Δημιουργία μαζικού μετώπου Παιδείας – Υγείας – Εργασίας για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ.

Πρόλογος

α) Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την  αστάθεια του πολιτικού μας συστήματος. Τούτο συμβαίνει διότι:

1) εντείνεται ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και εκδηλώνεται με έντονο τρόπο, ώστε οι μεταξύ τους διαφορές να διαπερνούν και να αναδιατάσσουν το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό.

2) το μνημονιακό  πρόγραμμα, όχι μόνο δεν προχωρά με ικανοποιητικούς ρυθμούς, αλλά παράγει και πολιτικά αποτελέσματα αποσταθεροποιητικά για πολλές από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις.

β) Η μέχρι τώρα δράση του κινήματος, αν και έκανε βήματα ανάπτυξης δεν κατάφερε να ανακόψει την υλοποίηση της πολιτικής των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.

γ) Παίρνοντας υπ’ όψιν τα  παραπάνω, με βάση την πολιτική ατζέντα που έχει διαμορφωθεί ως τα τώρα, με δεδομένη, μέσα στο άμεσο διάστημα του καλοκαιριού, την επιτάχυνση της εφαρμογής αυτής της πολιτικής, ως στοιχείο φυγής προς τα εμπρός από τη μεριά του συστήματος και των πολιτικών δυνάμεων που το υποστηρίζουν, για να προλάβουν το λαό και να διαμορφώσουν αρνητικά δεδομένα γι’ αυτόν, πράγμα που δηλώνει και την κρισιμότητα της συγκυρίας, οφείλουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσουμε στη συσπείρωση δυνάμεων, που με αποφασιστικότητα θα αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την ύπαρξη της όποιας προοπτικής.

δ) Η συσπείρωση και ο συντονισμός των δυνάμεων που αντιστέκονται στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής δεν σημαίνει απώλεια της πολιτικής αυτοτέλειας της κάθε μιας απ’ αυτές, αλλά έχει το χαρακτήρα συνεννόησης και συμπόρευσης, εκεί όπου υπάρχει συμφωνία, για την επίτευξη όσο το δυνατόν καλύτερων ποιοτικά και ποσοτικά αποτελεσμάτων, που θα επιτρέψουν κλιμακωτά να οδηγηθούμε από την ανακοπή του ρυθμού υλοποίησης στην ανατροπή αυτής πολιτικής.

ε) Η προσπάθεια αυτή αν και θα ξεκινά από τα εκπαιδευτικά ζητήματα στην ουσία  θα πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης: Ι) αναδεικνύοντας το εκπαιδευτικό ως ένα μόνο κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και ΙΙ) αναζητώντας στην κοινωνία κοινό απεργιακό βηματισμό με κομμάτια της, που θα έχουν και τη συγκρότηση αλλά και τη βούληση, έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό και τους εργαζομένους να αναλάβουν την ευθύνη της υλοποίησής της.

στ) Αυτό που θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις δεν είναι οι εκλογικοί συσχετισμοί ή άλλοι ελιγμοί επικοινωνιακού ή θεσμικού χαρακτήρα, αλλά η ίδια η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα κι εν προκειμένω των εκπαιδευτικών με απεργία διαρκείας από τον Σεπτέμβρη, η οποία θα πρέπει να αποφασιστεί από τα συνέδρια των εκπαιδευτικών και θα συζητηθεί η προετοιμασία και η υλοποίησή της με συνελεύσεις το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη.

ζ) Σημαντικό στοιχείο της σύγκλισης των αγωνιστικών δυνάμεων αποτελεί το κομμάτι των συλλόγων και πώς αυτοί και κατά συνέπεια και τα δευτεροβάθμια όργανα θα περάσουν στην υπηρεσία των εκπαιδευτικών και θα φύγουν από τα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των κομματικών στηριγμάτων της δι-τρι- κλπ κομματικής κυβέρνησης.

Στοιχεία σύγκλισης

Περιγράφοντας την κατάσταση, σε μια προσπάθεια αποτύπωσης ενός κειμένου σύγκλισης σε σημεία, λέμε:

Το κοινωνικό χάος, ο καιάδας της ζωής των λαϊκών-εργατικών μαζών (που μας απειλούσαν πως θα ’ρθει αν «δεν τους ακούσουμε») είναι κιόλας εδώ!

Με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται η επιβολή της σύγχρονης βαρβαρότητας, η φτώχεια, η καταπίεση και το ξεπούλημα της χώρας. Οι στοιχειώδεις όροι λειτουργίας της κοινωνίας και της χώρας έχουν ήδη ρημάξει και εγκαταλειφθεί στην επέλαση των λεγόμενων «δανειστών»: τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι πιο βασικές υπηρεσίες των δήμων, η πρωτοβάθμια περίθαλψη και η πρόσβαση του λαού στο φάρμακο, κάθε κοινωνική παροχή, ακόμα και στα ΑΜΕΑ., μια ακήρυχτη αλλά κλιμακούμενη στάση πληρωμών στις πιο βασικές ανάγκες της ζωής του λαού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Την ίδια ώρα η ανεργία πάει από άλμα σε άλμα, τα μικρομάγαζα καταστρέφονται μαζικά, η φτωχομεσαία αγροτιά πεινάει και ξεκληρίζεται, η φοροληστεία πνίγει όλο το λαό.

Το χτύπημα δημοκρατικών δικαιωμάτων, ο αυταρχισμός της διοίκησης, ο ευτελισμός ακόμα και της τυπικής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η διακυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας των φασιστών, οι πρόσφατες επιστρατεύσεις απεργών, η προετοιμασία νομοθετικού περιορισμού των απεργιών, δεν αποτελούν μέρος της πολιτικής καθημερινότητας, αλλά και προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτής της επίθεσης.

Η κρίση χρέους και η δημοσιονομική κρίση, σαν εκφράσεις της καπιταλιστικής κρίσης, χρησιμοποιούνται μέσα από τα μνημόνια ακριβώς για να συντριβούν τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων.

Το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της λείας, όπως. αγωγοί ενέργειας, ΑΟΖ, ιδιωτικοποιήσεις – φιλέτα, κλπ, αποτελούν πεδίο ισχυρών ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστών, ώστε να αποκτήσουν ερείσματα και έλεγχο, να μοιράσουν αγορές, να ελέγξουν χώρες, και τροφοδοτούν σε μόνιμη βάση την ένταση και τη νευρικότητα, χωρίς να αποκλείονται ακόμα και θερμές πολεμικές αναμετρήσεις και νέες αιματοβαμμένες εξορμήσεις.

Οι Εκπαιδευτικοί λοιπόν, ως κομμάτι του εργαζόμενου λαού, ζούμε ήδη με όρους εξαθλίωσης, αλλά τα «νέα» μέτρα φέρνουν απολύσεις και ισόβια χειραγώγηση-εξαθλίωση των ελαστικά απασχολούμενων εκπαιδευτικών που θα υπάρχουν στην Ελλάδα-κάτεργο στη μετά τα μνημόνια εποχή…

 Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η κυβέρνηση ολοκληρώνει έναν κύκλο θέσπισης ενός σώματος θεσμικού πλαισίου, το οποίο, με δυο λόγια, δίνει στο σύστημα πλήρη ελευθερία και λυμένα χέρια στην καταπάτηση οποιασδήποτε εργασιακής κατάκτησης των εκπαιδευτικών με στόχους:

·  την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών,

·  τη διεύρυνση του ωραρίου,

·  την υποχρεωτική μετάθεση - μετακίνηση οπουδήποτε καλέσει η υπηρεσία,

·  τις υποχρεωτικές (και ουσιαστικά απλήρωτες) υπερωρίες,

·  τη μισθολογική καθήλωση και υποβάθμιση,

·  την «έξοδο» των εκπαιδευτικών στην αργία και την απόλυση «δι’ ασήμαντον αφορμή» με βάση το νέο πειθαρχικό πλαίσιο,

·  την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και τον πλήρη κατακερματισμό των εργασιακών τους σχέσεων.

Τέλος, η ψήφιση του «νέου» λυκείου (δηλαδή των νέων διαδικασιών εισαγωγής στην τριτοβάθμια και της βροχής πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε όλες τις τάξεις ) καθώς και του πλαισίου για την Τεχνική Εκπαίδευση (που θα συνοδεύεται με συγχωνεύσεις σχολείων και καταργήσεις ειδικοτήτων) θα ολοκληρώσουν μια πραγματική αντιλαϊκή καταιγίδα, μια στρατηγική τομή σε σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα στους χώρους της εκπαίδευσης

Γίνεται φανερό ότι η επίθεση στους εκπαιδευτικούς, δευτερευόντως αφορά ζητήματα συμπίεσης οικονομικού κόστους και επίτευξης οικονομικών – λογιστικών στόχων. Πρώτος και τελικός στόχος της επίθεσης αυτής είναι η μαθητική νεολαία της χώρας μέσα από την απρόσκοπτη μετατροπή των εκπαιδευτικών σε, χωρίς αντιστάσεις και αμφισβητήσεις, κρατικούς υπαλλήλους, οι οποίοι, με βάση τη θέση τους και την καθημερινή επαφή τους με τα παιδιά του λαού, να είναι ο τελικός ιμάντας μεταβίβασης της αντιδραστικής πολιτικής στην κοινωνία συνολικά, αλλά και, εξειδικευμένα, στην εκπαίδευση.

Ιδιαίτερο στοιχείο αποτελεί και ο ρόλος των Καλλικρατικών Δήμων στην υλοποίηση της πολιτικής των ταξικών φραγμών και της κατηγοριοποίησης των σχολείων, μέσα από την διαχείριση των οικονομικών πόρων των σχολικών μονάδων από αυτή την κατ’ ευφημισμό αυτοδιοικητική δομή.

Για τα σωματεία μας

Η απομάκρυνση από το σωματείο και τη συλλογική δράση διαμορφώνει ένα πολύ βαρύ και θλιβερό κλίμα στους συναδέλφους, που μπορεί να γίνει ακόμα πιο απελπισμένο σε ένα περιβάλλον διοικητικής τρομοκρατίας και απειλών για απολύσεις και αξιολόγηση. Η βασική ευθύνη βαρύνει τις δυνάμεις των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ (ή όποιο άλλο όνομα χρησιμοποιούν) που, από τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, μέχρι τις διοικήσεις των α΄/θμιων συλλόγων, δυσφήμισαν την συλλογική στάση και συνδικαλιστική δράση (συνδικαλιστικά προνόμια, εξυπηρετήσεις στην κατανομή θέσεων στελεχών κλπ). Οι δυνάμεις αυτές αποτέλεσαν τον κύριο μοχλό διάλυσης των αγωνιστικών διαθέσεων των εκπαιδευτικών, είτε σπέρνοντας το εφησυχασμό και την προσωπική -μέσω της σαλαμοποίησης- βόλεψη, είτε εξαγγέλλοντας 24/ωρες απεργιακές τουφεκιές.

Η μείωση της συνδρομής, ως στοιχείο της προσπάθειας για κατάργηση των συνδικαλιστικών προνομίων, είναι ένα από τα μέτρα, τα οποία, μαζί με το ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών, μπορούν να υλοποιηθούν άμεσα.

Αγωνιζόμαστε για ένα εκπαιδευτικό κίνημα αντίστασης - ανατροπής και για έναν διαφορετικό συνδικαλισμό.

Με οργάνωση στη βάση και όχι διαχείριση στα ΔΣ.

Ενάντια στη γραφειοκρατία και την ανάθεση. Σε κόντρα με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αν δεν πράξουμε τώρα, αν δεν μοιραστούμε κοινούς αγώνες θα μοιραστούμε κοινές ήττες.

1. Αντίσταση στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου -Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.

Έξω η Τρόικα και οι επίτροποι από την χώρα!

2. Δημιουργία μαζικού μετώπου Παιδείας – Υγείας – Εργασίας για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Να μην περάσει καμία απόλυση, καμία εφεδρεία και κανένας εκβιασμός - Ή όλοι ή κανένας!  

3. Ανατροπή όλων των μνημονίων και των συνοδευτικών αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων.

 Να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία σε κεφάλαιο και δανειστές!

 Ο λαός δε χρωστάει τίποτα στο κεφάλαιο!

4. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί

Όχι στην  άρση της μονιμότητας.

5. Πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες

 – κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα

 – κάτω η κρατική τρομοκρατία

– αγωνιστική αλληλεγγύη ενάντια στην κρατική και παρακρατική φασιστικοποίηση.

 Κάτω η επιστράτευση

6. Όχι στο σχολείο των λίγων και εκλεκτών μαθητών, των φτωχών και τρομοκρατημένων εκπαιδευτικών.

Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση

Ενάντια σε συμπτύξεις και συγχωνεύσεις.

Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

Ενάντια στην οικονομική ασφυξία των σχολείων.

Έξω από τα σχολεία χορηγοί και ιδιώτες.

Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση και στην αυτοαξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων - μαθητών – εκπαιδευτικών. ΟΧΙ στις απολύσεις! Δημοκρατία στα σχολεία. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

7. Να φτιάξουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε: ζωντανά, αγωνιστικά και ταξικά! Καμία συνδιαλλαγή με τον αντίπαλο και το σάπιο κόσμο του.

Να επιστρέψουμε όλοι στα σωματεία μας. Να τα διεκδικήσουμε – να τα ζωντανέψουμε.

Να οργανώσουμε και να ενώσουμε τη δράση μας. με ένα σύνθημα:

«Ανατροπή αυτής της πολιτικής που τσακίζει δικαιώματα και θυσίες αιώνων.

Για μια ζωή με δικαιώματα στη δουλειά, στο εισόδημα, στη στέγαση, στο φαγητό, στη σύνταξη, στην υγεία, στην παιδεία, στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες»

*Το έστειλε η Λένα