Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Mέρες του ’41 στα δημόσια MME

Mέρες του ’41 στα δημόσια MME

Mέρες του ’41 στα δημόσια MME (1)
O βόμβος που ακούστηκε στο ραδιόφωνο, το σκοτάδι που έπεσε στις τηλεοπτικές οθόνες επαναλαμβάνουν, διόλου τυχαία, την αντίστοιχη πρακτική των ναζί τότε που εισέβαλλαν στην Eλλάδα.
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν (κακόγουστη και απάνθρωπη) φάρσα, που έλεγε και ο Mαρξ,  με βασικά συστατικά της την πλήρη κατάργηση του Συντάγματος και των ελάχιστων, έστω, δημοκρατικών εγγυήσεων που μέχρι πρότινος παρείχε το ούτως ή άλλως βαθύτατα ταξικό πολιτικό σύστημα.
Tουτέστιν, Σαμαρκεδίκογλου ζιγκ χάιλ!

Mέρες του ’41 στα δημόσια MME (2)
Oύτε οι χούντες, οι δικές μας αλλά και αυτές των άλλων χωρών, δεν αποτόλμησαν μια τέτοια φαιά, εμετική πράξη, όπως η απόφαση του ακροδεξιού μορφώματος που κυβερνά αυτή τη χώρα, με τη συναίνεση των δύο εταίρων του, που με την πλήρη μέχρι σήμερα συναίνεσή τους επέτρεψαν την πλήρη φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου, ως προϋπόθεση για την φτωχοποίηση, σε βαθμό εξόντωσης, της έμψυχης συνιστώσας της, του λαού.
Oι γκαιμπελικού ύφους και περιεχομένου δηλώσεις του Aντώνη Σαμαρά, για την αυθαίρετη, αντισυνταγματική, και μη διαθέτουσα καν τη δεδηλωμένη πλειοψηφία πράξη νομοθετικού περιεχομένου βάσει της οποίας η EPT κλείνει για να μετατραπεί σύντομα σε νέα, ασφυκτικά ελεγχόμενη, YENEΔ, αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές. 
Mέρες του ’41 στα δημόσια MME (3)
H EPT δεν είναι δική τους, δική μας είναι. Eμείς την πληρώνουμε μέσω της ΔEH, εμείς τη βλέπουμε, εμείς αναγνωρίζουμε σ’ αυτήν την όποια ουσία, την -όποια, περιορισμένη οπωσδήποτε, και συχνότατα υποκύπτουσα σε κυβερνητικές πιέσεις και εντολές, αλλά σαφώς μεγαλύτερη από τα ιδιωτικά παπαγαλοκάναλα- πολυφωνία, την όποια προσφορά της στον πολιτισμό.
Mέρες του ’41 στα
δημόσια MME (4)
H, τάχα μου, σολομώντεια απόφαση του Συμβουλίου της Eπικρατείας, έχει προφανή στόχο την άρση του αδιεξόδου που προέκυψε στην τρικομματική κυβέρνηση.
Παρά ταύτα, σήμερα που γράφονται αυτά τα σχόλια, η EPT δεν έχει εκπέμψει επίσημα, όπως απαιτεί η άμεσα εκτελεστή απόφαση.
«Ποτέ πιά φασισμός!» φωνάζαμε στη μεταπολίτευση, τύφλα να ’χει ο φασισμός, διαπιστώνουμε σήμερα, με υψωμένη -πάντα- τη γροθιά, στους λαϊκούς αγώνες, που ξαναζωντανεύουν.
Mέρες του ’41 στα δημόσια MME (5)
Kάτω τα χέρια από την EPT, φαιόχρωμα κοράκια.
Όλοι στον αγώνα για την άμεση επαναλειτουργία της, την άμεση επαναπρόσληψη των εργαζομένων, την άμεση ανατροπή της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και των απεχθών πολιτικών εκφραστών της, των συναποτελούντων την τρόικα εσωτερικού.
O μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν γίνεται.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, www.m-lkke.gr




Εικόνα μας είναι και μας μοιάζει


Εικόνα μας είναι και μας μοιάζει
                                    Σκίτσο του Ηλία Μακρή απο την Καθημερινή


του Γιώργου Καραμπελιά
Ο συμβολισμός του κυβερνητικού διδύμου –ο ιππότης της ελεεινής μορφής και ο Σάντσο Πάντσα– κλείνει μέσα του την ίδια τη φύση της μεταπολίτευσης στον επιθανάτιο ρόγχο της. Τα δύο κόμματα που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, βρίσκονται μαζί λίγο πριν από την τελευταία βουτιά στην οριστική ανυποληψία και ανυπαρξία. Οι δύο άσπονδοι εχθροί-συνεταίροι της μεταπολίτευσης, που κάποτε εκπροσωπούσαν το 80% τουλάχιστον του ελληνικού λαού, βρίσκονται σήμερα να συγκροτούν μια κυβέρνηση μειοψηφίας (μεταξύ του 25-30%) σέρνοντας τον χορό του Ζαλόγγου που οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση και παρακμή. Μέσα από μια διαδικασία συγκρούσεων και προσεγγίσεων, που κράτησαν σαράντα χρόνια, συρρικνώθηκαν τελικά στο σκληρό πυρήνα του δωσιλογισμού. Σε όλη μας τη διαχρονία το νεώτερο ελληνικό κράτος, υπήρχε και ένα 20-25% που στήριζε την τάξη, την ησυχία και την υποταγή με οποιοδήποτε τίμημα. Δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες στην κατοχή, κρυφοί και φανεροί οπαδοί της χούντας μέχρι το 1973, οπαδοί της εκχώρησης σήμερα της διακυβέρνησης της χώρας ανοικτά στις ξένες δυνάμεις και τους Γερμανούς. Μοιάζει ως εάν το νεώτερο ελληνικό κράτος να έκανε τον κύκλο του – καθοδικό από τον Όθωνα και τη βαυαρική αντιβασιλεία, στον Σόιμπλε και την Μέρκελ.
Και το δυστύχημα είναι πως απέναντι στις δυνάμεις της υποτέλειας βρίσκεται μια κατακερματισμένη κοινωνία και μια ανίκανη αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που συνεχίζει να κινείται στο ίδιο ιδεολογικό και πνευματικό τοπίο της μεταπολίτευσης ως εάν το φίδι να δαγκώνει την ουρά του. Μιλάμε σήμερα για την «Χρυσή Αυγή» ξεχνώντας ότι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης η Εθνική Παράταξη των χουντοβασιλικών συγκέντρωνε κάποτε ανάλογα εκλογικά ποσοστά, ενώ η τότε αξιωματική αντιπολίτευση της «ελπιδοφόρου» δεκαετία του 1970 διέθετε έναν πραγματικό Ανδρέα και όχι την απομίμηση του.
Το δυστύχημα είναι λοιπόν, πως οι Έλληνες βρίσκονται μία μόλις στιγμή πριν βουτήξουν στο χάος, πνευματικά και ηθικά ανέτοιμοι να το αντιμετωπίσουν, διότι είναι προφανές πως αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση τέλους. Πάλι τα ίδια αστεία και τετριμμένα θα ακουστούν για την σωτηρία της χώρας, «την τελευταία προσπάθεια» όταν όλοι πια γνωρίζουν πως από υποχώρηση σε υποχώρηση, από παλινωδία σε προδοσία φθάσαμε πλέον στο τέρμα της διαδρομής των τεσσάρων χρόνων, μετά την οποία το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα θα έχει χάσει πλήρως την αυτονομία του και θα εξαρτάται απόλυτα από τη βούληση των μεγάλων δυνάμεων και κατεξοχήν των Γερμανών. Πλέον το εάν σε μερικούς μήνες η Ελλάδα θα έχει βυθιστεί σε μια νέα κρίση που θα σηματοδοτεί και την έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και την ευρωζώνη, εξαρτάται από τις καλές προθέσεις και τους συσχετισμούς των γεωπολιτικών προθέσεων και στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων. Εξ ου και η κατάθλιψη, η κρίση της σχιζοφρένειας, το αδιέξοδο των Ελλήνων. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Το σκηνικό της παρακμής
Όσοι από την αρχή παρακολουθούν έστω και για λίγο τις απόψεις και τις τοποθετήσεις μας θα έχουν παρακολουθήσει την αντίθεσή μας προς λαϊκίστικες επιλογές τύπου, «έξοδος από το ευρώ», «αυτόνομη πορεία εδώ και τώρα» και άλλα παρόμοια. Με επιμονή και με μεγάλη αγωνία προσπαθήσαμε να δείξουμε πως μια τέτοια επιλογή όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη παραγωγική υποδομή, και οι ανάλογες πολιτικές δυνάμεις, και όταν ένα μεγάλο μέρος των «εταίρων μας» και ειδικά οι Γερμανοί και η βόρεια συμμαχία αυτό ακριβώς επεδίωκαν –όπως το παραδέχτηκε πρόσφατα ο Γιουνκέρ– θα ήταν σαν να θες να σβήσεις την πυρκαγιά με βενζίνη.
Και όμως όλοι γνωρίζουν πως η κύρια μέριμνα του χώρου μας υπήρξε πάντοτε η οικοδόμηση μιας χώρας και μιας κοινωνίας αυτόνομης και αυτεξούσιας. Γι’ αυτό και πολλοί μας κατηγόρησαν ότι δεν εφαρμόζουμε όλα αυτά που διακηρύσσαμε και πως θα έπρεπε να συνταχθούμε με τους οπαδούς «του ρίσκου».
Η άρνησή μας στηριζόταν σε μια βασική σκέψη. Πως ο ελληνικός λαός, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μία φάση βαθύτατης παρακμής και πως δεν είχε ούτε τις οικονομικές ούτε τις πνευματικές, ούτε τις πολιτικές προϋποθέσεις για να επιχειρήσει μια τέτοια έξοδο, η οποία θα κατέληγε πιθανότατα σε νέες, ίσως και τελεσίδικες, συρρικνώσεις. Κάποιοι μιλούσαν για την φύση του Έλληνα, που μπροστά στα δύσκολα κατορθώνει να σηκωθεί και πάλι και να αντισταθεί. Ξεχνούν ωστόσο, ότι αυτή η «φύση» ήταν πάντα συνδεδεμένη με την ύπαρξη ενός παραγωγικού ιστού, αγκιστρωμένου στην αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, σε ένα λαό μαθημένο να ζει με τα λίγα και ικανό να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις όπως εκείνη του έπους του ’40 και της εθνικής αντίστασης.
Ξεχνούν λοιπόν ότι στο μεταξύ στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο ελληνικός λαός ως σώμα και όχι μόνο οι ηγεσίες του, εισήλθε σε μια βαθύτατη παρακμή, έχασε την παραγωγή και τα αγροτικά στρώματα, έχασε τη βιομηχανία, έχασε την πνευματική του παράδοση, έχασε τη νεολαία που παρήγαγε σε μεγάλους αριθμούς μια ισχυρή δημογραφία (οι γιαγιάδες μας έκαναν πέντε και δέκα παιδιά). Η Ελλάδα διέθετε έναν πληθυσμό νεανικό, λιτό, παραγωγικό ενώ αντίθετα στη μεταπολίτευση έχουμε έναν πληθυσμό γερασμένο, έξω από παραγωγικές δραστηριότητες που έχει καταντήσει γκαρσόνι των ξένων τουριστών με μια νεολαία μαθημένη στον πιο άθλιο αμερικάνικο τρόπο ζωής, ακριβώς γιατί είναι μιμητικός. Μεταβληθήκαμε σε μια δουλοκτητική κοινωνία όπου οι ξένοι δούλευαν γι’ αυτήν ενώ ο Έλληνας μεταβλήθηκε στον κύριο «εισαγόμενο».
Αυτό λοιπόν ήταν και το μεγάλο κατόρθωμα της μεταπολίτευσης. Ό,τι ολοκλήρωσε την παρασιτική ενσωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας στη Δύση, την οποία για αιώνες προωθούσαν οι άρχουσες ελίτ της χώρας, παρασιτοποιώντας το ίδιο το λαϊκό σώμα. Γι’ αυτό, και όταν η Δύση μπήκε σε κρίση, οι ξένοι δανειστές και τα ξένα αφεντικά, επέβαλαν τους πιο σκληρούς όρους στους υποτακτικούς τους. Και γι’ αυτό αυτοί οι υποτακτικοί δεν είχαν πραγματική δυνατότητα αντίστασης. Γιατί είναι εξαρτημένοι όπως τα πρεζάκια από το χρήμα, τις ιδέες, τον τρόπο ζωής των κυριάρχων. Γι’ αυτό, και τα αλλεπάλληλα «σχέδια Ανάν» γι’ αυτό η Ρεπούση και οι Λιάκοι, γι’ αυτό η κυριαρχία των εθνομηδενιστών στην εκπαίδευση, στον τύπο, στα κόμματα. Όλο το πασοκικό και αριστερό παραμύθι του αλώβητου λαού και της κακής δεξιάς, είναι μια απάτη και μια αυταπάτη, ένα φύλο συκής για να κρύψει την παρακμή του ίδιου αυτού του λαϊκού σώματος.
Γι’ αυτό λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια και στη διάρκεια της κρίσης έχουμε επιλέξει μια στρατηγική που ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις πραγματικότητες. Αυτό το μοντέλο θα καταστραφεί αναπόφευκτα και ένας λαός κακομαθημένος από τους νταβατζήδες του θα πρέπει να ανακτήσει τα αντιστασιακά του ανακλαστικά –τα πραγματικά και όχι τα ψευδώνυμα– τα οποία είχε χάσει. Θα πρέπει να ξανασκύψει στην παραγωγή του, να επιστρέψει στην ελληνική παιδεία, να φτύσει τα τουρκοκάναλα, να αποκτήσει εκείνα τα μέσα που θα επιτρέψουν σε ένα λαό μεσήλικων να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα πραγματικότητα.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί και πως δεν υπάρχουν γρήγοροι πολιτικοί και συνειδησιακοί μετασχηματισμοί όπως συμβαίνει π.χ. σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αραβίας ή ακόμα και της γειτονικής Τουρκίας, ξεχνώντας πως η χώρα μας είναι όχι μόνο παρασιτική αλλά και γερασμένη. Και ένας λαός μεσηλίκων που έχει αποκτήσει για τουλάχιστον σαράντα χρόνια συνήθειες, πολιτικά ανακλαστικά, πνευματικές ροπές, δεν μπορεί να μετασχηματιστεί με μεγάλη ταχύτητα. Οι δε νέοι μας έχουν μάθει σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής ώστε η πρώτη τους σκέψη είναι η μετανάστευση και η φυγή.
Γι’ αυτό λοιπόν, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους διάφορους δημοκόπους που κηρύσσουν και εφευρίσκουν θαυματουργές λύσεις (κάποιος μπαρούφας υποστήριζε πρόσφατα ότι σε μια εβδομάδα μπορεί να λύσει το οικονομικό πρόβλημα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, δηλαδή να ανατρέψει την ιστορική τάση  της παρακμής της Δύσης έναντι της Ανατολής).

Ένας μακρύς αγώνας μετασχηματισμού
Μία και μόνη απάντηση υπάρχει, ένας μακρόχρονος και πολυμέτωπος αγώνας, ένας αγώνας «ανταρτοπολέμου», ικανός να συγκροτήσει σταδιακά ένα νέο πνευματικό και πολιτικό υποκείμενο· από τον παλιό παρακμασμένο παρασιτικό λαό της μεταπολίτευσης να οικοδομήσει κάτι καινούργιο. Γι’ αυτό, και αγώνες όπως αυτός της ΕΡΤ, έστω και αν διεξάγεται από δυνάμεις συνδεδεμένες με το παλιό διεφθαρμένο σύστημα, είναι ένας θετικός αγώνας, γιατί μετασχηματίζει τις συνειδήσεις και τις πρακτικές των ίδιων των ανθρώπων, μετασχηματισμό χωρίς τον οποίο δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να κάνουμε κανένα βήμα μπροστά.
Πρέπει εμείς, οι κουρασμένοι, οι γερασμένοι, οι αλλοτριωμένοι να απορρίψουμε την παρακμή μας, μέσα από μια πικρή και επίπονη διαδικασία χτίζοντας σταδιακά ένα νέο αντιστασιακό και αγωνιστικό ήθος. Από τις Σκουριές, την ΕΡΤ, τις μικροαπόπειρες της αλληλέγγυας οικονομίας, καθώς και της αλληλεγγύης στους πληττόμενους Έλληνες όπου για την ώρα πρωτοστατεί μόνο η εκκλησία· από τη συρρίκνωση των εισαγωγών που μειώνει τον παρασιτισμό μας, την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης· να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε αυτό το νέο οικονομικό πρότυπο και ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα έχει υπερβεί θετικά και όχι απλά δια της καταστροφής του, το μεταπολιτευτικό πρότυπο. Και μέσα από αυτά, μέσα από παρατεταμένους αγώνες, θα διαμορφωθούν και τα νέα πολιτικά υποκείμενα, μεταλλάσσοντας παλιές πολιτικές δυνάμεις και αναδεικνύοντας νέες.
Έτσι λοιπόν, για όλους τους αγανακτισμένους φίλους που δεν αντέχουν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου, που δεν αντέχουν τον Άδωνι και την Γεννηματά, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως εικόνα τους είμαστε και τους μοιάζουμε. Το ότι πλέον δεν τους αντέχουμε είναι ένα θετικό βήμα, μόνο που πρέπει να ξέρουμε πως αποτελούν ένα κομμάτι του εαυτού μας που πρέπει να πετάξουμε. Το ερώτημα είναι πότε και πως θα αναδείξουμε κάτι ριζικά διαφορετικό στη θέση τους. Και αυτό θέλει κόπο, δουλειά, οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων και όχι βέβαια ονοματοδοσίες, Ερνέστους και Σλαβόϊ.
Κατανοούμε, και είναι φυσικό άλλωστε, πως απέναντι στο κυβερνητικό άγος οι άνθρωποι ψάχνουν λύσεις με βάση αυτά που υπάρχουν. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να υποχρεώσουμε και τις αντιπολιτευόμενες πολιτικές ηγεσίες σε περισσότερη σοβαρότητα, περισσότερη επαφή με τον τόπο τους και την ιστορία του. Θα πρέπει να τους υποχρεώσουμε να αρχίσουν να ξεφεύγουν οι ίδιοι από τα φθαρμένα κλισέ και το διεφθαρμένο παραγοντίστικο τρόπο με τον οποίο γινόταν η πολιτική στην μεταπολίτευση σε όλους τους χώρους, σε όλα τα ιδεολογικά μήκη και πλάτη. Θα πρέπει ο λαός, να μετασχηματίσει την απόρριψη και την αηδία του σε νέες θετικές και δημιουργικές προτάσεις. Θα πρέπει να υποχρεώσει τον εθνομηδενιστικό πυρήνα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς να χαθεί στα μετόπισθεν και να αναδείξει τις πατριωτικές και αυτόκεντρες φωνές.
Στο μεταξύ θα έχουμε τους κυβερνήτες και τις αντιπολιτεύσεις που μας ταιριάζουν. Καθόλου τυχαία εξάλλου, όλοι ψάχνουν αυτά τα χρόνια τη χαρισματική προσωπικότητα που θα εφεύρισκε ως εκ θαύματος κάποια λύση. Πιστεύω πλέον να κατάλαβαν πως οι μεγάλες προσωπικότητες αναδεικνύονται και από λαούς που έχουν ξεπεράσει την παρακμή τους. Διαφορετικά ακόμα και όσες υπάρχουν είναι υποχρεωμένες να τρώνε το βρώμικο ψωμί που φτιάχνουν οι φούρνοι μας.
Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε τα θετικά από τούτη την κρίση. Μια κρίση που ξεγύμνωσε ακόμα περισσότερο την μνημονιακή εξουσία, οδηγεί στην εξαφάνιση το εθνομηδενιστικό thinktank της μεταπολίτευσης –λέγε με ΔΗΜΑΡ– και προπαντός ανέδειξε νέες αντιστάσεις στην ελληνική κοινωνία μέσα από το κίνημα της ΕΡΤ, ενώ αποκαθήλωσε οριστικά και τελεσίδικα τον Αντώνη Σαμαρά, αποδεικνύοντας πως είναι από την ίδια πάστα με τον παλιό του συμφοιτητή. Η κυβερνητική παρέα της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια. Και η Νέα Δημοκρατία θα έχει σύντομα την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Είμαστε υποχρεωμένοι, πολλαπλασιάζοντας τις προσπάθειές μας, να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση νέων εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων που θα έχουν συνείδηση των διακυβευμάτων. Και αυτό όπως δείξαμε απαιτεί τον ίδιο τον δικό μας μετασχηματισμό. Σε μια τέτοια βάση, μπορούμε και το οικονομικό μας πρόβλημα να επιλύσουμε, πατώντας στις δικές μας δυνάμεις, και αν χρειαστεί να φύγουμε από το ευρώ, να επιλέξουμε εμείς πότε θα το κάνουμε.

26-6-2013                                                                                                           Γιώργος Καραμπελιάς

Υ.Γ Και πάνω από όλα απαιτείται μια πνευματική επανάσταση που θα απαγορεύει στους αλητήριους νταβατζήδες των ΜΜΕ να αποχαυνώνουν καθημερινά έναν λαό που έχει ανάγκη από θετικά πρότυπα. Προφανώς, δε ως πρώτο βήμα, πρέπει να απαιτήσουμε μια νέα ΕΡΤ, από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που ελπίζουμε ότι η συμμετοχή τους σε αυτό τον αγώνα, θα τους κάνει να έλθουν πιο κοντά στον ελληνικό λαό και τις αγωνίες του, θα τους κάνει να πάψουν να παίζουν μονόχορδα το παιγνίδι του συστήματος, πνίγοντας κάθε άλλη φωνή. Εξάλλου, έχουν πάψει πλέον να είναι προνομιούχοι και ελπίζω να αποδείξουν πως άξιζαν τη συμπαράστασή μας.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Η ΕΛΜΕ Ξάνθης μας δείχνει τον δρόμο.

Η ΕΛΜΕ Ξάνθης μας δείχνει τον δρόμο:
 
 
.
Μηνύσεις από την ΕΛΜΕ Ξάνθης σε όποιον αναφέρεται υβριστικά ή απαξιωτικά για τους καθηγητές
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Η ΕΛΜΕ Ξάνθης αποφάσισε να έρθει  σε επαφή με τον Δικηγορικό Σύλλογο Ξάνθης, προκειμένου να  διερευνηθεί   η δυνατότητα μηνυτήριας αναφοράς για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον όποιου/ας αναφέρεται υβριστικά ή απαξιωτικά για τον κλάδο.
Σχετικά με τις επικείμενες απολύσεις καθηγητών η ΕΛΜΕ αποφάσισε στην περίπτωση που μέσα στο καλοκαίρι τεθεί σε διαθεσιμότητα ή απολυθεί έστω και ένας/μια συνάδελφος/ισσα να  καλέσει άμεσα την επόμενη μέρα συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Διεύθυνση Β/θμιας, με σκοπό να ακολουθήσουν κινηματικές δράσεις.
Η ΕΛΜΕ Ξάνθης έχει προγραμματίσει για αύριο Παρασκευή 28/6/2013 στις 2 το μεδημέρι προειδοποιητική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Διέυθυνση Δευτρεοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Θέμα: Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης της 26ης/6/2013

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Στη Γενική Συνέλευση που έγινε χθες (26/6/2013) στο Αμφιθέατρο του 1ου Γυμνασίου Ξάνθης:
- έγινε ενημέρωση από τον αναπληρωτή αιρετό στο ΠΥΣΔΕ Γ.Βασιλειάδη, σχετικά με τον «ονομαστικό χαρακτηρισμό υπεράριθμων εκπ/κών, σε κλάδους και ειδικότητες στα σχολεία Δ.Δ.Ε. Ξάνθης», που συζητήθηκε στο ΠΥΣΔΕ.
- συζητήθηκαν τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο, με αιχμή τις επικείμενες διαθεσιμότητες/απολύσεις και την απάντηση του κλάδου σ’ αυτές.
Αποφασίστηκε:
-  Η άμεση αναζήτηση από την ΕΛΜΕ νομικής στήριξης στα θέματα που μας απασχολούν, ώστε να είμαστε έτοιμοι/ες για οτιδήποτε συμβεί. Για το σκοπό αυτό θα έρθουμε σε επαφή με τον Δικηγορικό Σύλλογο Ξάνθης, ο οποίος θα μας κατευθύνει για τον αποτελεσματικότερο τρόπο κίνησης. Στο πλαίσιο αυτό θα διερευνηθεί και η δυνατότητα μηνυτήριας αναφοράς για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον όποιου/ας αναφέρεται υβριστικά ή απαξιωτικά για τον κλάδο.
- Στην περίπτωση που μέσα στο καλοκαίρι τεθεί σε διαθεσιμότητα ή απολυθεί έστω και ένας/μια συνάδελφος/ισσα το ΔΣ της ΕΛΜΕ θα καλέσει άμεσα την επόμενη μέρα συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Διεύθυνση Β/θμιας, με σκοπό να ακολουθήσουν κινηματικές δράσεις. Για τον σκοπό αυτό ζητούμε από τους συνδέσμους των σχολείων να μας στείλουν κατάσταση των συναδέλφων/ισσών με τηλέφωνα επικοινωνίας και mail (σε excel αν είναι δυνατόν), ώστε να γίνεται άμεση επαφή με τους/τις συναδέλφους/ισσες.
- Προειδοποιητική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Β/θμια την Παρασκευή 28/6/2013 στις 2μμ.
- Όλα τα παραπάνω θα κοινοποιηθούν και στις άλλες ΕΛΜΕ ώστε να οργανωθούν και από αυτές ανάλογες δράσεις και θα κατατεθούν για συζήτηση στο συνέδριο της ΟΛΜΕ.
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ
H Πρόεδρος 
Λουκοπούλου Μαρία  
      Ο Γραμματέας
Ψωμακέλης Κλεομένης

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Τι είναι το SOSTE TO NEPO- Κάλεσμα

Τι είναι το SOSTE TO NEPO- Κάλεσμα

Συμπολίτισσα, Συμπολίτη,

Η Κυβέρνηση  ετοιμάζεται να πουλήσει το νερό της Θεσσαλονίκης! Έχει ήδη ξεκινήσει ο διαγωνισμός από το ΤΑΙΠΕΔ για να πουληθεί το 51% της ΕΥΑΘ.

Το δώρο της Φύσης, το νερό, αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα και χαρίζεται σε ιδιώτες. Ένα φυσικό και δημόσιο αγαθό θα γίνει ιδιωτικό μονοπώλιο.

Όπου εφαρμόστηκε η ιδιωτικοποίηση του νερού ΑΠΕΤΥΧΕ και οδήγησε σε:
• Υπέρογκη αύξηση των λογαριασμών ύδρευσης και αποχέτευσης.
• Εξάντληση των υδάτινων αποθεμάτων.
• Κακή συντήρηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης.
• Αύξηση των απωλειών νερού.
• Υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και του περιβάλλοντος.

Η ΕΥΑΘ προσφέρεται στο βωμό του κέρδους των ιδιωτών. Την κοινωνική πολιτική μιας Δημόσιας ΕΥΑΘ, δεν πρόκειται να την εφαρμόσει καμιά ιδιωτική εταιρεία.
Σήμερα πολύ από εμάς αδυνατούμε να πληρώσουμε ακόμη και το νερό, τι θα συμβεί αύριο όταν έρθουν οι ιδιωτικές εταιρείες; Θα επιτρέψουμε να διακόψουν το νερό από νοσοκομεία, σχολεία και πάρκα;
• ΟΧΙ στην Ιδιωτικοποίηση του νερού.
• ΟΧΙ στην πώληση της ΕΥΑΘ.

Η ΕΥΑΘ είναι κερδοφόρος, χωρίς δάνεια και υποχρεώσεις. Γιατί να πουληθεί σε ιδιώτες μια κερδοφόρα επιχείρηση; Η τιμή πώλησης της ΕΥΑΘ θα αποσβεστεί σε βάθος 4ετίας από τα κέρδη της.

Σε Παρίσι, Βερολίνο, Νίκαια, Γκρενόμπλ κ.α, διώχνουν τις ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης & αποχέτευσης και εδώ πάνε να μας τις επιβάλουν. Οι Ολλανδοί απαγορεύουν με νόμο το ξεπούλημα του νερού. Οι Ιταλοί το απαγόρευσαν με δημοψήφισμα. Οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί έχουν μόνον Δημοτικές Επιχειρήσεις.

Φτάνει πια!
Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα!
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, δεν δεχόμαστε την ιδιωτικοποίηση του!
ΟΛΟΙ μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε!
Σε αυτόν τον αγώνα ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και πρέπει να το δείξουμε!

Ενημερωνόμαστε, στηρίζουμε, συμμετέχουμε στο  Συντονιστικό πολιτών και φορέων «SOSτε το ΝΕΡΟ!»
Ειδικότερα την Πέμπτη στις 19.00 θα πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο έξω από το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, ενώ στις 21.00 θα ακολουθήσει συναυλία και «τα παραμύθια τουνερού»μετηνΚατερίναΚλεάρχου.

Στη συναυλία θα συμμετέχουν οι Ξέμπαρκοι, Γιώργος Καζαντζής, Μαρία Θωϊδου, ΚώστραςΠρατσινάκης,ΦωτεινήΒελεσιώτου,ΜάκηςΑϊβαζόγλου.

Για την Παρασκευή έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση στις 10.00 στη συνέλευση των μετόχωντηςΕΥΑΘστοHyatt.
 

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Σε διαθεσιμότητα 8.000 εκπαιδευτικοί (Θεολόγοι, γυμναστές, καθηγητές πληροφορικής)

Του ΘΑΝΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ
Το δρόμο της διαθεσιμότητας με οριζόντια μέτρα και έως τις 8 Ιουλίου παίρνουν 12.500 εκπαιδευτικοί και υπάλληλοι δήμων και δημοτικών επιχειρήσεων με δύο τροπολογίες που αναμένεται να ενταχθούν εμβόλιμα στο πρώτο σχέδιο νόμου που βρίσκεται για επεξεργασία και ψήφιση στη Βουλή... Εκπαιδευτικοί διαδηλώνουν κατά της επιστράτευσής τους στις πρόσφατες κινητοποιήσεις του κλάδου
Σύμφωνα με πληροφορίες, η απόφαση ελήφθη πριν από λίγες ημέρες και παρά την άρνηση του μέχρι πρότινος υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη... Ο κ. Μανιτάκης έγινε δέκτης των δύο τροπολογιών που είχαν ετοιμάσει οι υπουργοί Παιδείας και Εσωτερικών, αλλά αρνήθηκε να τις προωθήσει στη Βουλή υποστηρίζοντας το δικό του σχέδιο νόμου, που προέβλεπε διαθεσιμότητα για 12.500 υπαλλήλους ύστερα από αξιολόγηση υπουργείων και φορέων τους, μέσω οργανογραμμάτων, από τα οποία θα προέκυπτε το πλεονάζον, για διαθεσιμότητα-κινητικότητα, προσωπικό.
Ωστόσο η πίεση της τρόικας να εφαρμοστεί το αργότερο έως τις 8 Ιουλίου το πρώτο κύμα των 12.500 διαθέσιμων (ακολουθούν άλλοι 12.500 από τις αρχές του 2014) αναγκάζει τώρα την κυβέρνηση να προχωρήσει στη διαθεσιμότητα των πρώτων 12.500 μόνιμων και αορίστου χρόνου υπαλλήλων με οριζόντια μέτρα, καθώς δεν επαρκεί, όπως υποστηρίζεται, ο χρόνος. Ετσι σχεδιάζεται έως τη μεθεπόμενη εβδομάδα να κατατεθούν σε οποιοδήποτε σχέδιο νόμου οι δύο τροπολογίες έτσι ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα η εκταμίευση της δόσης των 8,1 δισ. ευρώ.
Με 75% του μισθού
Ειδικότερα η τροπολογία του υπουργείου Παιδείας θα θέτει σε διαθεσιμότητα για ένα χρόνο με την καταβολή του 75% του βασικού τους μισθού 8.000 εκπαιδευτικούς. Αυτό θα γίνει με την κατάργηση οργανικών θέσεων σε ειδικότητες, όπως θεολόγοι, γυμναστές και καθηγητές Πληροφορικής, που θεωρείται ότι πλεονάζουν σε σχολεία. Η επιλογή τους θα γίνει κυρίως με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας και ήδη οι αρμόδιες διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν παραδώσει στο αρμόδιο υπουργείο λίστες με τις θέσεις και τα ονόματα των εκπαιδευτικών που περισσεύουν και πρέπει να οδηγηθούν άμεσα σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα.
** Οι συγκεκριμένοι 8.000 εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ανάμεσά τους και συνάδελφοί τους που έχουν αποσπαστεί σε διάφορες άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου) εντός του Ιουλίου θα χάσουν κάθε οργανική σχέση που διατηρούν σήμερα με την εκπαίδευση και θα αναμένουν για τουλάχιστον ένα χρόνο τη μετακίνησή τους σε κενές θέσεις σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Ενα μέρος όμως από αυτούς πιθανότατα δεν θα επιστρέψει στο Δημόσιο και ίσως περιληφθεί στον κατάλογο των 15.000 υπαλλήλων, που θα απολυθούν έως το τέλος του 2014. Ανάλογα οριζόντια μέτρα θα προβλέπει η τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών για 4.000 υπαλλήλους (μόνιμους και αορίστου χρόνου) που υπηρετούν σήμερα σε κεντρικές υπηρεσίες των δήμων αλλά και σε δημοτικές επιχειρήσεις. Οι δύο τροπολογίες που παρουσιάστηκαν στον κ. Μανιτάκη έχουν ετοιμαστεί από τους υπουργούς Αρβανιτόπουλο και Στυλιανίδη από τη θέση τους ως υπουργοί Παιδείας και Εσωτερικών.
Στο πάρα πέντε
Μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη, αυτή της απόλυσης, θα βρίσκονταν πριν από 20 ημέρες οι περίπου 2.000 διοικητικοί υπάλληλοι αορίστου χρόνου για τους οποίους τις τελευταίες ημέρες έχουν δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τα ΦΕΚ για τη μετακίνησή τους σε κενές διοικητικές θέσεις διάφορων δημόσιων υπηρεσιών, όπως στα υπουργεία Προστασίας του Πολίτη (αστυνομικά τμήματα), Δικαιοσύνης (Πρωτοδικεία, Εφετεία κ.λπ.), Εργασίας (Ασφαλιστικά Ταμεία), Υγείας (νοσοκομεία) κ.λπ.
Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα με την κατάργηση των οργανικών τους θέσεων από τα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου και μέχρι σήμερα βρίσκονταν εκτός υπηρεσίας (λαμβάνοντας το 75% του βασικού τους μισθού) αναμένοντας την τοποθέτησή τους, ύστερα από αιτήσεις ενδιαφέροντος που υπέβαλαν στο ΑΣΕΠ, σε κενές θέσεις που είχαν προκηρυχθεί από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Πριν από ενάμιση μήνα είχαν αναρτηθεί από το ΑΣΕΠ οι πίνακες κατάταξης-μετακίνησής τους στις νέες θέσεις άλλων υπηρεσιών, εντός όμως των γεωγραφικών ορίων του δήμου, όπου υπηρετούσαν μέχρι τον Νοέμβριο.
Τι συνέβη με Μανιτάκη
Τι ακριβώς συνέβη και πώς αποσοβήθηκαν οι αιφνίδιες απολύσεις αντί της σχεδιαζόμενης μετακίνησης και τοποθέτησής τους στις νέες θέσεις; Ενα πρωινό πριν από 20 ημέρες ο μέχρι πρότινος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Παναγιώτη Μπαλτάκο, ο οποίος του ζήτησε να μην προχωρήσει στη μετακίνησή τους σε άλλες θέσεις του Δημοσίου αλλά στην απόλυσή τους μη αποστέλλοντας τα ονόματά τους για δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Με ένα λόγο, στόχος ήταν οι διοικητικοί αυτοί υπάλληλοι να αποτελέσουν τους πρώτους 2.000 που θα απολύονταν εντός του Ιουνίου σε εφαρμογή της μνημονιακής υποχρέωσης.
Ο Αντώνης Μανιτάκης αντέδρασε αρνούμενος να προχωρήσει στην απόλυσή τους αντί της μετακίνησής τους με το αιτιολογικό ότι είχε καταθέσει σχετικό νόμο, είχε προχωρήσει σε σχέδια αξιολόγησής τους και εντός των επόμενων ημερών -όπως και έγινε- θα δημοσιευόταν η μετακίνησή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ο κ. Μπαλτάκος, όπως λένε οι πληροφορίες, εμφανίστηκε ιδιαίτερα δυσαρεστημένος από τη στάση του κ. Μανιτάκη, αλλά στη συνέχεια αποδέχθηκε, μετά τις εξηγήσεις που του δόθηκαν, να μην απολυθούν αλλά να μετακινηθούν σε άλλες θέσεις όπως προέβλεπε το σχέδιο του Μανιτάκη, μιας και αποτελούσαν μέρος των υπαλλήλων από τους οποίους άρχισε το καθεστώς της διαθεσιμότητας-κινητικότητας στο Δημόσιο. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό. Τα 2.000 «κεφάλια» προς απόλυση βρέθηκαν με τον αιφνίδιο θάνατο της ΕΡΤ...
Αντιγραφή απο την Ελευθεροτυπία

 

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Όταν οι βραζιλιάνοι παίζουν αλλιώτικη μπάλα...

Όταν οι βραζιλιάνοι παίζουν αλλιώτικη μπάλα...




Παναγιώτης Μαυροειδής
Όλο παραδοξότητες ο κόσμος στην ταραγμένη εποχή μας. Για ένα παρκάκι σε κατάσταση παρακμής μέσα στο κέντρο της Ισταμπούλ, πήρε φωτιά ολάκερη η Τουρκία. Για μια αύξηση στα εισιτήρια των αστικών λεωφορείων από 7 έως 20 σεντς λαμπάδιασε η έτσι και αλλιώς θερμή Βραζιλία. Και στις δύο χώρες δεν έλειψαν συνθήματα, πανό και σλόγκαν που μνημόνευαν τους αγώνες στην Ελλάδα, το κίνημα Occupy the Wall Street και τις αραβικές εξεγέρσεις.
Άλλο οι αφορμές -καμιά φορά ακόμη και πιο ταπεινές- άλλο οι βαθύτερες και πραγματικές αιτίες.
Ο Μαρξ κάπου γράφει ότι ‘’η σημαία της έναρξης μιας επανάστασης είναι τελείως διαφορετική από τη σημαία της στιγμής όπου αυτή αναγγέλλει τη νίκη της’’.
Μα είναι να ανακατεύει κανείς επαναστατικά γεγονότα με αυθόρμητες και εν πολλοίς χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση διαμαρτυρίες; Και όμως, αυτό είναι το υλικό των σύγχρονων εξεγέρσεων και κοινωνικών αναστατώσεων και είναι εξαιρετικά εύφλεκτο. Ακριβώς γιατί πυροδοτείται από όλους τους πόρους ολάκερων κοινωνιών σε βαθιά κρίση και από τη δυσαρέσκεια όλο και λιγότερων εύπιστων ανθρώπων.
Στην Βραζιλία, γράφει η Guardian οι διαδηλώσεις έχουν μαζικότητα και ένταση αντίστοιχη με αυτές του τελευταίου έτους της δικτατορίας στη χώρα το 1985. Τα τρία τέταρτα των συμμετασχόντων δηλώνουν πως είναι πρώτη φορά που συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, συμπληρώνει η Wall Street Journal.
H τελευταία εφημερίδα, χρόνια τώρα υμνούσε την εκπληκτική πρόοδο των αναπτυσσόμενων χωρών (BRICS), έχοντας σαν δείκτη την αύξηση του ΑΕΠ. Σε συμβολικό επίπεδο, αυτή η άνοδος είχε αντανάκλαση ακόμη και στην διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων στο Πεκίνο το 2008, στην φιλοξενία του Παγκόσμιου Κυπέλλου στη Νότια Αφρική το 2010, για να έρθει η σειρά της ανθούσας Βραζιλίας, με την ανάληψη διεξαγωγής και των δύο μεγάλων γεγονότων/επιχειρήσεων, του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014 και των Ολυμπιακών το 2016.
Και όμως, η Βραζιλία του καλού ποδοσφαίρου, δεν ενθουσιάστηκε, τουλάχιστον όχι όλοι. Αντίθετα, η άλλοτε λαοπρόβλητη πρόεδρος της χώρας Dilma Rousselfγιουχαΐστηκε άγρια όταν παραβρέθηκε στον αγώνα Βραζιλίας-Ιαπωνίας στο πλαίσιο του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών που διεξάγεται αυτές τιςμέρες.
Καθόλου παράξενο, όταν το κόστος των νέων γηπέδων και άλλων αθλητικών έργων εν όψει των μεγάλων διοργανώσεων υπολογίζεται περίπου σε 3,68 δις δολάρια, τρεις φορές πάνω από τους αρχικούς υπολογισμούς του 2007 και δύο φορές πάνω από τα έξοδα του Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Γερμανία.
Η πιο διαδεδομένη είδηση από τη Βραζιλία, που προβλήθηκε έντονα με αφορμή και την εκεί επίσκεψη του Τσίπρα, ήταν πως 40 εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν από τη φτώχεια, χάρις σε μέτρα κοινωνικής πολιτικής της διαδόχου του Λούλα ιστορικού ηγέτη του Κόμματος Εργατών (PT).
Όμως, η Βραζιλία είναι μια τεράστια χώρα, ηπειρωτικών διαστάσεων, με 200 εκατομμύρια πληθυσμό. Με ένα βασικό μισθό 232 ευρώ, τα νοσοκομεία διαλυμένα, τη συγκοινωνία στις άθλιες μεγαλουπόλεις ανύπαρκτη, την παιδεία υποχρηματοδοτούμενη, τους 41.000 κάθε χρόνο νεκρούς στο βωμό της εγκληματικότητας, τη βαναυσότητα της αστυνομίας και την απέραντη διαφθορά, αυτές οι ειδήσεις αντιμετωπίζονται τουλάχιστον με ειρωνεία.
Οι υμνολογίες για την αναπτυξιακή κούρσα στην οποία αρέσκονται οι όπου γης θιασώτες μιας κοινωνίας όπου τα πάντα μετρούνται με τον όγκο του ΑΕΠ και διόλου με τη μοιρασιά του, δεν μπορούν να κρύψουν την εφιαλτική κοινωνική και ταξική πόλωση στην Βραζιλία. Οι μεγάλες πόλεις θυμίζουν μια κόλαση, με τις μυριάδες των φτωχών να συγκροτούν ένα στρατό κολασμένων και τους πλουσιότερους να ζουν μέσα στον απόλυτο φόβο, σε σπίτια που φυλάσσονται από ηλεκτροφόρους μαντρότοιχους. Η εικόνα ατέλειωτων ουρών χιλιομέτρων άθλιων μικρών ΙΧ σε πόλεις υπό κατάρρευση, όπως το Rio de Janeiro, το Sao Paolo, το Port Alegre, ή το Belo Horizonte, συμπληρώνεται από το πλήθος ελικοπτέρων που μεταφέρουν αστούς και μικροαστούς στα σπίτια τους και περίκλειστα πολυτελή αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια, γεμάτα λούσα, περιφρόνηση, αλλά και τρόμο.
Και τούτη όμως η ανάπτυξη του τρόμου, με τη δουλειά των πολλών και τα οφέλη για λίγους, λαχανιάζει επικίνδυνα. Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ από 7,2% το 2010, έπεσε μόλις στο 1% το 2012, ενώ την φετινή χρονιά σταθεροποιείται επίσης χαμηλά, την ίδια στιγμή που αρχίζει η συζήτηση για προβλήματα στην πίστωση της χώρας.
Μιλάμε πάντα για την προικισμένη σε φυσικούς πόρους Βραζιλία, την πρώτη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο σε σίδηρο, σόγια, βοδινό κρέας. Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να ταΐσει το λαό της...
Και ο λαός της; Συχνά τον φανταζόμαστε αφιονισμένο με τη θρησκεία της μπάλας. Δεν φαίνεται να είναι έτσι.
Ο Chateaubriand τις παραμονές της επανάστασης του 1848 στη Γαλλία, προειδοποιούσε προφητικά: ''Προσπαθήστε να πείσετε το φτωχό όταν θα έχει μάθει να διαβάζει και δε θα πιστεύει πλέον, όταν θα έχει την ίδια μόρφωση με εσάς, προσπαθήστε να τον πείσετε ότι οφείλει να υποστεί όλες τις στερήσεις ενώ ο γείτονάς του κατέχει χίλιες φορές το περιττό: η τελευταία λύση που σας μένει είναι να τον σκοτώσετε''.
Η πίστη για τουλάχιστον δύο επίγειους θεούς της μπάλας φαίνεται πως κλονίστηκε στη Βραζιλία, καθώς ο κόσμος είναι οργισμένος με τα παλιά  φωτεινά αστέρια Πελέ και Ρονάλντο (μέλη της οργανωτικής επιτροπής του Μουντιάλ 2014), που βιάστηκαν να πάρουν το μέρος της εξουσίας και να στραφούν κατά των διαδηλώσεων. «Βούλωσέ το επιτέλους», καλεί ένας οργισμένος Ρομάριο τον Πελέ, σε μια δήλωση που φανερώνει την αγριότητα της αντιπαράθεσης και την θορυβώδη  αποκαθήλωση των συμβόλων.
Υπό το εκτυφλωτικό φως της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης, εκατομμύρια δικών μας ανθρώπων, στην Αίγυπτο, την Τουρκία, την Ελλάδα, την Βουλγαρία, τις ΗΠΑ, την Ισπανία, τη Βραζιλία και αλλού, μας δείχνουν πως ορθώνονται, όχι μόνο επειδή πλέον διαβάζουν, αλλά επειδή μπορούν να σκέφτονται διαφορετικά. Είναι μια παγκόσμια ανερχόμενη τάση, που διαπερνά σαν άνεμος τα τείχη των σιδερόφραχτων καθεστώτων του κεφαλαίου, σκορπίζοντας στους δύο κόσμους, που όλο και πολώνονται, ελπίδα και φόβο, κατά περίπτωση.
Σύντομη Περιγραφή: 
Παναγιώτης Μαυροειδής
''Προσπαθήστε να πείσετε το φτωχό όταν θα έχει μάθει να διαβάζει και δε θα πιστεύει πλέον, όταν θα έχει την ίδια μόρφωση με εσάς, ότι οφείλει να υποστεί όλες τις στερήσεις ενώ ο γείτονάς του κατέχει χίλιες φορές το περιττό: η τελευταία λύση που σας μένει είναι να τον σκοτώσετε''. Υπό το εκτυφλωτικό φώς της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης, εκατομμύρια δικών μας ανθρώπων, στην Αίγυπτο, την Τουρκία, την Ελλάδα, την Βουλγαρία, τις ΗΠΑ, την Ισπανία, τη Βραζιλία και αλλού, μας δείχνουν πως ορθώνονται, όχι μόνο επειδή πλέον διαβάζουν, αλλά επειδή μπορούν να σκέφτονται διαφορετικά. Είναι μια παγκόσμια ανερχόμενη τάση, που διαπερνά σαν άνεμος τα τείχη των σιδερόφραχτων καθεστώτων του κεφαλαίου, σκορπίζοντας στους δύο κόσμους, που όλο και πολώνονται, ελπίδα και φόβο, κατά περίπτωση.

aristeroblog.gr 

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Δημιουργία μαζικού μετώπου Παιδείας – Υγείας – Εργασίας για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ.

Πρόλογος

α) Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την  αστάθεια του πολιτικού μας συστήματος. Τούτο συμβαίνει διότι:
1) εντείνεται ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και εκδηλώνεται με έντονο τρόπο, ώστε οι μεταξύ τους διαφορές να διαπερνούν και να αναδιατάσσουν το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό.
2) το μνημονιακό  πρόγραμμα, όχι μόνο δεν προχωρά με ικανοποιητικούς ρυθμούς, αλλά παράγει και πολιτικά αποτελέσματα αποσταθεροποιητικά για πολλές από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις.
β) Η μέχρι τώρα δράση του κινήματος, αν και έκανε βήματα ανάπτυξης δεν κατάφερε να ανακόψει την υλοποίηση της πολιτικής των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
γ) Παίρνοντας υπ’ όψιν τα  παραπάνω, με βάση την πολιτική ατζέντα που έχει διαμορφωθεί ως τα τώρα, με δεδομένη, μέσα στο άμεσο διάστημα του καλοκαιριού, την επιτάχυνση της εφαρμογής αυτής της πολιτικής, ως στοιχείο φυγής προς τα εμπρός από τη μεριά του συστήματος και των πολιτικών δυνάμεων που το υποστηρίζουν, για να προλάβουν το λαό και να διαμορφώσουν αρνητικά δεδομένα γι’ αυτόν, πράγμα που δηλώνει και την κρισιμότητα της συγκυρίας, οφείλουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσουμε στη συσπείρωση δυνάμεων, που με αποφασιστικότητα θα αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την ύπαρξη της όποιας προοπτικής.
δ) Η συσπείρωση και ο συντονισμός των δυνάμεων που αντιστέκονται στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής δεν σημαίνει απώλεια της πολιτικής αυτοτέλειας της κάθε μιας απ’ αυτές, αλλά έχει το χαρακτήρα συνεννόησης και συμπόρευσης, εκεί όπου υπάρχει συμφωνία, για την επίτευξη όσο το δυνατόν καλύτερων ποιοτικά και ποσοτικά αποτελεσμάτων, που θα επιτρέψουν κλιμακωτά να οδηγηθούμε από την ανακοπή του ρυθμού υλοποίησης στην ανατροπή αυτής πολιτικής.
ε) Η προσπάθεια αυτή αν και θα ξεκινά από τα εκπαιδευτικά ζητήματα στην ουσία  θα πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης: Ι) αναδεικνύοντας το εκπαιδευτικό ως ένα μόνο κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και ΙΙ) αναζητώντας στην κοινωνία κοινό απεργιακό βηματισμό με κομμάτια της, που θα έχουν και τη συγκρότηση αλλά και τη βούληση, έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό και τους εργαζομένους να αναλάβουν την ευθύνη της υλοποίησής της.
στ) Αυτό που θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις δεν είναι οι εκλογικοί συσχετισμοί ή άλλοι ελιγμοί επικοινωνιακού ή θεσμικού χαρακτήρα, αλλά η ίδια η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα κι εν προκειμένω των εκπαιδευτικών με απεργία διαρκείας από τον Σεπτέμβρη, η οποία θα πρέπει να αποφασιστεί από τα συνέδρια των εκπαιδευτικών και θα συζητηθεί η προετοιμασία και η υλοποίησή της με συνελεύσεις το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη.
ζ) Σημαντικό στοιχείο της σύγκλισης των αγωνιστικών δυνάμεων αποτελεί το κομμάτι των συλλόγων και πώς αυτοί και κατά συνέπεια και τα δευτεροβάθμια όργανα θα περάσουν στην υπηρεσία των εκπαιδευτικών και θα φύγουν από τα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των κομματικών στηριγμάτων της δι-τρι- κλπ κομματικής κυβέρνησης.

Στοιχεία σύγκλισης
Περιγράφοντας την κατάσταση, σε μια προσπάθεια αποτύπωσης ενός κειμένου σύγκλισης σε σημεία, λέμε:
Το κοινωνικό χάος, ο καιάδας της ζωής των λαϊκών-εργατικών μαζών (που μας απειλούσαν πως θα ’ρθει αν «δεν τους ακούσουμε») είναι κιόλας εδώ!
Με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται η επιβολή της σύγχρονης βαρβαρότητας, η φτώχεια, η καταπίεση και το ξεπούλημα της χώρας. Οι στοιχειώδεις όροι λειτουργίας της κοινωνίας και της χώρας έχουν ήδη ρημάξει και εγκαταλειφθεί στην επέλαση των λεγόμενων «δανειστών»: τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι πιο βασικές υπηρεσίες των δήμων, η πρωτοβάθμια περίθαλψη και η πρόσβαση του λαού στο φάρμακο, κάθε κοινωνική παροχή, ακόμα και στα ΑΜΕΑ., μια ακήρυχτη αλλά κλιμακούμενη στάση πληρωμών στις πιο βασικές ανάγκες της ζωής του λαού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Την ίδια ώρα η ανεργία πάει από άλμα σε άλμα, τα μικρομάγαζα καταστρέφονται μαζικά, η φτωχομεσαία αγροτιά πεινάει και ξεκληρίζεται, η φοροληστεία πνίγει όλο το λαό.
Το χτύπημα δημοκρατικών δικαιωμάτων, ο αυταρχισμός της διοίκησης, ο ευτελισμός ακόμα και της τυπικής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η διακυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας των φασιστών, οι πρόσφατες επιστρατεύσεις απεργών, η προετοιμασία νομοθετικού περιορισμού των απεργιών, δεν αποτελούν μέρος της πολιτικής καθημερινότητας, αλλά και προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτής της επίθεσης.
Η κρίση χρέους και η δημοσιονομική κρίση, σαν εκφράσεις της καπιταλιστικής κρίσης, χρησιμοποιούνται μέσα από τα μνημόνια ακριβώς για να συντριβούν τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων.
Το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της λείας, όπως. αγωγοί ενέργειας, ΑΟΖ, ιδιωτικοποιήσεις – φιλέτα, κλπ, αποτελούν πεδίο ισχυρών ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστών, ώστε να αποκτήσουν ερείσματα και έλεγχο, να μοιράσουν αγορές, να ελέγξουν χώρες, και τροφοδοτούν σε μόνιμη βάση την ένταση και τη νευρικότητα, χωρίς να αποκλείονται ακόμα και θερμές πολεμικές αναμετρήσεις και νέες αιματοβαμμένες εξορμήσεις.
Οι Εκπαιδευτικοί λοιπόν, ως κομμάτι του εργαζόμενου λαού, ζούμε ήδη με όρους εξαθλίωσης, αλλά τα «νέα» μέτρα φέρνουν απολύσεις και ισόβια χειραγώγηση-εξαθλίωση των ελαστικά απασχολούμενων εκπαιδευτικών που θα υπάρχουν στην Ελλάδα-κάτεργο στη μετά τα μνημόνια εποχή…

 Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η κυβέρνηση ολοκληρώνει έναν κύκλο θέσπισης ενός σώματος θεσμικού πλαισίου, το οποίο, με δυο λόγια, δίνει στο σύστημα πλήρη ελευθερία και λυμένα χέρια στην καταπάτηση οποιασδήποτε εργασιακής κατάκτησης των εκπαιδευτικών με στόχους:
·  την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών,
·  τη διεύρυνση του ωραρίου,
·  την υποχρεωτική μετάθεση - μετακίνηση οπουδήποτε καλέσει η υπηρεσία,
·  τις υποχρεωτικές (και ουσιαστικά απλήρωτες) υπερωρίες,
·  τη μισθολογική καθήλωση και υποβάθμιση,
·  την «έξοδο» των εκπαιδευτικών στην αργία και την απόλυση «δι’ ασήμαντον αφορμή» με βάση το νέο πειθαρχικό πλαίσιο,
·  την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και τον πλήρη κατακερματισμό των εργασιακών τους σχέσεων.

Τέλος, η ψήφιση του «νέου» λυκείου (δηλαδή των νέων διαδικασιών εισαγωγής στην τριτοβάθμια και της βροχής πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε όλες τις τάξεις ) καθώς και του πλαισίου για την Τεχνική Εκπαίδευση (που θα συνοδεύεται με συγχωνεύσεις σχολείων και καταργήσεις ειδικοτήτων) θα ολοκληρώσουν μια πραγματική αντιλαϊκή καταιγίδα, μια στρατηγική τομή σε σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα στους χώρους της εκπαίδευσης

Γίνεται φανερό ότι η επίθεση στους εκπαιδευτικούς, δευτερευόντως αφορά ζητήματα συμπίεσης οικονομικού κόστους και επίτευξης οικονομικών – λογιστικών στόχων. Πρώτος και τελικός στόχος της επίθεσης αυτής είναι η μαθητική νεολαία της χώρας μέσα από την απρόσκοπτη μετατροπή των εκπαιδευτικών σε, χωρίς αντιστάσεις και αμφισβητήσεις, κρατικούς υπαλλήλους, οι οποίοι, με βάση τη θέση τους και την καθημερινή επαφή τους με τα παιδιά του λαού, να είναι ο τελικός ιμάντας μεταβίβασης της αντιδραστικής πολιτικής στην κοινωνία συνολικά, αλλά και, εξειδικευμένα, στην εκπαίδευση.

Ιδιαίτερο στοιχείο αποτελεί και ο ρόλος των Καλλικρατικών Δήμων στην υλοποίηση της πολιτικής των ταξικών φραγμών και της κατηγοριοποίησης των σχολείων, μέσα από την διαχείριση των οικονομικών πόρων των σχολικών μονάδων από αυτή την κατ’ ευφημισμό αυτοδιοικητική δομή.

Για τα σωματεία μας
Η απομάκρυνση από το σωματείο και τη συλλογική δράση διαμορφώνει ένα πολύ βαρύ και θλιβερό κλίμα στους συναδέλφους, που μπορεί να γίνει ακόμα πιο απελπισμένο σε ένα περιβάλλον διοικητικής τρομοκρατίας και απειλών για απολύσεις και αξιολόγηση. Η βασική ευθύνη βαρύνει τις δυνάμεις των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ (ή όποιο άλλο όνομα χρησιμοποιούν) που, από τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, μέχρι τις διοικήσεις των α΄/θμιων συλλόγων, δυσφήμισαν την συλλογική στάση και συνδικαλιστική δράση (συνδικαλιστικά προνόμια, εξυπηρετήσεις στην κατανομή θέσεων στελεχών κλπ). Οι δυνάμεις αυτές αποτέλεσαν τον κύριο μοχλό διάλυσης των αγωνιστικών διαθέσεων των εκπαιδευτικών, είτε σπέρνοντας το εφησυχασμό και την προσωπική -μέσω της σαλαμοποίησης- βόλεψη, είτε εξαγγέλλοντας 24/ωρες απεργιακές τουφεκιές.
Η μείωση της συνδρομής, ως στοιχείο της προσπάθειας για κατάργηση των συνδικαλιστικών προνομίων, είναι ένα από τα μέτρα, τα οποία, μαζί με το ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών, μπορούν να υλοποιηθούν άμεσα.
Αγωνιζόμαστε για ένα εκπαιδευτικό κίνημα αντίστασης - ανατροπής και για έναν διαφορετικό συνδικαλισμό.
Με οργάνωση στη βάση και όχι διαχείριση στα ΔΣ.
Ενάντια στη γραφειοκρατία και την ανάθεση. Σε κόντρα με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αν δεν πράξουμε τώρα, αν δεν μοιραστούμε κοινούς αγώνες θα μοιραστούμε κοινές ήττες.
1. Αντίσταση στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου -Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.
Έξω η Τρόικα και οι επίτροποι από την χώρα!
2. Δημιουργία μαζικού μετώπου Παιδείας – Υγείας – Εργασίας για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Να μην περάσει καμία απόλυση, καμία εφεδρεία και κανένας εκβιασμός - Ή όλοι ή κανένας!  
3. Ανατροπή όλων των μνημονίων και των συνοδευτικών αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων.
 Να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία σε κεφάλαιο και δανειστές!
 Ο λαός δε χρωστάει τίποτα στο κεφάλαιο!
4. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί
Όχι στην  άρση της μονιμότητας.
5. Πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες
 – κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα
 – κάτω η κρατική τρομοκρατία
– αγωνιστική αλληλεγγύη ενάντια στην κρατική και παρακρατική φασιστικοποίηση.
 Κάτω η επιστράτευση
6. Όχι στο σχολείο των λίγων και εκλεκτών μαθητών, των φτωχών και τρομοκρατημένων εκπαιδευτικών.
Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση
Ενάντια σε συμπτύξεις και συγχωνεύσεις.
Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.
Ενάντια στην οικονομική ασφυξία των σχολείων.
Έξω από τα σχολεία χορηγοί και ιδιώτες.
Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση και στην αυτοαξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων - μαθητών – εκπαιδευτικών. ΟΧΙ στις απολύσεις! Δημοκρατία στα σχολεία. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.
7. Να φτιάξουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε: ζωντανά, αγωνιστικά και ταξικά! Καμία συνδιαλλαγή με τον αντίπαλο και το σάπιο κόσμο του.
Να επιστρέψουμε όλοι στα σωματεία μας. Να τα διεκδικήσουμε – να τα ζωντανέψουμε.
Να οργανώσουμε και να ενώσουμε τη δράση μας. με ένα σύνθημα:

«Ανατροπή αυτής της πολιτικής που τσακίζει δικαιώματα και θυσίες αιώνων.
Για μια ζωή με δικαιώματα στη δουλειά, στο εισόδημα, στη στέγαση, στο φαγητό, στη σύνταξη, στην υγεία, στην παιδεία, στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες»

*Το έστειλε η Λένα