Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ


Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 

«Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει
να είναι αυτοκρατορία, με την
Ουκρανία υποταγμένη, η
Ρωσία γίνεται αυτόματα
αυτοκρατορία»
Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι
 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 Το 1991, ήμουν ανταποκριτής στη Μόσχα όταν ο Pablo (Μιχάλης Ράπτης) μου ζήτησε να κάνω έναν απολογισμό της σοβιετικής κατάρρευσης, για το περιοδικό που έβγαζε η τάση του στο Παρίσι, το Sous le drapeau du Socialisme. Υποστήριξα στο άρθρο αυτό (αρ.122, αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα από τη γαλλική επιθεώρηση Utopie Critique, αρ. 50), ότι «ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε, αλλά θα ξεκινήσει πάλι, αυτή τη φορά όχι από το Βερολίνο και την Καμπούλ, αλλά από το Κίεβο και
την Τασκένδη».
Αυτό ακριβώς βλέπουμε τώρα να γίνεται στην Ουκρανία, στην καρδιά της πρώην Σοβιετικής ‘Ενωσης, ίσως μάλιστα να μην περιορισθούμε σε απολύτως «ψυχρές» μορφές σύγκρουσης, αλλά τότε, το 1991, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο. ‘Ολος ο κόσμος μιλούσε για την οριστική νίκη της «οικονομίας της αγοράς», της «ειρήνης», της «δημοκρατίας», που σηματοδοτούσε το «τέλος της ιστορίας» (Φουκουγιάμα) και μια νεοκαντιανή «αιώνια ειρήνη» (Χάμπερμας). Ακόμα και πρώην μαρξιστές έμοιαζαν έτοιμοι να θεωρήσουν όλη σχεδόν την ανθρώπινη (προ)ιστορία των ατέλειωτων ταξικών και εθνικών συγκρούσεων, της απίστευτης βαρβαρότητας που ξεπηδάει από την επιδίωξη του πλούτου και της εξουσίας, ως είδος «παρένθεσης», προορισμένης να εξαφανισθεί γρήγορα ενώπιον του ανατέλλοντος «καλύτερου δυνατού κόσμου», όπως τον περιέγραφαν, περισσότερο από τους ίδιους τους καπιταλιστές, διάφοροι πρώην αριστεροί, «μανούλες» στην εφεύρεση εξωραϊστικών εκφράσεων, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.
«Νέα παγκόσμια τάξη»: από τη δημοκρατία στον ολοκληρωτισμό
Ο λόγος που μπόρεσα να κάνω την ορθή όπως απεδείχθη και, φοβούμαι, θα αποδειχθεί περισσότερο, πρόβλεψη, είναι, πρώτον, γιατί δεν είχα καμμία εκτίμηση ούτε στις «δημοκρατικές αρετές» (υπαρκτές μόνο υπό απειλή) του ύστερου καπιταλισμού, ούτε στον σταθεροποιητικό του ρόλο, δεύτερον, γιατί διατήρησα πάντα μια πολύ κριτική στάση απέναντι στο σοβιετικό καθεστώς, γεγονός που επέτρεψε στο μυαλό και την όποια κριτική μου ικανότητα να παραμείνουν στη θέση τους παρά τον συγκλονισμό της σοβιετικής κατάρρευσης. Αντίθετα, διάφοροι λάτρεις του σταλινομπρεζνιεφισμού πέρασαν με εκπληκτική ταχύτητα στον νεοφιλελευθερισμό και αντικομμουνισμό.
Τα λέω αυτά και σήμερα σε φίλους της επίσημης ελληνικής αριστεράς που πιστεύουν, μετά την εκλογική εκτόξευση του 2012, ή εξαιτίας της, ότι ο κόσμος πάει προς το πολύ καλύτερο και αρνούνται να παραδεχτούν και να προετοιμαστούν κατάλληλα για την σκληρότατη πραγματικότητα ενός τρομερού οικονομικού-«ιδεολογικού» πολέμου που αποβλέπει στην καταστροφή και υποδούλωση Ελλάδας (και Κύπρου). Δυστυχώς, στην Ελλάδα, στη Μέση Ανατολή, στη Γιουγκοσλαβία, στη Φουκουσίμα και σε πολλά άλλα μέρη ζούμε όχι στον «καλύτερο», αλλά συχνά στον «χειρότερο δυνατό κόσμο». Η σοβιετική κατάρρευση οδήγησε στην αποχαλίνωση του δυτικού καπιταλισμού, την εμφάνιση σε καθαρότερη μορφή των ολοκληρωτικών του τάσεων, υπό τη μορφή μιας παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Χρήματος και των ‘Οπλων. Παραδόξως όμως, ο μαρξισμός, η πιο επαναστατική θεωρία της ιστορίας, τροφοδοτεί συχνά τον πιο απίθανο συντηρητισμό στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που του ορκίζονται πίστη.
Νέος ψυχρός (δυνητικά θερμός) πόλεμος
Υπάρχουν στην Ουκρανία, όπως και στην Αραβία τεράστιες εσωτερικές αντιθέσεις, χωρίς τις οποίες τα γεγονότα εκεί δεν εξηγούνται. Αλλά δεν μπορούν επίσης να γίνουν κατανοητά εκτός του διεθνούς πλαισίου: της προσπάθειας της «Αυτοκρατορίας» να αποτρέψει με κάθε μέσο την υλοποίηση του ρωσικού σχεδίου «Ευρασιατικής ‘Ενωσης», στη θέση της πρώην Σοβιετικής. ‘Ηδη πέρυσι η Κλίντον δήλωσε ότι η Ουάσιγκτων αναζητά αποτελεσματικούς τρόπους διακοπής ή επιβράδυνσης της δημιουργίας Ευρασιατικής ‘Ενωσης. (Δεν μπορούμε βέβαια να αποκλείσουμε τελείως ότι η «φράξια» Κλίντον, ελάχιστα ευτυχής με τις εξελίξεις σε Συρία και Ιράν, βρήκε στην Ουκρανία την ευκαιρία να «αντεπιτεθεί», ενεργοποιώντας όμως κάτι που αποτελεί συνολική δυτική στρατηγική επιδίωξη).
Για την «Αυτοκρατορία», ούτε αυτό θα ήταν αρκετό. Στο Drang nach Osten, που ξεκινά από το Λβιβ και το Κίεβο, τελικό επιδιωκόμενο «έπαθλο» είναι η ίδια η Μόσχα, η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν. Η «παγκοσμιοποίηση», δικτατορία του Χρηματιστικού κεφαλαίου και των εθνών που κυριαρχούν σε αυτό, δεν θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι μια σειρά δυτικών πολιτικών ταξίδεψαν μέχρι το Κίεβο να στηρίξουν τη αντιπολίτευση, περιλαμβανομένης και της σημαντικής ακροδεξιάς, καθαρά εθνικιστικής, ναζιστικής συνιστώσας της. ‘Όλα τα μέσα μοιάζουν κατάλληλα «για να σταματήσουμε και να απωθήσουμε» τη Ρωσία. Το είδος των δυνάμεων που υποστηρίζουν τώρα οι Δυτικοί στην Ουκρανία, είναι ένδειξη όχι τοπικής ή περιφερειακής, αλλά αληθινά παγκόσμιας σημασίας για το που πάει ο σύγχρονος καπιταλισμός, πόσο ασυμβίβαστος τείνει να αποδειχθεί με τη δημοκρατία. Αυτό αφορά ζωτικά και εμάς, αντιμέτωπους με πρωτοφανή επίθεση στο έθνος-κράτος μας και όποια τέλος πάντων δημοκρατία διαθέτουμε.
‘Ηδη, προ πενταετίας, μια πρώτη «γενική δοκιμή», αλλά και προειδοποίηση προς τη Μόσχα, για τη manu militari, αν χρειασθεί, αποτροπή της σύστασης Ευρασιατικής ‘Ενωσης, σημειώθηκε στη Γεωργία με τον πόλεμο στον οποίο οι ξένοι σύμβουλοί του έσπρωξαν τον Σαακασβίλι. Σήμερα η «Αυτοκρατορία» επανέρχεται δριμύτερη ενθαρρύνοντας κάθε είδους δυνάμεις διατεθειμένες να σπρώξουν στο χάος τη δεύτερη σε μέγεθος και σημασία, μετά την ίδια τη Ρωσία, από τις πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής ‘Ενωσης.
Ουκρανία: μητέρα όλων των αντιφάσεων
Η Ουκρανία είναι στρατηγικά τοποθετημένη μεταξύ Δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας, φιλοξενώντας και την κύρια βάση του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ρωσία δεν μπορεί σχεδόν να συνυπάρξει ως κράτος με μια εχθρική Ουκρανία. Θα κάνει τα πάντα για να μην πέσει υπό τον έλεγχο εχθρικών, «αυτοκρατορικών» δυνάμεων. Δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να την κερδίσει, αλλά μπορεί να αποτρέψει την «κατάκτησή» της από τους δυτικούς.
Από τις μεγαλύτερες και φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, η Ουκρανία παραμένει η «μητέρα» όλων των τεράστιων αντιθέσεων, ανάμεσα στη ρωσική, βιομηχανική ανατολή (Ντονιέτσκ, Χάρκοβο), την αντιρωσική, αγροτική δύση του Λβιβ, την ορθοδοξία και τον ουνιατισμό, τα ανδραγαθήματα της αντίστασης στους ναζί και τα εγκλήματα των φιλοναζιστών του Μπαντέρα, την εργατική τάξη και τους μικρο-μεσοαστούς. Βαθειά, εκ κατασκευής πολυεθνική όπως και η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία, η Ουκρανία θυμάται την καταπίεση τεσσάρων αιώνων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (που αφορούσε όμως όλους και όχι μόνο Ουκρανούς), την βαναυσότητα με την οποία ο Στάλιν αφάνισε αγρότες και διανοουμένους της. Αλλά θυμάται επίσης ότι υπήρξε τμήμα της σοβιετικής εποποιίας, με εκπληκτικά επιτεύγματα και εκπληκτικά εγκλήματα. Το να χωρίσεις την Ουκρανία από τη Ρωσία είναι σα να θέλεις να κόψεις στα δύο τον Γκόγκολ.
Οι δυσκολίες όμως του Πούτιν στην Ουκρανία αντανακλούν επίσης την μεγάλη εγγενή αντίφαση του ρωσικού καθεστώτος, που αποκατέστησε μεν το αίσθημα ασφάλειας, αξιοπρέπειας, εκτίμησης στην ίδια τους τη χώρα των Ρώσων πολιτών, σταματώντας την πορεία προς τη διάλυσή της και καθιστώντας εκ νέου τη Μόσχα σπουδαίο διεθνή παίκτη, δεν μπόρεσε όμως, ακόμα (;) να προσφέρει εναλλακτικό όραμα, διαφοροποιούμενο ουσιαστικά από τον μαφιόζικο-ολιγαρχικό μετασοβιετικό καπιταλισμό. Η Σοβιετική ‘Ενωση δεν ήταν μόνο γεωπολιτική-κρατική ισχύς, ήταν και ενσάρκωση, αυθεντική ή όχι, μιας ιδεολογίας και κοσμοαντίληψης. Η Ευρασιατική ‘Ενωση χρειάζεται περισσότερη πολιτική, ιδεολογία, κοινωνικό όραμα, κοινότητα εχθρού, για να αποκτήσει πιο στέρεη υπόσταση.
Ουκρανία, Ελλάδα, Ρωσία
Το τι θα γίνει πάντως στην Ουκρανία έχει τεράστια σημασία για μας, όπως και το τι θα γίνει στην Ελλάδα έχει τεράστια σημασία για τους Ρώσους. Παραδόξως ελάχιστοι άνθρωποι σε Ελλάδα και Ρωσία το καταλαβαίνουν αυτό βαθιά. Είτε γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε νέες μορφές πολέμων, όπως οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι χρέους, των οποίων δεν κατανοούμε καλά τη σημασία. Είτε γιατί προτιμάμε να μην αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα των τόσο τρομερών, δύσκολων, επικίνδυνων προβλήματα που μπλέξαμε. Ελλάδα και Ουκρανία είναι δύο από τα σημαντικότερα «μέτωπα» για την επιβολή «νέας παγκόσμιας τάξης». Το τι θα συμβεί εκεί θα έχει τεράστιες, άμεσες και έμμεσες συνέπειες, σε Ελλάδα και Ρωσία, παρά την ασυμμετρία των μεγεθών. Ποτέ δεν χρειαζόμαστε τόσο πολύ αίσθηση, επίγνωση της διεθνούς πραγματικότητας, ιστορικότητα, ποτέ δεν είχαμε τόση λίγη.

 

 

Konstantakopoulos.blogspot.com

 

Ιδιότυπη διαμαρτυρία ηθοποιών του κινήματος Μαβίλη κατά Παναγιωτόπουλου.


Ιδιότυπη διαμαρτυρία ηθοποιών του κινήματος Μαβίλη κατά Παναγιωτόπουλου.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ


ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

Για άλλη μια φορά η κρατική – αστυνομική βία έβγαλε τη μάσκα της. Την ώρα που ο εκλεκτός της ΝΟΔΕ Καρδίτσας, κ. Μητσοτάκης, μαζί με «ανέμελους» συμπολίτες μας γιόρταζαν στο «Θεσσαλικό Grand» την κοπή της πίτας τους, οι αστυνομικές δυνάμεις , με πρωτοφανή βιαιότητα, απέκλειαν την προσέλευση σε διαμαρτυρόμενους εκπαιδευτικούς, σχολικούς φύλακες και εργαζόμενους στον ΟΤΑ, απ’ όλους του Θεσσαλικούς νομούς.

Δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και χημικά, προκειμένου να αποτρέψουν τους «τρομοκράτες» να πορευτούν ειρηνικά ως το ξενοδοχείο και να επιδώσουν υπόμνημα με τα αιτήματά τους ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις.

Κ Α Τ Α Γ Γ Ε Λ Ο Υ Μ Ε

στον λαό της Καρδίτσας, τη χρήση βίας, την υποκριτική στάση των υπευθύνων και τον αποκλεισμό του οδικού άξονα προς Μητρόπολη, για πάνω από πέντε ώρες. Κυρίως όμως, τον αυταρχισμό και την αδιαλλαξία των υποτελών της τρόικας και όσων τους υπερασπίζονται.

Το δίκαιο και η οργή, για όλους όσους λεηλάτησαν τις ζωές μας, θα στοιχειώνουν στο πέρασμά τους. Ας μην πιστεύουν πως θα είναι για πάντα στο απυρόβλητο.

 

ΕΛΜΕ Καρδίτσας - Σύλλογος Εκπ/κών Α/θμιας – Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Καρδίτσας Γιατροί ΕΟΠΥΥ Καρδίτσας

 

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΓΣ ΕΛΜΕ


Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 3230073 – 3221255

FAX: 210 3227382


email: olme@otenet.gr                                                            Αθήνα, 20/2/14

 

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΓΣ ΕΛΜΕ

 

Συνάδελφοι.

 

Λίγες μόνο ημέρες  πριν τη λήξη του 8μηνου της διαθεσιμότητας στην οποία έχουν τεθεί 1845 συνάδελφοί μας από τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ, βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη στιγμή για το συνδικαλιστικό μας κίνημα. Η κυβέρνηση υλοποιώντας την πολιτική της τρόικας έχει σχεδιάσει τις πρώτες απολύσεις μονίμων δημόσιων υπαλλήλων. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε αυτή την εξέλιξη. Κανείς εκπαιδευτικός δεν  πρέπει να απολυθεί στις 22/3/14. Είναι ζήτημα τιμής για το εκπαιδευτικό μας κίνημα. Οι εκπαιδευτικοί διδάσκουμε τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε και στην πράξη πως οι αξίες μας είναι πάνω από τους αριθμούς και  τις «δεξαμενές», πάνω από τους ανθρωποφαγικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης και τρόικας. Και βέβαια δεν είναι μόνο θέμα αλληλεγγύης. Αν ανοίξει η κερκόπορτα των απολύσεων στο δημόσιο, γνωρίζουμε όλοι πως θα έχουν σειρά και άλλοι συνάδελφοι.

            Όλοι γνωρίζουμε τους σχεδιασμούς τους για 11.400 απολύσεις μέσα στο 2014.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως η εκπαίδευση είναι ένας χώρος του δημόσιου, μαζί με την  υγεία και την τοπική αυτοδιοίκηση, που έχουν στοχοποιηθεί από τρόικα και κυβέρνηση και για τις επόμενες διαθεσιμότητες και απολύσεις.

 Όλοι γνωρίζουμε πως μέσα σε τρία χρόνια οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μειώθηκαν κατά 30%. 30.000 εκπαιδευτικοί λιγότεροι.

Όλοι γνωρίζουμε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να μειώσει ακόμα περισσότερο τον αριθμό των εκπαιδευτικών τα επόμενα χρόνια.

 

Συνάδελφοι,

 

Όλοι μας γνωρίζουμε πως οι δαπάνες για την παιδεία μειώθηκαν ήδη κατά 35% από το 2009, μείωση που σχεδιάζεται να φτάσει το 2016 στο 50%!! Αυτό θα έχει επίπτωση σε όλες τις πλευρές του δημόσιου σχολείου αλλά και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Ο προϋπολογισμός του 2014 προβλέπει νέες συγχωνεύσεις σχολείων ακόμα σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο νέος νόμος για το λύκειο και την ΤΕΕ (4186/13) με την καθιέρωση της τράπεζας θεμάτων και των πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε όλες τις τάξεις και σε όλα τα μαθήματα και στους δύο τύπους λυκείων θα αυξήσει τη μαθητική διαρροή, μειώνοντας τελικά τον αριθμό των μαθητών στο λύκειο ωθώντας τους στη πρόωρη μεταγυμνασιακή στενή κατάρτιση και τη μαθητεία. Αυτή η εξέλιξη θα μειώσει τελικά και  τις θέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών στο λύκειο.

 

 

Συνάδελφοι,

 

Η κυβέρνηση συνολικά δημιουργεί μέσω του νέου πειθαρχικού δίκαιου αλλά και της προωθούμενης αξιολόγησης – χειραγώγησης των εκπαιδευτικών αλλά και της αξιολόγησης των σχολείων, ένα τρομοκρατικό κλίμα που υπονομεύει την εκπαιδευτική διαδικασία και διαλύει τη συλλογικότητα. Οφείλουμε να αντισταθούμε σε αυτή την πολιτική. Οφείλουμε να προστατέψουμε το δημόσιο σχολείο και τις εργασιακές σχέσεις από αυτή την άγρια επίθεση. Με ασπίδα τη συλλογικότητά μας και τις αξίες του κινήματός μας. Η αξιολόγηση που θέσπισε η κυβέρνηση έχει στόχο την κατηγοροποίηση  και το κλείσιμο σχολείων και την μισθολογική καθήλωση αλλά και τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Αρνούμαστε να αφήσουμε να μετατραπεί σε ζούγκλα το δημόσιο σχολείο και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

 

Συνάδελφοι,

 

Ορθώνουμε το ανάστημά μας. Συνεχίζουμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις μας που ξεκινήσαμε από το περασμένο καλοκαίρι. Όλα τα αιτήματά μας ισχύουν και είναι δίκαια. Λέμε όχι στην εξαθλίωσή μας. Αντιστεκόμαστε στη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών μας σχέσεων. Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Όχι στις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις του ν.4186/13. Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους. Συνεργαζόμαστε με γονείς και μαθητές, με όλους τους εργαζόμενους για να στηρίξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.

Καμία απόλυση εκπαιδευτικού στις 22/3/14. Να επιστρέψουν οι τομείς και ειδικότητες της ΤΕΕ που καταργήθηκαν. Όχι στο κλείσιμο  σχολείων. Κανείς μαθητής έξω από το σχολείο.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Κανείς μαθητής, κανείς εκπαιδευτικός δεν περισσεύει.

Να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ  με μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.

Όλοι στις γενικές συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις και την απεργία.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

 

Συλλαλητήριο την ημέρα συνάντησης τρόικας με τον Υπουργό Διοικητικής  Μεταρρύθμισης

Πέμπτη, 6/3/2014: Πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα με τρίωρη στάση εργασίας (11 – 2 μ.μ. και 2 – 5 μ.μ.) και πρόταση στις ΕΛΜΕ που θα οργανώσουν συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Αθήνας να κηρύξουν συμπληρωματική τρίωρη στάση 

Πραγματοποίηση Γ.Σ. των ΕΛΜΕ μέχρι 26/2/2014 

Πέμπτη, 27/2/2014:Γ.Σ. Προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα (Ξενοδοχείο “Electra Palace”, Ναυάρχ. Νικοδήμου 18-20, Πλάκα, Tηλ: 210 3370000) στις 10 π.μ.

Συμμετοχή στην 48ωρη απεργία στις 13 – 14/3/2014 που έχει ήδη προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ

Στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ εισηγείται το παρακάτω Πρόγραμμα Δράσης:

Συνέχιση των κινητοποιήσεων με Πενθήμερη απεργία 17/3 – 21/3

Μετά τις 21/3 θα ακολουθήσει κύκλος νέων Γ.Σ. για εκτίμηση της κατάστασης.

 

Να τον υποδεχθούμε όπως του αξίζει!


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

O Υπουργός των απολύσεων Κυριάκος Μητσοτάκης
έρχεται στην πόλη μας.

 

Η πρόσκλησή του από τη νομαρχιακή οργάνωση Καρδίτσας της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί πρόκληση για το λαό της περιοχής μας.

 

Να τον υποδεχθούμε όπως του αξίζει!

 

Όλοι στην πανθεσσαλική συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Παρασκευή 21 Φλεβάρη, ώρα 18.00
Κεντρική Πλατεία Καρδίτσας

 

            Εργαζόμενοι, νεολαίοι, άνεργοι, συνταξιούχοι της Καρδίτσας

 

Η ζωή μας έχει αντίπαλο και ο αντίπαλος έχει όνομα: Είναι το ΔΝΤ, η ΕΕ, τα ξένα και ντόπια αρπακτικά που ληστεύουν τη χώρα, τη ζωή μας και το μέλλον μας. Είναι η δικομματική τους κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι κάθε λογής παράγοντές τους, που με διατάγματα, εκβιασμούς, τρομοκρατία, επιβάλλουν φτώχεια, ανεργία, δυστυχία στο λαό και στη νεολαία.

Αν και τάζουν πάντα καλύτερες μέρες, αυτές ποτέ δεν έρχονται. Και έρχονται εκείνες οι μέρες που στέλνουν στην ανεργία  εκπαιδευτικούς και σχολικούς φύλακες, οι οποίοι είναι στη διαθεσιμότητα μαζί με χιλιάδες άλλους, αυτούς τους άλλους που θέλει να προσθέσει η κυβέρνηση στις απολύσεις που ετοιμάζει. Έρχονται κατασχέσεις σπιτιών, χωραφιών, νέα χαράτσια, νέα φορολογική αφαίμαξη, νέα μείωση συντάξεων και νέες περικοπές στην περίθαλψη και το φάρμακο. Μακρύς ο κατάλογος της λεηλασίας των ζωών μας.

 

ΔΕΝ  ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

 

Ο αγώνας μας είναι δύσκολος, απέναντι σε έναν αποφασισμένο αντίπαλο. Ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι παρατεταμένος και ανυποχώρητος και δεν χωράει μέσα του λογικές διαχείρισης και παζαρέματος της σωτηρίας του ενός σε βάρος του άλλου. Η ανατροπή των απολύσεων είναι καίριο πλήγμα στο μνημόνιο και στους υπηρέτες του και αποτελεί αναγκαίο βήμα για την υπεράσπιση της εργασίας και αναγκαία προϋπόθεση για τη συνέχιση της μάχης. Σ’ αυτήν τη μάχη δεν περισσεύει κανείς.

 

Ø    Ενιαίο μέτωπο πάλης ενάντια στις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Ø    Ανατροπή των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων

Ø    Κανένα κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, κοινωνικών δομών

Ø    Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ -ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ -ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑ -ΡΕΥΜΑ -ΝΕΡΟ

 

ΕΛΜΕ Καρδίτσας - Σύλλογος Εκπ/κών Α/θμιας – Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Καρδίτσας Γιατροί ΕΟΠΥΥ Καρδίτσας

 

Κατοχικές αποζημιώσεις: Η διαχρονική στάση της Γερμανίας



Αριστομένη Συγγελάκη από το Άρδην τ. 94


Περάσαμε μια περίοδο που είχαμε πιστέψει το όνειρο μιας ισχυρής Ελλάδας, μιας κάλπικης ευημερίας, είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στους ξένους και ιδιαίτερα στους Γερμανούς σε όλες μας τις αποφάσεις, σε όλη μας την πορεία μέσα στο ευρώ. Το ευρώ ήταν η γη της επαγγελίας, ήταν ο παράδεισος που υποσχόταν όλα τα αγαθά, και όσοι μας διευκόλυναν σ’ αυτή την πορεία ήταν φίλοι μας. Να, λοιπόν, πώς οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, και πώς αυτό είχε επικρατήσει στην κοινή γνώμη. Τώρα η διεθνής κρίση έδειξε τα δόντια της, το χρηματοπιστωτικό σύστημα επικράτησε της παραγωγικής οικονομίας, η δημοκρατία υποχώρησε μπροστά στη δικατορία των αγορών και, σε συνδυασμό με τις απερίγραπτες κινήσεις και αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, του τότε πρωθυπουργού, αλλά και όσων τον διαδέχτηκαν, οδηγηθήκαμε στην μέγκενη του ΔΝΤ, στην ομηρία από τις αγορές και από τους προστάτες της. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε νεοαποικιακό μόρφωμα, όπως πολύ εύστοχα έχει πει ο Νίκος ο Ψυρούκης. Και όμως, έχουμε νόμιμες αξιώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ από τη Γερμανία, την ώρα που αυτή μας έχει βάλει τη θηλιά στο λαιμό, και δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για την υπεράσπιση των νομίμων δικαιωμάτων μας.
Θά ’θελα να πω ότι σήμερα –3 Οκτωβρίου– είναι η επέτειος του ολοκαυτώματος των Λυγκιάδων. Οι Λυγκιάδες είναι ένα χωριό έξω από τα Γιάννενα, ένας οικισμός ψηλά, που στις 3 Οκτωβρίου 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν ογδόντα δύο κατοίκους του χωριού αυτού. Θα μου πείτε, είναι το πρώτο ή το τελευταίο ολοκαύτωμα! Ενενήντα ολοκαυτώματα δήμων, χωριών, υπάρχουν σ’ όλη τη χώρα αναγνωρισμένα, χίλια εφτακόσια εβδομήντα χωριά έχουν καταστραφεί, πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες σπίτια έχουν καεί, 56.225 είναι οι εκτελεσθέντες Έλληνες, μία τεράστια καταστροφή οικονομική, μα και οικολογική καταστροφή προκάλεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Ποιο όμως είναι το θέμα για τους Λυγκιάδες; Ότι αυτό το ολοκαύτωμα, όπως πολύ εύστοχα αναδεικνύεται μέσα από την έρευνα του καθηγητή Κριστόφ Σμινκ – Γκουστάβους της Ιστορίας του Δικαίου στο πανεπιστήμιο της Bρέμης, που ήταν πριν από λίγες μέρες σ’ ένα καλό συνέδριο που κάναμε στη Βιάννο, αυτό το ολοκαύτωμα ήταν παντελώς ξεχασμένο, δεν είχε γραφτεί ποτέ, κανείς δεν ήξερε ότι είχε γίνει, δεν υπήρχε στη βιβλιογραφία, μέχρι το 1990 περίπου, που αποφάσισε αυτός να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα και να αναδειχθεί. Και επίσης είναι ανατριχιαστικό ν’ ακούς από έναν τέτοιο άνθρωπο, σοβαρότατο επιστήμονα, να λέει ότι έγινε πενήντα ετών και μέχρι τα πενήντα του δεν είχε ακούσει τίποτα για κανένα ολοκαύτωμα στην Ελλάδα από τα γερμανικά στρατεύματα. Ούτε στο δημοτικό, ούτε στο γυμνάσιο, ούτε στο πανεπιστήμιο, ούτε πουθενά δεν διδασκόταν κάτι τέτοιο.
Άρα ποια είναι η στάση της δημοκρατικής Γερμανίας, της μεταπολεμικής Γερμανίας, για τα εγκλήματα που διέπραξε το Γ΄ Ράιχ στην Ελλάδα; Είναι η στάση που θα έπρεπε να περιμένει από αυτήν, δηλαδή να συμβάλει στην τιμωρία των υπευθύνων, να αποζημιώσει τα χρήματα, να αναγνωρίσει τα εγκλήματα και να πράξει ό,τι είναι δυνατόν μέσα από το εκπαιδευτικό της σύστημα, από τη δικαιοσύνη, για την εκκαθάριση των σταγονιδίων του ναζισμού και για να μην επαναληφθούν αυτά τα εγκλήματα; Η απάντηση είναι απολύτως αρνητική. Η Γερμανία είναι η χώρα η οποία μας άσκησε αφόρητες πιέσεις τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, προκειμένου να απελευθερώσει η Ελλάδα τους εγκληματίες πολέμου, τους ελάχιστους που έτυχε να πέσουν στα χέρια μας.
Κορυφαίο παράδειγμα αυτό του Μέρτεν, ο σφαγέας των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, είχε το θράσος, το 1958, να έρθει στην Ελλάδα για να καταθέσει στη δίκη του υπαρχηγού του, συνελήφθη, οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, όπου ήταν συγκρατούμενος με τον Μανώλη Γλέζο, ο οποίος είχε συλληφθεί ως εκδότης της Αυγής, καθώς η Δεξιά αποφάσισε να κάνει πογκρόμ της Αριστεράς επειδή είχε πάρει 24% στις εκλογές του ’58. Και ναι μεν ο Μέρτεν, ο σφαγέας της Θεσσαλονίκης, ήταν σε κελί πολυτελείας με δική του δακτυλογράφο, γραμματέα κ.λπ. και ο Γλέζος αντιλαμβάνεσθε πού ήταν. Αυτό έγινε με τον Μέρτεν. Και μετά πήγαμε σε μια επαίσχυντη συμφωνία, που αποτελεί στίγμα για εκείνη την κυβέρνηση, όπου, αντί εκατόν δέκα πέντε εκατομμυρίων μάρκων εκδόθηκε ο Μέρτεν και φυσικά δεν φυλακίστηκε στη Γερμανία, όπως και στην περίπτωση του Χριστοφοράκου, για το οποίον η Γερμανία έκανε τα πάντα για να τον φυγαδεύσει, όχι για να τον δικάσει, όπως έπρεπε να πράξει ως κυρίαρχο κράτος, αλλά αντιθέτως για να τον απαλλάξει των κατηγοριών. Αυτή είναι η Γερμανία σε σχέση με τους εγκληματίες πολέμου.
Αλλά τι έκανε με την αναγνώριση των ολοκαυτωμάτων; Τα αναγνώρισε, τα έγραψε στα βιβλία της, τα δίδαξε στα παιδιά της; Ήρθαν εδώ πολιτικοί να ζητήσουν συγνώμη; Αποζημίωσαν με τα οφειλόμενα χρήματα; Αυτό που έκανε η Γερμανία τόσα χρόνια ήταν να εμπαίζει τα θύματά της, τις οικογένειες των θυμάτων, και όχι μία κίνηση καλής θέλησης, να στείλει οικονομική βοήθεια, η οποία θα πάει κατά προτεραιότητα στις οικογένειες των θυμάτων, ώστε να τους στηρίξουν να βγουν από τη φτώχεια τους. Δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Το μόνο που έκανε ήταν να πάρει κάποια παιδιά από τα Καλάβρυτα για να τα σπουδάσει –για λόγους δημοσίων σχέσεων– τα σπούδασε στις χαμηλότερες σχολές, γιατί ξέρετε ότι το γερμανικό σύστημα σπουδών είναι το πιο ταξικό και να αφήσουμε τις παπαγαλίες ότι τα γερμανικά πανεπιστήμια είναι τα καλύτερα γιατί έχουν από πίσω τους εταιρείες και η πορεία του παιδιού καθορίζεται από το δημοτικό. Πήρε τα δικά μας παιδιά και τα σπούδασε σε σχολές κατώτερες των δικών μας ΤΕΙ, για να γίνουν τεχνίτες. Όμως πώς πήρε αυτά τα παιδιά; Έκανε μία ανατριχιαστική επιλογή, αφού είδε όλο τους το γενεολογικό δέντρο, ώστε να μην υπήρχε κανένας αντάρτης ή διαφορετικών φρονημάτων από αυτά που ήθελε αυτή.
Έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι έχουμε παραιτηθεί, έχει υπογράψει ο Καραμανλής, τα πουλήσαν όλα, οι Εβραίοι κ.λπ. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Η Ελλάδα δεν έπραξε ό,τι έπρεπε να πράξει, δεν διεκδίκησε όσο μεθοδικά και αποτελεσματικά θα έπρεπε, υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες ευθύνες. οι κυβερνήσεις χαρακτηρίζονται από ασυγχώρητη ολιγωρία, ανευθυνότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά ουδέποτε κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δεν παραιτήθηκε των νόμιμων αξιώσεών μας. Αντιθέτως, από το 1945 τέθηκε επίσημα το θέμα από τον καθηγητή Σμπαρούνη, υφυπουργό Οικονομικών στη Διασυμμαχική Διάσκεψη των Παρισίων, κατατέθηκαν τα επίσημα στοιχεία, διεκδικήθηκαν οι αξιώσεις. Ποια ήταν η απάντηση της Γερμανίας; «Ρε παιδιά, τι ψάχνετε τώρα; Ποιος είναι ο διάδοχος του Γ΄ Ράιχ; Είναι η Δυτική ή η Ανατολική Γερμανία;» Στη συνέχεια έγινε το Συνέδριο του Λονδίνου, το 1953, όπου, με πρωτοστάτη τις ΗΠΑ, πείστηκαν οι χώρες της Δύσης να δώσουν μία πίστωση χρόνου στη Γερμανία να στηλώσει την οικονομία της, το κράτος της, και να πληρώσει μετά τις αποζημιώσεις. Και τότε τέθηκε ως σημείο καμπής, ως ημερομηνία ορόσημο, η σύναψη συνθήκης ειρήνης, η επανένωση της Γερμανίας. Φάνταζε τότε ουτοπικό.
Το 1990 όμως επανενώθηκε η Γερμανία και αύριο, ανήμερα της επετείου των Λυγκιάδων, γιορτάζει την εθνική της εορτή. Την εορτή της επανένωσης. Όμως όταν έφτασε η ώρα, η Γερμανία επικαλείται διάφορα δικολαβίστικα και λέει ότι η συνθήκη της Μόσχας το 2+4 δεν είναι συνθήκη ειρήνης, αλλά είναι κάτι ενδιάμεσο. Αναγνωρίζεται από την Αμερική, Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία ως συνθήκη ειρήνης ντε φάκτο, εν τούτοις η Γερμανία οχυρώνεται πίσω από νομικά τερτίπια ώστε να μην την αναγνωρίσει. Υπάρχει όμως εδώ η αντίφαση ότι μας λέγανε, «παιδιά, πέρασαν εβδομήντα χρόνια, τώρα το θυμηθήκατε; Είναι πολύ αργά». Σύμφωνα όμως με το επίσημο επιχείρημά τους, αφού δεν έχει συναφθεί ακόμα συνθήκη ειρήνης, πώς είναι νωρίς να τα διεκδικούμε;
Πολλές φορές παρασυρόμαστε και λέμε πόσο σπουδαίο και μεθοδικό είναι το γερμανικό κράτος. Είναι σοβαρό το γερμανικό κράτος, αλλά έχει και αντιφάσεις. Όταν ήρθε ο Σόιμπλε και τα είπε, δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα είπε, και μόνο γι’ αυτό έπρεπε να μην επανεκλεγεί. Και πάει η Μέρκελ πριν από δύο μήνες στη Ρωσία για να συναντήσει τον Πούτιν και λίγο πριν την συνέντευξη Τύπου θέτει θέμα επιστροφής των έργων τέχνης που άρπαξε ο Κόκκινος Στρατός από το Βερολίνο το 1945; Έλεος! Που κάποια απ’ αυτά τα έχουν αρπάξει από την Ελλάδα, που μας λεηλάτησαν πλήρως όχι μόνο τα μουσεία, όχι μόνο τους αρχαιολογικούς χώρους, κάνανε παράνομες ανασκαφές χωρίς να ενημερώσουν την αρχαιολογική υπηρεσία, ένα τρομερό έγκλημα. Πήραν οκτώμισι χιλιάδες αντικείμενα –επίσημες καταγραφές, οι ανεπίσημες το ανεβάζουν στο διπλάσιο– και με αυτά βγάζουν χρήματα, γιατί έχουν το Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο, όπου η ομάδα Δίστομο, από το Αμβούργο, πήγε και έκαναν μία τρομερή κινητοποίηση το 2002 και διάλεξαν επίτηδες το Μουσείο της Περγάμου, εκεί που «φιλοξενούνται», για να ζητήσουν την καταβολή των αποζημιώσεων.
Υπάρχει και το θέμα το κατοχικού δανείου και δεν μπορώ να καταλάβω πώς το προσπερνάνε. Το θέμα του κατοχικού δανείου, το οποίο είναι αναγκαστικό, επιβλήθηκε από τη Γερμανία και την Ιταλία. Η Ιταλία όμως το αποπλήρωσε. Το δάνειο της Γερμανίας έχει γίνει συμβατικό, τρέχουν οι τόκοι υπερημερίας, γιατί σταμάτησαν να δίνουν τις δόσεις, επιεικείς, μετριοπαθείς υπολογισμοί, το ανεβάζουν στα εβδομήντα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ, ο Δημοσθένης Κούκουνας το πάει στα πεντακόσια δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Εμείς δεν λέμε να δώσουν τώρα μετρητά, εμείς λέμε να κάτσουν οι δύο κυβερνήσεις σ’ ένα τραπέζι να θέσουν τα θέματα, να καλέσουν μία επιτροπή ανεξάρτητη διεθνών εμπειρογνωμόνων και είμαστε σίγουροι ότι θα βρεθεί λύση.
Σε σχέση με το θέμα των αποζημιώσεων των θυμάτων είναι μείζον ζήτημα, ηθικά, συμβολικά, διότι έτσι νομιμοποιούνται και οι άλλες μας αξιώσεις, δηλαδή της επιστροφής των αρχαιολογικών θησαυρών, των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Πρέπει να πάψουν να εμπαίζουν τα θύματα. Ένα μείζον, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά τους που πηγάζει απ’ όλες τις διεθνείς συμβάσεις, είναι η πρόσβαση των οικογενειών σε δίκη και δικαστή. Αυτοί κρύβονται πίσω από την ετεροδικία, δεν αναγνωρίζουν τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, μας λένε ότι θα εκδικάσουν την υπόθεση στη Γερμανία γιατί αυτό λέει η αρχή της ετεροδικίας, μια αρχή του Διεθνούς Δικαίου η οποία, σύμφωνα με τη Γερμανία, ισχύει πάντα, δεν κάμπτεται, ούτε όταν έχουμε σοβαρότατες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν πάμε να θέσουμε το θέμα στη Γερμανία, όπως έκανε ο Αργύρης Σφουντούρης από το Δίστομο, το απορρίπτουν και λένε ότι είναι αναρμόδια τα γερμανικά δικαστήρια. Σε ποια δικαστήρια, ποιας χώρας θα πάμε να δικαστούμε να βρούμε το δίκιο μας; Τουλάχιστον να γίνει μια δίκη για να ξέρουμε αν είναι νόμιμες οι διεκδικήσεις μας.
Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε μία σοβαρή πολιτική και οικονομική κρίση. Απειλείται σαφέστατα με γερμανοποίηση. Πρέπει λοιπόν να γίνει σαφές ότι ο ναζισμός δεν ήταν ένα λάθος της ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά ένα μέρος της ιστορίας της Ευρώπης, μέρος της ιστορίας του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Ή, σύμφωνα με τον Λένιν, είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ακριβώς σήμερα που απειλούμαστε να πάθουμε τα ίδια, και μιλάω για όλη την Ευρώπη, αυτή ακριβώς είναι η ώρα που πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο εφιαλτικό παρελθόν του ναζισμού, στα εγκλήματά του και το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων και οφειλών, ακριβώς αυτό υπηρετεί την αποδοκιμασία του ναζισμού, την έμπρακτη καταδίκη του, την έμπρακτη μεταμέλεια του γερμανικού κράτους, και να ανοίξουμε ένα δρόμο ειρήνης, αλληλεγγύης μεταξύ των λαών. Ένα δρόμο όμως που να στηρίζεται στην ισοτιμία, τον αμοιβαίο σεβασμό, και όχι ένα δρόμο που να σουλατσάρει ο Φούχτελ εκβιάζοντας τους δημάρχους, υποσχόμενος ότι θα τους δώσει χρήματα που προέρχονται από το δικό μας ΕΣΠΑ!

Απειλούν με ποινικές διώξεις για την ύλη, τους εκπαιδευτικούς… που προσέλαβαν τον Γενάρη!


Απειλούν με ποινικές διώξεις για την ύλη, τους εκπαιδευτικούς… που προσέλαβαν τον Γενάρη!

«…εάν δεν βγάλετε την ύλη κινδυνεύετε να σας ασκηθούν ποινικές διώξεις»
Αυτό ήταν το μήνυμα του υπουργείου, που μετέφεραν ως κυνικοί αναμεταδότες και γνήσιοι εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής οι διοικητικοί της ΔΙΔΕ Σάμου, προς τους εκπαιδευτικούς των Φούρνων. Τι επιμελώς «ξεχνούν» οι αρχιερείς της παιδαγωγικής δικαιοσύνης; Ότι είναι οι ίδιοι (ΔΙΔΕ και υπουργείο) που τοποθέτησαν αναπληρωτές στο σχολείο των Φούρνων μόλις πριν τέσσερεις εβδομάδες! Τώρα τους εγκαλούν που έχουν μείνει πίσω στην ύλη και οι πάντα έτοιμοι διώκτες των «ατιμώρητων» εκπαιδευτικών τους προειδοποιούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί η «ανεύθυνη» στάση τους.
Η αθλιότητα και η υποκρισία δεν έχουν πάτο και πραγματικά αποκρουστικός ο ρόλος αυτών που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν στο ακέραιο την κυβερνητική πολιτική της κατεδάφισης του δημόσιου σχολείου από τις θέσεις των τοπικών ηγεμόνων. Για δεύτερη συνεχή χρονιά το σχολείο των Φούρνων διανύει το σχολικό έτος χωρίς εκπαιδευτικούς, ενώ κενά εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα, με αποτέλεσμα κάποια μαθήματα να μην έχουν ξεκινήσει ακόμη. Τι απειλές περιμένουν άραγε τους εκπαιδευτικούς που για τα προσχήματα θα στείλει το υπουργείο το Μάρτη;
Επί της ουσίας, μέσω μιας προφορικής απειλής επέβαλαν στο σχολείο την αναμόρφωση του προγράμματος, πολλαπλασιάζοντας τις ώρες των πανελληνίως εξεταζόμενων μαθημάτων της Γ’ λυκείου, εις βάρος των άλλων μαθημάτων και των μαθητών των άλλων τάξεων. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά για χάριν της ύλης, οι μαθητές της Γ’ Λυκείου θα «μάθουν» σε τρεις μήνες, όσα θα έπρεπε να διδαχθούν σε ένα σχολικό έτος. Ενώ όλες οι άλλες τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου θα διδάσκονται πολλά μαθήματα λιγότερες ώρες ή και καθόλου, όπως συμβαίνει με τη χημεία στο Γυμνάσιο, που για δεύτερη χρονιά δεν θα διδαχθεί καθόλου. Παρόμοια κατάσταση και στην Α’ Λυκείου που θα κληθεί και αυτή να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις.
Αυτή είναι λοιπόν η «παιδαγωγική» φιλοσοφία του υπουργείου. Αφήνουν το σχολείο χωρίς καθηγητές παρά τις διαμαρτυρίες της εκπαιδευτικής κοινότητας κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Καλύπτουν κάποια από τα κενά στα μέσα Γενάρη και εκβιάζοντας τους εκπαιδευτικούς, απαιτούν να γίνει ένα πασάλειμμα σε όλες τις τάξεις και κυρίως στη Γ’ Λυκείου, ίσα για να φαίνεται ότι βγήκε η ύλη. Οι μαθητές όλων των προηγούμενων τάξεων διδάσκονται «ολίγη» από κάποια μαθήματα και για ότι πάει στραβά οι ευθύνες θα αναζητηθούν… στους εκπαιδευτικούς. Το αποτέλεσμα όλων αυτών βέβαια, είναι η απαξίωση του σχολείου και η εγκατάλειψη του από όλο και περισσότερους μαθητές, που δεν μπορούν να αρκεστούν στο θέατρο που στήνει στις πλάτες τους ΔΙΔΕ και υπουργείο
Για όλα αυτά η πλειοψηφία των συμβούλων στη καλύτερη περίπτωση, όταν δεν συνηγορεί, τηρεί σιγή ιχθύος. Παρακολουθούν να συμβαίνουν όλα αυτά σε βάρος των μαθητών και των εκπαιδευτικών της περιοχής τους, χωρίς να κρίνουν σκόπιμο να παρέμβουν. Παρακολουθούν ένα σχολείο να… κλείνει.
Ας αναλογιστούν καλύτερα τη στάση τους οι βασιλικότεροι του βασιλέως (έτσι όπως εξελίσσονται) αναμεταδότες της κυβερνητικές πολιτικής που κατοικοεδρεύουν στη ΔΙΔΕ Σάμου.
Να σταματήσουν να μέμφονται τους εκπαιδευτικούς για τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής που με ιδιαίτερη θέρμη εφαρμόζουν
Απαιτούμε από τη ΔΙΔΕ Σάμου κάθε «ιδέα», οδηγία, πρόταση ή «απειλή» προς τους συλλόγους και τους εκπαιδευτικούς να την απευθύνουν γραπτώς.


                               Για το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε Ικαρίας Φούρνων

                     Ο Πρόεδρος                                                               Ο Γραμματέας

             Πετράκης Βασίλης                                                          Δάμαλος Χρήστος

 

 

 

                   

 

ΜΙΖΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ


ΜΙΖΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ

Με παραδείγματα


 
                                                                    Ο ΜΙΖΟΛΗΠΤΗΣ
Μιζοσκόταδο (το): Προσπάθεια συσκότισης και συγκάλυψης της αλήθειας στην υπόθεση της Siemens. (Η δικαιοσύνη ψάχνει τους ενόχους στο μιζοσκόταδο)

Μιζοκακόμοιρος (ο): πολιτικός για τον οποίον υπάρχουν ενδείξεις ότι εμπλέκεται στο σκάνδαλο με τις μίζες, αλλά παριστάνει τον κακόμοιρο προκειμένου να πείσει σχετικά με την αθωότητά του. (Διάβασες τις δηλώσεις που έκανε ο Τσουκάτος βγαίνοντας από τον ανακριτή; Τον εγκατέλειψε το κόμμα του λέει ο μιζοκακόμοιρος).

Μιζοτιμής (επίρρημα): Ελάττωση της τιμής της μίζας κατά το ήμισυ, σε περιόδους όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτικών πρόθυμων να εμπλακούν. (Εκεί που τα είχαμε βρει και ήμασταν έτοιμοι να συμφωνήσουμε, μπλέχτηκε και ο Κυριάκος και μας έκανε χαλάστρα. Η συμφωνία έκλεισε μιζοτιμής).

Μιζεκλίκι (το):πρόγευση /μικρή προκαταβολή μίζας. (Ο εξοπλισμός του πολιτικού γραφείου του με καινούργιο τηλεφωνικό κέντρο ήταν το μιζεκλίκι της υπόθεσης. Τα χοντρά λεφτά δόθηκαν αργότερα).

Μιζονέτα (η): πολυτελής κατοικία που αποκτήθηκε ως αντάλλαγμα πολιτικής εκδούλευσης. (Είδες την μιζονέτα του Άκη στο Πανόραμα; Έχει ένα WC λιγότερο από την βίλα του Μητσοτάκη)

Μιζοτάκης (ο): Ο λήπτης μίζας μέσω “αγοράς” τηλεφωνικού κέντρου (Εγώ δεν πήρα μίζες. Μόνο ένα τηλεφωνικό κέντρο αγόρασα αξίας κάποιων χιλιάδων ευρώ)

Μιζανπλί (το): προϊόν συναλλαγής που αποδίδεται εις είδος, συνήθως με μορφή κοσμημάτων ή άλλων τιμαλφών, σε συζύγους, ερωμένες ή κόρες πολιτικών. (Βλέπεις την κοτρώνα που φοράει στο χέρι το τσουλί; Μιζανπλί του υπουργού από την υπόθεση του OTE είναι…)

Μιζολιθική εποχή: Χρονικά συμπίπτει με περιόδους όπου εξαγγέλλονται μεγάλα έργα, μεγάλες διοργανώσεις, μεγάλες αγορές του αιώνα κλπ. και πέφτουν οι μεγάλες μίζες. (Γαμώ την ατυχία μου… Τώρα βρήκαμε να είμαστε έξω από τα πράγματα; Τώρα που είναι η μιζολιθική εποχή και τρώει η μίζα σίδερο; )

Μιζολαβητής (ο):παρένθετο πρόσωπο που μεσολαβεί στο δαιδαλώδες σύστημα διακίνησης της μίζας, μέσα από εμβάσματα, off-shore εταιρείες κλπ, προκειμένου να χαθούν τα ίχνη του μαύρου πολιτικού χρήματος. (Ισχυρίζεται ότι τον έμπλεξαν χωρίς να το θέλει. Θα την γλυτώσει φτηνά όμως. Ένας απλός μιζολαβητής ήταν.)

Μιζάνοιχτος (ο): πολιτικός που εντέχνως αφήνει να διαρρεύσει σε επιχειρηματικούς κύκλους ότι είναι ανοιχτός σε προτάσεις συναλλαγής. (Εκλογές έρχονται. Τα έξοδα πολλά. Δηλώνω μιζάνοιχτος σε υποψήφιους… χορηγούς.)

Απομιζώ: σύγχρονη γραφή του ρήματος απομυζώ. Το ρήμα “απομυζώ” που σημαίνει “αναρροφώ, βυζαίνω, αποσπώ συνεχώς χρήματα” μετατρέπεται σε “απομιζώ” όταν ο ενεργών είναι πολιτικό πρόσωπο. (Απομίζησε τους πάντες επί υπουργίας του. Να φανταστείς ότι τον αποκαλούσαν ο μίστερ 2%. Τόση ήταν η προμήθειά του)

Μιζά κι ανέσωστα: μεγάλα έργα που δεν τελείωσαν ποτέ για ευνόητους λόγους. (Κι αυτό το έργο μιζό και ανέσωστο έμεινε. Πότε επιτέλους θα ολοκληρωθεί?)

Μιζότο: παραδοσιακό πιάτο του Εργολαβιστάν (Κυρία Υπουργού σε εστιατόριο: Θέλω να παραγγείλω ένα ριζότο για μένα και ένα μιζότο για τον σύζυγό μου, τον κ. Υπουργό)

Μιζόλα: μίζα + όλα = μεγάλη μίζα. Συνώνυμο: παρταόλα. (Θα πάρω μια μπριζόλα και μια μιζόλα).

Ομ(ιζ)όλογα: Σεμνά και ταπεινά μικρογεύματα (Θα πάμε στα Goodys ή θα φάμε ομιζόλογα;)

Κο-μίζω: φέρω προσφορά μίζας. Λατινιστί: Veni Vidi Mizzi

Παροιμί(ζ)ες και παροιμι(ζ)ώδεις εκφράσεις

* Θα φάει η μίζα σίδερο.* Δεν σηκώνει μίζα στο σπαθί του. * Όποιος έχει την μίζα, μιζιάζεται.* Αγάλι αγάλι γίνεται η αγορά με μίζα. * Ανεμομιζώματα, ανεμοσκορπίσματα. * Πολιτικός αν μιζωθεί, την μυρωδιά την έχει.* Βγάζει κι από τη μίζα ξίγκι.* Εκεί που μας χρωστούσανε, τους δώσαμε και μίζα.* (ακ)Άκιε… ο βραστήρας αυγών να είναι Siemens!* Στην αναβροχιά, καλός είναι και ο βραστήρας.* Φοβού τους Γερμανούς και μίζα φέροντες * Πέσε μίζα να σε φάω.* Το έξυπνο πουλί από τη μίζα φτιάχνεται. * Θέλω ν’ αγιάσω, μα η Siemens δεν μ’ αφήνει.* Άμα δεν πάει η μίζα στον υπουργό, πάει ο υπουργός στη μίζα.* Αυτός θέλει και την μίζα ολόκληρη και το κόμμα χορτάτο.* Άμα δώσεις μίζα διάβαινε… * Από μίζα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν δοθεί.* Κάποιο λάκκο έχει η μίζα… * Σαν θέλει η Siemens και ο υπουργός, τύφλα νά’χει ο λαός