονίστρια Ελένη Πορτάλιου), 16.9.2013

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Βραζιλία: Σφοδρές συγκρούσεις αστυνομίας - εκπαιδευτικών


Βραζιλία: Σφοδρές συγκρούσεις αστυνομίας - εκπαιδευτικών



Σφοδρές συγκρούσεις ξέσπασαν το βράδυ της Τρίτης στους δρόμους του Ρίο, όταν αστυνομικές δυνάμεις εξαπέλυσαν επίθεση με δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ εναντίον εκπαιδευτικών που διαδήλωναν, προκειμένου να διαλύσουν την πορεία διαμαρτυρίας τους.

Οι δάσκαλοι στη Βραζιλία απεργούν εδώ και 46 μέρες, ζητώντας αύξηση των αποδοχών τους και της χρηματοδότησης των σχολείων. Σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, υπάρχει έλλειψη τουλάχιστον 300.000 καθηγητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα.

Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Βραζιλία έχουν ενταθεί από τον Ιούνιο, με τους διαδηλωτές να ζητούν περισσότερες δημόσιες δαπάνες για τα σχολεία, τη δημόσια υγεία, και τη μεταφορά.

 

 

 

 

 

 

 

 

GR.

Απο την Ελευθεροτυπία

 

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Αϊ «κλιμακωθείτε» ρε !


Αϊ «κλιμακωθείτε» ρε !


Αρθρογράφος:

Λένα Γκαραγκάνη

Έχουμε και λέμε: η «κλιμάκωση» της πενθήμερης απεργίας, με τη μετατροπή της σε 48/ωρη, την Παρασκευή 20 Σεπτέμβρη, ξημερώνοντας Σάββατο στις 2 το πρωί, έγινε επιτέλους πράξη. Τέτοια «κλιμάκωση» είχαμε να δούμε από τότε που περιμέναμε να κλιμακώσουμε στ’ αλήθεια, μετά από τις τριάντα περίπου 24/ωρες και 48/ωρες προειδοποιητικές που κάναμε στα τελευταία τριάμισι χρόνια και που δεν κλιμακώθηκαν ποτέ. Πρόσφατα δε, «κλιμακώσαμε» πολύ καλά και με μια αναστολή.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Ερώτηση: Ποιες δυνάμεις στην ΟΛΜΕ, λίγο πριν την πετυχημένη ολοκλήρωση της πρώτης 5/ήμερης, την Πέμπτη 19-9 πρότειναν την μετατροπή της επόμενης 5/ήμερης σε 48/ωρη και μάλιστα τη βάφτισαν «κλιμάκωση»;

Απάντηση: Οι δυνάμεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ και το … ΠΑΜΕ, αλλά πρέπει να πούμε πως το ΠΑΜΕ τη συνόδευσε με ένα πολιτικό πλαίσιο ανάλογο της συγκυρίας.

Για την ΔΑΚΕ και ό,τι έχει απομείνει από ΠΑΣΚ δεν είχαμε καμία αυταπάτη. Οι πολιτικο-συνδικαλιστικοί αυτοί φορείς είναι το μάτι και το αυτί της κυβέρνησης και του υπουργείου μέσα στα σωματεία μας. Πουλώντας ρετάλι από ρουσφέτι συντηρούν την ύπαρξή τους, προσπαθώντας πάντα να δημιουργήσουν ρωγμές στο σώμα των συναδέλφων, διαιρώντας τους σε εκλεκτούς και μη. Εντάξει, γνωστά αυτά.

Για το Κομουνιστικής προέλευσης και «κομουνιστικής» προοπτικής ΠΑΜΕ, όμως;

Πρέπει να μιλήσουμε οπωσδήποτε γι αυτό. Το ΠΑΜΕ λοιπόν, είχε τεράστια ανάγκη να «διαφοροποιηθεί» βάζοντας ταξικό, αντιμονοπωλιακό, αντι-Ε.Ε. πλαίσιο-φύλλο συκής.

Έτσι, μας λέει πως, αν ο αγώνας δεν έχει εκ των προτέρων τον προσανατολισμό που το ΠΑΜΕ επιθυμεί, δεν είναι διατεθειμένο να «βάλει πλάτη» σ’ αυτόν τον αγώνα. Ή, ίσως, θα το σκεφτεί να βάλει «μερική» πλάτη, επιφυλακτικά πάντα, ελέγχοντας κάθε δυο μέρες, κάθε 48 ώρες ακριβώς, με το ρολόι, αν ο αγώνας είναι, όπως πρέπει να ‘ναι ένας αγώνας, με τις σωστές «προδιαγραφές», με τους σωστούς «όρους και προϋποθέσεις».

Οι «ειδικοί» της ταξικής πάλης του ΠΑΜΕ συσκέπτονται πάνω από μια εικονική κοινωνία, που την βλέπουν σαν σκακιέρα. Στη σκακιέρα τους, στην προσομοίωση των ταξικών μαχών που αυτοί φαντασιώνονται, δεν «κολλάνε» ποτέ όσοι αποφασίζουν να αγωνιστούν, πιεσμένοι απ’ τη βίαιη ανατροπή της ζωής τους, αφού οι αγωνιζόμενοι δεν πήραν την άδεια πρώτα από τους «επιτελείς».

Βγαίνουν λοιπόν ντοπαρισμένοι απ’ τις σκηνοθετημένες παρτίδες που παίζουν στον σκακιστικό τους όμιλο και κουνάνε με κακεντρέχεια το δάχτυλο εκεί έξω, που έχει πέσει φτώχεια, εξαθλίωση και άγριο θανατικό και επιπλήττουν όποιον αποφασίζει να σηκώσει το κεφάλι και λένε: «δεν μετρηθήκατε καλά! Δεν μπορείτε! Πρέπει να μετριέστε κάθε μέρα! Άντε σας αφήνω να μετριέστε κάθε δυο μέρες. Δεν είστε σε θέση να αποφασίσετε για τη ζωή σας εσείς, αν δεν αποφασίσουμε εμείς!».

Μόνο έτσι διασφαλίζεται, κατά τη γνώμη τους, η αποκλειστικά δική τους, κατά-δική τους απώτερη «κομουνιστική» προοπτική, η οποία, σύμφωνα με τον «αγωνιστικό» χάρτη τους, θα περάσει οπωσδήποτε, με … αεροπλάνο μέσα από το … κέντρο της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Επίσης, μας λένε πως χρειάζεται συντονισμός και παλλαϊκό μέτωπο.

Καμιά αντίρρηση επ’ αυτού.

Ας βγάλουν μια προκήρυξη, ας κάνουν ένα κάλεσμα, ας φτιάξουν το μέτωπο και, τέλος πάντων, ας μας πουν πότε θα το ετοιμάσουν το μέτωπο αυτό, μαζί να βάλουν να ηχήσει στη σωστή ώρα και το ξυπνητήρι του συντονισμού, για να μας επιτραπεί να ξανα-ξεκινήσουμε κι εμείς καμιά φορά, αν ζούμε ως τότε.

Τόση Ιστορία κινημάτων κλεισμένη στα σεντούκια τους, σαν να ‘ταν ιδιοκτησία τους, δεν τους δίδαξε πως μέσα στην κίνηση χτίζονται τα μέτωπα, αφού για να υπάρχει συμπόρευση, πρέπει κάποιος να πορεύεται και να αγωνίζεται, να καλεί ανοιχτά την κοινωνία να τοποθετηθεί, να πάρει θέση, όπως έγινε και με τους καθηγητές όταν το αποφάσισαν. Το είδαμε με τα μάτια μας άλλωστε.

Με την απεργιακή έκρηξη των καθηγητών κατέρρευσαν όλοι οι φόβοι που έσπερναν οι τηλεοπτικές ταΐστρες της συγκυβέρνησης και προδίκαζαν, δήθεν ανήσυχα, πως οι γονείς θα ήταν οπωσδήποτε εναντιωμένοι στην απεργία των καθηγητών.

Οι αγώνες για μια ανθρώπινη ζωή με αξιοπρεπή μισθό και κοινωνικές παροχές που υποστηρίζουν τη ζωή μας την ίδια,

οι αγώνες για Δημοκρατία σ’ έναν τόπο που οι φασίστες κυκλοφορούν με το σιδερολοστό και το λεπίδι στο χέρι, ξυλοκοπώντας άγρια μέλη του ΚΚΕ (στο Πέραμα) και κλιμακώνοντας πραγματικά τον τρόμο με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα,

την ώρα που οι δρόμοι σ’ όλη την Ελλάδα βούλιαζαν απ’ το βήμα των απεργών,

δεν είναι καλοί αγώνες, σύμφωνα με το κριτήρια του ΠΑΜΕ.

Δεν ανησυχεί κανείς στα γραφεία τους που η 18η Σεπτέμβρη, ημέρα Τετάρτη, θύμισε την 5η Μάη του 2010 και την τραγωδία στη Marfin. Άλλωστε, η συγκυβέρνηση μετέρχεται κάθε πρόσφορο μέσο και γνώριμο ταυτόχρονα. «Μαζεύει τα λουριά», όπως και όποτε βολεύεται. Πρώτα δολοφονεί, εκτρέπει το βλέμμα της κοινωνίας στο «άλλο» πρόβλημα, διαχέει τον απαραίτητο τρόμο και τέλος έρχεται ως ο μόνος «αρμόδιος τιμωρός» της βίας να βάλει τάξη στα παιδιά της που «ξέφυγαν». Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ μας λέει πως πρέπει να κάτσουμε φρόνιμα και να «ετοιμαστούμε». Έτσι μας έλεγε πάντα και συνεχίζει εκκωφαντικά να διατυμπανίζει τα τελευταία τριάμισι χρόνια που κατασπαράσσονται τα εργασιακά δικαιώματα από τις ύαινες της «ελεύθερης» αγοράς, αυτά τα δικαιώματα που μας κληροδότησε το Κομμουνιστικό Κίνημα του περασμένου αιώνα.

Όλες αυτές τις απαραίτητες προϋποθέσεις θέτει ο μοναδικός «αφέντης» του κινήματος για να μην καρπωθούν «άλλοι» τον κόπο του.

Ποιούς «άλλους» εννοεί;

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ και η ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ είναι «οι άλλοι».

Οι εκπαιδευτικοί είναι «οι άλλοι».

Με άλλα λόγια, μας λέει καθαρά πως δεν θα ιδρώσει και πολύ για το Δημόσιο Σχολείο, αν δεν του υπογράψουμε συμβόλαιο πως θα ενταχθούμε στις γραμμές του και μόνο σ’ αυτές γιατί, μόνο το ΠΑΜΕ ξέρει πώς ακριβώς φτάνουμε, μέσα, πάντα, βεβαίως (βεβαίως), από τη λαϊκή εξουσία και κυριαρχία στο Σοσιαλισμό και από κει στον Κομουνισμό.

Αν δεν μάτωνε ο λαός μας και ο τόπος μας κάθε μέρα, θα μπορούσε να γελάσει κάποιος με τους «ιδιοκτήτες» και συνάμα «αξιολογητές» του Κινήματος.

Επειδή, λοιπόν, επείγει να βάλουμε ένα «τέρμα πια στις αυταπάτες» και να ταχθούμε «ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», δηλαδή την εργαζόμενη πλειοψηφία, τη νεολαία και τους άνεργους, ας συμπεράνουμε, επιτέλους, πως το ΠΑΜΕ δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο για να κλονίσει την πίστη των απεργών καθηγητών στην δύναμή τους και, μέσω αυτού, να υπηρετήσει την κυβέρνηση. Άλλωστε μαζεύει όλα τα συγχαρητήρια-παράσημα των μιντιακών σαλίγκαρων για τις «πολιτισμένες», προειδοποιητικές πάντα, διαμαρτυρίες του.

Ας καταλάβει, πως το «κίνημα» που βλέπει στον προσομοιωτή ταξικής πάλης και που αποτελεί επινόηση των θεωρητικών της μόνιμης υποχώρησης, της αναστολής και της αναβολής, δεν αποτελεί απειλή για τη βαρβαρότητα που μας κυκλώνει, ούτε τα αφεντικά εσωτερικού και εξωτερικού το φοβούνται.

Ας βάλουν κάποιον στο μπαλκόνι των γραφείων τους να φυλάει τσίλιες, να τους ειδοποιεί κάθε φορά που η φωνή των διαδηλωτών διαταράσσει τις συσκέψεις τους και, ίσως, τους το φωνάξει να το ακούσουν εκεί μέσα, ότι έξω υπάρχει κόσμος που παλεύει και προσπαθεί να αντισταθεί.. Γιατί τα γραφεία τους έχουν πολύ καλή «μόνωση».

Κι ένα ακόμη ερώτημα μένει αναπάντητο: Στις πόσες χιλιάδες νέες διαθεσιμότητες θα κάνουμε απεργία διαρκείας και θα αναστείλουμε την … αναστολή;

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος να παίζουμε τις κουμπάρες, γιατί η τρόικα και η συγκυβέρνηση δεν αστειεύονται, γιατί παίζονται αληθινές ζωές.

Και επειδή ενδέχεται να μας καλέσει για «κλιμάκωση» με μια … ποδηλατοδρομία, ας έχει κατά νου πως σκεφτόμαστε να κάνουμε πραγματικό αγώνα, συνεχίζοντας από κει που μείναμε και να πούμε:

«αϊ «κλιμακωθείτε» ρε!»

Λένα Γκαραγκάνη ΠΕ 0402 (Καρδίτσα)

Υ.Γ. Το ΠΑΜΕ συνηθίζει να απαντά στους «προβοκάτορες». Να μην παραλείψει να βάλει μπόλικη ταξική, αντιμονοπωλιακή σάλτσα και βέβαια τη σωστή δόση Μαρξισμού-Λενινισμού στον «αγώνα» που θα μας προτείνει ως γεύμα, μήπως και καταφέρει να κρύψει την απουσία του … αγώνα, γιατί έχουμε μείνει νηστικοί από τα αγωνιστικά μενού που μας σερβίρει.




Διαβάστε


@alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook
Η Λένα Γκαραγκάνη είναι μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ