Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Άνεργοι στις χώρες τους, θύματα ως εργαζόμενοι


Άνεργοι στις χώρες τους, θύματα ως εργαζόμενοι

Από την ιστοσελίδα της Deutsche Welle

Γη της επαγγελίας η Γερμανία για άνεργους νοσηλευτές από τη νότια Ευρώπη. Τι γίνεται όμως, όταν τα συμβόλαια που υπογράφουν είναι αδιαφανή με περίεργες ρήτρες; «Γίνεται εκμετάλλευση ανθρώπινου δυναμικού».
H 23χρονη Μαρία Σάντσες, νοσοκόμα στο επάγγελμα, ήρθε στη Γερμανία εμφορούμενη από μεγάλες ελπίδες. Στη Μαδρίτη δεν έχει δουλειά, αλλά τώρα στο Βερολίνο επιτέλους απέκτησε μέσω μιας ιδιωτικής εταιρείας νοσηλευτικού προσωπικού. Όμως, στο συμβόλαιο που υπέγραψε, υπάρχει μια ρήτρα, που της δημιουργεί ανησυχία.

«Εξαρτώνται από τον εργοδότη»
Αδιαφανή συμβόλαια με περίεργες ρήτρες
Η νεαρή Ισπανίδα είναι τόσο δυσαρεστημένη από τη θέση εργασίας, που πολύ θα ήθελε να αλλάξει εργοδότη. Όμως δεν είναι εύκολο. Διότι, εάν σπάσει το συμβόλαιο πριν τη λήξη του, θα πρέπει να πληρώσει 6.600 ευρώ. Τι ακριβώς καλύπτει αυτό το ποσό, παραμένει άγνωστο. «Το συμβόλαιο είναι πολύ γενικό, δεν ξεκαθαρίζει τις επιμέρους περιπτώσεις» λέει μιλώντας στη DW η Σάντσες. Τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν πολύ συχνά σύμφωνα με τον Κάλε Κούνκελ, γραμματέα του συνδικάτου παροχής υπηρεσιών Ver.di, ο οποίος έχει χειριστεί πάνω από 100 ανάλογες υποθέσεις ξένων μισθωτών από Ισπανία, Ελλάδα ή Πορτογαλία.
«Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν χρέη ανάμεσα στα 6.600 μέχρι 10.000 ευρώ στη χειρότερη περίπτωση. Με τον τρόπο αυτό εξαρτώνται ντε φάκτο από τον εργοδότη τους υπό την απειλή χρεών και μάλιστα υπέρογκων». Πρόκειται για συμβόλαια εντελώς αδιαφανή που παγιδεύουν τους εργαζόμενους με δραματικές επιπτώσεις. Γιατί πολλοί θα ήθελαν να αλλάξουν θέση εργασίας από τη στιγμή που η πληρωμή είναι κάκιστη».
«Κλοπή ανθρώπινου δυναμικού»
 «Παίρνουν οδηγίες να κάνουν οικονομία»
«Οι συνάδελφοι διαπιστώνουν, όταν έρχονται στη Γερμανία, ότι ναι μεν έχουν θέση εργασίας, αλλά πληρώνονται πολύ πιο κάτω από όσο θα μπορούσαν να κερδίσουν, αλλά δεν μπορούν να βγουν από τα συμβόλαιά του». Για παράδειγμα, η Εταιρεία Εντατικής Ιατρικής (GIP) δεν έχει εποπτικό συμβούλιο και δεν έχει υπογράψει συλλογική σύμβαση εργασίας. Στους εργαζόμενούς της δίνει 9,50 ευρώ την ώρα, όταν στο δημόσιο τομέα και στη Διακονία οι νοσηλευτές παίρνουν 30 με 40% περισσότερο την ώρα. Επί πλέον, σε περίπτωση ασθένειας ή διακοπών, το ποσό συρρικνώνεται και αντιστοιχεί σε 6 με 7 ώρες το 12ωρο. «Είναι κλοπή του ανθρώπινου δυναμικού» λέει ο Κάλε Κούνκελ γεμάτος οργή. «Με τον τρόπο αυτό το επάγγελμα του νοσηλευτή δεν γίνεται πιο ελκυστικό».
Λιγότερες αλοιφές
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα χρειαστούν 220.000 νοσηλευτές.
Ενώ στο ισπανικό σύστημα υγείας οι θέσεις εργασίας καταργούνται, στη Γερμανία υπάρχει έλλειψη 30.000 θέσεων εργασίας. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα γίνουν μάλιστα 220.000. Εδώ και μερικά χρόνια η χώρα έχει ξεκινήσει εκστρατεία αναζήτησης προσωπικό από το εξωτερικό, ιδιαίτερα από τις χώρες του νότου, όπως την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία.
Αλλά δεν είναι μόνο τα απαράδεκτα συμβόλαια, που «εξοντώνουν» τους ξένους εργαζόμενους, αλλά και οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίες. Οι νοσηλευτές παίρνουν εντολή να χρησιμοποιούν λιγότερα υλικά και φαρμακευτικές αλοιφές για να κάνουν οικονομία. Επιπλέον, στην Ισπανία για παράδειγμα, η νοσηλευτική είναι πανεπιστημιακός κλάδος, ο γιατρός κάνει τη διάγνωση και οι νοσοκόμοι αναλαμβάνουν πολλά από τα καθήκοντά του. Στη Γερμανία, είναι αλλιώς, το επάγγελμα μαθαίνεται στην πράξη.

Stephanie Höppner / Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη

Επείγον! Παρακαλείστε να ενημερώσετε όλους

Ειτε αληθεύει, είτε όχι, άς πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα για να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις!



Επείγον! Παρακαλείστε να ενημερώσετε όλους ...........
Για τον υπολογιστή σας, κυκλοφορείστε αυτή την ανακοίνωση σε όλες σας τις επαφές!
Μέσα στις επόμενες μέρες να έχετε κατά νου: Μην ανοίξετε κανένα μήνυμα που περιέχει ένα συνημμένο που ονομάζεται:
«Ενημέρωση για τα Windows Live" ανεξάρτητα από το ποιος σας το στέλει.
Είναι ένας ιός που καίει όλο το σκληρό δίσκο. Αυτός ο ιός προέρχεται από ένα γνωστό πρόσωπο που έχει τη λίστα διευθύνσεών σας.
Αυτό είναι ο λόγος που πρέπει να στείλετε αυτό το μήνυμα σε όλες τις επαφές σας.
Εάν λάβετε ένα μήνυμα με το συνημμένο "Windows Live Update", ακόμη και αν αυτό έχει σταλεί από έναν φίλο, μην το ανοίξετε και αμέσως απενεργοποιείστε τον υπολογιστή σας.
Αυτή είναι η χειρότερη μορφή ιού που ανακοίνωσε το CNN και έχει ταξινομηθεί από τη Microsoft ως ο πιο καταστροφικός ιός που υπήρξε ποτέ.
Αυτός ο ιός ανακαλύφθηκε χθες από τη McAfee. Δεν υπάρχει δυνατότητα επισκευής του υπολογιστή σας για αυτόν τον τύπο του ιού.
Καταστρέφει εξολοκλήρου τον τομέα μηδέν από το σκληρό δίσκο. Θυμηθείτε: αν μπορείτε να στείλετε αυτές τις πληροφορίες σε όλες σας τις επαφές σας, θα μας προστατέψουν όλους.

 

 

 

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

ΘΕΜΑ: « Απάντηση στην κλήση για εξ’ αποστάσεως επιμόρφωση»



Αριθ. Πρωτ.                                                                   Αθήνα  27/6/2014                          

                                                                                   Προς

                                                                       Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε


ΘΕΜΑ: « Απάντηση  στην κλήση για εξ’ αποστάσεως επιμόρφωση»

   Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με την απόφασή του στις 20-6-2014 (α.π.921) κάλεσε τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να μην πάρουν μέρος στη διαδικασία της εξ’ αποστάσεως επιμόρφωσης.
  Στην ίδια απόφαση αναλύθηκε και το ότι η όλη διαδικασία είναι νομικά έωλη. Επισυνάφθηκε, μάλιστα, γνωμοδότηση της νομικής συμβούλου της Δ.Ο.Ε., σύμφωνα με την οποία «οι εντολές για συμμετοχή σε επιμορφωτικές δράσεις είναι προδήλως παράνομες», επομένως «ο υπάλληλος δεν υποχρεούται να εκτελέσει την εντολή αναφέροντας παραλλήλως στο προϊστάμενο όργανο αυτού, που έδωσε την εντολή, χωρίς να αποκλείεται και ο καταλογισμός πειθαρχικών ευθυνών προς τους περιφερειακούς διευθυντές, που παρείχαν κατευθύνσεις προς τους δημοσίους υπαλλήλους, καθ’ υπαγόρευση οργάνου μη αρμοδίου και με αποστολή καθαρά συμβουλευτική.»
  Απόφαση για τη μη συμμετοχή των διευθυντών σχολικών μονάδων στη διαδικασία της εξ’ αποστάσεως επιμόρφωσης πήρε και η 83η Γενική Συνέλευση του Κλάδου στις 23-6-2014.
  Σε συνέχεια των παραπάνω ενεργειών, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. σας αποστέλλει κείμενο αναφοράς που μπορούν να υποβάλλουν οι διευθυντές των σχολικών μονάδων προς το όργανο διοίκησης που είτε τους διαβίβασε την απόφαση του Ι.Ε.Π. είτε τους κάλεσε να την υλοποιήσουν (κατά κύριο λόγο περιφερειακοί διευθυντές αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις διευθυντές εκπαίδευσης). Το έγγραφο συντάχθηκε από τη νομική σύμβουλο της Δ.Ο.Ε. και ενισχύει με νομική τεκμηρίωση την απόφαση των διευθυντών των σχολείων να μη συμμετέχουν στην εξ’ αποστάσεως επιμόρφωση.
  Σας ενημερώνουμε ότι σήμερα κατατίθεται, με επίδοση από δικαστικό κλητήρα, εξώδικη δήλωση – πρόσκληση προς τον Υπουργό Παιδείας με την οποία του ζητείται να προβεί σε άμεση απόσυρση όλων των σχετικών με την εξ’ αποστάσεως επιμόρφωση εγγράφων ενώ τις αμέσως επόμενες ημέρες θα κατατεθεί μηνυτήριος αναφορά κατά παντός υπευθύνου για την όλη διαδικασία της επιμόρφωσης για την αξιολόγηση.

 


ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ …………..

 

ΑΝΑΦΟΡΑ

 

                Τ……. ………………………….. …………………………………, Διευθυντή του ………………… Δ.Σ. …………………………………., κατοίκου ………………., οδός …………………. Αριθμός ……………………….

Αξιότιμε κύριε Περιφερειακέ, 

                Σε συνέχεια του υπ’ αριθμόν ……………. εγγράφου σας δια του οποίου καλούμαι να συμμετάσχω σε εξ αποστάσεως επιμόρφωση για την αξιολόγηση, σας ενημερώνω, ότι η συμμετοχή στα σεμινάρια αυτά δεν εντάσσεται εντός των εργασιακών μου καθηκόντων, δεδομένου, ότι: (α) Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής συνιστά νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, συμβουλευτικού χαρακτήρα προς το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και σε καμία περίπτωση δεν έχει εισέτι εκδοθεί η προβλεπόμενη στο άρθρο 2 παρ.2 του ν. 3966/2011 υπουργική απόφαση, δια της οποίας ανατίθεται σύμφωνα με τον νόμο η υλοποίηση δράσεων στο ΙΕΠ και (β) δεν έχει εισέτι εκδοθεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 2 παρ.5 του π.δ. 152/2013 Υπουργική Απόφαση, η οποία θα καθορίσει το περιεχόμενο και την διαδικασία της επιμόρφωσης στελεχών αναφορικά με την αξιολόγηση.
Εκ των ανωτέρω είναι προφανές, ότι η συμμετοχή σε μια επιμορφωτική διαδικασία αυτού του είδους, μόνο σε εθελοντική –οικειοθελή βάση μπορεί να λάβει χώρα, πράγμα, το οποίο, ωστόσο, δεν επιθυμώ.

 

Με εκτίμηση,

…………., ……. Ιουνίου 2014

Ο Διευθυντής

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Απάτη με την Τράπεζα Θεμάτων σε ιδιωτικό σχολείο


Απάτη με την Τράπεζα Θεμάτων σε ιδιωτικό σχολείο

Private Banking


19:03 | 25 Ιουν. 2014

Καταγγελία για απάτη με την Τράπεζα Θεμάτων από ιδιωτικό σχολείο δημοσιεύει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας.

Ειδικότερα η ΟΙΕΛΕ, που επικαλείται δημοσίευμα του i-school, αναφέρει πως ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας προέβη σε ευθεία παραχάραξη ενδοσχολικών διαδικασιών (και πιο συγκεκριμένα της Τράπεζας Θεμάτων για τις εξετάσεις της Α’ Λυκείου) δηλώνοντας πλαστό πρόγραμμα εξετάσεων στο Υπουργείο, ενώ έδιναν άλλο στους μαθητές.

Η απάτη στήθηκε ως εξής: Δήλωναν επίσημα για παράδειγμα πως τη Δευτέρα οι μαθητές θα έγραφαν Άλγεβρα, ωστόσο οι μαθητές στην πραγματικότητα έδιναν μάθημα ενδοσχολικώς εξεταζόμενο, που δεν χρειάζεται Τράπεζα Θεμάτων.

Έτσι το σχολείο έπαιρνε κανονικά τα θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων, τα έλυνε και στη συνέχει έκανε φροντιστήριο στους μαθητές, οι οποίοι την επόμενη ημέρα φυσικά «αρίστευαν».

Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στη Δικαιοσύνη, καθώς έχει καταγγελθεί επίσημα και ερευνάται. Όπως σημειώνει η ΟΙΕΛΕ οι βαθμοί της Α Λυκείου μετρούν για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, επομένως γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της αλλοίωσης.

«Δεν είναι, βέβαια, καινούρια πρακτική αυτή για ορισμένα ιδιωτικά σχολεία. Πριν από μερικά χρόνια ανάλογου επιπέδου παραχάραξη ενδοσχολικών εξετάσεων πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο της επαρχίας του οποίου επικεφαλής είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΣ του ΣΙΕΙΕ. Τέτοια «κόλπα» δυστυχώς χρησιμοποιούν κι άλλα σχολεία, προφανώς για να καυχάται ο Σύνδεσμος για τη «μεγάλη διαφορά» στην απόδοση μαθητών δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων στην PISA», τονίζει η ΟΙΕΛΕ και προσθέτει:

«Θα παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την υπόθεση αυτή και θα ζητήσουμε από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σκληρούς και εντατικούς ελέγχους στα ιδιωτικά σχολεία, ώστε να εξασφαλιστεί η ισονομία ανάμεσα σε όλους τους μαθητές, η έκδοση νόμιμων τίτλων σπουδών και η διαφάνεια στην πιστοποίηση των προσόντων».
Αντιγραφή απο tvxs.gr
 

Κοινωνία δύο ταχυτήτων με τη βούλα των δικαστών


Κοινωνία δύο ταχυτήτων με τη βούλα των δικαστών

Του Γιάννη Ξένου

 

Στη 60σελιδη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που λήφθηκε υπό την προεδρία του Κ. Μενουδάκου τον Απρίλιο του 2013 (δηλαδή πριν 14 μήνες!) και δημοσιεύθηκε χθες, το ανώτατο δικαστήριο διατηρεί σε ισχύ όλα τα μέτρα του Μνημονίου 2 που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα. Οι ανώτατοι δικαστές για «λόγους υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος» αποφάνθηκαν ότι είναι συνταγματικές και σύμφωνες με την ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) τόσο η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών. Συνταγματική ακόμα η κατάργηση του επιδόματος γάμου, συνταγματική και η κατάργηση της μετενέργειας, η κατάργηση δηλαδή της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας για τους κατώτατους μισθούς, έπειτα από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων.
Από την άλλη οι δικαστές της Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκριναν τον Δεκέμβριο του 2013 αντισυνταγματικές και αντίθετες στην ΕΣΔΑ τις περικοπές στις απολαβές τους από τον Αύγουστο 2012. Με τροπολογία που φέρνει η κυβέρνηση αναπροσαρμόζει προς τα πάνω τους μισθούς των δικαστικών λειτουργών. Η κυβέρνηση όμως δουλεύει και για τους βουλευτές, μιας και η τροπολογία θεωρητικά μπορεί να επιφέρει αυξήσεις και στις βουλευτικές αποζημιώσεις, καθώς οι μισθοί των βουλευτών συνδέονται άμεσα με τις απολαβές του πρόεδρου του Αρείου Πάγου.
Σύμφωνα με τη ρύθμιση, επέρχονται οι ακόλουθες μεταβολές κατά βαθμό στο βασικό μισθό:
Πρόεδρος Αρείου Πάγου 4.134 ευρώ, από 3.023 ευρώ (αύξηση 1.100 ευρώ).
Αντιπρόεδρος 3.721 ευρώ, από 2.880 ευρώ (αύξηση 841 ευρώ).
Αρεοπαγίτης 3.307 ευρώ, από 2.525 ευρώ (αύξηση 782 ευρώ).
Εφέτης 2.894 ευρώ, από 2.258 ευρώ (αύξηση 636 ευρώ).
Πρόεδρος Πρωτοδικείου 2.480 ευρώ, από 2.009 ευρώ (αύξηση 471).
Πρωτοδίκης 2.067 ευρώ, από 1.778 ευρώ (αύξηση 289).
Πάρεδρος Πρωτοδικείου 1.654 ευρώ, από 1.511 ευρώ (αύξηση 143).
Ειρηνοδίκης Δ’ τάξης 1.488 ευρώ, από 1.369 ευρώ (αύξηση 119 ευρώ).
Ακόμα το επίδομά τους για τη δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης αυξάνεται:
Πρόεδρος Αρείου Πάγου 688 ευρώ, από 500 ευρώ.
Αντιπρόεδρος 656 ευρώ, από 485 ευρώ.
Πρόεδρος Εφετών, αρεοπαγίτης 625 ευρώ, από 470 ευρώ.
Εφέτης 594 ευρώ, από 460 ευρώ.
Πρόεδρος Πρωτοδικείου 563 ευρώ, από 456 ευρώ.
Πρωτοδίκης 487 ευρώ, από 420 ευρώ.
Ειρηνοδίκης Γ’ και Δ’ Τάξης 344 ευρώ, από 316 ευρώ.
Πάγια μηνιαία αποζημίωση λόγω παραμονής στη έδρα:
Πρόεδρος Πρωτοδικών και ανώτεροι 769 ευρώ, από 560 ευρώ.
Ειρηνοδίκης Δ’ μέχρι πρωτοδίκης 644 ευρώ, από 460 ευρώ.


Στην τροπολογία διευκρινίζεται ότι η αύξηση των βασικών μισθών της ιεραρχίας θα συμπαρασύρει αυξητικά και το ποσόν του επιδόματος χρόνου υπηρεσίας, τα οποίο υπολογίζεται σε ποσοστό μέχρι 60% επί του βασικού μισθού με τα έτη υπηρεσίας. Η μέση αύξηση του καταβαλλόμενου επιδόματος χρόνου υπηρεσίας θα είναι της τάξης του 20% περίπου.
Η επιβάρυνση του προϋπολογισμού από την αναπροσαρμογή θα αγγίξει τα 170 εκατομμύρια ευρώ.
Και αφού βολεύτηκαν δικαστές και βουλευτές(;), πέντε βουλευτές της ΝΔ «απειλούν» να μπλοκάρουν την τροπολογία αν δεν περιληφθούν στις αυξήσεις στρατιωτικοί και αστυνομικοί.
Η κυβέρνηση και οι δικαστές αναγνωρίζουν ότι μόνο αυτοί και οι ένστολοι έχουν αδικηθεί από την χειρότερη μεταπολεμική κρίση, αλλά οι περικοπές στο εισόδημα εκατομμυρίων εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών κ.λπ. που στην πλειονότητα τους έχουν ξεπεράσει το 40%, είναι δίκαιες!
Πριν λίγες μέρες όμως ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση του υπουργείου Οικονομικών που ζητούσε να ανασταλεί προσωρινά η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την επανατοποθέτηση των καθαριστριών που απασχολούνται στο υπουργείο Οικονομικών με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου. Σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών «η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου, αποτελεί μείζον αγαθό συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μιας καθαρίστριας, να διαταραχθεί η οργανική της θέση και να εξακολουθήσουν να απασχολούνται σε αυτή αμειβόμενη όπως και πριν»». Μας λένε λοιπόν οι δικαστές ότι είναι προς την εξυπηρέτηση του «εθνικού συμφέροντος» να χάσουν τις δουλειές τους οι 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, αλλά για λόγους και πάλι «εθνικού συμφέροντος» πρέπει οι μισθοί των ίδιων, των βουλευτών και των ένστολων να επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα!
Είναι φανερό πια ότι σταδιακά εξελισσόμαστε σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Από τη μια τα εκατομμύρια φτωχών και νεόπτωχων που η πενταετής ύφεση τους έχει ξεζουμίσει και δεν βλέπουν στον ορίζοντα προοπτικές καλυτέρευσης της θέσης τους και από την άλλη ομάδες που πλήγηκαν και αυτές από την κρίση (φυσικά πολύ λιγότερο), αλλά σιγά σιγά βγαίνουν από την κρίση. Η κυβέρνηση θέλει να συμπεριλάβει στη δεύτερη τους δικαστές και τους ένστολους, γιατί τους χρειάζεται χορτάτους και ευχαριστημένους, ώστε να μπορούν να θεσπίζουν με δικαστικές αποφάσεις τις περικοπές για όλους τους υπόλοιπους, και να τις επιβάλλουν με τα γκλομπς των «ενστόλων». Ίσως έτσι πάψουν να αλληθωρίζουν δικαστικοί και αστυνομικοί προς τη… Χρυσή Αυγή.

Πάμπλο Ιγκλέσιας, ευρωβουλευτής των Podemos:



23.06.2014 | από Σιάχος Μιχάλης

 

Οι Podemos («Μπορούμε») αποτέλεσαν τη μεγάλη έκπληξη των ευρωεκλογών στην Ισπανία, συγκεντρώνοντας 8% και εκλέγοντας 5 ευρωβουλευτές. «Γέννημα» των πλατειών, κατάφεραν να συγκεντρώσουν τη δυσαρέσκεια αλλά και την ελπίδα των αγανακτισμένων Ισπανών ψηφοφόρων, ενώ σήμερα οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν διψήφιο ποσοστό. Αντιπροσωπεία των νεοεκλεγέντων ευρωβουλευτών, με επικεφαλής τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, βρίσκεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας, συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ Resistance, που διοργανώνεται από τον Δρόμο της Αριστεράς το τριήμερο 20-22 Ιουνίου. Δεν είναι νέοι μόνο στην ηλικία, αλλά και στις ιδέες. Δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην κινηματική δράση και προσπαθούν να διαποτίσουν τους θεσμούς με νέο πνεύμα, διεκδικώντας μια άλλη σχέση πολιτών και πολιτικής.
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας μίλησε στον Δρόμο για τους Podemos, για τα δεδομένα που διαμορφώνονται στην Ευρώπη, αλλά και για την ανάγκη ύπαρξης ενός δυνατού λαϊκού κινήματος για να προχωρήσουν οι μεγάλες ανατροπές που απαιτούνται.

Συμμετείχατε στο πλαίσιο του Resistance στην ίδια συζήτηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εκπρόσωπο του ιρλανδικού Σιν Φέιν κ.λπ. Εκτιμάτε ότι οι λαοί που βρίσκονται στο επίκεντρο ενός καταστροφικού πειράματος μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα;

Όχι μόνο μπορούν, αλλά είναι και απολύτως αναγκαίο να το κάνουν. Για μας η Ελλάδα αποτελεί μια σημαντική εμπειρία. Εδώ, στην Ελλάδα, αυτοί που πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε κι αλλιώς και να ανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία και τα κοινωνικά δικαιώματα υπάρχει πιθανότητα να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές. Γι’ αυτό είναι σημαντικό, εμείς που πιστεύουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στις πολιτικές λιτότητας, στις πολιτικές που μετατρέπουν εμάς, τους Ευρωπαίους του Νότου σε αποικίες της Ευρώπης του Βορρά, σε αποικίες της Γερμανίας, να τους πούμε ότι εμείς θα νικήσουμε, να τους πούμε ότι έχουμε ξεκινήσει τη νικηφόρα πορεία από την Ελλάδα.
Είστε ένας πολιτικός φορέας που προέρχεται από τα κινήματα, δεν έχετε την κλασική κομματική δομή…
Το κίνημά μας είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, αλλά υπάρχει κάτι που για μας είναι θεμελιώδες: ο πρωταγωνιστικός ρόλος του κόσμου, του λαού. Για μας είναι σημαντικό να κάνουμε εκλογές ανοικτές στη βάση, στις οποίες ο καθένας θα μπορεί να θέσει υποψηφιότητα και να ψηφίσει, προκειμένου να ξεπεράσουμε τις ήδη υπάρχουσες δομές των κομμάτων και να οικοδομήσουμε ένα όργανο στα χέρια ανθρώπων που, ίσως, πριν δεν είχαν ασχοληθεί με την πολιτική ή που προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Είναι αυτό που λέμε πάντα: Η ενότητα της Αριστεράς είναι σημαντική αλλά πιο σημαντική από αυτήν είναι η ενότητα του λαού.

Η Αριστερά, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με εξαίρεση την Ελλάδα, δεν σημείωσε μεγάλη άνοδο, σε αντίθεση με την Ακροδεξιά. Πώς ερμηνεύετε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών συνολικά στην Ευρώπη;
Είναι πολύ σπουδαίο να τίθεται το ερώτημα πώς είναι δυνατόν την ίδια ώρα που ανεβαίνουν οι δυνάμεις που αγωνίζονται για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και προέρχονται από την Αριστερά να ανεβαίνει και η Ακροδεξιά. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο κλασικός άξονας Αριστερά/Δεξιά, θεωρώντας την Αριστερά και τη Δεξιά ως συμβολικές έννοιες, επανακαθορίζεται. Και στη δική μας χώρα αυτό το επανακαθόρισε το κίνημα των πλατειών και των αγανακτισμένων, το κίνημα 15Μ. Εκεί ειπώθηκε ότι το πολιτικό σκηνικό δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα διαχωρισμένο με βάση το παραδοσιακό σχήμα που ανέφερα, οπότε υπάρχει ένα πεδίο που προσφέρεται για τη διαπάλη των ιδεών. Εμείς πιστεύουμε ότι η βασική αντίθεση είναι μεταξύ ολιγαρχίας και δημοκρατίας, μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω». Υπάρχει μια κάστα που κυβερνά στο όνομα των τραπεζών και μια πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το πολιτικό πεδίο, όμως, είναι περίπλοκο και πρέπει να αγωνιζόμαστε μέσα σ’ αυτό, αντιμετωπίζοντας πολλές φορές την δράση ακροδεξιών ή άλλων, στοιχείων. Εμείς θεωρούμε ότι πολύς κόσμος που στη Γαλλία ψήφισε το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν θα μπορούσε να είχε ψηφίσει κάποιο αριστερό κόμμα, αν είχε ένα λόγο πιο συγκεκριμένο. Αντίστοιχα, το αποτέλεσμα του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία θα μπορούσε να διοχετευτεί σε προοδευτικές δυνάμεις, αν αυτές διεκδικούσαν αυτό το πεδίο με άλλους όρους. Για μας, είναι σημαντικό να μην ζητάει κανείς κομματική ταυτότητα από κανέναν και να μην εμμένουμε σε ιδεολογικές ταμπέλες, αλλά να αναζητήσουμε την μετατροπή αυτής της λαïκής πλειοψηφίας που δεν αντέχει άλλο τους πολιτικούς και όλη αυτή την κατάσταση, σε εκλογική πλειοψηφία.
Ενώ εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια ο καπιταλισμός τρίζει, δεν φαίνεται από την άλλη να διαμορφώνεται ένα αριστερό πρόταγμα με ηγεμονικούς όρους…
Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συστημική αλλαγή. Η χρηματοπιστωτική κρίση στον καπιταλισμό ανοίγει νέες δυνατότητες αλλαγών που για την ώρα είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση. Αλλά ο αγώνας για να ηγεμονεύσει κανείς, όπως έλεγε ο Α. Γκράμσι, είναι ένας αγώνας για την προβολή των αντιλήψεων της εποχής, των κοινών αντιλήψεων θα λέγαμε.
Αυτό δεν ορίζεται από την Αριστερά αλλά από διάφορους πολιτισμικούς παράγοντες. Γι’ αυτό και είναι πολύ κρίσιμο να διαμορφώνεται ένας λόγος ικανός να συναντηθεί με το κοινό αίσθημα, με το αίσθημα των πολλών, ένα αίσθημα που μπορεί να δημιουργήσει ένα είδος λαϊκής εθνικής πλειοψηφίας.
Για μας η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής, σε χώρες όπως ο Ισημερινός, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, ακόμη και η Αργεντινή, υπήρξε πολύ σημαντική γιατί κατά κάποιον τρόπο οι διαδικασίες πολιτικής ενδυνάμωσης των κινημάτων δεν είχαν να κάνουν μόνο με θέματα ταυτότητας της Αριστεράς, αλλά μάλλον κατάφεραν να συνδεθούν με κοινωνικές πλειοψηφίες, να μπουν, δηλαδή, στη διαδικασία να αγωνιστούν για να προβληθεί αυτό το, κατά τον Γκράμσι, κοινό αίσθημα, να διεκδικήσουν ξανά τη νοηματοδότηση λέξεων όπως δημοκρατία, δικαιοσύνη, λαός, έθνος.
Η συγκρότηση των Podemos δεν δείχνει να ακολουθεί την κλασική συνταγή περί αριστερών κομμάτων. Θεωρείτε ότι η Αριστερά του 21ου αιώνα πρέπει να ξεπεράσει αγκυλώσεις και στερεότυπα;
Αναμφισβήτητα. Εμείς λέμε ότι η Αριστερά δεν μπορεί να είναι θρησκεία, αλλά ένα σύνολο από εργαλεία για την αλλαγή και τα οποία πρέπει να λειτουργήσουν υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Για παράδειγμα, όταν είδαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε από το 16% στο 27% μέσα σε μόλις ένα μήνα, δεν πιστέψαμε ότι ένα 10% επιπλέον των Ελλήνων έγιναν ξαφνικά αριστεροί, αλλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε κάτι παραπάνω: Συμβόλιζε τη δυνατότητα να επιφέρει την αλλαγή. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν αγώνα του οποίου η έκβαση δεν κρίνεται μόνο με ταυτοτικούς όρους της Αριστεράς.
Η έκβαση κρίνεται σε ένα πολύ δύσκολο πεδίο, αφού η εξουσία βρίσκεται στις τράπεζες, το κεφάλαιο και τα Μέσα Ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Κι εδώ είναι που χρειάζεται να αναλάβουμε μια τεράστια ευθύνη, προκειμένου να μετατρέψουμε αυτή την κοινωνική στήριξη, που σε καμία περίπτωση δεν δίνεται σαν λευκή επιταγή, ούτε προσφέρεται εσαεί, σε μια δυνατότητα πολιτικής αλλαγής -με πολλές δυσκολίες, βεβαίως, αφού ξεκινάμε από μια αφετηρία κοινωνικής καταστροφής.
Άρα, εκτιμάτε ότι μια κυβέρνηση όσο ριζοσπαστική κι αν είναι αν δεν στηρίζεται σε ένα δυνατό λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές;
Είναι απολύτως απαραίτητο τα λαϊκά κινήματα να στηρίζουν μια κυβέρνηση και να είναι ενεργά σε μόνιμη βάση, να δρουν συνεχώς. Γιατί μια κυβέρνηση που θα έφερνε την αλλαγή θα είχε πολλές δυνάμεις εναντίον της: Τους κεφαλαιοκράτες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ίσως ακόμα και κομμάτια του κρατικού μηχανισμού, όπως η Αστυνομία ή ο Στρατός.
Γι’ αυτό είναι αναγκαία η ενδυνάμωση του λαϊκού κινήματος. Πρέπει να δοθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος στον κόσμο, δεν αρκεί μόνο η κατάκτηση της εξουσίας, της κυβέρνησης και του διοικητικού μηχανισμού. Είναι απαραίτητη μια ευρεία κοινωνική κινητοποίηση. Επίσης, θεωρούμε ότι στο πλαίσιο ενός και μόνο κράτους αυτό είναι πολύ δύσκολο. Χρειάζεται να οικοδομηθούν δομές αλληλεγγύης κατά κύριο λόγο στις χώρες του Νότου για να στηριχθεί αυτή η δυνατότητα αλλαγής.
(Ο Δρόμος της Αριστεράς ευχαριστεί θερμά την Ελένη Παπαπολυχρονίου για τη βοήθειά της στη μετάφραση)

Τα παιδιά δεν έχουν σαπίσει ακόμα απ' τους συμβιβασμούς !!


Τα παιδιά δεν έχουν σαπίσει ακόμα απ' τους συμβιβασμούς !!
 
 

Ενημέρωση από τις εργασίες στη ΔΟΕ.

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Μεγάπολη: η πιο πλήρης περίληψη της παγκοσμιοποίησης



Του Γιώργου Λιερού, δημοσιεύτηκε στον Δρόμο της Αριστεράς, το αναδημοσιεύουμε από εδώ

Με την παγκοσμιοποίηση οι πόλεις έχουν αποκτήσει μια καινούρια βαρύτητα, τόσο ως πεδία οργάνωσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, όσο και ως βαθμίδες της κρατικής πολιτειακής εξουσίας. Φαίνεται ότι σήμερα οι πόλεις αναλαμβάνουν τις λειτουργίες που στη βιομηχανική κοινωνία είχε από τη μια το εργοστάσιο (όσον αφορά στον τρόπο παραγωγής) και από την άλλη το έθνος-κράτος (όσον αφορά στην αναπαραγωγή και τη συγκρότηση της κρατικής εξουσίας). Στις μέρες μας, στις σύγχρονες πόλεις ενοποιείται η παραγωγή με την αναπαραγωγή, μια ενοποίηση που αποτελεί ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της λεγόμενης «μεταβιομηχανικής κοινωνίας».Ο Δ.Κωτσάκης γράφει: «Η ΠΟΛΗ και όχι το ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ είναι ο τόπος ανάπτυξης και ανατροπής του νέου τρόπου της καπιταλιστικής παραγωγής… Η ΠΟΛΗ και όχι το ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ είναι ο τόπος ανάπτυξης και ανατροπής του νέου τρόπου της κρατικής εξουσίας».
Σήμερα, ζούμε πράγματι μια νέα «χανσεατική» φάση της παγκόσμιας οικονομίας, όπως είχε ισχυριστεί πριν από δύο δεκαετίες ο Ricardo Petrella, ο οποίος μίλησε για μια καινούρια παγκόσμια τάξη που δεν βασίζεται πλέον στους ανταγωνισμούς των εθνικών κρατών αλλά σε ένα αρχιπέλαγος πλούσιων μεγαλουπόλεων (πόλεων-περιφερειών) μέσα στον ωκεανό μιας όλο και φτωχότερης ανθρωπότητας; Μια παγκόσμια τάξη που ανακαλεί την εικόνα της ομοσπονδίας των γερμανικών εμπορικών πόλεων του Μεσαίωνα, της χανσεατικής ομοσπονδίας;
Στην πραγματικότητα, το όλο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο αρθρώνεται στη βάση της παγκόσμιας αγοράς αποτελείται από έθνη-κράτη, μέγα-έθνη, περιφερειακές ολοκληρώσεις και διεθνείς οργανισμούς, ενώ διαπερνιέται εγκάρσια από διεθνικά δίκτυα πόλεων ή περιφερειών. Πόλεις ή περιφέρειες από διαφορετικά κράτη επικοινωνούν απευθείας μεταξύ τους και, διά της μεσολάβησης πολυεθνικών ή υπερεθνικών επιχειρήσεων, σχηματίζουν δίκτυα τα οποία αποκτούν όλο και πιο βαρύνοντα ρόλο στην οικονομία, την πολιτισμική δημιουργία και γενικότερα στη συγκρότηση του σημερινού παγκόσμιου τρόπου επικοινωνίας, δηλαδή της παγκοσμιοποίησης. Το έθνος-κράτος είναι πάντα εδώ αλλά αποδυναμώνεται διαρκώς και προς τα πάνω (προς το υπερεθνικό επίπεδο) και προς τα κάτω (προς το υποεθνικό επίπεδο). Μόνο μια δεκάδα μέγα-έθνη αποτελούν ακόμα πραγματικές πολιτικές κοινότητες, μπορούν δηλαδή να αποφασίζουν ελεύθερα για το φίλο και τον εχθρό. Παρακάμπτοντας του θεσμούς του έθνους-κράτους, το υπερεθνικό και το υποεθνικό επίπεδο συναντιούνται στη συνεργασία των πολυεθνικών επιχειρήσεων με τους πολιτικούς θεσμούς των μεγαλουπόλεων διά της οποίας συγκροτούνται υπερεθνικά ή παγκόσμια δίκτυα που παίζουν έναν ουσιαστικό πολιτικό ρόλο.
 
Μόνο που τα γιγαντιαία αστικά συγκροτήματα, των οποίων η δύναμη αυξάνεται υπέρμετρα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι ούτε οι πόλεις της ακμής του αστικού πολιτισμού ούτε οι μεταγενέστερες μητροπόλεις, αλλά οι μεγαπόλεις, οι οποίες αποτελούν την ακύρωση του κάθε δικαιώματος στην πόλη, το θάνατο της αστικής ζωής και μαζί την πιο πλήρη περίληψη της παγκοσμιοποίησης.
Η μεγαπόλη σχηματίζεται μέσα από την παράθεση πολλών «πόλεων» που συνυπάρχουν η μία δίπλα στην άλλη. Το γιγαντιαίο οικιστικό σύνολο που προκύπτει αποτελεί μια ιεραρχημένη σειρά «πόλεων», η κάθε μία από τις οποίες περισσότερο επικοινωνεί οριζόντια με τα ομόλογά της αλλά μακρινά οικιστικά κέντρα τη πλανήτη -η Εκάλη με τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, τα Πατήσια με το Λάγκος, η Νέα Ιωνία με το Gujrat του Πακιστάν- παρά με τις ανώτερες ή κατώτερές της βαθμίδες που μπορεί να βρίσκονται δίπλα στο φυσικό χώρο.
Η μεγαπόλη γεννιέται με τον κατατεμαχισμό της πόλης σε ζώνες. Η άλλη πλευρά αυτού του κατατεμαχισμού είναι ο κατατεμαχισμός σε ζώνες του εθνικού χώρου, οι πολλές παράλληλες κοινωνίες μέσα στην κοινωνία, το τέλος του ενωμένου πολιτικά λαού της εποχής του φορντιστικού παραδείγματος και του κράτους πρόνοιας. Στη μία άκρη του φάσματος βρίσκονται οι ιδιωτικές περιφραγμένες πόλεις, τα ακριβά εμπορικά κέντρα κ.ά. Στην άλλη άκρη οι ζώνες ανομίας, τα γκέτο που έχουν παραδοθεί στις συμμορίες και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ οι ενδιάμεσες ζώνες είναι πολλές. Η μεγαπόλη αποτυπώνει στο χώρο την ιεραρχία των διαφορετικών επιπέδων της παγκόσμιας αγοράς. Η ιεραρχία της είναι ιεραρχία τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων και επίσης ιεραρχία εθνοτήτων. Σήμερα, η παλιά αντίθεση ιμπεριαλισμός/αποικιοκρατούμενοι λαοί εκδηλώνεται πρώτα από όλα μέσα στην ίδια τη μεγαπόλη. Οι αποικίες και οι αποικιοκρατούμενοι δεν βρίσκονται πια στις μακρινές ηπείρους αλλά μέσα στις ίδιες της μητροπόλεις της παγκοσμιοποίσης και οι φραγμοί ανάμεσα στις μεγαπόλεις μπορεί να είναι το ίδιο αποφασιστικοί με εκείνους των συνόρων.
Με την «κατάτμηση σε ζώνες» χάνεται το κατεξοχήν χαρακτηριστικό της ζωής στην πόλη, η πύκνωση των συναντήσεων και ανταλλαγών και δεν μπορεί πια να γίνει λόγος τη δημόσια ζωή, τουλάχιστον όπως την ξέραμε μέχρι πριν λίγες δεκαετίες. Και καθώς η δημόσια ζωή βουλιάζει μέσα στην ιδιωτικότητα σήμερα, τόσο στις ιδιωτικές περιφραγμένες πόλεις των προνομιούχων, όσο και στις ζώνες ανομίας ή τα γκέτο, η ζωή των ιδιωτών ξαναγίνεται όπως πριν τη νεωτερικότητα, άμεσα πολιτική. Στα δύο άκρα του φάσματος έχουμε από τη μία τον κοσμοπολιτισμό των αποπάνω, από την άλλη τη «στενή εθνικότητα» του γκέτο στην οποία εγκλωβίζονται εξαθλιωμένοι ντόπιοι, νομάδες προλετάριοι, λογιών-λογιών αποκλεισμένοι, τα κομμάτια ενός κόσμου που αναδύεται μέσα από τα κύματα των προσφύγων και των ξεριζωμένων.
Οι κυρίαρχοι από τις ιδιωτικές περιφραγμένες πόλεις τους με τη βοήθεια της πιο υψηλής τεχνολογίας, «πραγματικά υβρίδια ανθρώπου-μηχανής», απλώνουν τις δραστηριότητές τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη προσπαθώντας να επιβάλουν παντού την εξουσία τους. Στην περίπτωσή τους οι ίδιες οι αγοραίες οικονομικές σχέσεις αποκτούν άμεσα πολιτικό χαρακτήρα και τείνουν –εν μέρει- να υποκαταστήσουν την πολιτική. Αντίθετα, στα υπόγεια της μεγαπόλης μαίνεται ένας πραγματικός εμφύλιος μεταξύ των αποκάτω. Άμεσα πολιτικές εδώ γίνονται οι εθνοτικές διαφορές και χρησιμοποιούνται ως μέσο προάσπισης ή βελτίωσης της θέσης στην κοινωνική ιεραρχία.
Στις «υποβαθμισμένες περιοχές» τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να ενωθούν –και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σχηματιστεί μια ευρεία λαϊκή πλειοψηφία στην κοινωνία- παρά μόνο με την υπέρβαση της μερικότητας του καθένα μέσα από την πολιτική δράση, με την άρνηση της ιδιωτικότητάς του και την ύψωσή του στο επίπεδο της δημόσιας ζωής, με την ανάδειξη χώρων σύμπραξης και συνομιλίας, οι οποίοι, αν και μπορεί να ξεκινάνε από λιγότερο ή περισσότερο υποβαθμισμένες περιοχές, τείνουν να αγκαλιάσουν ολόκληρη των κοινωνία. Όμως ένα τέτοιο εγχείρημα είναι προπάντων ένα εγχείρημα επανίδρυσης της πόλης ως τόπου της δημόσιας ζωής, τόπου πύκνωσης των συναντήσεων και των ανταλλαγών, καθώς και πεδίου σύνθεσης των διαφορών.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ


Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.




Η λήξη της φετινής σχολικής χρονιάς σηματοδοτήθηκε από την προσπάθεια της μειοψηφούσας συγκυβέρνησης  ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει κλίμα εκφοβισμού και ανασφάλειας στους εκπαιδευτικούς. Σε όλη την Ελλάδα οι διευθυντές των σχολείων καλούνται «φανερά ή κρυφά» σε σεμινάρια επιμόρφωσης στην «αξιολόγηση». Η προσπάθεια όμως αυτή έπεσε στο κενό. Η μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα ακύρωσε και γελοιοποίησε  τα σεμινάρια της ντροπής.
Στόχος της κατ’ ευφημισμό «αξιολόγησης» δεν είναι η ουσιαστική αναβάθμιση της Παιδείας, η οποία στα χρόνια του μνημονίου έχει δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα με την υποχρηματοδότηση, τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων (τουλάχιστον 100 στο νομό μας!), τα πολυπληθή τμήματα και τις διαθεσιμότητες-απολύσεις, αλλά η χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και η διαμόρφωση ενός σχολείου που θα κυριαρχεί ο φόβος και η ρουφιανιά! 
Επιχειρεί η συγκυβέρνηση μέσα από την υποτιθέμενη αξιολόγηση να δημιουργήσει καταλόγους με δεκάδες χιλιάδες δήθεν ακατάλληλους υπαλλήλους επιδιώκοντας να τους οδηγήσει στην απόλυση. Για το λόγο αυτό, οριοθετεί αυθαίρετα και εκ των προτέρων, το ποσοστό των υπαλλήλων που θα πρέπει υποχρεωτικά (!) να κριθούν ως ανεπαρκείς στο 15% του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και σηματοδοτεί το τι θα δρομολογηθεί και στην εκπαίδευση. Η “αξιολόγηση” έρχεται να προστεθεί στα αντιλαϊκά μέτρα της κατασκευής επίορκων και στη  βιομηχανία διώξεων με το νέο πειθαρχικό που εξυπηρετούν τα σχέδια κυβέρνησης και της τρόικας για τρομοκράτηση των υπαλλήλων και την παραπέρα συρρίκνωση του δημόσιου τομέα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλες του τις δυνάμεις, συστρατεύεται με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τις οικογένειές τους για την κατάκτηση μιας πραγματικά Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας και την αποκατάσταση του χαμένου παιδαγωγικού κλίματος στα σχολεία. Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις ακύρωσης των σεμιναρίων της ντροπής από τους δασκάλους και τους καθηγητές του νομού μας. Χαιρετίζουμε τη στάση των διευθυντών που, μη διαπραγματευόμενοι την αξιοπρέπειά τους, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτά. Πρόκειται για νίκες που δίνουν την ελπίδα για ένα ανθρώπινο σχολείο.

 

Η δική μας  πρόταση

 

Προτεραιότητα και στρατηγικός μας στόχος αποτελεί η ανασυγκρότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και ένα δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό, μαζικό και ταυτόχρονα ποιοτικά αναβαθμισμένο σχολείο.

Οραματιζόμαστε ένα σχολείο αυτοδιοικούμενο με διευθυντή σε ρόλο συντονιστή και ένα σύλλογο διδασκόντων με κυρίαρχο ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σχολείο άμβλυνσης των ταξικών διαφορών, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς. Γιατί για μας η παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό, και συνεπώς αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δημόσια δωρεάν εκπαίδευση ισότιμα σε όλους, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών.
Είμαστε υπέρ της καθιέρωσης ενιαίας 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και για την ισχυροποίηση - αναβάθμιση της Ειδικής Εκπαίδευσης ώστε κανένα παιδί να μην αποκλείεται από το δημόσιο σχολείο.


Το σχολείο που οραματιζόμαστε προϋποθέτει την επιστημονική και οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, την αύξηση των δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ, προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού και συνθήκες εργασίας σε περιβάλλον δημοκρατίας και παιδαγωγικής ελευθερίας. 
Σκοποί του προγράμματός μας είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, η γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική τους ωρίμανση σε περιβάλλον ελευθερίας και συλλογικότητας, η τόνωση της αυτοεκτίμησης και της αλληλοεκτίμησης, η ενίσχυση της πρωτοβουλίας και της ικανότητας συνεργασίας, η κατανόηση και η ανοχή στο διαφορετικό και η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Η δημοκρατία, η παιδαγωγική ελευθερία, αλλά και η αντιφασιστική και αντιρατσιστική εκπαίδευση θα διαπερνά όλο το πνεύμα των αναλυτικών προγραμμάτων και της λειτουργίας του σχολείου.

ΛΕΜΕ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΞΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

 

Τμήμα Παιδείας ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

24-06-2014

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

ΟΛΟΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/6 8πμ στο 1ο ΓΕΛ


Μετά την ακύρωση των δύο πρώτων σεμιναρίων
ΝΑ ΤΡΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!!

 

ΟΛΟΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/6 8πμ στο 1ο ΓΕΛ

Η ΕΛΜΕ Καρδίτσας καλεί:

• Όλους τους συναδέλφους Διευθυντές των σχολείων να επαναλάβουν την απόφασή τους και να μη συμμετάσχουν στο τελευταίο σεμινάριο για την «αξιολόγηση» υλοποιώντας την απόφαση της ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ για στάσεις εργασίας..

Όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν στη κινητοποίηση για την ακύρωση του σεμιναρίου την ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ στις 8.00 πμ στο 1ο Γενικό Λύκειο.


Όλοι μαζί ακυρώνουμε κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Αξιολόγησης.

Όλοι μαζί βάζουμε φραγμό στα

       καταστροφικά σχέδια για τη διάλυση του Δημόσιου Σχολείου
 
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco!!!!!!


Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco!!!!!!

Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται! (Πριν, 2 Ιουνίου 2013)

http://leonidasvatikiotis.wordpress.com

αναδημοσίευση

Στην περίπτωση της Coscoστον Πειραιά η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εργολάβων – δουλέμπορων κι απολύονται με την μεγαλύτερη ευκολία αν διαμαρτυρηθούν για τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας.
Μάρτυρας ο Δημήτρης Μπατσούλης που απολύθηκε επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του: να δουλεύει σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον.
Έκτοτε έχει προσφύγει δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας.

- Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στην Cosco;
- Ερχόμενη στην Ελλάδα η Cosco δε λειτούργησε όπως κάθε συνηθισμένος εργοδότης. Δεν προσέλαβε συγκεκριμένο προσωπικό με πλήρη σχέση εργασίας, δεν έκανε συλλογική σύμβαση, δεν πήγε σε μια διαδικασία εκπαίδευσης και κατάρτισης και ν’ αρχίσει να λειτουργεί. Τι κάνει; Δουλεύει όσο πιο ευκαιριακά μπορεί. Δηλαδή απ’ τους 600 -700 εργαζόμενους που πρέπει να δουλεύουν, γύρω στους 200 – 250 δουλεύουν με πλήρη σχέση εργασίας, με ατομικές συμβάσεις πάντα κατευθείαν με τη ΣΕΠ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά), όπως λέγεται η θυγατρική της Cosco. Κι από κει και πέρα έκανε την επιλογή να δουλεύει μ’ ένα σύστημα υπεργολάβων. Έχει ένα μεγάλο υπεργολάβο που λέγεται Διακίνηση Α.Ε. που είναι θυγατρική της ΕΛΓΕΚΑ η οποία ήταν μια εταιρεία εφοδιασμού, logistics δηλαδή, που λειτουργούσε στον Ασπρόπυργο. Παρείχε κάποιο προσωπικό στη ΣΕΠ σε καθαρά ευκαιριακή βάση πάλι με ατομικές συμβάσεις εξασφαλίζοντας μίνιμουμ μεροκάματα στις συμβάσεις.
Δηλαδή, 10, 12 μεροκάματα, σε κάποιους μπορεί να ήταν 16 μεροκάματα με μια φιξ αμοιβή, που δεν περιλαμβάνει έξτρα αμοιβή για σαββατοκύριακα, αργίες, νυχτερινά και τα λοιπά, άρα έχει αποφασίσει να δίνει ένα ποσό είτε δουλέψεις Κυριακή, είτε νύχτα Σαββάτου, είτε νύχτα καθημερινής. Ατομική πάλι σύμβαση, με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους κι ακόμα, πέρα από τη Διακίνηση, που είναι μια Α.Ε. και θεωρητικά υπόκειται σε κάποιους ελέγχους υπάρχουν και 4-5 ιδιώτες μικρότεροι εργολάβοι που παρέχουν επίσης κι αυτοί, προσωπικό. Άρα, σε κάποιους εργαζόμενους εκεί, μεσολαβούν 2 ή και 3 εργοδότες. Οπότε, από το μεροκάματο του ενός οικονομούν κι άλλοι 2-3. Αν αυτό δεν είναι δουλεμπόριο και σκλαβοπάζαρο, τι είναι σήμερα; Αυτό είναι το πλαίσιο που δουλεύει. Εννοείται ότι απαγορεύεται η συνδικαλιστική εκπροσώπηση, η συλλογική εκπροσώπηση και διαπραγμάτευση. Είναι ανύπαρκτη κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, επαγγελματική κατάρτιση κι ενώ βάση του νόμου παραχώρησης έχει την υποχρέωση να παρέχει εκπαιδευτική διαδικασία στους εργαζόμενους που δουλεύουν και σ’ αυτό το τέρμιναλ, στέλνοντας τους εργαζόμενους στη σχολή κατάρτισης του ΟΛΠ, αυτό δεν έγινε ποτέ.
- Τυπικά πάντως η συνδικαλιστική δράση δεν έχει απαγορευτεί ακόμα;
- Ναι, στην πράξη δεν έχει βγει μια εγκύκλιος ή μια ανακοίνωση από τη ΣΕΠ που να λέει «κύριοι, απαγορεύεται» αλλά το επιβεβαιώνουν πρώτον οι απολύσεις των συναδέλφων και δεύτερον, το κλίμα που επικρατεί μέσα και το οποίο είναι πολύ δύσκολο ν’ αποδειχθεί. Οι άνθρωποι στο λιμάνι είναι φοβισμένοι, κοιτάζουν να σώσουν το μεροκάματο με κάθε κόστος και το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Δηλαδή, αν μπορούσαμε, έπρεπε να πάει ένας δημοσιογράφος μέσα και να κάτσει μια βδομάδα, ένα μήνα να δουλέψει, να μιλήσει, να δει το κλίμα που υπάρχει εκεί. Είναι τελείως κατάσταση ανθρώπων της νύχτας. Κυκλοφορούν μπράβοι, απαγορεύεται να μιλάει ο ένας με τον άλλο. Επίσης, δεν υπάρχουν κανονισμοί εργασίας.
- Έχει δηλαδή επιβληθεί ο νόμος της νύχτας στο λιμάνι;
- Ακριβώς. Έχουμε πάει σε πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, που υποτίθεται τις έχουν αφήσει πίσω τους οι δυτικές κοινωνίες. Αντίστοιχες καταστάσεις υπάρχουν τώρα στο Χονγκ Κονγκ, όπου δουλεύει σ’ ένα από τα τέρμιναλ μ’ αυτόν τον τρόπο η Hutchison. Είχαν 45 μέρες απεργία οι άνθρωποι γιατί κι εκεί τους ανάγκαζαν να δουλεύουν 24άωρα ολόκληρα κι είχαν βγει σε απεργία για ν’ αυξήσουν τις αμοιβές τους. Τελικά ικανοποιήθηκε το αίτημα τους μετά από 45 μέρες απεργία και γενικότερο ξεσηκωμό των συναδέλφων των λιμενεργατών σε παγκόσμιο επίπεδο, βελτιώθηκε λίγο η κατάσταση αλλά λειτουργούν μ’ αυτό το σύστημα της υπεργολαβίας. Δηλαδή ένα πολύ θολό σύστημα όπου είναι δύσκολο να βρεις ποιος είναι τελικά ο διαχειριστής του λιμανιού και ποιος έχει τελικά ευθύνη για την επιβολή τέτοιων εργασιακών σχέσεων. Αυτό το πράγμα το βλέπουμε και στον Πειραιά κατ’ αναλογία.
- Πριν εργαστείς στην Cosco δούλευες στον ΟΛΠ;
- Όχι, καμία σχέση. Είχα 11 χρόνια δική μου, ατομική επιχείρηση με χωματουργικές εργασίες, έπαιρνα ιδιωτικά και δημόσια έργα. Εκσκαφές, κατεδαφίσεις, κάθε είδους τεχνικά δημόσια έργα ή ιδιωτικά. Αφού δεν υπήρχε ανάπτυξη πλέον στη χώρα, έφτασα κι εγώ να ακινητοποιήσω τα μηχανήματά μου και να κλείσω τα βιβλία. Ήμουν κι εγώ ένας άνεργος. Τότε αναγκάστηκα, χρησιμοποίησα το δίπλωμά μου που είμαι 17 χρόνια διπλωματούχος χειριστής κι έμαθα μέσω ανθρώπων που δούλευαν ήδη στην Cosco ότι ζητάνε. Δεν το είδα αναρτημένο σε κάποια ιστοσελίδα, δεν το είδα αναρτημένο σε μια αγγελία, στη Χρυσή Ευκαιρία, ήταν κάτι το οποίο κρατούσαν κρυφό και διαδιδόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι, μ’ αυτό τον τρόπο μ’ ενημέρωσε κάποιος ότι ζητάνε χειριστές, πήγα κι εγώ μέσα κι έδωσα συνέντευξη στην ελληνική εταιρεία, τη Διακίνηση, που έχει αναλάβει τη διαχείριση του λιμανιού από την Cosco. Η ελληνική εταιρεία αυτή έχει το 80% των εργαζομένων της Cosco και στην ουσία, όλοι οι εργαζόμενοι υπαγόμαστε σε αυτή την ελληνική εταιρεία η οποία έχει βάλει και τους υπεργολάβους στους οποίους υπάγονται οι εργαζόμενοι.
- Εσύ με το που ξεκίνησες η δουλειά επιχειρήσατε να φτιάξετε σωματείο στην Κόσκο;
- Εγώ δεν ξεκίνησα μ’ αυτή τη διάθεση. Ξεκίνησα να πάω να δουλέψω, διότι έξω είχε 25% ανεργία. Κι αναγκάστηκα, μ’ αυτήν την προοπτική, να υπογράψω και οποιαδήποτε σύμβαση μου έφερναν. Και μέσα στη σύμβαση, οι 3 από τους 10 όρους παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Καταρχήν σε βάζουν να υπογράψεις και μια σύμβαση με την εκ περιτροπής εργασία με 16 ημερομίσθια και την αορίστου. Εμείς με μία μέρα διαφορά υπογράψαμε και τις δύο αυτές συμβάσεις. Ο λόγος ήταν για να μπορεί με την εκ περιτροπής σύμβαση 16 ημερομισθίων να σε απολύει με χαμηλότερο μισθό. Και η άλλη ήταν η τυπική σύμβαση, η αορίστου. Στα καθήκοντά μου ήμουν πολύ καλός, προσπαθούσαμε όσο το δυνατόν να είμαστε τυπικοί κι επιμελείς, ήταν μια πολύ επικίνδυνη εργασία κι έπρεπε και τα μέτρα ασφαλείας να είναι αναλόγως υψηλά. Αντιληφθήκαμε όμως ότι κάθε μέρα που δουλεύαμε, βάζαμε σε κίνδυνο τη ζωή μας. Και ο κίνδυνος αυτός αφορούσε και τους συναδέλφους. Το μηχάνημα που δούλευα εγώ είχε προβλήματα, τα οποία τα αναφέραμε κάθε φορά στο τέλος της βάρδιας μ’ ένα έντυπο. Εκεί γράφαμε ότι υπήρχε πρόβλημα στα φρένα, πρόβλημα στα λάδια, στα υδραυλικά συστήματα του μηχανήματος, στα λάστιχα, στα φώτα το βράδυ, και φτάναμε την επόμενη μέρα και βλέπαμε ότι ούτε καν διορθώνονταν. Ήταν κάτι που συνεχιζόταν, εμείς το γράφαμε μέσα σε αναφορές. Τα συστήματα θέρμανσης της καμπίνας του χειριστή και της ψύξης δεν λειτουργούσαν. Όταν δουλεύεις σε μια τόσο επικίνδυνη εργασία, πρέπει να έχεις και μια ανάλογη θερμοκρασία, για να μπορείς να σκεφτείς με καθαρό μυαλό και να μπορείς να είσαι σωστός στην ασφάλεια απέναντι στους συναδέλφους σου και τον εαυτό σου. Πολλές φορές πριν τις βάρδιες συζητάγαμε χειριστές ή και λιμενεργάτες ό,τι βλέπαμε μεταξύ τους, γι’ αυτά τα θέματα ασφαλείας που ήταν διαρκή και συνεχόμενα.
Δεν μπορούσαμε να πάμε όμως 800-900 εργαζόμενοι μέσα στα γραφεία. Έπρεπε να φτιαχτεί μια 5μελής επιτροπή. Έτσι γίνεται σύμφωνα με τους νόμους της Δημοκρατίας. Να πάει μια 5μελής επιτροπή που εκπροσωπεί τους εργαζομένους και να πει τα παράπονα. “Σήμερα εμείς” θα πει, “δουλέψαμε αυτά τα μηχανήματα τα οποία χρήζουν επισκευής, συντήρησης και συνέχεια ήμασταν με κίνδυνο”. Έτσι, προχωρήσαμε κάποιοι να συστήσουμε ένα σωματείο, μια επιτροπή εργαζομένων. Όταν αυτό μαθεύτηκε, μας έδιωξαν.
- Απέλυσαν εσάς τους πέντε;
- Ναι, απλώς οι δύο κάναμε την αγωγή. Δε θυμάμαι τον αριθμό, πάντως ξέρω πολύ καλά ότι απολύθηκα μαζί με άλλους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουμε προσφύγει στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας τον εργολάβο για απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους, καθώς την Cosco και τη Διακίνηση δεν μπορείς να τις καταγγείλεις ευθέως.
Εμείς είχαμε πει τα παράπονά μας στον εργολάβο, ήταν ενήμερος για την κατάσταση και μας είχε καθησυχάσει ότι θα φτιάξουν, από την πρώτη μέρα που μπήκαμε μέσα. Να τονίσω επίσης ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα εργασίας, τα ωράρια ήταν απίστευτα.
- Πότε ενημερωνόσαστε για το πότε δουλεύατε;
- Κανείς δεν το ήξερε.
Έπαιρνες μήνυμα στο κινητό σου να βρίσκεσαι για δουλειά σε 3 ώρες. Κανείς δεν ήξερε τι βάρδια θα δούλευε την επόμενη μέρα. Εγώ, για εννιά μήνες, ποτέ δεν εργάστηκα με πρόγραμμα εργασίας. Δεν υπήρχε κανένας προγραμματισμός. Πολύ απλά, δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε επίσκεψη στους γονείς μας, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο και μόνο για να έχουμε μια θέση εργασίας. Προσπαθήσαμε να πούμε στους συναδέλφους ότι αυτό το πράγμα, μαζί με τις συνθήκες εργασίας και τα ωράρια θα πρέπει να τα διευκολύνουμε, να τα λύσουμε, και για εμάς, για ν’ αποδίδουμε καλύτερα στην εργασία μας αλλά και να ξέρουμε ποιο είναι το αύριο, να ξέρουμε να κανονίσουμε δηλαδή. Κι έπρεπε ο καθένας να πηγαίνει μέσα να ζητάει ρεπό, αναγκαστικά. Δηλαδή υπήρχαν εργαζόμενοι που είχαν το παιδί τους στο νοσοκομείο και δεν μπορούσαν να το πάρουν γι’ αυτό το λόγο. Γιατί αν έφευγαν απ’ τη δουλειά, θα έμπαιναν στη μαύρη λίστα κι ο εργαζόμενος ήταν υποψήφιος για απόλυση. Εμείς για όλους αυτούς τους λόγους προσπαθήσαμε να συστήσουμε μια πενταμελή επιτροπή.
- Είχε έρθει το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) στην Cosco;
- Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, στους εννιά μήνες που εργάστηκα εγώ, δεν το είδα ποτέ. Καταγγελίες όμως υπήρχαν. Ανώνυμες βέβαια γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε επώνυμα, διότι όποιος πήγαινε ευθέως, αυτόματα βρισκόταν και σε αργία.
- Όποιος κατήγγειλε στο ΣΕΠΕ βρισκόταν και σε αργία από την εταιρεία;
- Ναι, δεν ξέρω πώς γινόταν αυτό. Στο ΣΕΠΕ Κερατσινίου.
Μάθαμε, δηλαδή, από εργαζόμενους ότι κατήγγειλαν κάποια πράγματα κι όλως τυχαίως βρίσκονταν μια βδομάδα με ρεπό. Και μάλιστα στην επιθεώρηση του Κερατσινίου, όταν πήγαμε και καταγγείλαμε όλα αυτά πλέον επώνυμα, αφού απολύθηκα εγώ με τους άλλους εργαζόμενους, δεν είχαν πρόγραμμα εργασίας, δε μας επιδείξαν πρόγραμμα εργασίας, ενώ είναι υποχρεωμένος ο εργοδότης μια φορά στους 6 μήνες να το υποβάλει. Ο νόμος έτσι λέει, θα έπρεπε, σε μια επιχείρηση, το πρόγραμμα εργασίας να είναι αναρτημένο και σταλμένο στο ΣΕΠΕ και να τηρείται για τους επόμενους έξι μήνες.
- Διαλείμματα είχατε;
- Όχι, κι αν θέλαμε τουαλέτα, πάνω στο μηχάνημα. Υπήρχαν διάφοροι άνθρωποι εκεί μέσα σαν μπράβοι οι οποίοι δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο και σου εγείρει την απορία, τι ρόλο έπαιζαν εκεί αυτοί οι άνθρωποι. Δεν υπήρχαν αρμοδιότητες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ήταν περιφερόμενοι. Τρομοκρατία υπήρχε συνεχώς. Και διαρκώς μας υπενθύμιζαν ότι αν διαμαρτυρηθούμε, θα ήμαστε οι επόμενοι εργαζόμενοι προς αποχώρηση και κανένας δε μιλούσε, δεδομένης της ανεργίας.
- Ποια ήταν ακριβώς η αφορμή που σας ώθησε να προβείτε στην διαμαρτυρία;
- Ο χειριστής πρέπει να μπορεί να κινείται μέσα στην καμπίνα και να μπορεί να κοιτάξει το κοντέινερ πίσω. Μιλάμε για ένα μηχάνημα εκατό τόνων με το κοντέινερ μαζί, είναι μία πάρα πολύ υπεύθυνη θέση. Δηλαδή, ο χειριστής δε θα πρέπει να φοράει δέκα μπουφάν. Ωστόσο αυτό δε συνέβαινε, γιατί έπρεπε πολλές φορές να φοράω και δύο και τρία μπουφάν καθώς δεν υπήρχαν συστήματα θέρμανσης.
Δηλαδή δουλεύαμε μέσα στα μηχανήματα κι εξωτερική θερμοκρασία είχαμε -1ο C. Στις 31 Γενάρη του 2012, εγώ πήγα και δούλεψα μηχάνημα το οποίο δεν είχε θέρμανση με -1ο C. Στον Πειραιά έριχνε χιόνι. Είχαμε αναφέρει ρητά από το καλοκαίρι ότι τα συστήματα θέρμανσης αυτών των μηχανημάτων δε δουλεύουν. Πρέπει να τα επισκευάσουμε, τα ανταλλακτικά έλειπαν, είχαν έξι μήνες να τα φτιάξουν. Ήρθε ο καιρός που δούλεψα με τέτοιο μηχάνημα. Δεν άντεξα. Στις τρεις ώρες μούδιασαν χέρια, πόδια, ο εγκέφαλος δε δούλευε κι ήμουν σε διαρκή κίνδυνο. Έβαζα σε κίνδυνο τους συναδέλφους μου και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Εκατό τόνων μηχάνημα να κινείται με 15 km/h ταχύτητα μέσα στο λιμάνι, είναι μεγάλος κίνδυνος. Μπορεί να πέσει η γερανογέφυρα πάνω στο καράβι. Εγώ διαμαρτυρήθηκα, δεν άντεξα, ειδοποίησα ότι κατεβαίνω από το τάδε μηχάνημα, να σταματήσουν, να μπορέσω να συνέλθω λίγο. Τελικά, αυτή τη διαμαρτυρία την εξέλαβαν ως απειλή, και μου είπαν να πάω σπίτι μου.
Για μια βδομάδα με είχαν στη μαύρη λίστα, δε μου έστελναν ούτε μηνύματα, ούτε τίποτα. Ψυχολογικός πόλεμος. Περίπου μια εβδομάδα μετά, με φώναξαν, δούλεψα δυο τρία μεροκάματα και ήρθε η απόλυσή μου μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι απολύθηκα. Είναι κάτι το οποίο οι εργαζόμενοι μέσα το ζουν καθημερινά. Θέλουν τους εργαζόμενους να μη σκέφτονται, είναι το νέο μοντέλο εργαζόμενου.
- Ποια είναι η άποψή σου σχετικά με τις τυμπανοκρουσίες του Σαμαρά από το Πεκίνο, που ανακοίνωσε ότι οι Κινέζοι πρόκειται ν’ αγοράσουν και τον υπόλοιπο ΟΛΠ; Πιστεύεις ότι θα είναι καλό αυτό για το λιμάνι, για τους εργαζόμενους, για την οικονομία;
- Κατ’ αρχήν να πούμε ότι ο Κινέζος καπετάνιος, ο κάπτεν-Φου, είχε πει ότι η Cosco είναι μια πολύ επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία. Εγώ δεν είδα ούτε τις μονοκατοικίες να γίνονται πολυκατοικίες, ούτε την τοπική ανεργία του Περάματος να έχει εξαλειφθεί. Δεν είδα οι συνθήκες ζωής του Περάματος να έχουν βελτιωθεί με την άφιξη της Cosco. Από πού κι ως πού ήταν επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία, σε πρώτο επίπεδο; Τώρα, σε δεύτερο επίπεδο, στο θέμα των δηλώσεων του Σαμαρά, εγώ ως εργαζόμενος έχω να πω ότι δε φταίει η Cosco, δε φταίνε οι ξένες επενδύσεις, φταίνε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Ο ξένος επενδυτής θέλει να έρθει, να επενδύσει και ν’ αβγατίσει τα χρήματά του. Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο πολλά. Θα έπρεπε το ΣΕΠΕ να κάνει καθημερινούς ελέγχους, αν όχι καθημερινούς, τότε τουλάχιστον εβδομαδιαίους και όχι να μην πατάει καθόλου ή να έρχεται με πρόσκληση. Θα έπρεπε να έχει μια διαρκή παρουσία μέσα στο λιμάνι. Η Κόσκο έχει βάλει τρία μέτρα φράχτη και παντού κάμερες.
- Απέναντι σ’ όλα αυτά βέβαια, κυβέρνηση και υπουργείο Εργασίας δεν έχουν κάνει τίποτα;
- Είχα πάει και προσπάθησα να συναντηθώ με το Μιχάλη Χάλαρη, που ήταν γενικός γραμματέας του ΣΕΠΕ, τότε που έτρεχα για να το καταγγείλω αυτό. Ο οποίος όμως δεν μπορούσε να μας δεχτεί γιατί τότε ήταν υποψήφιος στο ΠΑΣΟΚ.
Στη συζήτησή μας παρεμβαίνει κι ο Γιώργος Γώγος, γενικός γραμματέας της Ένωσης Λιμενεργατών Περαιά.
- Γιώργος Γώργος: Αυτά τα είχαμε επισημάνει εμείς από πολύ νωρίς, από το 2006, 2007, 2009 που ξεκίνησε η διαδικασία κι ήταν μια πραγματικότητα που την περιμέναμε πριν επιβληθεί η μπότα του μνημονίου κι οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευτραίθα χρόνια σε θεσμικό επίπεδο…
- Εκπληρώθηκαν οι εξαγγελίες για αύξηση των θέσεων εργασίας;
- Γιώργος Γώγος: Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Στο κομμάτι αυτό δουλεύαμε από τον ΟΛΠ γύρω στα 400-450 άτομα. Αυτή τη στιγμή δουλεύουν 700 άνθρωποι. Αν υποθέσουμε ότι προστέθηκαν κάποιες θέσεις εργασίας, έστω και μ’ αυτές τις μορφές που είναι –τις ελαστικές, τις κακοπληρωμένες, τις επικίνδυνες και τα λοιπά- δεν ξεπερνούν τις 250-300 θέσεις εργασίας. Και πάλι, αυτό γίνεται επειδή δε μιλάμε για σταθερή σχέση εργασίας. Δηλαδή, αν είμαστε εμείς οι 3 και μοιράσουμε το μεροκάματο ενός μήνα, δεν είναι 3 θέσεις εργασίας, είναι 1 θέση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Επίσης, υπάρχει μεγάλη απώλεια στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τη λειτουργία της Κόσκο, γιατί δε βάζει βαρέα κι ανθυγιεινά στους εργαζόμενούς της που δουλεύουν σε αντίστοιχες θέσεις –στα μηχανήματα, στους παραδοσιακούς λιμενεργάτες- μιλάμε για μικρά μεροκάματα που σημαίνουν μικρότερο ποσό για το ασφαλιστικό ταμείο.
Κατ’ αρχήν, για μένα, δεν πρέπει να πληρώνεται κανένας φορολογούμενος κάτω από το τραπέζι. Πρέπει να είναι όλα και φορολογητέα κι ασφαλιστέα. Δεύτερον, όταν δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση και συλλογική σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης έρχεται και παρεμβαίνει με ψίχουλα. Δημιουργεί υποτακτικούς και διαίρεση στο εργατικό δυναμικό και γι’ αυτό δημιουργεί ρουφιάνους, ξεκάθαρα πράγματα. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να υπάρχει μια συλλογική σύμβαση που να προβλέπει την κάθε αμοιβή, να μην μπορεί να την καταστρατηγεί ο εργοδότης.
Στην περίπτωση του ΟΛΠ, όπου υπάρχει η συλλογική εκπροσώπηση, υπάρχει συγκεκριμένη υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, η οποία λειτουργεί με την πίεσή μας· τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού που έχει καύσωνα, εμείς παίρνουμε την εγκύκλιο από τη ΓΣΕΕ, βασιζόμενοι και στο προεδρικό διάταγμα κι όλο το πλαίσιο των κανόνων υγιεινής κι ασφαλείας που υπάρχει. Κι εμάς ο ΟΛΠ μας υποχρεώνει πολλές φορές να δουλεύουμε σε αντίξοες συνθήκες. Το λιμάνι είναι μια πολύ περίεργη δουλειά. Έρχεται ένα καράβι ας πούμε και πρέπει να δουλέψει 3 βάρδιες. Στην τρίτη βάρδια, ο πελάτης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να μην καθυστερήσει, ή να γλυτώσει άλλη μια βάρδια και να φύγει για να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό. Παντού υπάρχει αυτή η πρεμούρα να τελειώνουμε τη δουλειά. Αλλά όταν υπάρχουν συνθήκες που δεν το επιτρέπουν, δηλαδή όταν έξω έχει 38-40ο C, μέσα στο καράβι που είναι παντού σίδερα, αυτό γίνεται 45ο. Έρχεται λοιπόν η δική μας υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, μ’ έναν δικό μας εκπρόσωπο, πάμε, μετράμε τη θερμοκρασία κι αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δουλέψει για κάποιες ώρες, σταματάμε τη διαδικασία και κάνουμε ένα διάλειμμα σύμφωνα με το πλαίσιο που υπάρχει και σύμφωνα με το πλαίσιο του ανθρωπισμού. Κι ο εργοδότης ενημερώνει τον πελάτη ότι εξαιτίας των συνθηκών, θα υπάρχει μια καθυστέρηση δύο, τριών ωρών. Αφού όμως δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση, αφού η υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας δε λειτουργεί σωστά, παρά μόνο στα χαρτιά, βλέπεις τη διαφορά…
Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Ο ανθρώπινος παράγοντας ή το στυγνό κέρδος;