Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΟΧΙ σε όλα τα μνημόνια, παλιά και νέα.


ΟΧΙ σε όλα τα μνημόνια, παλιά και νέα.

 
Συμπολίτη.Συμπολίτισσα

Σε αυτή την ιστορική στιγμή, έχοντας επίγνωση του ρόλου μας ως εργαζόμενοι και ως Δάσκαλοι, οφείλουμε να πάρουμε θέση στις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες, γιατί δεν θέλουμε να αφήσουμε τις τύχες μας στα eurogroups και τους οικονομικούς και κοινωνικούς δολοφόνους της εποχής μας. Οφείλουμε να πάρουμε θέση γιατί θέλουμε να μπορούμε να διδάσκουμε τους μαθητές μας για τα μεγάλα κοινωνικά διακυβεύματα και τους αγώνες του λαού μας, όχι μόνο ως ηρωικές στιγμές της ιστορίας και του παρελθόντος, αλλά και ως σημερινές αποφάσεις, ως σημερινές πράξεις περηφάνιας, ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αντίστασης και αγώνα.

Το τι συνέβη αυτά τα πέντε χρόνια μνημονίων, το βιώσαμε από κοινού. Το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στο 180% του ΑΕΠ. Η πολιτική της Ε.Ε. της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, με τις κυβερνήσεις που την υπηρέτησαν, οδήγησαν την κοινωνία και το λαό σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε 28%. Η ανεργία έφτασε στο 30% (60% για τους νέους), μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού και δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι οδηγήθηκαν στη μετανάστευση και στην εκμετάλλευση. Το βιωτικό επίπεδο του λαού έφτασε στην ανέχεια και τη δυστυχία, ενώ εμφανίστηκαν άνθρωποι να τρώνε από τα σκουπίδια. Η λαϊκή κυριαρχία πέρασε στα χέρια των eurogroup και της τρόικας. 10.000 συνανθρώπους μας τους αυτοκτόνησαν. Αυτή η πολιτική ονομάστηκε «διάσωση».


Συμπολίτη.Συμπολίτισσα

Οι δανειστές τα ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΑ. Δεν ζητάνε «μόνο» μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις, περικοπές στους μισθούς, μειώσεις των αγροτικών εισοδημάτων, διατήρηση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας,  αύξηση της φορολογίας στα λαϊκά εισοδήματα μέσω των αυξήσεων του ΦΠΑ. Δεν ζητάνε «μόνο» να χτυπηθεί ο τουρισμός, μία από τις σημαντικότερες παραγωγικές δραστηριότητες που μας απέμειναν, μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ. Δεν ζητάνε «μόνο» να μείνουν στο απυρόβλητο οι μεγάλες επιχειρήσεις και ο τζόγος. Ζητάνε πάνω απ’ όλα να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο σαν να είναι ο σωστός.  Το ΟΧΙ, πράγματι, ήταν πιο εύκολο πριν από πέντε χρόνια. Αν όμως σήμερα πούμε το ναι, αν ο φόβος νικήσει για άλλη μία φορά, θα  πάρουμε μαζί μας και τις επόμενες γενιές. Αυτές δεν θα είναι απλώς φτωχές, θα είναι και υπόδουλες.  

Η στάση μας πρέπει να αποτελέσει μήνυμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, να μη σκύψουν το κεφάλι στη νέα βαρβαρότητα και τη Νέα Τάξη. Να καταδείξει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ε.Ε. και των θεσμών της. Μια τέτοια στάση θα είναι συμβολή σε μια πραγματική αναγέννηση των ευρωπαϊκών λαών και ενός κοινού τους μέλλοντος.

Είτε πρόκειται για τις απαιτήσεις των «θεσμών», είτε πρόκειται για τις 47σέλιδες προτάσεις της κυβερνητικής διαπραγμάτευσης, τα μέτρα που προτείνονται είναι μέτρα μνημονιακά και αντιλαϊκά.

 
Συμπολίτη.Συμπολίτισσα

Οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και των τραπεζιτών στο εσωτερικό της χώρας, πολεμούν λυσσαλέα την προοπτική να πάρει θέση ο λαός μας για την τύχη του. Προσπαθούν να σπείρουν τη σύγχυση, την αβεβαιότητα, τον τρόμο, την υποταγή. Θέλουν να μας πείσουν ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για μας είναι η πλήρης συνθηκολόγηση με τα συμφέροντα των δανειστών. Δεν πρέπει να τους περάσει.

Στεκόμαστε απέναντι στους φόβους μας και αναμετριόμαστε μαζί τους. Δεν θα καθορίσουν τις αποφάσεις μας αυτοί που ελέγχουν τα ΑΤΜ. Στο όνομα των παιδιών που έρχονται, θα πούμε το ΟΧΙ που μας αναλογεί. Για μας, η μεγάλη και καθαρή νίκη του ΟΧΙ δεν θα οδηγήσει άμεσα και αυτόματα στην ευδαιμονία. Θα βοηθήσει όμως  να ανοίξουν οι δύσκολοι, αλλά ελπιδοφόροι δρόμοι της ανεξαρτησίας:  η μη εξυπηρέτηση και  διαγραφή του χρέους, η επανένταξη των άνεργων συμπολιτών μας στην παραγωγική διαδικασία, η ριζική αναδιανομή του πλούτου και των βαρών για να κλείσει η πρωτόγνωρη ψαλίδα των ανισοτήτων στη χώρα μας.

Για μας, η  μεγάλη και καθαρή νίκη του ΟΧΙ  είναι απαραίτητη για να τεθεί το πραγματικό δίλλημα που δεν είναι το νόμισμα ή η ένταξη στην ΕΕ αλλά αν θα υποταχτούμε στον κοινωνικό μεσαίωνα που επιβάλλει το κεφάλαιο μετατρέποντας ταυτόχρονα τη χώρα σε αποικία χρέους ή αν θα αντισταθούμε.

Για μας η μεγάλη και καθαρή νίκη του ΟΧΙ δεν είναι λευκή επιταγή στην κυβέρνηση. Θα σημάνει πάνω απ’ όλα τη συνέχιση του αγώνα μας από καλύτερες θέσεις. Από θέσεις που δεν θα επιτρέπουν αντιλαϊκές υποχωρήσεις σαν κι αυτές των 47 σελίδων της  κυβέρνησης στη δική της πρόταση συμφωνίας προς τους δανειστές ή των 7 σημείων.

 

Γι’  αυτό  καλούμε όλους τους συναδέλφους μας και όλους τους εργαζόμενους

να συνεχίσουμε όλοι μαζί τον αγώνα  του ΟΧΙ  στους δρόμους και στην κάλπη.

 


 «Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση, ν’ αρπάξει τ’ άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του. […]Τα χρέη των πόλεων, των πολιτειών, των χωρών και των κατά μέρος πολιτών τα οποία χρωστούνε ληφθέντα προ πέντε χρόνων, και σε αυτό το διάστημα πληρωνόταν ο τόκος στους δανειστές, η παρούσα διοίκηση τα αναιρεί, και οι δανειστές δεν έχουν να ζητούν εις το έξης ούτε κεφάλαιο ούτε υπόλοιπα από τους οφειλέτες, ωσάν να εξοφλήθηκαν τα δάνεια τους, γιατί αυτοί διπλασιάζουν τα κεφάλαια τους μες σε πέντε χρόνια.»
 «Τα δίκαια του ανθρώπου», Άρθρον 35  


Για την 

ΚΟΙΝΗ  ΔΡΑΣΗ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

 
Αλεξάκος Φώτης, Γκαραγκάνη Ελένη, Παπασακελλαρίου Ηλίας, Τσιτσιμπής Γιώργος

 

ΝΑΙ ή ΟΧΙ;



Σου λέει ΝΑΙ ο Γιούνκερ, Ντάισεμπλουμ, Σουλτς, Μέρκελ, Σόϊμπλε
Σου λέει ΝΑΙ ο Μητσοτάκης !
Σου λέει ΝΑΙ ο Σημίτης
Σου λέει ΝΑΙ ο ΓΑΠ
Σου λέει ΝΑΙ ο Καραμανλής
Σου λέει ΝΑΙ ο Σαμαράς, Βενιζέλος, Θεοδωράκης
Σου επιβάλει ΝΑΙ οι ερπύστριες της ενημέρωσης Ant1, Mega, Skai, Alpha, Star (το 5-άλφα)
Σου λέει να πεις ΝΑΙ ο εργοδότης σου που εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και δεν σε πληρώνει

Τι άλλο θέλεις να πειστείς για να πεις ΟΧΙ ?

 

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Ψήφισε ότι θές αλλά πρώτα διάβασε αυτό για να μην λές μετά ότι δεν ήξερες!!


Του οικονομολόγου Δημήτρη Καρούσου


Γράφω αυτές τις γραμμές με σκοπό να βοηθήσω και ΟΧΙ να επηρεάσω. Δέχομαι αρκετά μηνύματα και τηλεφωνήματα και η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος, ενώ διψάει για ενημέρωση, οι πηγές σπανίζουν. Και είναι το δεύτερο λάθος που εντοπίζω στην κυβέρνηση, δεν ενημερώνει σωστά.

Λόγω της ιδιότητας μου, λοιπόν, και επειδή δεν μπορώ να απαντώ στον καθένα ξεχωριστά γράφω κάποια πράγματα που μάλλον δεν θα βρείτε πουθενά...
Η άγνωστη δύναμη που κατέχετε και δεν το ξέρετε

Σας λένε τα κανάλια ότι το χρηματιστήριο της Αμερικής έπεσε περίπου 2,20% στις 29/06/2015 που γράφω αυτές τις γραμμές ενώ το χρηματιστήριο της της Γερμανίας έπεσε 4,56 %. Άχρηστη πληροφορία. Τι σημαίνει για τον Μέσο Έλληνα; Τίποτα!

Εάν, όμως, σας έλεγαν ότι οι Γερμανοί επενδυτές στις 29/06/2015 έχασαν 80 δισεκατομμύρια ευρώ επειδή το χρηματιστήριο της Γερμανίας έπεσε 4,56 % και οι Αμερικανοί επενδυτές έχασαν 60 δισεκατομμύρια $ επειδή το χρηματιστήριό τους έπεσε περίπου 2,20%, είναι διαφορετικό...

Τότε ο μέσος Έλληνας θα μπορούσε να σκεφτεί:  Αν με μία μόνο συζήτηση για δημοψήφισμα χάνουν τόσα χρήματα σε μια μόνο ημέρα τότε πόσα θα χάσουν σε 10 μέρες συζήτησης; Ένα τρις ίσως; Και αν από τη συζήτηση περάσουμε στην πραγματικότητα και τελικά γίνει Grexit πόσα θα χάσουν;

Θα δώσω ένα τρανταχτό παράδειγμα: Η Deutsche Bank έχει επενδύσει σε παράγωγα ( επενδύσεις με ρίσκο) 54 τρις ευρώ, 20 φορές δηλαδή το Γερμανικό ΑΕΠ. Χωρίς να γνωρίζετε οικονομικά το πρώτο πράγμα που πρεπει να σκεφτείτε διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου είναι ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ.

Το ΑΕΠ είναι ό,τι παράγει μια χώρα - προϊόντα και υπηρεσίες - εκφρασμένο σε χρήμα. Πώς γίνεται μια και μόνη τράπεζα, ακόμα και αν όλοι οι Γερμανοί πολίτες έτρεξαν και κατάθεσαν όλο το ΑΕΠ στη συγκεκριμένη τράπεζα, δεν πήγαν πουθενά άλλου, δεν ξόδεψαν τίποτα, δεν έφαγαν, δεν ντύθηκαν... δεν, δεν, δεν... απλά πήγαν και το κατάθεσαν.

Αυτό μας κάνει μία φορά όσο είναι το ΑΕΠ, δηλ. 2,74 τρις. Οι υπόλοιπες 19 φορές του ΑΕΠ,  δηλαδή τα υπόλοιπα 52 τρις που τα βρήκε η τράπεζα και τα επένδυσε;

Τα πήρε δανεικά φυσικά (ναι και οι τράπεζες δανείζονται). Φανταστείτε, τώρα, αυτές οι επενδύσεις να πέσουν έξω, να "σκάσουν", όπως λέμε εμείς με αφορμή ένα μεγάλο παγκόσμιο γεγονός, πχ ένα Grexit. Και μιλάμε για μια και μόνη τράπεζα, 20 φορές το ΑΕΠ της χώρας, δηλ. ποσοστό 2000% του ΑΕΠ. Απλά δεν θα μαζεύεται το πράγμα. Σε αυτό προσθέστε τις υπόλοιπες τράπεζες της Γερμανίας, τις υπόλοιπες τράπεζες της Ευρώπης κλπ και την φούσκα των ομολόγων αξίας 100 τρις που όλα αυτά περιμένουν μια αφορμή για να σκάσουν. 

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, ελπίζω να καταλάβατε τη δύναμη που έχετε και σας κρύβουν, γιατί στη πραγματικότητα τρέμουν. Τρέμουν το ΟΧΙ, τρέμουν τις αγορές, τρέμουν για τα τοξικά σκουπίδια που έχουν κάτω από το χαλί.

Δήλωση της Άνγκελα Μέρκελ την Παρασκευή 26/06/2015: "πρέπει να βρεθεί λύση πριν ανοίξουν οι αγορές την Δευτέρα". Δηλ. σήμερα 29/06 που γράφεται αυτό το άρθρο. Μα να τους εκβιάσω; Γιατί αυτοί τι κάνουν; Σε εκβιάζουν, σε τρομοκρατούν, σε σκοτώνουν... Με όπλα τους , τον ΦΟΒΟ, την ΑΓΝΟΙΑ σου....

ΦΟΒΟΣ

Και ενώ έχεις να λύσεις ένα πρόβλημα καθαρά οικονομικό, σου προσφέρεται ένα deal και πρέπει να αποφασίσεις με οικονομικά κριτήρια, εσύ επιστρατεύεις τα συναισθήματα σου και μάλιστα τον Φόβο και τον Πανικό, για να καταλήξεις σε συμπεράσματα όπως : "θα γίνει εμφύλιος". Πώς; Από μόνος του; Αν δεν πάρεις ΕΣΥ το πιστόλι να σκοτώσεις το γείτονά σου που έχει διαφορετική άποψη... "Θα μας επιτεθούν οι Τούρκοι"!

Δηλαδή επειδή ίσως αλλάξουμε νόμισμα και ενώ θα είμαστε στην Ευρώπη, όπως η Αγγλία που είναι στην ευρωπαική οικογένεια με δικό της νόμισμα, οι Τούρκοι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ θα μας επιτεθούν;

ΑΓΝΟΙΑ

Και ενώ βρίσκεσαι σε πραγματικό ντελίριο λογικής, καβαλάς το αυτοκίνητο σου και στήνεσαι στην ουρά στα βενζινάδικα, βρίζοντας τον μπροστινό σου, την τύχη σου τη μαύρη γιατί αγνοείς ότι βάσει νόμου της ΕΕ κάθε κράτος είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ να έχει επαρκή αποθέματα πετρελαίου για 3 μήνες, οπότε μάλλον καταλαβαίνεις ότι αν το ντεπόζιτό σου, εάν δεν έχει μέγεθος δεξαμενής ώστε να χωρέσει βενζίνη για 3 μήνες και 1 μέρα τουλάχιστον, μάλλον τζάμπα πήγες...

Και αφού φουλάρεις πας σούπερ μάρκετ και ενώ παίρνεις ότι μακαρόνια και ρύζια βρεις, βρίζεις την κυβέρνηση γιατί αυτά τα λίγα που ψώνισες δεν θα σε φτάσουν και τελικά δεν θα έχεις να φας... παρόλα αυτά κάνεις την τελευταία λογική κίνηση και τιγκάρεις το καροτσάκι με κωλόχαρτα.

CAPITAL CONTROLS και ΑΓΝΟΙΑ μαζί 

Βρίζεις λοιπόν την κυβέρνηση γιατί δεν είχε σχέδιο στη διαπραγμάτευση, δεν είχε ούτε plan B.

Δεν μπορείς να σκεφτείς, όμως, ότι ενώ 5 μήνες διαπραγματευόταν στην Ελλάδα οι Έλληνες έστελναν τα λεφτά τους στο εξωτερικό με την ευγενική ΧΟΡΗΓΙΑ του ELA , δηλαδή όσο η ΕΕ πίστευε ότι θα υπάρξει συμφωνία χρηματοδοτούσαν τις τράπεζες και άρα και τη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Δηλαδή πέτυχαν τα εξής:

1) Ακόμα και στην περίπτωση δραχμής, οι Ελληνικές αποταμιεύσεις θα βρίσκονται σε ευρώ. 


2) Αχρήστευσαν τα capital controls γιατί όσοι βγάλανε έξω τα λεφτά τους και είχαν πολύ χρόνο να το κάνουν, τώρα έχουν ξένες κάρτες χρεωστικές και πιστωτικές.


3) Το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι τώρα η ΕΕ είναι εκτεθειμένη όχι μόνο στο χρέος αλλά και σε 130 δις (όχι 90 δισ που σας λένε) επιπλέον του ELA. 

Η μπαρουφολογία της υποτίμησης (συζήτηση με τον "αγαπούλα" το αυτοκολλητάκι μου που μάλλον θα ψηφίσει ΝΑΙ )

(Αγαπούλας) - Μα αν δεν τους τρομάξει το ΟΧΙ μας και πάμε σε δραχμή θα έχουμε υποτίμηση ...


( ΕΓΩ ) - Και; 


( Αγαπούλας)- Τι και; Με νεύρα ...


( ΕΓΩ ) - Και που σε πειράζει εσένα και το υπόλοιπο 99,9 % των Ελλήνων εννοώ; Το ευρώ που έχεις στις τσέπες σου την 1 Μάη του 2014 είχε 1,38 δολάρια, στις 13 Μαρτίου 2015 έκλεισε στο 1,04997 δολάρια. Sorry που σε στεναχωρώ αγαπούλα, αλλά αυτό είναι Υποτίμηση και μάλιστα βαρβάτη μέσα σε 10 μήνες ύψους 24% και σε ξαναρωτάω... ΚΑΙ; Πού σας έβλαψε, εσένα και το 99,9 % των Ελλήνων η υποτίμηση του ευρώ;

Κατ' αρχήν το κατάλαβες ότι έγινε υποτίμηση ή τσάμπα σε στεναχώρησα τώρα που στο είπα; Η αλήθεια είναι η εξής: εάν δεν είσαι trader και αν δεν παίζεις στο forex με τα νομίσματα ή αν δεν είσαι μεγάλος επιχειρηματίας και να συναλλάσσεσαι σε συνάλλαγμα, η υποτίμηση ή ανατίμηση ενός νομίσματος δεν πρέπει να σε απασχολεί και πολύ.

Aκόμα και αν είσαι μεγάλος επιχειρηματίας υπάρχουν τα οικονομικά εργαλεία (futures , options), μπορείς να κάνεις Hedge και να προστατευτείς ανάλογα. Ώστε να μη χάσεις ούτε σεντς από ενδεχομένη υποτίμηση ή ανατίμηση. Μάλιστα η υποτίμηση βοηθάει πολύ τον τουρισμό και τις εξαγωγές....

Δεν είμαστε μόνοι: 70 χώρες προχώρησαν σε αλλαγή του νομίσματός τους. Η πιο σοβαρή μελέτη που υπάρχει από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έως σήμερα, δείχνει ότι περισσότερες από 70 χώρες προχώρησαν σε αλλαγή του νομίσματός τους και μόνο μια μικρή μειοψηφία υπέστη σοβαρές ζημιές.

Αναλυτικότερα το 70% των κρατών δηλ. 49 χώρες είδαν βελτίωση και μάλιστα σημαντική, το 22 % στασιμότητα και μικρή βελτίωση και μόνο 5 χώρες - οι δυο είχαν πόλεμο και εμφύλιο -  είδαν την κατάσταση να χειροτερεύει.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Oxford Economics, Άνταμ Σλέιτερ εκτιμά πως στην αρχή ενός τέτοιου εγχειρήματος, το ΑΕΠ θα συνέχιζε την κατρακύλα του (κατά 10%), ωστόσο στη συνέχεια η πτώση θα περιορίζονταν και η οικονομία θα αποκτούσε κάποια απαραίτητα πλεονεκτήματα που θα την οδηγούσαν ξανά πίσω στην ανάπτυξη.

Εχουμε το μεγαλύτερο αρνητικό ρεκόρ. 


Αν σας τρομάζει μια πτώση του ΑΕΠ τον 1ο χρόνο κατά 10% και μετά πραγματική ανάπτυξη , να σας πω ότι στα χρόνια του μνημονίου η Ελλάδα μας εμφανίζει μείωση του ΑΕΠ κατά 25,9%, σε τρέχουσες τιμές. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την επίδραση του πληθωρισμού και τότε η πραγματική μείωση του ΑΕΠ φθάνει στο -32,3%!

Με βάση το ποσοστό αυτό, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας στην περίοδο 2008-2014 είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία! Συγκρίνεται μόνο με τον Καναδά (33,5%, κατά την περίοδο 1929-1933) του μεγάλου ΚΡΑΧ ή με μια εμπόλεμη κατάσταση ...

Ψηφίζοντας ΝΑΙ Ψηφίζεις 23% γενικό ΦΠΑ 

Το κείμενο είναι ξεκάθαρο και απορώ που και άνθρωποι που έχουν σπουδάσει Αγγλία ή Αμερική δεν έπιασαν τις πονηρές λεξούλες: "βασικά τρόφιμα" που σύμφωνα με τους "θεσμούς" είναι μόνο δυο μακαρόνια και κάτι άλλο που θα μας αφήσουν να επιλέξουμε.

Άρα 23 % ΦΠΑ παντού με τις εξής εξαιρέσεις: 13% "βασικά τρόφιμα" δύο είδη εκτός και αλλάξει κάτι", επίσης 13 % στην ενέργεια και το νερό (εξαιρουμένης της αποχέτευσης).

Σκεφτείτε πόσες περιοχές ακόμα και εντός Αττικής από Βούλα έως Σούνιο έχουν βόθρο και ένα υπερμειωμένο συντελεστή 6% για τα φάρμακα, τα βιβλία και τα θέατρα.

Να καταργηθεί η έκπτωση ΦΠΑ στα νησιά ώστε να ωφεληθούν άλλες ευρωπαικές χώρες όπως: Ισπανία, Μάλτα, Τουρκία κλπ που έχουν ΦΠΑ από 3 έως 5 %.

• Να επιβληθεί προκαταβολή φόρου 100% στις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες!
Το πιο αναπτυξιακό μέτρο που έχω δει στην καριέρα μου... Δηλαδή όσες επιχειρήσεις άντεξαν με το ζόρι, να κλείσουν ή να εγκατασταθούν αλλού: Κύπρο, Ουγγαρία, Λετονία κλπ.


• Να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο, φόρος εισοδήματος από το 1 ευρώ) [ε ρε τι έχει να γίνει στο κόστος των τροφίμων...] και να μειωθούν οι εξαγωγες μας... ώστε να πριμοδοτήσουμε τους Ιταλούς, Γερμανούς, κλπ.


• Να περικοπούν κατά €900 εκατ. (0,5% του ΑΕΠ) οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ).


• Να περιοριστούν άμεσα οι πρόωρες συντάξεις. ΣΩΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΩ.


• Να καταργηθεί σταδιακά το ΕΚΑΣ. Σημαίνει στην κυριολεξία θάνατος του μικρού συνταξιούχου ενώ θα έπρεπε να μπουν φίλτρα για τους δικαιούχους και όχι οριζόντια κατάργηση.


• Να εφαρμοστεί πλήρως ο μνημονιακός νόμος 3863/2010 για το ασφαλιστικό. Έχει και καλά έχει και άστοχα. 


• Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και η χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων να γίνεται μόνο από ίδιους πόρους...Ποιους ίδιους πόρους; 


Μιλάτε για τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων που σε μια νύχτα με την συνυπογραφή των Μπλε και Πράσινων αγοράστηκαν ομόλογα της Ελλάδος από θυγατρικές ξένων τραπεζών και δύο μέρες μετά ήρθε το PSI και κουρέψαμε τους εαυτούς μας και έβγαινε ο Χοντρός και πανηγύριζε για το κούρεμα που πέτυχε. Δηλαδή ζημιά 22 δις στα ασφαλιστικά ταμεία; 


• Να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτό συνεπάγεται μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από €700 εκατ.


• Να αυξηθούν οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις από το 4% στο 6%.


• Να παγώσουν οι συντάξεις ως το 2021.


• Να νομοθετηθούν οι ομαδικές απολύσεις και να μην υπάρξει η επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αν δεν το επιτρέψουν οι θεσμοί.


• Να μειωθεί το ακατάσχετο των €1500 στις καταθέσεις.


• Να αυξηθεί το επιτόκιο που ισχύει για τη ρύθμιση οφειλών.


• Να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιο. Ξέρετε οι μισθοί των ιδιωτών θα...


• Να εφαρμοστούν πλήρως οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, Κυριακές κλπ).


• Να υπάρξουν συντριπτικά πλήγματα στο ελληνικό φάρμακο.


• Να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ παράδοση του φυσικού μονοπωλίου του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας σε ιδιώτες... και όχι μόνο πώληση της ΔΕΗ. Αλλά άκουσα και το εξωφρενικό: πώληση όχι μόνο των κτηρίων, των οικοπέδων, των μηχανημάτων, αλλά πώληση και του υπεδάφους... ΦΡΙΚΗ!


• Να πωληθούν οι μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο...Πουλήσατε τον ΟΤΕ, κάτι λίγα έμειναν, τον ΟΠΑΠ και - ναι θα συμφωνήσω γίνονταν κακοδιαχείριση , ρεμούλες , τεμπέληδες κλπ, συνδικαλιστές κλπ - μα στο τέλος του χρόνου έστω και έτσι οι δύο αυτοί οργανισμοί έφερναν στα κρατικά ταμεία μερικά δισ ευρώ ζεστό χρήμα. Και ο τελευταίος φοιτητής ξέρει ότι σε καθοδικό οικονομικό κύκλο με το χρηματιστήριο σε χαμηλά 20 ετών δεν πουλάς, ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ... και αν πουλήσεις, πουλάς ζημιογόνες εταιρείες, τις κερδοφόρες τις κρατάς γιατί θα είναι ο πυλώνας της μελλοντικής σου ανάπτυξης.


• Να μην επιβληθεί η έκτακτη εισφορά 12 % στα κέρδη άνω των 500.000 για τη χρήση του 2014... Φυσικά δεν φοροκλέβουν και δεν φοροδιαφεύγουν αρκετά με τις τριγωνικές συναλλαγές τις offshore, και τα περίφημα Luxleaks....


• Να μην επανέλθουν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές στα επίπεδα του 2014
Προσθέτω, οι κατάσχεσεις να γίνουν επιπέδου Ισπανίας, για στεγαστικά, ΟΑΕΕ, εφορία κτλ.


Σε όλα αυτά τα μέτρα να προσθέσεις τα εξής:

Κάθε χρόνο που θα χάνεις κάποιο στόχο από το μνημόνιο θα πρέπει να παίρνεις επιπλέον μέτρα. Η αξιολόγηση θα γίνεται κάθε μήνα. Αυτό πολύ απλά σημαίνει Ακυβερνησία γιατί θα εκβιαζόμαστε κάθε μήνα με επιπλέον μέτρα ή έξοδο από το ευρώ και έτσι κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δεχτεί πρώτα να πληρώνει 100% προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο, συν τον φόρο που του αναλογεί και το πιο σπουδαίο από όλα, κανένας σοβαρός επενδυτής δε θα φέρει λέφτα ευρώ ή δολάρια σε ένα κράτος που κάθε μήνα θα κινδυνεύει με έξωση από το ευρώ. 


Γιατί τι νόμισμα θα πάρει πίσω ο επενδυτής; Ενώ αντίθετα όταν έχεις ένα δικό σου νόμισμα έστω υποτιμημένο ΥΠΑΡΧΕΙ ήδη ο παγκόσμιος μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών έτσι ώστε ο επενδυτής να "κλειδώσει" την ισοτιμία που θέλει και να μην υποστεί ζημιά σε περίπτωση υποτίμησης - το Hedging που λέγαμε πιο πάνω - άρα μπορεί να φέρει ευρώ για επενδύσεις να τα "κλειδώσει μετατρέποντας τα σε δραχμές και να πάρει πίσω πάλι ευρώ " επειδή ήδη θα ΥΠΑΡΧΕΙ ο παγκόσμιος μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών...

Ενώ όταν είσαι ήδη στο ευρώ αλλά ταυτόχρονα κινδυνεύεις με έξοδο κάθε μήνα , σε τι νομισμα θα πας; Πότε θα φτιαχτεί ο μηχανισμός; Πόσο θα έχει υποτιμηθεί το καινούργιο νόμισμα μέχρι να γίνει ο μηχανισμός;

Οπότε αν και θα έχεις ευρώ, τυπικά και ουσιαστικά θα είναι σαν να μην έχεις... ΟΠΟΤΕ ΞΕΧΝΑ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ!

Τα μέτρα δεν είναι απλά δύσκολα ή υφεσιακά. Αντικειμενικά μιλώ και κρίνω σαν οικονομολόγος είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ, θα δούμε περισσότερες επιχειρήσεις να κλείνουν, περισσότερος κόσμος να οδηγείται στην ανεργία και ιδιώτες, δημόσιοι υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες. Αυτό σημαίνει περιορισμός στην κατανάλωση , αυτό σημαίνει μείωση των φόρων που υπολογίζαμε ότι θα εισπράξουμε και μείωση των εσόδων από ΦΠΑ που υπολογίζαμε και μείωση πρωτογενούς πλεονάσματος και ΑΕΠ.

Αυτό τελικά σημαίνει αύξηση των φόρων σε αυτούς που έχουν δουλειά και αύξηση των σκληρών μέτρων για να πιάσουμε τους στόχους που θα έχουμε χάσει εξαιτίας των λιγότερων εσόδων από φόρους, ΦΠΑ κλπ. Και από αυτό τον φαύλο κύκλο δεν θα βγούμε ΠΟΤΕ.

Το ΟΧΙ από την άλλη πλευρά ακόμα και με δικό μας νόμισμα μας επιτρέπει να ζήσουμε πολύ δύσκολα στην αρχή, τον 1ο χρόνο, και με συνετή διακυβέρνηση να κάνουμε θαύματα από εκεί και πέρα.

Βέβαια για τους λόγους που σας είπα δεν πιστεύω ότι θα μας αναγκάσουν σε Grexit, και σε παρακαλώ αγαπούλα σταμάτα να είσαι "αφελής", χρησιμοποίησε λίγη κριτική σκέψη, συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων μεταμεσονύχτιες ώρες, όλοι οι υπουργοί και ηγέτες της Ευρώπης μέσα σε ένα αεροπλάνο και είχαν κάνει τη διαδρομή Βρυξέλες - ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ = Ομόνοια - Πατήσια για να σώσουν Εσένα Αγαπούλα; 

Τόσο φιλλέληνες; Τόσο φιλευσπλαχνοι; Μήπως ήθελαν να σωθούν από σένα;

ΚΑΙ η Ερώτηση μου ....

Λοιπόν Αγαπούλα τι λες δίνουμε ένα βροντερό ΟΧΙ να ακουστεί στα πέρατα του πλανήτη δίνοντας ένα πανίσχυρο μήνυμα στους ηγέτες της Ευρώπης και ένα ισχυρό χαρτί διαπραγμάτευσης στην κυβέρνηση αλλά πάνω απο όλα στην Ελλάδα μας;

Και σε αντίθεση με τους προγόνους μας που ήταν πραγματικοί ήρωες γιατί έδωσαν τη ζωή τους για εμάς και την έδωσαν για να ζήσουμε ελεύθεροι, εμείς Αγαπούλα θα είμαστε τσάμπα μάγκες και ήρωες γιαλατζί ...γιατί Αγαπούλα τώρα ΞΕΡΕΙΣ ....σου εξήγησα οι ΑΛΛΟΙ έχουν να χάσουν πολλά περισσότερα από εμάς...εμείς ρισκάρουμε εκ του ασφαλούς...

1) το πετρέλαιο σε ιστορικά χαμηλές τιμές


2) όλοι προσπαθούν να προστατεύσουν ένα σύστημα με πολλές φούσκες που είναι έτοιμο να σκάσει


3) Τόσο λίγοι άνθρωποι και Χρωστάμε Τόσα Πολλά = Μεγάλη ζημιά για το Σύστημα


Εγω πάντως Αγαπούλα θα ψηφίσω ΟΧΙ γισ να παίξω ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΡΗΞΗ, ΤΕΛΙΚΟ ΙΣΟΠΑΛΙΑ ,
εσύ να ψηφίσεις ότι θες , Ψήφισε και ΝΑΙ αλλά συνειδητά οχι από ΦΟΒΟ , Ψήφισε ΝΑΙ γιατί πιστεύεις ότι Τα Μνημόνια είναι η λύση , αλλά πάντα με σεβασμό και αγάπη μεταξύ μας γιατί όλοι στο ίδιο καράβι είμαστε... μόνο πρόσεξε πολύ, αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία καιτώρα δεν μπορείς -αν και στα 43 σου Αγαπούλα - να είσαι ο αιώνιος κακομαθημένος έφηβος που προτιμά αποφεύγει να παίρνει θέση και αρέσκεται στο να βρίζει τους άλλους γιατί πάντα οι άλλοι φταίνε

Μόνο πρόσεξε πολύ ... αν πεις τώρα ΝΑΙ και το ΟΧΙ ύστερα όταν θα έχει ξεπουληθεί τελείως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, το ΝΕΡΟ, ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ...οι κατασχέσεις 1ης κατοικίας θα γίνονται με ρυθμούς Ισπανίας στέλνοντας στο δρόμο και στην αυτοκτονία τους συμπολίτες σου, όταν θα δεις τεράστια τραστ να αγοράζουν χιλιάδες κατοικίες με ένα συμβόλαιο και τζάμπα , τότε θα είναι αργά...

Η Αργεντινή έγινε "Αργεντινή" γιατί είπε το ΟΧΙ πολύ ΑΡΓΑ. Τους είχαν πάρει μέχρι και τα πετρέλαια.


Καλή Δύναμη Αγαπούλα....

Γλείψε, μασκαρά!


Γλείψε, μασκαρά!


Δημήτρης Δανίκας 29/06/2015

Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!


Να το δεις στη μικροκλίμακα της καθημερινότητάς σου. Στην προσωπική σου σχέση. Τόσο απλά. Εσύ θέλεις. Το κορίτσι ψιλοθέλει. Εσύ γουστάρεις. Εκείνη σφυρίζει αδιάφορη. Εσύ άνεργος. Εκείνη φραγκάτη. Εσύ από κάτω. Εκείνη από πάνω. Εσύ ικέτης. Εκείνη δεν ξέρει. Εσύ τα δίνεις όλα. Μα όλα. Εκείνη, πέρα βρέχει!

Αποτέλεσμα; Στο τέλος θα σέρνεσαι στα πατώματα! Πώς το λένε αυτό; Συσχετισμός δυνάμεων. Οπως περίπου ο νόμος της βαρύτητας. Οσο πιο ψηλά το «αντικείμενο» τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά καθώς πέφτει με φόρα να σε λιώσει κανονικά!

Ρίξε τώρα μια ματιά στη μεγάλη κλίμακα. Τη θηριώδη. Την απροσμέτρητη. Την εικόνα των γιγάντων. Ετσι ακριβώς συμβαίνει με εμάς τους Ελληνες και τους Ευρωπαίους πιστωτές μας.

Οσο πιο υποχωρητικός τόσο εκείνοι απαιτούν κι άλλα μέτρα. Οσο πιο ενδοτικός τόσο εκείνοι περισσότερο απαιτητικοί. Οσο εσύ πιο χαμηλά τόσο εκείνοι πιο ψηλά. Οσο πιο ικέτης τόσο περισσότερο γονατιστός στα τέσσερα να σφαδάζεις!

Γιατί αυτό; Μα επειδή φρόντισες επιμελώς και συστηματικά να ξεχαρβαλώσεις τον παραγωγικό σου ιστό. Μα επειδή ξεθεμελίωσες την οικονομία σου. Μα επειδή η εθνική σου παρθενία μετατράπηκε σε ευρωπαϊκή παρθενορραφή. Μα επειδή εσύ κι αυτοί δύο κόσμοι διαφορετικοί!

Το ερώτημα τραγικό. Πώς γίνεται ο αραμπάς να ανταγωνιστεί τη Μερσεντές; Ποτέ των ποτών!

Αφού λοιπόν από την πίσω πόρτα μπήκες χαριστικά στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Αφού επί σειρά ετών μαϊμούδιζες ότι περίπου είσαι ισότιμος και ισοδύναμος με τη γερμανική οικονομία. Και αφού κάθε κυβερνητικό προσωπικό φρόντισε να μετατρέψει τον τόπο σε στάχτες και αποκαΐδια, τώρα πλήρωνε, γονάτισε, παρακάλεσε, χάιδεψε. Γλείψε, μασκαρά!

Και όσοι ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει ο Τσίπρας είναι τουλάχιστον ανόητοι. Για να μην πω αδιάβαστοι και μικροσυμφεροντολόγοι. Ποιος φλόμωσε το Δημόσιο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι πριμοδότησαν τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Ποιοι σε οργασμική συνουσία με τους μεσάζοντες και τα λαμόγια; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. 

Ποιοι ευνόησαν τη φοροκλοπή; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι ξάφρισαν τα ασφαλιστικά ταμεία; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Και ποιοι εφάρμοσαν αυτό το τριτοκοσμικό παραγωγικό μοντέλο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Και τώρα; Η κοινωνία τρομοκρατημένη. Να φύγουμε από το ευρώ; Θεούλη μου, όχι, δεν το αντέχω. Δεν το μπορώ! Καταστρόφα. Να μείνουμε στο ευρώ. Πάση θυσία. Να τα δώσουμε όλα!

Ποια όλα; Να κουρέψουμε τις συντάξεις. Να ψαλιδίσουμε τους μισθούς. Να ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία. Να περπατάμε στα τέσσερα. Να σερνόμαστε σαν τους γυμνοσάλιαγκες!

Να κατεβάσουμε τα σώβρακα. Να, χερ Σόιμπλε. Τα κατέβασα όλα. Ελα να με «πάρεις» από πίσω. Να σου δώσω και τη γυναίκα μου. Να σου δώσω τα χέρια και τα πόδια μου. Αν επιμένεις, σου δίνω και την κόρη μου. Αντε και τον γιο μου!

Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Και τα μουσεία. Και τα αγάλματα. Και τα οικόπεδα. Και τις παραλίες. Και τα βουνά. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!

Γονατισμένος! Διασυρμένος! Κατεστραμμένος! Εξαθλιωμένος! Διακορευμένος! Τελειωμένος! 

Τι είσαι μωρέ; Το πτυελοδοχείο του Σόιμπλε. Τι άλλο είσαι μωρέ; Ο καμπινές της Κριστίν Λαγκάρντ! Τι άλλο; Ο καρπαζοεισπράκτορας των Σλοβάκων! Τι άλλο; Ο Φιλιππινέζος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ!

Και τι άλλο; Ο αρχιμαλάκας των Βρυξελλών. Αλλά πού ’σαι, να ξέρεις, αρχιμαλάκας με ευρώ!

Χαρτονομίσματα της Ζιμπαμπουε κραδαίνει στην οθόνη ο Κ.Μητσοτάκης

Χαρτονομίσματα της Ζιμπαμπουε κραδαίνει στην οθόνη ο Κ.Μητσοτάκης.
( αλήθεια πώς τα βρήκε;)

Ο εκπρόσωπος της οικογενειοκρατίας του σάπιου πολιτικού συστήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τις μεταχρονολογημένες πληρωμές προς την siemens και υπεύθυνος για χιλιάδες παράνομες απολύσεις Δημοσίων και- κατ'έπέκταση- και ιδιωτικών υπαλλήλων,μας απειλεί και τρομοκρατεί για το τι θα συμβεί άν ψηφίσουμε ΟΧΙ κραδαίνοντας ένα χαρτονόμισμα της Ζιμπαμπουε σε τηλεοπτική εκπομπή.Καμαρώστε τι κρατάει ο γιός του Δρακουμελ.


 

Απόσπασμα από άρθρο του Παν.Ηφαιστου


                Απόσπασμα από άρθρο του Παν.Ηφαιστου

“Το ΝΑΙ δεν μπορεί παρά να είναι μια εθελόδουλη και ανάξια απόφαση ασύμβατη με τις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Θα σκάψουμε τον τάφο μας. Όπως προαναφέραμε προκαλεί αηδία και εμετό η μαζική προπαγάνδα ψεύδους, εκφοβισμού, απειλών και παραπληροφόρησης στη οποία αναμενόμενα εμπλέκονται πολλοί του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης, το οποίο όσο ποτέ άλλοτε κινείται μέσα στις λογικές βρώμικων «ποταμίσιων» νερών. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία για το τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες γιατί ολοφάνερα πέταξαν τα προσωπεία με μαζικές παρεμβάσεις στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάθε αμφιβολία, υπογραμμίζεται, διαλύθηκε.

Το ΟΧΙ πέραν το ότι θα δώσει την δυνατότητα στον πρωθυπουργό να διαπραγματευτεί από «θέση ισχύος» θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για μια νέα αφετηρία και με μεγάλες πιθανότητες ανασύνταξης και ανοδικής πορείας. Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια είναι πολλά μαζί καζάνια που κοχλάζουν και ότι συγκροτούνται νέα σύνορα στα πεδία του πνεύματος, των πολιτικών θέσεων και της φιλοπατρίας.

Είναι τα σύνορα μεταξύ αυτών που με αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο συνάμα και ετοιμότητα θυσιών και αξιοπρέπεια είναι έτοιμοι να αντισταθούν για την ανεξαρτησία μας και εκείνων που μας σέρνουν στην άβυσσο μιας μη βιώσιμης πολιτικοοικονομικής κατάστασης εν μέσω ενός ασταθούς και ρευστού ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος. Όσο ποτέ η εθνική μας ανεξαρτησία είναι συνώνυμη της συλλογικής επιβίωσής μας, της δημοκρατίας μας και της ελευθερίας μας. Οι παρωχημένοι κομματικοί και ιδεολογικοί στρεβλωτικοί φακοί θα πρέπει να πεταχτούν και να σκεφτούμε μόνο την επιβίωσή μας….”

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Kι αν τo ναι είναι γιαβόλ;

Kι αν τo ναι είναι γιαβόλ;



 
Ναι ή όχι, λοιπόν...

Είναι φανερό ότι το ναι ή το όχι θέτουν θέμα κυριαρχίας. Η συμφωνία ή μη, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα (αλλά και εξαρχής των συνομιλιών έδειξαν), δεν έχει να κάνει με τρία πάνω, τρία κάτω στον όποιον ΦΠΑ, αλλά με το

θεμελιώδες ερώτημα της εθνική κυριαρχίας ενός κράτους στο πλαίσιο μιας υπερεθνικής ένωσης.

Η Ελλάδα, απ’ όταν υπήχθη σε μνημόνιο κατέστη κράτος φόρου υποτελές. Αποικία χρέους με μειωμένη εθνική κυριαρχία, ειδική οικονομική ζώνη με την εργασία σε ανάλογο καθεστώς και προτεκτοράτο εις όσα αφορούσαν (και θα δούμε αν θα συνεχίσουν να αφορούν) την πολιτική της ζωή. Η χώρα ζει υπό

καθεστώς υπαγορεύσεων (όπως έγινε φανερό και στις διαπραγματεύσεις), υποθηκευμένη η ίδια (με εκχωρημένη την ασυλία της) και το αγγλικό εμπορικό δίκαιο να διέπει τη μοίρα της περισσότερο απ’ το Σύνταγμά της.

Απόδειξη των ως άνω η (παραθεσμική μάλιστα) δυνατότης του Γιούρογκρουπ να θέτει εκτός παιδιάς τις ελληνικές τράπεζες, με τους

εγχώριους πεμπτοφαλλαγίτες (χρησιμοποιώ τον όρο συνειδητά) να χρεώνουν αυτό το ανουσιούργημα στην κυβέρνηση.

Οσοι λοιπόν ψηφίσουν ναι σε αυτό το δημοψήφισμα απ’ τον φόβο για το χειρότερο επικροτούν το χείριστο. Διότι όσοι ψηφίσουν ναι

δεν επιβραβεύουν απλώς την πολιτική που μας οδήγησε στο 1.500.000 ανέργους και στα 600.000 κλειστά μαγαζιά, αλλά καθαγιάζουν έναν τρόπο. Τον τρόπο που κυβερνήθηκε ως τώρα η χώρα από τους μιζαδόρους, τους αεριτζήδες και τους νταβατζήδες.

Ολους αυτούς το ναι τους βγάζει λάδι. Βρόμικο λάδι, όπως εκείνο των λαθρεμπόρων της κατοχής, αλλά λάδι.

Οποιος ψηφίσει ναι δίνει συγχωροχάρτι στους υπεύθυνους για τις αυτοκτονίες. Τον υποσιτισμό των παιδιών. Τη μετανάστευση του επιστημονικού και εργασιακού άνθου της χώρας.

Οποιος ψηφίσει ναι, ξέρει τι κάνει! Συμβάλλει στη δύστυχο τύχη εκείνων που τρώνε από τα σκουπίδια, εκείνων που δεν θα ξαναδουλέψουν ποτέ, όσοι ψηφίσουν ναι ανάβουν κεράκι στη θλίψη των άλλων και την απελπισία των πολλών.

Αλήθεια, πρόκειται περί διχασμού να μην ψηφίσει κανείς το ναι που ψηφίζει ο ΔΟΛ και ο κ. Σαμαράς; Διότι το θέμα του διχασμού είναι η τελευταία καραμέλα που ανεβάζει το θέατρο του παραλόγου και της προπαγάνδας! Είναι η δημοκρατία διχασμός; Δεν είναι μια σύνθεση της πλειοψηφίας με τη μειοψηφία που μέσα της ανθούν οι συγκρούσεις (κυρίως οι ταξικές), αλλάζουν οι πλειοψηφίες και εξελίσσονται οι κοινωνίες;

Εκείνοι που προσπαθούν να μας πείσουν να ψηφίσουμε ναι, ποιοι είναι και πώς το προσπαθούν; Είναι η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ,

οι ίδιοι δηλαδή που έφεραν τη χώρα του θανατά (συν τα υπολείμματά τους στο Ποτάμι). Μαζί με ποιους; Τη διαπλοκή, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τους ξένους προστάτες τους.

Καλούν την Ελλάδα να ψηφίσει ναι! Και να πάει μετά στις διαπραγματεύσεις με τα χέρια ψηλά. Και κατεβασμένα τα βρακιά. Και

να κάνουν την Ελλάδα οι Δυνατοί και οι Δυνάστες Δανειστές από Ειδική Οικονομική Ζώνη που την έχουν ήδη κάμει, Στρατόπεδο Συγκέντρωσης.

Ευχαριστώ δεν θα πάρω.

Ακόμα και ο χερ Σόιμπλε λέει ότι αν η Ελλάδα ψηφίσει όχι, αυτό δεν συνεπάγεται την έξοδό της από την ευρωζώνη. To λέει όμως ο Μπάμπης και ο ΣΚΑης. Πάσο.

Αυτές τις ημέρες οι Ελληνες υφίστανται απειλές εκβιασμούς και παραπληροφόρηση ανάλογες με εκείνες του Σχεδίου Ανάν. Φρίττουν με τις ουρές στις τράπεζες (που οι ίδιοι δημιούργησαν) εκείνοι που με τις ουρές στα συσσίτια παρέμειναν ατάραχοι. Εκείνοι που όπως ο καθηγητής του Συνταγματικού (παρακαλώ) Δικαίου, κ. Αλεβιζάτος, πιστεύουν ότι «ο Γιούνκερ έχει κάθε δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά μας» - λεπτές έννοιες που εσείς δεν τις πιάνετε διότι είστε λαϊκιστές και φαιοκόκκινοι. Διότι ο κ. Γιούνκερ είναι «ενωσιακός θεσμός». Αρα μπορεί να παρεμβαίνει αυτός, ο κ. Σουλτς, ο κ. Ντάισελμπλουμ κι όποιος άλλος θέλει μια κυβέρνηση με το Ποτάμι ας πούμε, κι όχι με αυτούς τους Γιακωβίνους κι εθνοπαράφρονες.

Για αυτό σας λέω, το ναι και το όχι έχει να κάνει με τον τρόπο αυτής της χώρας. Το ναι επικροτεί, επιβεβαιώνει και επιβραβεύει όσα έγιναν την πενταετία των μνημονίων και πριν απ’ αυτή. Επιβεβαιώνει

τον τρόπο μιας πτωχοπροδρομικής τάχα ευρωπαϊκής Ελλάδας, τον τρόπο του Χατζατζάρη. Που το στόμα του στάζει πάντα μέλι για το χέρι που τον ταΐζει ψίχουλα.

Το όχι είναι αλλιώς. Παίρνει ρίσκα. Για την αλλαγή στη σχέση με την Ενωση, για την αποκατάσταση της κυριαρχίας μας και κυριότατα για την επανεξέταση του τρόπου μας. Ζητώντας ένα κατ’ αρχήν μίνιμουμ - τη βελτίωση κάποιων όρων μιας συμφωνίας. Ενα ελάχιστο δηλαδή. Κι όμως! Αυτό το μίνιμουμ (το κατώτερο μάλιστα των απαιτήσεων) αντιμετωπίζεται σαν να πρόκειται για επανάσταση!

Διότι πρέπει οι δεσποτικοί μας δανειστές να αποφύγουν μιαν έστω ρωγμή (τη θανάσιμη πρώτη ρωγμή) στο οικοδόμημα που χτίζουν (με τάφους για τους λαούς στα υπόγεια).

Αυτός ο καθεδρικός της οικονομικής φρίκης και του πολιτικού αυταρχισμού δεν σηκώνει όχι. Το ίδιο και τα εγχώρια τσιράκια του (δεν αναφέρομαι στους πολίτες, αλλά στους γκεσταπίτες) - κι έτσι αρχίζουν τα δημοκρατικότατα φαινόμενα των αναγκαστικών αδειών, του εκφοβισμού των εργαζομένων και της κατατρομοκράτησης των πάντων [σ.σ.: επ’ αυτού πάλι ωραία τα είπε ο κ. Κουτσούμπας στη Βουλή λέγοντας στον κ. Τσίπρα: «Εμείς ξέρουμε πού θα είμαστε την Κυριακή του δημοψηφίσματος. Εσείς δεν ξέρω πού θα είστε τη Δευτέρα». Στον πάτο της θάλασσας. Εκεί που τον θέλουν ο κ. Σόιμπλε και οι Σαμαροβενιζέλοι.

Αλλά, ακούστε, κύριοι, επειδή το έχετε παρακάνει. Το όχι σας στο όχι της κυβέρνησης είναι σαν τις δύο αρνήσεις που συνιστούν μια κατάφαση. Το άκυρο που θα ρίξετε δεν θα προσμετρηθεί στο όχι, αλλά θα μειώσει την απόστασή του απ’ το ναι (αν το όχι προηγηθεί). Αν αυτό έχετε διαλέξει να κάνετε, αφαιρώντας με το όχι - όχι δυνάμεις απ’ το όχι υπέρ του ναι, καλά το κάνετε].

Μένω στο όχι. Επειδή μένω Ελλάδα. Μια Ελλάδα που πάσχει. Που βασανίζεται. Που προσπαθεί με τις έστω αδέξιες προσπάθειες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να πάρει ανάσα.

Λέω όχι στο να μην έχω Σύνταγμα. Λέω όχι στο να μην έχω κυβέρνηση (να την ελέγχω, να της ζητώ τον λόγο, να τη στηρίζω ή να τη σκίζω) αλλά να έχω Κομαντατούρ. Γκαουλάιτερ που κλέβουν τη ζωή των ανθρώπων και την κάνουν λίπασμα για τα φράγκα τους.

Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με τον συμπολίτη μου που θα ψηφίσει ναι, έχω να χωρίσω πολλά (τα πάντα) με τους σμπίρους που έχουν πει ναι στην κατοχή, στη λεηλασία, στον εξευτελισμό.

Μένω στο όχι για να ακούσει τη φωνή μου η Ευρωπαϊκή Ενωση και να καταλάβει ότι οι λαοί ή θα την αλλάξουν ή θα τη διαλύσουν. Λέω όχι διότι είμαι Ελληνας πολίτης, πατριώτης, διεθνιστής κι Ευρωπαίος κι όχι υπήκοος, σούργελο κι ανδράποδο. Λέω όχι στα μνημόνια και ναι στο ευρώ, αλλά αν με πετάξουν έξω και βρεθώ στη δραχμή, δεν θα κωλώσω, θα ξαναχτίσω τη χώρα μου.

Κι όταν το ευρώ θα καταρρέει (διότι με τέτοιες πολιτικές θα καταρρεύσει), όταν η γερμανική Ευρώπη θα διαλύεται εις τα εξ όσων πάνε να τη συνθέσουν σήμερα, εγώ δεν θα έχω τότε τις αμαρτίες που έχουν σήμερα όσοι με διώκουν.

Διότι η Ελλάδα πλέον διώκεται. Αν λέει αλήθεια ο κ. Σαμαράς, θα μας κάψουν τις τράπεζες, θα μας κόψουν το φαγητό, θα μας στερήσουν τα φάρμακα, τα χρέη μας θα γίνουν απαιτητά και

στη θέση της Ελλαδίτσας μας θα απομείνει μια τρύπα, ένας απόπατος των δυνατών. Αν έναν τέτοιο διωγμό θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση να εξαπολύσει εναντίον της χώρας μου, θα της πω όχι - δεν σε θέλω τέτοια που είσαι, όχι, αντιστέκομαι. Και σε σένα και στους

προφήτες σου που κινδυνολογούν, με απειλούν και με εκβιάζουν. Οχι ρε! Δεν γίνομαι εθελοντής ραγιάς. Κι αν το ’φερε η μοίρα (εσείς δηλαδή, γνωστό μου σκυλολόι) να δυσπραγώ, θα αντέξω, κι αν είμαι άμαθος σε κάτι τέτοια θα μάθω.

Αλλά αν το όχι μου νικήσει, αν ξαναγίνει η Ελλάδα σεβαστή, όλος ο κόσμος θα έχει ακούσει τη φωνή του να μιλάει...

Να ηττηθεί το ΝΑΙ πάση θυσία. Ζήτημα επιβίωσης και αξιοπρέπειας


Να ηττηθεί το ΝΑΙ πάση θυσία. Ζήτημα επιβίωσης και αξιοπρέπειας


Σχόλιο του antapocrisis.gr

Το στρατόπεδο του ΝΑΙ συγκροτήθηκε. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι μνημονιακές δυνάμεις που θα έπρεπε να έχουν λογοδοτήσει για τον πόνο και την καταστροφή που έχουν φέρει και να κρύβονται στα λαγούμια τους, ντύνονται την προβιά της Ευρώπης και επιδιώκουν να πάρουν τη ρεβάνς. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Θεοδωράκης παριστάνουν τους τιμητές. Αυτοί που καταδίκασαν το συνταξιούχο να ζει με 340€ το μήνα, ουρλιάζουν γιατί το ημερήσιο όριο ανάληψης είναι 120€. Αυτοί που άδειασαν τις καταθέσεις των πολιτών και κατάκλεψαν τον κόσμο με μειώσεις μισθών, ανεργία και άγρια φορολογία, σκούζουν για τις ουρές των ΑΤΜ.

Δυστυχώς το ΟΧΙ χτυπήθηκε πισώπλατα από κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Από ιδιότυπους, σύγχρονους αποστάτες που παπαγαλίζουν το ΝΑΙ. Επιπλέον, το ΟΧΙ υπονομεύεται συνολικά. Αν θες να κερδίσεις τη μάχη του ΟΧΙ και να μην στείλεις τον ελληνικό λαό την λαιμητόμο με τη βούλα της λαϊκής ετυμηγορίας, δεν σπέρνεις ειδήσεις για συμφωνίες τελευταίας στιγμής, δεν επιδεικνύεις υποχωρητικότητα, διάθεση συμβιβασμού, αμφισημίες και ήξεις αφήξεις. Δεν δίνεις σήμα στην κοινωνία ότι έκανες λάθος, γιατί την στέλνεις μαζικά στο ΝΑΙ. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκαρδιωτικές. Το στρατόπεδο του ΝΑΙ τροφοδοτείται με νέα ισχυρά επιχειρήματα λόγω εγκληματικών λαθών και χειρισμών.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ –αν ήθελε να κερδίσει τον πόλεμο του ΟΧΙ- θα όφειλε να προχωρήσει σε έξι στοιχειώδη βήματα:

1. Να μην απόφευγε τη συζήτηση για το ευρώ και την ΕΕ. Ουδείς θα ψηφίσει ΝΑΙ με κριτήριο τη συμφωνία των δανειστών. Κριτήριο θα είναι ο φόβος για την έξοδο από το ευρώ. Αυτό φαίνεται από τις πρώτες δημοσκοπήσεις, αλλά το βλέπει και κάθε άνθρωπος που συζητά για το δημοψήφισμα. Κάθε φορά που καλλιεργείται ο φόβος για την έξοδο, το ΟΧΙ χάνει και δεν κερδίζει. Το ΟΧΙ ως διαπραγματευτικό χαρτί θεωρείται ανοικτά ανεδαφικό (όπως και όλη η προηγούμενη διαπραγματευτική τακτική), ενώ το ΟΧΙ ως βήμα ρήξης είναι συκοφαντούμενο πανταχόθεν, χωρίς να δίνεται απάντηση. Μονά ζυγά κερδίζει το ΝΑΙ!

2. Να απομακρύνει άμεσα στελέχη της κυβέρνησης, ευρωβουλευτές, βουλευτές, γραμματείς και φαρισαίους που είτε προπαγανδίζουν ανοικτά το ΝΑΙ, είτε καλούν σε συμφωνία πάση θυσία. Αυτά τα στελέχη είναι δηλωμένη πλέον Πέμπτη Φάλαγγα. Πασχίζουν να ακυρώσουν την προσφυγή στο δημοψήφισμα, να εξευτελίσουν το δημοψήφισμα, να υποσκάψουν την κίνηση της ίδιας της κυβέρνησής τους.

3. Να σταματήσει να αναπαράγει χρεοκοπημένες και αναξιόπιστες εκτιμήσεις για τους δανειστές και τους εταίρους και να τους αντιμετωπίσει ως αυτό που είναι: αδιόρθωτους και αδιάλλακτους εκβιαστές.

4. Να κλείσει τα παράνομα ιδιωτικά κανάλια που βυσσοδομούν ενάντια στο λαό και στο δικαίωμά του να αποφασίσει υπό κανονικές και δημοκρατικές συνθήκες. Ούτως ή άλλως σκούζουν όλη μέρα για το «σταλινισμό» της Αριστεράς. Ας τα κλείσει, για να πει έστω και μία φορά αλήθεια ο ΣΚΑΙ.

5. Να αναλάβει το δημόσιο τις διοικήσεις (τουλάχιστον) των τραπεζών, που έτσι κι αλλιώς ανακεφαλαιοποιήθηκαν με λεφτά του δημοσίου και θα έπρεπε ήδη να είναι κρατικές.

6. Να στείλει ελεγκτικά κλιμάκια, βουλευτές, υπουργούς Εργασίας και λοιπούς μανδαρίνους στις επιχειρήσεις που έχουν κατατρομοκρατήσει τους εργαζόμενους κατακρατώντας μισθούς, επιβάλλοντας απλήρωτες άδειες κοκ. Καλές είναι οι δηλώσεις των στελεχάρων στα κανάλια, αλλά η τρομοκρατία αυτών των ημερών στους χώρους δουλειάς, είναι εφάμιλλη και πιο καλά οργανωμένη από αυτή του 1961.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τα όρια και τις αντιφάσεις της κυβερνητικής στρατηγικής για δημοψήφισμα ως μέσο πίεσης προς επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Ο καθένας βλέπει ότι ο τυχοδιωκτισμός της "διαπραγμάτευσης" οδηγεί σε αδιέξοδο και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους.

Όμως παρά τα λάθη και τις εγκληματικές ευθύνες για αυτές τις εξελίξεις που μετέτρεψαν τη βεβαιότητα ενός συντριπτικού ΟΧΙ σε μάχη στήθος με στήθος με ένα ατιμωτικό και θανατηφόρο ΝΑΙ, ο αγώνας συνεχίζεται, κλιμακώνεται, εντείνεται.

Πρώτα από όλα το δημοψήφισμα πρέπει να γίνει. Ο φόβος της ήττας δεν πρέπει να οδηγήσει την κυβέρνηση σε αυτό που κυοφορείται από χθες το βράδυ: Σε μια ατιμωτική απόσυρση του δημοψηφίσματος ή στροφή της κυβέρνησης στο ΝΑΙ. Μια τέτοια εξέλιξη θα βάλει ταφόπλακα στο λαϊκό φρόνημα. Θα δικαιώσει τους τρομοκράτες και τους Ναιναίκους.

Πριν και πέρα από τη νίκη του ΟΧΙ, πρέπει να ηττηθεί το ΝΑΙ.

Το δημοψήφισμα θα είναι η πιο σκληρή αναμέτρηση στις κάλπες της μεταπολίτευσης. Θα είναι μακράν η κρισιμότερη εκλογική μάχη των τελευταίων δεκαετιών. Ένα ΝΑΙ θα μας φέρει όχι μόνο σε νέο μνημόνιο, αλλά σε συντριπτική ήττα του λαϊκού φρονήματος και στρατηγικό χτύπημα στην Αριστερά. Με τη βούλα της λαϊκής ετυμηγορίας οι εκπρόσωποι των δανειστών, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ο Θεοδωράκης και η Γεννηματά θα πανηγυρίζουν πάνω από το πτώμα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, ελεύθεροι να επιβάλουν νέα σκληρότερα μνημόνια, κατ΄εντολή των Γερμανών.

Το δημοψήφισμα είναι μάχη ταξική. Αριστεροί με εισοδήματα θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Δεξιοί που δεν έχουν τίποτα επιπλέον να χάσουν και φτωχοποιήθηκαν θα ψηφίσουν ΟΧΙ. Οι διαφορές ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές συνοικίες θα είναι τρομακτικές.

Πρέπει να ηττηθεί το ΝΑΙ. Να ηττηθεί η αναξιοπρέπεια, ο εξευτελισμός, η εθελοδουλία. Να ηττηθεί ο αργός κοινωνικός και οικονομικός θάνατος που θα φέρει η αποδοχή της συγκεκριμένης πρότασης των δανειστών.

Η μάχη πρέπει να διεξαχθεί άνθρωπο τον άνθρωπο, πόρτα την πόρτα. Κριτήριο είναι η αξιοπρέπεια, κυρίως όμως είναι η ανάγκη επιβίωσης.

Όχι άλλες αυτοκτονίες.

Όχι άλλη μετανάστευση.

Όχι άλλα πέντε χρόνια μνημόνιο.

Να στηθούν οι κάλπες. Να γίνει το δημοψήφισμα. Και να πούμε ΟΧΙ.

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη και η επάνοδος της πολιτικής


Το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη και η επάνοδος της πολιτικής


"Η κυβέρνηση θα μπορούσε να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις έτσι κι αλλιώς και από στρατηγική άποψη όφειλε να το είχε κάνει νωρίτερα"

Αρθρογράφος:
Δημήτρης Παντελακάκης


Η διατήρηση και η επέκταση του κοινωνικού κράτους και των συστημάτων πρόνοιας, η εξάλειψη του αναλφαβητισμού και η μαζική πρόσβαση της νεολαίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η επιτάχυνση της κατανάλωσης πολιτισμικών αγαθών και η είσοδος των αυτόματων και των μηχανών στην καθημερινότητα των μαζών θα ήταν επιτεύγματα αδιανόητα δίχως τη συνθήκη της οικονομικής ευημερίας. Το αξίωμα της σύμπλευσης οικονομίας και πολιτικής συνοδεύει τις αναλύσεις φιλοσόφων, ιθυνόντων και κινημάτων τουλάχιστον από την αυγή των νεότερων χρόνων, απέκτησε δε, στη διάρκεια του 20ου αιώνα, τόσο συμπαγή θεωρητικά στηρίγματα, που είναι δύσκολο ακόμη και να το θέσει κανείς σε αμφισβήτηση. Δικαιούμαστε, ωστόσο, να αναφερθούμε στην αυθαιρεσία εκείνης της πρότασης που ταυτίζει την οικονομική ανάπτυξη με την ευημερία. Το ανεδαφικό αξίωμα που υπηρετεί καθίσταται προκείμενη συγγενών διατυπώσεων, εγγενώς απολογητικών προς το καθεστώς της καπιταλιστικής ανάπτυξης και του κανιβαλιστικού προγραμματισμού που τη διέπει. Συνερμηνεύει τη μαζικοποίηση του πολιτισμικού θεάματος ως πολιτισμική άνθηση και την επέκταση των αρμοδιοτήτων του κράτους στην κοινωνική σφαίρα ως λειτουργική αναβάθμιση των μηχανισμών του. Εντέλει, το βάθεμα του κοινωνικού ελέγχου νομιμοποιείται ως διαρθρωτική βελτίωση και συνάμα ως δίοδος προς την οντολογική ολοκλήρωση του res publica.

Η αποδοχή των ανωτέρω παραλογισμών είναι αναγκαία για την κατίσχυση της σύγχρονης ηγεμονίας, αφού αποτελούν το θεωρητικό υπόστρωμα κάθε πρακτικής στην οποία αντανακλάται ο πολιτικός λόγος της εξουσίας. Ο λόγος αυτός δεν επιδέχεται απόκρισης – γι' αυτό άλλωστε διαδίδεται τόσο εύκολα από τα Μέσα. Στην κοσμοεικόνα που προβάλει, οι άνθρωποι και οι ιδέες τους μπορούν να αναχθούν σε σταθερές και στη βάση εκείνων να αξιολογηθούν όπως ακριβώς συμβαίνει με τα εμπορεύματα. Οι αξίες, τα πρότυπα, τα ήθη και οι στάσεις ζωής μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με βάση την προβλεπόμενη σχέση απώλειας – κέρδους,, να αποτιμηθούν με τρόπο ουδέτερο και εντέλει να χρησιμοποιηθούν εργαλειακά. Εδώ, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί και αντικείμενο του λόγου της εξουσίας. Στην πραγματικότητα βέβαια η “ανάπτυξη” εννοιοδοτείται αποκλειστικά στο πλαίσιο εκφοράς ενός λόγου του οποίου αποτελεί όρο. Έτσι, η οντολογικά αυθαίρετη συνάρθρωση ανάπτυξης – ευημερίας χρησιμοποιείται για την κατασκευή του συστήματος που τη νοηματοδοτεί. Από μία σκοπιά έχουμε να κάνουμε σαφώς με ένα νοητικό κύκλο – από μία άλλη με παραλήρημα.

Το παραλήρημα της εξουσίας διεκδικεί για τον εαυτό του την ισχύ του ορισμού και δεν τιθασεύεται από λογικούς κανόνες, γι' αυτό και από την σκοπιά ενός ελεύθερου ανθρώπου δεν έχει καμία σπουδαία σημασία να διαλεχθεί μαζί του, πόσο μάλλον να το κάνει στο έδαφος που το ίδιο καταλαβαίνει και στο οποίο αναφέρεται. Βλέπουμε σήμερα, για άλλη μία φορά, τους υπαλλήλους του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου να ζητούν, δίχως καμία αιδώ (πως θα μπορούσαν αλλιώς άλλωστε), από τον εξουθενωμένο ελληνικό λαό να παραιτηθεί ακόμη και από το ενδεχόμενο να εγείρει στο μέλλον κάποια αξίωση σχετικά με την αυτοδιάθεση της ζωής του. Οι Έλληνες είδαν τα προηγούμενα χρόνια τους κόπους τους να εξανεμίζονται ενώ, διασύρθηκαν διεθνώς ως λαός ακαμάτιδων και τεμπέληδων. Και αυτό, προκειμένου να εξοφληθεί κάποιο χρέος, το οποίο κανείς δεν έχει πραγματικά καταλάβει πώς έφτασε στις πλάτες τους, ούτε τους λόγους για τους οποίους αυξομειώνεται κάθε τόσο. Το χειρότερο είναι ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν δεν είχαν το χαρακτήρα έκτακτων εισφορών (το χαρακτήρα δηλαδή μιας λεηλασίας, όπως ατυχώς αναφερόταν από την Αριστερά στα πρώτα χρόνια του μνημονίου) αλλά φανερώνουν μία ευρεία, αντιδραστική αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων στο έδαφος του ελληνικού σχηματισμού – ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, στημένο πάνω στη συνθήκη της ήττας της εργατικής τάξης και της υποχώρησης των κοινωνικών κινημάτων συνολικά. Η πολιτική του βάση είναι επιδιώκει την κανονικοποίηση της εκτροπής του ζητουμένου από τα πάνω και στην εμπέδωση του κανόνα της εξαίρεσης. Η ιδεολογία που το διαπερνά είναι η ιδεολογία του κοινωνικού ελέγχου.

Η συγκυβέρνηση ΑΝΕΛ – ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε μία λελογισμένη αντιστροφή αυτής της διαδικασίας, ξεπερνώντας βέβαια κατά πολύ τους όρους που της είχε θέσει η “λαϊκή εντολή” και φτάνοντας στα όρια της ψήφισης μιας απεχθούς συμφωνίας με τους πιστωτές. Παρά τον υστερικό ορυμαγδό της καθεστωτικής Δεξιάς, κανείς από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε με προτεραιότητα την παραμονή της χώρας στο κοινό νόμισμα – αυτή την εγγύηση του την προσέφεραν, με περισσή ομολογουμένως αφοσίωση, οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αντιθέτως, η ψήφος στα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης εξέφρασε για μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας μία διάθεση ρήξης και ταυτόχρονα μία απέλπιδα προσπάθεια να διοχετεύσουν τον πόθο για αλλαγή σε κανάλια που να μην προσβάλουν την κοινωνική σταθερότητα. Παρά τον κοινωνικό Αρμαγεδδώνα του μνημονίου, οι κάτω επέμειναν στο δρόμο του διαλόγου και της εθνικής συμφιλίωσης διεκδικώντας πολύ λιγότερα από τα αυτονόητα. Για διάφορους λόγους η κυβέρνηση καθυστέρησε να θέσει με αποφασιστικότητα το αίτημα των ψηφοφόρων της απέναντι στην αδιανόητη σκληρότητα των θεσμών και επέλεξε να διαπραγματευτεί μέχρι τέλους, παίζοντας στο δικό τους πεδίο και ταράσσοντάς τους στη νομιμότητα.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις έτσι κι αλλιώς -και από στρατηγική άποψη όφειλε να το είχε κάνει νωρίτερα. Προσπάθησε όμως να αποφύγει την σύγκρουση και αδυνατώντας να παίξει σωστά τα διαπραγματευτικά χαρτιά της, οδηγήθηκε σε μεγάλες εκχωρήσεις, που διαγνώστηκαν από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ως δείγμα μιας ταχείας συστημικής ενσωμάτωσης. Οι επιλογές αυτές δημιουργούσαν ένα κλίμα πόλωσης ανάμεσα στο κυβερνητικό κέντρο και το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Το κλίμα αυτό δεν εκφράστηκε μόνο στη βάση και τους ψηφοφόρους, αλλά αγκάλιασε και μέρος της κομματικής ηγεσίας. Επιπλέον, η αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλει έστω την κακή συμφωνία που κατέθεσε ως πρόταση, ταυτόχρονα με την επιμονή της στη συνέχιση της διαπραγμάτευσης, παρά την εξάντληση όλων των χρονικών περιθωρίων, αποτελεί ένα σοβαρό πλήγμα για το γόητρό της. Μπορεί τα γεγονότα να μη βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τη φαντασιακή υπόστασή της ΕΕ ως διεθνική έκφραση της θέλησης των λαών της Ευρώπης, σίγουρα πάντως δεν την επικυρώνει. Αυτή η εξέλιξη – ενδεχομένως αναμενόμενη για τις μάζες που βρίσκονται εκτός του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ – συνιστά για την κυρίαρχη οπορτουνιστική ομάδα του κόμματος μία εσωτερική ήττα, έστω στο επίπεδο της θεωρίας. Γιατί ακόμη και αν θα μπορούσαμε να δούμε, στον ορίζοντα της Ιστορίας, την ΕΕ να μετασχηματίζεται σε “σπίτι των λαών”, η σημερινή σύνθεση των θεσμικών της οργάνων αντανακλά ξεκάθαρα την ηγεμονία του κεφαλαίου στο εσωτερικό της, η δε στάση τους κατά τους πέντε μήνες της διαπραγμάτευσης δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για όσους σκέφτονταν ότι η ηγεμονία αυτή είναι δυνατό να διαρραγεί από τα μέσα.

Η αυτονόμηση του οικονομικού – τεχνικού πεδίου από το πολιτικό – διαχειριστικό και η τάση υποκατάστασης των λειτουργιών του δεύτερου, είναι μία διαδικασία μέσα από την οποία πραγματώνεται το παραλήρημα της εξουσίας. Αντανακλάται σαφώς στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών Διεθνών Οργανισμών και αυτό επισημαίνεται για παράδειγμα από τις μεγάλες αρμοδιότητες του Eurogroup και την έλλειψη κεντρικής πολιτικής ηγεσίας. Υποχρεωμένη να διαγωνιστεί σε αυτό το πεδίο, κυβέρνηση παρά τα όσα πολιτικά της όπλα, δεν κατάφερε να διαπραγματευτεί παρά μόνο υπό τους όρους της εμφανιζόμενης ως ουδέτερης γλώσσας των αριθμών. Παρά τις ατελέσφορες προσπάθειές της και ιδιαίτερα εκείνες του υπουργού οικονομικών να διαλεχτεί στη βάση αυτού του κώδικα, η αποτυχία της διαπραγμάτευσης υπήρξε ολοκληρωτική. Μέσα από αυτή την αποτυχία ωστόσο αναδείχτηκε με τρόπο αδιαμφισβήτητο ο ταξικός προσανατολισμός των προτάσεων των εταίρων και τούτο ενέχει ένα θετικό στοιχείο, δηλαδή την πλέρια αποκάλυψη του αστήριχτου λόγου της εξουσίας.
Έτσι, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της κυβέρνησης, το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη αποκτά μία πολυδιάστατη πολιτική σημασία. Άσχετα από το ερωτηματικό σημαίνον, η ουσία του ζητήματος αφορά την πραγματικότητα της ρήξης και το αν ο λαός είναι διατεθειμένος να μετέχει σε αυτή. Εάν τώρα η κυβέρνηση θα επανέλθει στις διαπραγματεύσεις ή όχι, αν ακόμη θα επιχειρήσει να εφαρμόσει στο εσωτερικό τα μέτρα που η ίδια πρότεινε κατά το τελευταίο στάδιο της διαπραγμάτευσης ή αν θα προχωρήσει επιτέλους στην εφαρμογή του προγράμματος για το οποίο εκλέχτηκε, αυτά είναι δευτερογενή ερωτήματα. Περιπλέκοντας τη συζήτηση γύρω από αυτά, εκφεύγουμε του ζητουμένου που είναι να αποφανθούμε αν ως ελληνικός λαός αξιώνουμε ή όχι την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στη χώρα μας. Το βέβαια ίδιο ισχύει και με τα ερωτήματα που τίθενται από τη Δεξιά – αν η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, αν θα χρεοκοπήσει οικονομικά, αν θα αναζητήσει νέες διεθνείς συμμαχίες, ποιες θα είναι αυτές κλπ.
Μία ενδεχόμενη επικύρωση της αποδοχής της πρότασης των δανειστών, θα σήμαινε όχι μόνο την παραίτηση της κυβέρνησης– αλλά και μία ταυτόχρονη υποχώρηση του λαϊκού παράγοντα. Αν, ενδεχομένως, οι θεσμοί επανέλθουν νωρίτερα από τις 5 του Ιούλη με κάποια αντιπρόταση εγγύτερη στις κυβερνητικές επιδιώξεις για “έντιμο συμβιβασμό”, τότε, σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, υπάρχει η πιθανότητα είτε να αποσυρθεί το δημοψήφισμα, είτε η κυβέρνηση να αλλάξει στάση ζητώντας από το λαό να ψηφίσει θετικά. Το πιθανότερο είναι ότι ο υπουργός απλώς δεν έχει αποδεχτεί εκείνο που επίμονα υποδεικνύει η πραγματικότητα: Το ζήτημα της ρήξης δεν ανήκει στο πια πεδίο της αρμοδιότητάς του – και βασικά ποτέ δεν άνηκε εκεί.

Στις πολιτικές επιστήμες, ο λεγόμενος “νόμος του Τοκβίλ” υποστηρίζει ότι ένας λαός δεν ξεσηκώνεται όταν βρίσκεται καθηλωμένος στον πάτο της εξαθλίωσης, αλλά όταν έχοντας καταφέρει μια μικρή νίκη, πειστεί ότι η διαιώνιση της αθλιότητας δεν είναι μονόδρομος. Έτσι, ενώ μια ενδεχόμενη νίκη της δημοκρατικής φωνής στο δημοψήφισμα έχει από μόνη της πολύ αμφίβολη υλική σημασία για το λαό, η σπουδαιότητά της πολλαπλασιάζεται στο βαθμό που ανοίγει προοπτικές για την ανάταση των κοινωνικών κινημάτων. Μία ενδεχόμενη ήττα, αντίστοιχα, θα σήμαινε αφενός σημαντική υποχώρηση για το δημοκρατικό και το λαϊκό κίνημα και αφετέρου την μια σοβαρή κρίση εκπροσώπησης σε καθεστώς ενδυνάμωσης του συντηρητικού λόγου. Έχουμε δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση, ένα ανοιχτό πεδίο πόλωσης της αντιπαράθεσης των εξουσιαστικών κέντρων με ενδεχόμενο μέσο διαχείρισης της κρίσης το άλμα προς τον ολοκληρωτισμό. Άλλωστε το ζήτημα του δημοψηφίσματος είναι η αναζήτηση μιας πολιτικής διεξόδου για τη χώρα και αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση του ΟΧΙ.
Η υιοθέτηση μιας σκοπιάς που να αναζητά τον ελάχιστο κοινό διαιρέτη ανάμεσα στις διάφορες τάσεις του λαϊκού – δημοκρατικού κινήματος είναι σήμερα υπόθεση στρατηγικής σημασίας. Το σύνολο της Αριστεράς, σοσιαλδημοκρατικής, κομμουνιστικής, αντιεξουσιαστικής και ανανεωτικής, όπως και το σύνολο του δημοκρατικού λαού και των ατόμων που νοιάζονται για την υπόθεση της συλλογικής χειραφέτησης, έχουν ηθική ευθύνη και ιστορική υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του συλλογικού ΟΧΙ. Το πώς θα αξιοποιηθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα από την κυβέρνηση, τα κινήματα, αλλά και την παρακρατική μαφία του φασισμού είναι μία εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, που όμως θα εκτυλιχτεί σε δεύτερο χρόνο. Το επίδικο της Κυριακής είναι αν θα τολμήσουμε να διαρρήξουμε το κάστρο της πολιτικής και αν θα αξιώσουμε ότι ο λαός μας επιμένει να γίνει “νοικοκύρης στον τόπο του”. Η αναμονή της ετυμηγορίας μας έχει ήδη βραχυκυκλώσει το λόγο της εξουσίας. Προσπερνώντας τις τραυλές απειλές που προσπαθούν απελπισμένα να αρθρώσουν οι οπαδοί του, την Κυριακή θα εκπέμψουμε το δικό μας μήνυμα: Η δημοκρατία δεν ηττήθηκε. Οι λαοί μπορούν να γράψουν την ιστορία τους


Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/apopsin/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-5%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82#ixzz3edQ0uTVZ