Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Οι ‘’Πρυτάνεις με τσαγανό’’ και ο σκοταδισμός του μηδενός


Οι ‘’Πρυτάνεις με τσαγανό’’ και ο σκοταδισμός του μηδενός

Παναγιώτης Μαυροειδής aristeroblog

   

Άστραψε και βρόντηξε η ‘’σοβαρή’’ εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με κύριο πρωτοσέλιδο άρθρο της στις 21/10. Λιτό και ανατριχιαστικά σαφές:

‘’Τα ελληνικά πανεπιστήμια ανήκουν στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι τα έχουν πληρώσει ακριβά. Οι πρυτανικές αρχές τα διαχειρίζονται για λογαριασμό τους, με την υποχρέωση να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον. Οι συμμορίες και τα γκρουπούσκουλα, που έκαναν ό,τι ήθελαν λόγω της συναλλαγής τους με κόμματα και φαύλους πανεπιστημιακούς, δεν έχουν θέση στον χώρο του πανεπιστημίου. Επιτέλους, έχουμε πρυτάνεις με τσαγανό και απόλυτο σεβασμό στον θεσμό που εκπροσωπούν και τον νόμο. Μακάρι να είχαμε και πολιτικούς με το ίδιο σθένος’’. (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Ο τσαγανός, κυριολεκτικά, είναι ένα μικρό καβουράκι χρώματος γκριζοπράσινου (κοίτα να δείς…) που συνήθως ζει στις πέτρες στα ρηχά.

Τα λεξικά αναφέρουν για την ετυμολογία της λέξης πως προέρχεται από την τούρκικη λέξη caganoz  ή ίσως από την περσική λέξη changar, που αμφότερες σημαίνουν κάβουρας.

Κάπου μάλιστα επεξηγείται:

‘’τσαγανός < τουρκ. καβούρι: εδώδιμο θαλάσσιο μαλακόστρακο με πεπλατυσμένο κεφαλοθώρακα, δέκα πόδια και δαγκάνες, που περπατά λοξά’’

Προφανώς κατά την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αυτά τα γνωρίσματα ταιριάζουν στον κ. Θεόδωρο Φορτσάκη, πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Επειδή όμως αυτά τα δύσκολα είναι δουλειά του Νίκου Σαραντάκου, θα επιχειρήσουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα για αυτή τη λαμπρή αξία του Πρύτανη του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας, από άλλα πράγματα.

Λίγο ως πολύ είναι γνωστό ότι τις δύο τελευταίες βδομάδες, κεντρικά κτίρια του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), ζώστηκαν για τα καλά. Αφενός με πάνοπλους αστυνομικούς και αφετέρου από άνδρες ιδιωτικής εταιρείας security που απαγόρευαν την είσοδο ή έκαναν face control -εν είδει σκυλάδικου της Εθνικής Οδού – στους φοιτητές και τους εργαζόμενους του ιδρύματος.

Κατά τον θλιβερό Δημήτρη Τσιόδρα του ΣΚΑΙ, που ως φαίνεται ζήλεψε τη συστημική στράτευση του Πρετεντέρη, όλα αυτά δεν αποτελούν  κατάλυση δημοκρατίας, αλλά μια φυσιολογική απόφαση για να σταματήσει το ‘’μπάτε σκύλοι αλέστε’’.

Το πανεπιστήμιο λοιπόν θα το σώσει ο Πρύτανης και όλοι οι ένστολοι της Αθήνας, δημόσιοι και ιδιωτικοί, από αυτούς που αποτελούν την ψυχή του.

Ας πιάσουμε την ιστορία λίγο πιο πριν.

Έπεσε στην αντίληψή μας το απόσπασμα Πρακτικών της Πανεπιστημιακής Συγκλήτου, της συνεδρίας της 17/6/2014, σε ότι αφορά τη φύλαξη κτιρίων του ΕΚΠΑ.

Σε αυτή την απόφαση της Συγκλήτου περιλαμβάνεται ολόκληρο το πρακτικό αξιολόγησης των οικονομικών προσφορών και της ανάλυσής τους στο πλαίσιο της διαδικασίας Διαπραγμάτευσης για τη φύλαξη των κτηρίων του Ε.Κ.Π.Α.

Πρόεδρος της Επιτροπής για τη διενέργεια Διαπραγμάτευσης, ήταν ο κ. Θ. Φορτσάκης φυσικά.

Διαγωνίστηκαν τρεις εταιρείες για την φύλαξη του ΕΚΠΑ, καταθέτοντας σχεδόν ίδιες οικονομικές προσφορές.

Ας διαβάσουμε λοιπόν:

Η Σύγκλητος αποφασίζει

«… 1. Την απόρριψη των οικονομικών προσφορών των εταιρειών «MONDIALPOL SECURITY A.E.» και «MEGA SPRINT GUARD A.E.» ως απαράδεκτες γιατί είναι χαμηλότερες του ελάχιστου νόμιμου εργατικού κόστους σύμφωνα και με το άρθρο 12, παράγραφο 16 και το άρθρο 16, παράγραφος 12, του Κεφαλαίου Α της πρόσκλησης σε διαπραγμάτευση»

  1. την ανάδειξη της εταιρείας «ISS SECURITY A.E.» ως υποψηφίας αναδόχου – με μοναδική άνω του ελαχίστου νόμιμου εργοδοτικού κόστους οικονομική προσφορά».

Τελικά η Σύγκλητος στηριζόμενη στην πρόταση της υπό τον κ. Φορτσάκη επιτροπής, ‘’δίνει τη δουλειά’’ στην «ISS SECURITY A.E.», με αμοιβή 3,4 εκατομμύρια για δύο χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι το Πανεπιστήμιο θα πληρώνει σχεδόν 5.000 ευρώ τη μέρα για να φυλάγεται από τον εαυτό του. Χώρια οι μισθοί και τα χημικά των αστυνομικών, των ΜΑΤ και των άλλων μονάδων…

Δε θα ασχοληθούμε εδώ με αυτό το σκάνδαλο.

Θα σκαλίσουμε λίγο παραπάνω τα δύο σημεία της απόφασης, για να ανακαλύψουμε το ’’τσαγανό’’ του κ. Φορτσάκη και των ομοίων του.

Ωραία δεν ακούγεται ότι το Πανεπιστήμιο, απέρριψε ως απαράδεκτες κάποιες προσφορές επειδή ήταν ‘’χαμηλότερες του ελάχιστου νόμιμου εργατικού κόστους’’;

Διευκρινίζει η Επιτροπή ότι:

‘’το ελάχιστο νόμιμο ωριαίο κόστος υπολογίστηκε με βασικό μηνιαίο μισθό 510,95€ όπως ορίζεται από την εργατική νομοθεσία για την κατηγορία άγαμου φύλακα κάτω των 25 χρονών με 0 έως 3 χρόνια προϋπηρεσία’’.

Η αφετηρία λοιπόν του λογικού, του νόμιμου και ηθικού για τη Σύγκλητο του ΕΚΠΑ, είναι αυτή η αθλιότητα που δημιούργησαν οι διαδοχικοί νόμοι των μνημονίων που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τετρακόσια (400) ευρώ καθαρά το μήνα και τέλος. Το κατώτερο δυνατό σημείο. Αφετηρία της αξιολόγησης των προσφορών και φυσικά των αμοιβών το σημείο μηδέν. Το λέει ο νόμος. Των ομοίων τους βέβαια…

Προσέξτε τώρα.

Η εταιρεία που αποκλείστηκε λόγω ‘’απαράδεκτης προσφοράς’’, κατά την υπό τον κ. Φορτσάκη επιτροπή

‘’υπολείπεται (…) στο διετές απαιτητό διάστημα του ελάχιστου νόμιμου εργατικού κόστους κατά 1.720,95€’’’

Αν λάβουμε υπόψη την αρχική της προσφορά, με ένα μικρό υπολογισμό προκύπτει ότι ήταν κάτω από το σημείο μηδέν κατά ένα ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 0,045%. Και κρίθηκε απαράδεκτη.

Η εταιρεία που ‘’πήρε τη δουλίτσα’’ ήταν πάνω από το σημείο του μηδενός κατά 1.024,01€ σε διετή βάση. Με τον ίδιο υπολογισμό προκύπτει ότι ήταν πάνω από το σημείο μηδέν κατά ένα ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 0,026%! Και κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη.

Να λοιπόν επιτέλους το ‘’τσαγανό’’ των πνευματικών ταγών της πατρίδας:

  • Όρισαν την αξία της εργασίας (μίας θλιβερής κατά τα άλλα υπηρεσίας που θυμίζει φυλακές στο χώρο που κατ’ εξοχήν πρέπει να έχει άρωμα ελευθερίας) στο κατώτερο δυνατό σημείο, στο μηδέν.
  • Μία υπομηδενική τρίχα κάτω από εκεί, η μία προσφορά γινόταν ‘’απαράδεκτη’’.
  • Ένα υπομηδενικό τριχίδιο πάνω από αυτήν έκανε την άλλη προσφορά παραδεκτή και νόμιμη!

Ο διάβολος λένε πως κρύβεται στις λεπτομέρειες. Και τούτο το στριμωξίδι στη ζώνη του μηδενός, δείχνει πως τούτοι εδώ που παριστάνουν τους προστάτες της ασφάλειας του Πανεπιστημίου δεν είναι τίποτα άλλο από θλιβεροί μπακάληδες του τίποτα. 

Ορίζουν με άλλα λόγια το δίκαιο, το παραδεκτό, το ηθικό, το νόμιμο, με ένα μέτρο και μία επιδίωξη που τοποθέτησαν  οι ίδιοι, αλλά αυτό το ίδιο το μέτρο και η επιδίωξη είναι που αποτελούν τον πυρήνα του προβλήματος. Αλλά αυτό δεν απασχολεί αυτούς τους νέας κοπής πανεπιστημιακούς ”δασκάλους”. Κάτι σαν τους αδέκαστους καταμετρητές των νόμιμων βουρδουλιών στους σκλάβους στην εποχή της δουλείας, όταν το σύστημα είχε αρχίζει να ..εκδημοκρατίζεται και να θέτει κανόνες. Ωραία πράγματα που ακτινοβολεί αυτό το Πανεπιστήμιο που θέλουν!

Όχι, γονυπετείς εραστές του μηδενός και υποτακτικοί του νόμου, δεν έχετε καμία σχέση με το Πανεπιστήμιο. Γνώση σημαίνει κριτική, σημαίνει ελευθερία, σημαίνει υπέρβαση του υπάρχοντος. Και τούτο είναι κοινωνική συλλογική διαδικασία.

Ο δικός σας σκοταδισμός θυμίζει μόνο την γερμανική τελειότητα των κρεματορίων, όπου όλα τα φρικτά πράγματα γίνονταν με σχολαστικότητα, καταγραφή, τυπικότητα και τάξη. Μα φέρνει στο νου και την πνευματική χωροφυλακή που συνιστά ο θρησκευτικός σκοταδισμός, όπου η ακινησία και η επανάληψη αναγορεύονται σε αρετές.

Σχέση με αυτό που πρέπει να είναι ένα Πανεπιστήμιο, έχουν μόνο εκείνα τα εικοσάχρονα αγόρια και κορίτσια, που τάραξαν την ησυχία του Πρύτανη- λες και μπήκαν στην δικηγορική του εταιρεία!- και σήκωσαν το πανό που έγραφε ‘’ψωμί-παιδεία-ελευθερία’’.

Ας γράφει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,για ‘’γκρουμπούσκουλα’’. Ας τους θυμίσει κάποιος μια αποστροφή του πρώην πρύτανη του ΕΜΠ Θ. Ξανθόπουλου ότι ‘’σε ότι αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αναταραχών στα πανεπιστήμια, αφενός, όταν έγιναν, ανακηρύχτηκαν παράνομες πράξεις βίας από μειοψηφίες, αφετέρου, αργότερα, αξιολογήθηκαν ως δίκαιες και τιμήθηκαν από όλους’’.

Όσο για τη λαχτάρα του συντάκτη του κύριου άρθρου της εφημερίδας για ‘’πολιτικούς με το ίδιο σθένος’’, αν είναι τόσο αχάριστος και δεν του φτάνουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος, μπορεί να πάει μια βόλτα και να διαλέξει μερικούς στις φυλακές όπου κρατούνται οι φασίστες της Χρυσής Αυγής.

 

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Αυτός είναι ο δρόμος!!!


Η Δίκη για την "Παρέλαση του Λαού" αναβλήθηκε από το δικαστήριο για τις 6 Οκτώβρη 2015.

 Από τις πιο ωραίες στιγμές της δίκης που δεν έγινε, όταν γύρω στις 2.30μ.μ. ο πρόεδρος του δικαστηρίου αναρωτιέται γιατί η αίθουσα του δικαστηρίου είναι ασφυκτικά γεμάτη. Κι αφού διαπιστώνει ότι όλος ο κόσμος είναι για τη συγκεκριμένη υπόθεση και ξαναρωτά πόσοι είναι οι κατηγορούμενοι και πόσοι οι μάρτυρες, βροχή οι απαντήσεις από το
ακροατήριο:

-Και πού να δεις πόσοι είναι απ' έξω...

-Ήμασταν όλοι εκεί!

-Όλοι κατηγορούμενοι είμαστε!

-10 χιλιάδες κατηγορούμενοι!

..........

 Αυτός είναι ο δρόμος!!!
Για όσους δεν ξέρουν τι έγινε και ποια ήταν η παρέλαση του λαού παραθέτω απόσπασμα από ένα ψήφισμα συμπαράστασης ενός σωματείου
εκπαιδευτικών:
Στις 23 του Οκτώβρη δικάζονται στο τριμελές εφετείο Θεσσαλονίκης 10 συμπολίτες μας (μεταξύ τους, οι εκπαιδευτικοί Ηλίας Σμήλιος, μέλος του Διοικ. Συμβουλίου της Δ.Ο.Ε. και Θανάσης Αγαπητός, μέλος του Γ.Σ. της ΕΔΟΘ/Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ) που συμμετείχαν στην «Παρέλαση του Λαού» την 28η Οκτωβρίου 2011.
Τρία χρόνια μετά, προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία όπως τους συμφέρει. Παρουσιάζουν ως δράση λίγων ανθρώπων, τις μαζικές κινητοποιήσεις του λαού στις παρελάσεις. Θέλουν να σβηστεί απ’ την αγωνιστική μνήμη του λαού, ότι το ΟΧΙ χιλιάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας σε δεκάδες πόλεις της χώρας, οδήγησε στην πλήρη απαξίωση και τελικά στην πτώση της μνημονιακής κυβέρνησης Παπανδρέου. Θέλουν να τρομοκρατήσουν όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στις πολιτικές τους, θέλουν να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται, να διαδηλώνει, να αγωνίζεται.

 

Η υπόθεση των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων μας αφορά ΟΛΟΥΣ!



ΟΛΟΙ στο συλλαλητήριο την Πέμπτη 23 Οκτώβρη, 6 μ.μ. στα Προπύλαια
Η οδύσσεια των διαθέσιμων και η… κλιμάκωση του τίποτα της ΟΛΜΕ


Η υπόθεση των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων μας αφορά ΟΛΟΥΣ!

Αγώνας τώρα για δουλειά – σπουδές - ελευθερίες

Οριακή έχει γίνει η κατάσταση με τους πάνω από 1700 εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Θυμίζουμε ότι εκτός από τους παραπάνω, 90 ακόμα έχουν πάψει εντελώς να μισθοδοτούνται (το κράτος τους θεωρεί ουσιαστικά απολυμένους) ενώ 180 έχουν απορροφηθεί σε γυμνάσια – λύκεια με βάση το δεύτερο πτυχίο που είχαν. Θυμίζουμε ακόμα ότι πολλές εκατοντάδες ακόμα έχουν υποχρεωτικά μεταταγεί ως διοικητικοί κάτω από το καθεστώς της «κινητικότητας» και ότι οι συνάδελφοι που πετάχτηκαν έξω από τη δουλειά τους είναι περίπου 2.200.

Εχουν περάσει ήδη δεκαπέντε μήνες διαθεσιμότητας. Από τη στιγμή της λήξης της απεργίας της ΟΛΜΕ το Σεπτέμβρη του 2013, οι συνάδελφοι αυτοί έχουν γίνει αντικείμενο εκτεταμένου εμπαιγμού από τα υπουργεία. Στην αρχή ο πρώην υπουργός Αρβανιτόπουλος διαλαλούσε στα κανάλια ότι «οι διαθέσιμοι τοποθετήθηκαν ήδη σε άλλες θέσεις και εργάζονται». Σε απανωτές συναντήσεις του με το Συντονιστικό και την ΟΛΜΕ, δεσμευόταν ότι «θα δει το θέμα», και παρουσίαζε «θέσεις» σε διάφορους φορείς όπου θα τοποθετούνταν (βασικά ΙΕΚ-ΣΕΚ, Παιδικούς Σταθμούς και Νοσοκομεία). Κάθε δυο μήνες ο ΑΣΕΠ δημοσιοποιούσε λίστες, στις οποίες πολλοί διαθέσιμοι έβλεπαν τα ονόματά τους. Μετά από λίγο, οι λίστες ανακαλούνταν και αργότερα δημοσιοποιούνταν νέες, όπου έβλεπαν και πάλι τα ονόματά τους. Ωστόσο, οι διαθέσιμοι παραμένουν στον αέρα. Και ο χρόνος κυλάει εις βάρος τους. Σε πρόσφατη συνάντηση του συντονιστικού με το διευθυντή του γραφείου του Μητσοτάκη, οι εκπαιδευτικοί αντιλήφθηκαν για μια ακόμα φορά ότι η κυβέρνηση τους δουλεύει ψιλό γαζί καθώς ο γραμματέας του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης τους είπε ότι «δεν έχει γίνει κανένα αίτημα από το Υπουργείο Παιδείας προς τον Υπουργό Μεταρρύθμισης για νέα ανακοίνωση-προκήρυξη θέσεων με σκοπό την τοποθέτηση των "αδιάθετων- απολυόμενων" εκπαιδευτικών», διαψεύδοντας χοντρά τη «δέσμευση» Λοβέρδου.

Ενώ και η απόφαση του υπουργείου καταρχήν να μην ψηφίσουν και τελικά να μην είναι υποψήφιοι οι διαθέσιμοι στις κρατικές εκλογές για τα συνδιοικητικά υπηρεσιακά συμβούλια αποτέλεσε ένα ακόμα δείγμα διαθέσεων (πέρα από τη δική μας θέση για ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές αυτές). Είναι φανερό. Η κυβέρνηση κρατάει σε ομηρία το δυναμικό αυτό για να το χειριστεί κατά το δοκούν όταν και όπως κρίνει.

Από την άλλη, το συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών είναι σε ολοκληρωτική αδράνεια. Το πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ που υπερψηφίστηκε στη συνέλευση προέδρων περιλάμβανε… πρωτοβουλίες συναντήσεων με άλλες ομοσπονδίες, επιδίωξη (!) συνεργασίας με τη ΔΟΕ και άλλα αγωνιστικά. Αυτό το πρόγραμμα όχι δράσης αλλά αδράνειας προτάθηκε από ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ και υποστηρίχθηκε και από το ΠΑΜΕ – μια συμπόρευση που καθόλου δε μας εκπλήσσει.

 

Και βέβαια όλοι «κλιμακώνουν αποφασιστικά» με τη συμμετοχή τους στις εκλογές της συνδιαχείρισης για τα υπηρεσιακά συμβούλια. Είναι προφανές, βέβαια, ότι οι εικονικές κλιμακώσεις και τα προγράμματα δράσης – μαϊμού, μέσω συναντήσεων ομοσπονδιών και σαββατιάτικων συλλαλητηρίων δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από την αυταπάτη αναπαραγωγής ενός αστικού και ρεφορμιστικού συνδικαλιστικού δυναμικού. Και ασφαλώς δεν προσφέρουν τίποτα στην αγωνία των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα – απόλυση για το μέλλον τους. Με όλα αυτά είναι εξηγήσιμο ότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί νιώθουν μόνοι και χωρίς στηρίγματα και ρίχνουν το βάρος σε ακτιβίστικες ενέργειες, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν το θέμα σε επικαιρότητα και να παράξουν τις πιέσεις που μπορούν, υποτασσόμενοι και αυτοί (και αφού έχει βάλει το χεράκι του και ο ΣΥΡΙΖΑ) σε ένα κλίμα ότι το πράγμα έχει τελειώσει για τα συνδικαλιστικά όργανα και για το προσωπικό που παραμένει στη δουλειά.

Τα σημάδια, λοιπόν, δεν είναι καθόλου καλά. Όσο μας αφορά, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα σε σχέση με τις εκτιμήσεις και τις απόψεις μας:

1.       Τα πάντα κρίνονται με βάση το συσχετισμό δύναμης. Με βάση το μέγεθος πίεσης που δέχεται μια κυβέρνηση από τους λαϊκούς αγώνες. Η πίεση που δέχτηκε η κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά στο θέμα αυτό ήταν πολύ κάτω από την απαιτούμενη για να της δημιουργήσει ουσιαστικό φρένο στην εφαρμογή της πολιτικής της. Η κυβέρνηση έχει λυμένα τα χέρια της να χειριστεί το θέμα των διαθεσιμοτήτων με βάση τις δικές της (επικοινωνιακές και άλλες) επιδιώξεις και, σχεδόν, ανενόχλητη.

2.       Με βάση την παραπάνω εκτίμηση, δε συμμεριστήκαμε σε καμία φάση την ευφορία που υπήρχε λίγο πριν τις 22 Μάρτη ακόμα και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά ότι η κυβέρνηση «είναι πιεσμένη, και το μόνο που μένει είναι να καλυφθούν 150 εκπαιδευτικοί που δεν είναι σε λίστες». Ούτε βέβαια είμαστε εκείνοι που θα έδιναν την παραμικρή αξία σε υποτιθέμενες δεσμεύσεις στα λόγια υπουργών.

3.       Το γεγονός ότι η αστική και ρεφορμιστική ηγεσία αυτοεκπλήρωσε την προφητεία της δε μας λέει τίποτα απολύτως. Αφού έσπειρε την ηττοπάθεια, αφού μετακίνησε το αίτημα από τη θέση «να γυρίσουν όλοι πίσω στις δουλειές τους» στο «βρείτε οπουδήποτε τόσες θέσεις όσες οι διαθέσιμοι», περιόρισε ταυτόχρονα το εύρος του ζητήματος κάνοντάς το από ζήτημα που αφορά το σύνολο του κάδου σε ζήτημα που αφορά τους διαθέσιμους.

4.       Το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων παραμένει στην πρώτη γραμμή. Όχι μόνο για αυτούς που τους αφορά άμεσα αλλά για όλη την κοινωνία. ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΩΣ, ΑΝ ΟΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΘΑ ΞΕΔΙΠΛΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΕΣΩ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟΥ. ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ για το ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αν η κατάσταση είναι μια φορά άσχημη στα γυμνάσια και λύκεια είναι δύο φορές άσχημη στα ΕΠΑΛ, όπου οι εκπαιδευτικοί έχουν δει τις απολύσεις στο διπλανό τους γραφείο.

5.       Δε σκοπεύουμε να κάνουμε ασφαλώς αφ’ υψηλού κριτική στα συντονιστικά διαθέσιμων. Κατανοούμε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται. Θέλουμε πάντως να καταθέσουμε την εκτίμηση ότι η γραμμή της προσωπικής πίεσης στους υπουργούς με ακτιβίστικες, αιφνιδιαστικές ενέργειες βασίζεται στην αυταπάτη ότι οι πολιτικοί αυτοί παράγοντες έχουν πρώτο το φόβο μήπως δεν επανεκλεγούν. Δυστυχώς, η φάση της επίθεσης του συστήματος είναι εντελώς διαφορετική.

6.       Η κατάσταση μπορεί να αναστραφεί. Το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων πρέπει να ξαναμπεί στα σχολεία, να ξαναμπεί στην ατζέντα. ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ. Και να αποτελέσει το αίτημα «να γυρίσουν όλοι πίσω στις δουλειές τους» το πρώτο από τα βασικά αιτήματα (μαζί με την ανατροπή του νέου λυκείου και της αξιολόγησης) σε μια απεργία που πρέπει να ζυμωθεί, να δουλευτεί και να γίνει! Ακόμα και με τη μορφή μιας διήμερης σε πρώτη φάση με άμεσα νέες γενικές συνελεύσεις.

7.       Δε θεωρούμε ασφαλώς ούτε εύκολη ούτε δεδομένη μια τέτοια κατεύθυνση. Ωστόσο, θεωρούμε, ότι οι παρατάξεις και κινήσεις που αναφέρονται στον αγώνα δεν υπάρχουν για να κάνουν αφυψηλού δημοσκοπήσεις των διαθέσεων του κόσμου (όταν μάλιστα αυτές οι διαθέσεις στρεβλώνονται από την αδράνεια και καταστέλλονται από τις εκλογικές αυταπάτες). Αλλά για να θέτουν τα ζητήματα, να προβάλουν τις αναγκαιότητες, να μην υποτάσσονται στους συσχετισμούς και άρα ούτε στο «ρεύμα» που διαμορφώνει το σύστημα με τη βοήθεια του ρεφορμισμού.

 

·         Να πάρουν θέση τώρα τα σωματεία. Να πάρουν θέση η ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ.

·         Κόντρα στο κλίμα εκλογικής αναμονής και αντιαπεργιακής υστερίας, να προετοιμαστεί άμεσα και να ξεκινήσει αγώνας:

ΟΛΟΙ οι ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ (διαθέσιμοι, απολυμένοι και μεταταγέντες) ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΜΟΝΙΜΗ, ΠΛΗΡΗΣ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΔΩΡΕΑΝ ΣΠΟΥΔΕΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

deltioake.blogspot.com                               20/10/2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

«Σπρέχεν Ντόιτς;» (master’s voice)




Του Γιάννη Ιωάννου από την προσωπική του ιστοσελίδα yannis-ioannou.com

Ο γερμανικός παράγοντας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Του Γιώργου Κυριακού από τη Ρήξη φ. 108
Σε πολλά Γυμνάσια της χώρας, δόθηκαν σχεδόν πανομοιότυπα κείμενα προς τους πρωτάρηδες μαθητές και τους γονείς τους, που προωθούσαν τη γερμανική γλώσσα ως δεύτερη υποχρεωτική ξένη γλώσσα στο σχολικό πρόγραμμα. Αντίστοιχα κυκλοφόρησαν και για τη γαλλική που είναι η πιο διαδομένη μετά την αγγλική. Τα κείμενα ήταν αντιγραφές από κείμενα σχολικών συμβούλων και ιδιωτικών φροντιστηρίων. Μια εύκολη αναζήτηση στο διαδίκτυο απλά θα πείσει για του λόγου το αληθές.
Πίσω απ’ τη βιτρίνα της προώθησης των γλωσσών αυτών υποκρύπτεται η ανάθεση της ευθύνης διαφήμισης της δεύτερης υποχρεωτικής γλώσσας από τους ίδιους τους καθηγητές και τις καθηγήτριες, ως τμήμα της εργασίας τους. Πρόκειται για το αποτέλεσμα πιέσεων των σχολικών συμβούλων των μαθημάτων αυτών προκειμένου να «δημιουργηθούν τμήματα», να «στηριχτούν τμήματα» στο πλαίσιο ενός ανταγωνισμού για την επιβίωση του ιδιαίτερου κλάδου. Τα κείμενα όμως για την προώθηση της γερμανικής γλώσσας υπερέβαιναν τα εσκαμμένα, απηχώντας την αναγκαιότητα της προσαρμογής στη νέα γερμανική κατοχή που προωθεί συνολικά τις οικονομικές αλλαγές, επεμβαίνει πολιτικά και δραστηριοποιείται ποικιλοτρόπως σε πολλούς τομείς στη χώρα. Έτσι, το ζήτημα της γλώσσας έχει μια ιδιαίτερη σημασία αφού η εκμάθηση της γλώσσας του αφεντικού (κατά το master’s voice) είναι αυτή που δίνει και τις «ευκαιρίες». Ακόμα κι αν δεν αποδεικνύεται κάποια άμεση σχέση των γκαουλάιτερ του Φούχτελ με το θεσμό της εκπαίδευσης, μια επιχειρηματολογία γερμανικού καρότου φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Ο θεσμός της εκπαίδευσης υποδεικνύεται σημαντικός για την προώθηση αλλαγών που θα επεκτείνουν την υποτέλεια της χώρας.

Τι έπρεπε να μάθουν τα πρωτάκια των γυμνασίων για τη γερμανική γλώσσα;
Δίνοντας κατ’ αρχήν πληροφορίες για τον πληθυσμό των γερμανόφωνων τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα, προσδιορίζοντάς το, ψευδώς, στο 40%, αναφέροντας ότι «ταξιδεύουν πολύ και ξοδεύουν περισσότερα χρήματα σε σχέση με τουρίστες άλλων χωρών», ότι «απολαμβάνουν ιδιαίτερα την εξυπηρέτηση από γερμανόφωνο προσωπικό και γερμανόφωνους ξεναγούς» δίνουν τις βασικές κατευθύνσεις ενός επαγγελματικού προσανατολισμού στον τουρισμό. Κοντολογίς: είμαστε χώρα τουριστική, (αν μείνετε εδώ) σ’ αυτόν θα εργαστείτε, οι μισοί τουρίστες μιλούν γερμανικά, αυτούς θα (εξ)υπηρετείτε. Μάθετε γερμανικά.
Η συνέχεια των κειμένων είναι πιο τραγική, αφού σε πρωτάκια που βρίσκονται στην προεφηβεία, απευθύνονται με τη στυγνή γλώσσα της οικονομίας, γράφοντας για τον «συνολικό τζίρο συναλλαγών» της Γερμανίας που ισούται με τον αντίστοιχο όλων των χωρών της ΕΕ. Σε μια ηλικία των 12-13 χρόνων μιλούν για «τζίρο», «συναλλαγές», «επενδύσεις». Αμούστακα παιδιά, με τον καιρό, ενσωματώνουν αντιλήψεις για την κερδοφόρα οικονομία και τις ευκαιρίες που η κυρία Μέρκελ έταξε στον συνοδό της Αντώνη Σαμαρά, όταν επισκέφτηκε την ελλαδική της επικράτεια.
Το τρίτο επιχείρημα αποτελεί συνέχεια του βασικού επιχειρήματος των κυβερνήσεων του τέλους της προηγούμενης χιλιετίας, πως «όποιος δεν γνωρίζει ΗΥ το 2000, θα είναι αγράμματος». Το κείμενο αναφέρει ότι «η γερμανική γλώσσα κατέχει μετά την αγγλική, τη δεύτερη θέση σε αριθμό ιστοσελίδων στο ίντερνετ». Άρα η εγγραμματοσύνη, πλέον, έχει αποκτήσει ένα επιπλέον κριτήριο: τη γνώση της Γερμανικής.
Πιο κάτω αναφέροντας για τις ειδικές βίζες σπουδών, για προγράμματα ανταλλαγών, για τις εξελίξεις στην επιστήμη και στην έρευνα στη Γερμανία, προωθούν «τα γερμανικά πανεπιστήμια» που «θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο και αποτελούν μια από τις πρώτες επιλογές Ελλήνων μαθητών για σπουδές και μεταπτυχιακά ενώ σπούδασαν πολλοί επιφανείς Έλληνες πολιτικοί, επιστήμονες και καλλιτέχνες». Χωρίς να επεξηγούν για ποιες γενιές επιφανών ομιλούν (για τη γενιά του ’20 όπως ο παιδαγωγός Μίλτος Κουντουράς; για τις νέες γενιές πολιτικών που προωθούν τις επενδύσεις Φούχτελ;) προτείνουν ανενδοίαστα για σπουδές στη Γερμανία. Η προσκόλληση στον παρασιτικό χαρακτήρα της μεταπολεμικής πολιτικής και οικονομίας φαίνεται ότι αποτελεί αξίωμα: γκαρσόνι στην Ελλάδα ή μετανάστης στη Γερμανία;
Τέλος, όλα όσα θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιος σε ένα μικρό παιδί για τον πολιτισμό της Γερμανίας, για την ομορφιά της γλώσσας, για τα κοινά μεταξύ ελληνικών και γερμανικών, για τη γλώσσα της νεωτερικής φιλοσοφίας, για την επικοινωνία, για τη λατρεία των ταξιδιών, αναφέρονται στο τέλος των κειμένων. Ένας 12ετής δεν πρέπει να ονειρεύεται ταξίδια, κορίτσια, επισκέψεις σε μια άλλη χώρα, απόλαυση της λογοτεχνίας στη γλώσσα που αυτή έχει γραφτεί. Οφείλει να σκεφτεί το μέλλον του με βάση την τουριστική κίνηση σε γερμανόφωνους τουρίστες, με βάση τον συνολικό τζίρο συναλλαγών και επενδύσεων, με βάση την απαξίωση της χώρας του προς χάριν ενός γερμανικού πολυπολιτισμικού μέλλοντος. Οφείλει να σκεφτεί, από τώρα, το μέλλον του ως μετανάστης φοιτητής και εργαζόμενος στη Γερμανία ή ως γκαρσόνι, ξεναγός και γκρουμ ξενοδοχείου. Και στην καλύτερη περίπτωση εργαζόμενος σε γερμανικές επενδύσεις.

Η προκλητικότητα των κειμένων αυτών απαντούν σε έναν ασαφή ορισμό της «συναδελφικής» αλληλεγγύης η οποία κάνει τα στραβά μάτια στον ολοφάνερο διαγκωνισμό για την επιβίωση του «ιδιαίτερου κλάδου» αλλά και στην υποτέλεια που περιέρχεται το σχολείο, το περιεχόμενό του και ο ίδιος ο εκπαιδευτικός. Αν δεν θέλουμε απλά να υπενθυμίζουμε σε κάθε περίσταση το χρέος της Γερμανίας από την περίοδο του 1941, περίοδος που μέχρι το 1944 οι γερμανόφωνοι ένοπλοι τουρίστες και «λάτρεις του ελληνικού πολιτισμού» πραγματοποιούσαν μια πρωτοφανή γενοκτονία ληστεύοντας ταυτοχρόνως τον πλούτο της χώρας, αν δεν θέλουμε σε κάθε περίσταση να υπενθυμίζουμε ότι και στη Γερμανία εκτίθεται ο κλεμμένος αρχαιολογικός θησαυρός της χώρας όπως η χαρακτηριστική περίπτωση της Αφαίας Αίγινας, μπορούμε απλά να υπενθυμίζουμε ότι: συνταγματικά, αλλά και από κάθε άποψη κοινής λογικής, το πρώτο μέλημα ενός εκπαιδευτικού συστήματος είναι να διασφαλίζει την ίδια του την αναπαραγωγή και την άρτια λειτουργία του καθώς και να μορφώνει τις νέες γενιές που θα στελεχώσουν την αυριανή κοινωνία. Η προβολή των «ευκαιριών σπουδών» και «καριέρας» στην πολυαγαπημένη μας Γερμανία δημιουργεί σοβαρότατο πρόβλημα στην ελληνική παιδεία και αγορά εργασίας -την στερεί αποφασιστικά από σπουδαστικό και εργατικό δυναμικό. Ο φορολογούμενος πολίτης πληρώνει για τη δημόσια εκπαίδευση, στο πλαίσιο μιας έμμεσης δημόσιας επένδυσης στο «ανθρώπινο» και «κοινωνικό κεφάλαιο» της χώρας. Αδιανόητο είναι, η εκπαίδευση να συμβάλει η ίδια, στην απομύζηση αυτού του «κεφαλαίου». Όμως επειδή πολλές φορές οι επικλήσεις αυτές καταντούν κενό γράμμα και πνεύμα, η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει ενάντια στην αποικιοποίηση της χώρας οφείλει να συμβάλει στην αποκάλυψη κάθε πτυχής της αλλά και να εμπνεύσει με όραμα δημοκρατίας, αποκεντρωμένης συνεργατικής οικονομίας και ενός πολιτισμού που θα φέρει μπροστά τις διαχρονικές αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης.

Ήταν κλειδωμένοι οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ




«Χαστούκι» στον Θ. Φορτσάκη το πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας: Ήταν κλειδωμένοι οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ
«Ζητείται αυτή τη στιγμή να ανοίξουν όλες οι κλειδωμένες εσωτερικές θύρες που μπορεί να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους εντός του κτηρίου» αναφέρουν στο πόρισμά τους οι επιθεωρητές
 
Κόλαφος για τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ το πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας που αφορά τις καταγγελίες για εγκλεισμό των υπαλλήλων στο κεντρικό κτήριο του Ιδρύματος στα Προπύλαια.

Οι επιθεωρητές, σημειώνουν ότι η Διοίκηση αρχικά αρνήθηκε να τους επιτρέψει την είσοδο στο κτήριο και διαπίστωσαν ότι όλες οι εξωτερικές αλλά και εσωτερικές πόρτες του κτηρίου ήταν κλειδωμένες. Παρά τις συστάσεις της Επιθεώρησης, η Διοίκηση του ΕΚΠΑ, δεν εφάρμοσε την υπόδειξη αντίθετα, η εξωτερική πύλη κλειδώθηκε και παρέμεινε κλειδωμένη μέχρι και την ώρα που το κτήριο άνοιξε από εργαζόμενους και φοιτητές, τη Δευτέρα.
 


 

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Απόφαση της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.για την «αξιολόγηση»


Απόφαση της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

για την «αξιολόγηση»

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καταγγέλλει την Κυβέρνηση που

συνεχίζοντας την αυταρχική και αντιλαϊκή πολιτική της, εμμένει στην

κατασυκοφάντηση των εργαζόμενων στο Δημόσιο και του απεργιακού

τους αγώνα, ενός αγώνα που έχει την καθολική συμμετοχή των

υπαλλήλων, ενός αγώνα που υπερασπίζεται τα δημόσια και κοινωνικά

αγαθά ενάντια στην πολιτική συρρίκνωσης και παράδοσής τους στο

ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο.

Έχουμε ήδη αποφασίσει τη συνέχιση των κινητοποιήσεων μας για

την ακύρωση στην πράξη του νόμου 4250/2014 με στόχο την κατάργησή

του. Σε αυτήν την κατεύθυνση η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί όλες τις

Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να συνεχίσουν τον αγώνα.

Να προκηρύξουν και μετά την 1η Νοεμβρίου νέα Απεργία – Αποχή

από όλες τις διαδικασίες που σχετίζονται με την αξιολόγηση στο Δημόσιο,

τις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού με νέα κριτήρια της μετατροπής των

συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου του Ν. 4250/14, καθώς και τις

διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των

εκπαιδευτικών, της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής

μονάδας του εκπαιδευτικού έργου.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, με βάση τις αποφάσεις των

Ομοσπονδιών τους και των Γενικών Συνελεύσεων, συμμετέχοντας στην

απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες που σχετίζονται με την

αξιολόγηση να υλοποιήσουν τα παραπάνω:

1. Σε οποιαδήποτε περίπτωση επιχειρείται από τις διοικήσεις να

μοιραστούν νέα φύλλα αξιολόγησης, οι συνάδελφοι να τα παραδίδουν για

μια φορά ακόμα ασυμπλήρωτα στα Σωματεία.

2. Οι συνάδελφοι εισηγητές, συμμετέχοντας στην απεργία-αποχή, να

παραδίδουν τα φύλλα εισήγησης ασυμπλήρωτα στο Σωματείο.

2

(Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με το νόμο, η εισήγηση αποτελεί είναι

αναπόσπαστο μέρος της αξιολόγησης-αρθρο 24-1 του Ν. 4250/14.)

3. Οι συνάδελφοι αξιολογητές να μην κάνουν την τελική αξιολόγηση,

να μη νομιμοποιήσουν με την υπογραφή τους τη δημιουργία της

δεξαμενής των «άχρηστων» υπαλλήλων από την οποία θα «αντλούνται»

απολύσεις. Να παραδώσουν και αυτοί τα φύλλα αξιολόγησης

ασυμπλήρωτα στα Σωματεία. Να εναρμονιστούν με τη βούληση και την

πρακτική της συντριπτικής πλειοψηφίας.

4. Όσοι συνάδελφοι απειλούνται από τις διοικήσεις ή τους ασκούνται

πιέσεις να συμμετέχουν u963 σε αξιολογήσεις, ή υφίστανται δυσμενείς

επιπτώσεις λόγω της συμμετοχής τους στην απεργία-αποχή, να

καταγγέλλουν άμεσα αυτά τα περιστατικά στις Ομοσπονδίες τους και

στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θα πάρει τα ανάλογα μέτρα για

την αντιμετώπιση των παραπάνω κρουσμάτων.

5. Τέλος, η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τις Ομοσπονδίες και τα

Σωματεία να ενημερώσουν για την πορεία της απεργίας-αποχής σε κάθε

χώρο, όσον αφορά τις εισηγήσεις και τις τελικές αξιολογήσεις.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


Δ.Ο.Ε.                                                                      Ο.Λ.Μ.Ε

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Απεργία – αποχή από την αξιολόγηση

 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Με αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων προχωρούμε στην προκήρυξη Απεργίας –Αποχής από όλες τις διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των εκπαιδευτικών, αλλά και της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπως και κάθε διαδικασίας αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που πραγματοποιείται σε υλοποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (ν. 4024/11, ν. 4142/13, ΠΔ 152/13, ν. 3848/10, ν. 3679/10).

Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ καλούν όλους τους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές σχολείων και τους σχολικούς συμβούλους να μη συμμετάσχουν σε καμιά διαδικασία με την οποία υλοποιείται το παραπάνω νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση.

Στο πλαίσιο υλοποίησης αυτής της απόφασης καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές σχολείων και τους σχολικούς συμβούλους να απέχουν από όσες διαδικασίες προβλέπονται στην πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ (155922/Γ1–30–09–2014) και το ΠΔ 152/2013. Καλούμε τους συναδέλφους, χωρίς φόβο, να οργανώσουν την αντίστασή τους σε κάθε σχολείο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου.

Πιο συγκεκριμένα:

Α. Καλούμε τους διευθυντές (και υποδιευθυντές) των σχολείων να σταθούν δίπλα στους συναδέλφους και να μη μετατραπούν σε αξιολογητές τους. Αυτό σημαίνει ότι, με βάση την απεργία-αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, τους καλούμε να απέχουν:

·      από την εξ αποστάσεως επιμόρφωση,

·      από τον ορισμό ομάδων εργασίας,

·      από τον προγραμματισμό δράσης ή τα σχέδια δράσης,

·      από τις διαδικασίες αξιολόγησής τους, και

·      από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών του σχολείου τους και γενικότερα από όλες τις διαδικασίες αυτο-αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

 Β. Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, με βάση την απεργία-αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, να απέχουν:

·      από τη συγκρότηση ομάδων εργασίας,

·      από τον προγραμματισμό, την κατάθεση σχεδίου εργασίας και την παράδοση του όποιου υλικού μπορεί να αναρτηθεί στο «Παρατηρητήριο» της αξιολόγησης,

·      από την «εθελοντική» αξιολόγηση,

·      από τη σύνταξη έκθεσης ατομικής αξιολόγησης,

·      από κάθε διαδικασία αξιολόγησής τους από τον σχολικό σύμβουλο και τον διευθυντή του σχολείου,

·      από τη στελέχωση των 5μελών επιτροπών ανά νομό, ως παραρτημάτων της ΑΔΙΠΠΔΕ (Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην Εκπαίδευση).

 

Δεν συμβάλλουμε στην κατηγοριοποίηση του σχολείου μας με οποιονδήποτε τρόπο. Υπερασπιζόμαστε τον ενιαίο χαρακτήρα της  εκπαίδευσης, το δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. 

Απέχουμε από όλα τα παραπάνω και οτιδήποτε άλλο γίνεται για να υλοποιηθεί το νομοθετικό πλαίσιο (αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών). Η στάση μας αυτή έχει την απόλυτη και πλήρη κάλυψη από την απεργία – αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Και  στον  υπόλοιπο δημόσιο τομέα, οι εργαζόμενοι δεν έχουν υποκύψει. ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ της ΑΔΕΔΥ μπλοκάροντας το καλοκαίρι τη διαδικασία, ενώ, με αποφάσεις μαζικών Γενικών Συνελεύσεων, δεν κατέθεσαν τη φόρμα της ατομικής αξιολόγησης, αλλά την παρέδωσαν στα σωματεία τους. Ήδη, πάνω από 20 Ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα έχουν κηρύξει  απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης με εξώδικα που έχουν αποστείλει στα αντίστοιχα υπουργεία.

Όλοι μαζί συνεχίζουμε τον αγώνα κατά της αξιολόγησης!

 Ο.Λ.Μ.Ε.                                                                     Δ.Ο.Ε.                  

Η ΔΗΘΕΝ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

 

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση προσπαθούν να σε πείσουν να αξιολογηθείς εθελοντικά. Σε έχουν κυριολεκτικά καθηλώσει μισθολογικά με το νέο μισθολόγιο – βαθμολόγιο (νόμος 4024/11) και τώρα σου τάζουν ελπίδες για μισθολογική βελτίωση. Αρκεί να υποκύψεις.

Σου λένε «δέξου να αξιολογηθείς για να αλλάξεις βαθμό και να βελτιώσεις το μισθό σου». Είναι όμως έτσι; Σου λένε για το «τυρί», αλλά σου αποκρύπτουν τη «φάκα».

ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

-          Η αξιολόγηση έχει προκαθοριστεί: από όσους εκπαιδευτικούς «αξιολογηθούν» θετικά μόνο ένα ποσοστό θα περνάει στον επόμενο βαθμό (το 100% από τον ΣΤ΄ στον Ε΄ βαθμό, το 90% από τον Ε΄ στον Δ΄,  το 80% από τον Δ΄ στον Γ΄, το 70% από τον Γ΄ στον Β΄, το 30% από τον Β΄ στον Α΄, νόμος 4024/11, άρθρο 7 παρ. 6).

-        Αυτό το ποσοστό όμως είναι το ανώτερο. Στην πραγματικότητα ο Υπουργός Οικονομικών θα αποφασίζει ποιο θα είναι το ποσοστό και θα το «μειώνει ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες» (νόμος 4024/11, άρθρο 7, παρ. 6).

-        Ακόμα, όμως, και αν όλ’ αυτά τα εμπόδια τα ξεπεράσεις, καμία βαθμολογική – μισθολογική βελτίωση δεν θα έχεις. Σύμφωνα με το νόμο 4263/14 (μεσοπρόθεσμο), μέχρι το 2016 η βαθμολογική ωρίμανση είναι «παγωμένη». Μετά δε το 2016, αυτή θα γίνεται σταδιακά για μια τριετία, μέχρι το 2018, αν δεν υπάρξει βέβαια κάποιο νέο μεσοπρόθεσμο μέχρι τότε, με βάση τις κατευθύνσεις Κυβέρνησης – ΕΕ  - ΔΝΤ (Τρόικας).

-        Εξωφρενική είναι επίσης και η παρ. 4 του άρθρου 8 του νόμου 4024/11, που προβλέπει ότι ο εκπαιδευτικός που κρίνεται αρνητικά «τιμωρείται» και δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την προαγωγή του τα επόμενα δύο χρόνια.

-        Ετοιμάζουν νέες υποψηφιότητες για διαθεσιμότητες – απολύσεις. Ο εκπαιδευτικός «ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται ….. στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο ….. μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό» (άρθρο 95 του νόμου 3528/2007).

-        Από την άλλη μεριά, γνωρίζουμε πολύ καλά τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, που θα σφαγιάζει ακόμα περισσότερο τους μισθούς, στη λογική της σύγκλισης με τον ιδιωτικό τομέα.

 

Είναι κατανοητό, λοιπόν, πως πρέπει να αποφύγουμε τη «φάκα» της αξιολόγησης, όπως ήδη έχει νομοθετηθεί από την κυβέρνηση.

Όλα τα παραπάνω είναι βέβαιο πως θα οδηγήσουν σε ανταγωνιστικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του συλλόγου διδασκόντων σε κάθε σχολείο, θα υπονομεύσουν την αναγκαία, οξυγονούχα συλλογικότητά μας και θα μετατρέψουν τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο σχολείο σε «ζούγκλα».

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Οφείλουμε να πούμε «όχι» στην υλοποίηση της αξιολόγησης που προωθούν με το ψηφισμένο νομοθετικό πλαίσιο το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση.

Οφείλουμε να αντισταθούμε. Να διασφαλίσουμε τη συλλογικότητά μας. Να αγωνιστούμε συλλογικά για να διασφαλίσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, τις εργασιακές κατακτήσεις και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.

Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία – αποχή που κήρυξαν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.

 

Αθήνα, 8/10/14