Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Οι μυστικές συμφωνίες εμπορίου ή πως να ελέγχεις τον πλανήτη


Οι μυστικές συμφωνίες εμπορίου ή πως να ελέγχεις τον πλανήτη

Αυτές τις μέρες κάτι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και περνάει απαρατήρητο. Κάποια μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα αφιερώσουν ένα υπόστηλο και κάποιοι ακτιβιστές –που στη συνείδηση των περισσότερων έχουν περάσει ως γραφικοί- θα γράψουν άρθρα που ελάχιστοι θα διαβάσουν. Τι συμβαίνει λοιπόν και ποιος αποφασίζει το μέλλον μας χωρίς να ξέρουμε εμείς τίποτα γι αυτό;

Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Στις 22 Απριλίου, η οικονομική επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ πέρασε νομοθεσία η οποία όχι μόνο εντατικοποιεί τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου γνωστή ως Trans Pasific Partnership (ΤΡΡ) ή Δια-Ειρηνική Εμπορική Συμφωνία αλλά αφαιρεί από τη Γερουσία κάθε δικαίωμα να ασκηθεί βέτο σε κάποιο από τα άρθρα αυτά. Με άλλα λόγια την αποκλειστική ευθύνη για τη συμφωνία θα έχει ένα πάνελ από νομικούς αντιπροσώπους των άμεσα εμπλεκόμενων πολυεθνικών.
Τι είναι η Δια-Ειρηνική Συμφωνία, για την οποία οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει ελάχιστα; Πρόκειται για μια μυστική διαπραγμάτευση των ΗΠΑ με το Μεξικό, τη Σιγκαπούρη, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, το Μπρουνέι, τη Χιλή, τη Μαλαισία, το Νέα Ζηλανδία, το Περού, και το Βιετνάμ, που θα επηρεάζει το 40% της παγκόσμιας αγοράς. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2009 και γίνονται σε απόλυτη μυστικότητα ενώ ελάχιστα έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς στον τύπο από ακτιβιστές. Η ΤΡΡ που ξεκίνησε ως αντίβαρο στην ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή της Κίνας στην παγκόσμια αγορά, έχει ως σκοπό να προωθήσει προϊόντα και υπηρεσίες εταιρειών που έχουν έδρα τις ΗΠΑ στις αγορές της ΝΑ Ασίας.. Κανείς δεν ξέρει τι περιλαμβάνουν αυτές οι συμφωνίες καθώς οι κυβερνήσεις των χωρών που τις έχουν υπογράψει δεν επιτρέπεται να εξηγήσουν στο λαό ή ακόμα και στα ίδια τα μέλη των κυβερνήσεων τους τι ψηφίζουν και τι συνέπειες θα έχει αυτό για το μέλλον.


Από όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι σήμερα καθίσταται σαφές ότι οι συμφωνίες αυτές δεν αφορούν αποκλειστικά το εμπόριο. Στην ουσία η ΤΡΡ δίνει την εξουσία στις εταιρείες έναντι των κρατών. Αν μια κυβέρνηση πάρει μέτρα τα οποία θίγουν τα συμφέροντα μιας πολυεθνικής που δραστηροποιείται στη χώρα-όπως πχ να αυξήσει το κατώτατο μισθό των εργατών- τότε η εταιρεία έχει δικαίωμα να σύρει το κράτος στα διεθνή δικαστήρια και να πετύχει την αναίρεση της απόφασης ή ακόμα και να ζητήσει αποζημιώσεις. Το ίδιο θα ισχύει αν μια εταιρεία προκαλέσει κάποια περιβαλλοντική καταστροφή, οι κυβερνήσεις δεν θα έχουν το δικαίωμα να παύσουν την λειτουργία της πολυεθνικής ή να επιβάλλουν νόμους που θα προστατεύουν την υγεία των πολιτών τους. Στην ουσία αυτό που οι ΗΠΑ προσπαθούν να πετύχουν είναι να επιβάλλουν στον πλανήτη τις δικές τους πολιτικές περί παραγωγής, εξαγωγής και εισαγωγής προϊόντων που θα έχουν ισχύ έναντι των εθνικών νόμων της κάθε χώρας. Μεγάλες πολυεθνικές λοιπόν θα μπορούν να σύρουν στα δικαστήρια οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη στην οποία θα δραστηριοποιούνται και η οποία ψηφίζει εθνικούς νόμους αντίθετους με τα συμφέροντα τους

Αν και αυτή η προοπτική φαντάζει η πιο τρομακτική όλων, δεν σταματούν εκεί τα «ωφέλη» της συμφωνίας. Επιβάλλουν έλεγχο και λογοκρισία στο διαδίκτυο μέσω ενός διεθνούς νομικού πλαισίου για την «προστασία των πνευματικών διακιωμάτων» και καταδικάζουν εκατομμύρια ασθενείς στις αναπτυσσόμενες χώρες σε θάνατο με την «αποκλειστικότητα των δεδομένων» στην παρασκευή φαρμάκων, που στην ουσία σημαίνει ότι οι φτωχές χώρες δεν θα μπορούν πλέον να παράγουν φθηνά γενόσημα φάρμακα για να καταπολεμήσουν ασθένειες όπως το AIDS και τη φυματίωση.

Και αν αναρωτιέστε τι μας νιάζουν όλα αυτά στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα, ας μάθουμε ότι προβλέπεται η ένταξη συνολικά 28 χωρών στις συμφωνίες αυτές, ανάμεσα τους και τα Ευρωπαϊκά κράτη. Έτσι οι πολυεθνικές εξασφαλίζουν τα συμφέροντα τους εις βάρος της υγείας, και των δικαιωμάτων όλων μας. Και για να το πούμε ακόμα πιο απλά. Αν αύριο η θυγατρική της Καναδικής ElDorado, Ελληνικός Χρυσός, προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική, το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να μηνύσει την εταιρία ή να ζητήσει αποζημιώσεις. Αντιθέτως η εταιρία, μπορεί να μηνύσει την Ελλάδα αν κρίνει ότι το ελληνικό κράτος έθιξε τα συμφέροντα της. Παρομοίως, αν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει αύξηση του κατωτάτου μισθού, δεν μπορεί να υποχρεώσει καμία πολυεθνική που δραστηριοποιείται στη χώρα μέσω θυγατρικών να δώσει την αύξηση αυτή. Μπορεί όμως να βρεθεί το ελληνικό δημόσιο κατηγορούμενο αν η εταιρεία κρίνει ότι η αύξηση αυτή επηρεάζει την παραγωγή της.

Καθώς είμαστε χαμένοι μέσα σε μικρές καθημερινές και ελεγχόμενες ειδήσεις καθώς ακούμε για διαπραγματεύσεις και δάνεια, ας μην ξεχνάμε ότι το ουσιαστικό παιχνίδι παίζεται (και κερδίζεται) πίσω από κλειστές πόρτες στα πολυτελή γραφεία των κέντρων εξουσίας. Και όμως κανείς ποτέ δεν θα μας πει γι αυτό.

Διατλαντική Συμφωνία TTIP: Προς μια Ευρωατλαντική Δικτατορία των Αγορών;



Η σημερινή μέρα είναι παγκόσμια ημέρα δράσης ενάντια στις διατλαντικές συμφωνίες TTIP-CETA-TiSA, που προωθούνται από ΗΠΑ και Ε.Ε. ως τα αποφασιστικά θεμέλια για έναν ενιαίο ευρωατλαντικό οικονομικό χώρο. Δυστυχώς, μέσα στην δίνη των διαπραγματεύσεων και της εξέλιξης της ελληνικής υπόθεσης λίγη δημοσιότητα έχει δοθεί στην χώρα μας σε αυτές τις συμφωνίες. Κακώς, γιατί η κύρωσή τους, θα επιφέρει συνέπειες και στην χώρα μας, που θα κάνουν τα μνημόνια να φαντάζουν ως… παιδική χαρά (π.χ. προβλέπεται η άρση του κρατικού μονοπωλίου όλων των δημοσίων υπηρεσιών). Φαίνεται πως, απέναντι στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το δυτικό κεφάλαιο από την ανάδυση ενός μπλοκ που αξιώνει μια νέα πολυπολική μορφή του παγκόσμιου συστήματος, προσπαθεί να περάσει στην αντεπίθεση. Αυτή έχει τον χαρακτήρα ενίσχυσης της παγκόσμιας δικτατορίας των αγορών, του τεχνοφασισμού και της επιτάχυνσης για μια μετάβαση του δυτικού μοντέλου προς τον… μετάνθρωπο.

Εκδηλώσεις στην χώρα μας, έχουν προγραμματιστεί στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο. Εδώ, αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα Ρήξη, ένα πληροφοριακό σημείωμα πάνω στις γενικές κατευθύνσεις που προβλέπονται στην Συνθήκη για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP).

ardin-rixi.gr

Η Ατλαντική απάντηση στα σχέδια της Ευρασίας, πέραν των εξελίξεων στο Ουκρανικό, λέγεται TTIP (Trans-Atlantic Trade and Investment Partnership, δηλαδή Διατλαντική Συνεργασία για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις). Πρόκειται για μια διμερή συνθήκη απορρύθμισης των αγορών, κατά τα κανονιστικά πρότυπα που προωθούν οι ΗΠΑ το δικό τους μοντέλο παγκοσμιοποίησης, η οποία αποσκοπεί στο να άρει κάθε είδους περιορισμό (εργασιακό, περιβαλλοντικό, διατροφικό, φορολογικό, τραπεζικό) κατά την εξωχώρια δραστηριότητα των μεγάλων επιχειρήσεων σε ΗΠΑ και Ε.Ε.
Οι διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2013, και ανακοινώθηκαν επισήμως από τον Ομπάμα κατά το παραδοσιακό του διάγγελμα προς το Έθνος. Οι προπαρασκευαστικές συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν για να καταρτίσει η κάθε πλευρά την λίστα των αιτούμενων απορρυθμίσεων, συντελέστηκαν με την ενεργό συμμετοχή αμερικάνικων και ευρωπαϊκών πολυεθνικών, σε κλίμα μυστικότητας. Εκατέρωθεν, περιλαμβάνονται αιτήματα για την μεταρρύθμιση θεμελιωδών κανόνων, νόμων, και οδηγιών, που έχουν ψηφιστεί από το Κογκρέσο, τις επί μέρους Πολιτείες, την Κομισιόν, τα Εθνικά Κοινοβούλια. Χαρακτηριστικό της μυστικότητας που διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις, είναι το γεγονός ότι τα μέλη των εθνικών κοινοβουλίων της Ε.Ε. δεν έχουν πρόσβαση στο περιεχόμενο των αιτημάτων που εγείρει η πλευρά των ΗΠΑ προς τις χώρες τους.

Σύμφωνα με μια μελέτη που ανέθεσε η Κομισιόν, στο Κέντρο Ερευνών Οικονομικής Επιτροπής, η Συμφωνία αναμένεται να αυξήσει κατά 68-119 δισ. € το ΑΕΠ της Ε.Ε., και κατά 50-65 δισ. € το αντίστοιχο των ΗΠΑ (κατώτερο και υψηλότερο σενάριο).

Η συνθήκη απειλεί να επιβάλει σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., μεταξύ άλλων, και τα εξής:
Τον εξαμερικανισμό της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας (κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αντισυνδικαλιστικοί νόμοι κ.ο.κ.). την άρση των περιορισμών ως προς τη διατροφική ασφάλεια (μεταλλαγμένα, φυτοφάρμακα, κτηνοτροφία με αυξητικές ορμόνες). την απορρύθμιση των περιβαλλοντικών περιορισμών που θέτει η Ε.Ε. στην βιομηχανία της (ευρωπαϊκός κανονισμός Reach για τα χημικά προϊόντα). Άρση του κρατικού μονοπωλίου στις δημόσιες υπηρεσίες, και απελευθέρωση της αγοράς τους. Tην θέσπιση αυστηρότερων κανόνων σε ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας, τον περιορισμό της ελεύθερης πρόσβασης στην γνώση (πατέντες). την νομική εξίσωση κρατών, και δημόσιων οργανισμών, με τις πολυεθνικές και τους μεγάλους ιδιώτες επενδυτές, πράγμα που θα επιτρέψει στους δεύτερους να προσφεύγουν κατά των πρώτων, σε περίπτωση που κρατικές νομοθεσίες απειλούν ή ζημιώνουν την κερδοφορία τους (!). Τέλος, γίνεται προσπάθεια να αρθούν ακόμα και αυτοί οι ελάχιστοι δημόσιοι περιορισμοί στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Βεβαίως απορρύθμιση σημαίνει απώλειες θέσεων εργασίας: Ακόμα και η επίσημη έκθεση που εκπονήθηκε κατόπιν αιτήματος της ίδιας της Κομισιόν, προβλέπει απώλειες 1,2 εκ. θέσεων εργασίας. Στην πραγματικότητα αναμένονται να είναι πολύ περισσότερες, γι’ αυτό εξ άλλου η Ε.Ε. έχει ήδη προϋπολογίσει κονδύλια της τάξεως των 70 δισ. €, τα οποία θα διοχετευθούν μέσω των Ειδικών Διαρθρωτικών Ταμείων σε επιδόματα συντήρησης της ανεργίας για την εξαετία 2014-2020.

Οι δύο πλευρές έχουν υιοθετήσει ένα φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα που προβλέπει την κύρωση της συνθήκης κατά τα τέλη του 2015.__

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Ρήξη, φ. 113, 4/4/2015.

TTIP: Στην Βουλή το …Σύνταγμα των Πολυεθνικών


TTIP: Στην Βουλή το …Σύνταγμα των Πολυεθνικών

Ενημέρωση στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Συνεχίζονται οι μυστικές διαπραγματεύσεις. Αποζημιώσεις στις εταιρίες εάν …αλλάξει κάποιος νόμος. «Επιφυλακτικός» δήλωσε ο Γ.Σταθάκης, για καταστροφική συμφωνία μίλησαν Πετράκος, Κοδέλας, Λαπαβίτσας.

 



Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
«Πιο πολύ με ανησυχούν αυτές οι διαπραγματεύσεις παρά εκείνες για την συμφωνία (σ.σ με τους δανειστές)». Η φράση αυτή ανήκει στον αναπληρωτή υπουργό ΠΑΠΕΝ Γιάννη Τσιρώνη και ειπώθηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου συζητήθηκε η Συμφωνία για το Διατλαντικό Εμπόριο και τις Επενδύσεις (ΤΤΙΡ). Για όποιον γνωρίζει το εικαζόμενο περιεχόμενο των συζητήσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια -σε καθεστώς άκρας μυστικότητας- ανάμεσα στις ΗΠΑ (κυρίως) και την Ευρωπαϊκή Ένωση ο ισχυρισμός δεν είναι καθόλου μα καθόλου υπερβολικός. Όμως όπως ο ίδιος παρατήρησε για το θέμα «ο Τύπος, τηρεί σιγή ιχθύος». Έτσι μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση – όπως η χθεσινή- δεν θα «χωρέσει» στην ειδησεογραφία, έστω κι αν αυτό διακυβεύεται είναι το αν τα επόμενα χρόνια οι λαοί της Ευρώπης και της Β.Αμερικής, θα βρεθούν απέναντι σε καταστάσεις που θα κάνουν τον Βόλφανγκ Σόϊμπλε να μοιάζει αρνάκι και την νεοφιλελεύθερη Μπούντεσμπανκ …φιλανθρωπικό ίδρυμα!

Η ενημέρωση που έκανε για το θέμα ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης, είχε ιδιαίτερα εντυπωσιακά στοιχεία, δημιουργεί όμως παράλληλα ερωτηματικά. Από την μία επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό για ένα υπερεθνικό καθεστώς όπου η διατήρηση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις των πολυεθνικών θα είναι η …υπέρτατη υποχρέωση κάθε εθνικού κράτους, από την άλλη όμως αποτίμησε την όλη διαδικασία ως πεδίο παρέμβασης προκειμένου να επιτευχθούν αλλαγές. Γι αυτό το λόγο επισήμανε ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα με «ισχυρές επιφυλάξεις» ενώ εκτίμησε ότι η διαπραγμάτευση παρουσιάζει καθυστερήσεις. Διαφορετική θέση είχαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που μίλησαν για «ποδηγέτηση κρατών», «καταστροφική συμφωνία» χωρίς «κανένα απολύτως όφελος για την χώρα». Θετική προσέγγιση όσον αφορά την συμφωνία είχαν η εκπρόσωποι της Ν.Δ, Γιάννης Τραγάκης, του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωσνταντινόπουλος και του Ποταμιού Σπύρος Δανέλης αν και επίσης αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο ανατροπών στο ισχύον εργασιακό μοντέλο. Κατηγορηματικά αντίθετος ήταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος.

«Η θεματική και τα αντικείμενα καθώς και οι νέοι κανόνες που εισάγονται για πρώτη φορά έχουν τεράστια σημασία και για την Ευρώπη και για τους κοινωνικούς και οικονομικούς τομείς» επισήμανε ο Γιώργος Σταθάκης επισημαίνοντας ότι το πλαίσιο συνοδεύεται για πρώτη φορά σε θεσμικό επίπεδο από ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας των ξένων επενδυτών». Πιο συγκεκριμένα ανέφερε ότι «δεν είναι απλές συμφωνίες εμπορικές» αντίθετα «περιλαμβάνει θέματα για τις δημόσιες προμήθειες, θέματα που αφορούν πνευματικά δικαιώματα, μεγάλη γκάμα προϊόντων που φέρουν διακριτικές ενδείξεις» (πχ προστατευόμενη ονομασία προέλευσης). Επίσης σημείωσε πως με όσα προωθούνται «μια εταιρία μπορεί να στραφεί κατά ενός κράτους και να ζητήσει αποζημιώσεις ή αλλαγές στο ρυθμιστικό πλαίσιο που επηρεάζει τις επενδύσεις της εταιρίας». Παραδειγματικά είπε ότι «η πιο απλή είναι να ζητάς αποζημιώσεις για το δημόσιο χρέος μιας χώρας» εφόσον αυτό καταστεί επιζήμιο για τα εταιρικά συμφέροντα φτάνει όμως στο σημείο να ζητήσει αποζημίωση μια εταιρεία εφόσον αλλάξουν οι περιβαλλοντικοί ή οι κοινωνικοί κανόνες! Όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας, αυτή η συζήτηση με αυτό το αντικείμενο, «γίνεται υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας. Χωρίς δυνατότητα πρόσβασης ακόμη και ευρωπαϊκών θεσμών»! Μάλιστα αξίζει να σημειώσουμε ότι η όλη διαπραγμάτευση ξεκίνησε το 2013 και σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο υπουργός, έχουν πραγματοποιηθεί έως τώρα 9 γύροι.
Παράλληλα, ο Γιωργος Σταθάκης, περιέγραψε το περιβάλλον της διαπραγμάτευσης ως έναν πεδίο που «κάθε χώρα πιέζει για την ενσωμάτωση των δικών της συμφερόντων» ενώ έχουν κατατεθεί σειρά εθνικών ενστάσεων. Επί παραδείγματι ανέφερε ότι η Γερμανική πλευρά πιέζει για «απελευθέρωση των δημόσιων προμηθειών» ενώ οι κατατεθειμένες ενστάσεις της ελληνικής πλευράς αφορούν τις ονομασίες προέλευσης προϊόντων. Όσον αφορά τις προτεραιότητες της κυβέρνησης αναφέρθηκε στην κατοχύρωση «του αυτονόητου δικαιώματος κάθε κράτους να ρυθμίζει όποιον τρόπο επιθυμεί» τα κανονιστικά του πλαίσια «χωρίς να εγείρονται ενστάσεις από ιδιώτες για αποζημιώσεις» και το όποιο σχετικό δικαίωμα να περιοριστεί «μόνο στην περίπτωση καταχρηστική συμπεριφοράς ενός κράτους». Αυτό όμως την ίδια στιγμή που – όπως επισήμανε ο υπουργός- υφίσταται ζήτημα σχετικά με το ποιος θα αποφασίζει όταν υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων σημειώνοντας ότι «γίνεται προσπάθεια να παρακαμφθούν τα εθνικά δικαστήρια». Τέλος ο Γ.Σταθάκης σημείωσε ότι πρόκειται για μεικτή συμφωνία, που πρέπει να επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια.

Ιδιαίτερα ανήσυχος εμφανίστηκε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Γ.Τσιρώνης αναφέροντας ότι «αν βγούμε στον δρόμο και ρωτήσουμε δεν θα ξέρει κανείς τι είναι αυτή η συμφωνία» υποστηρίζοντας ότι αν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση «θα δημιουργήσει τετελεσμένα». Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά πως με βάση όσα προγραμματίζονται είναι πιθανό για θέματα περιβάλλοντος μια επιχείρηση ή μια εταιρία να ρυθμίζει αυτή τους κανόνες! Για τα μεταλλαγμένα προϊόντα επισήμανε ότι ενώ γίνεται προσπάθεια να υπάρξει ανάχωμα, με την συμφωνία θα είναι δυνατόν τα προϊόντα αυτά να «ξεπεράσουν τους φραγμούς ποιότητας» που ισχύουν με βάση τους κανόνες της Ε.Ε και να καταλάβουν μεγάλο μέρος της αγοράς αφού θα είναι φθηνότερα από τα ελληνικά προϊόντα.
Για «πλήρη καθολική ποδηγέτηση κρατών» έκανε λόγο στην τοποθέτηση του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Κοδέλας, σημειώνοντας πως «θα γκρεμιστούν τα βασικά εργασιακά δικαιώματα». Ο κυβερνητικός βουλευτής Θ.Πετράκος εκτίμησε ότι οι διαπραγματεύσεις «βρίσκονται στην τελική ευθεία» μιλώντας για «ρυθμίσεις προς όφελος των πολυεθνικών και τους ιδιωτικού κεφαλαίου» προσθέτοντας πως «επιχειρείται άλωση κάθε προστατευτικού κανόνα». Μάλιστα σημείωσε ότι «η συμφωνία επιχειρείται να μην περάσει ούτε από τα εθνικά κοινοβούλια, ούτε το ευρωκοινοβούλιο» διερωτώμενος: «Αν είναι καλή η συμφωνία, γιατί δεν δίνεται στην δημοσιότητα;». Επίσης ο βουλευτής Κ.Λαπαβίτσας τόνισε ότι είναι μύθος ο ισχυρισμός ότι υφίσταται δασμολογικό πρόβλημα που εμποδίζει το εμπόριο σημειώνοντας πως η συμφωνία αυτή θα έχει αρνητικά αποτελέσματα στο ΑΕΠ και την απασχόληση ενώ «είναι απολύτως χωρίς κανένα πλεονέκτημα για την Ελλάδα».

Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, ο βουλευτής Γιάννης Τραγάκης, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, πέτυχε να «χαρακτηριστεί ως μεικτή» η συμφωνία ώστε να επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια λέγοντας πως θα αυξήσει τον όγκο των εμπορικών συναλλαγών ενισχύοντας την ευρωπαϊκή οικονομία με 575 δις ευρώ ετησίως. Παρόλα αυτά επισήμανε ότι «τα αποτελέσματα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν θετικά», εστιάζοντας ιδιαίτερα στο θέμα της προστασίας των προϊόντων με ονομασία προέλευσης. «Δεν θα πρέπει να απορρίψουνε τη συμφωνία εκ των προτέρων αλλά να στηρίξουμε τις θέσεις μας και τα ελληνικά συμφέροντα στις διαπραγματεύσεις και να αξιολογήσουμε το τελικό αποτέλεσμα συνολικά πριν εισηγηθούμε την έγκριση ή απόρριψή της» είπε ο εκπρόσωπος του Ποταμιού Σπ.Δανέλλη. Υπέρ μίας «συμμαχίας με χώρες του Νότου» ως να υπάρξει παρέμβαση στις διαπραγματεύσεις τάχθηκε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Οδ.Κωνσταντινόπουλος.
«Οικονομικό ΝΑΤΟ» χαρακτήρισε την συμφωνία ο Νίκος Καραθανασόπουλος εκ μέρους του ΚΚΕ, λέγοντας πως «η διαδικασία αυτή εντάσσεται στο παιχνίδι της διαπάλης και της όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα σε ΗΠΑ, Κίνα, BRICS, για το πού θα προσανατολιστεί η ροή των επενδύσεων και του εμπορίου» προσθέτοντας ότι «θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την εργατική τάξη που θα δει μεγαλύτερη απαξίωση της εργατικής της δύναμης και κατάργηση των εναπομεινάντων δικαιωμάτων της σε Ασφαλιστικό, συλλογικές συμβάσεις κλπ».

 

 

Alexandra Stravoravdi · Εργάζεται στην εταιρεία Visual artist/art teacher

Να τα μαζεψουμε και να φυγουμε.

Cosmos Change · Κορυφαίος σχολιαστής · Freelancer στην εταιρεία Commercial Diving

Αυτά που γίνονται πίσω από τις φιοριτούρες και τις καταιδρωμένες, ψυχοπαθολογικές και καλά διαπραγμετεύσεις. Θα γεννηθούν γενιές που θα σας πάρουν το κεφάλι πούστηδες, γιατί πολύ απλά δε θα έχουν να χάσουν τίποτα. Οι λάθος οικοκυραίοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι σας κρατάνε στη θέση σας ακόμα

Stavros Giangozoglou · Κορυφαίος σχολιαστής · 4ο λυκειο θεσσαλονικης

...Από την μία επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό για ένα υπερεθνικό καθεστώς όπου η διατήρηση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις των πολυεθνικών θα είναι η …υπέρτατη υποχρέωση κάθε εθνικού κράτους, από την άλλη όμως αποτίμησε την όλη διαδικασία ως πεδίο παρέμβασης προκειμένου να επιτευχθούν αλλαγές. Γι αυτό το λόγο επισήμανε ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα με «ισχυρές επιφυλάξεις» ενώ εκτίμησε ότι η διαπραγμάτευση παρουσιάζει καθυστερήσεις...
Εγω θαλεγα στον υπουργο να ενημερωσει οχι μονο αρμοδιες επιτροπες της βουλης και την ολομελεια αλλα να κατεβει και να πει στον κοσμο τι θα κανει η κυβερνηση για τις (συμφωνα με την επερχομενη συμφωνια) τρελες απαιτησεις προστασιας ιδιωτικων επενδυσεων σε βαρος των λαων/κρατων, την ολικη εξαφανιση εργατικου δικαιου που ψηνεται στο πλαισιο της συμφωνιας καθως και τις δομες επιλυσης διαφορων που συζητιουνται. Τι θα λεγατε για παραδειγμα αν σας πηγαιναν σε δικαστηριο οπου σχεδον ολοι οι δικαστες ηταν εξαρτημενοι απο τον αντιπαλο σας και δεν θα υπηρχε το δικαιωμα αιτησης εξαιρεσης κανενος η αμφισβητησης αντικειμενικοτητας;
Ομορφος κοσμος αγγελικα πλασμενος οπως ελεγε κι ο ποιητης!
Απαντησεις υπουργε, το ...ισχυρες επιφυλαξεις δεν ειναι τιποτα!

Σιγά σιγά και αθόρυβα στήνεται ο ιστός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπου οι εθνικές κυβερνήσεις δεν θα έχουν καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα και θα λειτουργούν σαν μαριονέτες στο ασφυκτικό νομικό (θεσμικό) πλαίσιο υπερεθνικών, παγκόσμιων κανόνων, οι οποίοι θα θεσπίζονται από τις κυβερνήσεις των υπερδυνάμεων. Κυβερνήσεις, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και των υπερεθνικών «κεφαλαίων.
Και το ‘λεγα, ο φουκαράς, πριν 20 σχεδόν χρόνια…
Θυμάσαι Αλέκα;
(Ναι, η γνωστή Αλέκα, που πιθανότατα δεν θα διαβάσει αυτό το σχόλιο και που, κι αν το διαβάσει, δεν θα θυμηθεί τι της είπε ένας εργαζόμενος σε μια επίσκεψή της σε εργοστάσιο στο Λαύριο το 1998 …)


http://www.thepressproject.gr/article/77533/TTIP-Stin-Bouli-to-Suntagma-ton-Poluethnikon

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στην 84η Γ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας


Εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στην 84η Γ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Καρδίτσας «Ν. Πλαστήρας»

 
2015
2013
ΨΗΦΙΣΑΝ
ΛΕΥΚΑ
ΑΚΥΡΑ
ΨΗΦΙΣΑΝ
ΛΕΥΚΑ
ΑΚΥΡΑ
625
41
13
652
32
   9
 
Παρατάξεις
ΨΗΦΟΙ
ΠΟΣΟΣΤΟ
ΕΔΡΕΣ
ΨΗΦΟΙ
ΠΟΣΟΣΤΟ
ΕΔΡΕΣ
Ενωτική Δράση
254
44,48%
3
210
34,37%
3
ΔΑΚΕ
178
31,17%
2
191
29,13%
2
Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΜΕ)
76
13,31%
1
73
11,95%
-
ΔΗΣΥ
63
11,03%
-
137
22,42%
2

 

 

 

 

 

 

 

Εκλέγονται:

 Από την Ενωτική Δράση, Γκαραγκάνης Αναστάσιος  (178), Τσιτσιμπής Γιώργος (127), Παπασακελλαρίου Ηλίας(94)

Από τη ΔΑΚΕ, Θεολόγης Στέφανος ( ), Σφήκα Αγγελική ( )

Από την Αγωνιστική Συσπείρωση(ΠΑΜΕ), Μπόρλας Ηλίας ( )

 

 

Οι διαπραγματεύσεις Αθήνας (Μηλίων) με Βερολίνο (Αθηναίων)

Οι διαπραγματεύσεις Αθήνας (Μηλίων) με Βερολίνο (Αθηναίων)



«Αθηναίοι: Κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει όπου ίση υπάρχει δύναμη για την επιβολή του, όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του.»
Θουκυδίδης
Του Χάρη Ναξάκη
Ο Θουκυδίδης στην Ξυγγραφή, βιβλίο 5ο, αφηγείται τις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν το 416 πΧ μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, όταν οι πρώτοι, υπό την απειλή των όπλων (βλέπε Grexit), ζήτησαν από τους δεύτερους, που είχαν μείνει ουδέτεροι στον Πελοποννησιακό πόλεμο, να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία (βλέπε νέο μνημόνιο). Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι διαπραγματευτές της Αθηναϊκής Συμμαχίας, Κλεομήδης και Τεισίας (βλέπε σήμερα θεσμοί) καθιστούν στους Μήλιους απολύτως σαφές ότι η συζήτηση που κάνουν δεν μπορεί να στηριχθεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρού, την άνευ όρων δηλαδή ένταξή τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι αντιστοιχίες με τη σημερινή διαπραγμάτευση είναι σαφείς: ανταλλάξτε την παραμονή στο ευρώ με νέο μνημόνιο και διαρκή λιτότητα. Η επίκληση του δικαίου από τους Μήλιους ή η αντίστοιχη σήμερα αναφορά από την κυβέρνηση στο δίκαιο ως μέρος του διαφωτιστικού προτάγματος ή η αναφορά στην ισότητα μεταξύ εταίρων,στον ορθό λόγο ή στο «κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι», ήταν και είναι ένα αφελές διαπραγματευτικό χαρτί. Διότι όπως τονίζει ο Π. Κονδύλης η επίκληση της δικαιοσύνης, η πίστη στην υπερίσχυση των ηθικών κανόνων, γεννά φρούδες ελπίδες διότι παραβλέπει ότι ένα από τα αληθινά πρόσωπα της ανθρώπινης φύσης, που φέρνει στην επιφάνεια ο πόλεμος (βλέπε σήμερα η οικονομική κρίση), είναι οι παλιοί δαίμονες της ύβρεως και της βούλησης για ισχύ, που ο πολιτισμός καλύπτει με ένα λεπτό υμένα. Οι δαίμονες της θέλησης για δύναμη και εξουσία έχουν εγκαθιδρύσει εξαρχής το βασίλειό τους (Γ. Σταματόπουλος).
Οι Μήλιοι στη συνέχεια απαντούν στους Αθηναίους ότι είναι καθήκον μας να αντισταθούμε γιατί τέτοια εντολή μας έδωσε ο λαός για να μείνουμε ελεύθεροι, δες το επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης για τις κόκκινες γραμμές της νωπής λαϊκής εντολής, και οι Αθηναίοι ανταπαντούν: δε χρειάζεται να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, οπότε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανωτέρους σας… θέλουμε και χωρίς κόπο να σας εξουσιάζουμε και για το συμφέρον και των δύο να σωθείτε. Απορημένοι οι Μήλιοι ρωτούν: και πως μπορεί να συμβεί να είναι ίδιον συμφέρον σε εμάς να γίνουμε δούλοι, όπως και σε εσάς να γίνετε κύριοι μας; Για να τους απαντήσουν οι Αθηναίοι, «επειδή εσείς θα έχετε τη δυνατότητα να υποταχθείτε πριν πάθετε τις πιο μεγάλες συμφορές (βλέπε Grexit), κι εμείς, αν δε σας καταστρέψουμε, θα έχουμε κέρδος (δες αποπληρωμή του χρέους). Η φιλία σας λένε με πολιτικό κυνισμό οι Αθηναίοι είναι επιζήμια για μας διότι οι υπήκοοί σας θα έβλεπαν στη φιλία ένα σημάδι αδυναμία μας. Προτιμούμε το μίσος σας γιατί είναι απόδειξη της δύναμής μας πάνω στους συμμάχους και τους υποτελείς μας. Να γιατί ο έντιμος συμβιβασμός που επιδιώκει σήμερα η κυβέρνηση, μέσω της επίκλησης του επιχειρήματος του κινδύνου αποσταθεροποίησης της Ευρώπης από ένα Grexit τους ενδιαφέρει λιγότερο από την αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας τους. Ο έντιμος συμβιβασμός δεν γίνεται δεκτός γιατί αμφισβητεί τον ηγεμόνα, εκλαμβάνεται ως αδυναμία του, ενθαρρύνοντας και άλλους να γίνουν στασιαστές.
Οι Μήλιοι ρίχνουν στην διαπραγμάτευση το τελευταίο τους χαρτί, την απειλή γενίκευσης του πολέμου γιατί οι φίλοι τους οι Σπαρτιάτες θα προστρέξουν σε βοήθεια, για να πάρουν ως απάντηση από τους Αθηναίους: το συμφέρον σας βρίσκεται στην ασφάλεια, ενώ το δίκαιο και το έντιμο κατορθώνεται με κινδύνους τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι τις περισσότερες φορές ελάχιστα αποτολμούν… γιατί να στείλουν στρατό σε ένα νησί την ώρα που εμείς είμαστε θαλασσοκράτορες; Οι Σπαρτιάτες βέβαια δε βοήθησαν, όπως και η συγκρότηση της συμμαχίας των χωρών του Νότου ενάντια στα μνημόνια ή η αντίσταση των ευρωπαϊκών λαών ήταν ένα απατηλό όνειρο. Η καταστροφή της Μήλου, παρατηρεί ο Κ. Παπαϊωάννου «δείχνει σε ποιο βαθμό μηδενισμού είχε φτάσει η δίψα των Αθηναίων για την απόκτηση ισχύος». Στα ανθρώπινα όμως την ύβρη την διαδέχεται η νέμεσις, η τιμωρία της αλαζονείας. Η αλαζονική υπερεκτίμηση της δύναμής τους οδήγησε τους Αθηναίους στην ήττα κατά τη Σικελική εκστρατεία και στην οριστική διάλυση της ηγεμονίας τους. Αργά η γρήγορα η νέμεσις είτε λόγω αντίστασης των λαών είτε λόγω του ανταγωνισμού από άλλους επίδοξους υβριστές θα πέσει βαριά πάνω και στη Γερμανική αλαζονεία.
Ίσως λοιπόν στην παρούσα κατάσταση πρέπει να αναληφθεί το ρίσκο της ρήξης, η ελπιδοφόρα προοπτική της αντίστασης και της συνακόλουθης νέμεσης για τις αλαζονικές ευρωπαϊκές ελίτ ή να γίνει αποδεκτός ο δυσμενής συσχετισμός δυνάμεων για το κίνημα και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Αυτό σημαίνει άρνηση του λεγόμενου τίμιου συμβιβασμού (τρίτο μνημόνιο), αποχώρηση της Αριστεράς από την εξουσία και προετοιμασία της για τις επόμενες μάχες. Η εξουσία άλλωστε δεν είναι αυτοσκοπός.
Χάρης Ναξάκης, καθηγητής οικονομικών στο Τ.Ε.Ι Ηπείρου, συγγραφέας
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr

Αλεξέι Μοζγκοβόι παρών!…


Αλεξέι Μοζγκοβόι παρών!…

 



Σήμερα είναι μια τραγική μέρα για το λαό του Ντονμπάς, της Ουκρανίας, αλλά και για κάθε άνθρωπο που συνειδητά τάσσεται ενάντια στην αστική αντεπανάσταση – που στην Ουκρανία παίρνει την πιο βρωμερή και αντιδραστική της μορφή, αυτή του φασισμού. Ο διοικητής της Ταξιαρχίας Φάντασμα, Αλεξάντρ Μπορίσοβιτς Μοζγκοβόι, μαζί με τη συνοδεία του δολοφονήθηκε πριν από μερικές ώρες σε ενέδρα έξω από το χωριό Μιχαήλοβκα.

Ας μετατραπεί η βαθιά θλίψη που νιώθουμε στο άκουσμα του χαμού του Καπετάνιου σε συνειδητή απόφαση να προσπαθήσουμε ακόμα πιο σκληρά για να δυναμώσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη στο δίκαιο αγώνα του λαού του Ντονμπάς και ειδικά στις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις που δρουν εκεί. Οι ευθύνες μας είναι από σήμερα μεγαλύτερες.

Θα επανέλθουμε με την ανακοίνωση των αριστερών δυνάμεων του Λουγκάνσκ όταν αυτή εκδοθεί. Προς το παρόν παραθέτουμε το σχόλιο του συντρόφου Δημήτρη Πατέλη, μέλους του Καραβανιού, που γνώρισε το διοικητή Μοζγκοβόι από κοντά και συνομίλησε πρόσφατα μαζί του.

«Δολοφονήθηκε στα 40 του χρόνια ο θρυλικός καπετάνιος των ανταρτών του εξεγερμένου Ντονμπάς, διοικητής της μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας «Πρίζρακ», Αλεξάντρ Μπορίσοβιτς Μοζγκοβόι. Ήταν η δεύτερη -αυτή τη φορά επιτυχής- απόπειρα εναντίον του. Αδιαμφισβήτητα ηγετική μορφή της ένοπλης εξέγερσης, ατρόμητος μαχητής, ασυμβίβαστος με τον επιφανειακό «αντιφασισμό», τη «συνέχεια των θεσμών», την εναλλαγή εξουσίας με επικεφαλής άλλους «ολιγάρχες» (υπάκουους στο Κρεμλίνο από τα κατάλοιπα των τοπικών διεφθαρμένων μηχανισμών του «κόμματος των περιφερειών» του Γιανουκόβιτς), συνεπής μέχρι τέλους στην ανάγκη Ενιαίας Νοβορωσίας (και όχι τοπικιστικών «πριγκιπάτων» του «διαίρει και βασίλευε»), στον αγώνα για την εγκαθίδρυση πραγματικής λαϊκής εξουσίας και για τη μεταβίβαση των μέσων παραγωγής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών στον εργαζόμενο λαό. Αγκάλιασε τη διεξαγωγή του απαγορευμένου από την κυβέρνηση του Λουγκάνσκ Διεθνούς Αντιφασιστικού Φόρουμ, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς. Η ταξιαρχία «Πρίζρακ» ανέλαβε την φιλοξενία και την περιφρούρηση της πολυμελούς διεθνούς αποστολής στο Αλτσέφσκ.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, αντιλαμβάνονται ότι σε τέτοιες μορφές συμπυκνώνεται το βάθος μιας αυθεντικής λαϊκής εξέγερσης. Της πρώτης αντιφασιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και αντιολιγαρχικής εξέγερσης του 21ου αιώνα. Κάποιοι θέλουν να τελειώνουν με παρόμοιες «ανυπάκουες παραφωνίες» στους άθλιους σχεδιασμούς τους. Κάποιοι τρέφουν αυταπάτες: νομίζουν ότι σκοτώνοντας επαναστάτες θα σταματήσουν τη
νομοτελή ιστορική προοπτική της επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας. Πλανώνται πλάνην οικτρά.

Το παράδειγμά του φωτίζει το δρόμο του αγώνα, των νικηφόρων επαναστάσεων του 21ου αιώνα. Σύντροφε Αλεξέι ζεις. Εσύ μας οδηγείς!

Υ.Γ. Από την Κομμουνιστική Ομάδα αναφέρουν ότι δεν είδαν το πτώμα. Είναι σε επιφυλακή. Διαδίδεται ότι γίνονται κινήσεις για αφοπλισμό της ταξιαρχίας Πρίζρακ.»

https://bluebig.wordpress.com/2015/05/26/%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%B6%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD/

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Ο κοινοτισμός ως πηγή έμπνευσης μιας νέας οικονομίας



 

Η κρίση μάς ώθησε στην αναζήτηση νέων ιδεών και νέων τρόπων ζωής από τους παλαιότερους που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Πολλά από τα παραδείγματα που αναζητούμε είναι δίπλα μας κι ας μην το γνωρίζουμε.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών του Φιλήμονα Καραμήτσου

Ο καθηγητής Κοινωνικής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Βασίλης Νιτσιάκος, με πολύχρονο και αναγνωρισμένο διεθνώς έργο, αναδεικνύει το παράδειγμα μιας μικρής ορεινής κοινότητας της Κόνιτσας, στα Μαστοροχώρια, της σημερινής Πηγής, και παλιά Πεκλάρι, στο βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις γιαννιώτικες εκδόσεις Ισνάφι, «Πεκλάρι-Κοινωνική οικονομία μικρής κλίμακας».
Μία κοινότητα που ως τις μέρες μας σχεδόν, τη δεκαετία του ’70, ήταν αυτάρκης, σε μία διαρκή σχέση με το περιβάλλον γύρω της, παράγοντας μια οικονομία βιωματικής αειφορίας και ένα σύστημα κοινοτικού εξισωτισμού, που δεν αποτελούσαν μια εξαίρεση, αλλά μια κοινή συνθήκη για εκατοντάδες χωριά της πατρίδας μας που επιβίωσαν επί αιώνες.

  • Μελετήσατε μια κοινότητα που ιστορικά κατάφερνε να αυτοδιαχειρίζεται το φυσικό περιβάλλον και τον τόπο της τροφοδοτώντας όλες τις ανάγκες της. Προσφέρει -δε- κι ένα μοντέλο δημοκρατίας θα λέγαμε, έναν κοινωνικό εξισωτισμό, όπως τον προσδιορίζετε.
Το Πεκλάρι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μια περίπτωση μελέτης. Αυτό που περιγράφω και προσπαθώ να ερμηνεύσω ισχύει λίγο-πολύ για όλες τις κοινότητες που εντοπίζονται στη «ζώνη της δρυός» και ιστορικά στηρίχτηκαν για την επιβίωση και αναπαραγωγή τους σε έναν συνδυασμό γεωργίας και κτηνοτροφίας, που συμπληρώνονταν και από άλλες δραστηριότητες, όπως η υλοτομία, η τροφοσυλλογή και από ένα σημείο μετά και η τεχνική εξειδίκευση.
Σε αυτή λοιπόν την κατηγορία των κοινοτήτων, που λειτούργησαν σε μια μεγάλη χρονική διάρκεια σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πολιτικής οικονομίας με σχετική αυτονομία, αυτάρκεια και αυτοδιοίκηση, οι άνθρωποι, με βάση τις εστιακές ομάδες και την οικιακή οικονομία, οικειοποιούνταν τους συλλογικούς φυσικούς πόρους με ένα σύστημα βιωματικής αειφορίας και κοινωνικού εξισωτισμού. Αυτό το σύστημα εξασφάλιζε, από τη μια την αναπαραγωγή των φυσικών πόρων και από την άλλη την εξισορρόπηση ανάμεσα στις επιμέρους ανάγκες των εστιακών ομάδων και τη συνολική επιβίωση της κοινότητας.
Κάτι τέτοιο ήταν εφικτό όχι μόνο χάρη στη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου χαρακτήρα των φυσικών πόρων και την αίσθηση της συλλογικότητας αλλά και χάρη στο γεγονός ότι ο τρόπος παραγωγής χαρακτηριζόταν από τις αξίες χρήσεις και οι ίδιοι οι φυσικοί πόροι (γη, δάση, νερά κ.λπ.) δεν γίνονται αντιληπτοί σαν ατομικές ιδιοκτησίες αλλά ως κοινά κτήματα, τα οποία χρησιμοποιούσε η κάθε εστιακή ομάδα με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της.
Σήμερα, βέβαια, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό σε μια σύγχρονη οικονομία καπιταλιστικού τύπου, ωστόσο το μοντέλο διαχείρισης (βιωματική αειφορία) και το ήθος της συλλογικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης μπορούν να αποτελέσουν μέρος του αξιακού κώδικα μιας εναλλακτικής ηθικής οικονομίας έστω και σε μικρές κλίμακες.

  • Η κοινότητα αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως μία ενότητα από το χωράφι μέχρι το δάσος και βρίσκεται σε μια μόνιμη σχέση ανταλλαγής και διαχείρισης. Σε αντίθεση σήμερα εμείς, ως οργανωμένη κοινωνία, προσπαθούμε να «προστατεύσουμε» τη φύση, να κρατήσουμε ανέπαφο το δάσος ή τον παραδοσιακό οικισμό. Και δεν το καταφέρνουμε και πάντα.
Το περιβάλλον σε αυτή την περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται σαν ένα σύνολο πόρων προς εκμετάλλευση, αλλά ως ένα σύνολο στοιχείων που συγκροτούν το ίδιο το οικοσύστημα της κοινότητας, όπου δεν υπάρχει η νεωτερική διάκριση «φύσης»-«πολιτισμού» (δεν υπάρχουν καν αυτές οι έννοιες), αλλά ένα ενιαίο σύνολο, μια ενότητα συνυφασμένη με τη μοίρα της κοινότητας (και γι’ αυτό τρόπον τινά καθαγιασμένη), η οποία αντιμετωπίζεται με βάση την ανάγκη της αναπαραγωγής και της ίδιας της κοινότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο υπερτερεί η ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, όχι με τη σύγχρονη αστική και αστεακή έννοια του όρου, αλλά με την έννοια της λελογισμένης χρήσης με σκοπό τη μη εξάντληση των «πόρων», από τους οποίους εξαρτάται η επιβίωση της κοινότητας. Γι’ αυτό και μιλάμε για «βιωματική αειφορία».
Αυτή η αντίληψη είναι πολύ διαφορετική από τις τρέχουσες αντιλήψεις περί προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Και βέβαια αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει το γεγονός ότι η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον διαμεσολαβείται από την κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια, ο κοινοτισμός θα μπορούσε να αποτελέσει αν όχι ένα πρότυπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης σήμερα, τουλάχιστον ένα παράδειγμα έμπνευσης μιας εναλλακτικής πολιτικής οικονομίας…

  • Η έννοια του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης σήμερα, είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά, περιλαμβάνει κυρίως τον ενιαίο, εθνικό σχεδιασμό, χωρίς διαφοροποιήσεις. Κι από πίσω ακολουθεί το λεγόμενο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο ανάπτυξης με ενιαίους οικονομικούς δείκτες κοινούς για όλες τις χώρες. Υπάρχει χώρος για την ανάπτυξη σε μικρούς τόπους; Ακούμε και πολλά για «επιστροφή στη φύση» τώρα με την κρίση ειδικά για τους νέους, αλλά στην πράξη ελάχιστοι «γυρίζουν πίσω».
Νομίζω ότι η περιβόητη «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας δεν μπορεί να γίνει ούτε με ευχολόγια ούτε με αντιγραφή προτύπων ξένων προς την ιστορία αυτού του τόπου. Πρέπει να στηριχτεί σε βιωμένα και δοκιμασμένα μοντέλα κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που αναδεικνύουν και την πολιτισμική ταυτότητα του τόπου, αλλά και προωθούν μαζί με την αειφορία και την κοινωνική αλληλεγγύη και το κοινοτικό ήθος. Μα, μπορεί να γίνουν αυτά τα πράγματα στο πλαίσιο του καπιταλισμού;, θα μπορούσε δικαίως να αναρωτηθεί κανείς.
Νομίζω οι αρχές του κοινοτισμού μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα και σε ένα τέτοιο σύστημα, στο μέτρο που θα υπάρξει η ανάλογη πολιτική βούληση, αρκεί να υπάρξει το περιθώριο για την αυτοδιαχείριση μικρών συνεταιριστικού τύπου μονάδων κοινωνικής και ηθικής οικονομίας. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι αυτόνομες κοινότητές μας ήκμασαν στο πλαίσιο ενός φεουδαλικού τρόπου παραγωγής… Το ζήτημα είναι εάν θέλουμε να φύγουμε από το δόγμα της ελεύθερης αγοράς και του άκρατου ανταγωνισμού και ατομικισμού που αυτή παράγει και να δούμε την οικονομία με όρους κοινωνικούς και πολιτισμικούς, δηλαδή να την επαναφέρουμε σε δρόμους ανθρώπινους.
Οσο για την «επιστροφή στη φύση και στις ρίζες», πρέπει να απαλλαγούμε τόσο από τον φολκλορισμό που εξωτικοποιεί το παρελθόν και τους πολιτισμούς του όσο και από τη φυσιολατρία και την «οικολογία του γλυκού νερού», που παράγει και αναπαράγει μια στρεβλή αντίληψη για το φυσικό περιβάλλον, που δεν έχει καμία σχέση με τα ζητούμενα μιας επιστημονικά προσανατολισμένης πολιτικής οικολογίας.
Οι ρητορικές περί απόλυτης προστασίας, που στηρίζονται σε μια ανιστόρητη άποψη περί «παρθένας φύσης», πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε μια ιστορικοποιημένη αντίληψη για το φυσικό περιβάλλον, δηλαδή σε μια διαλεκτική προσέγγιση, η οποία από μόνη της θα προαγάγει μιαν υπέρβαση της διχοτομίας «φύσης/πολιτισμός» και την κατίσχυση του αφηγήματος της ενότητας, ενός αφηγήματος που θα μας βοηθήσει να οικοδομήσουμε και μια μη εργαλειακή, μη εκμεταλλευτική σχέση με το φυσικό περιβάλλον, αλλά και με αυτό που αποκαλούμε «παράδοση».