Ήθελα να το μοιραστούμε !

Η αλληλεγγύη ως συνοχή των κοινοτήτων

Ως εκ της φύσεώς της η «Εφημερίδα των Συντακτών» πιστεύει στην αυτοοργάνωση, στο συνεταιρίζεσθαι και ενισχύει κάθε μορφή κινήματος που πηγάζει από την κοινωνία σαν μορφή αντίστασης των εργαζομένων απέναντι στην επίθεση που δέχονται από την πολιτική των μνημονίων. Η συνοχή της είναι η αλληλεγγύη που (μαθαίνουν να) επιδεικνύουν μεταξύ τους τα μέλη, είτε σε συνεταιρισμό ανήκουν είτε σε γειτονιές και κοινότητες. Τις νέες αυτές μορφές κοινωνικής οργάνωσης αναδεικνύει η εφημερίδα μας δίνοντας φωνή και βήμα στους πρωταγωνιστές της.

 Το ρεπορτάζ από την Ιερισσό, που έγινε γνωστή σε όλη τη χώρα από τον αγώνα των κατοίκων της εναντίον των εταιρειών εξόρυξης χρυσού στην περιοχή τους, είναι αποκαλυπτικό του νέου τρόπου συνύπαρξης τόσο ώστε καμιά ώρα της μέρας ή της νύχτας δεν φεύγει η έγνοια του ενός για τον άλλον. Είναι εντυπωσιακό πόσο έχει αλλάξει η νοοτροπία και η συμπεριφορά των κατοίκων τα τελευταία χρόνια εξ αφορμής του κοινού τους αγώνα εναντίον των εταιρειών, που έχουν την κυβερνητική υποστήριξη, και των δυνάμεων καταστολής που τους επιτίθενται με χημικά, εισβάλλουν νύχτα στα σπίτια τους, συλλαμβάνουν βιαίως μαθητές. Όλη αυτή η κυβερνητική αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός έχουν πεισμώσει τους κατοίκους και κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν ότι μόνο όλοι μαζί μπορούν να αντισταθούν στη λαίλαπα της καταστολής. Καθαρίζουν και μαγειρεύουν ομαδικά, μοιράζονται τα έξοδα κατά τις μετακινήσεις τους και όταν χρειάζεται να πάνε στα δικαστήρια δεν ανησυχούν για το πού θα αφήσουν τα ανήλικα παιδιά τους. Ήδη από τον Αύγουστο του 2011 έφτιαξαν παιδικό σταθμό στο χωριό τους και στήνονται ομαδικά baby sitting και, επιπλέον, οργανώνονται ομάδες που μαγειρεύουν ομαδικά. Το χωριό μοιράζεται τα πάντα. «Τώρα πια, σχεδόν χωρίς καθόλου ντροπή, αν κάποιος από εμάς έχει πρόβλημα να πληρώσει το χαράτσι, θα το καλύψουμε όλοι μαζί», λένε και καταλαβαίνεις ότι νιώθουν υπερήφανοι για αυτό τους το επίτευγμα.

 Το πιο χαρακτηριστικό της επικοινωνίας είναι οι καμπάνες, το μόνο μέσο μαζικής επικοινωνίας στις κοινότητες πριν από αρκετές δεκαετίες…

 Τώρα, στο κάθε χτύπημά τους, αφήνουν όλοι τις δουλειές τους και τρέχουν στα μπλόκα. Όλοι πλέον διακατέχονται από άλλη φιλοσοφία, δεν νιώθουν αποξενωμένοι ή αβοήθητοι, έχουν συνδεθεί οι ζωές τους. Όταν κάθεται ένας στο εδώλιο, δίπλα του είναι όλο το χωριό, τώρα έχει ανοίξει το μυαλό όλων, τώρα ξέρουν πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη.

 Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται πλέον και από τη βαθμίδα αλληλεγγύης που επιτυγχάνουν τα μέλη των κοινοτήτων. Ισως είναι μια ευκαιρία να εξοριστεί διά παντός ο καταναλωτισμός και ο ατομικισμός που διέκριναν όλους μας σε (δανεικές) εποχές ευμάρειας, κοινωνικής αναγνώρισης, νεοπλουτισμού και λοιπών «αξιών». Διαφορετικό φαντάζει το μέλλον (ευοίωνο) με την ανάπτυξη των γειτονιών αλληλεγγύης.

28/04/2013

Το έστειλε η Λένα Γκ.