Εκλογές Μαιου 2012

Εκκληση:Στις εκλογές του Μάη ψηφίστε κατά της Παγκόσμιας Δικτατορίας

EUROGENDFOR: ο ιδιωτικός στρατός της ΕΕ έτοιμος να αναχωρήσει για την Ελλάδα

 

 

Υπάρχουν άρθρα που διαβάζει ο αναγνώστης και για τα οποία αναρωτιέται μετά την ανάγνωση: «Δεν είναι δυνατόν, ενημερώνομαι τακτικά και νομίζω ότι είμαι ενήμερος για την επικαιρότητα, γιατί δεν ξέρω τίποτα γι 'αυτό το θέμα;».

Το παρόν άρθρο είναι ένα τέτοιο άρθρο. Αυτοί που νομίζουν ότι το  EUROGENDFOR  είναι κάτι που σχετίζεται με τον αγγλικό όρο « gender »  -τεχνητό ορισμό και πολύ στη μόδα του «φύλου», του «κοινωνικού σεξ»-   κάνουν λάθος.

Το όνομα είναι ένα κομμάτι του μεγαλείου που προέρχεται από το στρατόπεδο της γαλλικής πνευματικής εξουσίας: αντί για συμμορία κακοποιών της ΕΕ του στυλ Ράμπο, ή των σωματοφυλάκων που πληρώσει η Goldman-Sachs στο πρότυπο της Blackwater, δημιουργήθηκε  ένας στρατός που βαφτίσθηκε «Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής» (ΕΔΧ, FGE).

Οι Γερμανοί του στρατοπέδου της Άνγκελα Μέρκελ θα μπορούσαν κάλλιστα να εκτρέψουν έναντι των Γάλλων πολιτών την «δυσαρέσκεια» που προκαλεί η Ευρώπη του ευρώ σε όλες τις χώρες της επικρατείας της, αυτή η Ευρώπη που φέρεται να είναι τόσο ερωτευμένη με την ελευθερία. Αλλά αυτή η παρωδία θα τελειώσει οπωσδήποτε το αργότερο κατά την άφιξή αυτού του στρατού στην Ελλάδα.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γνωρίζουν ακριβώς τι τους περιμένουν. Για να αποφύγουν να χρησιμοποιήσουν τους δικούς τους στρατούς έναντι των πολιτών της χώρας, οι παραστρατιωτικές δυνάμεις, η «Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής»  ιδρύθηκε με μυστικότητα  -ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Θεωρητικά, η ηγεσία της ΕΕ μπορεί να προσφύγει στην «Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής» όπου βλέπει μια κρίση. Καθιερώθηκε στη Συνθήκη του Velsen που ρυθμίζει τις επεμβάσεις της  EUROGENDFOR. Το λόγκο της είναι: «Lex paciferat» που μπορεί να μεταφραστεί ως: «Ο νόμος φέρνει την ειρήνη». Υπογραμμίζει «την αρχή της στενής σχέσης μεταξύ της υποβολής των νομικών αρχών και την αποκατάσταση ενός ασφαλούς και προστατευόμενου περιβάλλοντος».

Ένα «πολεμικό συμβούλιο» υπό την μορφή μιας διυπουργικής επιτροπής που αποτελείται από τους υπουργούς Άμυνας και Ασφάλειας των χωρών μελών της ΕΕ που συμμετέχουν στην οργάνωση, αποφασίζει για τη στρατηγική επέμβασης. Το στράτευμα μπορεί να ξεκινήσει είτε με αίτηση ή μετά την απόφαση της ΕΕ.

Στο άρθρο 4 του ιδρυτικού καταστατικού σχετικά με τα καθήκοντα και τις αποστολές, μπορούμε να διαβάσουμε: «Η προσφυγή για χρήση της ΕΔΧ μπορεί να γίνει για την προστασία προσώπων και ιδιοκτησιών και για τη διατήρηση της τάξης σε περίπτωση διατάραξης της δημόσιας τάξης». 

Οι στρατιώτες αυτής της παραστρατιωτικής μονάδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να σέβονται οπωσδήποτε την υφιστάμενη νομοθεσία του κράτους στο οποίο επεμβαίνουν και αναπτύσσονται, αλλά: όλα τα κτίρια και εδάφη που καταλαμβάνονται από τα στρατεύματα τίθενται  εκτός εθνικής κυριαρχίας και δεν είναι προσβάσιμα ούτε από τις ίδιες τις αρχές του κράτους στο οποίο παρεμβαίνει το στράτευμα. Το τέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταργεί με αυτόν τον τρόπο το εθνικό δίκαιο καταργεί, επίσης, σε περίπτωση αποστολών κατά των ταραχών.

Η «EUROGENDFOR» είναι μια παραστρατιωτική αστυνομική δύναμη και των μυστικών υπηρεσιών που μπορεί να τεθεί σε λειτουργία γρήγορα. Ενώνει όλες τις εξουσίες και στρατιωτικά μέσα, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών και μπορεί να δράσει σε συνεννόηση με τις εθνικές αστυνομικές δυνάμεις και τον στρατό, αφού η αποστολή ανατέθηκε από μια διυπουργική μονάδα κρίσης σε κάθε τόπο, για την καταπολέμηση ταραχών, εξεγέρσεων και μεγάλων διαδηλώσεων. Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας εξήρε την EUROGENDFOR στις ιστοσελίδες του, λέγοντας: «Αστυνομία η Στρατός: Μια Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή υπόσχεται τη λύση».

Η EUROGENDFOR εξακολουθεί να είναι σχεδόν εντελώς άγνωστη και στη σκιά. Αυτό δεν θα παραμείνει έτσι. Όσο περισσότεροι άνθρωποι ωθούνται στη φτώχεια από την απελπισμένη και εσφαλμένη πολιτική διαχείριση της κρίσης, τόσο αυτό το στράτευμα με απεριόριστη εξουσία θα πρέπει να «διορθώσει» την κατάσταση. 

Οι αρχηγοί των ευρωπαϊκών κρατών θα συνειδητοποιήσουν με ευγνωμοσύνη ότι δεν θα είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν τα δικά τους σώματα αστυνομίας και στρατού τους εναντίον των πολιτών τους.

Αναρτήθηκε απο  Kριστιάν
ΠΗΓΗ

Τα νέα μέτρα του Ιουνίου

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ! 

Η ΚΥΡΙΑΚΗ 6η ΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. 

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΤΕ ΟΤΑΝ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ!

ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΧΕΡΑΚΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ!!!

Σ.Α  

http://www.real.gr//Files/Articles/Document/142917.pdf

Το δίλημμα της χαμένης ψήφου.

Φίλοι και αδελφοί Χριστός Ανέστη!

Πριν από 20 χρόνια είχαμε βαρεθεί να ακούμε για το δίλημμα της "χαμένης ψήφου", η οποία εάν πήγαινε στα μικρά κόμματα τα οποία δεν θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, η χώρα θα οδηγείτο στην ακυβερνησία. Τότε είχαμε βλέπετε το φετίχ της "αυτοδύναμης" κυβέρνησης, το οποίο μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε (αναλύσεις δεν κάνω, όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι εννοώ).

Τώρα λοιπόν το φετίχ αυτό κατέρρευσε (κανείς πλέον δεν αναφέρεται σε μονοκομματικές κυβερνήσεις έτσι;). Επειδή όμως δεν είναι φρόνιμο, κατά το καθεστωτικό σύστημα που μας έχει επιβληθεί, να ψηφίσουμε οποιονδήποτε μας αρέσει (δηλαδή οποιονδήποτε θεωρούμε ΕΜΕΙΣ ότι μας ικανοποιεί ως άποψη και θέση), εφευρέθηκε το σύστημα της "άχρηστης ψήφου" προς τον σκοπό της πτώσης του δικομματισμού. Αυτά φίλοι μου είναι ανοησίες.

Εάν τα δύο πρώτα κόμματα και οι παραφυάδες τους (γιατί περί αυτού είναι ο λόγος ας μην κοροϊδευόμαστε), συγκεντρώσουν μαζί ποσοστό πάνω από 35-38%, τότε έχετε γεια βρυσούλες κλπ κλπ, οτιδήποτε και εάν πάρουν τα υπόλοιπα κόμματα όσα και εάν είναι αυτά. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΟΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 30% αθροιστικά, που σημαίνει ότι οι αριθμοί που αναφέρει ο φίλος στο μήνυμά του είναι εξωπραγματικοί. Εκτός και εάν δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό, οπότε η λύση είναι απλή: Είτε το καταπίνουμε είτε τα δίκαννα και στους δρόμους.

Μερικοί παράμετροι αυτού του ζητήματος είναι οι ακόλουθοι:

1. Καλό θα είναι όποιος επιθυμεί να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. ΝΔ, Μπακογιάννη, Κουβέλη, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, να το σκεφτεί καλύτερα και είτε να ψηφίσει κάποιον άλλον, είτε να μην ψηφίσει καθόλου, είτε να ρίξει άκυρο-λευκό. Με τον τρόπο αυτό λιγοστεύει αφενός τις ψήφους και τους βουλευτές των μνημονιακών κομμάτων, αφετέρου μειώνει τον συντελεστή εισόδου βουλευτών στην βουλή των υπολοίπων παρατάξεων.

2. Σε περίπτωση που οι ανωτέρω συμπολίτες μας αποφασίσουν τελικώς να ψηφίσουν τα εν λόγω κόμματα (που σημαίνει ότι οι ψήφοι των μνημονιακών είναι συγκεκριμένοι), πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ να αφήσουμε βαρεμάρες, απασχολήσεις, κούραση και άλλες προφάσεις και να πάμε να ψηφίσουμε ΕΓΚΥΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ! Με τον τρόπο αυτό αφενός μεν εξαφανίζουμε το φαινόμενο αποχή-άκυρα-λευκά (που σημαίνει μείωση του συνολικού ποσοστού των μνημονιακών κομμάτων και αύξηση του συντελεστή εισόδου βουλευτών τους), αφετέρου είναι δεδομένο ότι με αυτό το 25% περίπου που θα προσέλθει ως μη αναμενόταν και θα δώσει την αντιμνημονιακή ψήφο του, πάρα πολλές παρατάξεις θα ξεπεράσουν τα εμπόδια του νόμου και θα μπουν στην Βουλή. Και φυσικά σε κάθε τέτοια περίπτωση το μνημονιακό σύμπλεγμα δεν θα έχει την δυνατότητα αυτοδυναμίας, αλλά είτε θα καταθέσει τα όπλα, είτε θα αναγκαστεί να συμπράξει με αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Προσωπικά επειδή θεωρώ ότι το μέχρι σήμερα κατεστημένο κυβερνητικό σχήμα έχει στην κυριολεξία βάλει το κεφάλι του στον ταβά, όσον αφορά την υποταγή σε ξένες δυνάμεις και συμφέροντα, δεν θα τολμήσει σε καμία περίπτωση να συμπράξει με δυνάμεις οι οποίες ενδέχεται να εναντιωθούν σοβαρά προς στους ξένους εισβολείς. Απλά θα παραδώσει τα όπλα και θα φροντίσει να εξαφανιστεί, κοιτάζοντας να σώσει το τομάρι του. Αυτή είναι εξ άλλου η κοινή μοίρα όλων των προδοτών: μόλις οι συνθήκες γυρίζουν εναντίον του προστάτη τους, αυτοί απλά χάνονται από προσώπου της γης.

Οπότε λοιπόν δεν μπαίνει κανένα δίλημμα ούτε για 3% ούτε για τίποτε άλλο. Το μόνο δίλημμα (εάν θεωρείται κάν τέτοιο) είναι: ΘΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΕΓΚΥΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς...)

Φιλικά και αδελφικά,

Στυλιανός

Υ.Γ. Οι όροι "μνημονιακός" και "αντιμνημονιακός", χρησιμοποιούνται για να χαρακτηρίσουν αυτούς που τάσσονται αφενός υπέρ του "τι να κάνουμε τώρα, πρέπει να προσπαθήσουμε μέσα στους θεσμούς της Ευρώπης να πολεμήσουμε για το μέλλον μας" και αφετέρου αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούμε με τις δυνάμεις μας και τις πηγές του τόπου μας να ξεπεράσουμε αυτήν την δύσκολη κατάσταση, στέλνοντας στον αγύριστο το παγκόσμιο φασιστικό σύστημα διακυβέρνησης που επιχειρείται να μας επιβληθεί.  

Η ιδανική πολιτεία

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ

Οι διαγραπτέοι όροι και δεσμεύσεις, είναι, εντελώς ενδεικτικά, οι εξής:

1.  Η φύση του χρέους :
α.  Ως αισχροκερδούς και καταχρηστικού, αφού, επιβλήθηκε κατ’ εκμετάλλευση της ανάγκης, υπό πιέσεις και εκβιασμούς, της εξουσίας των κερδοσκόπων, που, οργανωμένα δέχονταν, η Ελλάδα και περιέχει «ωφελήματα των δανειστών»,  προφανώς δυσανάλογα, προς τις «παροχές τους».
β.  Ως τοκογλυφικού, αφού, περιέχει και λαμβάνει ωφελήματα,  που υπερβαίνουν κατά πολύ, το διεθνώς καθιερωμένο, ως θεμιτό, ποσοστό τόκου.  (Σε αναγωγές φτάνει και το 7,2%).
γ.  Ως επιβαλλόμενου, παρά δανειστών, που, επιχειρούν τοκογλυφικές πράξεις κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια.
(Τα ελαττώματα του διαρρήκτη, είναι τα προσόντα του δανειστή, επενδυτή κεφαλαίων).

2.  Η παραίτηση της Ελλάδας, για την είσπραξή του, εκ μέρους των «δανειστών», από κάθε ασυλία, Εθνικής Κυριαρχίας και από κάθε ασυλία, που έχει  ως κράτος, με βάση το Εθνικό και Υπερεθνικό Δίκαιο.

3.  Η ολοκληρωτική δέσμευση, για την είσπραξή του, εκ μέρους κάθε δανειστή της, παλαιού ή νέου, του συνόλου της δημόσιας περιουσίας, (Κινητής ακίνητης, χρηματικής και άλλων πηγών, επίγειου, υπόγειου, υποθαλάσσιου πλούτου  κ.λ.π.).
Ακόμη και των ακατάσχετων, (Στρατοπέδων, Αεροδρομίων,  Αεροπλάνων Ακρόπολης Αθηνών,  Παραλιών κ.λ.π.)

4.  Το Δικαίωμα μεταβίβασης των «Συμβατικών» δικαιωμάτων των «δανειστών», σε τρίτους, είτε, αυτά είναι κράτη,   είτε, είναι Οργανισμοί  όπως η SIEMENS, είτε,  ανώνυμες εταιρείες.
5.  Τα Μέτρα, που, φέρονται να εξυπηρετούν, τα δάνεια και περικόπτουν νομοθετημένους Μισθούς,  Συντάξεις και  Επιδόματα.  Και επιβάλλουν στους εργαζόμενους και ελεύθερους επαγγελματίες δυσβάστακτα, φορολογικά βάρη, που, έχουν χάσει, την νομική τους υπόσταση και έχουν καταντήσει «νομιμοποιημένη ληστεία».

6.  Οι όροι, που, υπάγουν τις διαφορές της Ελλάδας, από τις Συμβάσεις, στο Αγγλικό Δίκαιο.
7.  Οι όροι, κατά τους οποίους κάθε δαπάνη δανεισμού, βαρύνει,  την Ελλάδα. (Την απαγχονίζουν και της ζητούν, τα έξοδα σχοινιού και σαπουνιού.)

ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Αυτοί οι όροι και δεσμεύσεις, που, ενδεικτικά παρατίθενται,  παραβιάζουν κατά το κείμενο και υπερκείμενο Δίκαιο:

·                 Την Αρχή  του σεβασμού της κυριαρχίας, ανεξάρτητου κράτους.

·                 Την Σύμβαση Προστασίας ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

·                 Τον Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

·                 Περιφρονούν, την εγγυημένη ανθρώπινη αξία των Ελλήνων.

·                 Καταργούν τις Κοινωνικές λειτουργίες του κράτους.

·                 Παρακάμπτουν, την υποχρέωση ΚΥΡΩΣΗΣ από την Βουλή, των διεθνών   Συμβάσεων.   (Πλειοψηφία 3/5).

·                 Δεσμεύουν, την εσωτερική πολιτική της Ελλάδας.

·                 Καθιστούν την Ελλάδα, μη ανεξάρτητο κράτος.

·                 Συνιστούν σκληρή ανωμαλία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

·                 Την υποβάλλουν, σε καθεστώς,  κατοχής της Τρόϊκας.

·                 Ασκείται δι’ αυτών πολιτική και οικονομική βία.

·                 Είναι ανυπόστατοι, ειδεχθείς και εξευτελιστικοί.

ΧΑΡΥ ΚΛΥΝ

ΜΕ ΛΕΝΕ ΒΑΣΙΛΗ

http://www.youtube.com/watch?v=RyorLV6HL50&feature=player_embedded#!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ —- ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ..!!‏

Απριλίου 24, 2012 από seisaxthiablog

Δε χωρεί πλέον αμφιβολία ότι η μεταπολίτευση στην Ελλάδα λειτούργησε σαν προκάλυμμα για συμμορίες που άλωσαν τα δυο μεγάλα κόμματα, έφτασαν σε υψηλά κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, λεηλάτησαν τα δημόσια οικονομικά, δημιούργησαν νέα οικονομικά και πολιτικά τζάκια και υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας μας για δεκαετίες. Όπως οι ιοί στην ανθρώπινη βιολογία, έτσι και οι συμμορίες αυτές αποίκισαν τα δυο κόμματα και επιδίωξαν να εκδιώξουν όσους αρχικά αντέδρασαν στο βίο και πολιτεία τους. Κρύβονταν πίσω από πολιτικούς οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα διακριθούν στην πολιτική ως μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις και υπήρξαν, είτε άθελά είτε ηθελημένα, τη βιτρίνα εγκληματικών οργανώσεων που σε αντίθεση με τη Σικελική μαφία δε ρίσκαρε όταν απομυζούσε τον εθνικό πλούτο από θέση εξουσίας και με ασυλία, βουλευτική και υπουργική...
Για τη διεφθαρμένη κάστα, το δικομματικό σύστημα δημιουργούσε την ψευδαίσθηση της αλλαγής. Αντί της παραδοσιακής και ξεπερασμένης δικτατορίας όπου δεν υπάρχει “εναλλακτική” λύση διακυβέρνησης, ο δικομματισμός παρείχε τη βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας: το ένα κόμμα ερχόταν στην εξουσία αλλάζοντας τη εικόνα του, προωθώντας νέα πρόσωπα και δημιουργώντας συναισθήματα αλλαγής, ανακούφισης και ελπίδας. Τα δυο κόμματα κέρδιζαν εκλογές βασιζόμενα στη λήθη και σε μια ρητορική του τύπου «μάθαμε από τα λάθη μας» και «κάναμε την αυτοκριτική μας» με πολιτικούς ηγέτες χαρισματικούς στο λόγο, με άξιους δημαγωγούς που επένδυαν στο συναισθηματισμό και στο θυμικό των Ελλήνων.

Στις συνθήκες της μεταπολίτευσης, η βιωσιμότητα του συστήματος της διαφθοράς στην Ελλάδα απαιτούσε δημοκρατική νομιμοποίηση. Καλλιέργησε έτσι τη λαϊκή ανοχή και κέρδισε έως πρόσφατα μια σιωπηλή συναίνεση. Κομματικοί παράγοντες εξαγόραζαν μικροαπατεώνες και κουτοπόνηρους υποστηρικτές με ρουσφέτια. Τους έδιναν ένα κόκκαλο για να σκύψουν το κεφάλι και να κλείσουν τα μάτια σε όσα βρώμικα συνέβαιναν. Με μέσο χειραγώγησης ένα τεράστιο πελατειακό σύστημα, το σύστημα διαφθοράς στην Ελλάδα μπορεί να ονομαστεί ως «συμμετοχική διαφθορά». Σε σχέση με τη διαφθορά περιοριζόμενη σε επίπεδο ελίτ, η συμμετοχική διαφθορά βασιζόταν στην εξαγορά με πελατειακές σχέσεις. Εξαγόραζε συνειδήσεις κατευθείαν, και δε χρειαζόταν να ελέγχει συμπεριφορές όπως η καταστολή σε μια τυπική δικτατορία τύπου Λατινικής Αμερικής. Στο σύστημα αυτό δεν είναι ο χωροφύλακας που σου κτυπάει την πόρτα, αλλά εσύ, ο οπαδός, που σέρνεσαι στα κομματικά γραφεία ζητώντας δουλειά, επιδότηση, δάνειο, καλύτερη στρατιωτική θητεία, ρύθμιση χρεών, δημόσια προμήθεια κτλ.

Η συμμετοχική διαφθορά, επομένως, εξοικονομούσε στα μέσα καταστολής δημιουργώντας εθελοδουλία αντί της καταστολής. Έδινε μια ψευδαίσθηση επιλογής ενώ στην ουσία στερούσε την ελεύθερη επιλογή, καθώς καταδίκαζε τους αντιπάλους του με αποκλεισμό από τη λεία και με οικονομική απομόνωση και καταστροφή στα γρανάζια της γραφειοκρατίας για όποιους πολίτες και επιχειρηματίες δεν θέλησαν να προσεγγίσουν το πελατειακό δίκτυο για να βρουν γρήγορη «λύση». Η ρητορεία της κοινωνικής ευαισθησίας, του σοσιαλισμού, του πατριωτισμού κάλυπτε την τακτική της εξαγοράς συνειδήσεων. Έτσι ο κομματικός ραγιάς γινόταν, για παράδειγμα, υπάλληλος της ΔΕΗ με προνόμια και μισθό πολλαπλάσιο από έναν εργάτη ή άνεργο στο Πέραμα που δεν έγινε μέλος ή φίλος του κόμματος.
Σε αυτές τις συνθήκες έντονου κομματικού κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, το αίτιο για τις πελατειακές σχέσεις δεν πρέπει να αναζητείται στη θεματική «κουλτούρας», βαλκανικού παρελθόντος και υστέρησης στο Διαφωτισμό, όπως υποστηρίζουν επιφανειακές ερμηνείες. Η συμμετοχή οικονομικών δρώντων στο πελατειακό σύστημα ήταν και είναι απόλυτα ορθολογική επιλογή απέναντι στο σύστημα κινήτρων με το οποίο ήταν αντιμέτωποι. Σε μια οικονομία όπου αν δε δώσεις γη και ύδωρ στους πολιτικούς προστάτες σου, είσαι καταδικασμένος στην οικονομική απομόνωση, άρνηση συναίνεσης και συμμετοχής σημαίνει ότι θα βλέπεις τους άλλους να διορίζονται, να παίρνουν δημόσια έργα, να έχουν καλύτερες μεταθέσεις, δάνεια και άλλα πλεονεκτήματα. Ομοίως, η πολυνομία και η γραφειοκρατία δεν ήταν αποτέλεσμα ανίκανων πολιτικών και αδύναμου κράτους, όπως επιφανειακές αναλύσεις τονίζουν συνεχώς επί δεκαετίες, αλλά ήταν και είναι μια συνειδητή στρέβλωση ώστε να σπρώχνονται πολίτες πιασμένοι στα γρανάζια της γραφειοκρατίας στην άτυπη διαμεσολάβηση του πολιτικού προστάτη.

Σε επίπεδο ανάλυσης, υποστηρίζω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε κατά τη μεταπολίτευση στα πλαίσια της «συμμετοχικής διαφθοράς» είναι παρόμοιο με τις χώρες που βιώνουν έναν συγκεκριμένο τύπο καπιταλισμού, το ληστρικό πολιτικό καπιταλισμό όπου η πολιτική εξουσία και όχι μια «ελεύθερη αγορά» έχει το πάνω χέρι στη διανομή των οικονομικών ευκαιριών. Ίχνη του συστήματος αυτού ανιχνεύονται παντού, αλλά είναι το κυρίαρχο σύστημα στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική και στις περισσότερες Ασιατικές χώρες.

Στην Ελλάδα, το τρίπολο «εκτεταμένη διαφθορά, γραφειοκρατία και πελατειακές σχέσεις» οδηγούσε το σύστημα στην κρίση του. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι επιχειρηματίες εκτός συστήματος χρηματοδοτούσαν το διεφθαρμένο σύστημα. με το φόρο τους. Για να αποφύγουν τη αντίδραση τους, η ελληνική πολιτεία επέτρεψε ένα υψηλό επίπεδο φοροδιαφυγής. Καθώς η φορολογία δεν έφτανε για να χρηματοδοτήσει το κύκλωμα διαφθοράς και το πελατειακό σύστημα, χρειάστηκε τεράστιος δημόσιος δανεισμός υποθήκευσε το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας με ένα γιγάντιο δημόσιο χρέος του από τη δεκαετία του 80.

Παράλληλα, λόγω της πολυνομίας και τις διαφθοράς, ξένοι επενδυτές απέφευγαν την Ελλάδα εκτός αν συμμετείχαν κι αυτοί στο κύκλωμα αυτό με μίζες (βλ. Siemens). Τα δημόσια έργα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ επέτρεπαν ως μάννα εξ ουρανού στο πολιτικό σύστημα την αναπαραγωγή του μοντέλου. Ταυτόχρονα οι «δημόσιες επενδύσεις» εξέτρεψαν ιδιωτικές επενδύσεις από παραγωγικούς τομείς προς στο καιροσκοπικό σύστημα εργολάβων που άφησαν πίσω τους μια χώρα με λίγες υποδομές αλλά χωρίς παραγωγή. Δηλαδή μια χώρα που δε μπορεί να στηρίξει το επίπεδο κατανάλωσης της δεκαετίας του 2000. Μια χώρα με ανέργους και με εργαζόμενους να κλαίνε για το μισθό των 400 ευρώ που βλέπουν στον ορίζοντα, καθώς περιφέρονται ανάμεσα στους λίγους υπερτιμολογημένους αυτοκινητοδρόμους, σε πανάκριβα κλειστά γυμναστήρια και σε πάμπολλα δημοτικά θέατρα με το όνομα «Μελίνα Μερκούρη».

Η κρίση που περνάει η χώρα μας είναι, εν ολίγοις, αποτέλεσμα του οικονομικού συστήματος όπως διαμορφώθηκε στη μεταπολίτευση. Και θα ήταν μια ιστορική ευκαιρία για την ελληνική κοινωνία να πιέσει ώστε να απαγκιστρωθεί η χώρα από το σύστημα αυτό αν υπήρχαν ισχυρές πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να το υποστηρίξουν. 
Αλλά με ιδέες ξεπερασμένες περί κρατισμού από τα αριστερά και επικίνδυνες εθνικιστικές αρλούμπες από τα δεξιά, το διεφθαρμένο κατεστημένο χαμογελά πονηρά. 
Προς το παρόν αγοράζει χρόνο, κρυπτόμενο μέσα στα μεγάλα κόμματα, μέχρι τη στιγμή που η Ελλάδα κάπως ορθοποδήσει ισορροπώντας στο μισθό των 400 ευρώ μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. 
Τότε θα επανέλθουν δυναμικά για να συνεχίσουν τον κύκλο πολιτικής διαφθοράς, λαϊκισμού και οικονομικής κρίσης μιλώντας για σοσιαλδημοκρατία και «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό».
Αναρχικός Τραπεζίτης

Πολιτικό νεκροταφείο

Του Ρούσσου Βρανά

Παπανδρέου. Μπερλουσκόνι (Ιταλία). Κάουεν (Ιρλανδία). Ραντιτσόβα (Σλοβακία). Πάχορ (Σλοβενία). Ρούτε (Ολλανδία). Μέσα σε ένα χρόνο η κρίση του ευρώ έχει καταπιεί τόσο πολλούς ηγέτες, που το ευρωπαϊκό τοπίο αρχίζει να μοιάζει με πολιτικό νεκροταφείο.Οι κατεστημένες πολιτικές ελίτ της Ευρώπης πασχίζουν εδώ και δύο χρόνια να σώσουν το ευρωπαϊκό νόμισμα, αναζητώντας τη σωτηρία του σε ένα πρόγραμμα εξοντωτικής λιτότητας. Μέσα σε ένα τριήμερο, οι μεγάλες διαδηλώσεις στην Πράγα το Σάββατο, οι εκλογές στη Γαλλία την Κυριακή και η κατάρρευση της κυβέρνησης στην Ολλανδία τη Δευτέρα έδειξαν ότι οι επιλογές και οι προσταγές αυτής της ελίτ έχουν αρχίσει πια να αμφισβητούνται μαζικά από τους λαούς στους δρόμους και στις κάλπες. Το παράξενο είναι πως, παρ’ όλα αυτά, «οι ευρωπαίοι ηγέτες δείχνουν αποφασισμένοι να οδηγήσουν τις οικονομίες τους και τις κοινωνίες τους στον γκρεμό», διαπιστώνει ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. Έχει άραγε ακόμη νόημα να συνεχίζονται οι άγονες συζητήσεις για τις «άσωτες» χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που ζούσαν «πέρα από τις δυνατότητές τους»;Οι χώρες αυτές είναι σήμερα πιασμένες στην παγίδα του χρέους, αλλά το πρόβλημα έχει πάψει πια να είναι μόνο δικό τους. Η κρίση δεν αφορά μόνο το ελληνολατινικό μπλοκ. Το έχει πια ξεπεράσει. Πρώτη φορά, μια κυβέρνηση του ευρωπαϊκού Βορρά, από εκείνες μάλιστα που συγκροτούσαν τον σκληρό πυρήνα του ευρώ, κατέρρευσε κάτω από το βάρος αυτής της κρίσης.Και όπως προβλέπει ο ολλανδός πολιτικός επιστήμονας Πάουλ Νιούενμπουργκ, οι επόμενες ολλανδικές εκλογές θα έχουν ως επίκεντρό τους το ζήτημα της Ευρώπης, ίσως και την επιστροφή στο ολλανδικό εθνικό νόμισμα.Ώσπου να ξεσπάσει η κρίση, εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες είχαμε λίγο – πολύ την εντύπωση πως ζούσαμε όλοι στον ίδιο κόσμο. Ύστερα, καθώς ξαφνικά μεταβάλλονταν σε ανδράποδα για χρέη που δεν ήταν δικά τους, οι πολίτες που ζούσαν στις πιο χρεωμένες χώρες άρχισαν να παρακολουθούν τη ζωή τους να ξεφεύγει από τα χέρια τους και να διολισθαίνει συνεχώς στο επίπεδο του τρίτου κόσμου.Γι’ αυτούς τους πολίτες, ο πρώτος κόσμος γινόταν γοργά τρίτος. Τότε ακριβώς ο οικονομολόγος Μπερνάρ Κοντ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό, άρχισε να παρατηρεί μια διαδικασία προϊούσας τριτοκοσμοποίησης των λαών των περιφερειακών χωρών της Ευρώπης.Έβλεπαν το μέλλον τους να περνά αδυσώπητα από εκεί όπου είχαν περάσει κάποτε οι χρεωμένοι λαοί του Μεξικού, του Περού, της Αργεντινής, των Φιλιππίνων, της Ταϊλάνδης, με ανάλογες συνέπειες: καταστροφή της εργασίας τους, έκπτωση της υγείας τους, λεηλασία του εθνικού πλούτου τους.Οι χώρες του ευρώ είχαν πιστέψει πως χάρη στο ευρωπαϊκό νόμισμα βρίσκονταν στο απυρόβλητο. Η κρίση σήμερα αγγίζει ακόμη και τον πιο σκληρό πυρήνα του. Για να επαληθευτεί ακόμη μία φορά αυτό που ήταν πάντα γνωστό από την οικονομική ιστορία: το νόμισμα δεν κάνει τη χώρα, η χώρα κάνει το νόμισμα.

Από Τα Νέα 

Μπράβο κ.Ζαχαρούλα!!!

Τράπεζα της "Ελλάδος".Ποιός μπορεί να την οδηγήσει στη Δικαιοσύνη;

22/04/2012 Πώς η κυβέρνηση υπεξαίρεσε τα λεφτά των πανεπιστήμιων και των νοσοκομείων... (sibilla)

Μέγα ζήτημα έχει προκαλέσει μέσα κι έξω από τη χώρα το κούρεμα με … οσμή σκανδάλου των ρευστών διαθέσιμων νοσοκομείων, πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων και άλλων Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, που με νόμο του 1997 υποχρεούνταν να διατηρούν τα μετρητά τους σε έντοκους λογαριασμούς στην Τράπεζα της Ελλάδα και η τελευταία αποφάσισε να τα ‘κουρέψει’…  Και λέμε με οσμή σκανδάλου διότι όπως έχει προκύψει από τις καταγγελίες τουλάχιστον δύο ιδρυμάτων, του Νοσοκομείου Αγίων Αναργύρων και του ΤΕΙ Αθήνας, η Τράπεζα της Ελλάδας δεν επένδυσε απλά τα χρήματα των δημόσιων οργανισμών σε ΟΕΔ κάποια στιγμή μέσα στο 2009, στο 2010 ή στο 2011, όπως είχε κατά το νόμο το δικαίωμα να κάνει – και με την επιδείνωση... της ποιότητας του ελληνικού χρέους, ε τι να κάνουμε; αυτά κουρεύτηκαν… Αλλά αποφάσισε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, δηλαδή στις 9 Μαρτίου, πάνω στη λήξη του PSI να ρίξει τα λεφτά των ιδρυμάτων σε ΟΕΔ ώστε να κουρευτούν…   Αλλά το θέμα δεν τελειώνει καν εδώ καθώς υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά ερωτήματα που ζητούν απάντηση… Πρώτον: Πώς γίνεται και η Τράπεζα της Ελλάδας κούρεψε τα ρευστά διαθέσιμα των ιδρυμάτων κατά 70% στις 9 Μαρτίου μετατρέποντάς σε ΟΕΔ αφού την πρώτη βδομάδα του Μαρτίου τα ΟΕΔ διαπραγματεύονταν στη δευτερογενή αγορά στο 30% της αξίας τους; Αν όντως δηλαδή η ΤτΕ είχε αγοράσει ΟΕΔ από τη δευτερογενή αγορά εκείνη την εβδομάδα, τα ιδρύματα απλά δεν θα έγραφαν ζημιές; Δεύτερον: Από πού αγόρασε η Τράπεζα της Ελλάδας ΟΕΔ στις 9 Μαρτίου, αφού σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, τα ΟΕΔ είχαν σχεδόν πάψει να κυκλοφορούν στις αγορές μετά τις 5 Μαρτίου;   Το πρωτοφανές γεγονός έχει εγείρει διάφορες υποψίες και έχει δώσει τροφή σε ποικίλα σενάρια. Ας δούμε για παράδειγμα τι κατήγγειλε το ygeianews.gr που ανέφερε πρώτο το θέμα:   «Άφωνοι έμειναν πολλοί διοικητές νοσοκομείων, πρυτάνεις ΑΕΙ και υπεύθυνοι άλλων οργανισμών του Δημοσίου όταν ανακάλυψαν πως έχει  εξαφανιστεί το 70% των χρημάτων έντοκων λογαριασμών που διατηρούσαν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Οι λογαριασμοί αυτοί δεν είχαν καμία σχέση με ομόλογα – ήταν έντοκοι τραπεζικοί λογαριασμοί στους οποίους ‘έμπαιναν’ επιχορηγήσεις και ‘έβγαιναν’ αναλήψεις για τα έξοδα των οργανισμών.   Όπως έγινε γνωστό από τους νοσοκομειακούς γιατρούς την μέρα που ‘έκλεινε’ το PSI και μάλλον λίγο πριν τα μεσάνυχτα, κυβέρνηση και διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος αγόρασαν ομόλογα από κατόχους με αυτά τα χρήματα, χωρίς να ρωτήσουν τους καταθέτες των έντοκων λογαριασμών! Οι ομολογιούχοι αυτοί έτσι γλίτωσαν το κούρεμα, ενώ ταυτόχρονα ληστεύθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από νοσοκομεία, πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς τελείως απαραίτητα για την στοιχειώδη διατήρηση της λειτουργίας τους».   Η υποψία δηλαδή των νοσοκομειακών γιατρών που αποτυπώθηκε στο ygeianews.gr είναι ότι η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδας αποφάσισαν να απαλλάξουν κάποιες ‘φίλιες δυνάμεις’ ομολογιούχων από τη χασούρα και πήραν τα ομόλογά τους στην ονομαστική τους αξία και τα φόρτωσαν στα ιδρύματα για να τη γράψουν αυτά. Αν βεβαίως έχουν έτσι τα πράγματα, πρόκειται για έκνομη πράξη και καραμπινάτο σκάνδαλο και οι υπεύθυνοι θα πρέπει με κάποιο τρόπο να λογοδοτήσουν.   Ένα άλλο σενάριο – πιο πιθανό ίσως – που θα μπορούσαμε να υποθέσουμε στη βάση του νόμου του 1997, ο οποίος επιτρέπει στο ελληνικό Δημόσιο να διαθέτει στην Τράπεζα της Ελλάδος τίτλους της τελευταίας έκδοσης ΟΕΔ στην τιμή της αρχικής δημοπρασίας και με συνυπολογισμό των ενδιάμεσων τόκων, είναι ότι απλά το ελληνικό δημόσιο πέρασε δια της  ΤτΕ τίτλους που του είχαν … ξεμείνει από τις εκδόσεις των αρχών του 2010 στην πλήρη τους αξία στα ιδρύματα. Έτσι, η κυβέρνηση με τον γνωστό κοτζαμπατζίστικο τρόπο της ‘δανείστηκε’ από τα πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ και τα νοσοκομεία τα ρευστά διαθέσιμά τους με το σαφή σκοπό να τους φάει το 70%.   Επί του παρόντος, κινούμαστε ακόμη στο επίπεδο των διαμαρτυριών των νοσοκομείων, των πρυτάνεων και της αναστολής της λειτουργίας των ΤΕΙ για δυο μέρες. Έχουμε επίσης κάποιες ‘αντισταθμιστικές’ κινήσεις της κυβέρνησης, που για να εξευμενίσει τους πρυτάνεις, αποσύνδεσε τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από την εκλογή των νέων συμβουλίων διοίκησης.   Κάποιες ομάδες γιατρών και εργαζομένων, συγκεκριμένα το ΔΣ του νοσοκομείου Αγίου Ανδρέα της Πάτρας έχει ανακοινώσει ότι θα καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπεύθυνου, ενώ και η σύνοδος των πρυτάνεων ανακοίνωσε ότι θα συγκροτήσει νομική επιτροπή για την άμεση αναζήτηση τυχόν αστικών και ποινικών ευθυνών για όσες οικονομικές ζημίες έχουν προκύψει από παρεμβάσεις τρίτων.   Ελπίζουμε να κινηθούν όντως οι νομικές διαδικασίες, τουλάχιστον από την πλευρά των νοσοκομείων – γιατί το πιθανότερο είναι ότι μετά την κυβερνητική υποχώρηση στο θέμα των συμβουλίων διοίκησης οι πρυτάνεις δεν θα το κάνουν. Ο Βενιζέλος βεβαίως έχει προνοήσει γι’ αυτό και με το νόμο  4046/2012 έχει απαλλάξει προκαταβολικά τα στελέχη της ΤτΕ από κάθε ποινική, αστική και διοικητική ευθύνη για όλες τις κινήσεις τους στο πλαίσιο του PSI.   Ωστόσο το θέμα υπάρχει, η κίνηση έχει όλα τα στοιχεία μιας υπεξαίρεσης με μια ύπουλη πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και θα παρακολουθήσουμε εκ του σύνεγγυς τις λεπτομέρειες της διαλεύκανσής της.  Μαριάννα Τόλια

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΣΠΟΤ 2012 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=PyegmrqI6hQ#!