Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Η Εκδήλωσή μας στο Παυσίλυπο.

 
ΟΛΟΙ όσοι υπερασπίζονται την Δημόσια Εκπαίδευση, είστε καλεσμένοι.Γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί,εργαζόμενοι,ανεργοι.
 
(σύνοψη δημοσιευμένου άρθρου)
Η ολοκληρωτική αξιολόγηση  του εκπαιδευτικού
και
η ολοσχερής διάλυση του δημόσιου σχολείου
Γιώργος Μαυρογιώργος

      
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού στην ελληνική εκπαίδευση καταγράφει μέχρι σήμερα, κατά βάση, τρία «επεισόδια».
Το πρώτο «επεισόδιο» διαρκεί περίπου εκατόν πενήντα χρόνια (1834-1982): από την καθιέρωση του επιθεωρητή ως αξιολογητή και πειθαρχικού διοικητικού προϊσταμένου των εκπαιδευτικών, μέχρι την κατάργησή του. Τα προσδιοριστικά στοιχεία του θεσμού αποδίδονται στη σχετική βιβλιογραφία με τον όρο «επιθεωρητισμός».
Το δεύτερο «επεισόδιο» κρατάει τριάντα  χρόνια (1982-2012). Μετά  την καθιέρωση του σχολικού συμβούλου, έχουμε μια διελκυστίνδα διαβουλεύσεων, αναβολών και διαπραγματεύσεων, νόμων και αναστολών. Βέβαια, δεν ευσταθεί η άποψη ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι εκπαιδευτικοί ήταν «εκτός ελέγχου». Υφίσταντο τις σιωπηρές και, συχνά, αποτελεσματικές μορφές ελέγχου στις αντιλήψεις τους και στην άσκηση του έργου τους με: τα αναλυτικά προγράμματα, τα «έτοιμα» σχολικά μαθήματα (το βιβλίο του δασκάλου με την κρατική διδακτική) και τα σχολικά βιβλία, την εισαγωγική επιμόρφωση, τα επιμορφωτικά σεμινάρια, τα λεγόμενα «καινοτομικά» προγράμματα, τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές αλλαγές, τους  αιφνιδιασμούς, τους σχολικούς συμβούλους, τις εκθέσεις ΟΟΣΑ, τα αποτελέσματα του PISA, τα αποτελέσματα των εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη δυσφήμιση, το δημόσιο διασυρμό, κ.ά. Όλα αυτά ασκούν συγκεκριμένη μορφή ελέγχου στο έργο των εκπαιδευτικών.
Το τρίτο «επεισόδιο». Σήμερα, τη «φωτιά», για μια ακόμη φορά, τη βάζουν τα τρία κείμενα που συγκροτούν την πολιτική για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, έτσι, όπως αυτή εκφράζεται με τα νέα μέτρα για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και τη λεγόμενη «Ανεξάρτητη Αρχή διασφάλισης της Ποιότητας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης».
Οίκοι Αξιολόγησης» και στην εκπαίδευση
Με βάση τη μελέτη των σχετικών κειμένων που έχουν δημοσιευτεί,  θα λέγαμε ότι  η πολιτική αξιολόγησης που επιχειρείται, εγκαθιστά  μια διαδικασία πολυεπίπεδης, ιεραρχικής, πανοπτικής και γραφειοκρατικής επιτήρησης με προϋποθέσεις για αποτελεσματικότερη άσκηση  αυταρχικού και ολοκληρωτικού ελέγχου σε όλο το εύρος  της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Δίνεται προτεραιότητα στο μάνατζμεντ  σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις,  η αξιολόγηση, έτσι όπως έχει σχεδιαστεί, έρχεται να επιτελέσει μια  ολοκληρωτική επιτήρηση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, με τρόπο που να «κανονικοποιεί» την εκτροπή ή τη διαφορά και να  εξαναγκάζει σε συμμόρφωση. Η αξιολόγηση είναι περιστασιακή, περιπτωσιακή και μηχανιστική. Καταργεί την «ιστορία» της τάξης και της σχολικής μονάδας και υποβιβάζει το εκπαιδευτικό έργο και την παιδαγωγική-διδακτική ικανότητα σε μετρήσιμο τεχνικό μέγεθος.  Η εξατομίκευση της αξιολόγησης και της ευθύνης προωθεί την ιδεολογία του «ατομικισμού» και την ίδια στιγμή καταργεί την «αξιοπρέπεια της ατομικότητας». Η έκθεση αξιολόγησης καταγράφει αξιολογικές κρίσεις και μετατρέπει τον εκπαιδευτικό σε «ντοκουμέντο» για κάθε μελλοντική χρήση. Μια τέτοια έκθεση παράγει την «αλήθεια» για το «ποιος είναι ικανός εκπαιδευτικός», από την πλευρά του συστήματος. Η λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση» του εκπαιδευτικού ακυρώνεται, καθώς υπακούει και συμμορφώνεται στους σκοπούς, τις διαδικασίες και τις μεθοδολογικές προδιαγραφές της αξιολόγησης των αξιολογητών  και της «Ανεξάρτητης Αρχής». Η δυνατότητα ένστασης εμπλέκει τον εκπαιδευτικό σε μια παραπέρα εντατικοποίηση των όρων εργασίας του. Η σύνδεση της αξιολόγησης με την βαθμολογική εξέλιξη και τις ποσοστώσεις των προαγωγών επιτείνει τον ανταγωνισμό. Η υπόληψη που έχει η αξιολόγηση προσφέρεται για τη νομιμοποίηση απολύσεων κι αυτό ασκεί τρομοκρατία. Η συνάρτηση της αξιολόγησης με το «Πειθαρχικό Δίκαιο» καταργεί τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και θεσμοθετεί  τις πολιτικές  φόβου  στην άσκηση  για πειθαρχία.
Κρίση, εκπαίδευση  και το « Νέο Σχολείο της αγοράς»
Ο έντονος ανταγωνισμός εκπαιδευτικών  υπονομεύει τις διαδικασίες συλλογικότητας που υποτίθεται ότι επιδιώκονται με την «εσωτερική αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων. Ο Σύλλογος Διδασκόντων χάνει, έτσι, την όποια συλλογική έκφραση και δυναμική για «ενίσχυση των σχέσεων και των συνεργασιών». Με την ευθύνη που αναλαμβάνει για τη διεκπεραίωση της «εσωτερικής αξιολόγησης» της σχολικής μονάδας, ο Σύλλογος μετατρέπεται σε προέκταση της κρατικής εξουσίας σε επίπεδο σχολικής μονάδας, μια και προδιαγράφεται επακριβώς κάθε τι που έχει σχέση με  τους σκοπούς, τις διαδικασίες, τα κριτήρια και τα αποτελέσματα. Ουσιαστικά, και η «εσωτερική αξιολόγηση» ακυρώνεται, μια και συμμορφώνεται με τα κριτήρια και τις διαδικασίες της εξωτερικής αξιολόγησης. Την ίδια στιγμή που καταργούνται ή συγχωνεύονται οργανισμοί, καθιερώνεται νέος πολυδάπανος μηχανισμός («Ανεξάρτητη Αρχή, Παρατηρητήριο Αξιολόγησης,  Δίκτυο Πληροφόρησης, Επιτροπές Αξιολόγησης, κ. α.) με αποκλειστική ευθύνη την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και των σχολικών μονάδων. Έχουμε, πλέον, τα προπλάσματα «οίκων αξιολόγησης» και στην εκπαίδευση. Οι ίδιοι οι αξιολογητές/επιτηρητές επιτηρούνται μέσα σε ένα πλαίσιο ιεραρχικής πυραμίδας. Ακόμη και η λεγόμενη «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της  Ποιότητας» υπόκειται στον έλεγχο διεθνών οργανισμών και «οίκων αξιολόγησης» (βλ. ΟΟΣΑ). Το κόστος  είναι τεράστιο: ανθρώπινο δυναμικό, χρόνος και ενέργεια αφιερώνεται σε μια διαδικασία που καταργεί ή αναστέλλει την εκπαιδευτική διαδικασία.. Η αξιολόγηση δεν προσφέρεται για «επιστημονική και επαγγελματική εξέλιξη» του εκπαιδευτικού, καθώς κυριαρχεί έντονος αυταρχικός διοικητισμός εις βάρος της παιδαγωγικής κριτικής και του στοχασμού. Ορισμένα  από αυτά τα προσδιοριστικά στοιχεία υπήρχαν και στα προηγούμενα σχέδια που είχαν, κατά καιρούς εκπονηθεί (Κάτσικας Χ., Καββαδίας Γ., 2002). Η νέα, ωστόσο, σύλληψη και σχεδιασμός περιλαμβάνουν και νέες ρυθμίσεις που διαμορφώνουν τα  χαρακτηριστικά μιας ολοκληρωτικής εκδοχής για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση.
Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα σύστημα αξιολόγησης/Εργαστήριο πολυεπίπεδου  ιεραρχικού πανοπτισμού, που θα ευνοεί τη φίμωση, τη λογοκρισία, τον εκμαυλισμό, την κηδεμόνευση,  τη συμμόρφωση, τον εξανδραποδισμό. Κυρίαρχα όπλα στην υπόθεση αυτή θα είναι ο συγκεντρωτικός έλεγχος διαδικασιών και αποτελεσμάτων, ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία, η ανομία, ο ανταγωνισμός και η εξατομίκευση, οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή, ο προσεταιρισμός και η συναίνεση, το δέλεαρ, ο φόβος, η δυσφήμηση, ο ευφημισμός.  Όλα αυτά θα είναι διαβρωτικά των συλλογικών υποκειμένων και των συλλογικών δράσεων.
Μέτωπο Παιδείας
Οι εκπαιδευτικοί έχουν τριάντα χρόνων εμπειρία αντίστασης και πάλης σε ένα πεδίο ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας για τη δημόσια  εκπαίδευση και την ίδια τους την εργασία. Η αξιολόγηση εμπίπτει στην «κοινωνική αρένα» των ιδεολογικών συγκρούσεων, όπου διακυβεύονται κυρίαρχα συμφέροντα τόσο στην υπόθεση της αναπαραγωγικής λειτουργίας του σχολείου, όσο και στους συσχετισμούς ισχύος και  εξουσίας. Η αξιολόγηση που επιχειρείται, εάν εφαρμοστεί,  είναι η «χαριστική βολή» σε ο τι έχει απομείνει από το δημόσιο σχολείο.
 Όπως υποστήριξα σχετικά πρόσφατα, χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα  με σαφή και ισχυρή κουλτούρα απόδρασης από το τυχαίο, το αυτονόητο, το δεδομένο και από τις παραδόσεις των επαγγελματικών συνταγών και των εκπαιδευτικών πρακτικών. Σε εποχές μνημονίου, χρειαζόμαστε κοινωνικές ζυμώσεις, στις οποίες μειώνεται ο χώρος της απλής απόρριψης ή της ανάθεσης και εξουσιοδότησης άλλων να υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο. Ζητείται χειραφετητική «πράξις» που απελευθερώνει από τον εξαναγκασμό και την αυταπάτη του πρακτικού, της συνήθειας και του αποτελεσματικού, από το δογματισμό, την εξάρτηση, την ψευδαίσθηση, τη διαστρέβλωση, την ψευδή συνείδηση και το δέος που παραλύει και παροπλίζει. Σε μια τέτοια υπόθεση η αξιολόγηση της ιεραρχικής  επιτήρησης και των μετρήσιμων κριτηρίων, έστω και ως άσκηση επί χάρτου, δεν έχει καμιά θέση. Αναζητούμε μορφές συναδελφικής συλλογικής αλληλεγγύης και συμβουλευτικής υποστήριξης, από τα μέσα και από τα κάτω, που να εμπνέει τον εκπαιδευτικό, με υπεύθυνο και ενημερωμένο τρόπο, να αναλαμβάνει τον έλεγχο της εργασίας του, τη μετακίνηση από τον επαγγελματισμό στη ριζοσπαστική επαγγελματική πρακτική που μεταμορφώνει τη σχέση του με την εργασία που προσφέρει στο σχολείο και έξω από αυτό.

Η Πανεπιστημιούπολη και τα σπαράγγια της. Γιώργος Μαυρογιώργος

Η Πανεπιστημιούπολη και τα σπαράγγια της


Γιώργος Μαυρογιώργος


Θα μπορούσε να ήταν μια μέρα σαν τις άλλες, προχτές… Όμως είχε κάτι το ιδιαίτερο και όμορφο. Νωρίς το πρωί, δεκαπέντε φοιτητές και φοιτήτριες, ο Ανδρέας, η Κωνσταντίνα, η Μάρθα, η Ουρανία, η Αντιγόνη, η Ζαχαρούλα και οι άλλες (ας με συγχωρήσουν που δεν αναφέρω τα ονόματά τους) έκαναν οι ίδιες ένα πολύ ωραίο μάθημα με ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ τους, αναζητώντας τα όρια της ευθύνης και της αυτονομίας του δασκάλου στο σχολείο… Είναι πολύ μεγάλη χαρά να συναντιέσαι στην αίθουσα των σεμιναρίων με τους φοιτητές/τριές σου! Μάλλον τα σεμιναριακά μαθήματα είναι το λυτρωτικό ακαδημαϊκό καταφύγιο σε μια πανεπιστημιούπολη που αν δεν επαγρυπνήσεις μπορεί να σε σπρώξει σε πρακτικές ενός ιδιότυπου "διοικητικού αυνανισμού" και να σε παγιδεύσει στην αδράνεια, τον κυνισμό, την παραίτηση, τον προσεταιρισμό, το συμβιβασμό, τη σιωπή και την ιδιώτευση.
Μετά το μάθημα, κατά το μεσημέρι, είχα πρόσκληση για συνεδρίαση της Επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου, με 40(!) θέματα στην ημερήσια διάταξη. Σχετικά πρόσφατα (Γενάρης) είχα διαμαρτυρηθεί με δήλωση αποχής για τον τρόπο λειτουργίας της Επιτροπής. Μετά το μάθημα δυσκολευόμουν να επανεξετάσω την απόφασή μου για αποχή. Ειδοποίησα το αναπληρωματικό μέλος του Τμήματός μου για την απόφασή μου να μη συμμετάσχω στη συνεδρίαση. Έτσι, μετά το πρωινό μου ωράριο είχα την ιδέα να πάω για μια χούφτα σπαράγγια στη Δουρούτη... Είναι η εποχή που οργιάζουν τα δέντρα και τα λουλούδια (άσπρα, κίτρινα, ροζ, μωβ): ένα πολύχρωμο φυσικό τοπίο με μόνη παραφωνία τα γκριζωπά κτίρια-τέρατα του τσιμέντου των εργολάβων και οι κακοχτισμένοι ανθόκηποι. Το κρίσιμο ερώτημα, βέβαια, είναι ποια είναι η ποιότητα των ερευνητικών, διδακτικών και διοικητικών υπηρεσιών που στεγάζονται στην Πανεπιστημιούπολη, και κάτω από ποιες σχέσεις.
Είναι μια αρκετά ευχάριστη εμπειρία χαλαρής σωματικής άσκησης να μαζεύεις σπαράγγια. Σου δίνει τη δυνατότητα να σκέφτεσαι για τα άλλα από απόσταση, την ίδια ώρα που κρατάς τα μάτια ορθάνοικτα για τα σπαράγγια που αγαπούν να "κρύβονται". Καθώς έβγαινα από το κτίριο-τέρας, πρόσεξα το "διαγωνισμό" καλύτερης αφίσας για τις φοιτητικές εκλογές: συνθήματα και αιτήματα σε μια υποτονική υπενθύμιση φοιτητικών παρεμβάσεων του παρελθόντος! Μετά από διαδρομή λίγων μόλις μέτρων βρέθηκα στο φυσικό χλωροτάπητα της Δουρούτης. Άρχισα να ψάχνω τα περιζήτητα σπαράγγια. Την ίδια ώρα έψαχνα να δώσω απάντηση στο ερώτημα αν έχει νόημα να πηγαίνω στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Ερευνών. Έχω τη βεβαιότητα πως οι σκέψεις που κάνω δεν αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα το Πανεπιστήμιό μας. Το ελληνικό Πανεπιστήμιο, γενικά, βρίσκεται σε κρίσιμη τροχιά με απρόβλεπτες εξελίξεις. Κι αυτό αντανακλάται και στον τρόπο που λειτουργούν τα θεσμοθετημένα όργανα, όπως είναι η Σύγκλητος, οι γενικές συνελεύσεις και η Επιτροπή Ερευνών. Αντανακλάται και στο είδος εκπαιδευτικής πολιτικής που «μαγειρεύεται» στις συνόδους των Πρυτάνεων. Η ύφεση του φοιτητικού κινήματος το αποτυπώνει.
Αναζητώντας νόημα
Για να αρχίσουμε, λοιπόν, ποιο νόημα έχει να συμμετέχεις σε ένα «αντιπροσωπευτικό» όργανο, όπως η Επιτροπή Ερευνών, που δεν ασχολείται συστηματικά με την ερευνητική πολιτική του Πανεπιστημίου; Μια ημερήσια διάταξη με σαράντα (40) θέματα, προϋπολογισμούς εκατομμυρίων, αναθέσεις, συμβάσεις, δάνεια, παρατάσεις, εγκρίσεις, τροποποιήσεις, αμοιβές, κ.τ.ο. είναι μια πρόσκληση σε εντατικοποίηση που σε εκθέτει σε συνοπτικές διαδικασίες και πρακτικές «στρογγυλοποίησης» χωρίς πληρότητα ενημέρωσης. Αν τη ζητήσεις γίνεσαι γραφικός.
Γιατί να συμμετέχεις σε μια Επιτροπή, όπου θα κληθείς να παραβλέψεις την καταλληλότητα του επιστημονικού υπεύθυνου ενός Προγράμματος; Έτσι, για να περιοριστούμε σε ενδεικτικές περιπτώσεις, λέκτορας Μαθηματικών μπορεί να είναι επιστημονικός υπεύθυνος έργου «Interreg II- Ιατρικά». Μέλος ΔΕΠ Τμήματος Ιστορίας- Αρχαιολογίας μπορεί να είναι επιστημονικός υπεύθυνος Τμήματος «οργάνωσης και Διαχείρισης Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων» (Αγρίνιο) και επιστημονικός υπεύθυνος για την «Παραγωγή Εκπαιδευτικού Υλικού σε Αγροτικά Θέματα» (Interreg). Φιλόλογος Παιδαγωγικού Τμήματος μπορεί να είναι επιστημονικός υπεύθυνος προγράμματος «Ακαδημαϊκής Αναβάθμισης» Εκπαιδευτικών ή και επιμορφωτής σε θέματα «Εκπαιδευτικής Πολιτικής» (και άλλα), με 1590 διδακτικές ώρες ετησίως. Κι ύστερα, τι να κάνεις, όταν διαπιστώνεις πως στα κοινοτικά αναπτυξιακά προγράμματα (ιδρυματικά) το ίδιο μέλος ΔΕΠ έχει με ανάθεση πολλά προγράμματα στην επιστημονική του ευθύνη! Πώς προλαβαίνει να ασχολείται; Με ποια αποτελεσματικότητα; Πώς μπορείς να ασκείς κεντρική διοίκηση και ταυτόχρονα να είσαι υπεύθυνος προγραμμάτων με ανάθεση; Πώς συγκροτούνται οι ομάδες εκτέλεσης έργου; Ποιος εργάζεται και πόσο; Ποιες σχέσεις δημιουργούνται ανάμεσα στη διοίκηση του Ιδρύματος και στα μέλη ΔΕΠ που συγκροτούν τις ομάδες εκτέλεσης των έργων;
Γιατί να παίρνει κανείς μέρος στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Ερευνών όταν έχει να συνεργασθεί με συναδέλφους που συμβαίνει να είναι ταυτόχρονα και Κοσμήτορες Σχολών ή Πρόεδροι Τμημάτων και Επιστημονικού Υπεύθυνοι Προγραμμάτων με αρκετά υψηλούς προϋπολογισμούς; Αυτή η συγκέντρωση εξουσίας στο ίδιο πρόσωπο, ποιες παρενέργειες έχει; Πώς να εργαστείς σε μια Επιτροπή, όταν ο αντιπρόεδρός της είναι και Κοσμήτορας και Επιστημονικός Υπεύθυνος Προγράμματος και όταν η συμμετοχή του συνεπικουρείται από την τακτική παρουσία του αναπληρωτή του που συμβαίνει να είναι και αναπληρωτής Επιστημονικός Υπεύθυνος στο ίδιο Πρόγραμμα; Πώς να ανταποκριθείς στα καθήκοντά σου, όταν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι των Προγραμμάτων, που είναι μέλη της Επιτροπής, δεν αποχωρούν με τακτ από τη συνεδρίαση, την ώρα που συζητούνται θέματα (αμοιβές, συμβάσεις κ.α.) των προγραμμάτων που είναι υπεύθυνοι; Πώς είναι δυνατό ελέγχοντες και ελεγχόμενοι να ταυτίζονται;
Κι ύστερα, σκέφτομαι, γιατί να παίρνεις μέρος στις συνεδριάσεις μιας Επιτροπής που, όταν ανοίγει κανείς τέτοιου είδους ζητήματα, αντιμετωπίζει ή τον αυταρχισμό της διαδικαστικής διελκυστίνδας του προέδρου ή τη θυματοποίηση από τη μεριά αυτών που με κυνισμό παραβιάζουν κάθε αρχή δεοντολογίας!
Γίνονται αόρατα
Όλα αυτά τα ζητήματα και άλλα που αχνοφαίνονται σε εκθέτουν σε συνθήκες που εξαντλούν την ικανότητα επαγρύπνησης: η προσοχή σου δεν αντέχει και αποσύρεσαι για λόγους διανοητικής και ψυχικής υγιεινής και διαύγειας. Ο κυνισμός και ο εκφυλισμός είναι τόσο εμφανείς που κινδυνεύεις να μην εξεγείρεσαι. Παραιτείσαι, γιατί έχουν διευρυνθεί πολύ τα όρια του υποφερτού, Τόσο ο κυνισμός όσο και η συστηματική του καταγγελία και αποκάλυψη ευνοούν μάλλον την απάθεια και την ανοχή, την ισοπέδωση, την εξοικείωση. Έτσι, σιγά-σιγά μπροστά στα μάτια μας τα προβλήματα γίνονται αόρατα και δυσδιάκριτα, όπως ακριβώς τα σπαράγγια…
Αυτά, σκεφτόμουν, όταν κάποια στιγμή διαπιστώνω ότι, μετά από μία περίπου ώρα, είχα μαζέψει μια χούφτα πικρά «καθαρτικά» σπαράγγια! Λυτρωμένος που δεν πήγα στην Επιτροπή Ερευνών αισθάνθηκα ένα περίεργο άγχος… Προχτές που είχαμε δεξιωθεί τον Υπουργό Παιδείας στο Πανεπιστήμιό μας, άκουσα να λέει πως «αν μεταφέρουμε την πανεπιστημιούπολη, έτσι όπως είναι, σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, δε θα έχει κανένα πρόβλημα γιατί το Πανεπιστήμιο είναι Ευρωπαϊκό»!!! Αντιλαμβάνομαι την ικανοποίηση του κ. Υπουργού μια και το σύγκρινε με το Πανεπιστήμιο που ήξερε στη δεκαετία του 70 στη Δόμπολη… Κι είναι αλήθεια πως ανησύχησα με τον εκσυγχρονισμένο μεγαλοϊδεατισμό του κ. Υπουργού. Για την ώρα διαλέγω να τον παρακαλέσω, ώστε, αν ποτέ υλοποιήσει την ιδέα που είχε, να μας αφήσει τα λουλούδια, τα δέντρα, τους θάμνους και τα σπαράγγια που αγαπούν να «κρύβονται»…
Αργότερα το βράδυ, πάντως, τη μια χούφτα σπαράγγια τα πήγα στο Palatino, στον Παύλο… Αυτός ξέρει να κάνει ωραίες πράσινες γεύσεις. Έτσι, με το πρωινό μάθημα και τα σπαράγγια που μάζεψα, το μεσημέρι, έβγαλα τουλάχιστο το ψωμί μου. Την άλλη φορά λέω να πάω για μανιτάρια και φωτογραφία…
(γράφτηκε στις 23 Μαρτίου 2001 στην εφημερίδα «Ηπειρωτικός Αγών»)

Αντιγραφή απο την προσωπική ιστοσελίδα του κ.Γ.Μαρογιώργου.
pep.uoi.gr/gmavrog/

Εκδήλωση της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ την Κυριακή 13/4 στο Παυσίλυπο και ώρα 11π.μ.με τον Γ.Μαυρογιώργο

Εκδήλωση της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ την Κυριακή 13/4 στο Παυσίλυπο και ώρα 11π.μ.με τον Γ.Μαυρογιώργο




Ενα εξαιρετικό βιντεο για την αξιολόγηση, απο συνέντευξη του καλεσμένου μας την Κυριακή Γ.Μαυρογιώργου Καθηγητή Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.


Γ.ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΓΟΣ

http://www.syllogosperiklis.gr/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83/

Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Καρδίτσας.«ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ»


Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Καρδίτσας

«ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ»

 Στον καταιγισμό παραιτήσεων Διευθυντών Σχολείων πανελλαδικά, με αφορμή το πλαίσιο και τις διαδικασίες της «αυτοαξιολόγησης», ήρθαν να προστεθούν και οι παραιτήσεις δύο διευθυντών που υπηρετούν σε σχολεία του νομού μας. Πρόκειται για τον Θωμά Τσίτο, διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Σταυρού και την Αναστασία Κόκκαλη, που είχε αναλάβει χρέη Διευθύντριας στο 13ο Δημοτικό Σχολείο Καρδίτσας.

 Οι παραιτήσεις αυτές εντάσσονται στις ενέργειες που δείχνουν την έμπρακτη αντίθεση  στην «αυτοαξιολόγηση» και όπως αυτή υλοποιείται. Η μορφή πολιτικής επιστράτευσης που επιλέχτηκε, καταργεί το Σύλλογο  Διδασκόντων, αναδεικνύει την αρχή του «ενός»  και έχει ως στόχο να τρομοκρατήσει και να κάμψει τη διάθεση των συναδέλφων, που εναντιώθηκαν ξεκάθαρα στις εντολές του Υπουργείου Παιδείας. Η παιδαγωγική ελευθερία και η Δημοκρατία μπαίνουν στο γύψο.

 Είναι μια απάντηση που λέει, ότι η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία δε μπορεί να κλειστεί σε “κουτάκια” και “δείκτες”. Ότι δε μπορεί να στοχοποιούνται οι εκπαιδευτικοί  και τα σχολεία. Ότι δεν μπορεί να δημιουργεί  υποταγμένους εκπαιδευτικούς.

Γιατί οι εκπαιδευτικοί υπηρετούν την παιδεία κι όχι την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Υπηρετούν το δικαίωμα στη μόρφωση.  Εναντιώνονται στη διάλυση του Δημόσιου Σχολείου. Υπερασπίζονται την εργασία. Στέκονται με αξιοπρέπεια.

Αρνούνται να συμπαρασυρθούν  στον κατήφορο του αυταρχισμού που έχει επιλέξει το Υπουργείο Παιδείας και οι εντολοδόχοι-συμβουλάτορές του.

Ως παιδαγωγοί οφείλουμε να δώσουμε το  ουσιαστικότερο μάθημα στους μαθητές  μας: «Να αρνούνται την σιωπή και να στέκονται όρθιοι».

«’Οσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δειλίας ας έχωσι.  Θέλει αρετή και τόλμη

η ελευθερία»

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                                    Ο Γραμματέας

Τάσος Γκαραγκάνης                                         Γιώργος Τσιτσιμπής

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΛΟΓΩ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ


Β΄   ΕΛΜΕ   ΕΒΡΟΥ                                                                       Ορεστιάδα 8 - 4 - 2014

ΕΡΓAΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ                                                                                             



 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΛΟΓΩ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ

 

     Τη Δευτέρα 7 Απριλίου 2014 η Περιφερειακή Διεύθυνση Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης απέστειλε έγγραφο: (03-04-2014 Αριθμ. Πρωτ.: Φ.2.4/3411) στο 1ο ΕΠΑ.Λ. Ορεστιάδας και στο 1ο ΕΠΑ.Λ. Διδυμοτείχου, με θέμα την αναπλήρωση διδακτικών ωρών λόγω κατάληψης. Με το συγκεκριμένο έγγραφο «αποφασίζεται» η αναπλήρωση μαθημάτων στα συγκεκριμένα σχολεία στις 24 και 25 Απριλίου 2014, ανάλογα με τις μέρες της κατάληψης.

     Γνωρίζει άραγε το υπουργείο ότι οι μαθητές έκαναν κατάληψη γιατί δεν είχαν καθηγητές να τους κάνουν μάθημα, χάνοντας έτσι εκατοντάδες διδακτικές ώρες εβδομαδιαία;

     Πρόκειται για μία απόφαση που χαρακτηρίζεται το λιγότερο υποκριτική, όταν το ίδιο το υπουργείο «ενδιαφέρεται» να καλυφθούν οι χαμένες διδακτικές ώρες μιας ή δύο ημερών, όμως για τα μαθήματα που χάνονται λόγω της δικής του ευθύνης όταν δεν καλύπτει τα κενά των εκπαιδευτικών για μεγάλο χρονικό διάστημα,  δεν είδαμε να δείχνει την αντίστοιχη ευαισθησία. Δεν απαντά πώς θα αναπληρωθούν τα μαθήματα, όταν το Δεκέμβρη του 2013 υπήρχαν πάνω από 2000 κενά εκπαιδευτικών. Δεν απαντά τέλος πώς θα αναπληρωθούν τα μαθήματα στις κατηργημένες ειδικότητες των ΕΠΑ.Λ. και των ΕΠΑ.Σ. όπου χιλιάδες ώρες δεν πραγματοποιήθηκαν. Με τι εφόδια θα συμμετάσχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις αυτοί οι μαθητές των ΕΠΑΛ;

 

    Πιστεύουμε ότι ο σύλλογος των διδασκόντων είναι ο πιο αρμόδιος να αποφασίσει τον καταλληλότερο τρόπο αναπλήρωσης των ωρών και μάλιστα οι εκπαιδευτικοί έχουν ήδη φροντίσει να καλύψουν τις ώρες αυτές.

    Οι αιφνιδιαστικές εντολές του υπουργείου, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχουν θα είναι να δημιουργήσουν επιπλέον προβλήματα στον οικογενειακό προγραμματισμό των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των οικογενειών τους.

 

     Η εκπαιδευτική κοινότητα βιώνει όλο το τελευταίο διάστημα μία συνεχή επίθεση από την πολιτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης, που προφανώς αποσκοπεί στο να καταργήσει κάθε δημοκρατική διαδικασία στον χώρο του δημόσιου σχολείου, να καταστρατηγήσει βασικά εργασιακά δικαιώματα, να φιμώσει την ελεύθερη έκφραση δημιουργώντας έναν μόνιμο μηχανισμό τρομοκράτησης. Η πολιτική του υπουργείου Παιδείας απέναντι στους εκπαιδευτικούς είναι αυτή της επιστράτευσης και απέναντι στους μαθητές αυτή της τιμωρίας. Το κυρίαρχο αίσθημα που επικρατεί σε καθηγητές, μαθητές και γονείς είναι ότι κάθε απόφαση που λαμβάνεται σε σχέση με την παιδεία δημιουργεί μόνο προβλήματα.

 

     Απαιτούμε να αποσυρθεί άμεσα το συγκεκριμένο έγγραφο για την αναπλήρωση των διδακτικών ωρών και η σχετική νομοθεσία.

 

Το Δ.Σ. της Β΄ ΕΛΜΕ ΕΒΡΟΥ σε συνεργασία με την ΟΛΜΕ προτίθεται σε περίπτωση που ισχύσει η παραπάνω απόφαση, να κηρύξει 24ωρες απεργίες τις ημέρες αναπλήρωσης, προκειμένου να μη δημιουργηθούν επιπλέον προβλήματα σε συναδέλφους και μαθητές.

 

     Φτάνει πια! Ζητάμε από το υπουργείο Παιδείας να μας αφήσει να κάνουμε ήρεμοι τη δουλειά μας και να διασφαλίσουμε την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων μας!

 

Για το Δ.Σ.

 

                        Η Πρόεδρος                                                                    Ο Γ. Γραμματέας

                     Γιαννάτου Κική                                                                   Κωτούλας Τάσος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΣ ΕΛΜΕ Ν.ΧΑΝΙΩΝ


Ημερομηνία:                             10/4/2014
Αρ. Πρωτοκόλλου:                                945
ΠΡΟΣ:
ΣΧΟΛΕΙΑ ΝΟΜΟΥ
 
ΚΟΙΝ:
ΜΜΕ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΣ ΕΛΜΕ Ν.ΧΑΝΙΩΝ
σχετικά με τη μη συγκρότηση ομάδων εργασίας

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων χαιρετίζει τους εκατοντάδες των συναδέλφων που στις συνεδριάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική του ΥΠΑΙΘ, απέρριψαν τη λεγόμενη αυτοαξιολόγηση και δε συγκρότησαν ομάδες εργασίας. Τουλάχιστον σαρανταπέντε (45) από τους πενηνταένα (51) Συλλόγους Διδασκόντων του νομού έδωσαν μ' αυτόν τον τρόπο απάντηση στο ΥΠΑΙΘ που ισχυριζόταν πως η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δήθεν θέλει να συμμετέχει στις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι άλλη: οι εκπαιδευτικοί στα Χανιά, όπως και σε πολλές περιοχές όλης της Ελλάδας, είτε ομόφωνα είτε με μεγάλη πλειοψηφία, με δημοκρατικές διαδικασίες είπαν όχι στη μετατροπή του σχολείου σε εξάρτημα της αγοράς, είπαν όχι στην ακύρωση των μορφωτικών δικαιωμάτων, είπαν όχι στη διάλυση των εργασιακών μας σχέσεων και τις απολύσεις.

Αυτήν την κρίσιμη ώρα καλούμε τους συναδέλφους Διευθυντές των σχολείων να δηλώσουν «παρών» στον αγώνα αυτό καταγράφοντας –ως ελάχιστη πράξη– την αντίθεσή τους στην προδήλως παράνομη και αντισυνταγματική εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ για τη λεγόμενη αυτοαξιολόγηση, που συνιστά μια ιδιόμορφη πολιτική επιστράτευση του κλάδου (επισυνάπτεται ενδεικτικό έγγραφο που υπογράφηκε από συναδέλφους διευθυντές στην Αχαΐα). Είναι η ώρα οι διευθυντές να συνταχθούν με τους συναδέλφους τους  στους Συλλόγους Διδασκόντων και την ΕΛΜΕ.

Χαιρετίζουμε την τίμια, αγωνιστική στάση ορισμένων Διευθυντών σχολείων του Ν. Χανίων που έχουν δηλώσει πως δεν θα συγκροτήσουν οι ίδιοι ομάδες εργασίας στα σχολεία τους. Η ΕΛΜΕ Χανίων στέκεται στο πλευρό τους και θα τους στηρίξει με κάθε πρόσφορο μέσο.

Διευκρινίζουμε ότι όσοι συνάδελφοι οριστούν –παρά τη θέλησή τους– μέλη των ομάδων εργασίας έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν εγγράφως από τη Διεύθυνση του σχολείου να απαντήσει γραπτά βάσει ποιων νόμων εντέλλονται να συμμετέχουν υποχρεωτικά σ' αυτές. Μπορούν, επίσης, να υπογράφουν ατομικά ή από κοινού με τους συναδέλφους τους στα σχολεία, πρωτοκολλώντας δήλωση αντίθεσης (ενδεικτικά το έγγραφο-δήλωση που επισυνάπτεται).

Καλούμε την ΟΛΜΕ να συγκαλέσει άμεσα Γενικές Συνελεύσεις και Γενική Συνέλευση Προέδρων στην προοπτική της μαζικής ανυπακοής και της οργάνωσης των κινητοποιήσεων που είναι αναγκαίες. Για να επιστρέψουν οι διαθέσιμοι και οι απολυμένοι συνάδελφοί μας στις θέσεις τους.
Εκ μέρους τους ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων
                   ο  Πρόεδρος                                                           ο  Γ. Γραμματέας
                   Άρης  Ρέττος                                                         Γιάννης  Νικολάου


Έγγραφο Eurogroup: Προαπαιτούμενο 25.000 σε κινητικότητα για τα 6,3 δισ. ευρώ

Έγγραφο Eurogroup: Προαπαιτούμενο 25.000 σε κινητικότητα για τα 6,3 δισ. ευρώ
 
Είναι δεσμευτική η είσοδος 25.000 υπαλλήλων σε κινητικότητα πριν την έγκριση της εκταμίευσης, ενώ υπάρχει δέσμευση της κυβέρνησης για απολύσεις επιπλέον 2.000 υπαλλήλων στο α΄ τρίμηνο του 2015
Δεν έχουν τελειώσει τα προαπαιτούμενα για να εγκριθούν τα 6,3 δισ. ευρώ αναφέρει σε έγγραφό του με ημερομηνία 7 Απριλίου ο επικεφαλής του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του capital.gr.

To έγγραφο αποκαλύπτει ότι είναι δεσμευτική η είσοδος 25.000 υπαλλήλων σε κινητικότητα πριν την έγκριση της εκταμίευσης, ενώ υπάρχει δέσμευση της κυβέρνησης για απολύσεις επιπλέον 2.000 υπαλλήλων στο α΄ τρίμηνο του 2015.

Γίνεται λόγος και για κινδύνους στην ανάκαμψη γιατί καθυστερούν μεταρρυθμίσεις λόγω «κατεστημένων συμφερόντων» αλλά και για ανησυχία που προκαλούν τα κόκκινα δάνεια.
Το έγγραφο αποτελεί σύνοψη της δ΄ έκθεσης προόδου της ΕΕ για το ελληνικό μνημόνιο και τη δόση. Καταγράφει αλλαγές στην βιωσιμότητα του χρέους και στις αποκρατικοποιήσεις: υψηλότερο χρέος κατά 1% του ΑΕΠ το 2020 και χαμηλότερα κατά 2 δισ. ευρώ περίπου (από τα 24,2 δισ. ευρώ στα 22,6 δισ. ευρώ) έσοδα ιδιωτικοποιήσεων το 2020 λόγω της αγοράς ακινήτων κυρίως.
Καταγράφει και τα νέα ορόσημα Ιουνίου και Ιουλίου, βάση των οποίων θα έρθουν τα 2 δισ. ευρώ των δόσεων που απομένουν. Όπως αναφέρει περιλαμβάνουν για τον Ιούνιο μεταξύ άλλων: νέες παρεμβάσεις στους φόρους υπέρ τρίτων, μεταρρυθμίσεις σε υγεία, συνταξιοδοτικό και ενέργεια.
Αναλυτικά για τον Ιούνιο προβλέπει:
· Προσαρμογής της νομοθεσίας του εμπορίου
· Μείωση των διοικητικών επιβαρύνσεων μέσω και των φόρων υπερ τρίτων
· Ενίσχυση του πλαισίου για την καταπολέμηση της διαφθοράς
· Βελτίωση της ανάκτησης των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και
· Μεταρρυθμίσεις στην υγειονομική περίθαλψη
Για τον Ιούλιο επισημαίνει ότι θα ισχύουν οι παραπάνω όροι με την εξαίρεση του εμπορίου και των εσόδων κοινωνικής ασφάλισης , ενώ θα προβλέπονται επιπλέον και παρεμβάσεις:
· Μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και
· Μεταρρύθμισης της αγοράς ενέργειας.
Εντός του Απριλίου και πριν από την εκταμίευση της δόσης, όπως αναφέρεται, πρέπει να γίνουν μία σειρά από προαπαιτούμενα κάποια από τα οποία περιλαμβάνονται στον εφαρμοστικό νόμο και περιλαμβάνουν: βελτίωση των δημόσιων οικονομικών, καταπολέμηση της διαφθοράς, ιδιωτικοποιήσεις, μεταρρύθμιση του φορολογικού, ευελιξία στις μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας και προϊόντων.
Όπως αναφέρεται, οι δόσεις 8,3 δισ. ευρώ από τον EFSF και δύο δόσεις ύψους 1,8 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ που θα αποφασιστούν στις αρχές Μαΐου, θα διατεθούν με την επιφύλαξη των «προαπαιτούμενες δράσεων». Από πλευράς ΕΕ τα 6,3 δισ. ευρώ θα διατεθούν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου και από 1 δισ. ευρώ στις αρχές Ιουνίου και Ιουλίου μετά από νέα σειρά οροσήμων.
Η συνέχεια στο capital.gr

ΛΟΙΠΟΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ!


Αντώνης Πέττας

Πρόεδρος της Γ΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας  [Ίλιον, Πετρούπολη, Καματερό, Άγιοι Ανάργυροι],

μαθηματικός στο 1ο  ΓΕΛ ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

ΛΟΙΠΟΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ!

Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί χιλιάδες σχολεία σε όλη τη χώρα απέρριψαν το κυβερνητικό τελεσίγραφο που απαιτούσε την έναρξη της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης στις 4/4/2014, εκβιάζοντας εκπαιδευτικούς και διευθυντές με το «εντέλλεσθε», γιατί σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί [νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές], με πρωτοφανή μαζικότητα και ομοθυμία, αρνηθήκαμε να συγκροτήσουμε τις λεγόμενες Ομάδες Εργασίας που απαιτούσε το ΥΠΑΙΘ, οι οποίες αποτελούν και το εναρκτήριο λάκτισμα, για να μεταφερθεί η ευθύνη της διάλυσης των δημοσίων σχολείων σε εκπαιδευτικούς-μαθητές-γονείς, για να «νομιμοποιηθεί» η πολιτική των απολύσεων, της συντριβής των εργασιακών σχέσεων και της κατηγοριοποίησης των σχολείων μας.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ,  γιατί η ολοένα εντεινόμενη επιβολή, το αυξανόμενο έλλειμμα δημοκρατίας, ο εκφοβισμός και η καταστολή, μέσα και έξω από το σχολείο, είναι η απάντηση μιας κυβέρνησης, που –με τις επιταγές των ιμπεριαλιστών πατρώνων της, ΕΕ και ΔΝΤ--  έχει οδηγήσει το λαό μας σε εξαθλίωση, το δημόσιο σχολείο σε μαρασμό και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον κλάδο μας σε αφανισμό.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί η ίδια αυτή κυβέρνηση και ο υπουργός –κατ’ όνομα-- Παιδείας ετοιμάζεται για τη μεγάλη σφαγή των εφήβων, των μαθητών μας δηλαδή, με τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις και την «τράπεζα θεμάτων».

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί, με πρόσχημα και την αυτοαξιολόγηση, ετοιμάζονται να κλείσουν άλλα 1670 σχολεία και να πετάξουν στον καιάδα τα παιδιά των φτωχών, να θέσουν σε διαθεσιμότητα και να απολύσουν και άλλους εκπαιδευτικούς.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί ο οργανωμένος κλάδος μας, η ΟΛΜΕ, αλλά και η δική μας ΕΛΜΕ κατ’ επανάληψη, μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις - συνέδρια - ημερίδες κλπ, έχει  απορρίψει με συντριπτική πλειοψηφία τους νόμους και τα διατάγματα για την αυτοαξιολόγηση - αξιολόγηση και έχει αποκαλύψει τους πραγματικούς της στόχους.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί  η πρόθεση του υπουργείου δεν είναι η καλυτέρευση του σχολείου, αλλά η ολοκληρωτική υποταγή των εκπαιδευτικών και η μετατροπή τους σε υπάκουα, σκυμμένα ανθρωπάκια, που θα υπηρετούν πιστά ένα αγοραίο σχολείο, των λίγων και των άνισων.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ, γιατί δεν μου επιτρέπεται να συμπράξω στην ανήθικη κακοστημένη υποκρισία που ακούει στο όνομα, «ομάδες εργασίας-δείκτες-αυτοαξιολόγηση».



Ως εκ τούτων, παρ’ ότι ορίστηκα  παρά τη θέλησή μου από τη διευθύντρια του σχολείου μου, που «τυγχάνει» και διορισμένο μέλος του ΠΥΣΔΕ Γ’ Αθήνας, δηλώνω ότι δεν προτίθεμαι να συμμετάσχω σε καμιά «ομάδα εργασίας»  και θα συνεχίσω, μαζί με την πλειοψηφία των συναδέλφων μου της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας και της  υπόλοιπης Ελλάδας, να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις για την ολοκληρωτική απονομιμοποίηση  και την τελική  χρεωκοπία της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης.



Και (για να χρησιμοποιήσω τα λόγια αγαπητού συντρόφου και συναδέλφου από την ακριτική Ικαρία) 

«Άμα σηκώσουμε το κεφάλι και ανοίξουμε το στόμα που μας φράζουν, όλα σιγά- σιγά θα ξανάρθουν εκεί που πρέπει. Και θα γίνουμε πάλι δάσκαλοι».  

Γιατί οι δάσκαλοι διδάσκουμε και με το παράδειγμά μας!



ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ,

ΘΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Τετάρτη 9 Απρίλη 2014
--

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Αίτηση-Δήλωση Παραίτησης


Αίτηση-Δήλωση Παραίτησης

της νηπιαγωγού Άννας Καρακάση

Προϊσταμένης του 1ου Νηπιαγωγείου Κρυονερίου

 

Υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση της Προϊσταμένης διότι,

αδυνατώ να αγνοήσω την ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων για τη μη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την αυτοαξιολόγηση,

δεν μπορώ στο τέλος της διαδρομής μου ως δασκάλα να απεμπολήσω το όραμά μου για ένα δημόσιο, δωρεάν σχολείο, χωρίς κατηγοριοποιήσεις και αποκλεισμούς,

δεν μπορώ να συμβάλω στην κατάργηση της δημοκρατικής λειτουργίας του συλλόγου διδασκόντων,

καθώς και να συμβάλω σε απολύσεις συναδέλφων εκπαιδευτικών μέσα από αυτή τη διαδικασία.

 

                                                            ΑΝΝΑ ΚΑΡΑΚΑΣΗ

Παραίτηση για ένα σχολείο δημοκρατικό, για μια κοινωνία ανθρώπινη.


Καρδίτσα, 7/4/2014

Παραίτηση για ένα σχολείο δημοκρατικό, για μια κοινωνία ανθρώπινη.

Την Παρασκευή 4/4/2014 όριζε ο Υπουργός Παιδείας σαν τελευταία μέρα στην οποία οι Διευθυντές των Σχολείων σε όλη την Ελλάδα θα έπρεπε υποχρεωτικά να έρθουν σε ανοικτή σύγκρουση με το σύλλογο διδασκόντων, το κορυφαίο όργανο διοίκησης κάθε σχολείου. Η διοίκηση πλέον σε κάθε σχολείο θα ασκείται από ένα πρόσωπο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι εκπαιδευτικοί του Σχολείου μου, με τους οποίους είμαι υποχρεωμένος να συνεργαστώ και να συντονίσω, θα με βλέπουν πλέον ως το ένα από τα δύο πρόσωπα,  που αύριο ίσως υπογράψουν την απόλυσή τους.

Μ’ αυτή του την απόφαση ο υπουργός θέλησε να βάλει στο «γύψο» και την Παιδεία. Η δημοκρατική εκτροπή που ζούμε στην ελληνική κοινωνία, έπρεπε να απλώσει τα πλοκάμια της στο χώρο του Δημόσιου Σχολείου. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ. Αυταρχισμός και φόβος παντού, είναι η κυβερνητική συνταγή της διάλυσης του Δημόσιου σχολείου. Την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για την δημόσια εκπαίδευση συρρικνώνονται δραματικά, υπονομεύονται και ακυρώνονται σημαντικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες, καταργούνται και συγχωνεύονται σχολικές μονάδες, εκπαιδευτικοί απολύονται,  το υπουργείο δαπανά κάτι λιγότερο από 9 εκ. ευρώ για τα σεμινάρια προετοιμασίας της δήθεν αυτοαξιολόγησης.

Μετά την έγγραφη αναφορά μου στη Διεύθυνση Π. Ε. Καρδίτσας, όπου επισήμαινα την έλλειψη νομιμότητας στις ενέργειες του Υπουργού, είμαι αναγκασμένος, σήμερα 7/4/2014, να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Σταυρού Καρδίτσας, διατηρώντας την επαγγελματική μου αξιοπρέπεια και συνεχίζω να δίνω τη μάχη σαν απλός δάσκαλος ενάντια σ’ αυτούς που  έχουν στόχο:

·         Να καθηλώσουν μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς αφού συνδέουν την αξιολόγηση με το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και τις ποσοστώσεις του.

·         Να υποτάξουν, να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τη μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντας την σε ένα σύνολο προκατασκευασμένων, τυποποιημένων και ποσοτικών κριτηρίων.

·         Να κατηγοριοποιήσουν τα σχολεία και

·         Να δημιουργήσουν μια δεξαμενή διαθεσιμότητας και απολύσεων.

 

Δεν θέλω ένα σχολείο φυλακή, αλλά θα παλεύω μαζί με κάθε γονιό, μαθητή και εκπαιδευτικό, για ένα σχολείο αντιαυταρχικό με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία, σε μια κοινωνία ανθρώπινη που θα σέβεται και δε θα ισοπεδώνει.

 

Τσίτος Θωμάς

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Σταυρού Καρδίτσας

ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΝΑΦΟΡΑ (άρθρο 25 του Ν.3528/2007)


                          ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΝΑΦΟΡΑ (άρθρο 25 του Ν.3528/2007)

Του Τσίτου Θωμά. Όνομα πατέρα: Στέργιος. Ειδικότητα: Δάσκαλος (Π.Ε. 70) Διευθυντής Δημ. Σχολ. Σταυρού Καρδίτσας, Κάτοικος Καρδίτσας, Κονδύλη 24

Κυρία Διευθύντρια της Διεύθυνσης Π.Ε. Καρδίτσας,

Την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014, μας διαβιβάσατε την υπ. αριθμ.  44375/Γ1/24-3-2014, εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ, με την οποία διευκρινίζεται ότι: «Σε περίπτωση που ο Σύλλογος Διδασκόντων δεν μπορεί να καταλήξει σε απόφαση συγκρότησης επαρκούς αριθμού ομάδων εργασίας ή συγκεκριμένης σύνθεσης ή κατανομής αρμοδιοτήτων (π.χ. τους δείκτες που θα επεξεργαστεί κάθε ομάδα), τότε ο Διευθυντής του σχολείου, σύμφωνα με το άρθρο 39, παρ. 15, ΦΕΚ 1340/2002, υποχρεούται να ορίσει τον αριθμό, τη σύνθεση και τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες κάθε ομάδας».

1. Στο σχολείο μας ο Σύλλογος Διδασκόντων μπόρεσε και κατέληξε σε ομόφωνη απόφαση μη συγκρότησης ομάδων εργασίας για την Α.Ε.Ε. (με πρακτικό από 14/3/2014)

2. Με τις ισχύουσες διατάξεις, η συγκρότηση ομάδων  είναι αποκλειστική ευθύνη του Συλλόγου Διδασκόντων (ν.1566/1985) «Ο διευθυντής του σχολείου είναι ιδίως υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία του σχολείου, το συντονισμό της σχολικής ζωής, την τήρηση των νόμων, των  εγκυκλίων και των υπηρεσιακών εντολών και την εφαρμογή των αποφάσεων του συλλόγου των διδασκόντων». Στην υπ. αριθμ. 190089/Γ1/10.12.2013 εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, προβλέπεται «...Η διαδικασία πραγματοποιείται από ομάδες εργασίας των εκπαιδευτικών με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.»

3. Η διάταξη του άρθρου 39 παρ. 15 της Υπουργικής Απόφασης, την οποία επικαλείται το Υπουργείο, προκειμένου να μεταφέρει την αρμοδιότητα των οργάνων (από το Σύλλογο στον Διευθυντή) είναι άσχετη με την διαδικασία της αξιολόγησης (αφού αναφέρεται σε κατανομή μαθημάτων και τάξεων και στην ανάθεση εργασιών εν γένει στο σχολείο). Σύμφωνα  με την συνταγματική αρχή της διάκρισης των εξουσιών και της νομιμότητας που πρέπει να διέπουν τις πράξεις της διοίκησης, για να μεταφερθεί η αρμοδιότητα ενός οργάνου σε άλλο, θα πρέπει να υπάρξει ανάλογη νομοθετική ρύθμιση και δεν αρκεί βέβαια σε καμία περίπτωση μία εγκύκλιος. (Γνωμοδότηση νομικού συμβούλου ΔΟΕ και θέση της Ομοσπονδίας)

4. Ο ορισμός εκ μέρους μου των ομάδων εργασίας, θεωρώ πως με οδηγεί σε άμεση, τυπική και ουσιαστική σύγκρουση με την προαναφερόμενη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων και με ωθεί σε παραίτηση από τη θέση του Διευθυντή του Σχολείου.

Λαμβάνοντας υπόψη μου τα παραπάνω, σας  εκφράζω τις αντιρρήσεις μου ως προς τη νομιμότητα της υπ. αριθμ. 44375/Γ1/24-3-2014 εγκυκλίου του ΥΠΑΙΘ, όπως υποχρεούμαι και δικαιούμαι (άρθρο 25 του Ν. 3528/2007-Υπαλληλικός Κώδικας) και παρακαλώ για την απάντησή σας.

                                                                                          Μετά τιμής

Καρδίτσα,  4/4/2014

                                                                                       Τσίτος Θωμάς

 

 

 

 

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Όσο σκύβουμε το κεφάλι μας θα σιχαινόμαστε όλο και περισσότερο τα μούτρα μας...


Να πω τη γνώμη μου ή δεν επιτρέπεται; του Χρήστου Δάμαλου


Όσο σκύβουμε το κεφάλι μας θα σιχαινόμαστε όλο και περισσότερο τα μούτρα μας...

Κάποιοι ακόμα και μετά τις ξεκάθαρες δηλώσεις των αρμόδιων υπουργών, τους διακηρυγμένους στόχους μέσα από εκατοντάδες σελίδων εγκυκλίων, νόμων και …παρανόμων, τις ποσοστώσεις που προεξοφλούν την ανεπάρκεια ημών και εσχάτως, τις πρώτες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, δεν έχουν πειστεί ακόμα πως η «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας και στη συνέχεια η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού που την ακολουθεί, θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για κατηγοριοποίηση και συγχωνεύσεις σχολείων και απολύσεις. Ίσως δεν επεξεργάζονται σωστά τα δεδομένα που έχουν στη διάθεση τους, ίσως καταλαβαίνουν τι γίνεται αλλά εθελοτυφλούν εμπρός στην απόφαση που πρέπει να πάρουν όταν παραδεχθούν τι πραγματικά συμβαίνει… Για όλους εμάς τους υπόλοιπους που και μάτια έχουμε, και την εντιμότητα να πιστέψουμε σε αυτά που βλέπουν, προκύπτει ένα ερώτημα. Τι κάνουμε; Τι κάνουμε όχι μόνο απέναντι στην υποβάθμιση της ζωής μας, αλλά και απέναντι στην ολοένα αυξανόμενη επιβολή, το αυξανόμενο έλλειμμα δημοκρατίας, μέσα και έξω από το σχολειό.

Ενοχλούμαι πλέον όταν συναντώ συναδέλφους που μπροστά στο ερώτημα αυτό που ακολουθεί τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας και οδηγεί αναμφίβολα στην αναγκαία αντίδραση, αντιτάσσουν ένα άλλο: «Ποιος θα μου εγγυηθεί ότι αν αντιδράσω δε θα πάθω τίποτα;». Αυτή η νομολαγνεία που μας διακατέχει εσχάτως και αναμένουμε τη γνωμάτευση του τάδε νομικού συμβούλου ή του δείνα καθηγητή, εκεί έχει τη ρίζα της. Θέλουμε διαβεβαιώσεις, στοιχεία, εγγυήσεις, πως αν αντιδράσουμε δε θα έχουμε επιπτώσεις. Δε θα μας επιπλήξουν, δε θα μας θέσουν σε αργία, δε θα μας απολύσουν. Για να πούμε ΟΧΙ στο περαιτέρω κουτσούρεμα του μισθού μας που θα έρθει με την κατηγοριοποίηση, για να μη δεχθούμε την απόλυση μας ή του διπλανού μας, για να αντιδράσουμε στις υποχρεωτικές μεταθέσεις που θα κλείσουν τα σπίτια μας, για να ασκήσουμε το δικαίωμα μας στην απεργία, τη διαμαρτυρία, ακόμα και το δικαίωμα στο να εκφράσουμε άποψη ενυπόγραφα και συλλογικά, ρωτάμε αν μας το επιτρέπουν! Για να πούμε πως δε θα ανεχτούμε την κατάλυση της δημοκρατίας στο σχολείο, την κατάργηση του ρόλου του συλλόγου και την ανακήρυξη του διευθυντή σε… στρατιωτικό διοικητή που θα αποφασίζει μόνος, απαιτούμε εγγυήσεις από νομικούς, στήριξη από τα συνδικαλιστικά μας όργανα και την άδεια του Υπουργείου…

Είναι δυνατόν να βγαίνει ολόκληρη ομοσπονδία και μπροστά στην ωμή επιβολή της άποψης του τάδε Υπουργού, ενάντια μάλιστα στο δικό του νόμο, να λέει αυτό που μας έλεγαν στο στρατό; : «εκτελείς και βγαίνεις παραπονούμενος»! Είναι δυνατόν να συζητάμε μεταξύ μας και να λέμε πως αυτό που μας βάζουν να κάνουμε θα καταστρέψει το δημόσιο σχολείο, τις εργασιακές μας συνθήκες, την οικογενειακή μας ζωή, αλλά θα το κάνουμε επειδή μας διέταξαν; Να συμφωνούμε στους συλλόγους μας αλλά να ρωτάμε αν μας επιτρέπει ο νόμος να καταγράψουμε την άποψη μας στο πρακτικό επειδή είναι αντίθετη στις εντολές; Να φοβόμαστε να πούμε ΟΧΙ και να τους γυρεύουμε την άδεια για να διαφωνήσουμε; Τι ψυχολογικός ευνουχισμός είναι αυτός που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάντια; Ποια παραδείγματα μας έπεισαν πως αν μας απαγορεύουν να μιλάμε, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να υπακούσουμε; Εδώ σε ένα μικρό παιδί αν προσπαθήσεις να επιβάλλεις κάτι με τη βία θα αντιδράσει, εμείς γιατί σιωπούμε; Και τι καημός είναι αυτός ξαφνικά που μας έχει πιάσει όλους για το τι θα πουν οι ομοσπονδίες μας, οι δικηγόροι και οι «συνδικαλιστές»; Είναι υποκρισία όταν μας λένε να αντιδράσουμε να τους καταγγέλλουμε ως επιπόλαιους ή έχοντες πολιτικές σκοπιμότητες, και όταν μας λένε να σκύψουμε το κεφάλι να επικαλούμαστε τις αποφάσεις ή τις συμβουλές τους.

Πριν από δέκα ημέρες στήσαμε γιορτές στα σχολεία για να τιμήσουμε αυτούς που «έβαλαν το κεφάλι τους στον τορβά» για να κάνουν αυτό που πίστεψαν σωστό. Μη δεν είχαν τάχα κι αυτοί κάποια εργασία, οικογένεια, χρέη, υποχρεώσεις; Μήπως δεν υπήρχαν νόμοι που να απαγόρευαν να αντισταθούν, ή μήπως δεν είχαν κυρώσεις όσοι σήκωναν κεφάλι, και μάλιστα μάλλον βαρύτερες από αργία ή παύση; Βέβαια αυτοί δεν ήταν δάσκαλοι, ήταν κυρίως αγρότες, ψαράδες, τσοπάνηδες και τεχνίτες… Αλλά είχαν μεταπτυχιακά στην αξιοπρέπεια… Και μήπως δεν υπήρχαν νόμοι επί Γερμανικής Κατοχής που απαγόρευαν την αντίσταση; Τους ζητήσαμε την άδεια τάχα για να διεκδικήσουμε τα δίκια μας; Ή μήπως επί Χούντας τιμούμε στις σχολικές εορτές αυτούς που έμπαιναν στις σχολικές αίθουσες σκυφτοί, κήρυτταν την επίσημη προπαγάνδα και κατέδιδαν τα «ταραχοποιά στοιχεία» γιατί έτσι έλεγαν οι εντολές από το Υπουργείο και την Κυβέρνηση;

«Μα», θα πει κάποιος, «τότε ήταν άλλες εποχές, είχαμε πόλεμο, Κατοχή, Χούντα, τώρα έχουμε δημοκρατία»! Ε τότε γιατί δε την λες τη γνώμη σου θαρετά αλλά φοβάσαι τις επιπτώσεις, μη σε βάλουν στο μάτι, μη σε σταμπάρουν; Γιατί μας απαγορεύουν, μας επιστρατεύουν, μας διατάζουν; Γιατί το κάνουν αυτό σε όλη την κοινωνία, γιατί επιβάλλονται με τη Βία και το Φόβο; Και αν συνάδελφε τώρα που έχουμε δημοκρατία δε βγαίνουμε να ζητήσουμε τα δίκια μας, όταν δε θα έχουμε και θ’ απειλούμαστε με φυλακή, με εξορία ή με σφαίρες, ποιός πιστεύει πραγματικά πως θα το κάνουμε; Τι μάθημα παίρνουν τα παιδιά μας από αυτή μας τη στάση; Και πώς θα σταθούν αυτά αύριο στη δικιά τους ζωή;

Ότι σπέρνουμε θερίζουμε. Όσο σκύβουμε το κεφάλι μας θα σιχαινόμαστε όλο και περισσότερο τα μούτρα μας, θα ψάχνουμε άλλους να τους φορτώσουμε τη δειλία μας και θα υπομένουμε όλο και περισσότερα περιμένοντας κάτι ή κάποιον να μας σώσει, είτε είναι εμπνευσμένος συνδικαλιστής, είτε έγκριτος νομικός, είτε ξεπηδήσει μέσα από ένα παραβαν μια Κυριακή (για να μη σχολιάσω πως κάποιοι περιμένουν σωτηρία από το «θείο απ΄ το Σικάγο» και τα δισεκατομμύριά του). Και όταν είσαι μονάχος, πεσμένος στα γόνατα, όλοι σου φαίνονται πιο ψηλά, όλα πιο δύσκολα. Άμα σηκώσουμε το κεφάλι και ανοίξουμε το στόμα που μας φράζουν, όλα σιγά σιγά θα ξανάρθουν εκεί που πρέπει.

Και θα γίνουμε πάλι δάσκαλοι.

5/4/14 Δάμαλος Χρήστος ΠΕ20

Tags:



Διαβάστε
περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%89-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%AE-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85#ixzz2yE7DFn2U