Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η εκδήλωση της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ με τους Σταθάκη-Γρίβα για όσους δεν παρευρέθηκαν

Τρίτη επιστολή Βαξεβάνη στον Βενιζέλο.

http://www.koutipandoras.gr/?p=17080


ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΑΣΤ.

Η απάντηση σ'αυτούς που απαξιώνουν τα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια έξω πάνε καλά!
Τα περισσότερα βρίσκονται στο 10% των καλύτερων του κόσμου, σύμφωνα με μελέτη του Δικτύου Πολιτικών Ανώτατης Εκπαίδευσης της χώρας μας που βασίστηκε στην παγκόσμια ταξινόμηση world ranking universities
Ρεπορτάζ: Νίκος Μάστορας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012
Καλύτερη απ' αυτή που παρουσιάζεται σε διεθνείς λίστες αξιολόγησης των πανεπιστημίων, όπως αυτή της Σαγκάης ή της εφημερίδας «Τάιμς», είναι η εικόνα των ελληνικών ιδρυμάτων. Στην πλειονότητά τους, μάλιστα (14 από 23) περιλαμβάνονται στο 10% των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, αν εξετάσει κανείς τη διεθνή παρουσία τους σε σύγκριση με τα μεγέθη της χώρας μας και των υπολοίπων, αποκομίζει εντελώς διαφορετική εικόνα.
Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει μελέτη του Δικτύου Πολιτικών Ανώτατης Εκπαίδευσης (συνεργασία καθηγητών των Πανεπιστημίων Πάτρας, Αιγαίου και Πελοπονήσσου) που εξετάζει τη θέση των ελληνικών πανεπιστημίων, ΤΕΙ αλλά και ιδιωτικών δομών εκπαίδευσης στις διεθνείς λίστες κατάταξης. Η μελέτη έγινε με βάση την παγκόσμια ταξινόμηση world ranking universities (http://www.webometrics.info/) που έχουν δημιουργήσει ερευνητές του δημόσιου Ισπανικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών - CSIC.

Η ΛΙΣΤΑ. Η ισπανική λίστα συντάσσεται με βάση 4 ιντερνετικά κριτήρια:
1 Μέγεθος: Ο αριθμός σελίδων του κάθε ερευνητή -πανεπιστημιακού σε τέσσερις μηχανές αναζήτησης: Google, Yahoo, Live Search and Exalead.
2 Ορατότητα : O συνολικός αριθμός ανεξάρτητων εξωτερικών συνδέσμων που οδηγούν σε έναν δικτυακό τόπο.
3 Εμπλουτισμένα κείμενα: Στην κατηγορία οι συγγραφείς επέλεξαν τα εξής τέσσερα: Adobe Acrobat (.pdf), Adobe PostScript (.ps), Microsoft Word (.doc) and Microsoft Powerpoint (.ppt).
4 Scholar: Ο αριθμός των άρθρων και των παραπομπών για κάθε γνωστικό αντικείμενο που δίνεται από το Google Scholar.
Ετσι, με βάση αυτά τα κριτήρια, ακόμα και συγκρινόμενη με εκπαιδευτικά μεγαθήρια όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, η Ελλάδα δεν τα πάει άσχημα. Αν εξετάσει κανείς πόσα πανεπιστήμια κάθε χώρας βρίσκονται στο καλύτερο 10% του κόσμου, τότε βλέπει ότι η Αγγλία πρωτεύει, με το 40,7% του συνόλου των πανεπιστημίων της να κατατάσσονται στο καλύτερο 10% του κόσμου. Δεύτερη είναι η Ιταλία με 29,4%, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση με το 24,3%. Αντίθετα, μόλις το 13,3% των ιδρυμάτων των ΗΠΑ περιλαμβάνονται στο 10% της παγκόσμιας ελίτ, παρότι στις διεθνείς κατατάξεις στα πρώτα 100 πανεπιστήμια πλειοψηφούν τα αμερικανικά!

ΑΝΑΛΥΣΗ. Συνολικά για το 2012 αξιολογούνται σε αυτή τη λίστα 20.372 ιδρύματα όλου του κόσμου, ανάμεσα στα οποία 64 ελληνικά (23 πανεπιστήμια, 16 ΤΕΙ, 20 ιδιωτικές δομές, 2 στρατιωτικές ακαδημίες, 2 ωδεία και 1 «άλλο») όταν στη λίστα της Σαγκάης αναλύονται μόλις 3.000 ιδρύματα.
Στη θέση 158 του κόσμου βρίσκεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με άλμα 249 θέσεων από πέρυσι. Συνολικά πέντε πανεπιστήμια (Αριστοτέλειο, Πατρών, Αθηνών, ΕΜΠ, Κρήτης) καταλέγονται στο καλύτερο 3% της παγκόσμιας κατάταξης. Μάλιστα, το ΑΠΘ βρίσκεται στο καλύτερο 1%. Αλλα τρία (Ιωαννίνων, Αιγαίο και Δημοκρίτειο) στο καλύτερο 5% της παγκόσμιας κατάταξης. Ακόμα έξι (Θεσσαλίας, ΟΠΑ, Πολυτεχνείο Κρήτης, Μακεδονίας, Πειραιώς και Γεωπονικό) αξιολογούνται στο 10% της παγκόσμιας κατάταξης.
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Για την αντιγραφή ΑΝΑΣΤ.ΓΚ.

Η διαφθορά αποτέλεσμα της ατιμωρησίας

«Το φαγοπότι και το πάρτι στο ΙΚΑ τελείωσαν»Ο Γ. Κουτρουμάνης ενημερώνοντας την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, τόνισε ότι είναι θέμα χρόνου η εξακρίβωση κι άλλων ονομάτων εμπλεκόμενων προσώπων. «Το φαγοπότι και το πάρτι τελείωσαν» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Την επιτροπή ενημέρωσε και ο διοικητής του ΙΚΑ, Ρ. Σπυρόπουλος, επισημαίνοντας ότι «τα στοιχεία που θα προκύψουν στο άμεσο διάστημα θα είναι συνταρακτικά». Νωρίτερα ο υπουργός αναφέρθηκε και στις 40.000 συντάξεις-μαϊμού που διακόπηκαν.

Πολύ σωστά. Και θα ακούμε κάθε μέρα για απάτες όχι μόνο στο ΙΚΑ αλλά και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αν βάλουμε και τις ανεξιχνίαστες περιπτώσεις αυτών που κατάφεραν να καλύψουν τα ίχνη τους το μέγεθος είναι πολύ μεγάλο.
Τιμωρήθηκαν όλοι αυτοί; Και πως έγινε αυτό γιατί από λόγια χορτάσαμε.

Αφού είναι τόσο έντονο αυτό το φαινόμενο γιατί δεν δημιουργήθηκε συγκεκριμένο τμήμα δικαιοσύνης που με ταχύτατες διαδικασίες να ελέγχει και να τιμωρεί αυστηρά τους υπαίτιους με κατασχέσεις. Μήπως όλους αυτούς τους προήγαγε το υπάρχων πολιτικό σύστημα; Μήπως η διάσταση όσων γλύψανε το μέλι είναι τεράστια;

Η κύρια υπαίτιος της απάτης στο ΙΚΑ είπε ότι στην αρχή έκανε κάποιες παράνομες εγκρίσεις και όταν είδε ότι δεν υπήρχε κανένας έλεγχος διότι ο γενικότερος μηχανισμός ήταν ανεπαρκής άρχισε να το κάνει κατά συρροή.

Το πρόβλημα δεν είναι και τόσο απλό.
Είναι κατ εξοχήν συνειδησιακού και πνευματικού επιπέδου.
Θα μπορούσε κάλλιστα η εν λόγω κυρία να το αναφέρει και έτσι να θωρακιστεί πριν την ανεξέλεκτη παρανομία. Γιατί δεν το έκανε; Γιατί όσοι βρίσκονται σε νευραλγικές θέσεις γλυκαίνονται όταν βλέπουν το μέλι; Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο;
Είναι η λογική ότι όλα καταρρέουν, λόγω διαφθοράς λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας αυτών που κυβερνούσαν με την ψήφο έντιμων πολιτών αλλά το πιο σημαντικό εξαιτίας του διάτρητου νομοθετικού μας συστήματος και της Δικαιοσύνης που επηρεάζεται από την πολιτική δηλαδή εξυπηρετούσε κυβερνητικά συμφέροντα.
Η δικαιολογία όλων των καταχραστών μου θυμίζει τη λογική των παιδιών που κάνουν φασαρία την τάξη και απαντούν ως εξής: "...γιατί κύριε λέτε εμένα. Οι άλλοι δεν μιλάνε;"

Όλοι υποπτευόμασταν ότι ισχύουν, τα βλέπαμε εδώ και χρόνια όταν ο υψηλόβαθμος υπάλληλος της εφορίας, των περισσότερων  ΔΕΚΟ, ο Βουλευτής της περιοχής μας, ο Διευθυντής παραρτήματος Υπουργείου  στη γειτονία μας έμενε σε μεζονέτα και μαθαίναμε συχνά πυκνά για καινούργιες αγορές του σε ακίνητα, εξοχικά κλπ γνωρίζοντας τι συμβαίνει (Εγκλωβισμένοι στο καβούκι μας, τους λέγαμε και μπράβο).

Τι θα γίνει όμως με όλους αυτούς. Μια απλή καταγραφή των δύο τελευταίων μηνών σε οικονομικές παρανομίες ξεπερνά τα 3 δις.

-Ποιός θα καταφέρει να πάρει πίσω τα κλεμμένα που πολλά έχουν βγεί ήδη στο εξωτερικό;
-Ποιός θα αναλάβει να τους δεσμεύσει τις περιουσίες τους μέχρι να αποδείξουν ότι τις απόκτησαν νόμιμα, αλλιώς να τις κατάσχει.
-Ποιός θα είναι αυτός που θα επιβραβεύσει όλους αυτούς που τόσα χρόνια ζούσαν νόμιμα κάνοντας την δουλειά τους υπεύθυνα και αποδοτικά χωρίς να βάζουν το χέρι τους στο μέλι, τοποθετώντας τους στις θέσεις των άλλων; 
-Ποιός αντί να κόβει 32% στους μισθούς των νέων υπαλλήλων να μην βάζει στόχους και μπόνους κυρίως σ' αυτούς που και καθαρές ιδέες έχουν και διάθεση για δημιουργική εργασία.
-Ποιά πολιτική θα πείσει τον λαό ότι θα υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη;
-Ποιά πολιτική θα εκμηδενίσει τα καρτέλ;
-Ποιός θα μπορέσει να θωρακίσει το Σύνταγμα και την τήρηση των νόμων από τους αετονύχηδες.
-Ποιός θα κρατήσει και θα εφαρμόσει όλα όσα λεει πριν τις εκλογές, και μετά την ανάληψη της θητείας του;

Φυσικά είναι αυτονόητο ότι μετά τις συνεχείς αποκαλύψεις παρανομιών για χρόνια και της ενδογενούς αδυναμίας της εφαρμογής των νόμων εναντίων αυτών, οι συγκεκριμένες πολιτικές που κυριαρχούσαν την τελευταία 30ετία στην Ελλάδα είναι ανίκανες. Αντι αυτων προωθούν συμπίεση μισθών ξεκινώντας ύπουλα, με κατακόρυφη πτώση, από τον χαμηλότερο μισθό στους νέους ώστε με τα χρόνια να μην φτάσει ποτέ στα ποσά που ίσχυαν μέχρι σήμερα.
Αυτές οι πολιτικές δεν μιλάνε για καμμία ουσιαστική αλλαγή. Δυο χρόνια η φράση "τρόποι ανάπτυξης" δεν βγήκε από το στόμα τους.

Τα καινούργια κόμματα που έρχονται, θα δράσουν ως καταλύτες για τις αλλαγές αυτές. Αν μάλιστα 2 ή 3 από αυτά μπούν στη Βουλή που αυτό διαφαίνεται καθαρά από όλες τις δημοσκοπήσεις και από αυτά που ακούγονται στις καθημερινές μας συζητήσεις θα προκαλέσουν πολύ σοβαρές αλλαγές στο μετεκλογικό σκηνικό δεδομένου ότι τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν θα έχουν τις απαιτούμενες 180 έδρες που απαιτούνται για να μπορούν να προωθήσουν ότι τροποποίηση τους συμφέρει στο Σύνταγμα το 2013.
Το στοίχημα είναι αν θα κρατηθούν ανεξάρτητα και δεν ενσωματωθούν σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ακούγονται πολλά. Όπως για μυστικές συμφωνίες ΠΑΣΟΚ με κάποια άλλα κοντινά αριστερά κόμματα-κλώνους, αλλά και ΝΔ με ΛΑΟΣ κλπ. Θέλει πολύ προσοχή και σωστή ενημέρωση. Η κατάσταση ειναι και θα είναι κρίσιμη.

Το άλλο που θα φανεί στις εκλογές θα είναι και πόσοι είναι αυτοί που ακόμα πιστεύουν ότι οι παλιές πολιτικές θα μπορέσουν να διορθώσουν την κατάσταση στην Ελλάδα... που πάει για περισσότερη ύφεση και κατάρρευση (και επιπλέον χωρίς Εθνική κυριαρχία).

Το φαγοπότι και το πάρτι τελείωσαν αλλά μαζί και η Ελλάδα...

-----------------------------
Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν κόμμα για χάρη των αρχών τους και κάποιοι άλλοι αλλάζουν τις αρχές τους για χάρη του κόμματος.

Winston  Churchill


AΡΗΣ

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ  ΑΡΙΣΤΕΡΗ
παρέμβαση
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ - ΜΟΣΧΑΤΟΥ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ  ΚΙΝΗΣΕΙΣ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ

ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΙΑ
ή ας θυμηθούμε το υπουργικό παρελθόν Μπαμπινιώτη.


Η προσπάθεια να εμφανιστεί ο νέος υπουργός παιδείας ως υπερκομματικός, τεχνοκράτης που θα σώσει την παιδεία, είναι τουλάχιστον ανιστόρητες. Η επιλογή Μπαμπινιώτη, είναι πολιτική επιλογή για προχώρημα των αναδιαρθρώσεων σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης, για βάθεμα και συνέχιση του καταστροφικού για την κοινωνία και την παιδεία, έργου της υπουργού Διαμαντοπούλου, για επιτάχυνση της εφαρμογής ενός πλήρως αγοραίου σχολείου.
Ο νέος υπουργός παιδείας έχει πλούσιο παρελθόν. Δεν μπορούμε να λησμονούμε την περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην οποία για μια ακόμη φορά κεντρική θέση στα εκπαιδευτικά ζητήματα είχε αναλάβει ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας και του Αρσακείου, κ. Μπαμπινιώτης.
Πολλά από τα μέτρα που είχε προτείνει, παρά την καθολική αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος, είχαν εφαρμοστεί, και θα εφαρμόζονταν όλα αν η κυβέρνηση δεν έπεφτε κάτω από το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων, έχοντας στην πλάτη της δολοφονημένο το Ν. Τεμπονέρα, και ένα πρόγραμμα επιθετικού ξεπουλήματος και ιδιωτικοποιήσεων κάθε δημόσιου πλούτου και αγαθού.

Κατά την θητεία του κ. Μπαμπινιώτη επανέρχονται οι εξετάσεις σε Ε’ και Στ’ Δημοτικού, ανά τρίμηνο, με διπλή βαθμολογία των μαθητών.

Προτείνεται η εφαρμογή περιφερειακών εξετάσεων για την εισαγωγή στο Γυμνάσιο, κατά τα Θατσερικά πρότυπα που διεύρυναν τον βαθύ ταξικό αποκλεισμό των μαθητών από τις βασικές σπουδές.

Προτείνεται η αποδέσμευση της εγγραφής των μαθητών από τον τόπο διαμονής τους, στοχεύοντας σαφώς στη δημιουργία κατά Δήμο ενός σχολείου για την ελίτ, κάποιων σχολείων που θα ανταγωνίζονται για να μπουν στην Α’ εθνική, και των υπολοίπων που θα λειτουργούν για την «πλέμπα». Η πρόταση αυτή που κατηγοριοποιούσε σχολεία, μαθητές, εκπαιδευτικούς θα σχετιζόταν σαφώς και με τη χρηματοδότηση των σχολείων.
Προτείνεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους.(Να γιατί τέτοια επιμονή στις εξετάσεις !!), με στόχο την απόλυτη διαφοροποίηση στο εκπαιδευτικό σώμα και τη διάσπαση των ενιαίων δικαιωμάτων.

20 χρόνια μετά, η υπουργός παιδείας Διαμαντοπούλου, εφάρμοσε ακριβώς αυτή την επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική γραμμή. Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για την πολιτική επιλογή της μη παροχής των βιβλίων στους μαθητές και παίρνει επάξια τον τίτλο της «υπουργού της φωτοτυπίας»,  τη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου και την προώθηση του «νέου σχολείου της αγοράς». Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για τους λιγότερους διορισμούς εκπαιδευτικών από την δεκαετία του 50, μια υπουργός παιδείας που πιστή στις αγορές και στους δείκτες της PISA, τις συμφωνίες της Μπολόνια, Λισαβόνας της  Ε.Ε., του ΟΟΣΑ. Και πάνω από όλα μια υπουργός παιδείας μέλος μιας λαομίσητης κυβέρνησης των τραπεζών, του κεφαλαίου, του ΔΝΤ. Πιστή στις επιταγές  των μνημονίων, της κοινωνικής βαρβαρότητας, της επίθεσης και διάλυσης των μορφωτικών, κοινωνικών, εργασιακών, ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, της χούντας των αγορών.
Πιο συγκεκριμένα και για να δούμε τις ευθείες αναλογίες και αναφορές:
Επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου προωθείται η σύνδεση της αξιολόγησης των σχολείων και των πανεπιστημίων με τη χρηματοδότησή τους με βάση τις «επιδόσεις» τους.
Προωθείται η σύνδεση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους.
Προωθείται το πρόγραμμα PISA που στοχεύει (εκτός των άλλων) στη διαμόρφωση τυποποιημένων και αγοραίων κριτηρίων για τη μέτρηση των επιδόσεων των μαθητών και του εκπαιδευτικού έργου. Οι επιδόσεις των υποκειμένων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούνται ως μονάδες μέτρησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Η λογική αυτή οδηγεί στην εφαρμογή μοντέλων αξιολόγησης και ελέγχου με «πιστοποιητικά ποιότητας» σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ορισμένων σχολείων της Μ. Βρετανίας που χρησιμοποιούν το διεθνές εμποροβιομηχανικό πρότυπο ISO 9000 ως πιστοποιητικό ποιότητας για την ικανοποίηση των μαθητών και των γονέων που αντιμετωπίζονται ως «καταναλωτές»-«πελάτες».Με άλλα λόγια, η αγορά διεισδύει παντού: «γνώση που δεν πουλάει δεν είναι γνώση», «ικανότητες που δεν εμπορευματοποιούνται δεν είναι ικανότητες», κι αφού το σχολείο «παράγει» ικανότητες, μπορεί κι αυτό να αλωθεί από τους νόμους της αγοράς .
Επανέρχεται η εξεταστική αντίληψη των περιφερειακών τυποποιημένων τεστ.
Εισάγεται η έννοια της «ενότητας σχολείων», με προφανή στόχο την κατάργηση των εσωτερικών ορίων για τις εγγραφές των μαθητών.
20 χρόνια μετά, όταν ο υπουργός Μπαμπινιώτης επανέρχεται ως «βαθύς γνώστης των ζητημάτων της παιδείας και της εκπαίδευσης», είναι φανερό ότι έρχεται να υλοποιήσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική που πρώτος εδίδαξε. Μια πολιτική γραμμή που ταυτόχρονα περιέχει άρωμα από το «tea party» του νεοσυντηρητισμού και τη λατρεία της ιεραρχίας.
Οι αναδιαρθρώσεις αυτές στοχεύουν στην πλήρη ανατροπή κάθε κοινωνικού και συλλογικού δικαιώματος στην εργασία και ταυτόχρονα στην ανατροπή κάθε συλλογικού και κοινωνικού δικαιώματος στη γνώση και την ενιαία μόρφωση. Θέλουν ένα φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο που θα κατατάσσει και θα προσαρμόζει τους μαθητές του στο θρυμματισμένο κόσμο μιας φτηνής, ακατοχύρωτης, ασταθούς και ελεγχόμενης εργασίας.
Όλα αυτά, ενώ πάνω από την κοινωνία, απλώνεται η σκιά της ανεργίας, της απόλυτης ένδειας, των εκατομμυρίων ανέργων και των δεκάδων χιλιάδων άστεγων, των κλειστών σχολείων, των διαλυμένων νοσοκομείων και των πεινασμένων παιδιών. Αυτή είναι η επιλογή που κάνει ο κόσμος του κεφαλαίου και του πλούτου για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση : μια τεράστια, ιστορικής σημασίας καταστροφή. Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών. Καταστροφή πάνω απ’ όλα, ανθρώπινων ζωών.

Το εκπαιδευτικό κίνημα, απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν απολύσεις, «σχολείο ΑΕ» και το δάσκαλο σκυφτό, θα δυναμώσει τις συλλογικές και αγωνιστικές διαδικασίες.


Ή αυτοί ή εμείς

ΑΡΗΣ: Ένας σύγχρονος Θεόφιλος αναμεσά μας;

 Μάθε τέχνη κι άστηνε....... κι άν πεινάσης πιάστηνε!!!
( Εκπαιδευτικός ο Άρης )



ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝ.ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΡΗ.ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

Πριν Μιλήσεις, Άκου.
Πριν Γράψεις, Σκέψου.
Πριν Πληγώσεις, Νιώσε.
Πριν Μισήσεις, Αγάπησε.
Πριν  τα Παρατήσεις, Προσπάθησε.
Μα Πριν Πεθάνεις, ΖΗΣΕ . 

νήκω σ µία χώρα µικρή”( Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
νήκω σ µία χώρα µικρή.να πέτρινο κρωτήρι στ Μεσόγειο, πο δν χει λλο γαθ παρ τνγώνα το λαο, τ θάλασσα, κα τ φς το λιου.
Ε
ναι µικρς τόπος µας, λλ παράδοσή του εναι τεράστια κα τ
πράγµα πο
τ χαρακτηρίζει εναι τι µς παραδόθηκε χωρς διακοπή. λληνικ γλσσα δν παψε ποτ της ν µιλιέται. Δέχτηκε τςλλοιώσεις πο δέχεται καθετ ζωντανό, λλ δν παρουσιάζει κανένα
χάσµα.
λλο χαρακτηριστικ ατς τς παράδοσης εναι γάπη της γι τννθρωπιά, κανόνας της εναι δικαιοσύνη.
Στ
ν ρχαία τραγωδία, τν ργανωµένη µ τόση κρίβεια, νθρωπος πο
ξεπερν
τ µέτρο, πρέπει ν τιµωρηθε π τς ρινύες.σο γι µένα συγκινοµαι παρατηρώντας πς συνείδηση τς δικαιοσύνης
ε
χε τόσο πολ διαποτίσει τν λληνικ ψυχή, στε ν γίνει κανόνας το
φυσικο
κόσµου.
Κα
νας π τος διδασκάλους µου, τν ρχν το περασµένου αώνα,
γράφει: «… θ
χαθοµε γιατί δικήσαµε …».
Α
τς νθρωπος ταν γράµµατος. Εχε µάθει ν γράφει στ τριάντα
πέντε χρόνια τ
ς λικίας του.  λλ στν λλάδα τν µερν µας,
προφορικ
παράδοση πηγαίνει µακρι στ περασµένα σο κα γραπτή. Τ
διο κα ποίηση.
Ε
ναι γι µένα σηµαντικ τ γεγονς τι Σουηδία θέλησε ν τιµήσει
κα
τούτη τν ποίηση κα λη τν ποίηση γενικά, κόµη κα τανναβρύζει νάµεσα σ’να λα περιορισµένο.
Γιατί πιστεύω π
ς τοτος σύγχρονος κόσµος που ζοµε,
τυρρανισµένος
π τ φόβο κα τν νησυχία, τ χρειάζεται τν ποίηση. ποίηση χει τς ρίζες της στν νθρώπινη νάσα – κα τί θ
γινόµασταν
ν πνοή µας λιγόστευε;
Ε
ναι µία πράξη µπιστοσύνης – κι νας Θες τ ξέρει ν τ δεινά µας
δ
ν τ χρωστµε στ στέρηση µπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τ
ν περασµένο χρόνο γύρω π τοτο τ τραπέζι, τν πολ
µεγάλη διαφορ
νάµεσα στς νακαλύψεις τς σύγχρονης πιστήµης κα
στ
λογοτεχνία. παρατήρησαν πς νάµεσα σ’ να ρχαο λληνικ δράµα
κα
να σηµερινό, διαφορ εναι λίγη. Ναί, συµπεριφορ το
νθρώπου δ µοιάζει νὰἔχει λλάξει βασικά. Κα πρέπει ν προσθέσω πς
νιώθει πάντα τ
ν νάγκη ν’ κούσει τούτη τν νθρώπινη φων πο
νοµάζουµε ποίηση. Ατ φων πο κινδυνεύει ν σβήσει κάθε στιγµ π
στέρηση
γάπης κα λοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει πο ν
’βρει καταφύγιο,
παρνηµένη, χει τ νστικτο ν πάει ν ριζώσει στος
πι
προσδόκητους τόπους. Γι’ ατ δν πάρχουν µεγάλα κα µικρ µέρη
το
κόσµου. Τ βασίλειό της εναι στς καρδις λων τν νθρώπων τς
γ
ς. χει τ χάρη ν’ ποφεύγει πάντα τ συνήθεια, ατ τ βιοµηχανία.
Χρωστ
τν εγνωµοσύνη µου στ Σουηδικ καδηµία πο νιωσε ατ τ
πράγµατα, πο
νιωσε πς ο γλσσες, ο λεγόµενες περιορισµένης
χρήσης, δ
ν πρέπει ν καταντον φράχτες που πνίγεται παλµς τςνθρώπινης καρδις, πο γινε νας ρειος Πάγος κανός ν κρίνει µ
λήθεια πίσηµη τν δικη µοίρα τς ζως, γι ν θυµηθ τν Σέλλεϋ,
τ
ν µπνευστή, καθώς µς λένε, το λφρέδου Νοµπέλ, ατο το νθρώπου
πο
µπόρεσε ν ξαγοράσει τνναπόφευκτη βία µ τ µεγαλοσύνη τς
καρδι
ς του.
Σ’ α
τ τν κόσµο, πο λοένα στενεύει, καθένας µας χρειάζεται λους
τούς
λλους. Πρέπει ν’ ναζητήσουµε τν νθρωπο, που κα ν
βρίσκεται.
ταν στ δρόµο τς Θήβας, Οδίπους συνάντησε τ Σφίγγα, κι ατ το
θεσε τ ανιγµά της, πόκρισή του ταν: νθρωπος. Τούτη πλ
λέξη χάλασε τ
τέρας. χουµε πολλ τέρατα ν καταστρέψουµε.  ς
συλλογιστο
µε τν πόκριση το Οδίποδα.»


Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963