Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

η εξέγερση ΖΕΙ!


Νοέμβρης 1973-Νοέμβρης 2013: 40 χρόνια μετά…

«Αλλά κάτεχε ότι μονάχα ‘κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο».  (Οδυσσέας Ελύτης - Άξιον εστί)

η εξέγερση ΖΕΙ!

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

 

«ψωμί-παιδεία-ελευθερία» φώναζαν το Νοέμβρη του 1973 οι εξεγερμένοι φοιτητές του Πολυτεχνείου. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, χιλιάδες λαού και νεολαίας φωνάζουν το ίδιο σύνθημα σε δρόμους και πλατείες, στις διαδηλώσεις και στις απεργίες. 40 χρόνια μετά λαός και νεολαία διεκδικούμε τα ίδια:  «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» και τα βασικά-στοιχειώδη δικαιώματά μας που μας τα τσεκουρώνουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις της φτώχιας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης.

«έξω οι ΗΠΑ-έξω το ΝΑΤΟ» απαιτούσαν λαός και νεολαία το Νοέμβρη του ‘73. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, οι ιμπεριαλιστές παραμένουν κουμανταδόροι και επικυρίαρχοι στο τόπο μας. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΝΤ, Τρόικα, «αγορές» και τραπεζίτες μας επιβάλλουν μνημόνια, υπαγορεύουν πολιτικές, βάζουν όρους, θέτουν τελεσίγραφα, εγκαθιστούν «επόπτες», μας αλυσοδένουν με «δανειακές συμβάσεις», διορίζουν κυβερνήσεις, μετατρέπουν τη χώρα σε νεοαποικία…

«κάτω ο φασισμός» διαδήλωναν οι εξεγερμένοι του Νοέμβρη.  Τότε, εκείνοι οι εξεγερμένοι ήταν το … επικίνδυνο άκρο. Σήμερα, 40 χρόνια μετά ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι. Εκφασισμός του κράτους και φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής… Με τα τάγματα εφόδου και τους δολοφόνους της Χ.Α., αλλά και με το μαύρο στην ΕΡΤ, με τις επιστρατεύσεις απεργών, με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με τις δίκες και καταδίκες συνδικαλιστών, με τις συλλήψεις αφισοκολλητών, με αυτόφωρα για καταληψίες μαθητές, με τα ΜΑΤ ενάντια σε διαδηλωτές, με τις εισβολές σε κοινωνικούς χώρους…

«ουαί υποκριταί» έγραφαν στα πανό τους οι διαδηλωτές του Πολυτεχνείου. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, το ίδιο σύνθημα ξανακούγεται. Ενάντια σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και σ’ όλους αυτούς που την εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστές την βαφτίζουν «ανεξάρτητη εθνική πολιτική», την υποτέλεια «υπερήφανη εξωτερική πολιτική», το ξεπούλημα του λαού και της χώρας «πατριωτισμό», τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου «φιλολαϊκά»…

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα!

 

Όλοι στη συγκέντρωση και πορεία
Κυριακή 17 Νοέμβρη, 11:30 πμ
κεντρική πλατεία Καρδίτσας

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Ένας θλιβερός απολογισμός στη μέση της … διαθεσιμότητας


Ένας θλιβερός απολογισμός στη μέση της … διαθεσιμότητας

 

Έχουμε διανύσει το μισό χρονικό διάστημα από την 8/μηνης διάρκειας διαθεσιμότητα, στην οποία οδηγηθήκαμε με την απόφαση του υπ. Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου, στα μέσα του καλοκαιριού. Με αυτό το κείμενο θέλουμε να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας για τις συνέπειες που είχε αυτή η απόφαση, τόσο για τους 37 εκπαιδευτικούς στο νομό Καρδίτσας (και 1992 σ' όλη την Ελλάδα) όσο και για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η απόφαση αυτή κατ’ αρχάς, κατήργησε  52 ειδικότητες από τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ.

Ο υπ. Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος, μετά από μια υποτιθέμενη αξιολόγηση δομών του υπουργείου Παιδείας, ισχυρίστηκε τότε πως το προσωπικό που αντιστοιχεί σ’ αυτές τις 52 ειδικότητες από τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ είναι «πλεονάζον». Είχε ανάγκη να κατασκευάσει ένα επιχείρημα, για να μην αποκαλυφθεί πως κατήργησε ορισμένους από τους πιο ζωντανούς τομείς της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, παραδίδοντάς τους στην «ελεύθερη» αγορά. Το έωλο επιχείρημα κατέρρευσε επίσημα, πριν από λίγες μέρες, όταν ο υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης πρόσθεσε τροπολογία, στα «ψιλά» σε κάποιο νομοσχέδιο, ένα από τα πολλά νομοσχέδια, που κανένας βουλευτής απ' αυτούς που τα ψηφίζουν δεν τα διαβάζει, ότι η αξιολόγηση των δομών των διαφόρων υπουργείων μετατίθεται για τον Δεκέμβριο του 2014.

Θα μπορούσε να αποτελεί κακόγουστο αστείο η ευκολία με την οποία ψεύδεται το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης. Δεν είναι καθόλου αστείο, όμως, αφού αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση παίζει με τις δουλειές και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, μαθητών και εκπαιδευτικών. Άλλωστε, δεν είμαστε οι μόνοι σε καθεστώς διαθεσιμότητας. Κάθε φορά, επαναλαμβάνοντας την τακτική του ασύστολου ψεύδους, διαλύει Δημόσιες δομές και ανατρέπει τις ζωές των εργαζόμενων, προσπαθώντας να σκεπάσει τη μία και μοναδική αλήθεια: ότι η απόφαση της «εκτέλεσής» μας ήταν μία ακόμη μνημονιακή υποχρέωση και έπρεπε άμεσα, εκείνο το χρονικό διάστημα να εκτελεστεί.

Τότε, πληροφορηθήκαμε τη διαθεσιμότητά μας με τον πλέον απεχθή τρόπο. Η διοίκηση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κατ' εντολή του πολιτικού της προϊσταμένου, ανάρτησε τα προσωπικά μας δεδομένα στο διαδίκτυο, πριν τη ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου. Αυτό κανένας μας δεν μπορεί να το ξεχάσει. Προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε στους βουλευτές του νομού τις συνέπειες που θα επακολουθούσαν, τόσο για τους μαθητές μας, όσο και για τα σχολειά μας, για τις ίδιες μας τις ζωές, αν ψήφιζαν αυτό το νομοσχέδιο. Όμως, η φωνή μας ήταν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Η θετική ψήφος τεσσάρων απ’ αυτούς, διέγραψε το όνομά μας από τα σχολεία, και διέλυσε μέσα σε μια νύχτα τις ζωές μας.

Ας έρθουμε τώρα στο τι πέτυχαν οι ιθύνοντες του υπουργείου μέχρι τώρα, από την αρχή της σχολικής χρονιάς.

Σ' ένα μόνο από τα σχολεία της πόλης, 70 μαθητές και μαθήτριες της Γ' τάξης, που φοιτούν στις ειδικότητες που καταργήθηκαν, είχαν μέχρι τώρα 688 κενές ώρες, ενώ θα κληθούν να συμμετάσχουν στις Πανελλήνιες εξετάσεις τον Μάιο σε μαθήματα που δεν έχουν διδαχτεί ακόμη. Στο ίδιο σχολείο, 40 τουλάχιστον μαθητές και μαθήτριες της Β' τάξης αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν τομέα, γιατί αυτός που επέλεξαν έχει καταργηθεί, αφού ξαφνικά ο υπουργός αυθαίρετα χαρακτήρισε τους τομείς υγείας-πρόνοιας, αισθητικής-κομμωτικής και εφαρμοσμένων τεχνών περιττούς κι έτσι τους εξαφανίζει από τον χάρτη της τεχνικο-επαγγελματικής μας εκπαίδευσης, δημιουργώντας ένα μοναδικό φαινόμενο, αφού σε καμία χώρα της Ευρώπης αυτό δεν έχει συμβεί. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν άλλα 4 σχολεία.

Στο Τ.Ε.Ε. ειδικής αγωγής, στερεί από τους μαθητές και τις μαθήτριές του, καθηγήτρια νοσηλευτικής, πολύτιμο στήριγμα για τα συγκεκριμένα παιδιά.

Επιπλέον, όλα τα εργαστήρια των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ έχουν μείνει ακάλυπτα από το προσωπικό εκείνο (μηχανοτεχνίτες, ηλεκτρονικοί, ψυκτικοί κ.ά) που μέχρι τώρα, όχι μόνο τα στήριζε και τα συντηρούσε, αλλά πρόσφερε παράλληλα την πολύτιμη εμπειρία του στους μαθητές των αντίστοιχων ειδικοτήτων.

Αλήθεια, όλοι εσείς που αποτελείτε την αλυσίδα της διοίκησης, εσείς που πήρατε αυτές τις αποφάσεις και εσείς που τις ψηφίσατε, αν συνέβαιναν αυτά στα παιδιά σας, πώς θα αντιδρούσατε;

Και πάμε τώρα στις δικές μας ζωές. Πώς μπορεί κάποιος, χωρίς ντροπή, να στερεί το δικαίωμα της εργασίας σε κάποιο εργαζόμενο; Και ας μη μας πει κανείς να μη μιλάμε, με την αιτιολογία ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2.100.000 άνεργοι στη χώρα μας, διότι ένας απ’ αυτούς υπάρχει και στις οικογένειές μας. Όλοι εμείς μπήκαμε στη θέση μας με το σπαθί μας, δεν παρακαλέσαμε κανένα και δε μας χαρίστηκε αυτή η θέση, επιλέξαμε να γίνουμε εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας και δουλέψαμε με αγάπη και μεράκι στο κλάδο μας, προσφέροντας και βγάζοντας πλήθος μαθητών, όχι μόνο με απολυτήριο λυκείου, αλλά και με πτυχίο ειδικότητας, που από εδώ και στο εξής ο γονιός πρέπει να το πληρώσει αδρά για να το αποκτήσει το παιδί του. Δεν μπορεί λοιπόν έτσι ξαφνικά να μας λένε «δεν μας κάνεις» και από άνθρωποι να γινόμαστε αριθμοί , αφού στη λίστα της διαθεσιμότητας έχουμε όλοι από ένα νούμερο.

Το υπουργείο Παιδείας, πριν από λίγο καιρό, παραπλάνησε την κοινή γνώμη, λέγοντας ότι όλοι εμείς έχουμε επανατοποθετηθεί. Το μόνο όμως που μας έχει συμβεί μέχρι τώρα είναι η συνεχής απαξίωση από τον φορέα, τον οποίο υπηρετήσαμε τόσα χρόνια. Όσο γι' αυτές τις περιβόητες 1250 θέσεις σε φορείς Δ.Δ.Μ.Β (Δ/νσεις δια βίου Μάθησης), καμία επίσημη πρόσκληση για αιτήσεις με σκοπό την κάλυψη αυτών των θέσεων δεν έχει ανακοινωθεί, που ν' αφορά εκπαιδευτικούς καταργημένων κλάδων. Σχετικά δε με τις θέσεις σε υπηρεσίες υγείας, οι δηλώσεις που έκανε ο κ. Γεωργιάδης στη Βουλή ήταν τραγικές, όπως ακριβώς τραγική είναι και η πολιτική που εφαρμόζει στο υπουργείο Υγείας. Το μόνο σίγουρο που ακούγεται είναι ο αριθμός αυτών που θα απολυθούν.

Ο χρόνος που κυλάει ως το Μάρτη του '14 είναι λίγος, είναι μόνο τέσσερις μήνες και ας μην είναι τόσο σίγουροι αυτοί που δρομολόγησαν έτσι τις ζωές μας, ότι αυτός ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για εμάς. Όλες αυτές οι αντισυνταγματικές εκτροπές που επιβάλλουν «δια ροπάλου» θέτουν τους όρους δημιουργίας ενός κινήματος, που θα βάλει τέλος στη δική τους «πολιτική» ζωή.

Η αγωνιστική μας απάντηση δεν ήταν ανάλογη των απαιτήσεων που γεννά αυτή η επίθεση εναντίον μας, ωστόσο δεν θα παραιτηθούμε από την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας στην εργασία με κάθε μέσο.

Αγωνιζόμαστε για την επιστροφή μας στο σχολείο.

Αυτό θα γίνει μόνο αν ανατραπεί αυτή η πολιτική που συνθλίβει τις ζωές μας.

Είμαστε όλοι εμείς, μαζί με όλους τους εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα, ενωμένοι, μέχρι την τελική μας δικαίωση, πολιτική και δικαστική.

 

Εκ μέρους της επιτροπής αγώνα στην Καρδίτσα: Ματιάτου Διονυσία, Καπέκας Απόστολος

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Η κοινωνική οικονομία στην τρέχουσα κρίση της παγκοσμιοποίησης*


Η κοινωνική οικονομία στην τρέχουσα κρίση της παγκοσμιοποίησης*


 

Σύμφωνα με έρευνα του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Περιφερειακής Ανάπτυξης για το 2009, οι 300 μεγαλύτερες συνεταιριστικές επιχειρήσεις, παρά την ύφεση, παρουσιάζουν αύξηση στην ανάπτυξή τους κατά 14%, με κύκλο εργασιών 1,1 τρισ. δολαρίων (ίσο με το ΑΕΠ της Ισπανίας). Αυτό εξηγείται από τη μικρή επίδραση που έχει στη λειτουργία τους η χρηματιστηριακή κρίση και η διακύμανση της παγκόσμιας ζήτησης, αλλά και στη διαθεσιμότητα των πόρων του αποθεματικού για τη στήριξη των μελών και των αναγκών των επιχειρήσεων. Για την πλειοψηφία των επιχειρήσεων του τομέα αυτού, η διανομή του παραγόμενου πλούτου δεν γίνεται αποκλειστικά κέρδος του ιδιώτη επενδυτή ή του μεγαλομετόχου αλλά κατανέμεται κυρίως για τους σκοπούς και για την επέκταση της κοινωνικής επιχείρησης.
Η σταθερότητά τους εν μέσω κρίσης συνέβαλε στη δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, τη στιγμή που τόσο ο ιδιωτικός όσο και κρατικός τομέας σημείωνε μεγάλες απώλειες στις θέσεις εργασίας.
Ο τομέας των συνεταιριστικών επιχειρήσεων παρουσιάζει τη μεγαλύτερη επέκταση σε παγκόσμια κλίμακα, αποτελώντας τον πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο τομέα της οικονομίας.
Μόνο στην Ευρώπη, ο αριθμός των επιχειρήσεων του τρίτου τομέα φτάνει τις 263 χιλιάδες, με 20 εκατομμύρια εργαζόμενους και 160 εκατομμύρια μέλη, ενώ σε παγκόσμια κλίμακα ο συνεταιριστικός τομέας περιλαμβάνει 100 εκατομμύρια εργαζόμενους και 800 εκατομμύρια μέλη, υπερβαίνοντας κατά 20% τους εργαζόμενους των πολυεθνικών εταιρειών.
Στο πλαίσιο αυτό περιλαμβάνονται επιχειρήσεις και οργανισμοί που διέπονται από τις επτά βασικές αρχές του συνεταιρισμού, ήτοι:
α) Εθελοντική και ανοιχτή ένταξη μελών (κοινωνικό μοντέλο).
β) Δημοκρατικός έλεγχος στη λήψη αποφάσεων (διοικητικό μοντέλο), γεγονός που επιτυγχάνεται από την τριπλή ιδιότητα των μελών τους ως 1) ιδιοκτήτες (συμμετέχοντες στο μετοχικό κεφάλαιο), 2) ασκούντες διοίκηση ως μέλη της γενικής συνέλευσης και 3) ως πελάτες, με την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών από τις επιχειρήσεις τους.
γ) Οικονομική συμμετοχή μελών (οικονομικό μοντέλο).
δ) Αυτονομία και ανεξαρτησία.
ε) Εκπαίδευση και κατάρτιση των εργαζομένων.
στ) Συνεργασία και δικτύωση.
ζ) Μέριμνα για την κοινότητα.

Το Μοντραγκόν: ένα ολοκληρωμένο παράδειγμα ανάπτυξης βασισμένο στη συνεταιριστική οικονομία

Στη Χώρα των Βάσκων, στην Ισπανία, αναπτύχθηκε ένα από το πιο σημαντικά παραδείγματα συνεταιρισμών, το οποίο είναι μοναδικό σε μέγεθος και δυναμικότητα και έχει μεγάλο αντίκτυπο στη συνολική οικονομία της περιοχής. Το σύστημα αυτό ονομάζεται Μοντραγκόν και πήρε το όνομά του από την πόλη όπου εφαρμόστηκε πρώτα, η οποία βρίσκεται κοντά στο Μπιλμπάο. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, καλύπτει όλη τη Χώρα των Βάσκων, ενώ έχει κερδίσει τη διεθνή φήμη και πλέον λειτουργεί ως πρότυπο για την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων στην Αγγλία, στην Ουαλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το Μοντραγκόν αποτελεί ένα παράδειγμα ελευθεριακής οργάνωσης το οποίο, όπως και τα προηγούμενα κατά την εποχή του ισπανικού εμφυλίου, είναι επιτυχημένο σε πρωτοφανή κλίμακα.
Το δίκτυο του Μοντραγκόν ιδρύθηκε από έναν καθολικό ιερέα, τον δον Χοσέ Μαρία Αριθμέντι που, με την οικονομική συμβολή μερικών κατοίκων του Μοντραγκόν, ίδρυσε, το 1943, μια πρωτοβάθμια σχολή τεχνικής εκπαίδευσης. Το 1956, οι πρώτοι πέντε πτυχιούχοι της σχολής ίδρυσαν ένα μικρό, αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο, που ονομαζόταν ULGOR, αριθμούσε συνολικά 24 άτομα και παρήγαγε φασόν μια μικρή κουζίνα πετρελαίου.
Αυτό το συνεταιριστικό εγχείρημα απεδείχθη επιτυχές και μεταβλήθηκε στη ναυαρχίδα του συνολικού συστήματος που δημιουργήθηκε στη συνέχεια. Η ULGOR –που σε κάποια στιγμή αριθμούσε 3.000 μέλη– θεωρήθηκε υπερβολικά μεγάλη και συρρικνώθηκε, αποτέλεσε δε το πρότυπο για τις επιχειρήσεις που ακολούθησαν. Σύμφωνα με τις αρχές του Ρόσντεϊλ, η συμμετοχή είναι ελεύθερη για τους πάντες και στηρίζεται στη σχέση ένα μέλος-μία ψήφος. Οι μετοχές ανήκουν στα μέλη αποκλειστικά και, κατά συνέπεια, η άντληση κεφαλαίων από εξωτερικούς πόρους πραγματοποιείται μέσω δανεισμού και όχι με έκδοση μετοχών, ενώ η εκπαίδευση είναι διαρκής.
Τρία χρόνια μετά την ίδρυση της ULGOR, ο δον Αριθμέντι πρότεινε την ίδρυση ενός πιστωτικού οργανισμού που θα συνέβαλλε στη χρηματοδότηση και την τεχνική υποστήριξη των νέων συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Ιδρύθηκε η Λαϊκή Εργατική Τράπεζα (Caja Laboral Popular-CLP), που περιλάμβανε ένα πιστωτικό ίδρυμα και μια υπηρεσία παροχής τεχνικών συμβουλών. Η Λαϊκή Εργατική Τράπεζα διαθέτει ένα επιχειρηματικό τμήμα δυναμικότητας 100 ατόμων, το οποίο συνεργάζεται με ομάδες που σχεδιάζουν την ίδρυση νέων συνεταιρισμών ή παρεμβαίνει στις σπάνιες περιπτώσεις όπου μια επιχείρηση που ήδη λειτουργεί εντάσσεται στο συνεταιριστικό δίκτυο. Το τμήμα αυτό υλοποιεί όλες εκείνες τις δραστηριότητες που έχουν σχέση με την ίδρυση της επιχείρησης (αρχιτεκτονικές μελέτες, αναλύσεις αγοράς, έρευνα κ.λπ.), αλλά και παραμένει σε συνεργασία με τα στελέχη της για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρις ότου επιβεβαιωθεί η εμπέδωση των αρχών του δικτύου. Σε αντάλλαγμα, η επιχείρηση υπογράφει ένα συμβόλαιο ένταξης στο σύστημα του Μοντραγκόν και μόνιμης συνεργασίας με την τράπεζα, η οποία διατηρεί επικουρική σχέση μαζί της. Το πλεόνασμα των βιομηχανικών συνεταιρισμών τοποθετείται στη Λαϊκή Εργατική Τράπεζα για να διοχετευθεί στην ίδρυση άλλων συνεταιρισμών.
Η Λαϊκή Εργατική Τράπεζα θεωρείται δευτεροβάθμιος συνεταιρισμός και το διοικητικό συμβούλιο συγκροτείται τόσο από μέλη των πρωτοβάθμιων βιομηχανικών συνεταιρισμών όσο και της ίδιας της τράπεζας. Παράλληλα με τη Λαϊκή Εργατική Τράπεζα λειτουργούν και άλλοι δευτεροβάθμιοι συνεταιρισμοί, όπως ένας συνεταιρισμός κοινωνικών υπηρεσιών, που εγγυάται συντάξεις που αναλογούν στο 100% των κρατήσεων, αλλά και άλλες παροχές, μια κλινική και ένας συνεταιρισμός γυναικών που προσφέρει ελαστική, μερική απασχόληση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες που απασχολούνται σ’ αυτόν το συνεταιρισμό μπορούν, εάν το θελήσουν, να μεταπηδήσουν και στους πρωτοβάθμιους βιομηχανικούς συνεταιρισμούς. Επίσης, λειτουργεί κι ένας εκπαιδευτικός συνεταιρισμός που περιλαμβάνει κι ένα τεχνικό λύκειο. Το λύκειο αυτό διαθέτει και παραγωγικά τμήματα, στα οποία οι σπουδαστές κάνουν την πρακτική τους και αμείβονται ως μερικώς απασχολούμενοι εργάτες. Όπως και σε κάθε δευτεροβάθμιο συνεταιρισμό, στη διοίκηση της σχολής συμμετέχουν σπουδαστές και καθηγητές.
Σήμερα, το σύστημα του Μοντραγκόν περιλαμβάνει ένα δίκτυο καταναλωτικών, οικιστικών, γεωργικών και κατασκευαστικών συνεταιρισμών. Η συνολική αξία του εγχειρήματος αποτιμάται σε δισεκατομμύρια. Το Μοντραγκόν αποτελείται από 86 παραγωγικούς συνεταιρισμούς που απασχολούν κατά μέσο όρο μερικές εκατοντάδες άτομα ο κάθε ένας, 44 εκπαιδευτικά ιδρύματα, 15 κατασκευαστικούς συνεταιρισμούς, ένα δίκτυο καταναλωτικών συνεταιρισμών το οποίο έχει 75.000 μέλη και την τράπεζα. Η Λαϊκή Εργατική Τράπεζα έχει 132 υποκαταστήματα στη Χώρα των Βάσκων και πρόσφατα άνοιξε γραφείο στη Μαδρίτη, χαρακτηριστικό για τις διαθέσεις επέκτασης και πέραν της Χώρας των Βάσκων. Το ενεργητικό της υπολογίζεται ότι ξεπερνάει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Το Μοντραγκόν παράγει τα πάντα, από οικιακές συσκευές (είναι η δεύτερη εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών ψυγείων στη Ισπανία), μέχρι ανταλλακτικά κινητήρων και πλοίων, τα οποία και εξάγει. Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν πάνω από το 1% των ισπανικών εξαγωγών. Με τους 18.000 εργάτες του, κατέχει το 15% των θέσεων εργασίας στην επαρχία Γκιπούθκοα και το 5% στη Χώρα των Βάσκων. Παρ’ όλο που ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής αφορά προϊόντα μεσαίας τεχνολογίας, το Μοντραγκόν παράγει επίσης προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Μοντραγκόν, το Ικερλάν, διαθέτει πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων των Η.Π.Α, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το Μ.Ι.Τ., ενώ έχει εξελίξει βιομηχανικά ρομπότ τα οποία εξάγονται ή χρησιμοποιούνται στους βιομηχανικούς συνεταιρισμούς του δικτύου.
Η εσωτερική διοίκηση του Μοντραγκόν περιλαμβάνει την ετήσια γενική συνέλευση η οποία και εκλέγει τη διοίκηση. Παράλληλα υπάρχει και το κοινωνικό συμβούλιο, που απασχολείται αποκλειστικά με τα ζητήματα των εργατών. Τέλος, υπάρχει κι ένα διοικητικό συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν από κοινού μέλη της γενικής συνέλευσης και μάνατζερ, αν και οι τελευταίοι διαθέτουν μόνο το δικαίωμα του λόγου, χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν. Οι επιχειρήσεις του Μοντραγκόν δεν είναι πολύ μεγάλες. Σήμερα, το όριο των μελών δεν ξεπερνά τα 400, σύμφωνα με την πολιτική βούληση του ίδιου του συνεταιρισμού. Βέβαια, η ULGOR είχε μεγαλώσει πάρα πολύ αρχικά, ενώ στην αρχή αντιμετώπισε και μία απεργία. Η γενική συνέλευση είχε ψηφίσει τότε την απόλυση των πρωτεργατών της απεργίας, αλλά παρ’ όλα αυτά πήρε το μάθημά της: το μέγεθος από μόνο του μπορεί να δημιουργήσει αντιθέσεις.
Προκειμένου να εξασφαλίσει τόσο τα πλεονεκτήματα της μεγάλης κλίμακας, όσο και αυτά των μικρών παραγωγικών μονάδων, το Μοντραγκόν έχει αναπτύξει ένα σύστημα κοινοπραξιών. Μέσα στα πλαίσιά του, ένας αριθμός συνεταιρισμών μπορεί να αναπτύξει μικρές κοινοπραξίες, που διευθύνονται από μια διοίκηση εκλεγμένη από το προσωπικό των επιμέρους επιχειρήσεων. Αυτές οι μονάδες είναι είτε οριζόντιας είτε κάθετης ολοκλήρωσης και μπορούν να ανταλλάξουν εργαζόμενους, καθώς οι ανάγκες τους μεταβάλλονται. Επίσης, έχουν τη δυνατότητα (οι μονάδες παραγωγής) να χρησιμοποιούν έναν κοινό μηχανισμό εμπορίας.
Ίσως ένα από τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα του Μοντραγκόν είναι ο τρόπος που συνδυάζει τη συλλογική ιδιοκτησία με τα κίνητρα που απορρέουν από την ατομική ιδιοκτησία, μέσα σ’ ένα σύστημα που αναγνωρίζει εξίσου τη συλλογική και την ατομική πτυχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το σύστημα των ατομικών λογαριασμών, που συνδυάζει την επένδυση στην επιχείρηση μαζί με τον διαχωρισμό των κερδών σε ατομικά και συλλογικά, αντιπροσωπεύει μια μέθοδο που δίνει στον εργαζόμενο την αίσθηση της ατομικής ιδιοκτησίας, σε συνδυασμό με τη συλλογική συμμετοχή σε μια επιχείρηση που δεν του παρέχει μόνο τα μέσα της επιβίωσής του, αλλά και δεν περιμένει από τον ίδιο μόνο να αποδίδει καλά στην εργασία του.
Επιπλέον, το πείραμα του Μοντραγκόν μας δίνει ένα σημαντικό μάθημα: Δείχνει ότι, για να επιτευχθεί η ελευθερία στην εργασία, χρειάζεται ένα υψηλό επίπεδο οργανωτικών ικανοτήτων, γιατί όταν αυτές οι ικανότητες είναι παρούσες, η κλασική διάκριση ανάμεσα στην αποδοτικότητα και τη δημοκρατία εξαφανίζεται, με τους δυο πόλους της αντίθεσης να ενισχύει ο ένας τον άλλο (G. Benello, Δίκτυο ΚΑΠΑ).
Συμπερασματικά, η σημασία του Μοντραγκόν είναι διττή: Απ’ τη μια αντιπροσωπεύει μια θετική πρόταση για την απελευθέρωση της εργασίας, μια κοινότητα που ελέγχεται δημοκρατικά από τα μέλη της. Η δημοκρατία βρίσκει σ’ αυτή την περίπτωση μια πρακτική εφαρμογή. Από την άλλη, είναι ένα σύστημα που λειτουργεί και τούτο αποτελεί μια απόδειξη για την ικανότητα της ανθρώπινης φύσης να διαχειρίζεται περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.

* Απόσπασμα από τον τόμο Κοινωνική Οικονομία, Θεωρία, Εμπειρία και προοπτικές, επιμέλεια Κ. Γεώρμα, Εναλλακτικές εκδόσεις, 2013, σσ. 179-199.

Τα γερμανικά προϊόντα στην ελληνική αγορά





Του Λεωνίδα Κουμάκη από το Άρδην τ. 94

Όταν ο σύγχρονος Έλληνας αγοράζει διάφορα προϊόντα (κυρίως τρόφιμα ή μη τρόφιμα) για τις καθημερινές, καταναλωτικές του ανάγκες, βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιαπέραστο τείχος εισαγόμενων προϊόντων, αφού το συντριπτικό ποσοστό των πάσης φύσεως και κατηγορίας σημείων πώλησης στη χώρα μας έχει κυριολεκτικά αλωθεί (εξαγοραστεί) από τους δανειστές –πολυεθνικά καρτέλ που τον υποχρεώνουν (θέλει-δεν-θέλει) να αγοράζει τα «δικά τους» προϊόντα, για να μεγιστοποιεί συνεχώς την εξάρτηση του από αυτούς!
Περιορισμένος αριθμός γιγαντιαίων πολυεθνικών με εντατική διαφημιστική προβολή των προϊόντων τους, την οποία φυσικά καταβάλλει ο Έλληνας καταναλωτής μέσα από την τιμή πώλησης κάθε προϊόντος, έχουν καταλάβει τα σημαντικότερα σημεία πώλησης στη χώρα μας και, μαζί τους, τις αγοραστικές επιλογές των Ελλήνων.
Τα γερμανικά προϊόντα κατέχουν εξέχουσα θέση στο σύστημα αυτό. Με κύριο όχημα μεγάλες γερμανικές αλυσίδες και εκατοντάδες μικρότερες ελληνικές επιχειρήσεις εισαγωγής γερμανικών προϊόντων, η ελληνική αγορά αποτελεί, σε σχέση με το μέγεθός της, έναν καλό πελάτη των γερμανικών προϊόντων, αν και κατέχει ένα μικρό μόνο ποσοστό της τάξεως του 0,5% στο σύνολο των γιγαντιαίων γερμανικών εξαγωγών, με κυριότερες κατηγορίες εκείνες των μηχανημάτων, των ηλεκτρονικών και των φαρμακευτικών προϊόντων.
Στον τομέα των αλυσίδων λιανικής/χονδρικής, μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά με θυγατρικές εταιρείες, όπως η Λιντλ Ελλάς, η Μάκρο Κας & Κάρρυ, η Μήντια Μαρκτ, η Πράκτικερ, ενώ σε άλλους κλάδους της οικονομίας η παρουσία γερμανικών επιχειρήσεων είναι σημαντική – συνολικά περισσότερες από 120 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και πολύ μεγάλες όπως η Ντόιτσε Τέλεκομ (τηλεπικοινωνίες), Χένκελ (απορρυπαντικά κ.α.), Κράους -Μαφέι Βέγκμαν (Ναυπηγεία), Ντόιτσε Τέλεποστ (DHL), Έργκο (Ασφάλειες), Ζίμενς κ.ά.
Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη χώρα μας από το 2009 άρχισε να δημιουργεί «παράπλευρες απώλειες»: Οι γερμανικές επιχειρήσεις πληρώνουν τα σπασμένα τόσο της σκληρής, σιδερένιας πειθαρχίας που επέβαλε στην Ελλάδα η γερμανική πολιτική ελίτ, όσο και της έντονα ανθελληνικής υστερίας μεγάλων γερμανικών ΜΜΕ (Μπιλντ, Φόκους, Σπίγκελ κ.π.ά.) με αποκορύφωμα το εξώφυλλο του Φόκους με τη γνωστή χειρονομία του τεντωμένου δάκτυλου που προστέθηκε στο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου και έκανε το γύρο του κόσμου. Έτσι οι γερμανικές εξαγωγές στην Ελλάδα μειώθηκαν την περίοδο της κρίσης κατά 40,5%: Από 7,9 δισ. το 2008 σε 4,7 δισ. το 2012 μειώνοντας, περίπου αντίστοιχα, και το μόνιμο πλεόνασμα που παρουσιάζει η Γερμανία στο εμπορικό της ισοζύγιο με την Ελλάδα.
Σε αυτό δεν συμβάλλει μόνο η συρρίκνωση της καταναλωτικής δαπάνης, αλλά και το γεγονός ότι ο Έλληνας καταναλωτής αντιλαμβάνεται καλύτερα πως για να ξεπεράσει η χώρα μας, έστω και μακροπρόθεσμα, την οικονομική κρίση, πρέπει –μεταξύ πολλών άλλων– να επιμένει στην αγορά καθημερινών καταναλωτικών προϊόντων που φέρουν την ένδειξη «ελληνικό προϊόν», αναπτύσσοντας έτσι έναν ιδιότυπο «καταναλωτικό εθνικισμό» στην επιλογή των προϊόντων που αγοράζει και προτιμώντας ολοένα και συχνότερα προϊόντα ελληνικής παραγωγής, όπου αυτά είναι διαθέσιμα.
Ο ιδιότυπος αυτός «καταναλωτικός εθνικισμός» δεν είναι άγνωστος στους Γερμανούς: Το 1998, ο μεγαλύτερος λιανοπωλητής του πλανήτη μας, η αμερικανική Γουόλ Μαρτ, αποφάσισε να εγκατασταθεί στη γερμανική αγορά, επενδύοντας περισσότερα από 2 δισ.γερμανικά μάρκα. Σύντομα όμως ανακάλυψε πως το πείραμα δεν είχε καμιά πιθανότητα επιτυχίας στην «ιδιόρρυθμη» γερμανική αγορά. Στις φθηνές τιμές, τομέα στον οποίο είχε τεράστια δύναμη, δεν αντιμετώπισε μόνο τους τοπικούς ανταγωνιστές της (Άλντι, Λιντλ) αλλά και τους Γερμανούς καταναλωτές, που προτιμούσαν να πληρώσουν κάτι παραπάνω στις γερμανικές αλυσίδες, παρά να αγοράσουν φθηνότερα από τα σουπερσέντερ της Γουόλ Μαρτ!
Έτσι, το καλοκαίρι του 2006, η Γουόλ Μαρτ υποχρεώθηκε να πληρώσει έναν τσουχτερό λογαριασμό (υπολογίζεται μεταξύ του 1 και των 3 δισ. $) και να αποχωρήσει από τη γερμανική αγορά. Αντίθετα, οι γερμανικές αλυσίδες θεωρούνται εξαιρετικά πετυχημένες στις ΗΠΑ, όπου οι «πολυπολιτισμικοί» καταναλωτές που συρρέουν εκεί δεν διακρίνονται για παρόμοιους «εθνικισμούς»: Η Άλντι Νορθ (με το σήμα Τρέιντερ Τζο) και η Άλντι Σουντ (με το σήμα Άλντι) αναπτύσσονται ραγδαία, ενώ η Λιντλ προγραμματίζει την είσοδο της στην αμερικανική αγορά το 2015 με 100 καταστήματα ταυτοχρόνως!
Συμπέρασμα: Η οικονομική κρίση περιόρισε τις γερμανικές εξαγωγές στην Ελλάδα και το μόνιμο γερμανικό πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου Γερμανίας – Ελλάδας, όχι μόνο από τη συρρίκνωση της καταναλωτικής ζήτησης εξαιτίας της κρίσης, αλλά και από μια διάθεση «τιμωρίας» των γερμανικών προϊόντων για τη στάση της κυρίαρχης γερμανικής ελίτ, πολιτικής & ΜΜΕ, απέναντι στην Ελλάδα. Η κυρίαρχη γερμανική ελίτ έχει, ακόμα και σήμερα, την απαίτηση να μας πουλάει τα προϊόντα της και να μας δανείζει ταυτόχρονα, ώστε να διαιωνίζει μια ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της Ελλάδος από τη Γερμανία. Στο χέρι μας είναι να τους πούμε όχι, με τη συνειδητή και επίμονη επιλογή προϊόντων που θα φέρουν την ένδειξη «ελληνικό προϊόν» στις καθημερινές, καταναλωτικές μας ανάγκες!

 

«Δεν υπάρχουν λεφτά»; Κι αυτά, τότε, τι είναι;


«Δεν υπάρχουν λεφτά»; Κι αυτά, τότε, τι είναι;

Αρθρογράφος:

Νίκος Μπογιόπουλος

Ο συγκεκριμένος κατάλογος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά του τραπεζίτη, μοιάζει με… ηλιοβασίλεμα. Με τι μοιάζει αν τον δει κανείς με τα μάτια του ελληνικού λαού θα το δούμε στη συνέχεια.

Ο ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Όπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»...

Τα συγκλονιστικά στη Βουλή άργησαν μια μέρα! Αλλά ήρθαν! Την Κυριακή που μας πέρασε ακούσαμε για «τρύπια δολάρια» και για «μονομαχίες στο Ελ Πάσο», απολαύσαμε πρωθυπουργικούς κουτσαβακισμούς και κοινοβουλευτικές «μαγκιές». Αλλά τα σπουδαία – τα πραγματικά σπουδαία – συνέβησαν τη Δευτέρα. Χωρίς κάμερες. Χωρίς απευθείας μεταδόσεις. Χωρίς πολλά- πολλά…

Τη Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν, ο κ.Σταικούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, μετά από σχετική ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο ο οποίος περιλαμβάνει τα ποσά με τα οποία έχει τροφοδοτήσει το κράτος τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης, το 2008. Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά είναι πλέον και επίσημα! Είναι δικά τους! Έχουν την εγκυρότητα και την σφραγίδα των «σωτήρων»! Δεν πρόκειται για «συνωμοσιολογία»! Ούτε για ευφάνταστα σενάρια των «ψεκασμένων»!

Ο συγκεκριμένος κατάλογος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά του τραπεζίτη, μοιάζει με… ηλιοβασίλεμα. Με τι μοιάζει αν τον δει κανείς με τα μάτια του ελληνικού λαού θα το δούμε στη συνέχεια.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Από το 2008, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ψήφισε τον νόμο 3723/2008 περί«Ενίσχυσης ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης», οι τραπεζίτες – από τον κρατικό κορβανά - έχουν λάβει:

·         Το ποσό των 4,5 δις ευρώ για τις προνομιούχες μετοχές των πιστωτικών ιδρυμάτων που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο.

·         Το ποσό των 127,3 δις ευρώ με τη μορφή εγγυήσεων που παρείχε το ελληνικό δημόσιο για δάνεια των πιστωτικών ιδρυμάτων.

·         Το ποσό των 10, 5 δις ευρώ με τη μορφή ειδικών τίτλων προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Εδώ προσθέστε και το ποσό των 2,4 δις ευρώ από το συγκεκριμένο κονδύλι που παραμένει ανεξόφλητο.

Εν ολίγοις:

Τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής της φτώχειας, της πείνας και της λεηλασίας, οι τράπεζες – μόνο δια αυτού του δρόμου – έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ!

Εδώ δυο παρατηρήσεις:

Πρώτον, κάποιοι συνήθεις «έξυπνοι οικονομολογούντες» θα ισχυριστούν ότι πολλά από αυτά τα ποσά αυτά δεν συνιστούν «ζεστό χρήμα», αλλά εγγυήσεις, και συνεπώς δεν θα πρέπει, τάχα, να υπολογίζονται στην καθαρή ενίσχυση των τραπεζών. Απαντάμε: Οι «σωτήρες», αυτοί δηλαδή που εγγυώνται για τις τράπεζες, για τα σπίτια του κοσμάκη που βγαίνουν στον πλειστηριασμό εγγυώνται; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες, από ποια τσέπη εγγυώνται, τη δική τους ή του ελληνικού λαού; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες τα βάρη των εγγυήσεων και της εξόφλησης αυτών των εγγυήσεων στις πλάτες ποιών υποζυγίων τα φορτώνουν με τη μορφή των αλλεπάλληλων λαοκτόνων (και πάντα τελευταίων) μέτρων;

Δεύτερον, όταν λέμε ότι ο παραπάνω πακτωλός συνιστά ένα μόνο μέρος, από ένα μόνο δρόμο, της χρηματοδότησης των τραπεζών, εννοούμε ότι: Στα ποσά αυτά

·         ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012)

·         ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSI

·         ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!

Κατόπιν αυτών:

Υπάρχει ακόμα κάποιος που να μπορεί, τώρα πια, να ισχυριστεί ότι δεν καταλαβαίνει ποιους ταΐζει η πολιτική των Σαμαρά – Στουρνάρα – Βενιζέλου όταν φτάνει να φορολογεί μέχρι τα μαντριά και στάνες;

Υπάρχει ακόμα κάποιος που δεν καταλαβαίνει για χάρη ποιών έρχονται πλειστηριασμοί στα σπίτια του κόσμου ή που καταλήγουν τα σφάγια των λεηλατημένων μισθών και των συντάξεων;

Υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι «λεφτά – πράγματι – υπάρχουν», αλλά ότι η κύρια πηγή ανεύρεσής τους δεν βρίσκεται στο λαθρεμπόριο… τσιγάρων που λέει ο κ.Τσίπρας;

Στη χώρα των 2 εκατομμυρίων ανέργων, των 600.000 υποσιτισμένων παιδιών, των 6 στους 10 νέους που είναι άνεργοι, στη χώρα των συσσιτίων, των 400 ευρώ βασικό, των αστέγων και των τρισ-χαρατσωμένων, μέσα στο διάστημα της γενικευμένης φτωχοποίησης και του κοινωνικού εξανδραποδισμού, μόνο από τα κρατικά ταμεία έχουν διατεθεί 145.000.000.000 (ο αριθμός – «ηλιοβασίλεμα» που λέγαμε…) σε μια χούφτα τραπεζίτες!

Για όσους παριστάνουν ότι ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτός ο εξελισσόμενος και μονομερής «ταξικός πόλεμος» εις βάρος του ελληνικού λαού, να το κάνουμε πιο «λιανό»:

·         Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με τα 4/5 ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, που παράγεται από εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά καταλήγει σε κάποιους ελάχιστους.

·         Το ποσό αυτό είναι 8 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των μισθών και των συντάξεων που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014.

·         Το ποσό αυτό είναι 11 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των κονδυλίων που προβλέπονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014 για την κοινωνική ασφάλιση και την περίθαλψη ενός ολόκληρου λαού.

·         Το ποσό αυτό είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τους έμμεσους φόρους που έρχονται να προστεθούν με το προσχέδιο του προϋπολογισμού στην καμπούρα του λαού για το 2014.

Και μιας και μιλάμε για καμπούρα, υπάρχει μια παλιά παροιμία: «Αν η καμήλα δεν γονάτιζε, δεν θα τηνε φορτώνανε».




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Αποτελέσματα εκλογών Δ.Σ. Πρωτοβάθμιας Καρδίτσας.

Αποτελέσματα εκλογών Δ.Σ. Πρωτοβάθμιας Καρδίτσας.

ΨΗΦΙΣΑΝ:683

Λευκά :42

Άκυρα:15

Συνδυασμοί
                   2013
2011
 
ψήφοι
έδρες
ψήφοι
έδρες
Ενωτική Δράση*
250
4
133
2
ΔΑΚΕ
194
3
280
4
ΕΣΑΚ-ΔΕΕ
100
1
121
1
ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ)
98
1
131
2

 

Εκλέγονται:

 Ενωτική Δράση οι: Γκαραγκάνης Τάσος, Γκαραγκάνη Αγγελική, Τσιτσιμπής Γιώργος, Καπνιά Μαρία.

 ΔΑΚΕ οι: Θεολόγης Στέφανος, Πάτας Δημήτρης, Βαλκάνη Κατερίνα

 ΕΣΑΚ-ΔΕΕ :  Μπόρλας Ηλίας

ΔΗΣΥ : Ταξιάρχης Δημήτρης