Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Παπαδιαμάντης και.... καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

"Χωρίς στεφάνι"
Τάχα δεν ήτο νοικοκυρά κι αυτή στο σπίτι της και στην αυλήν της; Τάχα δεν ήτο κι αυτή, έναν καιρόν, νέα με ανατροφήν; Είχε μάθει γράμματα εις τα σχολεία. Είχε πάρει το δίπλωμά της από το Αρσάκειον.
Κι ετήρει όλα τα χρέη της τα κοινωνικά, και μετήρχετο τα οικιακά έργα της, καλλίτερ’ από καθεμίαν. Είχε δε μεγάλην καθαριότητα εις το σπίτι της, κι εις τα κατώφλιά της,πρόθυμη ν’ ασπρίζη και να σφουγγαρίζη, χωρίς ποτέ να βαρύνεται, και χωρίς να δεικνύη την παραξενιάν εκείνην ήτις είνε συνήθης εις όλας τας γυναίκας, τας αγαπώσας μέχρις υπερβολής την καθαριότητα. Και όταν έμβαινεν η Μεγάλη Εβδομάς, εδιπλασίαζε τα ασπρίσματα και τα πλυσίματα, τόσον οπού έκαμνε το πάτωμα ν’αστράφτη, και τον τοίχον να ζηλεύη το πάτωμα.
Ήρχετο η Μεγάλη Πέμπτη και αυτή άναφτε την φωτιάν της, έστηνε την χύτραν της, κι έβαπτε κατακόκκινα τα πασχαλινά αυγά. Ύστερον ητοίμαζε την λεκάνην της, εγονάτιζεν,εσταύρωνε τρεις φοραίς τ’ αλεύρι κι εζύμωνε καθαρά και τεχνικά της κουλούραις, κι ενέπηγε σταυροειδώς επάνω τα κόκκινα αυγά.
Και το βράδυ,όταν ενύχτωνε, δεν ετόλμα να πάγη ν’ ανακατωθή με τας άλλας γυναίκας διά ν’ακούση τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Ήθελε να ήτον τρόπος να κρυβή οπίσω από τα νώτα καμμιάς υψηλής και χονδρής, ή εις την άκραν ουράν όλου του στίφους τωνγυναικών, κολλητά με τον τοίχον, αλλ’ εφοβείτο μήπως γυρίσουν και την κυττάξουν.
Την Μεγάλην Παρασκευήν όλην την ημέραν ερρέμβαζε κι έκλαιε μέσα της, κι εμοιρολογούσε τανειάτα της, και τα φίλτατά της όσα είχε χάσει, και ωνειρεύετο ξυπνητή, κιεμελετούσε να πάγη κι αυτή το βράδυ πριν αρχίση η Ακολουθία ν’ ασπασθήκλεφτά-κλεφτά τον Επιτάφιον, και να φύγη, καθώς η Αιμόρρους εκείνη, η κλέψασατην ίασίν της από τον Χριστόν. Αλλά την τελευταίαν στιγμήν, όταν ήρχιζε νασκοτεινιάζη, της έλειπε το θάρρος, και δεν απεφάσιζε να υπάγη. Της ήρχετο παλμός.
Αργά την νύκτα,όταν η ιερά πομπή μετά σταυρών και λαβάρων και κηρίων εξήρχετο του ναού, εν μέσω ψαλμών και μολπών και φθόγγων εναλλάξ της μουσικής των ορφανών Χατζηκώστα,και θόρυβος και πλήθος και κόσμος εις το σκιόφως πολύς, τότε ο Γιαμπής ο επίτροπος προέτρεχε να φθάση εις την οικίαν του, διά να φορέση τον μεταξωτόνκεντητόν του σκούφον, και κρατών το ηλέκτρινον κομβολόγιόν του, να εξέλθη ειςτον εξώστην, με την ματαιουμένην από έτους εις έτος ελπίδα ότι οι ιερείς θ’απεφάσιζον να κάμουν στάσιν και ν’ αναπέμψουν δέησιν υπό τον εξώστην του. Τότεκαι η πτωχή αυτή, η Χριστίνα η Δασκάλα (όπως την έλεγαν έναν καιρόν εις τηνγειτονιάν), εις το μικρόν παράθυρον της οικίας της, μισοκρυμμένη όπισθεν τουπαραθυροφύλλου εκράτει την λαμπαδίτσαν της, με το φως ίσα με την παλάμην της,κι έρριπτεν άφθονον μοσχολίβανον εις το πήλινον θυμιατόν, προσφέρουσα μακρόθεντο μύρον εις Εκείνον, όστις εδέχθη ποτέ τα αρώματα και τα δάκρυα της αμαρτωλού,και μη τολμώσα εγγύτερον να προσέλθη και ασπασθή τους αχράντους και ηλοτρήτουςκαι αιμοσταγείς πόδας Του.
Και την Κυριακήν το πρωί, βαθειά μετά τα μεσάνυκτα, ίστατο πάλιν μισοκρυμμένη εις το παράθυρον,κρατούσα την ανωφελή και αλειτούργητην λαμπάδα της, και ήκουε τας φωνάς τηςχαράς και τους κρότους, κι έβλεπε κι εζήλευε μακρόθεν εκείνας, οπού επέστρεφαν τρέχουσαι φρου-φρου από την εκκλησίαν, φέρουσαι τας λαμπάδας των λειτουργημένας, αναμμένας έως το σπίτι, ευτυχείς, και μέλλουσαι να διατηρήσωσιδι’ όλον τον χρόνον το άγιον φως της Αναστάσεως. Και αυτή έκλαιε κι εμοιρολογούσε την φθαρείσαν νεότητά της.
Μόνον το απόγευματης Λαμπρής, όταν εσήμαινον οι κώδωνες των ναών διά την Αγάπην, την Δευτέραν Ανάστασιν καλουμένην, μόνον τότε ετόλμα να εξέλθη από την οικίαν, αθορύβως και ελαφρά πατούσα, τρέχουσα τον τοίχον-τοίχον, κολλώσα από τοίχον εις τοίχον, μεσχήμα και με τρόπον τοιούτον ως να έμελλε να εισέλθη διά τι θέλημα εις την αυλήν καμμιάς γειτονίσσης. Και από τοίχον εις τοίχον έφθανεν εις την βόρειονπλευράν του ναού, και διά της μικράς πλαγινής θύρας, κρυφά και κλεφτά έμβαινε μέσα.
Εις τας Αθήνας,ως γνωστόν, η πρώτη Ανάστασις είνε για της κυράδες, η δευτέρα για της δούλαις.Η Χριστίνα η Δασκάλα εφοβείτο τας νύκτας να υπάγη εις την Εκκλησίαν, μήπως την κυττάξουν, και δεν εφοβείτο την ημέραν, να μην την ιδούν. Διότι η κυράδες την εκύτταζαν, η δούλαις την έβλεπαν απλώς. Εις τούτο δε ανεύρισκε μεγάλην διαφοράν. Δεν ήθελε ή δεν ημπορούσε να έρχεται εις επαφήν με τας κυρίας, και υπεβιβάζετο εις την τάξιν των υπηρετριών. Αυτή ήτο η τύχη της.
Ωραίον και πολύζωντανόν, και γραφικόν και παρδαλόν, ήτο το θέαμα. Οι πολυέλεοι ολόφωτοιαναμμένοι, αι άγιαι εικόνες στίλβουσαι, οι ψάλται αναμέλποντες τα Πασχάλια, οιπαπάδες ιστάμενοι με το Ευαγγέλιον και την Ανάστασιν επί των στέρνων, τελούντεςτον Ασπασμόν.
Η δούλαις με τας κορδέλλας των και με τας λευκάς ποδιάς των, εμοίραζαν βλέμματα δεξιά και αριστερά, κι εφλυάρουν προς αλλήλας, χωρίς να προσέχουν εις την ιεράν ακολουθίαν. Η παραμάναις ωδήγουν από την χείρα τριετή και πενταετή παιδία καικοράσια, τα οποία εκράτουν τας χρωματιστάς λαμπάδας των, κι έκαιον τα χρυσόχαρτα με τα οποία ήσαν στολισμέναι, κι έπαιζαν κι εμάλωναν μεταξύ των, κι εζητούσαν να καύσουν όπισθεν τα μαλλιά τού προ αυτών ισταμένου παιδίου. Οιλούστροι έρριπτον πυροκρόταλα εις πολλά άγνωστα μέρη εντός του ναού, και κατετρόμαζον ταις δούλαις. Ο μοναδικός αστυφύλαξ τους εκυνηγούσε, αλλ’ αυτοί έφευγαν από την μίαν πλαγινήν θύραν, κι ευθύς επανήρχοντο διά της άλλης. Οι επίτροποι εγύριζον τους δίσκους κι έρραινον με ανθόνερον ταις παραμάναις.
Δύο ή τρειςνεαραί μητέρες της κατωτέρας τάξεως του λαού, επτά ή οκτώ παραμάναις,εκρατούσαν πεντάμηνα και επτάμηνα βρέφη εις τας αγκάλας. Τα μικρά ήνοιγοντεθηπότα τους γλυκείς οφθαλμούς των, βλέποντα απλήστως το φως των λαμπάδων, τωνπολυελέων και μανουαλίων, τους κύκλους και τα νέφη του ανερχομένου καπνού του θυμιάματος και το κόκκινον και πράσινον φως το διά των υάλων του ναούεισερχόμενον, το ανεμίζον ράσον του εκκλησάρχου καλογήρου, τρέχοντος μέσα-έξω εις διάφορα θελήματα, τα γένεια των παπάδων σειόμενα εις πάσαν κλίσιν της κεφαλής, εις πάσαν κίνησιν των χειλέων, διά να επαναλάβουν εις όλους το Χριστός ανέστη. Βλέποντα και θαυμάζοντα όλα όσα έβλεπον, τα στίλβοντα κομβία και τα στρημμένα μουστάκια του αστυφύλακος, τους λευκούς κεφαλοδέσμους των γυναικών,και τους στοίχους των άλλων παιδίων, όσα ήσαν αραδιασμένα εγγύς και πόρρω,παίζοντα με τους βοστρύχους της κόμης των βασταζουσών, και ψελλίζοντα ανάρθρους αγγελικούς φθόγγους.
Δύο οκτάμηναβρέφη εις τας αγκάλας δύο νεαρών μητέρων, αίτινες ίσταντο ώμον με ώμον πλησίονμιας κολώνας, μόλις είδαν το έν το άλλο, και πάραυτα εγνωρίσθησαν και συνήψανσχέσεις, και το έν, ωραίον και καλόν και εύθυμον, έτεινε την μικράν απαλήνχείρά του προς το άλλο, και το είλκε προς εαυτό, και εψέλλιζεν ακαταλήπτουςουρανίους φθόγγους.
Αλλ’ η φωνή τουβρέφους ήτο λιγεία, και ηκούσθη ευκρινώς εκεί γύρω, και ο Γιαμπής ο επίτροποςδεν ηγάπα ν’ ακούη θορύβους. Εις όλας τας νυκτερινάς ακολουθίας των Παθώνπολλάκις είχε περιέλθει τας πυκνάς των γυναικών τάξεις διά να επιπλήξη πτωχήντινα μητέρα του λαού διότι είχε κλαυθμηρίσει το τεκνίον της. Ο ίδιος έτρεξε και τώρα να επιτιμήση και αυτήν την πτωχήν μητέρα διά τους ακάκους ψελλισμούς τουβρέφους της.
Τότε η Χριστίνα η δασκάλα, ήτις ίστατο ολίγον παρέκει, οπίσω από τον τελευταίον κίονα, κολλητά μετον τοίχον, σύρριζα εις την γωνίαν, εσκέφθη ακουσίως της -και το εσκέφθη όχι ωςδασκάλα, αλλ’ ως αμαθής και ανόητος γυνή οπού ήτον- ότι, καθώς αυτή ενόμιζε,κανείς, ας είνε και επίτροπος ναού, δεν έχει δικαίωμα να επιπλήξη πτωχήν νεαράν μητέρα διά τους κλαυθμηρισμούς του βρέφους της, καθώς δεν έχει δικαίωμα να την αποκλείση του ναού διότι έχει βρέφος θηλάζον. Καθημερινώς δεν μεταδίδουν την θείαν κοινωνίαν εις νήπια κλαίοντα; Και πρέπει να τα αποκλείσουν της θείας μεταλήψεως διότι κλαίουν; Έως πότε όλη η αυστηρότης των «αρμοδίων» θαδιεκδικήται και θα ξεθυμαίνη μόνον εις βάρος των πτωχών και των ταπεινών;
Εκ του μικρούτούτου περιστατικού, η Χριστίνα έλαβεν αφορμήν να ενθυμηθή ότι προ χρόνων, μίαν νύκτα, κατά την ύψωσιν του Σταυρού, όταν επήγε να εκκλησιασθή εις τον ναΐσκον του Αγίου Ελισσαίου, παρά την Πύλην της Αγοράς, ενώ ο αναγνώστης έλεγε τον Απόστολον, όταν απήγγειλε τας λέξεις «τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός»,αίφνης, κατά θαυμασίαν σύμπτωσιν, από τον γυναικωνίτην έν βρέφος ήρχισε να ψελλίζη μεγαλοφώνως, αμιλλώμενον προς την φωνήν του αναγνώστου. Και οποίανγλυκύτητα είχε το παιδικόν εκείνο κελάδημα! Τόσον ωραίον πρέπει να ήτο τοΩσαννά το οποίον έψαλλον το πάλαι οι παίδες των Εβραίων προς τον ερχόμενονΛυτρωτήν. «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον, ένεκα των εχθρώνσου, του καταλύσαι εχθρόν και εκδικητήν».
Τοιαύτα ανελογίζετο η Χριστίνα, σκεπτομένη ότι καμμία μήτηρ δεν θα ήτο τόσον αφιλότιμοςώστε να μη στενοχωρήται, και να μη σπεύδη να κατασιγάση το βρέφος της, και ναμη παρακαλή ν’ ανοιχθή πλησίον της εις τον τοίχον, διά θαύματος, θύρα, διά ναεξέλθη το ταχύτερον. Περιτταί δε ήσαν αι νουθεσίαι του επιτρόπου, πρόσθετον προκαλούσαι θόρυβον, και αφού προς βρέφος θηλάζον όλα τα συνήθη μέσα τηςπειθούς είναι ανίσχυρα, μόνη δε η μήτηρ είνε κάτοχος άλλων μέσων πειθούς, τηνχρήσιν των οποίων περιττόν να έλθη τρίτος τις διά να της υπενθυμίση. Κι έπειταλέγουν ότι οι άνδρες έχουν περισσότερον μυαλό από τας γυναίκας!
Ούτω εφρόνει η Χριστίνα. Αλλά τι να είπη; Αυτής δεν της έπεφτε λόγος. Αυτή ήτον η Χριστίνα ηδασκάλα, όπως την έλεγαν έναν καιρόν. Παιδία δεν είχε διά να φοβήται ταςεπιπλήξεις του επιτρόπου. Τα παιδία της τα είχε θάψει, χωρίς να τα έχη γεννήσει. Και ο ανήρ τον οποίον είχε δεν ήτο σύζυγός της.
Ήσαν ανδρόγυνον χωρίς στεφάνι.
Χωρίς στεφάνι!Οπόσα τοιαύτα παραδείγματα!...
Αλλά δεν πρόκειται να κοινωνιολογήσωμεν σήμερον. Ελλείψει όμως άλλης προνοίας,χριστιανικής και ηθικής, διά να είνε τουλάχιστον συνεπείς προς εαυτούς και λογικοί, οφείλουν να ψηφίσωσι τον πολιτικόν γάμον.
Από τον καιρόν οπού είχεν ανάγκην από τας συστάσεις των κομματαρχών διά να διορίζεται δασκάλα, είς των κομματαρχών τούτων, ο Παναγής ο Ντεληκανάτας, ο ταβερνιάρης, την είχεν εκμεταλλευθή. Άμα ήλλαξε το υπουργείον, και δεν ίσχυε πλέον να την διορίση, της είπεν: «Έλα να ζήσουμε μαζύ, κι αργότερα θα σε στεφανωθώ». Πότε; Μετ’ ολίγουςμήνας, μετά έν εξάμηνον, μετά ένα χρόνον.
Έκτοτε παρήλθον χρόνοι και χρόνοι, κι εκείνος ακόμη είχε μαύρα τα μαλλιά, κι αυτή είχενασπρίση. Και δεν την εστεφανώθη ποτέ.
Αυτή δεν εγέννησε τέκνον. Εκείνος είχε και άλλας ερωμένας. Κι εγέννα τέκνα με αυτάς.
Η ταλαίπωρος αυτή μανθάνουσα, επιπλήττουσα, διαμαρτυρομένη, υπομένουσα, εγκαρτερούσα, έπαιρνε τα νόθα του αστεφανώτου ανδρός της εις το σπίτι, τα εθέρμαινεν εις την αγκαλιάντης, ανέπτυσσε μητρικήν στοργήν, τα επονούσε. Και τα ανέσταινε, κι επάσχιζε νατα μεγαλώση. Και όταν εγίνοντο δύο ή τριών ετών, και τα είχε πονέσει πλέον ωςτέκνα της, τότε ήρχετο ο Χάρος, συνοδευόμενος από την οστρακιάν, την ευλογιάν,και άλλας δυσμόρφους συντρόφους... και της τα έπαιρνεν από την αγκαλιάν της.
Τρία ή τέσσεραπαιδία τής είχαν αποθάνει ούτω εντός επτά ή οκτώ ετών.
Κι αυτήεπικραίνετο. Εγήρασκε και άσπριζε. Κι έκλαιε τα νόθα του ανδρός της, ως να ήσανγνήσια ιδικά της. Κι εκείνα τα πτωχά, τα μακάρια, περιίπταντο εις τα άνθη τουπαραδείσου, εν συντροφία με τ’ αγγελούδια τα εγχώρια εκεί.
Εκείνος ουδέλόγον της έκαμνε πλέον περί στεφανώματος. Κι αυτή δεν έλεγε πλέον τίποτε.Υπέφερεν εν σιωπή.
Κι έπλυνε κι εσυγύριζεν όλον τον χρόνον. Την Μεγάλην Πέμπτην έβαπτε τ’ αυγά τα κόκκινα. Καιτας καλάς ημέρας δεν είχε τόλμης πρόσωπον να υπάγη κι αυτή εις την εκκλησίαν.
Μόνον το απόγευματου Πάσχα, εις την ακολουθίαν της Αγάπης, κρυφά και δειλά εισείρπεν εις τον ναόν, διά ν’ ακούση το «Αναστάσεως ημέρα» μαζύ με της δούλαις και της παραμάναις.
Αλλ’ Εκείνος όστις ανέστη «ένεκα της ταλαιπωρίας των πτωχών και του στεναγμού των πενήτων»,όστις εδέχθη της αμαρτωλής τα μύρα και τα δάκρυα και του ληστού το Μνήσθητίμου, θα δεχθή και αυτής της πτωχής την μετάνοιαν, και θα της δώση χώρον και τόπον χλοερόν, και άνεσιν και αναψυχήν εις τη βασιλείαν Του την αιωνίαν.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  (1896)

Η αξιοπρέπεια, η παιδεία, η συλλογικότητα μπροστά.

Τα μολύβια κάτω…
Γιώτα Ιωαννίδου
Ας σκεφτούμε απλά… είναι δύσκολο στις μέρες μας να σκεφτούμε έτσι. Γιατί όλοι αισθανόμαστε ένα δάκτυλο να μας δείχνει σαν τους κατ’ εξοχήν ενόχους για τα πάντα.
Ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί γονατίζουμε κάτω από το βάρος μιας σχολικής χρονιάς που βγήκε με την ψυχή στο στόμα.
Αρκετοί σε δύο και τρία σχολεία. Με λίγες ώρες από όλα τα μαθήματα, προκειμένου να καλύψουμε ελλείψεις.
Με συνεχή ερωτήματα και αγώνες για να υπάρχουν υλικά στα σχολεία, για να μεταφέρονται οι μαθητές μας, για να καλύπτουν την πείνα τους και την ανασφάλειά τους.
Παλεύοντας μέσα σε τάξεις χαμηλών προσδοκιών και καμένων ελπίδων, με μια νέα γενιά που της στερείται ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο.
Με ώρες προσφοράς αλληλεγγύης και στήριξης κι εκτός ωραρίου, αφού τα μέτρα στήριξης στην εκπαίδευση  θεωρούνται πολυτέλεια.
Με την κυβέρνηση σε ρόλο Προκρούστη αλλά ενδεδυμένη με τον μανδύα του δίκαιου τιμωρού. Να κόβει από την παιδεία ότι ξεφεύγει από τις εντολές της τρόικας και τις προδιαγραφές της ΕΕ και των μνημονίων: Χρήματα, καθηγητές, μαθητές, κτήρια, ζωές.
‘’Για να μπει μια τάξη επιτέλους με αυτούς τους χαραμοφάηδες τους εκπαιδευτικούς…’’
Τι κι αν τα νούμερα δείχνουν ότι οι ώρες που δουλεύουν οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα είναι στο μέσο όρο της ΕΕ, αλλά με δραματικά χαμηλότερους μισθούς;
Τι κι αν οι μελέτες τους δείχνουν ότι μια διδακτική ώρα ισοδυναμεί με τέσσερις ώρες γραφείου;
Τι κι αν και όλες τις υπόλοιπες δουλειές του σχολείου τις κάνουν οι εκπαιδευτικοί;
Τι κι αν οι τάξεις με τριάντα παιδιά  οδηγούν περισσότερο σε διαδικασία σταβλισμού παρά σε διαδικασία μόρφωσης;
Τι κι αν οι κοινωνικές συνθήκες, η φτώχεια, η ανεργία των γονιών, η έλλειψη των βασικών, ταλανίζουν τους μικρούς έφηβους την ίδια ώρα που ο εκπαιδευτικός «παιδονόμος» δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με κάθε έναν, έστω κι ένα λεπτό;
Ας είναι καλά, τα Παρατηρητήρια για την ενδοσχολική βία, που ιδρύει το υπουργείο σε κάθε Διεύθυνση, ροκανίζοντας τα χρήματα των ΕΣΠΑ. 
Και πάνω σ΄ όλα αυτά, οι κυβερνητικοί άρχοντες, μόλις τα σχολεία κλείνουν την μαθησιακή διαδικασία και περνούν στη λαιμητόμο των εξετάσεων, έρχονται να ισοπεδώσουν εκβιαστικά, ότι έμεινε όρθιο από το σχολείο που ξέραμε.
Αύξηση ωραρίου, που σημαίνει  υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα, μηδαμινές προσλήψεις και  απολύσεις.  10.000 αναπληρωτές στη εκπαίδευση βλέπουν τη μόνιμη έξοδο της απόλυσης. Άλλοι 10.000 με 15.000 μόνιμων εκπαιδευτικών θα οδηγηθούν σε αναγκαστικές μετακινήσεις το επόμενο δίχρονο και αρκετοί θα οδεύσουν στην απόλυση.
Συγχωνεύσεις σχολείων, που σημαίνει αύξηση αριθμού μαθητών ανά τάξη, υποταγή στις κυβερνητικές επιλογές μέσω της αξιολόγησης, αργία και απόλυση για τους ‘’απείθαρχους’’. 
Αλλαγή των ήδη αλλαγμένων τρόπων διάρθρωσης και λειτουργίας των γενικών και τεχνικών λυκείων, με λιγότερη γνώση και περισσότερες εξετάσεις, με καθιέρωσης της παιδικής απλήρωτης δουλειάς με τον εύηχο τίτλο της  ‘’μαθητείας’’.
Ας σκεφτούμε λοιπόν απλά…
Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να μας εμποδίσει από το αυτονόητο καθήκον κάθε σκεπτόμενου εκπαιδευτικού, να ξεσηκωθεί και να τους στείλει στο διάολο, απαιτώντας να κρατήσει όρθιο τον εαυτό του, τους μαθητές του και την κοινωνία;
Ας σκεφτούμε, κάθε εργαζόμενος ή άνεργος.
Μήπως και σ’ αυτόν δεν ρίχνουν το φταίξιμο για την πορεία της επιχείρησης και της χώρας;
Σίγουρα δεν έχει κάποιον στη δουλειά του που να μπορεί να του φορτώσει την «λειψή παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας», με τον εργοδότη να είναι πάντα εκτός ευθύνης;
Ή μήπως δεν μπορεί πάντα να κάνει κάτι παραπάνω;
Να δουλέψει π.χ. χωρίς ωράριο ή τα σαββατοκύριακα;
Η αξιολόγηση και η διασφάλιση ποιότητας σίγουρα αυτόν δεν αφορά; Ή το καταλαβαίνει όταν παίρνει το χαρτί της απόλυσης;
Ή  μήπως να καρφώσει τον διπλανό του που ολιγωρεί;
Κι αν εν πάσει περιπτώσει, αφού αυτός δεν αμείβεται καλά,  γιατί να παίρνει ο άλλος περισσότερα;
Κι αν αυτός δεν έχει δουλειά γιατί αυτός του Δημοσίου να την έχει και μάλιστα μόνιμη; 
Γιατί να δουλεύουν οι ηλικιωμένοι,  αφού οι νεώτεροι μπορούν να βγάλουν περισσότερη δουλειά και μάλιστα με πολύ λιγότερα χρήματα;
Ας σκεφτούμε κάτι άλλο.
Οι ‘’αγίες’’ εξετάσεις, οι ενδοσχολικές, οι πανελλαδικές τι θα γίνουν;
Γιατί όλοι μπορεί να μιλούν για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ‘’δε πα να χάθηκαν τόσες ώρες μαθημάτων και μάλιστα αντικειμένων που εξετάζονται, στη διάρκεια της χρονιάς…. Το ζητούμενο είναι να γίνουν οι εξετάσεις. Σκεφτείτε τα παιδιά που αγωνιούν. Την λαϊκή οικογένεια που στενάζει να πληρώσει τα φροντιστήρια…’’ Είναι βαρετό και προβλέψιμο το σλόγκαν.
Και δεν θα μιλήσουμε βέβαια για τις πληρωμένες πένες κονδυλοφόρων και την κοινή γνώμη που διαμορφώνουν τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης.
Ας σκεφτούμε αλλιώς…
Όταν ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι στο Μετρό, η «κοινή γνώμη» έπρεπε να αντιδράσει,  γιατί ‘’δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά της’’; Αυτός ήταν ο εκβιασμός της κυβέρνησης. Ανάμεσά τους θα ήταν και πολλοί καθηγητές από αυτούς που σε λίγο η δουλειά τους θα είναι εκτός Αττικής ή θα πάρουν το χαρτί της απόλυσης. Σίγουρα θα ήταν και πολλοί εργαζόμενοι που δεν πληρώνονται ακόμη, ή άλλοι που τώρα είναι άνεργοι.
Για τους εργαζόμενους στο εμπόριο, πολλούς απλήρωτους για μήνες, που δεν δέχονται να δουλέψουν το σαββατοκύριακο ή την 1η Μάη, ο εκβιασμός είναι ότι πλήττουν τον τουρισμό και το καταναλωτικό πνεύμα των γιορτών. Κι όμως οι περισσότεροι από εμάς πολύ δύσκολα  εξοικονομούμε τα χρήματα για τα απαραίτητα.
Ο τωρινός εκβιασμός της κυβέρνησης είναι ότι η απεργία των καθηγητών θα εμποδίσει τις εξετάσεις και ‘’θα παίξει με την αγωνία χιλιάδων οικογενειών’’.
Ο θύτης χλευάζει τα θύματα.
Λες και δεν το ήξερε αυτό η κυβέρνηση όταν κατέβαζε αυτή την περίοδο τα μέτρα. Αλλά για να δούμε λίγο πιο προσεκτικά.
Η κυβέρνηση λέει στους μαθητές και τους γονείς τους ότι δεν πρέπει να τους ενδιαφέρει αν η Δημόσια εκπαίδευση καταρρέει αρκεί να μπορούν να δίνουν εξετάσεις.  Και ακόμη ότι θα δώσουν εξετάσεις για να μπουν σε σχολές με πτυχία ανεργίας αφού αυξάνοντας τα ωράρια των ήδη εργαζόμενων, οι θέσεις εργασίας μειώνονται. Καλό θα ήταν να σκεφτόταν κανείς το Γολγοθά των παιδιών στους εννιά μήνες, που νοιώθουν οι καθηγητές τους και όχι μόνο στις εξετάσεις…
Αυτή είναι μέχρι στιγμής η υπεροχή της κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών της δεκανικιών.
Δεν πείθει ότι η εξουσία της είναι καλή αλλά ότι είναι  αναπόφευκτη.
Και ενεργοποιεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Έτσι που ο καθένας να πορεύεται με την αυταπάτη της άμεσης λύσης στο δικό του πρόβλημα, που την επόμενη μέρα καταρρέει.
Ας σπάσουμε λοιπόν το φαύλο κύκλο εκβιασμού – υποχώρησης.
Τα μολύβια κάτω.
Ας ξεσηκωθούμε.
Όταν ο αντίπαλος, η κυβέρνηση, η ΕΕ, το  ΔΝΤ, μαζί με όλο το  αστικό πολιτικό σύστημα και τα  ΜΜΕ επιτίθενται, η συζήτηση για τον καταλληλότερο χρόνο αντίδρασης, υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ–ΔΗΜΑΡ θα υποταχθεί σ’ αυτούς με πολλά σκουξίματα και ευαισθησίες. Σαν τη Ρεπούση που προτιμά την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών αν είναι να καλυφθούν οι μαθητές, γιατί δεν της έχει περάσει από το μυαλό ότι οι αδιόριστοι πρέπει να βρουν δουλειά ή οι 10.000 αναπληρωτές να μην απολυθούν.
Οι   ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ πρόσφατα ανέπτυξαν «δημοκρατικές» ευαισθησίες.  Στη ΔΑΚΕ δεν αρκούν οι ψηφοφορίες μαζικών ΓΣ αλλά θέλει κάλπες, δηλαδή τοποθέτηση αλά ΜΜΕ, χωρίς συζήτηση. Η  δε ΠΑΣΚΕ, δεν ψηφίζει την πρόταση για την απεργία ‘’αν δεν την ψηφίσουν όλοι’’!
Η πρόταση για 48ωρη απεργία του ΠΑΜΕ και μετά βλέπουμε, δείχνει ταλάντευση πριν την μάχη και υπονομεύει την εξέλιξή της. 
Η Αριστερά οφείλει να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών όσων την ανεβάζουν σε εκλογικά ποσοστά προς το συνέδριο της ΟΛΜΕ.
Να οργανώσει και να δώσει τη μάχη ανατροπής των σχεδίων τους.
Με όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο κι όχι μόνο.
Με τους εργαζόμενους του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα.
Με τους ανέργους κι αδιόριστους.
Με τους φοιτητές, τους μαθητές και τους νέους.
Για να μην περάσει κανένα από τα νέα μέτρα.
Για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση και δημόσια αγαθά για όλους.
Για να αποσυρθεί το νομοσχέδιο δολοφόνος των εκπαιδευτικών και της παιδείας
Για να γίνουν νέες προσλήψεις και να ακυρωθούν οι απολύσεις εκπαιδευτικών
Για να μειωθούν οι μαθητές σε κάθε τμήμα και να γίνει πιο ουσιαστικό το μάθημα
Για να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία, καλύπτοντας ζωτικές ανάγκες μιας σχολικής υποδομής που καταρρέει
Για να αυξηθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών που έχουν καταρρεύσει, μετά από μείωση κοντά στο 30% από τις μνημονιακές πολιτικές.
Για να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και αυτοί που την εκφράζουν.
Για το δικαίωμα στη δουλειά και στην εργασιακή αξιοπρέπεια.
Για να πάρουμε τον πλούτο και την εξουσία από το κεφάλαιο, να επιβάλλουμε το κτίσιμο μιας αξιοβίωτης  ζωής.
Δεν ωφελούν τα μασημένα λόγια μη και ταράξουμε την ‘’κοινή γνώμη’’ των ψηφοφόρων.
Θέλουμε να συμμαχήσουμε με  την γενναία γνώμη των οργισμένων και των μαχόμενων. Όταν ο πόλεμος έχει κηρυχθεί η μόνη επιλογή μας είναι  να πολεμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να περιμένουμε τους κροκόδειλους της ΟΛΜΕ. Ούτε αρκεί να τους ρίχνουμε αναθέματα, αναζητώντας άλλοθι.
Να μαζευτούμε σε κάθε σχολείο, να λογαριαστούμε, να κοιταχτούμε στα μάτια και να αποφασίσουμε.
Να γίνουν γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και  συνεδριάσεις των ΔΣ, που να αποφασίσουν και ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ απεργία διαρκείας τώρα.
Να βηματίσουμε μαζί με τα παιδιά και τους γονείς τους σε κάθε γειτονιά, με διαδικασίες ενημέρωσης, κοινών συντονιστικών αγώνα.
Ας αποκτήσουν ξανά οι λέξεις το νόημά τους.
Αγώνας σημαίνει ξεσηκωμός, ανατροπή, αλλιώτικα πράγματα.
Αγώνας με τον αραμπά και τη σφραγίδα δεν γίνεται. Αντίθετα, αποτελεί τη γελοιογραφία του και το θάνατό του.
Τα μολύβια κάτω λοιπόν. Η αξιοπρέπεια, η παιδεία, η συλλογικότητα μπροστά.

Πόσο ειλικρινής είναι η αντίδραση της ΔΑΚΕ Χίου και Ιωαννίνων;

Γράμμα στον υπουργό από τη ΔΑΚΕ Καθηγητών Ιωαννίνων

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Κύριε Υπουργέ της Παιδείας
Η ΔΑΚΕ καθηγητών νομού Ιωαννίνων ομόφωνα εκφράζει την αγανάκτηση και την οργή της για τις αλλαγές που ψηφίστηκαν με εισήγηση του Υπουργείου παιδείας και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος γνωρίζοντας ότι οι διατάξεις αυτές ανατρέπουν τη ζωή χιλιάδων εκπαιδευτικών.
Κύριε υπουργέ μας καθυσυχάζατε για να μας αιφνιδιάσετε και το ψηφίζετε λίγο πριν το Πάσχα θέλοντας  να μας υπενθυμίσετε και τα δώρα που μας κόψατε.
Κύριε υπουργέ πρώτα μας διαβάλατε στα μέσα ενημέρωσης με επιλεκτικές ψεύτικες διαρροές για τις ώρες εργασίας μας ταυτίζοντάς αυτές με το διδακτικό μας ωράριο, αποσιωπώντας τις ώρες προετομασίας μας και τα διοικητικά μας καθήκοντα.
 Είστε κύριε υπουργέ και εκπαιδευτικός. Κρίμα!
 Θα μας μεταθέσετε αναγκαστικά όπου εσείς θέλετε, αναρρωτηθήκατε άραγε αν εχουμε οικογένειες αν έχουμε υποχρεώσεις; Που απευθύνεστε κύριε Υπουργέ το έχετε κατανοήσει; Αμφιβάλλουμε!
Με το πειθαρχικό δίκαιο μας τρομοκρατείται για να υπομένουμε τις επιλογες σας αδιαμαρτήρητα.
Οι μισθοί μας δεν φθάνουν να ζήσουμε ,πως επιτέλους θα πληρώσουμε τα χαράτσια της τρικομματικής κυβέρνησης. Ευθύνη όμως φέρουν και οι τραγικές φιγούρες των δύο άλλων πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την πολιτική αυτή. Κάποτε πρέπει να απαντήσουν γιατί το κάνουν. Αν επικαλεστούν ότι το κάνουν για να σωθούμε τους πληροφορούμε ότι τον χειμώνα δεν είχαμε πετρέλαιο, δεν υπάρχει περίθαλψη, ότι στερούμαστε βασικών αγαθών και τόσα άλλα…
Εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας.
Ακούστε και καταλάβετε τι συμβαίνει στη Ελληνική κοινωνία πρίν είναι αργά.
Αξιότιμε κύριε υπουργέ δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Ως εδώ! Δεν αντέχουμε άλλο την πολιτική σας.
Διαχωρίζουμε οριστικά και αμετάκλητα τη θέση μας όσο συνεχίζετε αυτή την πολιτική που δεν έχει καμμία σχέση με τις αρχές του ριζοσπαστικού και κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Είμαστε απέναντί σας και θα το διαπιστώσετε σύντομα, η πολιτική σας δεν μας εκφράζει, θα διαπιστώσετε την οργή μας στις ερχόμενες κάλπες που ευχόμαστε να είναι σύντομα, μάλλον έχετε βάλει στόχο τα ποσοστά που έχουν τα δεκανίκια της κυβέρνησης οπότε περιμένετε λίγο ακόμα.
Δεν συμφωνούμε με κινητοποιήσεις στις πανελλαδικές εξετάσεις, σεβόμαστε τον κόπο των μαθητών μας και την αγωνία των γονέων, θα δώσουμε σκληρή πολιτική απάντηση στους υπεύθυνους αυτής της πολιτικής.
Τα όνειρα τα δικά μας και των παιδιών μας θα γίνουν σύντομα οι εφιάλτες σας.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΑΚΕ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ – ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

      O Πρόεδρος                      Ο Γραμματέας
            Μπόζιος Κωνσταντίνος               Ζέρβας Ευάγγελος





ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ από τη ΔΑΚΕ Καθηγητών Χίου
ΜΑΣ ΠΙΑΣΑΤΕ ΕΞ ΑΠΗΝΗΣ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Κύριε Υπουργέ,  
Με αφορμή την ψήφιση του σχετικού πολυνομοσχεδίου από τη Βουλή των Ελλήνων κρίναμε ότι οφείλουμε να σας επισημάνουμε τα εξής παρακάτω:
1) Η προωθούμενη, και επίσημα πλέον, αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά σκληρών μέτρων που έχουν παρθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα από την τρικομματική κυβέρνηση της οποίας είστε σημαίνον στέλεχος. Όλα αυτά τα μέτρα θεωρούμε ότι στοχοποιούν τον καθηγητικό κόσμο, τους μαθητές, αλλά και την εκπαίδευση στο σύνολό της.
2) Η αύξηση του ωραρίου γίνεται αποκλειστικά για την εξοικονόμηση ανθρώπινου δυναμικού και δεν κινείται στην κατεύθυνση της ποιοτικής αναβάθμισης της εκπαίδευσης. Επίσης, δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως παιδαγωγικό στόχο. Αντίθετα, είμαστε πεπεισμένοι ότι θα δημιουργήσει σύγχυση στις σχολικές μονάδες, μιας και θα εξαναγκάσει μεγάλο αριθμό συναδέλφων μας να ακολουθήσει το δρόμο της υποχρεωτικής μετάθεσης, αφού είναι σίγουρο πλέον ότι θα πλεονάζει.
3) Επιπλέον, το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που αφορά τις μεταθέσεις  σε όλη τη χώρα των υπεράριθμων εκπαιδευτικών  δείχνει ξεκάθαρα την  πρόθεσή σας για εσωτερική μετανάστευση των καθηγητών. Απώτερος στόχος των μέτρων αυτών θεωρούμε ότι είναι η εκμηδένιση και εξουδετέρωση του ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, το οποίο μπορεί να σταθεί στιβαρό εμπόδιο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν και στην εκπαίδευση για να την οδηγήσουν δεκαετίες πίσω.
4) Με την άμεση πιστή εφαρμογή αυτής της απόφασης θα δημιουργηθούν στρατιές ανέργων και στην εκπαίδευση. Είναι βέβαιο πλέον ότι χιλιάδες συνάδελφοί μας αναπληρωτές δεν θα εργαστούν τη νέα σχολική χρονιά. Αυτό σε συνδυασμό με τους μηδενικούς διορισμούς μονίμων που αναμένονται το 2013 θα οδηγήσει σε διόγκωση των ποσοστών της ανεργίας και στους εκπαιδευτικούς. Και ποιος μας διασφαλίζει ότι στο κοντινό μέλλον δεν θα βιώσουμε απολύσεις και μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού;
5) Παραγνωρίζετε την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος μας και ξεχνάτε ότι ο καλά προετοιμασμένος καθηγητής χρειάζεται 1 με 1,5 ώρα προετοιμασίας στο σπίτι για κάθε διδακτική ώρα. Και φυσικά, αδιαφορείτε για την Έκθεση του Ο.Η.Ε. που αποδεικνύει ότι κάθε διδακτική ώρα ισοδυναμεί με 4 υπαλληλικές ώρες εργασίας.
6)  Ισχυρίζεστε ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί εργάζονται λιγότερο από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος όρος ωρών εργασίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών ταυτίζεται με τον αντίστοιχο Ευρωπαϊκό μέσο όρο και εκείνο των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α.
7) Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι αντοχές του κλάδου μας βαίνουν στο τέλος τους και πώς δεν ανεχόμαστε περαιτέρω υποβάθμιση τόσο της ζωής, όσο και της αξιοπρέπειάς μας.
Η ΔΑΚΕ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΧΙΟΥ καλεί την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας:
Α) Να  μην προχωρήσει στην αύξηση του ωραρίου των Καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Β) Με συγκεκριμένες  πράξεις να στηρίξει τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς της χώρας μας που οι εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους έχουν οδηγήσει στα όρια της εξαθλίωσης και της αναξιοπρέπειας.
Γ) Να αποσύρει άμεσα το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που αφορά τις μεταθέσεις  σε όλη τη χώρα των υπεράριθμων εκπαιδευτικών και όσων δεν έχουν οργανική θέση.
Εάν προχωρήσετε σε τόσο σημαντικές για τη ζωή της δική μας και των μαθητών μας αποφάσεις με διαδικασία σαρανταοκτάωρου και Σαββατοκύριακου θα μας βρείτε απέναντι, όχι στα πλαίσια μιας απλής στιγμιαίας αντίδρασης και αγανάκτησης, αλλά προπάντων μιας βαθιάς ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι είμαστε η Παράταξη εκείνη των εκπαιδευτικών που πρεσβεύει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Βαθιά μας πεποίθηση, είναι μια φιλελεύθερη κοινωνία, με ισχυρή κοινωνική στήριξη στους πολίτες από το Κράτος. Με θλίψη, επομένως, παρακολουθούμε τον κατήφορο που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας υιοθετώντας την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη λογική. Σας δηλώνουμε ότι θα σταθούμε με σθένος απέναντί της και δεν θα σκύψουμε το κεφάλι.
 
Esos.gr
 *(οι υπογραμμίσεις απο τον admin)

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Η αλληλεγγύη και η συναδελφικότητα μπροστάρης μας!!

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

1.     Πού είμαστε και τι έρχεται
Η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο δίνει στο σύστημα πλήρη ελευθερία και λυμένα χέρια στην καταπάτηση οποιασδήποτε εργασιακής κατάκτησης των εκπαιδευτικών: Ελευθερία στην τρομοκράτησή μας, στη διεύρυνση του ωραρίου, στην υποχρεωτική μετάθεση οπουδήποτε, στις υποχρεωτικές  υπερωρίες, στη μισθολογική καθήλωση και υποβάθμιση, στην «έξοδο» στην αργία και την απόλυση «δι’ ασήμαντον αφορμή», στην κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και στον πλήρη κατακερματισμό των εργασιακών μας σχέσεων.
Το παραπάνω πλαίσιο θα το ακολουθήσει το αμέσως επόμενο διάστημα σωρεία εγκυκλίων και ΠΔ, που θα εξειδικεύουν μια σειρά πτυχές σε αντίστοιχες κατευθύνσεις: τμήματα 28-30, αναθέσεις, υποχρεωτικά ωράρια παραμονής στο σχολείο, μισθολογική ευελιξία σε σχέση με το ποσοστό κάλυψης του υποχρεωτικού ωραρίου, θεσμικό πλαίσιο συλλόγων διδασκόντων κλπ. Τέλος, η ψήφιση του «νέου» λυκείου (δηλαδή των νέων διαδικασιών εισαγωγής στην τριτοβάθμια και της βροχής πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε όλες τις τάξεις ) και του πλαισίου για την Τεχνική Εκπαίδευση (που θα συνοδεύεται με συγχωνεύσεις σχολείων και καταργήσεις ειδικοτήτων) θα ολοκληρώσουν μια πραγματική αντιλαϊκή καταιγίδα στην εκπαίδευση.
2.     Τι λένε, λοιπόν, τα δεδομένα
Α) Η επίθεση δεν γνωρίζει τέλος.
Β) Παρόλο που ο σχεδιασμός της (αιχμή στην πρωτοβάθμια οι οργανικότητες, στην δευτεροβάθμια η αύξηση των ωρών διδασκαλίας) αποσκοπεί στη διάσπαση του πανεκπαιδευτικού μετώπου, τα αποτελέσματα είναι κοινά.
Γ) Τελικό θύμα της επίθεσης είναι οι μαθητές. Η τρομοκράτησή μας και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων αποσκοπεί στην ολοκληρωτική μετατροπή μας σε κρατικούς υπαλλήλους, - ο τελικός και κρίσιμος ιμάντας μεταβίβασης στη νεολαία της αντιλαϊκής πολιτικής.
3.     Για την ΟΛΜΕ: «Πώς ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ»
Α) Η διγλωσσία των ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ δεν είναι μόνο υποκριτική αλλά και επικίνδυνη. Η πρόταση για κάλπες δε στοχεύει μόνο στο να μπλοκάρει τη δυνατότητα απεργίας, αλλά και να προσφέρει υπηρεσίες στην κυβέρνηση για τη δημιουργία του νέου αντιαπεργιακού θεσμικού πλαισίου. Πρέπει όχι μόνο να απορριφθεί αλλά να καταγγελθεί!
Β) Η αριστερή επένδυση στην ηττοπάθεια στη βάση των πραγματικών δυσκολιών και η μεταφυσική αναμονή κλιμάκωσης του αγώνα σε κάποιες αόριστες καλύτερες μέρες ανακυκλώνουν την ηττοπάθεια αυτή και λύνουν τα χέρια της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου για τη συνέχιση της επίθεσής του. Ο αντίπαλος πυροβολεί και σε κάποιους τους φαίνονται λίγοι οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικών για να αντισταθούν. Πότε άραγε; Στην… παγκόσμια επανάσταση;
4.     Τι κάνουμε
Α) Απαντάμε άμεσα και απεργιακά. Από ΤΩΡΑ (δηλαδή μετά τις διακοπές του Πάσχα)  και όχι αναμένοντας ή την θαυματουργή αλλαγή συσχετισμών στα συνέδρια των δύο ομοσπονδιών ή κάποια μαγική επιφοίτηση μέσα στο καλοκαίρι (όταν η κυβέρνηση με λιτά τα χέρια θα κλιμακώσει την επίθεση της).Η απουσία αγωνιστικής απάντησης σε μια τέτοιας κλίμακας επίθεση θα λειτουργήσει ακόμα πιο αποσυγκροτητικά στον ήδη χτυπημένο κλάδο και θα οξύνει ακόμα περισσότερο τη διαλυτική συνδικαλιστική κατάσταση που υπάρχει.
Β) Να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες όχι για να υποταχθούμε σε αυτές αλλά για να προσπαθήσουμε να τις αντιμετωπίσουμε:
-          Να αποκαλύψουμε στους εργαζόμενους γονείς και τη μαθητική νεολαία πως αυτές οι ανατροπές θίγουν άμεσα τα δικαιώματα τους (κατάργηση σχολείων, στοίβαγμα μαθητών, πιο σκληρό ταξικό σύστημα επιλογής).
-          Να έχουμε καθαρό ότι οι εργαζόμενοι προπαγανδίζουν και ενημερώνουν την κοινωνία μέσω του αγώνα τους.
-          Να συγκροτήσουμε κινήσεις ή πρωτοβουλίες που θα απαιτήσουν από τα ΔΣ άμεσα έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις που θα πάρουν αποφάσεις για το ξεκίνημα ενός απεργιακού αγώνα με επαναλαμβανόμενες απεργίες. Να επιδιώξουμε τη συμπόρευση καθηγητών δασκάλων (όσο και αν εξ αντικειμένου –ή καλύτερα εξ αιτίας αυτού!- τη μεγάλη πίεση θα δεχτούν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας μέσα στις εξετάσεις)
-          Είναι αναμενόμενο πως αν ο αγώνας αυτός προχωρήσει και μέσα στις εξετάσεις θα αντιμετωπίσει την κρατική καταστολή και το σοβαρό ενδεχόμενο επιστράτευσης γι αυτό η οργάνωση και η προετοιμασία του πρέπει να ξεκινήσουν από τώρα.
5.     Η πρωτοβουλία στη βάση
Με μαζικές γενικές συνελεύσεις – με απεργιακές επιτροπές σε κάθε σωματείο. Είναι φανερό καταρχήν ένα θετικό αγωνιστικό κλίμα στους συναδέλφους μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων. Αυτό το κλίμα  χρειάζεται να στηριχθεί και να ενισχυθεί και όχι να το πνίξουμε με αναλύσεις για την “παντοδυναμία” του συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος που αντιμετωπίζουμε δεν είναι συνηθισμένος και γι αυτό δεν υπάρχουν –περισσότερο από κάθε άλλη φορά- “κανονικοί” αγώνες με “εγγυήσεις” που θα τον απαντήσουν βάση ενός “βέβαιου” σχεδιαγράμματος. Και σίγουρα θα είναι μακράς διαρκείας με πολλές φάσεις.


Μετά τις εξελίξεις του τελευταίου Δ. Σ. της ΟΛΜΕ και τη διαφαινόμενη προβληματική στάση της πλειοψηφίας των παρατάξεων, χωρίς να θέλουμε να προδικάσουμε τις εξελίξεις θεωρούμε προαπαιτούμενο την άσκηση πίεσης για τη σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ.
Σε περίπτωση που η εισήγηση της ΟΛΜΕ -εάν υπάρξει- δεν δίνει αγωνιστική παρατεταμένη προοπτική, οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα και έχουν την πολιτική βούληση να δοθεί μάχη, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν συνδικαλιστική πρόταση συγκεκριμένη ώστε να κατέβει κοινή σε όλες τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ πανελλαδικά και μέσα από τη βάση του κλάδου να πλειοψηφήσει στη Γ.Σ. των προέδρων αγωνιστική πρόταση.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεσμεύονται να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια στο βαθμό που τους αναλογεί προς αυτή την κατεύθυνση.

·    Όχι στην αξιολόγηση. Να πάρουν πίσω τις διώξεις. Καμιά απόλυση!
·    Όχι στην αύξηση του ωραρίου και τις υποχρεωτικές μεταθέσεις - Κάτω τα χέρια από τις οργανικές θέσεις - Μόνιμη σταθερή δουλειά, ασφάλιση, περίθαλψη, για όλους
·    Να μην κλείσει κανένα  σχολείο- Όχι στις συμπτύξεις τμημάτων
·    Πλήρης κάλυψη όλων των κενών και των λειτουργικών δαπανών των σχολείων Δωρεάν βιβλία σε όλα τα παιδιά . Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.
·    Κάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών – Να πάρουν πίσω τα σχέδια της καταιγίδας εξετάσεων (πανελλαδικές σε όλο το Λύκειο, εισαγωγικές από Γυμνάσιο προς Λύκειο κλπ)
·    Κοινός αγώνας εκπαιδευτικών-γονιών-μαθητών για Δημόσια και Δωρεάν παιδεία για όλους!




1/5/2013


Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ – Τραγούδι του εργάτη

Επειδή παλιότερα κάποιοι ποιητές δεν ξεχνούσαν αυτούς, στους οποίους οφείλουν το ψωμί τους.

Επειδή είναι πρωτομαγιά.

Επειδή το αίτημα για οκτάωρο είναι επίκαιρο (για όσους ακόμα έχουν δουλειά).

Ένα ποίημα 100 χρόνων 


Πολλοί από μας, άλλωστε, αν δεν είχαμε γονείς εργάτες, τεχνίτες ή αγρότες, είχαμε, σίγουρα, παππούδες.
Χρειάστηκε να περάσουν 100 χρόνια, για να πούμε, πως πρέπει τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία να τα φτιάξουμε απ' την αρχή, αφού κατάντησαν "σωματεία-σφραγίδες", χωρίς περιεχόμενο πολλά απ' αυτά.


ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ – Τραγούδι του εργάτη 

(Εμείς οι εργάτες είμαστε)




Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας
ποτίζουμε τη γης, για να γεννά 
καρπούς, λουλούδια, τ’ αγαθά του κόσμου ολόγυρά μας.
Φτωχή αλουλούδιαστη, άκαρπη μονάχα η αργατιά.
Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας
ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί.
Πιο δυνατά κι απ’ τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας,
και μ’ όλο τ’ αλυσόδεμα, σκάφτουν και η γης πλουτεί.
Στου κόσμου τους θησαυριστές το βιος σου, Εργάτη, 
νόμοι  στο τρών’ αδικητές χωρίς ντροπή!
Αγκαλιαστείτε, αδέλφια, ορθοί!
Με μια καρδιά, μια γνώμη.
-Δικαιοσύνη, βρόντηξε και λάμψε, Προκοπή!

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

(Γράφτηκε το 1913 σαν ύμνος του «Εργατικού Κέντρου Αθηνών» και μελοποιήθηκε από τον Μανώλη Καλομοίρη. Το 1944 μελοποιήθηκε και από τον Αλέκο Ξένο)

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Το ψέμα έχει .....κοντά ποδάρια!!!

Ψέματα και αλήθειες για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς

Ψέμα 1ο: Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες που εργάζονται ελάχιστες ώρες την εβδομάδα.
Η αλήθεια είναι ότι:
συγκρίνοντας το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών με αυτό των άλλων ευρωπαίων συναδέλφων τους παρατηρούμε ότι για τους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτό ήταν μέχρι σήμερα 16 έως 21 ώρες εβδομαδιαίως έχοντας ΜΟ 18,5*. Είναι δηλαδή λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ για τα Λύκεια που είναι 18,4. Με την αύξηση του ωραρίου κατά 2 ώρες ο ΜΟ γίνεται 20,5 που τοποθετεί τους Έλληνες Εκπ/κους μεταξύ των πιο σκληρά εργαζόμενων στον κλάδο τους στην Ευρώπη.
Επίσης ο χρόνος που οι εκπαιδευτικοί ΔΕ πρέπει να παραμένουν υποχρεωτικά στα σχολεία για την εκτέλεση άλλων καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί είναι για την Ελλάδα 30 ώρες την εβδομάδα δηλαδή πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ που είναι 27,5.

Ψέμα 2ο:  Είναι εξωφρενικό ότι υπάρχουν 200000 εκπαιδευτικοί στη χώρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι:
στη χώρα μας ο αριθμός των εκπαιδευτικών τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι συνολικά 151000 (83000 καθηγητές και 68000 δάσκαλοι και νηπιαγωγοί). Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα αποτελείται από δεκάδες μικρά νησιά ο αριθμός αυτός δεν είναι υψηλός αφού στην Φιλανδία για παράδειγμα που έχει το μισό πληθυσμό της Ελλάδας ο αντίστοιχος αριθμός είναι 100000.

Ψέμα 3ο:  Οι Έλληνες Εκπαιδευτικοί αμείβονται ικανοποιητικά.
Η αλήθεια είναι ότι:
ο μηνιαίος μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 639 ευρώ. Μιλάμε για τον μισθό ενός νέου ανθρώπου που είναι απόφοιτος Πανεπιστημίου ή Πολυτεχνείου και τις περισσότερες φορές είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ή διδακτορικού και ο οποίος έχει προσληφθεί χωρίς «μέσο» αλλά με διαφανείς διαδικασίες. Αν μάλιστα τον συγκρίνουμε με τα ευρωπαϊκά δεδομένα ο κατώτερος ετήσιος μισθός ενός καθηγητή Λυκείου στην Ελλάδα είναι μόλις το 49% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού ΜΟ (δηλαδή λιγότερο από το μισό) ενώ συγκριτικά με άλλες χώρες αναφέρουμε ενδεικτικά ότι ο μισθός ενός Έλληνα καθηγητή είναι το 19% του καθηγητή στο Λουξεμβούργο, το 29% του Γερμανού καθηγητή, το 40% του Φιλανδού, το 53% του Κύπριου.

Ψέμα 4ο: Οι καθηγητές σε αυτή τη δύσκολη για όλους κατάσταση που ζούμε διαμαρτύρονται επειδή τους έβαλαν να εργάζονται 2 ώρες μόλις παραπάνω την εβδομάδα.
Η αλήθεια είναι ότι:
την αύξηση του ωραρίου, εμείς οι εκπαιδευτικοί, ιδίως οι νεώτεροι θα μπορούσαμε να την αντέξουμε. Δεν μπορούμε όμως να αντέξουμε αυτά που συνεπάγεται. Πρώτα από όλα ότι θα χάσουν τη δουλειά τους 10000 περίπου συμβασιούχοι εκπ/κοί που εργάζονται συνεχώς για αρκετά χρόνια και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες «οργώνοντας» την Ελλάδα από τη μια άκρη στην άλλη για να στηρίξουν το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Επίσης δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι λόγω και των νέων συγχωνεύσεων σχολείων χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες και οι οποίοι με τον νέο νόμο για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις θα έχουν δύο επιλογές: είτε να βρεθούν εν μία νυκτί σ’ οποιοδήποτε σημείο της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να αδυνατούν να επιβιώσουν, είτε να απολυθούν.

Ψέμα 5ο: Οι εκπαιδευτικοί αδιαφορούν για το λειτούργημα τους στο σχολείο και το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα βρουν όλο και περισσότερα ιδιαίτερα.
Πράγματι αυτή είναι μια πικρή αλήθεια αλλά αφορά μια μικρή μειοψηφία εκπαιδευτικών που αμαυρώνουν τον κλάδο. Η γενίκευση που κάνουν κάποιοι για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους είναι απαράδεκτη και άδικη.
Γιατί η αλήθεια που αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι ότι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο σχολείο και τους μαθητές τους κάτω από δύσκολες συνθήκες. Πολλές φορές μάλιστα αφιερώνουν δεκάδες ώρες πέρα από το ωράριο τους για να βοηθήσουν τους μαθητές τους. Τρανταχτό παράδειγμα τα μαθήματα αλληλεγγύης που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά γίνονται σε 5 σχολεία της περιοχής μας και στα οποία συμμετέχουν δεκάδες συνάδελφοι που προσφέρουν ανιδιοτελώς το διδακτικό τους έργο σε μαθητές που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής.

Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος
Πρόεδρος της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας

* Τα στοιχεία που αναφέρονται προέρχονται από έρευνες του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ βασισμένες σε δεδομένα της ΕΕ.

Το έστειλε η Γεωργία Αμπ. Μέλος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Στην χώρα μας, άν υπήρχαν ενημερωτές της κοινής γνώμης (Δημοσιογράφοι) θα γνώριζαν ότι.........


Η κοινωνία οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια.

Παρουσίαση της μελέτης για τους μισθούς των εκπαιδευτικών και το ωραριό τους


Η κοινωνία οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια.
Ενημέρωση απο το ΚΕΜΕΤΕ για τους μισθούς και το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών στην Ευρωζώνη.

http://olmesch.files.wordpress.com/2012/12/pptmisthoi171212.pdf
 

ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ ;;;;;;;;

ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ


          Τη στιγμή που για  πρώτη φορά στην εργασιακή ζωή μας δεν θα πάρουμε «Δώρο Πάσχα» η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας που στη συνάντησή του με το ΔΣ της ΟΛΜΕ καμώνονταν ότι δεν ξέρει τίποτα  προχώρησε στην αύξηση του διδακτικού μας ωραρίου (…Εκπαιδευτικό προσωπικό όλων των κλάδων της κατηγορίας ΠΕ ώρες 23 αν έχουν έως έξι έτη υπηρεσίας, ώρες 21 αν έχουν από έξι μέχρι δώδεκα έτη υπηρεσίας και ώρες 20 αν έχουν πάνω από δώδεκα έτη υπηρεσίας…)

Και παράλληλα καταθέτει Προεδρικό διάταγμα για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις μας

(…οι εκπαιδευτικοί που πλεονάζουν και δεν συμπληρώνουν το 75% τουλάχιστον του υποχρεωτικού διδακτικού ωραρίου τους σε σχολική μονάδα ή σε ομάδα σχολικών μονάδων, της ίδιας ή διαφορετικής βαθμίδας, «με μαθήματα της πρώτης και δεύτερης ανάθεσης, της πρώτης και δεύτερης ειδικότητας, χαρακτηρίζονται με απόφαση του αρμόδιου περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση των περιφερειακών υπηρεσιακών συμβουλίων, εξ' ολοκλήρου υπεράριθμοι.
Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι θα χαρακτηριστούν εξ' ολοκλήρου υπεράριθμοι (ολικά υπεράριθμοι) κατατάσσονται σε πίνακες υποχρεωτικής μετάθεσης που συντάσσονται από τα υπηρεσιακά συμβούλια ανά περιοχή μετάθεσης, ανά κλάδο και ειδικότητα…)

Και όλα τα παραπάνω σε κλίμα φόβου με την βιομηχανία παραγωγής επίορκων  που τίθενται σε αργία ενώ αποστέλλονται εντολές προς τους διευθυντές για γενικευμένη ρουφιανιά εντός και εκτός υπηρεσίας….,

Το υπουργείο δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Ακολουθούν συγχωνεύσεις, κλεισίματα σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων,  Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο,  ΠΔ για αξιολόγηση κλπ κλπ

ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ ;;;;;;;;
Πρέπει αμέσως μετά το Πάσχα, να γίνουν ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΜΕ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΟ Α/ΘΜΙΑΣ ,έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ και στη ΔΟΕ πριν την έναρξη των Πανελλαδικών Εξετάσεων, προκειμένου ο κλάδος μας να ξεκινήσει απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια των πανελλαδικών-ενδοσχολικών εξετάσεων, της έκδοσης αποτελεσμάτων, της βαθμολόγησης των γραπτών και κάθε άλλης  διοικητικής εργασίας μέχρι το τέλος του σχολικού έτους.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ
Δεν υπάρχει εύκολη λύση, δεν υπάρχει εύκολος δρόμος και ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ είναι δύσκολος δρόμος. Ο δρόμος της Τρόικα και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και των μνημονίων ξέρεις που οδηγεί. Φτωχό σχολείο για λίγους με φτωχή γνώση για τον αυριανό φτωχό εργαζόμενο. Και υποταγμένος ή και απολυμένος εκπαιδευτικός.

Εσύ θα διαλέξεις!

Ή θα αντισταθείς ή θα απολυθείς!



Αλέξης Φυτσιλής μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας