Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Το Θεώρημα THOMAS ένα χρόνο μετά ...


Το Θεώρημα THOMAS ένα χρόνο μετά ...

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, στις 15 Μάη του 2013, υπολόγισαν κάποιοι για λογαριασμό μας κάποιους όρους και κάποιες προϋποθέσεις και εκτίμησαν πως δεν είχαμε ούτε τους όρους μα ούτε και τις προϋποθέσεις για να πραγματοποιήσουμε εκείνη την απεργία. Προσπάθησαν να μας προστατέψουν (έτσι είπαν) από την απόλυση που θα ακολουθούσε, αν απεργούσαμε ενώ ήμασταν επιστρατευμένοι.

Ο αντίπαλος, που παρακολουθούσε με έντονο ενδιαφέρον, είπε: «αφού αυτοί δεν έχουν τους όρους και τις προϋποθέσεις να αντισταθούν, έχω εγώ τώρα τους όρους και τις προϋποθέσεις να επιτεθώ… με ακόμα καλύτερους όρους απ’ όσο είχα αρχικά εκτιμήσει». Έτσι κι έκανε κι έμεινε το δίωρο που του απέφερε ένα πολύ χρήσιμο «πλεόνασμα» εκπαιδευτικών για κάθε χρήση στο εγγύς μέλλον.

Ενάμιση μήνα μετά, κατακαλόκαιρο, ο αντίπαλος μετρώντας και ζυγίζοντας όρους και προϋποθέσεις, αποφάσισε να απαντήσει στην προκλητική, για τα δικά του μέτρα, απόφαση του συνεδρίου μας. Η απόφαση ήταν να μην ανοίξουμε τα σχολεία, να κάνουμε πράξη μια απεργία διαρκείας το Σεπτέμβρη, για όσο χρειαστεί. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί.  Το συνέδριό μας έληξε στις 4 Ιουλίου και το Υπουργείο ακαριαία, στις 9 Ιουλίου, προχώρησε σε απολύσεις συναδέλφων μας, ανακοινώνοντάς τις στο διαδίκτυο, πριν ψηφιστούν. Έτσι κάνουν οι αποφασισμένοι. Το Υπουργείο δηλαδή, έκανε κι άλλο βήμα, όσο εμείς αποφασίζαμε να οργανώσουμε την επόμενη αναμέτρηση με καλύτερους όρους και προϋποθέσεις αυτή τη φορά, με προετοιμασία όλο το καλοκαίρι. Είναι σαν να μας μίλησε στην πιο κατανοητή γλώσσα: εγώ ασκώ την πολιτική μου, σας απολύω. Άντε να σας δω τι θα κάνετε!!

Καλές ήταν οι αποφάσεις του συνεδρίου μας. Το κακό με τις καλές αποφάσεις είναι ότι πρέπει να γίνονται πράξη. Μας προκάλεσε, λοιπόν, ανεβάζοντας την ένταση στο μέγιστο, με πραγματικές απολύσεις, για να μας δείξει πως δεν ανησυχεί από τις αποφάσεις μας, όσο εμείς είμαστε απασχολημένοι μετρώντας όρους και προϋποθέσεις για να τις κάνουμε πράξη.

Σ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού έπαιζε με τους συναδέλφους Πληροφορικούς, τους Γυμναστές, τους Θεολόγους, τους Τεχνολόγους, άλλαζε αναθέσεις καταργούσε και επανέφερε μαθήματα, δημιουργούσε την κινούμενη άμμο κάτω απ’ τα πόδια μας, σε μια παράσταση με τίτλο «να ποιος κάνει κουμάντο». Μας έκανε να κοιτάμε τον διπλανό μας και να μην κοιτάμε από πάνω μας. Να μην σηκώνουμε το βλέμμα στον αντίπαλο που μας έβαλε το λουρί στο σβέρκο. Εμείς πάντως είμαστε αυτοί που σκύψαμε και το επιτρέψαμε.

Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσους πραγματικά όρους και προϋποθέσεις είχαμε για να υπερασπιστούμε την εργασία μας και τη ζωή μας τότε, στις 15 του περσινού Μάη. Τότε που μας μέτρησαν και μας βρήκαν «λίγους και ανεπαρκείς». Όλα τα μεγέθη που συμμετέχουν στη διαμόρφωση αυτών των όρων και των προϋποθέσεων και που στ’ αλήθεια μας στοίχειωσαν, δεν είναι μετρήσιμα. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα λογαριάσουμε, σε κανένα τεφτέρι, γιατί δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης γι’ αυτά τα μεγέθη.

Ας θυμηθούμε εδώ το θεώρημα Thomas, που λέει ότι: «αν οι άνθρωποι ορίσουν κάποιες καταστάσεις ως πραγματικές, ακόμη και αν δεν είναι αληθινές, αυτές οι υποθετικές καταστάσεις έχουν πραγματικές συνέπειες».

Δεν θα απαντήσουμε στο ερώτημα τι θα γινόταν, αν εκείνο το βράδυ της Τετάρτης 15 Μάη, συγκεντρώναμε τη σκέψη μας και τη δύναμή μας στο επόμενο βήμα, στην υλοποίηση των αποφάσεών μας. Μπορέσαμε όμως να μετρήσουμε κάποιες από τις απώλειές μας, αυτές που μετριούνται με αριθμούς, ακέραιους αριθμούς, το καλοκαίρι που μας πέρασε. Μα τα άλλα, τα μη μετρήσιμα μεγέθη, είπαμε, είναι μη μετρήσιμα.

Έχουμε μετρήσει το πλήθος μόνο των συναδέλφων μας που δεν είναι πια στα σχολεία τους, αλλά δεν έχουμε κανέναν μετρητή για τις «μεταβολές» στη ζωή αυτών που απολύθηκαν, αλλά κι αυτών που δεν απολύθηκαν, ακόμα. Δεν μπορούμε ούτε το ρυθμό μεταβολής να αποτυπώσουμε σε διάγραμμα. Δεν υπάρχει μετρητής για το αίσθημα ανασφάλειας, για την υποτίμηση της αξιοπρέπειας, για το σκυφτό κεφάλι, για το σκοτεινιασμένο μέλλον.

Άραγε ποιο κλάσμα της ζωής μας διαλύθηκε;

Το ένα τρίτο του μισθού μας, ίσως παραπάνω, χάθηκε. Έχουμε  άραγε αντίστοιχα το ένα τρίτο της αξιοπρέπειάς μας διαλυμένο, αφού αυτά τα ποσά είναι ευθέως ανάλογα;

Ή μήπως δεν είναι και τόσο ανάλογα;

Το ένα τρίτο ή το ένα δεύτερο της περηφάνιας μας βρίσκεται συμπιεσμένο στο δοχείο του φόβου;

Πόσα ένατα της πίστης μας στην αξία του συλλογικού αγώνα μας έμεινε υπόλοιπο στο λογαριασμό των αποθεμάτων μας; Δεν ξέρω. Έχω μπερδευτεί.

Μπορούμε και να τα μετρήσουμε αλλιώς και να βρούμε άλλα κλάσματα της ζωής μας σκόρπια, πεταμένα, χαμένα στην ηττοπάθεια και να διαφωνήσουμε ή να συμφωνήσουμε στο ζύγι, λίγο πάνω, λίγο κάτω. Το σίγουρο είναι πως πολλοί από μας αποφεύγουμε πια να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «όροι και προϋποθέσεις».

Το θεώρημα πάντως επιβεβαιώνεται εκνευριστικά, όπως η αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

«Αν οι άνθρωποι ορίζουν τις καταστάσεις ως πραγματικές, θα καταστούν πραγματικές από  τις συνέπειές τους». Έτσι φτάσαμε να ακούμε συμπεράσματα-δικαιολογίες του τύπου «αυτοί που ψήφισαν απεργία στην επιστράτευση, δεν θα την έκαναν». Οι ίδιοι μετρητές, καταμετρητές και απαριθμητές κι άλλοι γνωστοί κήρυκες της ανημπόριας μαζί τους, καλοβολεύτηκαν στις δικαιολογίες και είπαν πως η μέτρησή τους το Μάη επιβεβαιώθηκε το Σεπτέμβρη, αφού η απεργία δεν «τραβούσε», οπότε η άποψή τους απέκτησε ξαφνικά τη βαρύτητα «επιστημονικής» θεωρίας, της διαγνωστικής ψυχολογίας των ακίνητων μαζών, με τα νέα μεγέθη και τις νέες μονάδες μέτρησής τους: καθόμαστε ακίνητοι και μετράμε κεφάλια που πέφτουν και κεφάλια που σκύβουν. Σκύβουν ακόμα πιο πολύ.

Και η Κασσάνδρα, ασφαλώς, επιβεβαιώθηκε, ανίκανη να επιδράσει στους Τρώες, πάνω στα ερείπια του Ιλίου, χωρίς όμως να αποφύγει τη μοίρα της σκλαβιάς ως παλλακίδα του νικητή Αγαμέμνονα. Είχαμε εντός μας και Κασσάνδρες, που συνεχώς υπογράμμιζαν και μεγέθυναν μόνο τις αδυναμίες μας και παρότι κάποιες απ’ αυτές τις αδυναμίες ήταν πράγματι υπαρκτές, δεν έκαναν τίποτα για να τις αντιμετωπίσουν, ενώ μπορούσαν, αφού αυτοπροσδιορίζονται ως οι πλέον αρμόδιοι και γνώστες αυτών των ζητημάτων. Διάλεξαν το ρόλο του ακίνητου παρατηρητή, παραβλέποντας σκόπιμα πως η θέση του παρατηρητή επηρεάζει την εξέλιξη του φαινομένου.  

Εμείς πού βρισκόμαστε αλήθεια σήμερα; Έπεσε το Ίλιον;

Η απάντηση η δική μου είναι όχι. Βέβαια, δεν χρησιμοποιώ το ίδιο σύστημα μονάδων μέτρησης. Εξακολουθώ να πιστεύω πως τα μεγέθη που έχουν ένα ειδικό ποιοτικό βάρος, δεν ποσοτικοποιούνται μπακαλίστικα, αλλά διαμορφώνονται στην κίνηση της μάζας, της μάζας από ζωντανούς ανθρώπους και της προσδίδουν ορμή, όπως περίπου στη Φυσική. Η ορμή έχει κατεύθυνση, άρα και πρόσημο και αυτό το πρόσημο είναι σίγουρα υπέρ μας, όταν εμείς κινούμαστε. Το κακό με αυτό το πρόσημο είναι πως εμφανίζεται μόνο όταν κινούμαστε, και όσο κινούμαστε μπορούμε να μεγαλώσουμε την απόλυτη τιμή του. Μόνο στην κίνηση γίνονται όλα αυτά. Το σωματείο μας, το μόνο οχυρό μας, παραμένει όρθιο, με ρωγμές και κάποιες ελλείψεις στα παρατηρητήριά του. Μας λείπουν και κάτι βάρδιες στις σκοπιές, για να εναλλασσόμαστε και να βλέπουμε έγκαιρα τους δούρειους ίππους, που έχουν παραταχτεί ολόγυρά του, μαζί με τους στρατιώτες της αγοράς. Ανυπόμονα όλοι τους, θέλουν να λαφυραγωγήσουν το Δημόσιο Σχολείο. Έχουμε σίγουρα κάποιες δυνατές φωνές για να ειδοποιούμε για την επιδρομή, αλλά χρειαζόμαστε κι άλλες.

Είμαστε σε οριακό σημείο. Ή θα παλέψουμε ή θα χαθούμε, μαζί με το κάστρο μας. Να φράξουμε τις πόρτες, να τσιμεντώσουμε τις ρωγμές του σωματείου χτίζοντας τους κολαούζους και όσους πιστά, σαν υποτακτικοί, λείχουν τη μπότα του αντιπάλου, να κινητοποιήσουμε τους ζωντανούς συναδέλφους, να δώσουμε πνοή σ’ αυτούς που τα παράτησαν γιατί είπαν «δεν γίνεται τίποτα». Τώρα πρέπει να γίνουν όλα αυτά! Γιατί, όσο ακόμα παραμένουμε ζωντανοί, η προηγούμενη υποχώρηση μετατρέπεται σε βατήρα για την αυριανή αντεπίθεσή μας.

 …κι ήθελ’ ακόμα πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα …

Μόνο που όταν γράφω καμιά φορά, έρχονται συνέχεια στο νου μου απρόσκλητοι αυτοί οι κ. όροι και οι κ. προϋποθέσεις και δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ. Γιατί μετράω, ένα χρόνο μετά, τις συνέπειες εκείνης της μέτρησης. Μετράω κι άλλα σχολεία που κλείνουν και νέες διαθεσιμότητες και απολύσεις κι αναρωτιέμαι: στις πόσες χιλιάδες απολύσεις θα έχουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις; Γι αυτό κι εγώ έκανα τόσες επαναλήψεις στους όρους και στις προϋποθέσεις γράφοντας, μπας και τους ξορκίσω. Πρέπει να πάψουν επιτέλους να γελούν εκδικητικά με τις δικές μου αξίες, τις δικές μου μετρήσεις, στο δικό μου σύστημα μονάδων.

 

Λένα Γκαραγκάνη ΠΕ 04(02), Καρδίτσα 15-5-14
             Μέλος Κ.Δ.Ε. Καρδίτασς

Πραγματικά διακυβεύματα

«ΣΤαγώνες»Ένα ντοκυμαντερ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα.Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.


Το νερό

«ΣΤαγώνες»

Ένα ντοκυμαντερ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα.Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

Νέες καταργήσεις σχολείων, νέο χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση




 

                  15/5/2014  

 

Νέες καταργήσεις σχολείων, νέο χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση από την κυβέρνηση

 

  Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας συνεχίζει το έργο διάλυσης που ξεκίνησε η κυρία Διαμαντοπούλου με τις 2000 καταργήσεις σχολείων.

Με στόχο της τις 1676 συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων - όπως μας έχει προειδοποιήσει από τον Νοέμβρη του 2013 με τον Κρατικό Προϋπολογισμό και πριν λίγες ημέρες με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2015-2018 – προχωρά άμεσα  συγχωνεύοντας  128 δημοτικά και 74 νηπιαγωγεία,  καταργώντας 15 δημοτικά σχολεία και 30 νηπιαγωγεία. Παράλληλα συγχωνεύει 16 γυμνάσια και λύκεια, 12 ΕΠΑΛ ενώ καταργεί ένα γυμνάσιο και τρία  ΕΠΑΛ.

Οι αρνητικές εντυπώσεις αυτών των ενεργειών της, επιχειρείται να διασκεδαστούν με την ίδρυση έξι δημοτικών σχολείων και έντεκα νηπιαγωγείων, ενός γυμνασίου, δύο γενικών λυκείων  και 14 ΕΠΑΛ καθώς και έξι λυκειακών τάξεων σε γυμνάσια.

Από τα στοιχεία που προκύπτουν από το σημερινό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, με τις συγχωνεύσεις δημιουργούνται μέχρι και 20θέσια σχολεία, ενώ οι απώλειες σε οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών μόνο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις συγχωνεύσεις, είναι τουλάχιστον 125. 

Αγνοεί άραγε η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι το σχολείο οφείλει να είναι οργανικά ενταγμένο στην τοπική κοινωνία; Ότι επιτελεί όχι μόνο παιδαγωγικούς στόχους αλλά και στόχους κοινωνικοποίησης; Και ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με σχολεία-μεγαθήρια  που θα προκύψουν από τις συγχωνεύσεις που δρομολογεί,  όπου οι μαθητές θα αναγκαστούν να κινηθούν έξω από τη γειτονιά τους;  

Όλες οι επιστημονικές εκτιμήσεις τείνουν στο συμπέρασμα ότι οι συγχωνεύσεις των σχολείων, τα «σχολεία - μαμούθ», οι περισσότεροι μαθητές ανά τάξη, οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, η απουσία εξειδικευμένων επιστημόνων, η ελλιπής επιμόρφωση, η ανυπαρξία ενταξιακών διαδικασιών των αλλοδαπών μαθητών ή μαθητών με ειδικά χαρακτηριστικά, συμβάλουν ενισχυτικά στη διόγκωση των φαινομένων βίας, εκφοβισμού και επιθετικότητας μέσα στο σχολείο.

Αγνοεί ακόμη η ηγεσία του Υπουργείου ότι οι γονείς, πρέπει να διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του σχολείου; Ότι η τακτική ενημέρωσή τους και η ενεργή  συμμετοχή τους στη σχολική ζωή, ιδίως στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, είναι ζωτικής σημασίας προϋποθέσεις καλής λειτουργίας του σχολείου. Όμως η συμμετοχή τους αυτή αδυνατίζει όταν το σχολείο βρίσκεται σε απόσταση από την τοπική κοινωνία. Το σχολείο αποξενώνεται από τους γονείς με αποτέλεσμα να ενισχύονται στο παιδί συναισθήματα ανασφάλειας και άγχους, τα οποία εκφράζονται με αρνητική στάση απέναντι στο σχολείο.

Με τις συνενώσεις προστίθενται και άλλα πολυπληθή σχολεία στα ήδη υπάρχοντα. Σε τέτοια σχολεία, οι έρευνες δείχνουν διεθνώς ότι ενισχύονται εκτός των αρνητικών συναισθημάτων, τα περιστατικά μαθητικής παραβατικότητας και βίας. Η πολιτική των συνενώσεων δημιουργεί την υποχρέωση στα παιδιά να μετακινούνται καθημερινά σε μικρές ή μεγάλες αποστάσεις συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Τα προβλήματα αυξάνονται στην περίπτωση παιδιών με αναπηρίες, ή ειδικές ανάγκες. Γι΄αυτό το λόγο κάθε προγραμματισμός συγχωνεύσεων ή καταργήσεων σχολείων επιβάλλεται  σήμερα να αποτραπεί. Οι επιπτώσεις των καταργήσεων και των συγχωνεύσεων σχολείων είναι τεράστιες και στο εκπαιδευτικό προσωπικό. Σημαίνουν καταργήσεις μόνιμων θέσεων εργασίας με συνέπεια τον ακόμη πιο ασφυκτικό συνωστισμό και των αδιόριστων εκπαιδευτικών σε αδιέξοδες και ανέλπιδες λίστες αναμονής.

Δυστυχώς τα κενά και τα πλεονάσματα υπολογίζονται από το Υπουργείο με τη ψυχρή λογιστική της διαίρεσης του συνολικού αριθμού των ωρών διδασκαλίας των αντίστοιχων μαθημάτων δια του συνολικού αριθμού ωρών υποχρεωτικού ωραρίου των «οργανικά ανηκόντων εκπαιδευτικών» σε κάθε περιοχή μετάθεσης.

Με αυτόν τον τρόπο δεν λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των σχολείων και των ομάδων σχολείων σε κάθε περιοχή (μικρά νησιά, απομακρυσμένες περιοχές κλπ) και η πάγια πρακτική της συμπλήρωσης ωραρίου στην Α΄θμια εκπαίδευση για πολλές ειδικότητες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί σήμερα από τον Υπουργό να σταματήσει το νέο κύμα των καταστροφικών συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων. Γιατί δεν μπορούμε να δούμε την βαθιά αντιπαιδαγωγική αυτή πρωτοβουλία παρά μόνο ως  ένα ακόμη χτύπημα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, ως ένα ακόμη χτύπημα στα βαριά πλητόμενα νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν για την εκπαιδευτική υποστήριξη των παιδιών τους.

 

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ  ΚΑΙ  ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΤΜΗΜΑ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Ντροπή για το μεγαλύτερο (και ένα από τα ιστορικότερα) συνδικάτο της χώρας !


Ξεκίνησαν το Σεπτέμβρη και σταμάτησαν το Δεκέμβρη του 2013. Μετά από τρεις μήνες (σχεδόν) κατάφεραν να αποσπάσουν την "δέσμευση" πως δεν θα απολυθεί κανείς, αλλά θα μετακινηθούν σε άλλες θέσεις.

Σήμερα αθετεί το Υπουργείο τη "δέσμευση"

Γιατί;

Απλά, γιατί (εκτιμά πως) μπορεί.

Οι υπάλληλοι των Πανεπιστημίων, σε προεκλογική περίοδο, κόντρα στην αναμονή για λύση έτοιμη-εύκολη, ξεκινούν απεργία.

Γιατί;

Γιατί κατάλαβαν την αξία της και τη δύναμή της.

Όσοι λένε πως η δική μας απεργία του Σεπτέμβρη πήγε χαμένη, ας ξέρουν πως θα είχαμε δι-τρι-ν πλάσιες διαθεσιμότητες απ' αυτές του καλοκαιριού.

Να μην ξεχνάμε πως εμείς σήμερα έχουμε όχι μόνο διαθεσιμότητες, αλλά έχουμε και απολυμένους.

Ντροπή για το μεγαλύτερο (και ένα από τα ιστορικότερα) συνδικάτο της χώρας !

Διαβάστε για να μαθαίνουμε όλοι μας, γιατί δεν φταίει το κακό το ριζικό μας.

 

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΞΑΝΑ, ΓΙΑΤΙ: Μέσα στον επόμενο μήνα, 394 από εμάς και 1158 εργαζόμενοι συνολικά από 8 Πανεπιστήμια οδηγούνται στην απόλυση. Στις 24 Μαΐου απολύονται οι πρώτοι συνάδελφοι από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς να έχει προχωρήσει στο ελάχιστο η «ενδοϊδρυματική» και η «δια-ιδρυματική» κινητικότητα που είχε παρελκυστικά υποσχεθεί ο Υπουργός Παιδείας για να σταματήσουμε τον απεργιακό μας αγώνα το Δεκέμβρη. Στις 16 Ιουνίου ακολουθούν τα υπόλοιπα 6 Πανεπιστήμια. Δεν υποκύπτουμε μπροστά στον εκβιασμό και την εξαπάτηση από την πλευρά της κυβέρνησης.

        Οι απολύσεις στα Πανεπιστήμια εντάσσονται στο συνολικότερο σχέδιο συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης των κρατικά παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών(εκπαίδευση, υγεία, κοινωνική προστασία). Σε αυτό το πλαίσιο, από το 2009 έως το 2013 ο αριθμός των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα μειώθηκε κατά 25% (236.240 εργαζόμενοι), ενώ προβλέπεται περαιτέρω μείωσή του κατά 50.000 εργαζόμενους μέχρι το 2016. Τα όπλα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ως πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου είναι: οι νέοι Οργανισμοί που προβλέπουν μειώσεις δομών κατά 40%, το νέο σύστημα αξιολόγησης που κατατάσσει αναγκαστικά το 15% των εργαζομένων στην κατηγορία του «ανεπαρκούς» οδηγώντας το στην απόλυση, οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων και υπηρεσιών, ο λεγόμενος επανέλεγχος των συμβάσεων, ο νέος μηχανισμός υποχρεωτικής «κινητικότητας», η πλήρης ιδιωτικοποίηση όποιων υπηρεσιών μπορούν να αποφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο.

        Στόχος της κυβέρνησης είναι η μετακύλιση του κόστους των κοινωνικών υπηρεσιών στους χρήστες τους, δηλαδή η μείωση του κοινωνικού μισθού που παίρνουν οι εργαζόμενοι συλλογικά. Ειδικά, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καλούνται να αναλάβουν το κόστος οι φοιτητές και οι οικογένειές τους: η μείωση του προσωπικού συνοδεύεται από μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των ιδρυμάτων περισσότερο από 50%. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η μείωση ανέρχεται σε περίπου 70%. Το πανεπιστήμιο καλείται να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κόστους και οφέλους. Επόμενο βήμα είναι η επέκταση των διδάκτρων και στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών και η αναζήτηση χορηγών που θα κατευθύνουν την εκπαίδευση και την έρευνα. 500 εκατομμύρια ευρώ για την κάλυψη του «χρηματοδοτικού κενού» των μνημονίων θα προέλθουν από το κλείσιμο τμημάτων ή και ολόκληρων ΑΕΙ/ΤΕΙ με την υλοποίηση του «Σχεδίου Αθηνά ΙΙ».

        Εναντιωνόμαστε στην εντατικοποίηση και τον αυταρχισμό που θέλουν να επιβάλλουν μέσα στα Πανεπιστήμια με διαγραφές φοιτητών, σκληρά πειθαρχικά μέτρα, καταστολή των συλλογικών διεκδικήσεων και αγώνων. Δεν θα γίνουμε πειθαρχημένοι μισθωτοί σκλάβοι.

        Εναντιωνόμαστε στα μέτρα απαξίωσης της ζωής και της εργασιακής δύναμης όλων των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και την κλιμάκωση της μνημονιακής επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού το οποίο επιχειρεί να υπερβεί την κρίση απομυζώντας μας.

        Δεν θα γίνουμε ένα ακόμα άθροισμα στο σύνολο των απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η κυριαρχία τους πρέπει να ανατραπεί και θα αρχίσει από εμάς!



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

 http://www.apergoiekpa.wordpress.com

Να αντισταθούμε στο κλίμα διάλυσης, υποταγής και εκλογικών αυταπατών!


Να αντισταθούμε στο κλίμα διάλυσης, υποταγής και εκλογικών αυταπατών!

Η αξιολόγηση κεντρική επιλογή του συστήματος – Μόνη λύση η συγκρότηση αποφασιστικού απεργιακού κινήματος

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έχουν βαλθεί να ισοπεδώσουν οτιδήποτε έχει απομείνει ως αναγνωρισμένο δικαίωμα στην εργατική τάξη. Δουλειά με δικαιώματα, ωράριο, ασφάλιση και περίθαλψη, δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, συντρίβονται όλα για να σωθεί ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός.

Στο πλαίσιο αυτό, η αξιολόγηση που προωθεί η κυβέρνηση σε δομές και εργαζόμενους στο Δημόσιο είναι μια κατεύθυνση στρατηγικής σημασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει ντιρεκτίβα της ΕΕ του ΟΟΣΑ και άλλων αντίστοιχων μηχανισμών που να μην πριμοδοτεί την «ανάγκη αξιολόγησης».

Οι επιδιώξεις της αξιολόγησης είναι πολλαπλές:

α) η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων και η συντριβή οποιασδήποτε ενιαίας εργασιακής βάσης συγκρότησής τους. Η αξιολόγηση, προστιθέμενη στην ποικιλότητα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, έρχεται να τις εξατομικεύσει πλήρως.

β) η νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της πολιτικής των απολύσεων μέσα από αξιολογήσεις δομών (που θα οδηγούν στο κλείσιμό τους) ή εργαζομένων. Τα διαβόητα «πλαφόν» το αποδεικνύουν περίτρανα

γ) η μεταφορά της ευθύνης για τις απολύσεις αλλά και για τη διάλυση κρατικών δομών που σχετίζονται με κοινωνικές κατακτήσεις (υγεία, παιδεία κλπ.) στα ίδια τα θύματα της πολιτικής αυτής, δηλαδή τους ίδιους του εργαζόμενους.

δ) το χτύπημα κάθε είδους αντίστασης, συνδικαλιστικού αγώνα και οργάνωσης σε σωματεία κάτω από το φόβο της αρνητικής αξιολόγησης όπου δρα και αντιστέκεται.

Παρά τη χρόνια διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος, παρά τις αυταπάτες που είχαν οι ηγεσίες του, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο έχουν αντιληφθεί απολύτως ποιες είναι οι πραγματικές επιδιώξεις κυβέρνησης – συστήματος. Και γι’ αυτό είναι καθαρά ενάντια σε κάθε τέτοιο μέτρο. Εχουν πλήρη συνείδηση ότι η συζήτηση για μια άλλη «καλή» αξιολόγηση είναι αποπροσανατολιστική και εκτός πραγματικότητας. Με βάση τα παραπάνω θέλουμε να κάνουμε τρεις παρατηρήσεις:

Ø  Οποιοσδήποτε κατακερματισμός της συζήτησης (κυβερνητικοί συνδικαλιστές απομονώνουν το ζήτημα του πλαφόν στη βαθμολογία) λειτουργεί διαλυτικά, μπερδεύει τους ίδιους τους εργαζόμενους αλλά και όλη την κοινωνία. Στόχος πρέπει να είναι ΟΛΟ το θεσμικό πλαίσιο αξιολογήσεων – αυτοαξιολογήσεων κλπ.

Ø  Κατά τρόπο εξευτελιστικό Ομοσπονδίες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων μετέτρεψαν τον εαυτό τους σε δικηγορικά γραφεία που γράφουν εξώδικα και κάνουν αγωγές την ίδια ώρα που δεν έχουν στοιχειωδώς ανταποκριθεί στο καθήκον συγκρότησης του κινήματος, Θα πρέπει να γίνει φανερό ότι η βάρβαρη αυτή πολιτική δεν ανατρέπεται από τα αστικά δικαστήρια.

Ø  Οι κινήσεις ανυπακοής, μπλοκαρίσματος διαδικασιών και σαμποταρίσματος της εφαρμογής της αξιολόγησης είναι χρήσιμες για την ανάδειξη του ζητήματος, για δημιουργία καθυστερήσεων και για τη συσπείρωση δυνάμεων, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΕΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ την πολιτική της αξιολόγησης και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Ενώ η προβολή του στόχου «Να μείνει στα χαρτιά» δημιουργεί αυταπάτες και υποτιμά το βάθος της επίθεσης. Την περίοδο που ζούμε, το σύστημα δεν ψηφίζει νόμους για να… τους αφήσει στα χαρτιά.

Μέχρι τώρα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν σημαντική δουλειά στο να πείσουν τους εργαζόμενους ότι είναι αρκετά… κακορίζικοι και ότι δεν είναι για αυτούς οι αγώνες. Η σκέψη συγκρότησης αγώνα δείχνει να είναι μακριά όχι μόνο από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές που πλέον δεν εκφράζουν τίποτα, αλλά και από την αριστερά της ήττας και του συμβιβασμού που δίνει το «αγωνιστικό» ραντεβού στις κάλπες για την ιμπεριαλιστική – ληστρική ΕΕ και τους καλλικρατικούς Δήμους. Για κυβερνητικούς και ρεφορμιστές, η λέξη «απεργία» τείνει να γίνει απαγορευμένη. Η… καθοδήγηση του κινήματος κατηγορεί τον κόσμο ότι δεν τραβάει και τον εγκαλεί που δεν είναι έτοιμος να την ξεπεράσει. Μας δουλεύουν κανονικά.

Όμως, η αλήθεια είναι σκληρή. Το σύστημα, με κάθε μέτρο που περνάει, διαμορφώνει και νέο πιο αρνητικό συσχετισμό. Αυτό ο συσχετισμός και αυτή η βάρβαρη πολιτική δεν μπορούν να ανατραπούν παρά μόνο με αποφασιστικό αγώνα ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Και με παραμέρισμα όλης αυτής της πολιτικο-συνδικαλιστικής σαβούρας που μας οδηγεί από ήττα σε ήττα. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να αναβληθεί για ένα αδιόρατο μέλλον σε έναν άλλο πλανήτη.

·         Με κεντρικό στόχο την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής και όλου του θεσμικού πλαισίου των απολύσεων, της αξιολόγησης, της κινητικότητας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της συντριβής των κοινωνικών κατακτήσεων σε παιδεία και υγεία και αγαθά.

·         Με βασικές μορφές την απεργία και τη διαδήλωση.

·         Με εργαλεία τις γενικές συνελεύσεις και την κοινή δράση πρωτοβάθμιων σωματείων, χωρίς να περιμένουμε μάταια τις «πρωτοβουλίες» των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

 7/5/2014

Ταξική Πορεία Υγειονομικών

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ


   Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255

FAX: 210 33 11 338

www.olme.gr

e-mail:olme@otenet.gr
                                                Αθήνα, 12/5/2014





ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ



            Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν αποδέχεται τις απολύσεις εκπαιδευτικών. Για εμάς, για όλο τον κλάδο μας, τους θεωρούμε όλους συναδέλφους μας.

            Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την επαναπρόσληψη ΟΛΩΝ και την επαναλειτουργία όλων των τομέων και των ειδικοτήτων της ΤΕΕ που καταργήθηκαν.

            Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε πρακτικά μέτρα στήριξης των εκπαιδευτικών που απολύονται από τη βάρβαρη πολιτική της Κυβέρνησης.

            Συγκεκριμένα, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αποφάσισε τη δημιουργία ειδικού ταμείου αλληλεγγύης για την οικονομική στήριξη των συναδέλφων μας που απολύονται. Η οικονομική καμπάνια θα διαρκέσει για ένα εξάμηνο και θα ολοκληρωθεί το Δεκέμβρη του 2014.

            Ξεκινάμε οικονομική καμπάνια σε όλα τα σχολεία. Κάθε εκπαιδευτικός καλείται να συνεισφέρει δύο (2) ευρώ το μήνα. Σε κάθε σχολείο ορίζεται από την ΕΛΜΕ ένας εκπαιδευτικός υπεύθυνος για να συλλέγει τα χρήματα από την 1η έως την 5η κάθε μήνα. Καταθέτει τα χρήματα στο σχετικό λογαριασμό αλληλεγγύης της ΟΛΜΕ. Η απόδειξη κατάθεσης τοιχοκολλείται στον Σύλλογο Διδασκόντων και στέλνεται στην ΕΛΜΕ.



            Ο λογαριασμός αλληλεγγύης είναι: 114-00-2002-005940  ALPHA BANK.
Καλούμε τις ΕΛΜΕ να ξεκινήσουν την καμπάνια οικονομικής στήριξης  από τον Μάιο.
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ!




ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 9/5/2014

 

Μια πρώτη ενημέρωση

 

Για το ζήτημα της «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων, η σημερινή γενική συνέλευση του Συλλόγου μας αποφάσισε ομόφωνα τα εξής:

 

1.     Αποχή από κάθε διαδικασία που έχει σχέση με τη δήθεν αξιολόγηση με καθολική υπογραφή από όλους τους συναδέλφους (αξιολογητές και αξιολογούμενους) του σχετικού κειμένου της ΑΔΕΔΥ.

2.     Με ευθύνη όλων των συναδέλφων προχωράμε σε συλλογή και κατάσχεση των χαρτιών της αξιολόγησης.

3.     Αγωνιζόμαστε για την απόσυρση-κατάργηση του νόμου της ψευτοαξιολόγησης. Στην κατεύθυνση αυτή απευθύνουμε κάλεσμα κυρίως προς τις Ομοσπονδίες αλλά και τα πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου τομέα για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με απεργιακό αγώνα διαρκείας.

4.     Συμμετοχή στην 24ωρη απεργία που προκήρυξε η ΠΟΕΔΗΝ για την Τετάρτη 14/5, προσπαθώντας να την μετατρέψουμε σε μέρα κινητοποίησης για όλο το δημόσιο. Διερευνούμε τη δυνατότητα συνδιοργάνωσης απεργιακής συγκέντρωσης με τα άλλα σωματεία του δημοσίου τομέα των νησιών μας την ημέρα αυτή.

5.     Έμπρακτη συμπαράσταση στις κινητοποιήσεις κάθε κλάδου του δημοσίου που πλήττεται από την «αξιολόγηση» με προκήρυξη στάσεων εργασίας και άλλες δράσεις. Αλληλεγγύη-συμπαράσταση στους συναδέλφους Προϊστάμενους Εκπαιδευτικούς που όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην «αξιολόγηση» και παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους αρνούμενοι να συγκροτήσουν ομάδες αξιολόγησης.Ψήφισμα συμπαράστασης στη Νηπιαγωγό Στέλλα Σωτηριάδου που καλείται σε απολογία από την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης επειδή τήρησε την παραπάνω στάση.

6.     Άνοιγμα στην τοπική κοινωνία (ανοιχτές εκδηλώσεις σε Εύδηλο-Πάχες-Άγιο Κήρυκο, σποτάκι στα τοπικά ΜΜΕσυνένετευξη τύπου κ.α.) του ζητήματος της «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων, δίνοντας έμφαση στη σημασία της για τον απλό κόσμο (π.χ. κλείσιμο σχολείων-νοσοκομείων-δημοτικών κ.α. δημόσιων υπηρεσιών). Θα επιδιωχθεί η συνδιοργάνωση των παρεμβάσεων αυτών με τα άλλα σωματεία του δημοσίου.

7.     Νέα σύσκεψη σωματείων και εργαζομένων του δημοσίου τομέα των νησιών μας σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί.

8.     Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας σε 10 ημέρες.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Διαρροή "εγκεφάλων" στη Γερμανία



Του Κωνσταντή Σεβρή από το Άρδην τ. 93
 
Η νεανική ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 60%, ενώ η μαύρη νεανική εργασία στην Ελλάδα των «γκαρσονιών» διογκώνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η ελληνική νεολαία, μεγαλωμένη στα χρυσά χρόνια του ελληνικού παρασιτισμού, έχει βρεθεί σε ένα ιδιόμορφο αδιέξοδο. Από τη μία μεριά είναι τα τεράστια κεφάλαια που έχουν δαπανηθεί για την πολυετή εκπαίδευσή της, και δεν μπορεί να το χωνέψει πως θα αμείβεται με τα 390 ευρώ του κατώτερου μισθού. Από την άλλη μεριά, ο παρηκμασμένος οικονομικός ιστός και η μονοκαλλιέργεια του τουριστικού προϊόντος δεν επιτρέπουν την απορρόφηση των νέων, βυθίζοντάς τους στη στείρα αγγελιοφαγεία, την κατάθλιψη και τη φυγή.
Στη φυγή και στο φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» στρέφει την προσοχή της η Γερμανία, διαμορφώνοντας μια επιθετική πολιτική εισαγωγής ξένων νεαρών επιστημόνων. Προς αυτόν το σχεδιασμό, ενεργοποιεί το σύνολο των ευρωπαϊκών θεσμών. Ενώ, ταυτόχρονα, στήνει μηχανισμούς εξαγωγής εγκεφάλων από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Η βιομηχανία εξαγωγής εγκεφάλων που έχει στήσει η Γερμανία στην Ελλάδα
«Ζητώ από τους πτυχιούχους των τεχνικών και τεχνολογικών σχολών σας να έρθουν να εργαστούν στη Γερμανία, γνωρίζοντας ότι θα φροντίσουμε εμείς να μάθουν τη γλώσσα και να βρουν εργασία», είχε υπογραμμίσει η Άνγκελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια μιας εκ των επισκέψεων του Πάσος Κοέλιο στο Βερολίνο.
«Σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο, είμαστε μια μάλλον γερασμένη ήπειρος, η οποία δεν έχει το περιθώριο να χάσει τα παιδιά της από τους λαϊκιστές και τους εξτρεμιστές», έγραψε ο κ. Σόιμπλε στην εφημερίδα Der Tagesspiegel, και τόνιζε, «όσοι ενδιαφέρονται για εκπαίδευση ή όσοι είναι άνεργοι επαγγελματίες είναι ευπρόσδεκτοι εδώ».
Οι συγκεκριμένες δημόσιες τοποθετήσεις συνοψίζουν τη στρατηγική που προωθούν για την αρπαγή των «εγκεφάλων» του ευρωπαϊκού Νότου, προς χάριν της γερμανικής βιομηχανίας. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική που υλοποιείται σε πολλαπλά επίπεδα. Βλέποντάς την ως σύνολο, μπορούμε να εντοπίσουμε τα «βιομηχανικά» χαρακτηριστικά που έχει αποκτήσει η «βιομηχανία εξαγωγής εγκεφάλων», και αποτελεί οργανικό κομμάτι των ευρύτερων σχεδιασμών της Γερμανίας, στην προσπάθειά της να ποδηγετήσει τον ευρωπαϊκό κόσμο και να διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα την αναδείξουν σε κραταιά υπερδύναμη.
Οι Γερμανοί είναι ο πιο γερασμένος λαός της Ευρώπης, σύμφωνα με τα στατιστικά μεγέθη. Το 2012, το 20,4% του γερμανικού πληθυσμού ήταν άνω των 65 ετών. Ενώ γεννιούνται μόλις 8 παιδιά ανά 1000 κατοίκους, ποσοστό που είναι το μικρότερο παγκοσμίως και, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, όχι μόνο δεν θα αλλάξει, αλλά, αντίθετα, προβλέπεται η επιδείνωσή του. Σε αυτή τη κατεύθυνση συγκλίνει ο συνδυασμός του υψηλού προσδόκιμου ζωής των Γερμανών και η μείωση των γυναικών σε ηλικία τεκνοποιίας. Οι οικονομικοί δείκτες της Γερμανίας, πλήττονται, εκτός από τους αρνητικούς δημογραφικούς δείκτες και από τη μειωμένη παρουσία ντόπιου επιστημονικού προσωπικού. Στις ηλικίες 15 έως 65 ετών των Γερμανών, μόλις το 26% διαθέτει πτυχίο από ανώτερη ή ανώτατη σχολή.
Αμφότερα τα γνωρίσματα της γερμανικής δημογραφίας και της επιστημονικής της κατάρτισης οδηγούν τις γερμανικές ελίτ σε μια συγκεκριμένη επιλογή: στην εισαγωγή ξένου επιστημονικού προσωπικού, νεαρής ηλικίας. Μια τακτική που είχε εφαρμόσει τα προηγούμενα χρόνια, με στόχο, τότε, κυρίως το ανειδίκευτο εργατικό προσωπικό από τις χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο πως, σύμφωνα με έρευνα του ιδρύματος Μπέρτελσμαν, ήδη το 43% των νέων μεταναστών, από 15 έως 65 ετών στη Γερμανία, διαθέτει πτυχίο από ανώτερη ή ανώτατη σχολή.
Η Γερμανία είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που δίδει τα δικαιώματα μόνιμου κατοίκου στους ξένους φοιτητές που σπουδάζουν εκεί, εφόσον οι γονείς τους είναι ασφαλισμένοι στη χώρα προέλευσης. Μια διάταξη που περιλαμβάνει σειρά προνομίων (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομικά δικαιώματα), που συμβάλλουν καθοριστικά στη γερμανοποίηση των νεαρών φοιτητών. Ταυτόχρονα, έχει διαμορφώσει ένα ιδιαίτερα δραστήριο σύστημα για την ένταξη των μεταναστών στον νέο τους τόπο. Οι τοπικές αρχές, οι μεταναστευτικές ομοσπονδίες και ενώσεις (π.χ. η ελληνική κοινότητα Βερολίνου) και διάφορες Μ.Κ.Ο. ειδικευμένες στην ένταξη μεταναστών στον κοινωνικό ιστό, χρησιμοποιούνται μεθοδικά προς αυτή την κατεύθυνση. Οι εν λόγω φορείς βοηθούν τους νέους μετανάστες στην εύρεση κατοικίας, την ταχύρρυθμη εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας και σε άλλα προγράμματα που αφορούν την επαγγελματική απασχόληση, ενώ συμβάλλουν καθοριστικά στην κατανόηση του κοινωνικού και νομικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται ο νέος επιστήμονας-μετανάστης.
Παράλληλα, η Γερμανία απλουστεύει τις διαδικασίες αναγνώρισης των βιογραφικών στοιχείων και επαγγελματικών δεξιοτήτων των νέων μεταναστών. Το γερμανικό υπουργείο Απασχόλησης συνέστησε ένα συμβούλιο από γνώστες και χρήστες πολλών ξένων γλωσσών, ώστε να είναι σε θέση να μεταφραστεί και να λάβει επίσημη γερμανική αναγνώριση το πτυχίο και το βιογραφικό που κρατά στα χέρια του ο νέος μετανάστης. Ενώ αναδιαμορφώθηκε ριζικά το γερμανικό μοντέλο πιστοποίησης της επιστημονικής κατάρτισης και ειδίκευσης, ώστε να είναι συμβατό με τους τίτλους που δίδονται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Και όλα αυτά, την ίδια στιγμή που η γερμανική κυβέρνηση επιδοτεί εταιρείες για την πρόσληψη νεαρών επιστημόνων μεταναστών, αλλάζει τις ποσοστώσεις ξένων και ντόπιων σπουδαστών στα πανεπιστήμιά της και εκπονεί, σε μηνιαία βάση, νέα προγράμματα ειδίκευσης, πρακτικής άσκησης και εργασίας για τους νεαρούς μετανάστες.
Σε αυτή τη στρατηγική, προσπαθεί να αξιοποιήσει το ευρύτερο μπάχαλο που επικρατεί στην ΕΕ. Με πρόσχημα τους δείκτες νεανικής ανεργίας του ευρωπαϊκού Νότου, εκπονεί ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα κατά της νεανικής ανεργίας, της τάξης των 6 δισ. ευρώ, για την κατάρτιση και την πρακτική εργασία των νέων σε επιχειρήσεις της. Κύριος αποδέκτης ωστόσο των χρημάτων αυτών θα είναι η Γερμανία, διότι εκεί βρίσκεται ο κυριότερος όγκος των παραγωγικών εξαγωγικών βιομηχανικών μονάδων και αυτή έχει διαμορφώσει τις καλύτερες συνθήκες αξιοποίησης της νεανικής κινητικότητας.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου πρόκειται να ξεκινήσει το γερμανικό πρόγραμμα «επιδοτούμενης μετανάστευσης», που περιλαμβάνει επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση διάρκειας 2,5 έως 3,5 ετών για νέους 18 έως 35 ετών, με απολυτήριο λυκείου, με στόχο τον ευρωπαϊκό Νότο. Πρόγραμμα που θα διαδεχθεί στη χώρα μας το υπάρχον πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για επιδοτούμενη πρακτική άσκηση στο εξωτερικό φοιτητών πανεπιστημίων (μέχρι 3 μήνες) και σπουδαστών ΤΕΙ (μέχρι 6 μήνες).
Αναπόσπαστο κομμάτι της γερμανικής στρατηγικής αποτελεί η επιδότηση μαθημάτων της γερμανικής γλώσσας στο εσωτερικό των χωρών προέλευσης, ενώ, με τη χρήση άλλων προγραμμάτων, μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει επιδοτούμενο ταξίδι προς τη Γερμανία για πρακτική ειδίκευση ή εργασία στη Γερμανία, αλλά ακόμη και για μια απλή συνέντευξη.
Τα συνεργαζόμενα δίκτυα στον ευρωπαϊκό Νότο
Όλα αυτά δεν θα ήταν σε θέση να συντονίσουν τη μετανάστευση των νέων προς τη Γερμανία, εάν δεν υπήρχε ένα οργανωμένο δίκτυο στις χώρες προέλευσης (τον ευρωπαϊκό Νότο) που θα επιτελούσε τον ρόλο αυτό.
Στις αρχές της «δημοσιονομικής προσαρμογής» της Ελλάδας, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας προχώρησαν στη βελτίωση των μηχανισμών εξασφάλισης εργασίας στη Γερμανία και στη διαμόρφωση ενός ενιαίου συστήματος διακίνησης βιογραφικών, χρησιμοποιώντας τις υπάρχουσες δομές της Ε.Ε.. Ενώ η ένταση στην αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό προκάλεσε και τη γέννηση ειδικών γραφείων ευρέσεως εργασίας στο εξωτερικό, τα οποία προχώρησαν σε απευθείας συμφωνίες με πανεπιστημιακά ιδρύματα και επιχειρήσεις της Γερμανίας.
Οι εν λόγω οργανισμοί, σε συνδυασμό με επιχειρηματικά ιδρύματα και ενώσεις, πραγματοποιούν συνέχεια ημερίδες, συνέδρια και εκδηλώσεις, με τον εύηχο τίτλο «Ημέρα Καριέρας», στις οποίες αναδεικνύονται όλες εκείνες οι νομικές φόρμουλες, τα κίνητρα και οι προοπτικές της μετανάστευσης για εργασία στο εξωτερικό, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις προοπτικές μετανάστευσης στη Γερμανία. Κομμάτι της ίδιας «ενημερωτικής» εκστρατείας των εν λόγω οργανισμών είναι και η ανάδειξη των «ακαδημαϊκών» εμπορικών πακέτων, για τα πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Βρετανίας, τα πλεονεκτήματά τους και κυρίως την ανταποδοτικότητα των τίτλων τους στη βορειοευρωπαϊκή αγορά εργασίας.
Παρά τις διατυπωμένες ανησυχίες των ντόπιων ακαδημαϊκών ελίτ για τη μετανάστευση των νέων Ελλήνων, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τα ελληνικά πανεπιστήμια προβαίνουν στη διοργάνωση τέτοιων ημερίδων και σεμιναρίων, ενώ αρκετά ιδρύματα προχωρούν σε αλλαγές στα μεταπτυχιακά τους προγράμματα, ώστε να γίνεται ευκολότερη η «διεθνοποίηση» του παρεχόμενου τίτλου.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται οι αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης που, με τη σειρά τους, άλλες έχουν οργανώσει ημερίδες «καριέρας», σε συνεργασία με υπερεθνικούς φορείς, άλλες διδάσκουν δωρεάν τη γερμανική γλώσσα για όσους διατίθενται να μεταναστεύσουν για εργασία στη Γερμανία (Δήμος Θεσσαλονίκης). Ο Δήμος Λαγκαδά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, συντονίζοντας ο ίδιος τη μετανάστευση νέων στη Γερμανία, μετά από διαδημοτική συμφωνία με τον Δήμο Βερολίνου και τις ευλογίες του απεσταλμένου της γερμανικής καγκελαρίας, κυρίου Φούχτελ.
Σε όλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε την καθημερινή έκθεση των νέων σε διαφημίσεις για τη «γη της επαγγελίας» που τους περιμένει εκτός συνόρων, τις διακηρύξεις υπουργών για τη συμβολή της μετανάστευσης των νέων στην τόνωση της εγχώριας οικονομίας και, τέλος, τις δεκάδες επιτυχημένες ιστορίες Ελλήνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό, σε ένθετα, μονόστηλα ή τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Για να καταλάβουμε την ένταση της διαφημιστικής προβολής και την πληθώρα των εκδηλώσεων για τις εργασιακές προοπτικές στο εξωτερικό, αξίζει να αναφέρουμε πως, σε εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών Άρδην, στη Θεσσαλονίκη, ενάντια στη μετανάστευση των νέων, με τίτλο, «Μένουμε ή φεύγουμε;» αρκετοί από τους παρευρισκόμενους νόμισαν πως πρόκειται για ακόμα μια εκδήλωση προβολής των εργασιακών προοπτικών στο εξωτερικό.
Το παράδειγμα του ιατρικού κλάδου
Για να αντιληφθούμε τον χαρακτήρα της σύνθετης βιομηχανίας εξαγωγής «εγκεφάλων», ας εξετάσουμε τα όσα γίνονται στον ιατρικό κλάδο και τους νέους ανέργους ιατρούς, οι οποίοι, στους δείκτες νεανικής επιστημονικής μετανάστευσης, καταλαμβάνουν κυρίαρχη θέση.
Το πρώτο τρίμηνο του 2013, καταγράφηκε αλματώδης αύξηση, της τάξης του 250%, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2012, στη μετανάστευση στον ιατρικό κλάδο. Μόνο από τον Ιατρικό Σύλλογο Λάρισας, μεταξύ του 2012 με τις αρχές του 2013, έχουν μεταναστεύσει 84 ιατροί (40 ειδικευμένοι και 44 χωρίς ειδικότητα), ενώ από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών 4000 νέοι ιατροί έχουν μεταναστεύσει την τελευταία τριετία. Από τους 110 αποφοιτήσαντες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κρήτης, πάνω απ’ τους μισούς βρίσκονται ήδη στο εξωτερικό. Συνοπτικά, την τελευταία πενταετία, πενταπλασιάστηκε ο αριθμός των γιατρών που μετανάστευσε.
Στην προσπάθεια όμως να απαντήσουν στην ανεργία των νέων ιατρών, οι Ιατρικοί Σύλλογοι έλαβαν «πρωτοβουλίες» που εντάσσονται στη βιομηχανία εξαγωγής εγκεφάλων που έχει στήσει η Γερμανία. Στις 27 Μαΐου 2013, πραγματοποιήθηκε ενημερωτική συγκέντρωση για ανέργους γιατρούς, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος MobiPro-EU, ενώ στις 28-29 Μαΐου ακολούθησαν συνεδρίες για ατομική συμβουλευτική ενημέρωση των ιατρών από στελέχη της Κεντρικής Υπηρεσίας Προσωπικού (ZAV) του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων (BMAS) της Γερμανίας. Το εν λόγω ευρωπαϊκό πρόγραμμα απευθύνεται σε ανέργους ιατρούς κάτω των 40 ετών, που επιθυμούν να εξασφαλίσουν συγκεκριμένη θέση εργασίας στη Γερμανία, ενώ περιλαμβάνει πρόνοια για την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας με επιδότηση από το γερμανικό κράτος. Το αποτέλεσμα τις πολυήμερης ημερίδας; Από τους 270 ιατρούς που παρακολούθησαν την ενημερωτική εκδήλωση, 50 ζήτησαν εξειδικευμένη ατομική συμβουλευτική ενημέρωση, βάσει της ειδικότητας, και 2 από αυτούς εντάχθηκαν αμέσως στο πρόγραμμα.
Επιπλέον, στην προσπάθεια του να «βοηθήσει» τους ανέργους του κλάδου, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ίδρυσε Γραφείο Πληροφόρησης και Απασχόλησης για την Ελλάδα και το Εξωτερικό, ώστε οι άνεργοι ιατροί να απευθύνονται σε αυτό για να συντονιστεί η εύρεση θέσης εργασίας. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο ΙΣΑ προχώρησε, το 2012, σε αδελφοποίηση με τον αντίστοιχο σύλλογο του Βερολίνου, στις αρχές του 2013, με την Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Νέας Υόρκης και, μέσα στους επόμενους μήνες, σχεδιάζει την αδελφοποίηση με τον Γαλλικό Ιατρικό Σύλλογο, ώστε να ανοίξουν ορίζοντες και διευκολύνσεις στην αναζήτηση εργασίας των νέων ανέργων ιατρών στις εν λόγω χώρες.
Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή που οι ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο πλέον καταρρέει, είναι τραγικές. Λείπουν 6.500 γιατροί από το ΕΣΥ και 10.000 περίπου από τον ΕΟΠΥΥ, καθώς οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού αποτελούν πλέον παρελθόν.
Πέραν του κοινωνικού κόστους της απώλειας των ιατρών έχει σημασία να δούμε και το οικονομικό κόστος της ανελέητης ληστείας που πραγματοποιείται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου, Γιάννη Κουζή, ένας φοιτητής της Ιατρικής κοστίζει στο ελληνικό κράτος 12.000 ευρώ τον χρόνο και έως ότου ολοκληρώσει τις σπουδές του, σε 7 χρόνια κατά μέσο όρο, στοιχίζει 84.000 ευρώ.

Το κοινωνικό δίκτυο LinkedIn και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Εράσμους»

Δύο ακόμη είναι οι παράγοντες που παίζουν καθοριστικό ρόλο. Από τη μία μεριά το κοινωνικό δίκτυο LinkedIn και, από την άλλη, το πανευρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών Εράσμους. Ας τα δούμε ένα-ένα:
Το δίκτυο LinkedIn είναι δίκτυο επαγγελματικών στοιχείων. Στον προσωπικό του λογαριασμό, ο χρήστης είναι σε θέση να ανεβάσει τα βιογραφικά του στοιχεία (επαγγελματική προϋπηρεσία, εκπαιδευτικές πιστοποιήσεις κ.λπ.) και η διαδικτυακή του κοινότητα συγκροτείται βάσει αυτών των στοιχείων. Στην Ελλάδα, το εν λόγω κοινωνικό δίκτυο εμφανίζει σχεδόν 5.000 μέλη στην Ελλάδα, 3.244 εταιρείες και 447 ομάδες με γλώσσα την ελληνική. Συνολικά έχει ξεπεράσει τα 100 εκατ. μέλη ανά τον κόσμο (με στοιχεία του 2011).
Με τη χρήση του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου δίνεται η δυνατότητα στον καθένα να παρακολουθήσει την επαγγελματική και εκπαιδευτική διαδρομή του χρήστη. Να ανταλλάξει επαγγελματικές εμπειρίες ή απορίες. Τα γραφεία ευρέσεως εργασίας, με αρμοδιότητά τους την εύρεση εργασίας στο εξωτερικό, δίνουν ιδιαίτερη σημασία, ο άνεργος πελάτης τους να διαμορφώσει άμεσα λογαριασμό στο LinkedIn. Δίνοντάς τους συγκεκριμένες κατευθύνσεις για το πώς θα ενεργοποιήσουν τον λογαριασμό τους.
Το LinkedIn είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων και διευθυντές ανά τον κόσμο, αλλά και σε εταιρείες εύρεσης προσωπικού, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, συμβούλους, νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας κ.ά. Όλο και περισσότερα τμήματα προσλήψεων αξιοποιούν το εν λόγω δίκτυο για προσκλήσεις ενδιαφέροντος προσλήψεων. Οι σχεδιαστές του δικτύου, αντιλαμβανόμενοι τη διάσταση αυτή και τη σημασία της, δημιούργησαν μια νέα εφαρμογή ονόματι Apply With LinkedIn, η οποία επιτρέπει σε υποψήφιους εργαζόμενους να αναζητούν θέσεις εργασίας, παρέχοντας ως βιογραφικό το προφίλ τους στο LinkedIn. Η συγκεκριμένη εφαρμογή δίνει τη δυνατότητα απευθείας συνέντευξης με τον εργοδότη, καθώς ο τελευταίος, λαμβάνοντας το βιογραφικό του χρήστη, αποκτά το δικαίωμα να του καταθέσει ηλεκτρονικά πέντε ερωτήσεις.
Πώς όμως το εν λόγω κοινωνικό δίκτυο αποτελεί κομμάτι της βιομηχανίας εξαγωγής εγκεφάλων; Ο νέος επιστήμονας-μετανάστης, με την υπαγωγή του σε κάποιο ξένο ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ή απλώς με την εγκατάστασή του σε νέα ευρωπαϊκή πόλη, εντάσσεται άμεσα σε μια νέα κοινότητα χρηστών. Και το βιογραφικό του, από την ασημαντότητα της ελληνικής αγοράς εργασίας, λαμβάνει προνομιακή αξία και προσοχή στο νέο του περιβάλλον. Ενώ επαγγελματίες κυνηγοί ταλέντων, χρησιμοποιώντας την αλγοριθμική ροή στις δυνατότητες του δικτύου, επιτυγχάνουν την άμεση προσέγγιση με τον νέο επιστήμονα μετανάστη.
Το πρόγραμμα Εράσμους
Το πρόγραμμα Εράσμους ειδικεύεται στην ανταλλαγή φοιτητών στα πλαίσια της ΕΕ και διαμορφώθηκε το 1987. Το πρόγραμμα, μολονότι στις αρχές του αφορούσε τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, τα επόμενα χρόνια έλαβε πανευρωπαϊκό χαρακτήρα. Την πρώτη χρονιά που λειτούργησε, έλαβαν μέρος 3.244 φοιτητές. Το 2006, περισσότεροι από 150.000 φοιτητές έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα, το 1% δηλαδή των Ευρωπαίων σπουδαστών. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, πάνω από 2 εκατ. φοιτητές συμμετείχαν στο πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα Εράσμους διαμορφώθηκε από τις ευρωπαϊκές ελίτ, για να προκαλέσουν την κινητικότητα των νέων στις ευρωπαϊκές χώρες, την άμβλυνση των εθνικών ετεροτήτων των νέων Ευρωπαίων και την προοδευτική πανευρωπαϊκή συνεργασία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Με αυτό το πρίσμα, διαμορφώθηκε ένα ολόκληρο δίκτυο συντονισμού της νεανικής εκπαιδευτικής κίνησης, με ειδικευμένα γραφεία διασύνδεσης, τα οποία απλούστευσαν τη διαδικασία μετάβασης, εγκατάστασης και διαβίωσης των νεαρών φοιτητών. Η φυσιογνωμία του προγράμματος λειτουργεί καθοριστικά στην άμβλυνση των δυσκολιών στη λήψη της απόφασης για μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό, ενώ ένα μεγάλο τμήμα των έως τώρα νέων επιστημόνων μεταναστών μετείχε στο πρόγραμμα Εράσμους.
Αξίζει να σημειώσουμε πως οι γερμανικές ελίτ, το επόμενο διάστημα, σχεδιάζουν, πλάι στα διάφορα προγράμματα νεανικής επαγγελματικής κινητικότητας, την εκπόνηση ενός νέου προγράμματος Εράσμους, που θα περιλαμβάνει, πέραν της εκπαίδευσης, και την πρακτική εργασία σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Το φαινόμενο της διαρροής εγκεφάλων
Ό όρος διαρροή εγκεφάλων (brain drain) επινοήθηκε από το βρετανικό ίδρυμα Royal Society για να περιγράψει τη μετανάστευση επιστημόνων και τεχνολόγων στη Βόρεια Αμερική από τη μεταπολεμική Ευρώπη. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιήθηκε λίγο αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο για να περιγράψει την εισροή Ινδών επιστημόνων και μηχανικών. Δύο είναι τα κύρια αίτια που οδηγούν στη γέννηση και εξέλιξη του φαινομένου: από τη μια μεριά οι συνθήκες ζωής στη χώρα προέλευσης του νέου επιστήμονα μετανάστη, από την άλλη, οι επιλογές του ιδίου του επιστήμονα μετανάστη. Η έφεσή του στην εξερεύνηση, οι φιλοδοξίες του για καριέρα και η προσδοκία του για καλύτερες οικονομικές απολαβές. Με τον όρο διαρροή εγκεφάλων περιγράφουμε τόσο την κίνηση των ανθρώπων, όσο και το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που επιφέρει η μετανάστευση.
Τις πρώτες σαφείς ενδείξεις δημιουργίας και πορείας του φαινομένου τις συναντούμε στη ναζιστική Γερμανία. Ο χαρακτήρας του 3ου Ράιχ και η γενικευμένη του επίθεση έναντι στους Εβραίους είχε ως αποτέλεσμα, μεγάλο τμήμα των επιστημόνων να μεταναστεύσουν εκτός Γερμανίας. Τέτοιες ήταν οι περιπτώσεις του Άλμπερτ Αϊνστάιν, του Σίγκμουντ Φρόιντ κ.ά. Το τέλος του Β΄ ΠΠ διόγκωσε το φαινόμενο, αφού από τις υπό ανασυγκρότηση χώρες μετανάστευαν μαζικά στις ΗΠΑ.
Το φαινόμενο της διαρροής εγκεφάλων γιγαντώθηκε ωστόσο στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή από το 1991 και μετά. Ο συνδυασμός της διαμόρφωσης υποτυπωδών δομών εκπαίδευσης στον τέως αποικιακό κόσμο, η κατάρρευση της επιστημονικής ατμομηχανής της Ε.Σ.Σ.Δ. και η φυσιογνωμία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης συνέβαλαν στον να λάβει πλανητικές διαστάσεις το φαινόμενο αυτό. Νέοι επιστήμονες από την Αφρική μετανάστευσαν μαζικά, τη δεκαετία του ’90 μέχρι αρχές του 2000, κυρίως στις Η.Π.Α. Φαινόμενο που συνεχίζει μέχρι τις ημέρες μας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, πως τη δεκαετία του ’90, στο Σικάγο, εργάζονταν περισσότεροι Αιθίοπες γιατροί σε σχέση με τους γιατρούς της Αιθιοπίας. Ενώ αντίστοιχα, σύμφωνα με τις στατιστικές υπηρεσίας της Γκάνας, από το 1993 μέχρι το 2003, το 68% του ειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού εγκατέλειψε τη χώρα για τις Η.Π.Α. και την Αγγλία. Μόνο για τη Νότιο Αφρική, υπολογίζεται πως η μετανάστευση ειδικευμένων γιατρών κόστισε στη χώρα 1.41 δισ. δολάρια.
Αντίστοιχη με τα κράτη της Αφρικής κίνηση παρατηρείται στην Ασία. Έρευνα του Ο.Η.Ε. ανέδειξε πως, μόνο από τη μετανάστευση των εξειδικευμένων σε θέματα πληροφορικής Ινδών, η Ινδία χάνει 2 δισ. δολάρια τον χρόνο. Ενώ η μετανάστευση για εκπαιδευτικούς και επαγγελματικούς λόγους οδηγεί την Ινδία στην απώλεια 10 δισ. δολαρίων κατ’ έτος. Στο γειτονικό Πακιστάν, το φαινόμενο αντιθέτως δεν έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Οι πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης και η επίδραση της θρησκείας περιόρισαν την απώλεια ανθρώπινου ειδικευμένου προσωπικού. Από το μεταναστευτικό ρεύμα επιστημόνων, το μεγαλύτερο τμήμα του μετανάστευσε στα πετρελαιοπαραγωγά αραβικά κράτη. Στην Κίνα παρατηρείται όλα αυτά τα χρόνια μετανάστευση του ειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Άξιο αναφοράς είναι η μόνιμη εγκατάσταση των Κινέζων μεταναστών στις χώρες παραμονής τους, καθώς μόλις 3 στους 10 επιστρέφουν. Στην Τουρκία, η μετανάστευση επιστημονικού προσωπικού εξελίχθηκε ανοδικά από το 1960 έως το 2000. Από το 2000 και έπειτα, η Τουρκία εφάρμοσε πολιτικές περιορισμού της μετανάστευσης επιστημόνων, οι οποίες, σε συνδυασμό με τους αναπτυξιακούς οικονομικούς ρυθμούς, πέτυχαν τον περιορισμό του φαινομένου.
Στη Λατινική Αμερική, που γειτνιάζει γεωγραφικά με τον κατ’ εξοχήν προορισμό των επιστημόνων μεταναστών, τις Η.Π.Α, έλαβε επίσης διαστάσεις το φαινόμενο. Τη δεκαετία του ’90, για παράδειγμα, καταγράφηκε, σε μεγάλη λατινοαμερικάνικη έρευνα, πως η Αργεντινή έχασε 19,1% των επιστημόνων της, η Χιλή το 15,6% και το Περού το 10%. Το φαινόμενο συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 2000, αλλά περιορίστηκε σε μονοψήφια ποσοστά σε Αργεντινή (2,2%), Βραζιλία (3,3%), ή Χιλή (5,3%), αλλά εκτινάχτηκε στο Μεξικό (14,3%), στην Κολομβία (11%) και στο Εκουαδόρ (10,9%). Στη Λατινική Αμερική το φαινόμενο πήρε και μια άλλη τροπή, πιο ισορροπημένη: Μετά από συμφωνία ανάμεσα σε Κούβα και Βενεζουέλα, αποφασίστηκε η μετανάστευση 20.000 Κουβανών γιατρών στη Βενεζουέλα με αντάλλαγμα 100.000 βαρέλια πετρελαίου. Αναφέρουμε αυτή τη διακρατική συμφωνία ως μια δημόσια και συμφωνημένη μορφή μετανάστευσης επιστημόνων, από την οποία επωφελούνται και τα δύο μέρη.
Τα προηγούμενα χρόνια, στις αναπτυσσόμενες χώρες, η εκπαίδευση των νέων επιστημόνων στοίχιζε, συγκριτικά με τη Δύση, φθηνά. Το φαινόμενο της διαρροής εγκεφάλων μεταφέρεται όμως σταδιακά σε χώρες όπου η μέση δαπάνη για την επιστημονική κατάρτιση και ειδίκευση είναι αρκετά μεγάλη. Ενώ σημειώνεται και σε χώρες με αρνητικούς δημογραφικούς ρυθμούς. Επιπλέον, η οικονομική κρίση στις Η.Π.Α. και η ανάδυση νέων οικονομικών δυνάμεων (BRICS) έχει μετασχηματίσει αρκετές από τις μεταβλητές της περίπλοκης εξίσωσης της διαρροής εγκεφάλων. Έτσι σταδιακά βλέπουμε και ο ευρωπαϊκός Νότος να μετατρέπεται σε χώρα εξαγωγής εγκεφάλων. Η οικονομική κρίση και η δημοσιονομική προσαρμογή, που έχει επιβληθεί στον ευρωπαϊκό Νότο, φέρνει τους νέους επιστήμονες πιο κοντά στη μετανάστευση. Κοινός τόπος; Οι χώρες που δέχονται τις εισροές επιστημονικού προσωπικού πετυχαίνουν την ανάπτυξη της παραγωγής τους και συνάμα εξασφαλίζουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τον γηγενή πληθυσμό. Από την άλλη μεριά, οι χώρες που στερούνται το επιστημονικό τους δυναμικό βιώνουν την παρακμή του παραγωγικού τους μοντέλου και υποβαθμίζονται
 

Δημοτικός συνδυασμός."Μένουμε Θεσσαλονίκη"


Γεώργιος Ρακκάς.Υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης,με τον συνδυασμό:'Μένουμε Θεσσαλονίκη"
Δείτε το.

http://www.youtube.com/watch?v=GU4W7idHNdc#t=336