Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Υπογραφή συμπαράστασης

Δύο εκπαιδευτικοί μεταξύ των 5 συλληφθέντων
για τα γεγονότα των Θεοφανείων στη Χαλκίδα
Οι 5 συλληφθέντες δικάζονται στις 30 Μαρτίου για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ζητάμε από τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους Δασκάλων όλης της χώρας
να υπογράψουν ψηφίσματα συμπαράστασης.
Η ποινικοποίηση της πολιτικής διαμαρτυρίας μας αφορά όλους.
Για υπογραφές και κείμενο ψηφίσματος :
Υπογράψτε και διαδώστε το.


ΟΛΟΙ στα Δικαστήρια της Χαλκίδας στις 9πμ

την Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΘΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ; ( πηγή ISKRA.GR)

οι εκπαιδευτικοί δεν είναι τσιράκια της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ

Τα σχολεία δεν είναι στρατώνες – οι εκπαιδευτικοί δεν είναι τσιράκια της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ

Μπροστά στην ένταση της καπιταλιστικής επίθεσης και στην αγανάκτηση που αυτή δημιουργεί, ο εκλεκτός της Αμερικάνικης Πρεσβείας νέος υπουργός παιδείας Μπαμπινιώτης εξέδωσε… διαταγή για να δημιουργήσει προκαταβολικά κλίμα καταστολής ενόψει των παρελάσεων της 25ης Μάρτη.
Από κοντά και ο γνωστός φανατικός υπάλληλος της νέας βαρβαρότητας Διευθυντής ΔΕ Πειραιά –σκεφτόμενος μήπως του δώσουν κανένα παραπάνω αστέρι τα αφεντικά του- εξέδωσε και δικιά του… ημερήσια διαταγή, όπου:
- Καλεί τους διευθυντές αλλά και όλους τους εκπαιδευτικούς (αναφέροντας το «σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας»), με μια βαθιά αντιεκπαιδευτική αντίληψη, να πείσουν ουσιαστικά τους μαθητές ότι τα ιστορικά γεγονότα έχουν μόνο μουσειακή αξία και δεν προβάλλονται στο σήμερα καθώς οι «αξίες και μνήμες (της επετείου) δεν πρέπει να συγχέονται με την υπάρχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα»!
- Παρέχει όμως ο κύριος Διευθυντής και… plan B! Αν δεν μπορέσουμε, λέει, να πείσουμε τους μαθητές για το παραπάνω, τουλάχιστον ουσιαστικά να τους χειραγωγήσουμε και να τους αποτρέψουμε από την οποιαδήποτε έκφραση διαμαρτυρίας στις 25 Μάρτη. Αφού, λέει, υπάρχουν άλλες «διαφορετικές και πιο συμβατές κοινωνικές εκδηλώσεις» (μάλλον θα εννοεί τις πορείες που απαγορεύονται ή πνίγονται στα χημικά).
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η ανήκουστη πρωτοβουλία δημιούργησε καθολική αγανάκτηση στους συναδέλφους, αγανάκτηση που ξεπέρασε οποιαδήποτε ιδεολογικά και πολιτικά όρια.
Προφανώς δεν είναι μια ξεκομμένη πρωτοβουλία ενός φιλόδοξου κυβερνητικού υπαλλήλου. Εντάσσεται στο σχέδιο καταστρατήγησης στοιχειωδών πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών (όπως αυτό της ελεύθερης έκφρασης γνώμης και της ελευθερίας του συνέρχεσθαι) αλλά και στο σχέδιο πλήρους «επιστράτευσης» των εκπαιδευτικών στο ρόλο πειθάρχησης και καταστολής της μαθητικής οργής.
• Μετά από αυτά, θεωρούμε απαραίτητη την άμεση καταγγελία (με κείμενο και κινητοποίηση) από το ΔΣ της ΕΛΜΕ. Θεωρούμε, επίσης ευνόητη την άμεση έναρξη της διαδικασίας διαγραφής του Διευθυντή ΔΕ Πειραιά από το σωματείο (ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, λόγω θέσης, δε θα έπρεπε να ανήκει σε αυτό).
• ΟΛΟΙ την Κυριακή 25 Μάρτη στα προκαθορισμένα ραντεβού για διαδηλώσεις στους Δήμους του Πειραιά
Σημ: Για την απουσία, μέχρι τώρα, καταγγελίας από το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά και για τη στάση του μπροστά στις διαδηλώσεις της 25 Μάρτη, θα τοποθετηθούμε την επόμενη βδομάδα.

deltioake.blogspot.com         23/3/2012
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών ΕΛΜΕ Πειραιά

Και Διευθύντρια Λυκείου και πρόεδρος του Ο.Λ.Ελευσίνας

Α’ ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ                                     Ελευσίνα  19/03/2012ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 
ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
(Α’ Ε.Λ.Μ.Ε.)
Δ/ΝΣΗ: Πίνδου και Αθηνάς Ελευσίνα
ΤΑΧ. ΚΩΔ:192 00
ΤΗΛΕΦΩΝΟ:2105561490
Η «ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ» ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ «ΚΑΛΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ»
 ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΛΙΜΕΝΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ! 
 Στην περιοχή της Δυτικής Αττικής, έγινε γνωστό ότι από τις 2-01-2012 υπάρχει κοινή υπουργική απόφαση των Βενιζέλου – Χρυσοχοϊδη που ορίζει την εν ενεργεία διευθύντρια του 2ου Λυκείου Ελευσίνας, Πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο του Οργανισμού Λιμένος  Ελευσίνας Ανώνυμη Εταιρεία. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την «ολοκλήρωση» των νέων πινάκων των κρίσεων διευθυντών και οι τοποθετήσεις τους και κάποιοι ξεκίνησαν κι άλλη καριέρα. Τι κι αν η κ. Διαμαντοπούλου (η πρώην υπουργός παιδείας) διαμήνυε σε όλους τους τόνους ότι θα πατάξει ότι παρακωλύει την εκπαιδευτική διαδικασία. Ότι θα γυρίσει πίσω, όσους εκπαιδευτικούς πήραν μετατάξεις σε γραφεία άσχετα με την εκπαίδευση. Ότι κανείς δεν θα μετατίθεται χωρίς αντικαταστάτη. Αυτό, όπως φαίνεται, δεν ισχύει για το «βαθύ» κράτος και τους μηχανισμούς του κόμματός της, καθώς και των άλλων κομμάτων της εξουσίας. Όσοι ανήκουν σε αυτούς, όχι μόνο μπορεί να διορίζονται σε πιο ακριβοπληρωμένες θέσεις, όποτε το εξασφαλίζουν οι «γνωστοί» τους, αλλά και να κρατούν την προηγούμενη θέση τους, να τους περιμένει! Έτσι, η εν λόγω διευθύντρια δεν χάνει την διευθυντική της θέση στο σχολείο. Όταν, οι υπουργοί και οι αποφάσεις τους αλλάξουν και κάποιοι άλλοι «γνωστοί» τοποθετήσουν το δικό τους «γνωστό» στον Οργανισμό Λιμένος, θα μπορεί με ασφάλεια να επιστρέψει, στην θέση της διευθύντριας. Οποία μέγιστη περιποίηση ημετέρων σε εποχή κρίσης, απολύσεων, ανεργίας, μετατάξεων και εφεδρείας! 

       Το παραπάνω γεγονός αποτελεί πρόκληση για όλους τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους. Όταν όλοι οι  εργαζόμενοι δεχόμαστε την επίθεση της κυβέρνησης – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. στο σύνολο των δικαιωμάτων μας, κάποιους τους απασχολεί μόνο η διάσωση της θέσης τους στη δημόσια διοίκηση ή στο πολιτικό κομματικό οικοδόμημα. Τη στιγμή που με το πρόσχημα της κρίσης, ετοιμάζουν 150.000 απολύσεις μέχρι το 2015, σε όλο το Δημόσιο, τα κόμματα της κυβέρνησης Παπαδήμ(ι)ου, βολεύουν τους δικούς τους. Όταν, υπουργοί και παρατρεχάμενοι, τεχνοκράτες και «σεβάσμιοι» Πανεπιστημιακοί, που πλαισιώνουν την πιο μισητή κυβέρνηση αυτού του τόπου, ενοχοποιούν ασύστολα, όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο, μήνες τώρα για να τους φορτώσουν τα πρώτα μνημονιακά μέτρα, «οι δικοί» τους συνεχίζουν να «τα τρώνε μαζί» Γι αυτούς εξάλλου «το μνημόνιο είναι ευτυχία».. 

     Αλήθεια που είναι όλοι οι ευαίσθητοι για τη μόρφωση της νέας γενιάς, εθνικοί ταγοί, πολιτικοί ρήτορες, «έντιμοι προϊστάμενοι», αδέκαστοι υπάλληλοι, που «κόπτονται» για τις ώρες μαθημάτων που χάνουν οι μαθητές από απεργίες ή καταλήψεις, όταν αγωνίζονται, να «εξεγερθούν» για ότι διδάσκονται και δεν διδάσκονται οι μαθητές, από τέτοιες ενέργειες. Να ορθώσουν το ανάστημά τους δηλαδή για την υπολειτουργία ενός σχολείου, λόγω έλλειψης διοικητικού προσωπικού αλλά και για την από καθέδρας διδασκαλία της ημετεροκρατίας και της ατομικής ανέλιξης σε βάρος της κοινωνικής – συλλογικής  ευθύνης.
 Ας τακτοποιήσει το υπουργείο τους δικούς του, η κυβέρνηση τους οικείους της και οι πολιτικοί τους υπηρέτες τους. Οι εκπαιδευτικοί έχουν άλλο ρόλο και οφείλουν να στέκονται και να παλεύουν στον αντίποδα τέτοιων πρακτικών. Να κοιτούν τους μαθητές τους στα μάτια και να αφουγκράζονται μαζί τους, τη βουή των πλησιαζόντων γεγονότων. Αυτών που θα σαρώσουν όλους αυτούς και τους σχεδιασμούς τους!

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΛΜΕ
 

Πόσο ψεύτες μπορεί να είναι;

Ξεπούλημα της Ελλάδας άνευ όρων με τη νέα δανειακή σύμβαση Του Δημήτρη Καζάκη – «Το Χωνί»

Γη, ήλιος, αέρας, υπέδαφος και ιθαγενείς παραδόθηκαν αμαχητί από τα κόμματα της χρεοκοπίας στην ακόρεστη όρεξη των αγορών και των σύγχρονων αποικιοκρατών.
Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά οι θριαμβολογίες για το εθελοντικό που τελικά έγινε αναγκαστικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (PSI) αρχίζουν να σβήνουν σιγά σιγά. Τι τα θέλουμε τα πολλά πολλά. Είπαμε, ή μάλλον μας είπαν, ότι πέτυχε.
Η εικονική απομείωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας ανέρχεται σε 105,4 δισ. ευρώ.Έτσι μας είπαν κι όποιος δεν το πιστεύει, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Σαμαράς και οι λοιποί συγγενείς είναι έτοιμοι να ορκιστούν στην τιμή τους. Και ξέρετε δα σε τι υπόληψη έχουν την προσωπική τους τιμή. Πόσο ειλικρινείς και αδέκαστοι είναι. Πόσο αδιάφθοροι.
Τώρα τα κεφάλια μέσα. Ηρθε η ώρα για να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και να καταβληθούν τα πολύτιμα ανταλλάγματα που έχουν συμφωνηθεί.
Ας πάρουμε, ωστόσο, την εκδοχή ότι το PSI ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Όπως ακριβώς μας λένε. Καταρχάς δεν θα έπρεπε να ρωτήσουμε το εξής απλό: Πώς αποσοβήθηκε ο κίνδυνος χρεοκοπίας όταν η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως η οποία μετά το 2001 επίσημα έχει πτωχεύσει με βάση όλους τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης; Δεν μας έλεγαν ότι ολόκληρη η προσπάθεια έγκειται στο να μη βαθμολογηθούμε σε κατάσταση επίσημης πτώχευσης. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Και οι τρεις μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης έχουν βαθμολογήσει την Ελλάδα σε κατάσταση επίσημης πτώχευσης, στο χαμηλότερο σκαλί που έχει βρεθεί χώρα παγκοσμίως μετά τις καταρρεύσεις των Ασιατικών Τίγρεων το 1999. Τα πρώτα δυο χρόνια θυσιών του ελληνικού λαού έγιναν με το στόχο να μη φτάσουμε στο σημείο που τελικά φτάσαμε. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι επιτυχία. Μπορεί να μας στοίχισε κάτι παραπάνω σε ανθρώπινες ζωές, σε εισοδήματα, ανεργία, ανέχεια και σε ύφεση, αλλά χαλάλι του.

Μας είπαν ότι ναι μεν θα γινόταν αυτό με το PSI, αλλά κι αυτό ήταν αναπόφευκτο και γενικά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Αρκεί να μη συμβεί «πιστωτικό γεγονός» και έτσι πυροδοτηθούν τα περίφημα CDS. Εγινε κι αυτό. Μπορούμε πια να είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι. Οι κερδοσκόποι που πόνταραν στη χρεοκοπία της Ελλάδας πήραν γενναίες αποδόσεις. Οι αναλυτές της αγοράς λένε ότι τα ελληνικά CDS αποδείχτηκε η πιο προσοδοφόρα επένδυση των τελευταίων δεκαετιών. Όπως και να ‘χει κάτι είναι κι αυτό. Είναι κάτι για το οποίο ο ελληνικός λαός οφείλει να είναι εθνικά υπερήφανος!
Δεν πρέπει να μας εξαπατούν. Η Ελλάδα υπέστη τη χειρότερη χρεοκοπία που έχει υποστεί στην ιστορία της. Τουλάχιστον από τα τέλη του 19ου αιώνα. Από την εποχή του Τρικούπη. Κι αυτό γιατί δεν φτάνει το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έχει καταδικαστεί για τις επόμενες δεκαετίες σε απίστευτα βάσανα, σε ανείπωτη μιζέρια χωρίς καμμιά προοπτική, η χώρα έχει πουληθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα» -όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στις συμβάσεις και τις συμφωνίες που έχει αποδεχτεί η συγκυβέρνηση των δοσιλόγων – στους δανειστές σαν ένα απλό οικόπεδο. Γη, ήλιος, αέρας, υπέδαφος και ιθαγενείς παραδόθπκαν αμαχητί από τα κόμματα της χρεοκοπίας στην ακόρεστη όρεξη των αγορών και των σύγχρονων αποικιοκρατών.
Σας φαίνονται υπερβολές; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Καταρχάς ως προς το κατά πόσο γίνεται «βιώσιμο» το δημόσιο χρέος μετά το PSI, αρκούν μόνο μερικά νούμερα. Η συνολική απομείωση του χρέους εικάζεται ότι θα είναι 105,4 δια ευρώ. Για αυτά η Ελλάδα καλείται να πληρώσει 30 δισ. ευρώ σε ρευστό στους ξένους τραπεζίτες για την ευαρέσκειά τους να συμμετάσχουν στο PSI. Πόσα νομίζετε ότι έβαλαν στο PSI οι ευρωπαϊκές τράπεζες για «κούρεμα»; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών δεν υπερβαίνουν τα 40 δια ευρώ. Από αυτά κουρεύτπκαν τα 18 δισ. ευρώ. Έκοψαν εικονικά 18 για να εισπράξουν 30 δισ. ευρώ!
Και δεν είναι μόνο αυτά. Το ελληνικό δημόσιο με σύμβαση που υπέγραψε με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ήδη από την 1η Μαρτίου, θα δανειστεί 5,7 δισ. ευρώ για να πληρώσει δεδουλευμένους τόκους στους τραπεζίτες κατόχους ομολόγων που μπήκαν για κούρεμα.
Η όλη υπόθεση ήταν εξαρχής τόσο ξεκάθαρα στημένη υπέρ των ευρωπαϊκών τραπεζών, που ακόμη και το Bloomberg (15/3) σχολίαζε: «Η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του χρέους στην Ελλάδα κατά περισσότερο από ένα χρόνο περιόρισε τις πιθανές απώλειες των τραπεζών, καθώς οι επιχειρήσεις ξεφορτωθήκαν μεγάλο μέρος των ομολόγων τους και το μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου μετατοπίστηκε προς τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Όταν η Ελλάδα για πρώτη φορά διασώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το Μάιο του 2010, οι δανειστές σε άλλες χώρες της EE διέθεταν 68 δις δολάρια του δημόσιου χρέους της, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Εάν η Ελλάδα είχε πτωχεύσει τότε, οι τράπεζες θα είχαν χάσει 51 δισεκατομμύρια δολ…» Και η Ελλάδα θα είχε γλυτώσει τα μνημόνια.
Τι γίνεται όμως με τους εγχώριους τοκογλύφους; Αυτοί θα φύγουν με άδεια χέρια; Όχι βέβαια. Σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το σχέδιο που εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει ότι το συνολικό πακέτο, αν χρειασθεί, μπορεί να πλησιάσει τα 50 δισ. ευρώ. Δηλαδή, εκτός από τα 23 δισ. ευρώ που θα δοθούν άμεσα, να δοθούν άλλες δύο δόσεις, μία στα τέλη του 2012 και η άλλη το 2013.
Μετράτε ακόμη τα δισ. ευρώ που προορίζονται για τους τραπεζίτες, ή χάσατε το λογαριασμό;

Επίσης άλλα 35 δια ευρώ θα δοθούν στην ΕΚΤ για να πληρωθούν κρατικοί τίτλοι που χρησιμοποίησαν ως εγγύηση οι ελληνικές τράπεζες για να αντλήσουν χρήμα και τώρα δεν έχουν να τους καλύψουν. Πόσο μας κάνουν όλα αυτά; Αισίως 120,7 δισ. ευρώ! Η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε ρευστό 120,7 δια ευρώ για μια εικονική απομείωση χρέους της τάξης των 105,4 δισ. ευρώ. Κι αυτό φυσικά θεωρείται επιτυχία!
Και πού θα τα βρει αυτά η Ελλάδα; Μα φυσικά θα δανειστεί ξανά. Πρόκειται για 109 δια ευρώ νέο δάνειο που δίνει η ευρωζώνη διαμέσου του ΕΤΧΣ έως το 2014 και άλλα 28 δια ευρώ από το ΔΝΤ έως το 2015. Σύνολο νέου δανεισμού; 137 δια ευρώ για την περίοδο 2012-2015, από τα οποία τα 120,7 θα δοθούν, όπως είπαμε, απευθείας στους τραπεζίτες και περισσεύουν άλλα 16,3 δισ. ευρώ για να πληρωθούν τα τρέχοντα τοκοχρεωλύσια του χρέους που έχει παραμείνει. Πόσα είναι αυτά για τπν τριετία 2012-2014; Τουλάχιστον 70 δισ. ευρώ! Πού θα βρεθούν; Από το αίμα αυτού του λαού και τις σάρκες τπς χώρας του.
Στο σημείο αυτό μπαίνει η νέα δανειακή σύμβαση για τα 109 δια ευρώ της ευρωζώνης. Η νέα αυτή δανειακή σύμβαση έχει μια σειρά καινοτομίες:
Πρώτο: Αναγκάζει το ελληνικό κράτος να συμβληθεί με έναν ιδιωτικό οργανισμό, το ΕΤΧΣ, που έχει καθεστώς Ανώνυμης Εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο.
Δεύτερο: Δεν υπάρχει κανενός είδους δέσμευση για την έγκαιρη εκταμίευση των δόσεων του δανείου από το ΕΤΧΣ. Το Ταμείο αυτό θα μπορεί να εκταμιεύει δόσεις μόνο όσο εκδίδει εγγυημένα από το ελληνικό κράτος δικά του ομόλογα.
Τρίτο: Δεν υπάρχει κανένα χρονοδιάγραμμα καταβολής του δανείου και κυρίως αποπληρωμής του, ούτε δέσμευση για τα επιτόκια που θα κληθεί να πληρώσει το ελληνικό κράτος.

Τι εξασφαλίζει αυτή η δανειακή σύμβαση; Βασικά μόνο ένα πράγμα: ότι οι δανειστές μπορούν με απλή απόφαση των δικαστηρίων του Λουξεμβούργου να εκτελέσουν εναντίον του οφειλέτη εντός της ελληνικής επικράτειας χωρίς κανένα εμπόδιο. Ούτε από την εθνική κυριαρχία, ούτε από οποιαδήποτε άλλη ασυλία ή νομικό κόλλημα. Σ’ αυτό η νέα δανειακή σύμβαση είναι πολύ πιο προχωρημένη και ξεκάθαρη από την πρώτη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης του Μαίου 2010 Να πώς γίνεται η ερμηνεία των δεσμεύσεων της νέας δανειακής σύμβασης με βάση τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου του ελληνικού κράτους (Παράρτημα 2 της νέας σύμβασης): Το να μιλήσει κανείς για ξεπούλημα ολκής είναι μάλλον λίγο.
Οπως και να ‘χει θυμηθείτε τι σημαίνει και για ποιον σκοπό έγινε το PSI τώρα που τα κόμματα της χρεοκοπίας θα σας τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Σκεφτείτε όταν όλοι τους εν χορώ κίνδυνολογούν ότι χωρίς αυτούς η χώρα θα οδηγηθεί σε μια μεγάλη περίοδο ανασφάλειας.
Αλήθεια, γνωρίζουν τι σημαίνει ανασφάλεια; Να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο. Να μην ξέρεις αν θα μπορείς να τα βγάλεις πέρα ακόμη και για τα πιο στοιχειώδη. Να μην ξέρεις αν θα έχεις να θρέψεις και να στεγάσεις την οικογένειά σου. Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί σήμερα να αισθάνεται σίγουρος ότι θα μπορέσει, αυτός και η οικογένειά του, να επιβιώσει μέσα στους επόμενους μήνες; Και να φανταστείτε ότι το πρώτο κύμα μέτρων του Μνημονίου 2 δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί. Επομένως ψήφος στα κόμματα που έχουν δεσμευτεί με τα Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος όχι μόνο για την οριστική καταδίκη της χώρας και του λαού της σε μια πορεία αφρικανοποίησης χωρίς επιστροφή.
Αντίθετα, η ανατροπή των Μνημονίων και η καταγγελία των Συμφωνιών με τις οποίες μας αλυσόδεσαν ερήμην μας, είναι ο μόνος δρόμος για να αποκατασταθεί η σταθερότητα πρώτα και κύρια για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για να αρχίσει ξανά ο Ελληνας να ελπίζει ότι ο ίδιος και τα παιδιά του θα βρίσκουν δουλειά με προοπτική στην πατρίδα τους και με εισόδημα που θα εξασφαλίζει την ευημερία τους, τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, την αξιοπρέπειά τους.
Ομως για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Πρέπει με κάθε τρόπο να ξεπλυθεί η χώρα από τη σύγχρονη κόπρο του Αυγεία. Από ολόκληρο τον συρφετό πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, που ρήμαξαν για δεκαετίες αυτήν την έρμη τη χώρα και την οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Πρέπει εμείς οι ίδιοι, εμείς η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να πάρουμε τη χώρα στα χέρια μας. Πρέπει να πιστέψουμε επιτέλους ότι αυτός ο ευλογημένος τόπος μας ανήκει. Οχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Και μας ανήκει όχι για να τον πουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας, αλλά για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των γενιών που έρχονται.
Κι όταν γίνει αυτό ακόμη κι ο πιο φοβισμένος Ελληνας σήμερα θα ανακαλύψει με έκπληξη πόσο γρήγορα ανατάσσεται αυτή η χώρα, πόσο γρήγορα μπορεί να δει γνήσια βελτίωση στην ίδια την ζωή του και τις προοπτικές του.

Γ.Κοντογιώργης: TO ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Γ.Κοντογιώργης: TO ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

 

 

1. Η ελληνική κρίση από κρίση δανεισμού αρχικά, μετατράπηκε στη συνέχεια σε κρίση χρέους, για να αντιμετωπισθεί στο τέλος ως κρίση ανταγωνιστικότητας. Κεντρικό επιχείρημα στην προσέγγιση της ελληνικής οικονομίας από την Τρόικα αποτέλεσε εξαρχής η άποψη ότι το κράτος αντιμετώπισε κρίση χρέους επειδή η ελληνική οικονομία δεν ήταν ανταγωνιστική και ότι επομένως οι Έλληνες ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους, με δανεικά.Εντούτοις, εάν η βάση του επιχειρήματος αυτού ήταν ορθή, τα εξοντωτικά ομολογουμένως μέτρα που επιβλήθηκαν επί της ελληνικής κοινωνίας θα είχαν στοιχειωδώς αποδώσει καρπούς.
Είμαστε ήδη στον πέμπτο χρόνο μιας πρωτοφανούς ύφεσης που υπόσχεται να συνεχισθεί με την ίδια ένταση. Παρόλ'αυτά, δεν έχει ακόμη απαντηθεί το ερώτημα ως προς το επίπεδο που θα ισορροπήσει το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα με τις πραγματικές συνθήκες της οικονομίας.
Η υπόθεση εργασίας, που προκρίνω εδώ, θεωρεί ότι στην ελληνική περίπτωση η «συνταγή» που επελέγη για την αντιμετώπιση της κρίσης εκκινεί από μία εξ ολοκλήρου εσφαλμένη βάση : ως προς τη διάγνωση της αιτίας, αλλά και ως προς τον ασθενή. Υποστηρίζω συγκεκριμένα ότι ασθενής είναι το κράτος και όχι η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Ο υπερδανεισμός του κράτους δεν συνδέεται ευθέως με το επίπεδο ζωής της κοινωνίας. Αποτελεί απλώς έναν σημαίνοντα ενδείκτη της διαφθοράς και της ιδιοποίησής του από την πολιτική τάξη και τους νομείς του.  Η μετατροπή της κρίσης δανεισμού σε κρίση χρέους οφείλεται αποκλειστικά στην καθολική άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να λάβουν στοιχειώδη μέτρα για την ανάταξη του κράτους. Η διαχείριση, στη συνέχεια, της κρίσης με πρόσημο τις αποκλίσεις από τις πρόνοιες των μνημονίων και, τελικά, η πρωτοφανής λεηλασία της κοινωνίας, συνάδει με την εμμονή του πολιτικού προσωπικού να διατηρήσει ατόφια τα προκλητικά του προνόμια και τους πυλώνες της κομματοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα είναι παντελώς απονομιμοποιημένο και ευρίσκεται σε διαρκή αντιπαλότητα με την κοινωνία των πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα, η εκτίμηση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων με γνώμονα το ΑΕΠ, αντιφάσκει με το γεγονός ότι αυτό, στην ελληνική περίπτωση, βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με την πραγματικότητα της οικονομίας. Η διαφορά γίνεται εμφανέστερη όταν συγκρίνει κανείς την πραγματική οικονομία με τις προσόδους του κράτους, οι οποίες υπολείπονται καταφανώς, λόγω των γιγαντιαίων διαστάσεων που εμφανίζει η φοροδιαφυγή στη χώρα. Το φτωχό και υπερδανεισμένο κράτος δεν προδικάζει μια φτωχή οικονομία και μία κοινωνία που ζει πάνω από τις δυνατότητές της. Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι, σε αντίθεση με το κράτος, ο ιδιωτικός δανεισμός στη  Ελλάδα ήταν, στην αρχή της κρίσης, από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Εάν μάλιστα συνεκτιμηθεί η διαπλοκή και η διαφθορά (το ελληνικό κράτος τοποθετείται στις τελευταίες θέσεις διεθνώς), συνάγεται ότι οι φορείς/νομείς του "φτωχού και υπερδανεισμένου" κράτους, διήγε βίον κραιπαλωδώς πολυτελή.
Η τεράστια αυτή απώλεια παραγωγικού πλούτου από την πανθομολογούμενη διαπλοκή και διαφθορά, η σπατάλη και η λεηλασία των δημοσίων εσόδων από την πολιτική τάξη και, προφανώς, οι πελατειακές πρακτικές που αποβλέπουν στην ικανοποίηση «οικείων» κοινωνικών ομάδων, κάνει εμφανές ότι η κατά κεφαλήν ευημερία (συμπεριλαμβανομένης και της ποιότητας ζωής, όπως λ.χ. οι παρεχόμενες υπηρεσίες του κράτους), υπολειπόταν καταφανώς εκείνης που εδικαιούτο η ελληνική κοινωνία. Έχει υπολογισθεί ότι εάν ο πλούτος αυτός – που παρήγε η ελληνική οικονομία ή που εισήγετο  από την Ε.Ε. – επενδυόταν παραγωγικά, το επίπεδο της χώρας θα ήταν αντίστοιχο εκείνου των Σκανδιναβικών χωρών.
Για να εκτιμηθεί το μέγεθος της προσπάθειας που κατέβαλε η σύνολη ελληνική κοινωνία για να οδηγηθεί στο επίπεδο αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη το εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον, στο οποίο ήταν υποχρεωμένη να λειτουργήσει. Το κράτος όρθωνε και εξακολουθεί να ορθώνει ασύμμετρα εμπόδια σε κάθε επιχειρηματική ή άλλη δραστηριότητα της κοινωνίας, στη συγκρότηση υγειών και αδιαμεσολάβητων από τη διαπλοκή και τη διαφθορά οικονομικών σχέσεων. Από τον αγρότη έως τον επιχειρηματία, η όποια συναλλαγή με το κράτος συνεπάγεται ή ένταξη στο σύστημα της διαπλοκής/διαφθοράς ή την αρχή δεινών για τον ίδιο και το εγχείρημά του. Ο πολίτης για να απολαύσει τις στοιχειώδεις υπηρεσίες που συνεπάγεται η ιδιότητά του, πρέπει να έχει «μέσον» ή να καταβάλει το αναλογούν «λαδόσημο». Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι η ελληνική κοινωνία τελεί υπό την κατοχή ενός δυναστικού κράτους που το έχει οικειοποιηθεί η πολιτική τάξη, μεταλλαγμένη σε κομματοκρατία. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς την εντυπωσιακή συρρίκνωση της βαρύτητας του ελληνικού κόσμου από τον 19ο αιώνα για να αντιληφθεί το μέγεθος της φθοράς που του έχει προκαλέσει το δυναστικό κράτος. Ή να διερωτηθεί για την ευδοκίμησή του στη διασπορά (στις ΗΠΑ κατέχει μια από τις δύο κορυφαίες θέσεις μεταξύ των εθνικών κοινοτήτων) και για τον ελληνικό εφοπλισμό, που είναι πρώτος παγκοσμίως.
2. Οι ανωτέρω διαπιστώσεις είναι εξόχως αποκαλυπτικές του λάθους δρόμου που επέλεξε η Τρόικα για την αντιμετώπιση τους ελληνικού προβλήματος. Θεωρώ, εν προκειμένω, ότι αποτελεί λάθος επιλογή η εξομοίωση της λεγόμενης "εσωτερικής υποτίμησης" με την υποτίμηση εθνικού νομίσματος, ακόμη και αν παρακάμψουμε προς στιγμήν το σκοπούμενο, την εξυπηρέτηση του συμφέροντος των αγορών. Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, βελτιώνει, υπό προϋποθέσεις, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Με την "εσωτερική υποτίμηση", σημειώνεται μια βίαιη αποδομητική παρέμβαση στην ίδια την παραγωγική βάση της οικονομίας, με προσημείωση τη συρρίκνωση της κατανάλωσης και του κράτους πρόνοιας.
Στην ελληνική περίπτωση, επελέγη η "εσωτερική υποτίμηση" για να αντιμετωπισθεί, όπως ειπώθηκε, η κρίση χρέους. Έτσι, όμως, το κατέστησε μη διαχειρίσιμο και επέβαλε αναπόφευκτα το "κούρεμά" του. Η "εσωτερική υποτίμηση" επέφερε ένα καίριο πλήγμα στον παραγωγικό ιστό της οικονομίας και, ουσιαστικά, τη χρεωκοπία της χώρας. Να υποθέσουμε άραγε ότι, μόνο με την "κινεζοποίησή" της, η ελληνική κοινωνία θα πάψει να ζει πάνω από τις δυνατότητές της; Από την άλλη, δεν εξηγήθηκε ακόμη από τους ιθύνοντες γιατί το χρέος στο 120% του ΑΕΠ ήταν μη διαχειρίσιμο στην αρχή της κρίσης και θα γίνει διαχειρίσιμο στο ποσοστό αυτό το 2020, μετά δηλαδή την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Εάν μάλιστα συνεκτιμηθεί ότι στην πρώτη περίπτωση οι δανειστές δεν θα είχαν υποστεί το γνωστό "κούρεμα".
Υποστηρίζεται, περαιτέρω, ότι με την αποσάθρωση της οικονομίας και την βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα, αφού η απαξίωση της αγοράς εργασίας, του ιδιωτικού και του δημοσίου πλούτου θα εγείρει το ενδιαφέρον των επενδυτών και θα επανεκκινήσει η οικονομία. Ανεξαρτήτως του πώς αξιολογεί κανείς την επιλογή αυτή, συνομολογείται ότι το επιχείρημα ότι οι Έλληνες ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους ήταν ψευδές. Αποτέλεσε το πρόσχημα για τον πραγματικό σκοπό του μνημονίου, που προφανώς δεν είναι η αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος της ελληνικής οικονομίας, του χρέους, αλλά η χρησιμοποίηση της χώρας ως "πειραματόζωου" για την προώθηση της νέας ευρωπαϊκής τάξης. Διαφορετικά δεν θα προσέφευγε η τρόικα στο "κούρεμά" του. Οπωσδήποτε, η επιλογή αυτή παραπέμπει στο δόγμα των αγορών ότι το συμφέρον τους υπερισχύει του συμφέροντος των κοινωνιών ή, στην καλύτερη περίπτωση, ότι το συμφέρον της κοινωνίας ταυτίζεται εξορισμού με το συμφέρον των αγορών..
Τη ζήτημα, ωστόσο, στην ελληνική περίπτωση, έγκειται στο ότι παρακάμπτεται, με τον τρόπο αυτό, η πολιτική διάσταση της κρίσης. Όντως, η ελληνική κρίση έχει ως πρωτογενή αιτία την κομματοκρατική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος και τη λεηλατική ιδιοποίηση του κράτους. Παρέλκει του παρόντος η εξήγηση της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Αρκεί απλώς να υποσημειώσουμε ότι, παρόλα όσα λέγονται, το φαινόμενο αυτό αναδεικνύει το δημοκρατικό έλλειμμα της νεοτερικότητας και όχι την πολιτική υστέρηση της ελληνικής κοινωνίας.
Οπωσδήποτε, το μνημόνιο, στο πλαίσιο αυτό, από πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, μετατράπηκε σε πρόσθετη ουσιώδη αιτία του ελληνικού αδιεξόδου. Μάλιστα, στο μέτρο που επέλεξε να μετακυλήσει μονοσήμαντα το βάρος των επιλογών του στην κοινωνία, αφήνοντας ανέγγιχτο το κράτος, η τελευταία θα συναγάγει ότι η ελληνική πολιτική τάξη χρησιμοποιείται ως "όχημα" για την εγκαθίδρυση στη χώρα της δικής της δεσποτείας, πλάι σ'εκείνη της ελληνικής κομματοκρατίας. Η τρόικα, έχοντας ταυτίσει την ελληνική κοινωνία με το κράτος, έχασε το συγκριτικό πλεονέκτημα της νομιμοποίησής της. Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα, ενώ ασχολείται επίμονα, ακόμη και με την φορολόγηση των ανέργων, δεν άγγιξε στο ελάχιστο τα προνόμια της πολιτικής τάξης, τα θεμέλια του δυναστικού κράτους και, κατ'επέκταση, την φοροδιαφυγή.
Δεν συνεκτιμά, ενδεχομένως, ότι η πολιτική της, που συνδυάζει τη βίαιη εξαθλίωση της κοινωνίας, την κατάλυση του κράτους δικαίου και πρόνοιας, με την εθνική ταπείνωση, θα μπορούσε να οδηγήσει στη συσσώρευση ενός εκρηκτικού μίγματος, το οποίο θα ήταν ικανό να ακυρώσει το εγχείρημά της. Ίσως αγνοεί μια σημαίνουσα παράμετρο της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή την "ικανότητά" της να διαχέει το πρόβλημά της στην "αυλή" των καταπατητών της ελευθερίας της. "Ικανότητα", η οποία απορρέει από τον υψηλό δείκτη πολιτικής ανάπτυξης και εθνικού φρονήματος, που τη διακρίνει. Από την άποψη αυτή, εάν το εγχείρημα επιτύχει στην Ελλάδα, δεν θα συναντήσει άλλα εμπόδια, εάν όμως αποτύχει ή διαχυθεί το διακύβευμά της στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, είναι πιθανόν να προκαλέσει ασύμμετρες αλυσιδωτές συνέπειες στην πολιτική Ευρώπη, αλλά και πέραν αυτής. Διότι το διακύβευμα αυτό, ως προς την ουσία του, ξεπερνά καταφανώς το ελληνικό έδαφος.
3. Υπό το πρίσμα αυτό, εκτιμώ ότι απαιτείται, πριν είναι πολύ αργά, ένας ριζικός αναπροσανατολισμός των κατευθύνσεων του μνημονίου. Να γίνει αντιληπτό ότι δεν ήταν το υψηλό κόστος εργασίας που δημιούργησε την κρίση χρέους ή που εμποδίζει την ανάπτυξη, ούτε μπορεί να αποδοθεί στην ελληνική οικονομία ενγένει η αιτία της κρίσης. Ακόμη και αν, σήμερα, η ελληνική κοινωνία προσφέρει δωρεάν την εργασία της ουδείς θα προσέλθει να επενδύσει στη χώρα. Για να επανέλθει η ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία δεν αρκεί ένα νέο "σχέδιο Μάρσαλ". Απαιτείται η εκ βάθρων, τώρα και όχι αύριο, ανασύνταξη του κράτους. Αναφέρομαι στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση και, ουσιωδώς, στη νομοθεσία.
Δεν είναι του παρόντος να απαριθμήσω τα μέτρα που απαιτούνται για την ανασύνταξη αυτή. Μπορώ όμως να διαβεβαιώσω ότι είναι τόσο σαθρό και απονομιμοποιημένο το όλο σύστημα, που εάν αφεθεί από την τρόικα θα καταρρεύσει την ίδια στιγμή. Τούτο σημαίνει ότι η αναμόρφωσή του μπορεί και πρέπει να συμβεί σε ελάχιστο χρόνο, αρκεί να υπάρξει η ανάλογη πολιτική βούληση αυτών που έχουν τη δύναμη και στηρίζουν το καθεστώς. Προϋποτίθεται όμως η βαθιά γνώση του προβλήματος, ώστε η μεταρρύθμιση να λάβει την πρέπουσα κατεύθυνση και ιδίως να παραγάγει άμεσα αποτελέσματα.
Αναφέρω συνοπτικά τις γενικές κατευθύνσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος: Να καταλυθεί η θεσμική βάση της κομματοκρατίας και να ληφθούν μέτρα ώστε να ανασυνδεθεί το πολιτικό προσωπικό με την κοινωνική συλλογικότητα. Η δημόσια διοίκηση να ανασυγκροτηθεί με γνώμονα τη κοινωνική αποτελεσματικότητα, με ό,τι αυτή συνεπάγεται στο πεδίο της δομής της, της προσωπικής ευθύνης του υπαλλήλου και του εννόμου συμφέροντος του πολίτη. Το πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης δεν είναι η ποιότητα του προσωπικού της, που είναι υψηλή, αλλά η ιδιοποίησή της. Όχι τόσο το μέγεθος του κράτους όσο η λεηλατική του λειτουργία. Τα ανωτέρω συνεπάγονται, πρωταρχικά, την ολοκληρωτική αναμόρφωση της νομοθεσίας. Η ιδιοποίηση του κράτους, η διαπλοκή και η διαφθορά, η πελατειακή βάση των δημοσίων πολιτικών και η δυναστική λογική του πολιτικού προσωπικού, εδράζονται σε ένα περίτεχνο νομικό οπλοστάσιο, που κρατά όμηρο την κοινωνία και την εξαναγκάζει να λειτουργεί με τις προδιαγραφές του.
Τα ανωτέρω, εγείρουν το ερώτημα κατά πόσον οι επιλογές του μνημονίου δεν αποκαλύπτουν το σημείο της συνάντησης της ελληνικής πολιτικής τάξης και της τρόικας. Η μεν πρώτη, διατηρεί το καθεστώς της -το κράτος και τους νομείς του- ανέπαφο. Η δε δεύτερη, βρίσκει στην ελληνική πολιτική τάξη τον πρόθυμο σύμμαχο, προκειμένου να διεκπεραιώσει ανέξοδα τις επιλογές της, δηλαδή την αρχή του συμφέροντος των αγορών στο εσωτερικό της ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική τάξη στο σύνολό της, επωφελούμενη από τις επιλογές της τρόικας, δεν άγγιξε μέχρι σήμερα, ούτε κατά μικρόν, τους πυλώνες του καθεστώτος της: τον κομματοκρατικό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος, το διοικητικό κράτος και τη νομοθεσία. Τυπικό παράδειγμα οι σκανδαλώδεις απολαβές του πολιτικού προσωπικού και, υπό το πρίσμα αυτό, η κραιπαλώδης διαχείριση των οικονομικών του κράτους και, οπωσδήποτε, το ζήτημα της φοροδιαφυγής. Η τελευταία, επειδή περιβαλλόταν με την υψηλή προστασία των φορέων της κομματοκρατίας, γινόταν εμφανώς, χωρίς προφυλάξεις, μέσω του τραπεζικού συστήματος κλπ. Θα αρκούσε να συγκρίνει κανείς την κίνηση των λογαριασμών ενός εκάστου, με τις φορολογικές του δηλώσεις. Το αποτέλεσμα του έργου αυτού θα ήταν εξόχως εντυπωσιακό.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι περιττεύει η επαναφορά του ερωτήματος ως προς το τι εμπόδισε μέχρι σήμερα την τρόικα να προσεγγίσει το ελληνικό πρόβλημα υπό το πρίσμα της πρωτογενούς αιτίας της κρίσης. Πολλώ μάλλον αφού το κομματικό σύστημα και, στο πλαίσιο αυτό, η πολιτική τάξη, πέραν του περιδεούς και παρασιτικού τους χαρακτήρα, είναι όμηροι ιδίως της γερμανικής κυβέρνησης, που κατέχει όλα τα τεκμήρια της διαφθοράς τους, μέσω των γερμανικών επιχειρήσεων, με τις οποίες ύφαναν ευρέως τις σχέσεις διαπλοκής στη χώρα. Θα επαναλάβω απλώς την επισήμανση ότι το δίλημμα "μνημόνιο ή χρεωκοπία" είναι ψευδές καθώς παρακάμπτει την πρωτογενή αιτία της κρίσης και τον αποδέκτη του "λογαριασμού". Η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση, το όποιο εγχείρημα για την επανεκκίνηση της οικονομίας, προϋποθέτει τον ολικό αναπροσανατολισμό του μνημονίου: από την βίαιη "κινεζοποίηση" της κοινωνίας και την αποδόμηση του οικονομικού ιστού της χώρας, στην απελευθέρωση της δυναμικής τους από τις ολιγαρχικές συμμορίες. Απελευθέρωση, η οποία θα επέλθει μόνο με την εκ βάθρων ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος, του κράτους και της νομοθεσίας. Διαφορετικά, φοβάμαι ότι θα χρειασθούν πολλά ακόμη μνημόνια έως ότου επιτευχθεί η "τελική λύση". Έως τότε, το δίλημμα που θα επανέρχεται δεν θα είναι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ -υποθέτω ότι οι γεωστρατηγικές συνθήκες είναι απαγορευτικές γι'αυτό-, αλλά ο χρόνος, που με τη συνενοχή των κρατούντων της πολιτικής Ευρώπης, η ελληνική κρίση θα πυροδοτήσει την κοινωνική και την οικονομική σταθερότητά της Ε.Ε. Από την λύση που θα δοθεί στο ελληνικό πρόβλημα, από την επανεξέταση ή μη των κατευθύνσεων του ελληνικού μνημονίου θα μπορούσε να κριθεί αν θα επιλεγεί η λύση μιας ισόρροπης συμπολιτειακής Ευρώπης ή μια Γερμανική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που θα πολιτεύεται υπέρ του συμφέροντος των κοινωνιών της ή εκείνου των αγορών.

Ο κ. Γ. Κοντογιώργης είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

191 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.ΣΗΜΕΡΑ;

25η Μαρτίου 1821. 191 χρόνια μετά

Μεταξύ αδελφών

Subject: Fw: Μεταξύ αδελφών...
To:
----- Forwarded Message ----- 
Και για την αντιγραφή

ευχαριστίες στον janudecem!

--------------------------------------------------------------------
Αγαπητέ αδελφέ Νίκο, 

Τα βλέπεις; Τα βλέπεις που ανησυχούσες και έτρεμες σαν ψάρι όταν αρχίσαμε την επιχείρηση;
"Θα μας λιντσάρουν!", έλεγες. . . 
"Θ α μας κρεμάσουν στην πλατεία οικογενειακώς", επαναλάμβανες. . . 
"Ούτε τα παιδιά μας και οι γυναίκες μας δεν θα γλυτώσουν!", φοβόσουν. . . 
"Από το πρώτο λεπτό θα ξεσηκωθούν!", υπολόγιζες. . . 
Τίποτε απολύτως δεν έγινε! Όπως ακριβώς τα είχα προβλέψει. 
Τους τα πήραμε όλα και φύγαμε σαν κύριοι. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη και την αμηχανία στο πρόσωπο του οπαδού μας στο αεροδρόμιο. Η χώρα ήταν σε φάση "Σομαλίας" κι εμείς με τις Samsonite, να περιμένουμε στην αίθουσα VIP το αεροσκάφος που θα μας έφερνε στον επίγειο παράδεισο μας, εδώ στην Καλιφόρνια. 

Θυμάσαι που σου έλεγα "Θ αρθεί μια μέρα που θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε";
Λοιπόν αδελφέ Νίκο, η ημέρα ήρθε!
Η μπάζα ήταν καλή. Όχι μόνο εμείς αλλά και τα εγγόνια μας θα ζήσουν πλουσιοπάροχα. 
Ο μόνος κίνδυνος πια βρίσκεται στην χοληστερίνη που περιέχει ο αστακός!
Θυμάσαι τί αντίκρισαν τα μάτια μας (μέσα απο τις θωρακισμένες Mercedes) καθώς πηγαίναμε στο αεροδρόμιο;
Μελαψούς μετανάστες να λεηλατούν την πρωτεύουσα μετά την οικονομική κατάρρευση. 
Παιδιά να περιφέρονται μόνα τους μέσα στα χαλάσματα ψάχνοντας τις δολοφονημένες μάνες τους. 
Καπνοί παντού απο τα σπίτια που καιγόταν. 
Ορδές πανικόβλητων να λεηλατούν τα supermarkets. 

Και στο αεροδρόμιο ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να φωνάξει έστω κάτι εναντίον μας! Ούτε ένα "προδότες" ή "κλέφτες" ή "κρεμάστε τους"! Μουδιασμένοι όλοι και παράλυτοι μάς έβλεπαν να φεύγουμε με τις βαλίτσες παραφουσκωμένες. Το διαισθάνονταν οτι δεν θα μας ξαναδούν. Η κωμωδία είχε τελειώσει. Ο θίασος έφευγε (με τις εισπράξεις). Οι θεατές θα μείνουν μόνοι να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα.

Τί θεατρικό και αυτό! Θυμάσαι; Άρχισε το 1981. Τότε που "ο φίλος του λαού" ανέβηκε στην εξουσία. "ΑΛΛΑΓΗ" φώναξε και τα πλήθη ρίγησαν. Ακόμη και ψηφοφόροι "της επάρατης συντήρησης" τον ψήφισαν! Υπάλληλοι πήγαν την άλλη μέρα στη δουλειά με υπεροπτικό ύφος σίγουροι ότι η επιχείρηση του αφεντικού θα είναι πλέον δική τους! Η "αλλαγή" μόλις είχε αρχίσει. Ο "λαός" έζησε στιγμές μοναδικής επαναστατικής μέθης. Καταλήψεις, απεργίες, πανό, σημαίες. . .  ;
Ώσπου οι "κακοί καπιταλιστές" πήραν τα εργοστάσιά τους και τα πήγαν στη διπλανή χώρα. 
Τα υπόλοιπα εργοστάσια έγιναν "κοινωνική ιδιοκτησία". "Ο λαός είναι πάνω απο τους θεσμούς" φώναζε ο "ηγέτης" και το πλήθος παραληρούσε. Επιτέλους! Είχε έρθει η "ώρα του λαού"! Κανείς πια δεν σε φακέλωνε αν διάβαζες "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ". Άλλωστε η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" και η "ΑΥΡΙΑΝΗ" ήταν πια οι Εφημερίδες της Κυβερνήσεως. Ό, τι, γραφόταν εκεί ήταν νόμος απαράβατος. Τι αξία είχε πια η θεσμοθετημένη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως; Ποιος της έδινε σημασία;

Το μέλλον διαφαινόταν ακόμα πιο λαμπρό . Η πατέντα με το "μοτοσακό χωρίς γκάζια" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις την αξιοποιούσαμε (για την ακρίβεια, δεν θα ξέραμε που να τα βάλουμε!) Κάποια στιγμή το θέμα αποσύρθηκε απο τα δελτία ειδήσεων. Ποιος έδωσε σημασία;
Το Ελληνικό αντιαεροπορικό "Άρτεμις" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις το βγάζαμε σε παραγωγή. Κάποια στιγμή και αυτό αποσύρθηκε από τα δελτία ειδήσεων. Ποιος έδωσε σημασία;
Σημασία είχε πλέον η ΑΤΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Αυνανισμός): Ανεβαίνουν οι τιμές; Σου ανεβάζω το μισθό! Ξανανεβαίνουν οι τιμές; Σου ξανανεβάζω τον μισθό! Κάποιοι ψέλλισαν "Μα οι τιμές ανεβαίνουν ακριβώς επειδή μας ανεβάζεις συνεχώς τον μισθό!" Ποιος τους έδωσε σημασία;

Τα σχολεία αλλάξανε. Τώρα όλοι πήγαιναν "για σπουδές"! Δεν νοείται ο "αφέντης λαός" να δουλεύει στα χωράφια και στις οικοδομές. ΟΛΟΙ θα πάνε στο πανεπιστήμιο! Τί και αν δεν χρειαζόμασταν τόσους "επιστήμονες". Ποιος έδινε σημασία;

Σημασία είχε πλέον η "δημοκρατία". Ο αστυνομικός που είχε την αφέλεια να πυροβολήσει τον κλέφτη άκουγε τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν την διεύθυνση όπου κατοικούσε! Αν τολμούσε ας νοιαζόταν ξανά για το καθήκον!

Ποιός έδινε σημασία στις βιομηχανίες που κλείνανε; Αφού οι άνεργοι γινόταν αμέσως δημόσιοι υπάλληλοι; Ποιός αναρωτιόταν "Πού βρίσκετε τα λεφτά να πληρώσετε τόσους δημόσιους υπαλλήλους αφού δεν παράγει η χώρα τίποτα;" Αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν πλέον σημασία. Μόνο αφελείς και γραφικοί ασχολούνταν με αυτά. 
Αφού ο "ηγέτης" το είχε δηλώσει ξεκάθαρα: "Τα πήρα απο τους βιομήχανους!" Και όταν άρχισαν να διαρρέουν τα πρώτα μαντάτα για τις μεγάλες μάσες, ο "ηγέτης" είχε φροντίσει ώστε οι κομματικοί μηχανισμοί να έχουν έτοιμη την απάντηση που θα έδινε ο "λαός" στην "επάρατη συντήρηση": "ΦΑΓΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΦΑΓΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!"

Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι μετανάστες. Κακό μεν (κάτι σαν να μην του άρεσε του "λαού") αλλά αφού οι μισθοί τάνγκα-ντάγκα ερχόταν κάθε 15νθήμερο, δε βαριέσαι. . . 
Σαν τον Μιθριδάτη, ο "αφέντης λαός" συνήθιζε το δηλητήριο που αυξανόταν κάθε μέρα. Οι μετανάστες ξεπέρασαν κάθε όριο . . . 
Η εγκληματικότητα ξεπέρασε κάθε όριο . . . 
Η ανεργία ξεπέρασε κάθε όριο. . . 
Τα σκάνδαλα ξεπέρασαν κάθε όριο. . . 
Οι εθνικές ταπεινώσεις ξεπέρασαν κάθε όριο . . . 
Οι φωτιές ξεπέρασαν κάθε όριο. . . 
Οι αρρώστιες ξεπέρασαν κάθε όριο. . . 
Τα σκουπίδια ξεπέρασαν κάθε όριο . . . . 
Οι "αναρχικοί" ξεπέρασαν κάθε όριο. . . 

Κάποια στιγμή (όταν παρατραβήξαμε το σχοινί) και εγώ φοβήθηκα, το ομολογώ. Πήγα στο πιο απομακρυσμένο νησάκι για να ανακοινώσω την χρεωκοπία της χώρας. Το σκάφος περίμενε έτοιμο να με φυγαδεύσει στην διπλανή χώρα αν οι στρατιωτικοί έκαναν κίνημα. Τι κουτός που ήμουν! Φύλλο δεν κουνήθηκε! Τότε πήρα θάρρος για τα καλά. Είπα μέσα μου "Μεγάλε, είσαι πολύ μεγάλος! Κάνε ό, τι θέλεις!"

Δεν σταμάτησα πουθενά: Αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι. . . Τους κατεδάφισα όλους. Δεν άφησα ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις, ούτε δικαιώματα. . . Απορούσα και απορώ πάντα με την ανθρώπινη βλακεία: Αυτοί που σκοτώνονται με τον γείτονα για ένα εκατοστό οικοπέδου, με έβλεπαν να ληστεύω ασύστολα την χώρα τους και δεν μιλούσαν!

Πάντα οι ομοεθνείς μας με είχαν στο ψιλό:
"Περιορισμένης ευθύνης το καημένο. . . "
"Για οδοκαθαριστής καλός είναι αλλά για παραπάνω δεν τραβάει το φουκαριάρικο. . . "
"Η καψερή η μάνα του, πώς αντέχει τέτοια συμφορά. . . "
Μόνο η μάνα μας πείσμωσε και είπε "Τώρα θα δείτε, που κοροϊδεύετε το παιδί. . . "
Πραγματικά , αν δεν ήταν η μάνα μας δεν θα είχαμε αποτολμήσει τέτοιο έργο. 
Δες τώρα όλους τους φαρμακόγλωσσους: Εγώ, το "καημένο", συνέτριψα την Έλληνα που ήταν προαιώνιος εχθρός μας. Τώρα όλοι "μούγκα". Ούτε "καημένο" ακούς ούτε τίποτα. Όλοι τεμενάδες μου κάνουν και έχουν καταπιεί την γλώσσα τους. 

Το μεγάλο αστείο είναι ότι τώρα εκεί πίσω στην Ελλάδα, οι οπαδοί μας ακόμη πιστεύουν ότι την χώρα την βούλιαξε η "επάρατη συντήρηση"! Βλέπεις, αυτήν αφήσαμε να διοικεί τώρα. Τώρα που τα παιδιά τους πεθαίνουν από υποσιτισμό και οι πρωθυπουργοί τους είναι μελαψά τέκνα μεταναστών, ακόμη θυμούνται με αγάπη τον "ηγέτη" που τους "έδωσε να φάνε ψωμί" και βροντοφώναξε ή Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!" Τι τα θες; η ζωή έχει πολύ πλάκα μερικές φορές!

Καλά που έπλασε ο θεός (μας) τους βλάκες για να μας ψυχαγωγούν. Ειδικά εδώ στην βίλα στην Καλιφόρνια (έχω καταπληκτική θέα στον Ειρηνικό, στο είπα; ) η ανία θα ήταν αφόρητη αν δεν είχα αυτά να θυμάμαι και να τα συζητώ με κάποιους πρωτοκλασάτους (τότε) του "κινήματος" που είχαν και αυτοί την ευστροφία να βγάλουν έγκαιρα τη μπάζα τους στο εξωτερικό και να αγοράσουν εδώ βίλες. 
Είναι εδώ ο "FIVE SEASONS" και ο "μαζί τα φάγαμε". Φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν (δικοί μας γαρ) ο "ταϊβανέζος", η σύζυγος του τραγουδιστή (χωρίς τον τραγουδιστή, τι να τον κάνει τον τρελό!) και ο ξάδελφος της ο "φαστφουντάς". Ο τελευταίος χώρισε την γυναίκα του (Ελληνικής καταγωγής) και συζεί με μια δικιά μας. Είναι και κάνα δύο από την περίφημη "γενιά του Πολυτεχνείου" (ω ρε πλάκες και μ' αυτή την ιστορία!) Αυτοί ειδικά αποδείχτηκαν λυσσασμένοι για "δημοκρατία": Έχουν σπιτώσει κάτι μικρές (δικές μας!) και τον χώνουν σε όλες τις μεριές!
Για τους άλλους, τους ρομαντικούς και τους αφελείς (που ξέμειναν πίσω) πού και πού μαθαίνω κάνα νέο. Εκείνος ο αρχιμάλαξ, που έβαφε με μολύβι τα μάτια του, έμαθα ότι είναι σε ψυχιατρείο. Ο άλλος, που το έπαιζε αδιάφθορος, τον σπάσανε στο ξύλο κάτι πιτσιρικάδες (αν και προσπάθησε να κρυφτεί σε κάτι τουαλέτες) και πέθανε. . . 

Και τώρα σιγά-σιγά απομακρύνομαι από το σκηνικό όπως τα αρπακτικά που μόλις βρουν τη λεία τους απομακρύνονται για να την απολαύσουν με την ησυχία τους.. (έδωσα την πρωθυπουργία στον Τραπεζίτη που μου υπέδειξαν, αλλά και την ηγεσία του καταστρεμμένου ΠΑΣΟΚ στον Χοντρό)


Αδελφέ Νίκο
Όταν τελειώσεις την ιστορία με την πιτσιρίκα στις Μπαχάμες, σε περιμένω να τα πούμε απο κοντά (φέρε και τη σύζυγο). Αν δεν κουράστηκες, ο Μεγάλος μας πρότεινε να ξανακάνουμε μια παρόμοια δουλειά σε μια άλλη χώρα κάπου στην Κεντρική Αμερική (δεν θυμάμαι τώρα το όνομα). Η χρηματοδότηση, ως συνήθως, εξασφαλισμένη και οι ντόπιοι πράκτορες έτοιμοι. Σκέψου το! 

Με φιλιά

Γεωργάκης

Το έστειλε ο Φώτης

25η Μαρτίου 1943.Οι κατοχικές αρχές απαγόρευσαν την παρέλαση.Σήμερα;

25η Μαρτίου 1943 την παρέλαση τότε απαγόρευσαν οι κατοχικές αρχές. Σήμερα; Ιδού τι έγραφε ο Ο. Ελύτης τότε. Σήμερα;



Το έστειλε  ο Γιώργος Τσ.
Στη μνήμη του μεγάλου μας Oδυσσέα Eλύτη ―με την ευκαιρία της επετείου του θανάτου του (18 Mαρτίου 1996)― αφιερώνουμε ένα έξοχο κείμενό του γραμμένο μέσα στο σκοτάδι της Kατοχής, όταν απαγορεύθηκε ο εορτασμός της 25ης Mαρτίου 1943 και ο λαός (με πρωτοπόρο τη νεολαία), το αψήφισε και συγκεντρώθηκε σε συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος και στον Άγνωστο Στρατιώτη, ψάλλοντας τον Eθνικό Ύμνο. Tους χτύπησε το Iταλικό Iππικό και υπήρξαν νεκροί και πολλοί τραυματίες. 
Iδού η «Mαρτυρία» του ποιητή από το «AΞION EΣTI» στο κεφάλαιο «H μεγάλη Έξοδος». 
Γράφει:
«Tις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη. Kαι επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίστηκε για την Έξοδο. Kαι νωρίς εβγήκαμε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Kαι ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ’λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. / Tέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Kαι φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυα ποτέ δεν έβγαλαν. Kαι χτυπούσανε όπου να ’ναι σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Kαι η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη, για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ’ απ’ την άκρη της απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. / Kαι περάσανε μέρες πολλές, μέσα σε λίγην ώρα. Kαι θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Kαι την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα».

ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ

ΔΙΑΔΩΣΤΕ: Όπως την 25η Μαρτίου 1942: ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ –


Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε αποδέκτες μιας τρομερής προπαγάνδας, που εκπορεύεται κυρίως από τις εφημερίδες και τα άλλα Μέσα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.
Μιας προπαγάνδας που μας παρουσιάζει τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ως τον «ατσάλινο άνδρα» που είναι αποφασισμένος να πατάξει και να καταστείλει με κάθε τρόπο τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών την ημέρα της 25ης Μαρτίου, εάν αυτές γίνουν δυναμικές!
Τον ίδιο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που όταν φλέρταρε με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν δίστασε να ομολογήσει δημοσίως ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο και να το αποκηρύξει.
Δεν μπορώ να ξέρω τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Η σύγχυση είναι το μόνο βέβαιο… Όπως απορίας άξιο είναι πώς συνεχίζει και μετέχει στην κυβέρνηση και στην πολιτική που ο ίδιος, πριν λίγο καιρό, δημόσια αποκήρυσσε.
Αυτός ο πολιτικός άνδρας, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δεν μου εμπνέει κανένα φόβο! Πώς άλλωστε; Στερείται πάσης σοβαρότητας για να εμπνεύσει οτιδήποτε!
Επειδή έχουν αρχίσει να μου τη «δίνουν» στα νεύρα, όπως και πολλών από εσάς, τα αρθράκια των κονδυλοφόρων του ΒΗΜΑτος, που καθημερινά αποκαλύπτουν και από ένα σχέδιο της Αστυνομίας για τις παρελάσεις και περιβάλλουν με… δέος την πυγμή του «γίγαντα» Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, θα απαντήσω ως δημοσιογράφος και ελεύθερος άνθρωπος:
Τολμήστε να χτυπήσετε το λαό την 25η Μαρτίου! Τολμήστε να πνίξετε στα δακρυγόνα την Εθνική μας Επέτειο! Τολμήστε να βάψετε με αίμα τις σημαίες μας εκείνη την Ιερή Ημέρα και τότε, να ξέρετε, το τέλος σας θα είναι φριχτό σαν όλων των τυράννων.
Εάν Χρυσοχοΐδη χτυπήσεις το λαό την 25η Μαρτίου 2012 θα την τοποθετήσεις δίπλα στην ένδοξη 25η του 1942, όταν ο ελληνικός λαός αψήφισε την κατοχή της χώρας μας από τους Ναζί, διαδήλωσε, εκδίωξε τους δωσίλογους και τίμησε μόνος τους προγόνους…
Εδώ είναι Ελλάδα, γη ποιητών, ηρώων και ελεύθερων ανθρώπων, αλλά και γη τεράτων. Δεν μας φοβίζετε άλλο, δεν μπορείτε. Ακόμα και αυτή τη στιγμή, εάν σας νοιάζει η κοινωνική ειρήνη, μην τολμήσετε να πατήσετε στις παρελάσεις. Όχι μόνο γιατί θα εξαγριώσετε το λαό αλλά και γιατί μας προσβάλλετε όλους με την παρουσία σας. Και σε τέτοια προσβολή είναι αδιανόητο να ζητάτε από ελεύθερους ανθρώπους να μην αντιδράσουν… Εκτός εάν θέλετε να προκαλέσετε τα επεισόδια, ως κοινοί προβοκάτορες, στημένοι σαν γύφτικά σκεπάρνια στις εξέδρες των «επισήμων». Κάνω έκκληση λογικής: Αφήστε το λαό να τιμήσει τους προγόνους του ειρηνικά και όμορφα απαλλάσσοντάς τον, έστω για μια ημέρα, από τις ανεπιθύμητες και μισητές παρουσίες σας.
Στέφανος Μυτιληναίος
Υ.Γ. Δεν μπήκα καν στον κόπο να αναμασήσω τους «φόβους» για προβοκάτσιες ακροδεξιών και τα «ενοχικά» της όποιας Αριστεράς… Σε αυτό το «τριπάκι» αρνούμαι να μπω…
Λίγα λόγια για την 25η Μαρτίου 1942:
Η τρομοκρατία ήταν μεγάλη. Πάνοπλοι καραμπινιέροι είχαν κατακλύσει από ενωρίς το πρωί τους δρόμους. Οι κατακτητές είχαν απαγορεύσει κάθε εκδήλωση και ετοιμάζονταν να «τιμήσουν» αυτοί την επέτειο, με τελετή στη Μητρόπολη και στον Άγνωστο Στρατιώτη! Ένιωθαν το ξύπνημα του λαού και προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στον ύπνο, υποκρινόμενοι ότι σέβονται τις εθνικές του παραδόσεις και ισχυριζόμενοι ότι ο «Άξων» του Φύρερ και του Ντούτσε πασχίζει για την … ελευθερία και την ευημερία της Ελλάδος! Διέταξαν γενικό σημαιοστολισμό και ο «πρωθυπουργός» Τσολάκογλου, με τη στολή του στρατηγού τόλμησε να στεφανώσει τον Άγνωστο Στρατιώτη και να γονατίσει μπροστά του, αφού προηγουμένως στη Μητρόπολη έγινε η «τελετή» στην οποία παρέστησαν και εκπρόσωποι των Γερμανικών και Ιταλικών αρχών κατοχής.
Παράλληλα ο «αντιπρόεδρος» της Κυβερνήσεως κ. Λογοθετόπουλος μετέβη εις το Μνημείο των Γερμανών στρατιωτών και κατέθεσε δάφνινο στεφάνι εξ ελληνικών χρωμάτων, ο δε Υπουργός Οικονομικών κ. Γκοτζαμάνης κατέθεσε αντίστοιχο στεφάνι στο Μνημείο των Ιταλών στρατιωτών. Μάλιστα ο «πρωθυπουργός» απηύθυνε και διάγγελμα στον λαό και εκφώνησε ραδιοφωνικό λόγο προς την ελληνική νεολαία, την οποία κάλεσε να σταθεί στο πλευρό των «επαναστάσεων του φασισμού και το εθνικοσοσιαλισμού», γιατί «μόνο με τας νέας ιδέας το έθνος μας δύναται να ευτυχήσει εντός της νέας Ευρωπαϊκής και Μεσογειακής τάξεως»!
Έφιπποι Ιταλοί αστυνομικοί επιτίθενται στους διαδηλωτές στην Πλατεία Συντάγματος. Σε τι διαφέρουν από τους ΔΕΛΤΑδες και ΔΙΑΣ του σήμερα, πάνω στις μηχανές, όταν ορμάνε στο λαό; 25η Μαρτίου 1942. Ο ελληνικός λαός τίμησε την Επανάσταση χωρίς δωσίλογους. Η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Η νεολαία απάντησε με έναν εξαιρετικά συγκινητικό εορτασμό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Τσολάκογλου αναγκάστηκε να φύγει συνοδευόμενος από την κατάρα των σπουδαστών και των καθηγητών τους. Οι Έλληνες νέοι ξεχύθηκαν στους δρόμους των Αθηνών με πρώτους τους ηρωικούς ανάπηρους της πρόσφατης Εποποιίας. Φοιτητές, εργάτες και χιλιάδες λαού ακολούθησαν σε εκείνη την πρώτη μαχητική εκδήλωση. Οι Ιταλοί επετέθησαν, πολλοί Έλληνες τραυματίστηκαν, αλλά η διαδήλωση δεν διαλύθηκε. Ο Άγνωστος Στρατιώτης στεφανώθηκε, πραγματικά αυτή την φορά, και στεφανώθηκαν και οι προτομές του Ρήγα, του Ξάνθου και των άλλων ηρώων στο Πεδίο του Άρεως.
Η Εθνική αντίσταση κέρδισε την πρώτη μάχη της σε ανοιχτή αναμέτρηση με τις δυνάμεις της φασιστικής βίας. Οι Ιταλοί εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Όλη την ημέρα μια ατελείωτη σειρά από μαυροντυμένες γυναίκες, θύματα πολέμου, από άντρες και από παιδιά περνούσε μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ώσπου σκεπάστηκε ολόκληρο από έναν τεράστιο σωρό από στέφανα και λουλούδια.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Ενημέρωση απο Θέμη Κοτσυφάκη μέλος Δ.Σ. ΟΛΜΕ

από Θέμη Κοτσυφάκη
Σας στελνω λίγες ακόμα πληροφορίες για τη συναντηση ΟΛΜΕ με υπουργό σήμερα.
Εκτός από όσα γραφει το δελτιο της ΟΛΜΕ και το υπόμνημα:
-          Δεν θα προχωρησει το νομοσχεδιο για τη διοικητικη αναδιαρθρωση καταργηση δομών, ενοποιηση διευθύνσεων , διευθυντής μανατζερ κλπ.
-          Αντίθετα επέμεινε για την άμεση ψήφιση νομοσχεδίου για λύκειο ΤΕΕ και προσβαση. Το απογευμα πληροφορίες δημοσιογραφικές θέλουν να εγκαταλείπεται…. είδομεν.
-          Το ΠΔ για την  αξιολογηση παίρνει αναβολή για σεπτεμβρη
-          Για το μισθολογιο λεει να ξαναδούμε τα ποσοστα από βαθμό σε βαθμό να μην υπαρχουν, χωρίς όμως να αποσυνδεθεί ο μισθός από την αξιολόγηση.
-          Δεν θα γίνουν άλλες συγχωνευσεις σχολείων
-          Δεν αντιμετωπίζει θεμα αυξησης ωραρίου

To έστειλε ο Στέλιος Αναστ.

Συνάντηση σου Δ.Σ.της ΟΛΜΕ με τον υπουργό Παιδείας.

Current Article

Συνάντηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ με τον Υπουργό Παιδείας

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στα γραφεία της ΟΛΜΕ συνάντηση του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας με τον Υπουργό Παιδείας κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ παρουσίασε τις θέσεις της Ομοσπονδίας, όπως αυτές καταγράφονται και στο σχετικό υπόμνημα που ακολουθεί.
Ζητήσαμε να μην προχωρήσουν νομοθετικές ρυθμίσεις για τα εκπαιδευτικά ζητήματα (Γενικό – Τεχνολογικό Λύκειο) που θα υπονομεύσουν το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης για πολλά χρόνια. Τονίσαμε πώς οι αλλαγές αυτές δεν έχουν τη συναίνεση της εκπαιδευτικής κοινότητας και είναι σε αντιεκπαιδευτική κατεύθυνση. Παρουσιάσαμε αναλυτικά τις θέσεις της Ομοσπονδίας για την εκπαιδευτική πολιτική.
Ο Υπ. Παιδείας άκουσε τις προτάσεις της Ομοσπονδίας, αλλά δεν δεσμεύτηκε ότι θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα της Ομοσπονδίας στα κεντρικά θέματα (αύξηση δαπανών, «πάγωμα» αξιολόγησης, κατάργηση του Ν. 4024/11 κ.λπ.).
Ο Υπ. Παιδείας και η Κυβέρνηση φαίνεται ότι επιμένουν σε μία fast track διαδικασία για την εισαγωγή στη Βουλή και ψήφιση του νομοσχεδίου για τις εκπαιδευτικές αλλαγές στο Λύκειο και το σύστημα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια.
Οι εκπαιδευτικοί δηλώνουμε αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, στο οποίο ο κλάδος μας θα αντιδράσει άμεσα.



One Response to “Συνάντηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ με τον Υπουργό Παιδείας”

  1. Δηλώσεις μετά τη συνάντηση του Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη με την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης
    Ο Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης μετέβη στα γραφεία της ΟΛΜΕ και συναντήθηκε με εκπροσώπους της Ομοσπονδίας. Μετά το τέλος της συνάντησης και απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων,  ο Υπουργός και ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ κ. Παπαχρήστος έκαναν τις ακόλουθες δηλώσεις:
    Υπουργός:
    «Είχα μια πολύ ουσιαστική και ειλικρινή συζήτηση με τους φυσικούς μου συνομιλητές, τους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.  Έχει προηγηθεί και αντίστοιχη συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και βεβαίως με τους Πρυτάνεις. Θέλω να τονίσω ότι θίξαμε καίρια θέματα της Δευτεροβάθμιας  Εκπαίδευσης. Είναι πολύ σημαντικό να ακούς από το στόμα των ανθρώπων που είναι μέσα στη μαχόμενη εκπαίδευση και μιλούν με χιλιάδες ανθρώπους τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Μιλήσαμε και για θέματα που θα αντιμετωπιστούν σε σχέση με το Νέο Λύκειο, τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο θέμα μας. Η ΟΛΜΕ έχει έναν προβληματισμό και έχει εκδώσει μια σειρά από απόψεις και τεκμηριώσεις για το θέμα. Ο ίδιος δουλεύω πάνω σε αυτά τα θέματα, όπως ξέρετε, μέσα από τον εθνικό διάλογο σε διαφορετικούς χρόνους, και είχαμε μία ανταλλαγή απόψεων που για μένα φώτισε πολλά σημεία. Ελπίζω, πιστεύω, προσδοκώ να συνεχίσουμε αυτή τη συνεργασία, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια θέματα για τα οποία πρέπει να υπάρξει συμφωνία και σύγκλιση απόψεων μεταξύ μας.»
    Για την αξιολόγηση:
    «Συζητήσαμε αυτό το μεγάλο θέμα, για το οποίο η προσωπική μου άποψη είναι ότι βέβαια πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση αλλά το πώς και με ποιες μορφές και με ποιους στόχους είναι ένα θέμα που αξίζει να συζητηθεί. Επίσης συζητήσαμε το θέμα των προγραμμάτων, το θέμα της δομής και της λειτουργίας του Λυκείου, το θέμα των εκπαιδευτικών οι οποίοι με αλλαγές που γίνονται μπορούν να βρεθούν χωρίς αντικείμενο ή με μειωμένες ώρες. Μια σειρά από πραγματικά προβλήματα ετέθησαν, και πιστεύω ότι αυτή η ενημέρωση που είχα σήμερα θα με βοηθήσει όσο καιρό θα έχω αυτή την ευθύνη να πάρω σωστές αποφάσεις και να εισηγηθώ τεκμηριωμένα διάφορα ζητήματα της γενικής εκπαίδευσης.»
    Για το Νέο Λύκειο:
    «Αυτό είναι ένα ώριμο νομοθέτημα. Να θυμίσω ότι έχει ξεκινήσει δύο χρόνια πριν με τον εθνικό διάλογο για την παιδεία. Συνεχίστηκε και με τη σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων και ενός τρίτου κόμματος. Νομίζω ότι είναι πολύ ώριμο για να αντιμετωπιστεί. Δεν γνωρίζω πραγματικά τι έχει πει ο κύριος Σαμαράς. Ωστόσο, νομίζω ότι έχει τη στήριξη, θα έχει τη στήριξη από τα μεγάλα κόμματα.»
    Πρόεδρος της ΟΛΜΕ:
    «Αξιοποιώντας το καλό κλίμα που επικράτησε στη συνάντηση, η Ομοσπονδία κατέθεσε ενστάσεις που είχε το προηγούμενο διάστημα σχετικά με το Νέο Λύκειο και ζήτησε διάλογο σε βάθος, έτσι ώστε οι αποδεδειγμένες δυσλειτουργίες που είχαμε διαπιστώσει να πάψουν να υπάρχουν. Υπ’ αυτήν την έννοια εμείς επιμείναμε στην άποψή μας προς  τον κύριο Υπουργό να μην προχωρήσει η κυβέρνηση στη νομοθέτηση του Νέου Λυκείου και στο Τεχνολογικό Λύκειο. Αναγνωρίζουμε τις καλές του προθέσεις, αλλά η έλλειψη διαλόγου που υπήρχε το προηγούμενο διάστημα μας προβληματίζει. Εξάλλου πολλά σημαντικά προβλήματα υπάρχουν στην ατζέντα. Όσον αφορά το εξεταστικό η άποψη της Ομοσπονδίας είναι η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Μέχρι όμως να πετύχουμε τη σωστή αναλογία μεταξύ γενικών λυκείων και τεχνολογικών λυκείων όσον αφορά τους μαθητές, προτείνουμε ένα σύστημα πέραν των εξετάσεων της Γ΄ Λυκείου σε μικρό αριθμό μαθημάτων. Είμαστε δηλαδή υπέρ της αποδέσμευσης των εξετάσεων από την εκπαιδευτική διαδικασία στο Λύκειο.»
     
 

ΑΚΥΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΕΛΜΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ                                                                            Καρδίτσα 19/ 03 / 2012
ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 3

ΤΗΛ. : 2441026197 – 27646                                                      ΠΡΟΣ:        Σχολεία Νομού Καρδίτσας-ΜΜΕ

FAX : 2441026197                                                         ΚΟΙΝ: Δ.Δ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ-ΓΡ. ΣΧΟΛ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ                         

ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ,
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ  ΣΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Με την ψήφιση του νέου μισθολόγιου – βαθμολόγιου, τα προεδρικά διατάγματα και τις εγκυκλίους που ετοιμάζονται για την εφαρμογή της διαδικασίας αξιολόγησης, η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου κήρυξε τον πόλεμο στους εκπαιδευτικούς. Στόχος τους η τιμωρία των εκπαιδευτικών, η χειραγώγιση τους, η μισθολογική και  βαθμολογική καθήλωση και τελικά οι απολύσεις.
Αποκαλυπτικά τα λόγια της πρώην Υπουργού Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου: «Φέτος θα εφαρμοστεί υποχρεωτικά, γιατί όσοι καθηγητές και δάσκαλοι δεν συμμετέχουν δεν θα μπορούν να έχουν καμία εξέλιξη»! Ο «ελεύθερα» εξαρτώμενος από την διοίκηση και το υπουργείο εκπαιδευτικός, θέλουν να είναι υποτακτικός και χωρίς αντιστάσεις για τα όσα μας επιβάλλει η καταστροφική «τροϊκανή» εκπαιδευτική και οικονομική πολιτική τους. Την ίδια ώρα στα φιλικά μέσα ενημέρωσης διοχετεύεται η «πληροφορία» πως οι επιδόσεις των μαθητών θα καθορίζουν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Είναι προφανές ότι παρά το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία και οι τεχνοκράτες του ΥΠΕΠΘ γνωρίζουν πολύ καλά τις κοινωνικές παραμέτρους της σχολικής επίδοσης, στοχεύουν ξεκάθαρα μέσα από την καθιέρωση της αξιολόγησης στην απόλυτη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Από την άλλη  μεριά, η λεγόμενη αξιολόγηση ή αυτοαξιολόγηση των σχολείων θα οδηγήσουν στην κατηγοριοποίηση και τελικά στο κλείσιμο αρκετών από αυτά. Τόσο η κατεύθυνση της εφαρμοζόμενης τροϊκανής πολιτικής, όσο και η διεθνής εμπειρία όπου εφαρμόστηκε εκεί οδηγούν.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Ρέππα για την αξιολόγηση και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών, την κατάργηση των οργανικών θέσεων με αποφάσεις επιτροπών σε κάθε Υπουργείο αλλά και της «αξιολόγησης» του προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ, έπειτα από γραπτές εξετάσεις και συνεντεύξεις, αποκαλύπτουν τα εργαλεία που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση για κατάργηση μονάδων και απολύσεις στο δημόσιο, έχοντας συμφωνήσει με την τρόικα τη μείωση κατά 150.000 δημοσίων υπαλλήλων (ανάμεσα τους και εκπαιδευτικών) ως το 2015, βάζοντας επίσης ως στόχο τις 15.000 απολύσεις στο δημόσιο τη φετινή χρονιά.
Είναι πλέον σαφές πως δεν συζητά αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας διαδικασίες για το πώς θα βελτιωθεί το δημόσιο σχολείο. Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, είναι κατανοητό και στους πλέον δύσπιστους πως η αξιολόγηση θα είναι το κύριο εργαλείο για τις απολύσεις εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό όλοι οι παράγοντες και τα στελέχη της εκπαίδευσης καλούνται σήμερα να αποφασίσουν με ποιόν είναι. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που από τη θέση τους στελέχους είναι δυνατόν να συμβάλλουν στην χειραγώγηση, την μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση των συναδέλφων τους; Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που από τη θέση τους στελέχους είναι δυνατόν να αποτελέσουν το φορέα των απολύσεων των συναδέλφων τους; Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Γι’ αυτό καλούμε όλους τους Σχολικούς Συμβούλους, όλους τους Διευθυντές σχολείων, όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης να πάρουν σαφή θέση ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνουν ο δούρειος ίππος της εξαθλίωσης και των απολύσεων των εκπαιδευτικών. Κανείς εκπαιδευτικός αξιολογητής. Κανείς εκπαιδευτικός συνεργός στις απολύσεις. Δεν έχει θέση στον κλάδο όποιος συνεργήσει σε απολύσεις. Πρέπει να διαλέξουν όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης με ποιόν είναι: με το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό ή με την τρόικα και την πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου;  .
 Ως συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι θα αντισταθούμε για να μην περάσει η αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας και τις απολύσεις.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ θα πάρει όλα εκείνα τα μέτρα για να ακυρώσει στην πράξη την υλοποίηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Στην κατεύθυνση αυτή θα εργαστούμε για να ακυρώσουμε όλες τις διαδικασίες προετοιμασίας της εφαρμογής της αξιολόγησης. Καλούμε τους συναδέλφους σε επαγρύπνηση και δράση. Όλοι μαζί θα ανατρέψουμε αυτή  την πολιτική.

Για το Δ. Σ. της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

         Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                                          Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
  
    ΦΥΤΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΗΣ                                                                                                                               ΛΑΠΠΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Απο την εκδήλωση της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ με τον Δ.Καζάκη: H ζωή μετά το μνημόνιο.

http://www.youtube.com/playlist?list=PLBA1A243ED696C711&feature=plcp

Κανάλι "κοινής δράσης" στο youtube 

E.Bενιζέλος: O απίστευτος εντυπωσιοθήρας.

Aυτοακύρωση ευφυΐας τραγωδική - Tου Χρηστου Γιανναρα

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 18 Μαρτίου 2012, 09:36
Στον στίβο της πολιτικής σήμερα η έκτακτη φυσική ευφυΐα εμφανίζεται σπάνια, σπανιότατα. Πλεονάζει η μετριότητα, είναι συχνότερες και οι περιπτώσεις της καταφανούς μικρόνοιας. Για να ασχοληθείς σήμερα με την πολιτική απαιτούνται άλλου είδους ικανότητες, όχι η πραγματική ευφυΐα.

Eπειδή είναι σπάνιο το χάρισμα, είναι φυσικό και να γοητεύει. Oταν πρωτοεμφανίστηκε σε ευδιάκριτο πολιτικό ρόλο ο κ. Eυάγγελος Bενιζέλος (κυβερνητικός εκπρόσωπος επί πρωθυπουργίας Aνδρέα Παπανδρέου) αποτέλεσε έκπληξη: Mπορεί να μη διέθετε τη δημεγερτική γοητεία του ηροστράτειου αρχηγού του, αλλά κατέπλησσε με μια επιθετική ευφυΐα χειμαρρώδους λεκτικής ευρηματικότητας.

Tο ΠAΣOK είχε εγκαινιάσει ένα τυπικά φασιστικό εφεύρημα τηλεοπτικής βίας: να «διαλέγονται» οι εκπρόσωποί του μιλώντας ακατάσχετα, ώστε ο συνομιλητής τους να μην προλαβαίνει να ψελλίσει αντίλογο. O κ. Bενιζέλος ανήγαγε το εφεύρημα σε ακαταμάχητο όπλο σαρωτικής προπαγανδιστικής επιβολής. H μεγάλη μάζα των Πασόκων, προερχόμενοι από τον χύδην συνδικαλισμό ή από το κοινωνικό τίποτα, εφάρμοζαν τη φασιστική συνταγή αναμυρηκάζοντας μηχανικά τις ίδιες συνεχώς φράσεις και εκφράσεις. O κ. Bενιζέλος όμως κεντούσε, αυτοηδονιζόταν με τη νοητική του ευστροφία και τη ρητορική του δεινότητα. Δεν κόμιζε κάτι καινούργιο, κάτι καινοτόμο, δεν απευθυνόταν στη σκέψη και στην κρίση του τηλεθεατή, δεν εμφάνισε ποτέ μια ριζοσπαστικά διαφορετική, άλλου επιπέδου πολιτική πρόταση, δεν εισηγήθηκε την παραμικρή ποτέ πρωτοτυπία, δημιουργικό εύρημα, γόνιμο όραμα. Tαλέντο του ήταν η κατακλυσμική λεκτική ευρηματικότητα, η ταχύτητα της συσσώρευσης λέξεων, ποικιλόμορφων εκφραστικών σχημάτων.

Aναδείχθηκε σαφώς ο κορυφαίος της λογικής του εντυπωσιασμού. Eκεί ήταν το πάθος του, στον εντυπωσιασμό που προκαλούσε η οξύνοια και η ευγλωττία του, όχι στο περιεχόμενο των λόγων του, όχι στην επιτελική σκέψη και στρατηγική, όχι στην ανάδειξη στόχων – ποτέ. Θα μπορούσε, με την ίδια συναρπαστική λογική άρθρωση επιχειρημάτων, να υποστηρίξει, τη μια μετά την άλλη, δυο διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Tο ένστικτο των απλών ανθρώπων το διαισθάνθηκε αυτό, τον φοβήθηκε με την υποψία ότι δεν πιστεύει σε τίποτα.

Ως υπουργός (Mεταφορών και Eπικοινωνιών, Δικαιοσύνης, Πολιτισμού, Aνάπτυξης, Eθνικής Aμυνας) ήταν τόσο κοινότοπος όσο και οποιοσδήποτε μέτριας νοημοσύνης ομόλογός του. Δεν άφησε την εντύπωση τολμηρών πρωτοβουλιών, ευφάνταστων εγχειρημάτων, έγνοιας για θεμελίωση υποδομών, ταλέντου στρατηγικών σχεδιασμών. Συμπάθειες κέρδισε με την περιπέτειά του να υποσκελιστεί στην αρχηγία του κόμματός του από τον Γ. A. Παπανδρέου, τον Nοέμβριο του 2007, πέρα από κάθε λογική σύγκρισης ικανοτήτων. O Γ.A.Π. είχε οριστεί αρχηγός, το 2004, από τον Kων. Σημίτη, χωρίς αντίπαλη υποψηφιότητα. Aποδοκιμάστηκε εκλογικά την ίδια χρονιά και για δεύτερη φορά το 2007, οπότε ήταν καθολικά αυτονόητο, εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενο, το τέλος της αρχηγικής του (μάλλον και της πολιτικής) σταδιοδρομίας.

Aντίστοιχα αυτονόητο και λογικά συνεπέστατο ήταν το εγχείρημα του Eυ. Bενιζέλου να ανακοινώσει, το ίδιο βράδυ της πολιτικής συντριβής του Γ.A.Π., την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Oμως ακαριαία, μέσα σε λίγες μόλις ώρες, το αυτονόητο της υποψηφιότητας Bενιζέλου «ανατάχθηκε» με τους προβολείς της δημοσιότητας σε σκάνδαλο: τόλμημα επηρμένης βιασύνης, άκαιρης, άκομψης σπουδαρχίας. Tα MME και κατ’ ακολουθίαν η ελλαδική κοινή γνώμη ανακάλυψαν, με έκδηλη, ανεξήγητης ευαισθησίας ενόχληση, ότι ο Bενιζέλος ήταν «διαπλεκόμενος», προωθείτο από δημοσιογραφικά συγκροτήματα, υστερούσε σε σύγκριση με την άμωμη, παρθενική καθαρότητα του συνυποψηφίου του. Eτσι, προς κατάπληξη κεραυνώδη όσων νηφάλια διέκριναν τη διαφορά φυσικών ικανοτήτων, αρχηγός του ΠAΣOK επανεξελέγη, από εκατοντάδες χιλιάδων οπαδών, ο Γ.A.Π. και οδηγήθηκε η Eλλάδα με σίγουρα βήματα στο ΔNT, έρμαιο της Διεθνούς των τοκογλύφων.

Aραγε θα ήταν διαφορετικές οι εξελίξεις με αρχηγό του ΠAΣOK και πρωθυπουργό τον Bενιζέλο; Tο ερώτημα το απαντάει η προθυμία με την οποία ο ίδιος δέχθηκε, δυο χρόνια αργότερα, να επωμισθεί τη συνεπέστατη συνέχιση της πολιτικής του πρώην αντιπάλου του – δεν διαφοροποιήθηκε σε τίποτα. Bεβαίως και είχε δέσει πια ο Γ.A.Π. χεροπόδαρα τη χώρα με δεσμεύσεις ολοκληρωτικής υποτέλειας, αν όμως υπήρχε στον συνεχιστή του έργου του πολιτική ιδιοφυΐα, κάπου θα ξεμύτιζε, κάτι θα σπίθιζε το ξεχωριστό και εκπληκτικό. Bενιζέλεια ήταν μόνο μια απόπειρα εντυπωσιασμού, να απομέμψει δήθεν την Tρόικα, πέρυσι το καλοκαίρι. Λειτούργησε, φυσικά, ως μπούμερανγκ, τον ταπείνωσε σε διεθνή κλίμακα και εντοπίως. Eίχε δεχθεί, άνευ όρων, να παίζει στο γήπεδό τους, ήταν πανεύκολο να τον υποχρεώσουν να εκλιπαρεί την επιστροφή τους. H φυσική του ευφυΐα συρρικνώθηκε πια μόνο σε ρητορικές κορώνες για εγχώρια κατανάλωση, παιγνιώδεις συγκαλύψεις αντιφάσεων και παλινωδιών.
Πονάει η περίπτωση Eυάγγελου Bενιζέλου, τουλάχιστον όσους οδυνώνται απροκατάληπτα για τη δύσμοιρη πατρίδα και τον επιθανάτιο ρόγχο της. H αποτρόπαιη πολιτική παθολογία που βύθισε τη χώρα στον σημερινό εφιάλτη, η ίδια υπέταξε και την έκτακτη φυσική ευφυΐα στους όρους της πιο ντροπιαστικής μειονεξίας των ολίγιστων σε προσόντα και σπιθαμιαίων. Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί τον υψηλόφρονα Bενιζέλο συνεχιστή και απολογητή της καταισχύνης του διδύμου Γ.A. Παπανδρέου - Γ. Παπακωνσταντίνου. Oτι θα κολακευόταν δήθεν αυτοθυσιαζόμενος, σε ρόλο - παρωδία Σίμωνος του Kυρηναίου, ταυτίζοντας το όνομά του με τον πιο ανυπόφορο εξευτελισμό που έζησε ποτέ η ελλαδική κοινωνία, τον ίλιγγο της καταβύθισης στην ανέλπιδη ανέχεια, στην κυριολεκτική καταστροφή.
Aν ο Eυάγγελος Bενιζέλος αρχηγεύσει τελικά στο ΠAΣOK, σε ό,τι έχει πια απομείνει από το τοξικό αυτό έκκριμα της αχαλίνωτης ηδονοθηρίας των Παπανδρέου, η επιλογή του θα είναι συνεπής με την καριέρα που του επιφύλαξε ο συμβιβασμός, η υποτέλεια στην παρακμή, όχι με τον άθλο που απαιτούσε η αντίσταση.
Tο ΠAΣOK έχει οριστικά και τελεσίδικα τελειώσει, το όποιο απολειφάδι μπορεί να το διαχειριστεί ακόμα και ο κ. Παπουτσής. O άθλος της αντίστασης στην καταστροφή είναι που παραμένει εκκρεμής.
Γιατί προϋποθέτει άλλη, μα εντελώς άλλη, ανθρώπινη ποιότητα.
Καθημερινή 18/3/2012