Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Σούζαν Τζώρτζ: Πως πήραν την εξουσία οι πολυεθνικές


Σούζαν Τζώρτζ: Πως πήραν την εξουσία οι πολυεθνικές

 

Η δοκιμιογράφος Σούζαν Τζωρτζ καταγγέλλει στο βιβλίο της την κυριαρχία των «δι-εθνικών» εταιρειών πάνω στο παγκόσμιο εμπόριο, πέρα από κάθε έλεγχο. Και κυρίως τον έλεγχο των πολιτικών, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση πλήρους ανικανότητας.
Η Ντελφίν Μπατό πίστευε πως ήταν υπουργός Οικολογίας. Φανταζόταν ότι οι δημοκρατικές εκλογές, τα θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, της είχαν εμπιστευθεί την εξουσία να αναλάβει δημόσια δράση προς όφελος του κοινού συμφέροντος, όπως επιθυμούσαν οι ψηφοφόροι του 2012. Πίστευε πως, ενισχυμένη με αυτή τη νομιμοποίηση, θα μπορούσε να αντιταχθεί κυρίως στις καταστροφικές γεωτρήσεις προς αναζήτηση σχιστολιθικού αερίου στη Γαλλία. Η νεαρή γυναίκα κατέρρευσε ένα πρωί, τον Ιούνιο του 2013, ανακαλύπτοντας ένα άρθρο στην εφημερίδα Les Échos, από το οποίο μάθαινε, και η Γαλλία μαζί της, ότι, σύμφωνα με τα λόγια ενός μεγάλου επιχειρηματία, ήταν μια «πραγματική καταστροφή» και ότι η «επιρροή της στην κυβέρνηση πρόκειται να περιοριστεί».

Στο βιβλίο της Insoumise[1] (Ανυπότακτη), η Ντελφίν Μπατό γράφει: «Μία αναφορά που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν: ο πρόεδρος της εταιρείας Vallourec [συγγραφέας των αναφερθέντων σχολίων] είναι σύζυγος της Συλβί Υμπάκ (Sylvie Hubac), διευθύντριας του γραφείου του Φρανσουά Ολάντ».
Στη συνέχεια, η Ντελφίν Μπατό εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση. Αντιθέτως, η Συλβί Υμπάκ βρίσκεται πάντα στο Μέγαρο των Ηλυσίων και ο σύζυγός της εξακολουθεί να διευθύνει τη μεγάλη γαλλική εταιρεία, παγκόσμιο πρωταθλητή στην κατασκευή σωλήνων για γεωτρήσεις πετρελαίου… Η πρώην εκπρόσωπος Τύπου του υποψήφιου για την Προεδρία, Ολάντ, έμαθε με σκληρό τρόπο ποιος έχει πραγματικά την εξουσία. Η μαρτυρία της μπορεί να συμπεριληφθεί στα εκατοντάδες ανέκδοτα που αναφέρει η Σούζαν Τζωρτζ στο βιβλίο της Les Usurpateurs (Οι Σφετεριστές)[2], που περιγράφει την ύπουλη κατάληψη της εξουσίας από τις μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ
Η κοινή γνώμη τις υποδεικνύει με τον όρο «πολυεθνικές». Ονομάζονται Pfizer, Siemens, Total, Shell, General Electric… Η συγγραφέας προτιμά να τις αποκαλεί «δι-εθνικές», επειδή, όπως σωστά λέει, αυτές οι εταιρείες διοικούνται από άτομα που έχουν συγκεκριμένη εθνικότητα. Είναι γερά ριζωμένες στις διάφορες χώρες και γνωρίζουν πώς να τις χρησιμοποιούν, ακόμα και να τις μεταβάλλουν σε βαμπίρ, για να τις καταστήσουν βάσεις των κατακτήσεών τους έξω από τα σύνορα. Εδώ και καιρό, αυτές τα δι-εθνικά συγκροτήματα, που συχνά εξυμνούνται ως «εθνικοί πρωταθλητές» από τα μέσα ενημέρωσης, είναι σε θέση να επηρεάζουν τις αποφάσεις στο υψηλότερο επίπεδο του κράτους. Αυτό που ισχύει στη Γαλλία ισχύει επίσης και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη δεκαετία του ’90, ένας μοιρολάτρης Μπιλ Κλίντον παραδέχτηκε ο ίδιος μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, που είχαν συγκεντρωθεί στο προεδρικό αεροπλάνο: «Τι θέλετε να κάνω; Δεν είμαι παρά πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις».

Το καινούργιο είναι ότι ηπαγκοσμιοποίηση της οικονομίαςσυνοδεύτηκε από μια παγκοσμιοποίηση της εξουσίας αυτών τωνπολυεθνικών. Όχι απόκάποια συνομωσία που προετοιμάστηκε κρυφά από τα διοικητικά συμβούλια, με πρότυπο την τηλεοπτική σειρά«X-Files», αλλά από τη σχεδόν φυσική, και αχαλίνωτη, έκφραση των «συμφερόντων» του ομίλου και από τη θέληση να επιβληθεί η«νεοφιλελεύθερη» ιδεοληψία που εμποδίζει κάθε προσπάθεια ρύθμισης. Μια ιδεοληψία σύμφωνα με την οποία μόνοτο κεφάλαιο δημιουργεί πλούτο και αξίζει φροντίδα και προσοχή, ενώ η εργασία πρέπει ναθεωρείται αμελητέα, ή τουλάχιστον αναλώσιμη· όσο για τη φύση,θα πρέπει να θεωρείται εκμεταλλεύσιμη μέχριςεξαντλήσεωςτων φυσικών πόρων.

ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Αυτή η «αόρατη (σιδερένια) χείρα» των πολυεθνικών δραστηριοποιείται κατ’ εξοχήν στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για τη μετάβαση σε μια νέα φάση απελευθέρωσης του εμπορίου –διάβαζε: μετάβαση στην αγριότητα– ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Καναδά, ή την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με αυτή την ευκαιρία, οι δι-εθνικοί όμιλοι διευρύνουν συλλογικά την επιρροή τους υποσκάπτοντας τα θεμέλια της κυριαρχίας των κρατών. Για τον λόγο αυτό ακριβώς, σε αυτές τις συμφωνίες περιλαμβάνεται συστηματικά μια ρήτρα για την «προστασία των επενδυτών έναντι των κρατών», σύμφωνα με την οποία θεσμοθετούνται διαιτητικά δικαστήρια, στη θέση της θεσμικής δικαιοσύνης, η οποία έχει πλέον δικαιοδοσία μόνο επάνω στους απλούς ανθρώπους σαν εμάς. Το πρόγραμμα αυτών των «σφετεριστών» δεν σταματά εδώ. Γιατί οι δι-εθνικοί όμιλοι έχουν ένα δόγμα, επεξεργασμένο από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Το Νταβός δεν αποτελεί μόνο ένα εξαιρετικό θέρετρο για τους ηγέτες των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων, που συντρώγουν στο πολυτελές χιονοδρομικό κέντρο, όπως αρέσκονται να περιγράφουν τα ΜΜΕ. Είναι επίσης ο χώρος όπου εξυφαίνεται μια πρωτοφανής αντεπανάσταση, μια «παγκόσμια ημερήσια διάταξη», που περιλαμβάνει 46 επιμέρους προγράμματα, τα οποία μπορούν να συνοψιστούν στην επιθυμία να περιοριστούν οι δημόσιες εξουσίες και να εγκαταλειφθεί η διαχείριση ολόκληρων τομέων του δημοσίου συμφέροντος στα χέρια των δι-εθνικών εταιρειών. Τεράστιο πρόγραμμα που επείγει να ανακοπεί.

Hervé Nathan

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΜΙΑ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Το πιο ύπουλο τέχνασμα που χρησιμοποιούν είναι να διεισδύουν στην κυβέρνηση και να αποδομούν τους μηχανισμούς προστασίας των πολιτών μέσω των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου. Τον Ιούλιο 2013, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με στόχο τη δημιουργία διατλαντικής εταιρικής σχέσης για το εμπόριο και τις επενδύσεις. Αυτή η συμφωνία, εάν επικυρωθεί, θα καθορίσει την πλειοψηφία των κανονισμών που διέπουν το 40% σχεδόν του παγκόσμιου ΑΕΠ. Προετοιμάζεται από το 1995, υπό την αιγίδα των μεγάλων δι-εθνικών εταιρειών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Οι ρήτρες που αφορούν στις επενδύσεις θα παραχωρούν στις δι-εθνικές επιχειρήσεις [ΔΙ.ΕΠ] την πρωτοφανή δυνατότητα να κινούν νομικές διαδικασίες εναντίον ενός κράτους, ενώπιον ενός ιδιωτικού διαιτητικού δικαστηρίου, εάν εκτιμούν ότι τα σημερινά ή μελλοντικά κέρδη τους απειλούνται από κάποια κυβερνητική απόφαση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γίνεται συνένοχος των δι-εθνικών εταιρειών σκοπεύοντας να καταργήσει κάθε κανονισμό που μπορεί να προκαλέσει την επιβολή κυρώσεων.

Οι ΔΙ.ΕΠ. παρεμβαίνουν ακόμα και στη διεθνή σκηνή. Δεν αρκούνται στην ιδιοποίηση προς όφελός τους των εκτελεστικών, νομοθετικών, ακόμα και δικαστικών λειτουργιών του κράτους, αλλά προσπαθούν να βάλουν χέρι και στα Ηνωμένα Έθνη. Αυτή η διείσδυση δεν έγινε στα κρυφά, αλλά μετά από πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα αυτοπροσώπως, μέσω του Παγκόσμιου Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών, που εξυπηρετεί τις ταξικές φιλοδοξίες του Νταβός: να γίνουν οι κυρίαρχοι του κόσμου.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι αποφασισμένο να πάρει στα χέρια του κάθε τι που, κατά την άποψή του, είναι αντικείμενο κακής διαχείρισης εκ μέρους των κυβερνήσεων και των διακυβερνητικών οργανισμών, από την οικονομία έως το ναυτικό δίκαιο. Ο οργανισμός που έχει αυτοδιοριστεί για να προχωρήσει στην υποκατάσταση των κυβερνήσεων από τις εταιρείες είναι περισσότερο γνωστός από το τοπωνύμιο Νταβός και το πρόγραμμά του τιτλοφορείται, με ιδιαίτερη σεμνότητα, «Πρωτοβουλία για τον Παγκόσμιο Επανασχεδιασμό–ΠΠΕ» («Global Redesign Initiative», «GRI») .

Η απειλή που αποτελούν για τη δημοκρατία οι ΔΙ.ΕΠ. δεν σχετίζεται μόνο με το μέγεθός τους, τα πλούτη και την περιουσία τους, αλλά έχει να κάνει με τη συγκεντροποίηση και τη συνοχή τους, που τους επιτρέπουν να επηρεάζουν τις κυβερνήσεις, να διεισδύουν σε αυτές, ακόμη και τις υποκαθιστούν. Οι δι-εθνικοί όμιλοι αποτελούν μια πραγματική διεθνή «εξουσία», αποφασισμένη να προασπίσει τα εμπορικά συμφέροντά της, την ισχύ και τα κέρδη της, αγνοώντας το κοινό συμφέρον. Μοιράζονται ένα λεξιλόγιο, μια ιδεολογία και φιλοδοξίες απέναντι στα οποία οι πολίτες που παραμένουν προσηλωμένοι στις δημοκρατικές αξίες θα πρέπει να είναι επιφυλακτικοί.

ΤΟ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟ ΛΟΜΠΙ: Η ΥΓΕΙΑ
Αν μου ζητούσαν να μαντέψω ποιοι τομείς της βιομηχανίας δαπανούν τα περισσότερα χρήματα για τη δημιουργία ομάδων συμφερόντων στις ΗΠΑ (λόμπι), θα απαντούσα, ίσως, με αυτή τη σειρά: η άμυνα, το πετρέλαιο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Στην πραγματικότητα, είναι ο τομέας της υγείας: η φαρμακευτική και ιατρική βιομηχανία σπάει όλα τα ρεκόρ, με έναν προϋπολογισμό 65,4 εκατομ. δολαρίων, το 2013. Αν προσθέσουμε τα νοσοκομεία και τα γηροκομεία, τους επαγγελματίες της υγείας, τις υγειονομικές υπηρεσίες και τους ιδιωτικούς οργανισμούς ασφάλισης υγείας, ο λογαριασμός ανέρχεται σχεδόν στα 129 εκατομμύρια. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς γιατί το σύστημα υγείας των ΗΠΑ είναι το πιο ακριβό στον κόσμο, γιατί τόσοι πολλοί Αμερικανοί δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και τόσοι άλλοι διάκεινται εχθρικά απέναντι στη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (Obamacare), με το επιχείρημα ότι πλήττει τις ελευθερίες τους. Προφανώς, οι λομπίστες κάνουν καλά τη δουλειά τους και οι εκστρατείες πλύσης εγκεφάλου που διεξάγουν είναι τρομακτικά αποτελεσματικές.

Στον τομέα της άμυνας και της αεροδιαστημικής, αποδεικνύεται ότι αυτοί οι τομείς δαπανούν μόνο 15,5 εκατομ. δολάρια, έστω και αν το σύνολο αυτού του βιομηχανικού συμπλέγματος φτάνει στο συνολικό ύψος των 30 εκατ. Η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν ζυγίζει παρά «μόνο» 34 εκατομμύρια δολάρια· αν όμως προσθέσουμε την ενέργεια και τους φυσικούς πόρους, φτάνουμε στα 91,4 εκατομ. Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος τους ξεπερνά αν συμπεριλάβουμε τους τίτλους και τις επενδύσεις, τις εμπορικές τράπεζες και την αγορά των ακινήτων (119 εκατομμύρια δολάρια). Επομένως, η πρώτη μου εκτίμηση ήταν εσφαλμένη. Τούτου λεχθέντος, το βέβαιο είναι ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις σε αυτούς τους τομείς, με ή χωρίς λομπίστες, θα κατορθώνουν πάντα να επιβάλλουν τους όρους τους.

ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ 5 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ
Ανεξάρτητα από τα ποσά που δαπανούν για τη δράση των λόμπι, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι αρκετά ισχυρά για να απειλούν όλους, και δεν διστάζουν να το κάνουν. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ενισχυμένες από την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού, οι κυριότερες αμερικανικές ΔΙ.ΕΠ στον τομέα των τραπεζών, των ασφαλίσεων και των μεγάλων λογιστικών επιχειρήσεων ένωσαν τις δυνάμεις τους, απασχολώντας περίπου 3.000 λομπίστες, και δαπάνησαν περίπου 5 δις δολάρια για να απαλλαγούν από μια ντουζίνα νόμους που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση Ρούζβελτ στη δεκαετία του ’30, στα πλαίσια του New Deal· νόμους που, για πάνω από εξήντα χρόνια, χρησίμευαν ως ασφαλιστική δικλίδα στην οικονομία των ΗΠΑ.

Αυτή η ασφαλιστική δικλίδα δεν άντεξε στην επίθεση των λόμπι που ανέπτυξαν οι επιχειρήσεις. Οι εταιρείες πέτυχαν να αφαιρέσουν από τους ισολογισμούς τους τα ζημιογόνα στοιχεία του ενεργητικού τους για να τα τοποθετήσουν σε παράλληλες ή μη δηλωμένες τράπεζες, όπου ακόμα και οι μέτοχοί τους δεν θα μπορούσαν να τα ανακαλύψουν ποτέ. Μπόρεσαν να δημιουργήσουν και να διαπραγματευτούν, χωρίς κανέναν ρυθμιστικό κανονισμό και για ένα ποσό πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, παράγωγα προϊόντα συνδεδεμένα με υποθηκευμένα δάνεια «υψηλού κινδύνου» (όπως τα subprimes).

Η οικονομική καταστροφή επιταχύνθηκε με την κατάργηση του νόμου Glass-Steagall. Αυτή η βασική νομοθεσία του New Deal, που είχε υιοθετηθεί το 1933, απαιτούσε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε καταθετικές και επενδυτικές τράπεζες. Τα οικονομικά λόμπι προσπαθούσαν να απαλλαγούν από αυτήν για δέκα ολόκληρα χρόνια. Τελικά, το 1999, ο Μπιλ Κλίντον υποχώρησε, μετά από τις συστάσεις του Άλαν Γκρίνσπαν, προέδρου τότε της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, του Λάρι Σάμερς, κύριου οικονομικού συμβούλου του, και του Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργού Οικονομικών και πρώην διευθυντή της Goldman Sachs.

Οι κυβερνήσεις και οι φορολογούμενοι δεν άργησαν να πληρώσουν αυτή τη μεταρρύθμιση. Πράγματι, αυτή άνοιξε τον δρόμο σε μια σειρά από εξαγορές και συγχωνεύσεις που έμελλαν να προκαλέσουν τη δημιουργία γιγαντιαίων δομών, «υπερβολικά μεγάλων για να χρεοκοπήσουν» («too big to fail»). Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα γνώριζαν ότι, σε περίπτωση δυσκολίας, το κράτος θα υποχρεωνόταν να τα διασώσει: ήταν πάρα πολύ μεγάλα για να χρεοκοπήσουν, αλλά όχι για να ενισχυθούν. Και πάρα πολύ ισχυρά για να τιμωρηθούν: σε κάποιες τράπεζες επιβλήθηκαν πρόστιμα, αλλά κανένας από τους διευθυντές τους δεν στάλθηκε στη φυλακή για τον ρόλο του στην πυροδότηση της κρίσης.

ΟΙ 1318 ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Από τα 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις που έχουν καταχωρισθεί στη βάση δεδομένων του Orbis[3], αυτή η ερευνητική ομάδα απομόνωσε 43.000 δι-εθνικές εταιρείες, ταυτοποίησε τους ιδιοκτήτες τους και περιόρισε αυτόν τον κατάλογο σε 1.318 εταιρείες, κάθε μια από τις οποίες συνδέεται κατά μέσο όρο με 20 άλλες. Έφτασαν στο συμπέρασμα ότι 147 από αυτές τις «υπεροντότητες» ελέγχουν μόνες τους το 40% του κύκλου εργασιών του συνόλου του δικτύου. Αν η οικονομία πηγαίνει καλά, ολόκληρη η δομή φαντάζει στέρεα, αλλά αρκεί να ταλαντευτεί μία από αυτές τις συστημικές οντότητες για να παρασύρει όλες τις άλλες στην πτώση της. Αυτό το φαινόμενο-ντόμινο φάνηκε με την κατάρρευση της Lehman Brothers, η οποία, το 2007, περιλαμβανόταν στις 50 κορυφαίες από τις εν λόγω εταιρείες. Αυτή η διαπίστωση δεν προκύπτει από καμία θεωρία συνωμοσίας: έχει αποδειχθεί από μια σειρά μαθηματικών μελετών, τα συμπεράσματα των οποίων είναι αρκετά ανησυχητικά για να μας προτρέψουν να θέσουμε υπό έλεγχο το χρηματοπιστωτικό λόμπι.

Ο ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟΣ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΣ
Την επαύριο της αποτυχίας της Διάσκεψης για το κλίμα, που πραγματοποιήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη στην Κοπεγχάγη, το 2009, ένας συνασπισμός από πετρελαϊκές και αυτοκινητιστικές βιομηχανίες, που χρηματοδοτεί τον αρνητισμό, ανακοίνωσε τη διάλυσή του: έκρινε ότι είχε φέρει εις πέρας την αποστολή του. Πράγματι, από τότε, αυτές οι βιομηχανίες ευδοκιμούν, τα ΜΜΕ δεν μιλούν σχεδόν καθόλου για την αλλαγή του κλίματος και ο ΟΗΕ δεν την περιλαμβάνει πλέον στις προτεραιότητές του.
Ο Ρόμπερτ Μπραλ (Robert Brulle), καθηγητής κοινωνιολογίας και περιβαλλοντικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Drexel (Φιλαδέλφεια), ερεύνησε αυτό το κίνημα των «αρνητών» και, πιο συγκεκριμένα, τη χρηματοδότησή τους. Τα συμπεράσματά του είναι επιβαρυντικά. Κατέγραψε 118 οργανώσεις αρνητών, που δραστηριοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ακολούθησε τις διαδρομές χρηματοδότησής τους. Όλως τυχαίως, οι κύριοι χορηγοί είναι ιδρύματα νεο-συντηρητικών ή φιλελεύθερων, στενά συνδεδεμένα με τα ακραία φιλελεύθερα συμφέροντα των δι-εθνικών ομίλων. Μεταξύ 2003 και 2010, 140 ιδρύματα έχουν ενισχύσει με 558 εκατομμύρια δολάρια περίπου εκατό οργανώσεις που αρνούνται την πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Αρκετά για να χρηματοδοτήσουν μια σειρά ψευδο-επιστημονικές μελέτες, συκοφαντικές επιθέσεις και προπαγανδιστικές εκστρατείες.
ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ
Ας δούμε τώρα τις απαρχές της ΤΤΙΡ [Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων], και τι μας επιφυλάσσει. Η συμφωνία αυτή θα καθορίζει τους κανόνες που θα εφαρμόζονται σε εμπορικές συναλλαγές ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου ημερησίως, καθώς και στις οικονομίες των δύο πλουσιότερων περιφερειών του κόσμου. Οι επιπτώσεις της στην καθημερινή ζωή περισσότερων από 800 εκατομμύρια ανθρώπων, για να μην πούμε του κόσμου όλου, μπορεί να είναι και προβλέψιμες και απρόβλεπτες.

Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 2013 για να δούμε την ΤΤΙΡ –στα σκαριά ήδη εδώ και αρκετές δεκαετίες– να ανακοινώνεται στο κοινό. Ενώ μόλις είχαν ιδρύσει τον ΠΟΕ, το 1994, οι εταιρείες είχαν αρχίσει να απεργάζονται ακόμη πιο φιλόδοξες κατακτήσεις. Ήδη από το 1995, ο Διατλαντικός Εμπορικός Διάλογος (ΔΕΔ) «είχε εγκαινιαστεί από το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στον επίσημο διάλογο (η υπογράμμιση δική μου) μεταξύ των κύριων εμπορικών πρωταγωνιστών της Ευρώπης και των ΗΠΑ, τους υπουργούς Εμπορίου των ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους επιτρόπους».

Επρόκειτο για το προκαταρκτικό στάδιο στην αμερικανο-ευρωπαϊκή επεξεργασία ενός εταιρικού δικαίου. Εξ αρχής, ο ΔΕΔ συνέστησε ομάδες εργασίας, αποτελούμενες από εκπροσώπους των σχετικών βιομηχανικών κλάδων, που ανέλαβαν να εξετάσουν «τα ζητήματα προτύπων και κανονισμών», που ανέκαθεν αποτελούσαν το μαύρο πρόβατο γι’ αυτούς. Τα μέλη του διατλαντικού διαλόγου προώθησαν το τουλάχιστον αλαζονικό σύνθημα: «Εγκεκριμένο άπαξ, αποδεκτό παντού». Μετάφραση: «Αν εμείς, οι ΔΙ.ΕΠ., και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, δώσουμε το πράσινο φως, ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει παρά να ακολουθήσει». […] Οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται σήμερα σκοπεύουν να δώσουν σε αυτό το σύνθημα ισχύ νόμου: αυτή είναι η αποστολή που έχουν αναλάβει οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές. Εάν η ΤΤΙΡ επικυρωθεί και υπογραφεί, οι κυβερνήσεις θα είναι υποχρεωμένες να την εφαρμόσουν και να κάνουν τους πολίτες τους να την καταπιούν. Το κράτος εξακολουθεί να είναι απαραίτητο, οι κυβερνήσεις έχουν ακόμα έναν ρόλο να παίξουν· οι ΔΙ.ΕΠ. δεν προτίθενται να κυβερνήσουν άμεσα, ωστόσο δεν παύουν να προχωρούν σε έναν πραγματικό σφετερισμό της εξουσίας. Και οι κυβερνήσεις γίνονται συνένοχοί τους: αυτές δεν βρίσκονται πίσω από την πρωτοβουλία του ΔΕΔ, που σκοπεύει να αναθέσει στις δι-εθνικές επιχειρήσεις την εμπορική και ρυθμιστική πολιτική η οποία θα έπρεπε να είναι αρμοδιότητα του κράτους;

Ο ΔΕΔ δεν ξεφύτρωσε πάνοπλος από το κεφάλι του Δία ή του Ζακ Ντελόρ. Στην Ευρώπη, είχε προηγηθεί η Ευρωπαϊκή Στρογγυλή Τράπεζα των Βιομηχάνων – ΕΣΤΒ (European Roundtable of Industrialists), που ιδρύθηκε το 1983 από δέκα οκτώ διευθυντές των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών δι-εθνικών εταιρειών. Σήμερα, η ΕΣΤΒ υπενθυμίζει με καμάρι ότι τα μέλη της, επικεφαλής πενήντα περίπου εταιρειών, χειρίζονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και έχουν δημιουργήσει 6,6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, εκ των οποίων 2,6 εκατομμύρια άμεσα. Οι ίδιες ΔΙ.ΕΠ. βρίσκονται πίσω από τη στρατηγική της Λισαβόνας, η οποία ευθυγραμμίζεται με τις απαιτήσεις που προβλήθηκαν σε μια έκθεση της ΕΣΤΒ, με τον τίτλο «Όραμα για μια ανταγωνιστική Ευρώπη το 2025» (και της οποίας ο υπότιτλος αναφέρεται σε «πολιτικές συμβουλές»). Ο ΔΕΔ αρκέστηκε στο να αντιγράψει κατά λέξη αυτές τις διεκδικήσεις, και τα μέλη της ΕΣΤΒ συνέχισαν να υπαγορεύουν τη θέλησή τους, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ικανοποιηθούν. Τον Μάρτιο του 2013, η Άνγκελα Μέρκελ κάλεσε στο Βερολίνο τον Ολάντ και 15 Διευθύνοντες Συμβούλους, μέλη της ΕΣΤΒ, όπου εξέχοντες επιχειρηματίες, όπως ο Jean-Louis Beffa (Διαχειριστής της Saint-Gobain και μέλος πολλών Δ.Σ. βιομηχανιών και τραπεζών) και ο Gerhard Cromme (Siemens, ThyssenKrupp) παρουσίασαν μια έκθεση για την «ανταγωνιστικότητα» […] Το δόγμα της ΕΣΤΒ επικρατεί πλέον τόσο μεταξύ των ηγετών της γαλλικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης όσο και της γερμανικής κεντροδεξιάς.

Όπως καυχιέται ο Πήτερ Σάδερλαντ (Peter Sutherland), πρώην ευρωπαϊκός Επίτροπος και πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, της British Petroleum και της Goldman Sachs, η ΕΣΤΒ είναι κάτι «πολύ περισσότερο από μια ομάδα άσκησης πίεσης. Τα μέλη της έχουν πρόσβαση στα ανώτερα κυβερνητικά επίπεδα».

ΝΤΑΒΟΣ, ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ

Σήμερα, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, ένας θεσμός που συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό δι-εθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων, αλλάζει τα δεδομένα. Σκαρφαλωμένο στα ελβετικά βουνά, έχει θέσει ένα στόχο φιλόδοξο, μεγαλειώδη, υπερβολικό: να πάρει τη σκυτάλη από τις κυβερνήσεις, να ολοκληρώσει όσα αυτές αφήνουν στη μέση, να πάρει αποφάσεις για ζητήματα που δεν τολμούν να θίξουν. Για πρώτη φορά, οι επιχειρήσεις, αναλαμβάνουν να εκτεθούν διακηρύσσοντας: «Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να το κάνει πολύ καλύτερα από το κράτος!»
Για την εκπλήρωση του έργου τους, διαθέτουν ένα πιλοτικό σχέδιο και ένα όχημα: το διεθνές δίκτυο του Νταβός και την «Global Redesign Initiative». Αυτή η «Πρωτοβουλία για τον Παγκόσμιο Επανασχεδιασμό» σημαίνει απλώς ότι παραμερίζονται οι πολυμερείς κυβερνητικές συνεργασίες για να αντικατασταθούν από ένα νέο σχέδιο παγκόσμιας διακυβέρνησης: πρόκειται για ένα εκτεταμένο δίκτυο των «ενδιαφερομένων», οι οποίοι έχουν συσπειρωθεί γύρω από το τεράστιο πρόγραμμα που περιγράφεται στο εγχειρίδιο με τον τίτλο Everybody‘s Business. Strengthening Inter-national Cooperation In A More Interdependent WorldΑφορά όλους. Ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας σε ένα όλο και πιο αλληλοεξαρτώμενο κόσμο»).

[…] Σαράντα έξι Συμβούλια της Παγκόσμιας Ημερήσιας Διάταξης (ΣΠΗΔ-CAM), επιφορτισμένα με τη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων. […] Τρία ΣΠΗΔ έχουν αποστολή να «σταθεροποιήσουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό και νομισματικό σύστημα». Στα 19 μέλη του ΣΠΗΔ, που είναι υπεύθυνο για τις παγκόσμιες επενδυτικές ροές, περιλαμβάνονται δώδεκα βιομήχανοι, πέντε πανεπιστημιακοί ή μέλη δεξαμενών σκέψης και τρεις ανώτεροι αξιωματούχοι (ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας του Κουβέιτ, που προεδρεύει επίσης στο Συμβούλιο των αραβικών εταιρειών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, έχει διπλή ψήφο). Στο ΣΠΗΔ που ευθύνεται για το διεθνές νομισματικό σύστημα, υπάρχουν μόνο τρεις βιομήχανοι, οκτώ πανεπιστημιακοί και πέντε ανώτεροι αξιωματούχοι (μεταξύ αυτών ο υπ’ αριθ. 2 του ΔΝΤ και ο επικεφαλής των οικονομικών υπεύθυνων της Παγκόσμιας Τράπεζας). Ένας από αυτούς τους πανεπιστημιακούς δεν είναι άλλος από τον οικονομολόγο Τζον Γουίλιαμσον, εμπνευστή της «συναίνεσης της Ουάσιγκτον» που υποστηρίζει τη «διαρθρωτική προσαρμογή», δηλ. τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται στις υπερχρεωμένες κυβερνήσεις.

Αυτά τα νεοφιλελεύθερα μέτρα αναγνωρίζονται ευρέως (κυρίως από πολλούς αξιωματούχους του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη) ότι ευθύνονται για τη «χαμένη δεκαετία» των χωρών του Νότου κατά τη δεκαετία του ’80. Το ΣΠΗΔ που ευθύνεται για τους συστημικούς κινδύνους δεν μου εμπνέει επίσης καμία εμπιστοσύνη: αποτελείται από εννέα μέλη προερχόμενα από τον ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό τομέα και από μια δέσμη οικονομολόγων από τους οποίους κανένας δεν είχε προβλέψει την κρίση 2007-2008[4]. Πρόεδρός της είναι ένα πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, που είναι και η μοναδική γυναίκα στην ομάδα.

Όσο για το ΣΠΗΔ που αφορά στη διατροφική ασφάλεια, είναι διαβρωμένο από τον γίγαντα της αγρο-βιομηχανίας Bunge, τους Διευθύνοντες Συμβούλους της General Mills και της Unilever, μια μεγάλη αγροδιατροφική εταιρεία της Βραζιλίας, καθώς και το περίφημο πρόγραμμα του Ιδρύματος Γκέιτς, «Συμμαχία για μια πράσινη επανάσταση στην Αφρική» (Agra). Το ΣΠΗΔ για τη διατροφή περιλαμβάνει την Coca-Cola, την PepsiCo και τη Nestlé.

Η Water Pathways 2030 (για την προώθηση σε τοπικό επίπεδο της μεταρρύθμισης του τομέα των υδάτων), δηλαδή το ΣΠΗΔ που είναι υπεύθυνο για την ασφάλεια των υδάτων, είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο αναπτυγμένα, με πολλά προγράμματα σε διάφορες περιοχές του κόσμου (το Μεξικό, τη Νότια Αφρική, κ.λπ.). Τα 12 μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της είναι όλοι εκπρόσωποι δι-εθνικών εταιρειών, μεταξύ των οποίων η Coca-Cola, η Dow Chemical, η Nestlé, η PepsiCo, η Standard Chartered Bank, η Syngenta και η Unilever.

Μεταξύ 2009 και 2011, οπότε δημοσίευσε τη μνημειώδη έκθεσή της, η «Πρωτοβουλία για τον Παγκόσμιο Επανασχεδιασμό» δεν σταμάτησε να εργάζεται. Συνεχίζει μέχρι σήμερα με διάφορα προσωπεία και παρεμβαίνει σε πολλά μέτωπα, σε όλο τον κόσμο. Το 2013, ο αριθμός των ατόμων που εμπλέκονται στα ΣΠΗΔ έχει αυξηθεί από 1.200 στα 1.500 και ο αριθμός των ίδιων των ΣΠΗΔ έχει σχεδόν διπλασιαστεί, φτάνοντας τα 80. Όλος αυτός ο καλός κόσμος συναντιέται κάθε χρόνο με την ευκαιρία μιας συνδιάσκεψης («ο μεγαλύτερος καταιγισμός ιδεών στον κόσμο») που διοργανώνεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, από την πλευρά του, παράγει ασταμάτητα νέες εκθέσεις και ενημερώσεις. Η διατύπωση «πρωτοβουλία πολλών ενδιαφερομένων μερών» αρχίζει να εδραιώνεται στο διεθνές λεξιλόγιο. «Εταιρική σχέση» είναι η νέα λέξη για «προσάρτηση». Οι κυβερνήσεις και οι διακυβερνητικές δομές πρέπει να αντλήσουν νέα ενέργεια από τον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται για ένα μοντέλο που έχει μέλλον.

Μετάφραση: Χριστίνα Σταματοπούλου

[1] Delphine Batho, Insoumise, εκδ. Grasset, 370 σελ.

[2] Susan George, Les Usurpateurs, Comment les entreprises transnationales prennent le pouvoir, εκδ. Seuil, 186 σελ.

[3] Οργανισμός καταγραφής βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων παγκοσμίως, με έδρα τις Βρυξέλλες, που δημιουργήθηκε το 1991 (σ.τ.μ.).

[4] Με εξαίρεση τον Νουριέλ Ρουμπινί, μέλος του ΣΠΗΔ για το διεθνές νομισματικό σύστημα.


http://ardin-rixi.gr

«Τώρα από Αγία Πετρούπολη Ρωσία.Οι αγορές χορεύουν πεντοζάλι. Άδεια ράφια παντού. Άντε και στα δικά μας».

Σούπερμάρκετ στο Τόκιο τον Μάρτιο του 2011. Την εποχή του ατυχήματος στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα | REUTERS / AFLO

Τις τελευταίες ώρες η παραπάνω φωτογραφία κάνει το γύρο του (ελληνικού) διαδικτύου. Όσοι την - κυρίως νεοφιλελεύθερης κοπής - τη διακινούν λένε ότι είναι από αγορά στη Ρωσία. Και προειδοποιούν ότι θα ζήσουμε τα ίδια στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της Αντιγόνης Λυμπεράκη, που έχει περάσει από όλα σχεδόν τα νεοφιλελεύθερα κόμματα και πλέον έχει κατασταλάξει στο Ποτάμι. Συγκεκριμένα γράφει στον λογαριασμό της στο twitter: «Τώρα από Αγία Πετρούπολη Ρωσία.Οι αγορές χορεύουν πεντοζάλι. Άδεια ράφια παντού. Άντε και στα δικά μας».



Κλικάρετε την εικόνα για να δείτε ολόκληρο το tweet |
Μόνο που η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι του 2011 και είναι τραβηγμένη από φωτογράφο του πρακτορείου Reuters στην... Ιαπωνία! Όταν συνέβη τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα επικράτησε πανικός που οδήγησε σε μαζικό «άδειασμα» των ραφιών στα σούπερ μάρκετ του Τόκιο.

Μπορείτε να βρείτε την φωτογραφία σε ιαπωνικό ιστότοπο ΕΔΩ και σε αμερικάνικη ειδησεογραφική ιστοσελίδα ΕΔΩ.

Όποιος μάλιστα είναι λίγο πιο παρατηρητικός θα δει ότι στις επιγραφές υπάρχουν γιαπωνέζικοι χαρακτήρες!

Ψιλά γράμματα για τους προπαγανδιστές...

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ Ε.Λ.Μ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ Ε.Λ.Μ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ



Ψήφησαν 470.

ΕΛΑΒΑΝ :


                                                            ΨΗΦΟΙ                   ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΕΔΡΩΝ

  1. ΕΣΑΚ – ΔΕΕ                                        63                               ΕΔΡΑ      1
  2. ΔΑΚΕ Δ.Ε.                                          126                              ΕΔΡΕΣ    3
  3. ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ                              239                              ΕΔΡΕΣ    5
  4. Π.Ε.Κ.                                                   37                               ΕΔΡΑ      0

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Ο "θώρακας" του συστήματος.


Ψηφίστηκε ο νόμος»φίμωτρο»για την Ισπανία


Πάρτε μια γεύση:

Ο Νόμος περιλαμβάνει:

1. Φωτογράφηση ή ηχογράφηση της αστυνομίας – 600 έως 30.000 € πρόστιμο.
2. Ειρηνική ανυπακοή στην εξουσία – 600 έως 30,000 € πρόστιμο.
3. Κατάληψη τραπεζών ως μέσο διαμαρτυρίας – 600 έως 30.000 € πρόστιμο.
4. Διαμαρτυρία χωρίς άδεια – 600 έως 30,000 € πρόστιμο.
5. Πραγματοποίηση συνελεύσεων ή συναντήσεων σε δημόσιους χώρους – 100 έως 600 € πρόστιμο.
6. Παρεμπόδιση ή διακοπή έξωσης – 600 έως 30.000 € πρόστιμο.
7. Παρουσία σε έναν κατειλημμένο χώρο (όχι μόνο κοινωνικά κέντρα, αλλά και σπίτια που καταλαμβάνονται από οικογένειες που έχουν υποστεί έξωση)
8. Οι μαύρες λίστες της αστυνομίας για διαδηλωτές, ακτιβιστές και για τον εναλλακτικό Τύπο έχουν νομιμοποιηθεί.
9. Συνάντηση ή συγκέντρωση μπροστά από το Κογκρέσο – 600 έως 30.000 € πρόστιμο.
10. Για να ασκηθεί έφεση στο δικαστήριο απαιτείται η πληρωμή των δικαστικών εξόδων, το κόστος των οποίων εξαρτάται από το πρόστιμο.
11. Επιτρέπει την τυχαία εξακρίβωση στοιχείων, επιτρέποντας την στοχοποίηση μεταναστών και μειονοτήτων.
12. Η αστυνομία μπορεί πλέον να πραγματοποιεί επιδρομές κατά την κρίση της, χωρίς να έχει διαταραχθεί η “τάξη” .
13.Επιτρέπονται πλέον οι σωματικοί έλεγχοι κατά την κρίση των αστυνομικών
14. Η κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύσει κάθε διαμαρτυρία κατά βούληση, αν αισθάνεται ότι διαταράσσεται η «τάξη».
15. Οποιαδήποτε ασαφώς προσδιορισμένη «υποδομή ζωτικής σημασίας» θεωρείται απαγορευμένη ζώνη για δημόσιες συγκεντρώσεις αν θα μπορούσε να επηρεάσει τη λειτουργία τους.
16. Υπάρχουν επίσης πρόστιμα για όσους ανεβαίνουν σε κτίρια και μνημεία χωρίς άδεια.

 


--

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ ΓΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ


ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ ΓΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Με το υπ’ αριθ. 199648/Δ7-9/12/2014 έγγραφο του ΥΠΑΙΘ και κατόπιν γνωμοδότησης του ΙΕΠ, δίνεται το πράσινο φως στο Αμερικάνικο κολλέγιο DEREE να εισέρχεται στους χώρους των Δημόσιων Λυκείων της χώρας και να πραγματοποιεί σεμινάρια, επιμορφώσεις και άλλα γλαφυρά, σε συνεργασία με τα ΚΕΣΥΠ και τους Διευθυντές των Λυκείων. Συγκεκριμένα στην εγκύκλιο αναφέρεται ότι:

«εγκρίνουμε την πραγματοποίηση οργανωμένων επισκέψεων σε Λύκεια ανά την ελληνική επικράτεια για το σχολικό έτος 2014-2015.Οι επισκέψεις στα σχολεία θα πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τους Διευθυντές Λυκείων και τους υπευθύνους ΣΕΠ των Κέντρων Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΚΕΣΥΠ) με στόχο:

α) τη διοργάνωση παρουσιάσεων/workshops με ομιλίες από επαγγελματίες του χώρου για διάφορα αντικείμενα σπουδών (π.χ. Διοίκηση Επιχειρήσεων, Χρηματοοικονομικά, Τουρισμός, Τέχνες, Ψυχολογία, κ.ά.),

β) την παρουσίαση των ειδικών υποτροφιών που δίνονται από το «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» σε αριστούχους φοιτητές των ελληνικών ΑΕΙ-ΤΕΙ και

γ) την παρουσίαση του συνολικού προγράμματος ακαδημαϊκών υποτροφιών που προσφέρει το Deree βάσει του βαθμού απολυτηρίου».

 Μετά την εκχώρηση του καλύτερου φιλέτου της Τεχνικής Εκπαίδευσης  στα ιδιωτικά ΙΕΚ, με την κατάργηση των τομέων και των ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ το προπέρσινο καλοκαίρι, ουσιαστικά επισημοποιείται η στενή σχέση των ιδιωτικών φορέων της εκπαίδευσης με την ηγεσία του Υπουργείου και φαίνονται πολύ ξεκάθαρα οι προθέσεις τους. Πρόκειται για μια απαράδεκτη και επικίνδυνη μεθόδευση που μας βρίσκει πλήρως αντίθετους ως κλάδο και την οποία δεν πρέπει να επιτρέψουμε.

Καταγγέλλουμε αυτή την πρωτοβουλία, ζητάμε να αποσυρθεί άμεσα η επαίσχυντη εγκύκλιος και καλούμε τις υπεύθυνες του ΚΕΣΥΠ Εύβοιας και τους Διευθυντές των σχολείων της Εύβοιας να μην επιτρέψουν καμία τέτοια ενέργεια.                                        

                                                              Για το Δ.Σ της ΕΛΜΕ

Η πρόεδρος                                                                                                     Η γεν.γραμματέας Νίκα Χαρά                                                                                                           Έφη  Ψωίνου

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Δεν πρέπει να δίνουμε τίποτα από το υλικό μας στους "επιστάτες" της διοίκησης.


Από χθεσινό mail συναδέλφου της Πρωτοβάθμιας.


ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΑΝΑ ΤΑΞΗ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ. ΣΥΝΕΒΗ ΚΙ ΑΛΛΟΥ;

ΤΟ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ

Και η απάντηση άλλου συναδέλφου:
Αφορά την ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ των σχολικών συμβούλων και θέλουν χρησιμοποιώντας τη δουλειά και τις παρατηρήσεις των συνάδελφων να φτιάξουν το φάκελο τους . ΝΟΜΙΖΩ πως δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη . Εμείς αυτό κάναμε στο σχολείο μου.
Κι άλλη απάντηση συναδέλφου:
Και στη Δυτ. Αττική ένας εκ των συμβούλων (Παρασκευόπουλος) έστειλε σήμερα το σχετικό στα σχολεία για να απαντηθεί μέχρι την Παρασκευή. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τις εξαγγελίες Λοβέρδου για "μείωση της ύλης" στην Α/θμια.

Σημερινή επιβεβαίωση όλων των παραπάνω:

Παρέλαβα το συνημμένο ερωτηματολόγιο προκειμένου να το συμπληρώσω και να το επιστρέψω στο ΥΠΑΙΘ έως 11/12/2014.

Ασχέτως με τον τρόπο σύνταξής του βλέπετε ότι έχει σημαντικά ερωτήματα τα οποία για να απαντηθούν χρειάζεται η γνώμη μαχόμενων εκπαιδευτικών και σοβαρή συζήτηση...

Σας παρακαλώ, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς των αντίστοιχων ανά ερώτημα τάξεων να το συμπληρώσετε -όπως μπορείτε- και να μου το στείλετε αν είναι δυνατό μέχρι τις 11/12/2014.

Ι. Φουρίδης

 
Σχόλιο δικό μου:

1) Ο "κ" Φουρίδης, σχολικός συμβουλος 3ης εκπ περιφερειας δημ.εκπ/σης, είναι αυτός που πήδηξε τα κάγκελα του ΥΠΑΙΘ, όταν πέρυσι γίνονταν τα "σεμινάρια επιμόρφωσης" στελεχών και είχε γίνει ρεζίλι, την ώρα που δάσκαλοι και καθηγητές ήταν εκεί, για να αποτρέψουν την είσοδο στο ΥΠΑΙΘ και τρώγαν τα χημικά στα μούτρα. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

2) Γι αυτό δεν πρέπει να δίνουμε τίποτα από το υλικό μας στους "επιστάτες" της διοίκησης.

Άλλωστε η κλοπή είναι νόμος πια. Όποιος κλέβει τα περισσότερα, είναι μάγκας.

Γι αυτό, ούτε τα θέματά μας δεν πρέπει να αναρτούμε στην ιστοσελίδα του Σχολείου.

Αυτά όλα χρησιμοποιούνται, στο όνομα μιας δήθεν διαφάνειας, εις βάρος μας.

Χώρια που μας βάζουν σ' έναν ανταγωνισμό στην κατεύθυνση που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του υπουργείου.

 

Πιέσεις και παράνομες ενέργειες για την επιβολή της αξιολόγησης. Διευκρινήσεις για πρακτικά ζητήματα


                                                              Δ.O.E.



Αρ. Πρωτ.1293
Αθήνα 12/12/2014
Προς
Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε.

 

Θέμα: Πιέσεις και παράνομες ενέργειες για την επιβολή της αξιολόγησης. Διευκρινήσεις για πρακτικά ζητήματα

 

  Σύμφωνα με καταγγελίες που φτάνουν καθημερινά στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., αυξάνεται ανησυχητικά το φαινόμενο των πιέσεων που ασκούν Διευθυντές Εκπαίδευσης και Σχολικοί Σύμβουλοι προς τους εκπαιδευτικούς για να τους οδηγήσουν σε συμμετοχή στις διαδικασίες της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης.

  Απειλές για αρνητική αξιολόγηση όσων δεν έχουν καταθέσει portfolio. Άμεσες ή έμμεσες «προειδοποιήσεις» σε τηλεφωνικές επαφές που πραγματοποιούνται ακόμα και εκτός του εργασιακού ωραρίου ( Σαββατοκύριακα, μεσημεριανές και βραδινές ώρες) για συμμετοχή στην ατομική αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, διασπορά φημών τύπου «μόνο εσείς έχετε μείνει εκτός» και δημιουργία κλίματος καθολικής αποδοχής της όλης διαδικασίας, κάτι που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, είναι μέρος, πια, της λειτουργίας πολλών, δυστυχώς, στελεχών.

  Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καταγγέλλει όλες αυτές τις ενέργειες και προειδοποιεί τους ένθερμους υποστηρικτές της χειραγώγησης των εκπαιδευτικών ότι από τη στιγμή που  παραβιάζουν έμπρακτα το συνδικαλιστικό δικαίωμα της συμμετοχής στην απεργία - αποχή που έχει κηρύξει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα πάρουν συνδικαλιστική απάντηση αλλά θα βρεθούν αντιμέτωποι και με τις αρμόζουσες νομικές ενέργειες.

  Αρκετά προβλήματα παρουσιάζονται σε συλλόγους διδασκόντων όπου Διευθυντές ή Προϊστάμενοι δηλώνουν ότι από τη στιγμή που ο σύλλογος διδασκόντων απέχει (υλοποιώντας την απόφαση για απεργία - αποχή) από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας εκείνοι θα αναθέσουν στους εκπαιδευτικούς τις σχετικές εργασίες. Τονίζουμε ότι η μη υλοποίηση της αυτοαξιολόγησης μέσω της απεργίας - αποχής είναι απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και όλοι οι συνάδελφοι που την εφαρμόζουν (δίχως πειθαρχικό κίνδυνο και δίχως οικονομικές περικοπές αφού εκτελούν πλήρως όλα τα καθήκοντά τους)  είναι απόλυτα καλυμμένοι. Όποιος επιχειρήσει να καταστρατηγήσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών είναι νομικά έκθετος και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες της παράνομης πράξης του και τον Κλάδο.

  Το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις που Διευθυντές σχολείων αρνούνται να καλέσουν σεσυνεδρίαση για το θέμα της αυτοαξιολόγησης το σύλλογο διδασκόντων(επικαλούμενοι την περσινή διαδικασία ή αποφάσεις που είχαν ληφθεί πριν τη σχετική εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ και πριν την κήρυξη της απεργίας - αποχής από το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.). Υπενθυμίζουμε ότι στις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων  που πραγματοποιούνται για τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης οι συνάδελφοι  δηλώνουν (προφορικά) ότι συμμετέχουν στην απεργία-αποχή που έχει κηρύξει η Δ.Ο.Ε. και απέχουν από τη συνεδρίαση για το συγκεκριμένο θέμα της ημερήσιας διάταξης. Είναι αυτονόητο ότι σε αυτή την περίπτωση δε συντάσσεται πρακτικό (αφού η συνεδρίαση δεν πραγματοποιείται λόγω της συμμετοχής, όλων ή της πλειοψηφίας, στην απεργία - αποχή) και είναι λάθος να δίνεται η κατεύθυνση ότι γίνεται πρακτικό του συλλόγου διδασκόντων. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί ο Διευθυντής να αναφέρει στο Βιβλίο Πράξεων του Διευθυντή ότι η αυτοαξιολόγηση δε γίνεται λόγω της συμμετοχής στην απεργία - αποχή. Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι δεν έχει κανείς το δικαίωμα με δική του πρωτοβουλία να κάνει ανάρτηση στο παρατηρητήριο προγραμματισμού ή αυτοαξιολόγησης αφού η απόφαση είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του συλλόγου διδασκόντων.

  Η συμμετοχή στην απεργία - αποχή είναι αναφαίρετο συνδικαλιστικό δικαίωμα. Διευθυντές ή προϊστάμενοι που έκαναν επιβεβαίωση στοιχείων, συμμετείχαν στην προαξιολογική ενημέρωση ή και κατέθεσαν portfolio έχουν κάθε δικαίωμα, και τους καλούμε να το κάνουν, να αναθεωρήσουν τη στάση τους και δηλώνοντας ότι συμμετέχουν στην απεργία - αποχή να μην αξιολογηθούν. Είναι απαράδεκτη η στάση Διευθυντών Εκπαίδευσης και Σχολικών Συμβούλων που διατείνονται το αντίθετο και τους ασκούν πιέσεις για να μην αλλάξουν τη στάση τους. Το ίδιο ισχύει και για συλλόγους διδασκόντων οι οποίοι πήραν αποφάσεις, δίχως να είναι πλήρως και σωστά ενημερωμένοι, να εφαρμόσουν την αυτοαξιολόγηση και έπειτα από την πλήρη ενημέρωσή τους αποφασίζουν να συμμετέχουν στην απεργία - αποχή που έχει κηρύξει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

  Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς να συνταχθούν με τις αποφάσεις και τις θέσεις του Κλάδου για την αξιολόγηση, ώστε να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση - χειραγώγηση της κατηγοριοποίησης των σχολείων, της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης και των απολύσεων.

 


 

Η κατασκευή της «ενδοσχολικής βίας»



Αυτο το θεμα τα τελευταια χρονια, με το bullying στα σχολεια (προσεξτε πώς γραφεται σωστα!), και την βια, και τους καταναγκασμους, και την παραβατικη συμπεριφορα, και τα σεμιναρια, και τα κοντρα σεμιναρια, και τις αγωγες υγειας, και ξανα-μανα αγωγες υγειας – τί να πω, ειτε στο 5ο Λυκειο (και πιο πριν στο Πολυκλαδικο) ζουμε σε παραδεισο που ουτε καν δεν βριζονται τα παιδια μεταξυ τους, ειτε εγω ειμαι τυφλος και κουφος και δεν βλεπω τί γινεται, ειτε καποιοι πανελληνια εχουν ανακαλυψει φαμπρικα για ευκολη απορροφηση χρηματων ή για ευκολη ολοκληρωση προγραμματων με ακριτη μεταφραση και μεταφορα των ετοιμων υλικων απο το εξωτερικο.
Δεν εννοω πως πουθενα δεν υπαρχει το προβλημα – σιγουρα σε δυσκολες περιοχες με δυσκολα παιδια θα υπαρχει. Αλλα γιατι θα πρεπει σωνει και καλα σε καθε σχολειο που λεει ο λογος της Ελλαδας να γινουν προγραμματα και παρεμβασεις και να δημιουργηθει με το ζορι προβλημα αν δεν υπαρχει; Εκει ειναι που κατι δεν μου παει καλα. Οπως και η αστυνομια, που καθε λιγο και λιγακι ανακαλυπτει και εξαρθρωνει κυκλωμα παιδικης πορνογραφιας (οπως διαβαζω στο in.gr, ας πουμε – ας προσεχω τι διαβαζω), και την αλλη μερα ειναι σαν να μην συνεβη τιποτε απολυτως. 
GERRY



Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός. Η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση (ανάμεσα στις χώρες που μελετήθηκαν) στην έκταση του φαινομένου της «ενδοσχολικής βίας». Το συμπέρασμα είναι το ίδιο άμεσο: κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα το συντομότερο! Ποιο άκαρδο τέρας είναι στο κάτω-κάτω ευχαριστημένο με το γεγονός ότι τα παιδιά μας περνούν τόσο άσχημα στο σχολείο, με τραύματα που τους μένουν μέχρι τα γεράματα? (βάλε έναν αστερίσκο εδώ, θα δούμε ποιο είναι το πραγματικό άκαρδο τέρας προς το τέλος…).
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, τα ελληνικά σχολεία (ακολουθώντας τη διεθνή μόδα) ζούνε στους ρυθμούς του φαινομένου αυτού. Μελέτες για το φαινόμενο, σεμινάρια για το φαινόμενο, επιτροπές και υπεύθυνοι για το φαινόμενο, «δράσεις» για το φαινόμενο. Λέω λοιπόν από την αρχή ότι για μένα το φαινόμενο αυτό είναι μια κατασκευή, μια επινόηση. Ακόμα περισσότερο, ισχυρίζομαι ότι η κατασκευή αυτού του φαινομένου έχει βαθύτερα και σκοτεινά κίνητρα, δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης στην ένταση του κοινωνικού ελέγχου και την πειθάρχηση της νεολαίας.
Πριν αρχίσουμε, ας διευκρινίσουμε κάτι πολύ βασικό. Η έννοια της «ενδοσχολικής βίας» δεν έχει να κάνει με κάποιον τοπολογικό προσδιορισμό της βίας, δηλαδή δεν σημαίνει «η βία που ασκείται στο χώρο του σχολείου». Η έννοια αυτή υποδηλώνει έναν ξεχωριστό, αυτόνομο τύπο βίας, που αναπτύσσεται στο Σχολείο και τροφοδοτείται απ’αυτό ή στην καλύτερη περίπτωση μια ειδική έκφανση της βίας στους εφήβους η οποία αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο Σχολείο. Ποια ακριβώς είναι αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ποιος αυτός ο ξεχωριστός χαρακτήρας του φαινομένου «κανένα στόμα δεν το’βρε και δεν το’πε ακόμα». Όχι τυχαία. Όσο περισσότερη ασάφεια υπάρχει στους βασικούς όρους που περιγράφουν το φαινόμενο, τόσα περισσότερα περιστατικά μπορεί να χωρέσει και τόσο περισσότερο μπορεί να επεκταθεί ο επιθυμητός έλεγχος με την αφορμή του.
Μίλησα πριν για κατασκευή του φαινομένου, πράγμα που μπορεί να είναι αντίθετο με την καθημερινή εμπειρία μας με τα παιδιά. Τα παιδιά τσακώνονται, πλακώνονται, προσβάλουν συχνά το ένα το άλλο (και μάλιστα σκληρά). Ακόμη, κάνουν αποτυχημένες προσπάθειες να εκδηλώσουν τις πρωτόγνωρες γι’αυτά σεξουαλικές ορμές, δοκιμάζουν ρόλους, χειραγωγούν και χειραγωγούνται, λένε ψέματα και πολλά άλλα. Είναι αυτό κάτι νέο? Δεν αποτελούν όλα αυτά (μαζί με άλλα πολλά) μέρος τις διαδικασίας κοινωνικοποίησης του παιδιού? Ποιο είναι εκείνο το παιδί που μεγάλωσε χωρίς να πληγωθεί σωματικά ή «ψυχικά» από τους φίλους του. Ισχυρίζομαι εδώ ότι αυτός ο τρόπος (η μέθοδος της δοκιμής και του λάθους) είναι ο μόνος τρόπος που μαθαίνουμε και χτίζουμε την προσωπικότητά μας, συνεπώς ότι η απαίτηση για ένα παιδί που δεν θα πληγωθεί ποτέ και από τίποτα, είναι η συνταγή για έναν άνθρωπο χωρίς ιδιότητες, έναν άνθρωπο χωρίς την ανθρώπινη υπόσταση, δηλαδή την ικανότητα να βρίσκεται σε συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Η αναγωγή όλων αυτών των παιδικών ή εφηβικών εμπειριών σε μια προβληματική κατάσταση με τον όρο «ενδοσχολική βία» ψυχιατρικοποιεί αυτόματα την παιδική ηλικία.
Επιμένω στον ισχυρισμό της κατασκευής. Το Σεπτέμβριο του 2013 ξεκίνησε στο ελληνικό Σχολείο η εκστρατεία καταγραφής των κρουσμάτων «ενδοσχολικής βίας» με σκοπό να προσδιοριστεί η έκταση του φαινομένου. Μιλάμε για μια εντελώς αυθαίρετη και αντιεπιστημονική διαδικασία. Σε κάθε σχολείο ορίστηκε ένας υπεύθυνος για την καταγραφή των περιστατικών. Ο υπεύθυνος αυτός ήταν ένας συνάδελφος από το σύλλογο διδασκόντων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν ψυχολόγος, κοινωνιολόγος ή τέλος πάντων κάποιος που έχει ειδικευθεί στον τρόπο που συλλέγονται αυτά τα δεδομένα. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι κατέγραφε τα περιστατικά που ταίριαζαν στο μυαλό του σ’αυτό το αόριστο πράγμα που είναι η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας», από έναν επαναλαμβανόμενο καυγά μέχρι ένα ατυχές ερωτικό «πέσιμο». Το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε την εκ των προτέρων επιβαλλόμενη αντίληψη: ότι το η έκταση της «ενδοσχολικής βίας» είναι σημαντική και πρέπει να ληφθούν μέτρα. Πρόκειται για μια τιτάνια λαθροχειρία. Όπως αντιλαμβάνεσαι, ο τρόπος που έγινε η συλλογή των στοιχείων προϋπέθετε την αποδοχή του φαινομένου που υποτίθεται ότι ανίχνευε!!! Ο τρόπος που έγινε η μελέτη λοιπόν, είναι ο κλασικός τρόπος που κατασκευάζονται οι κοινωνικές υστερίες, η μελέτη απλά υπηρετεί το συμπέρασμα που από την αρχή θέλαμε να εξάγουμε (με την ίδια λογική δικαιολογεί εδώ και χρόνια το αμερικανικό κράτος το βαθύ ρατσισμό του, με την ίδια λογική εδραιώθηκε η ισλαμοφοβία, με την ίδια λογική στήνεται κάθε κρατικά κατευθυνόμενη μαζική υστερία).
Αν όμως πρόκειται περί κατασκευής, τότε γιατί τόσος κόπος? Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η συγκεκριμένη κατασκευή? Το είπα ήδη από την αρχή. Η κατασκευή αυτή προετοιμάζει το έδαφος για μια ευρεία συναίνεση στην όξυνση των πολιτικών πειθάρχησης της νεολαίας, πολιτικών που το κράτος έχει ανάγκη ειδικά μετά την τομή της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008. Εάν το κράτος πείσει την κοινωνία ότι το Σχολείο είναι ένας χώρος που τα παιδιά κυρίως κινδυνεύουν, τότε εξασφαλίζεται η συναίνεση στις πολιτικές του εντεινόμενου αυταρχισμού και του καθολικού ελέγχου. Με τον ίδιο τρόπο που το πλαίσιο ελέγχου των εκπαιδευτικών, η Αξιολόγηση, πάτησε πάνω σε μια τεράστια εκστρατεία δυσφήμισης τους (ανισόρροποι, ανεπαρκείς, λουφαδόροι, φοροφυγάδες, παιδεραστές, ποιος θα ήθελε το παιδί του να μπλέξει με τέτοιους εκπαιδευτικούς?), το πλαίσιο ελέγχου και πειθάρχησης των νεολαίων θα επιβληθεί πάνω στην κατασκευή της ιδέας της «ενδοσχολικής βίας», θα επιβληθεί τελικά «για το καλό τους»…
Ακόμη περισσότερο, η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας» έρχεται να καθίσει πάνω στον καθένα/μια από μας. Ο επιτακτικός τρόπος με τον οποίο απαιτείται η ανίχνευση (επιβεβαίωση όπως είπαμε πριν) της «ενδοσχολικής βίας» έχει κρεμάσει πάνω από κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας ένα ερωτηματικό. Αυτό σημαίνει ότι το πλαίσιο αυτό επιτυγχάνει κάτι ακόμη μεγαλύτερο απ’αυτό που περιέγραψα πιο πριν, πετυχαίνει την «αυθόρμητη» εξάπλωση ενός γενικευμένου καθεστώτος ελέγχου απ’όλους προς όλους!
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν βλέπω πίσω από την υστερία της «ενδοσχολικής βίας» κάποια συνωμοσία. Δεν πιστεύω ότι οι ιεραρχικές/ταξικές κοινωνίες χρειάζονται τις συνωμοσίες για να γεννήσουν μια κοινωνική υστερία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ζήτημα δεν είναι πιόνια κάποιου σκοτεινού κέντρου που προωθεί το ζήτημα, όμως μοιράζονται την ίδια ιδεολογία, το ίδιο σύνολο αξιών ή δεν έχουν αντιστάσεις απέναντί του. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, κι εδώ είναι το εξαιρετικά ανησυχητικό, ότι το στρατόπεδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς τηρεί σιγή ισχύος για το θέμα, όταν δεν το αποδέχεται (η Αριστερά γενικά έχει παρασυρθεί εδώ και πολλά χρόνια σε μια απόλυτα οικονομίστικη θεώρηση του σχολείου με αποτέλεσμα τη σύγχυση που επικρατεί σήμερα μπροστά στις νέες εξελίξεις).
Στο ελληνικό Σχολείο η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας» είναι σχετικά νεαρή. Με έναν ειρωνικό τρόπο το λανσάρισμά της συμπίπτει με την εποχή «το μνημόνιο είναι ευλογία». Είναι μέσα σ’αυτή την εποχή της Κρίσης και της καταστροφής εκατοντάδων χιλιάδων ζωών που το πλαίσιο της ιδέας της «ενδοσχολικής βίας» μου φαντάζει ακόμη πιο επικίνδυνο. Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο τα προβλήματα των παιδιών εξατομικεύονται και συνεπώς ψυχολογικοποιούνται. Η βία ως μια κατάσταση που εξαπολύεται από το ίδιο το κράτος απέναντι στις ζωές μας και ποτίζει κάθε πτυχή τους, απλά εξαφανίζεται. Όλη η ιστορία πια είναι να δούμε «πού είναι το πρόβλημα» με το κάθε παιδί που μπαίνει στο μικροσκόπιο. Η βία εξετάζεται σαν μια ατομική υπόθεση και, ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν τεχνικές που μπορεί να αμβλύνουν την κατάσταση, τελικά δικαιολογείται ως τέτοια και το σύστημα που την παράγει αθωώνεται πανηγυρικά. Δεν είναι λοιπόν ο κόσμος μας που έχει το πρόβλημα, είναι το κάθε παιδί. Αυτά τα ίδια παιδιά που πια δεν μπορούν να μας φέρουν το συμβολικό αντίτιμο για κάποιο μουσείο ή παράσταση, που δεν έχουν να πάρουν κάτι να φάνε στο διάλειμμα, που γυρνούν σπίτι για να ζήσουν το υπόλοιπο της μέρας με την απόγνωση των άνεργων γονιών τους, που για μέλλον βλέπουν την ερήμωση, αυτά τα παιδιά που δεν τα ακούει κανείς και μόνο τα λοιδορεί, είναι τα παιδιά που «έχουν προβλήματα».
Η εκστρατεία κατά της «ενδοσχολικής βίας» όμως έχει και μια άλλη λειτουργία. Μεταλλάσσει δραματικά τη σχέση εκπαιδευτικού-παιδιού. Ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού υποχωρεί μπροστά στο νέο ρόλο του παιδονόμου/ψυχολόγου/αξιολογητή. Το νέο σχολείο είναι ένα κάτεργο ολικού ελέγχου. Τα «στελέχη» είναι οι παιδονόμοι του εκπαιδευτικού, ο εκπαιδευτικός είναι ο παιδονόμος των μαθητών/ριων. Κάθε πόρτα ελεύθερης έκφρασης κλείνει ερμητικά μην τυχόν και βγει απ’αυτή κάτι «αποκλίνον». Η παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών καταργείται, η ελεύθερη έκφραση των παιδιών (σωματική, συναισθηματική, πνευματική) καταργείται επίσης. Το σχολείο διαμορφώνεται ως ένας χώρος στον οποίο επικρατούν τα «προληπτικά μέτρα». Οι υπέρμαχοι της ιδέας αυτής βέβαια έχουν (σαν πλασιέ ασφαλειών) πάντα κάποιο κακό λόγο να πουν για να σε πείσουν: κι αν κάποιος χτυπήσει το παιδί σου? Κι αν κάποιος το προσβάλλει? Δεν θα ήθελες ο χώρος του σχολείου να ελέγχεται απόλυτα ώστε να μην συμβούν αυτά? Κι αν οι εκπαιδευτικοί δεν φτάνουν να αστυνομεύσουν όλο το χώρο? Μήπως θα ήταν καλό να βάλουμε και μια κάμερα? Ή ακόμη, μήπως να σκεφτόμαστε έναν ανιχνευτή μετάλλων στην είσοδο? Ο κατάλογος της καταστροφολογίας δεν κλείνει φυσικά ποτέ. Η επιλογή ήταν πάντα η ίδια: ή «τα δίνουμε όλα» στην πρόληψη και τον έλεγχο, στην αστυνόμευση δηλαδή, ή οι προσπάθειές μας στρέφονται στη ρίζα του κακού, στο ίδιο το κοινωνικό σύστημα. Αλλά ποιος από τους γραφειοκράτες και τις επιτροπές θα ήθελε κάτι τέτοιο?
Μια ακόμη παράμετρος της υστερίας είναι ότι υπονομεύει την ίδια την παιδαγωγική πράξη. Έγραψα και παλιότερα ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε θεωρώντας την Εκπαίδευση είναι το να την αντιμετωπίσουμε σαν μια συλλογή δεξιοτήτων και «γνώσεων» ενός συγκεκριμένου ατόμου. Η Εκπαίδευση είναι μια διαδικασία κοινωνική και ως τέτοια διδάσκει πολύ περισσότερα από τις «ξερές» γνώσεις των διαφόρων αντικειμένων. Μέσα στη σχολική τάξη, στη ζωή της τάξης, το παιδί μπορεί να πάρει σημαντικά μαθήματα. Μπορεί να εκτιμήσει την αξία της συνεργασίας, να συνειδητοποιήσει ότι έχει να μάθει ακόμη κι από τα λάθη των άλλων παιδιών, να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να μην τα καταφέρει σε μια δοκιμασία και να κρίνει πού χρειάζεται βελτίωση, να σταθεί δίπλα σε ένα άλλο παιδί σε κάποιο πρόβλημά του ή ακόμη και σε μια σκανταλιά που σκάρωσε, να αστειευτεί και να αυτοσαρκαστεί, να προσπαθήσει να λύσει μια άσκηση Χημείας ενώ δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από το μπροστινό θρανίο που κάθεται ο έρωτάς του, να αγαπήσει τη γνώση σαν κάτι που κάνει όλη την τάξη λίγο καλύτερη. Το να λέει κάποιος ότι χρειαζόμαστε ένα ειδικό πρόγραμμα πρόληψης ενάντια στην «ενδοσχολική βία» σημαίνει ότι αυτόματα ακυρώνει το παιδαγωγικό ευεργέτημα της διδασκαλίας της «Ελένης» και την «Αντιγόνης», της προσπάθειας να λύσουμε όλοι μαζί ένα πρόβλημα Μαθηματικών, της κατανόησης των νόμων κίνησης της Φύσης και των Κοινωνιών. Με λίγα λόγια, είναι μια ευθεία παραδοχή ότι τελικά η Εκπαίδευση δεν μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ότι καλύτερο άνθρωπο σε κάνουν οι «δράσεις κατά της ενδοσχολικής βίας». Αν αναρωτιέσαι ποιες είναι αυτές οι δράσεις, δεν θα εκπλαγείς από την απάντηση: Διαλέξεις από «ειδικούς» (ψυχολόγους δηλαδή, μιας και είπαμε ότι τα παιδιά «έχουν πρόβλημα»), σεμινάρια της Αστυνομίας στα μικρά παιδιά (για να βελτιωθεί και το κλίμα μεταξύ του υποτελούς και του επιστάτη του), συζητήσεις στην τάξη για την καλή συμπεριφορά και «συμβόλαια τάξης» (έτσι, για να φορτώνεται το παιδί και με την παραπανίσια ενοχή ότι έσπασε και το συμβόλαιο αν κάνει μια βλακεία. Μια διαδικασία που αυτόματα το καθιστά αποδιοπομπαίο).
Αυτά λοιπόν είναι τα νέα της «ενδοσχολικής βίας». Τα παιδιά «έχουν προβλήματα». Όλως παραδόξως, τα πραγματικά προβλήματα που γεννά το εκπαιδευτικό μας σύστημα ούτε καν αναφέρονται στους τόμους που έχουν γραφεί τα τελευταία χρόνια. Η εξετασιομανία και η συνεχής αξιολόγηση/πιστοποίηση του παιδιού που τσακίζει κάθε φυσική δίψα για μάθηση, το τέρας των Πανελλαδικών Εξετάσεων που έχει οδηγήσει δεκάδες παιδιά στην απόγνωση κι ακόμη και στην αυτοκτονία, ο αυταρχισμός και η εντατικοποίηση, ο απίστευτος ανταγωνισμός που ισοπεδώνει το χαρακτήρα του παιδιού, το συνεχές ταξικό ξεσκαρτάρισμα. Ψάξε σε κάθε εγκύκλιο, σκάλισε τα πρακτικά κάθε σεμιναρίου και θα δεις ότι δεν υπάρχει ούτε λέξη για όλα αυτά, γιατί αυτό το σχολείο είναι που θέλουν τα αφεντικά. Αν λοιπόν καλοπροαίρετα λες «γιατί να μην κάνουμε κι αυτά τα προγράμματα κατά της βίας?», αναρωτήσου γιατί τόσα χρόνια το κράτος δεν έχει κάνει τίποτα για τα σοβαρά προβλήματα της Εκπαίδευσης παρά τους τόνους προτάσεων των εκπαιδευτικών?
Η άποψή μου είναι απλή. Τα προβλήματα της Εκπαίδευσης δεν λύνονται με περισσότερο έλεγχο, αλλά με περισσότερη Δημοκρατία και Ελευθερία. Ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, πολυτεχνικό σχολείο για όλα τα παιδιά, κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων και βαθμολογίας, σχολικές και μαθητικές κοινότητες που θα διοικούν αμεσοδημοκρατικά το σχολείο, γενναία αύξηση στη χρηματοδότηση για να μπορούν να γίνουν τα σχολεία χώροι που θα καλύπτουν όλες τις δημιουργικές ορμές της νεολαίας. Όλα αυτά, μαζί με την εμπλοκή ολόκληρης της τριμερούς σχολικής κοινότητας στους κοινωνικούς αγώνες για την απόκρουση της καπιταλιστικής επιθετικότητας και την κοινωνική αλλαγή. Στις φράσεις-κλισέ κάθε πολιτικού και «στελέχους» είναι ότι «το σχολείο πρέπει να διαμορφώνει υπεύθυνους πολίτες». Ε, ας το κάνουμε κάποια στιγμή πράξη αυτό, αλλά με ειλικρίνεια, όχι να λέμε «υπεύθυνους» και να εννοούμε «υποταγμένους»!
Ξέρω, κάθε φορά που φτάνω στον επίλογο, στο «δια ταύτα», ξυνίζεις τα μούτρα σου. Σου φαίνονται πολύ προπαγανδιστικά όλα αυτά που προτείνω και μάλλον ουτοπικά. Εντάξει, αν λοιπόν αυτά σου φαίνονται ουτοπικά, ας συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε τόσα χρόνια μπας και φιλοτιμηθεί να δουλέψει. Ας εντείνουμε το πλαίσιο του Ελέγχου μέχρι να μην μπορούμε καν να ανασάνουμε. Τότε θα είμαστε όλοι ασφαλείς. Άνευροι και ψόφιοι, άβουλοι και μαριονέτες. Αλλά ασφαλείς…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:«Άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας από εκπαιδευτικούς»


ΘΕΜΑ:  «Άσκηση ιδιωτικού  έργου ή εργασίας από εκπαιδευτικούς»

 

Συνάδελφοι ,


Η χρόνια οικονομική υποβάθμιση, μαζί με την κοινωνική και παιδαγωγική απαξίωση των εκπαιδευτικών, σήμερα, με την ολομέτωπη επίθεση που γίνεται από την κυβέρνηση και την ΕΕ, για την καθολική ανατροπή των εργασιακών κεκτημένων, οδηγεί, εκτός των άλλων, στην απόγνωση και την οικονομική εξαθλίωση. Η υλοποίηση της απαίτησης «να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας», θα παραμένει για πολύ καιρό ακόμη στόχος του συνδικαλιστικού κινήματος. 

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί αναζητούν δεύτερη και.. τρίτη εργασία προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες μιας οδυνηρής πραγματικότητας που βιώνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι, πληρώνοντας την ασυδοσία και την καταλήστευση του μόχθου τους από το μεγάλο κεφάλαιο και τους θεσμικούς εκπροσώπους του.

Οι αιτήσεις, προς τα ΠΥΣΔΕ, για την άδεια εργασίας από τους συναδέλφους, είναι πλέον πολλές, και αφορούν σε τέτοιο εύρος δραστηριοτήτων, που οι γενικόλογες και ασαφείς διατυπώσεις στα άρθρα του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και τις σχετικές εγκυκλίους, δεν επιτρέπουν την δίκαιη και αντικειμενική κρίση, με τελικό αποτέλεσμα αποφάσεις των ΠΥΣΔΕ να βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση μεταξύ τους, όπως η εμπειρία μου δείχνει.

Στο ενημερωτικό που ακολουθεί, προσπαθώ να καταγράψω, με διακριτό και ολοκληρωμένο τρόπο, με τα στοιχεία που εγώ τουλάχιστον κατάφερα να βρώ, τη σχετική νομοθεσία καθώς και γνωμοδοτήσεις, απόρροια ερωτημάτων από τα υπηρεσιακά  συμβούλια.

Ελπίζω το ενημερωτικό αυτό να δώσει απαντήσεις στα   ερωτήματά σας, και να

χρησιμεύσει, τουλάχιστον  στους αιρετούς του κλάδου, για δίκαιη κρίση.

 

Ξεκινώντας, θεωρώ ότι πρέπει να προταχθεί η πιο πρόσφατη γνωμοδότηση με αριθμ.809/2008 της Νομικής  Υπηρεσίας του ΥΠΕΠΘ, η οποία έγινε δεκτή από τον Υπουργό Παιδείας στις 23-5-08.

Συγκεκριμένα στο ερώτημα της Δ/νσης Προσωπικού Τμήμα Β΄ του ΥΠΕΠΘ, αν έχουν δικαίωμα τα ΠΥΣΔΕ να χορηγούν άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου σε μόνιμους εκπαιδευτικούς, προκειμένου αυτοί να διδάξουν ως ωρομίσθιοι σε άλλη θέση του δημόσιου τομέα, η Νομική Υπηρεσία απαντά ως εξής:

« Κάνοντας χρήση της υπ’αριθμ. 251/2007 γνωμοδότησης του Ν.Σ.Κ. και όχι των 275, 535/2005 γνωμοδοτήσεων ( τις γνωμοδοτήσεις αυτές καταγράφω παρακάτω στις περιπτώσεις Ε΄και Κ΄), σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

  1. Με την υπ’αριθμ. 251/2007 γνωμοδότηση του Ε’ Τμήματος του Ν.Σ.Κ. έγινε δεκτό ότι η απαγόρευση κατοχής δεύτερης θέσης στον δημόσιο τομέα ( άρθρα 104 παρ. 1 του Συντάγματος, 35 του Ν.3528/2007 και 1 έως 4 του Ν.1256/1982) κάμπτεται, εφόσον συντρέχουν αθροιστικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) η δεύτερη απασχόληση δεν είναι κατά πλήρες ωράριο εργασίας,  β) η καταβαλλόμενη για αυτή ακαθάριστη αμοιβή δεν υπερβαίνει το βασικό μισθό του 14ου μισθολογικού κλιμακίου και γ) το σύνολο των καθαρών τακτικών απολαβών και από τις δύο απασχολήσεις ή τη θέση και τη μερική απασχόληση, δεν υπερβαίνει το διπλάσιο του βασικού μισθού του 8ου μισθολογικού κλιμακίου.
  2. Με το ερώτημά σας τίθεται ο προβληματισμός αν δύνανται μόνιμοι εκπαιδευτικοί να διδάξουν ως ωρομίσθιοι σε άλλη θέση του δημόσιου τομέα ( πχ Ι.Ε.Κ. του Ο.Α.Ε.Δ., Δημοτικά ωδεία κλπ ). Κατά συνέπεια, το ζήτημα που τίθεται δεν είναι η δυνατότητα χορήγησης από τα ΠΥΣΔΕ άδειας για την άσκηση ιδιωτικού έργου, αλλά αν είναι επιτρεπτή στη συγκεκριμένη περίπτωση η κατοχή δεύτερης θέσης ή απασχόλησης στο δημόσιο τομέα.

Εν όψει των ανωτέρω, το ως άνω ζήτημα εμπίπτει στις διατάξεις των άρθρων 104 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, 35 του Ν.3528/2007 και παρ.1 και2 του Ν.1256/1982 και επιλύεται στα πλαίσια των ανωτέρω παραδοχών τη υπ’αριθμ. 251/2007 γνωμοδοτήσεως του Ν.Σ.Κ.»

 

 

 

Γενικά τώρα για την άσκηση ιδιωτικού έργου:

 

 

 

Ν.3528/2007 ΦΕΚ 26 τ.Α’

Αρθρο 31

Άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή

1. Μετά από άδεια ο υπάλληλος μπορεί να ασκεί ιδι­ωτικό έργο ή εργασία με αμοιβή, εφόσον συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του και δεν παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας του.

2. Η άδεια χορηγείται για συγκεκριμένο έργο ή ερ­γασία μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου και μπορεί να ανακαλείται με τον ίδιο τρόπο. Η άδεια στους υπαλλήλους του Δη­μοσίου χορηγείται από τον οικείο υπουργό και στους υπαλλήλους των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης και αν δεν υπάρχει τέτοιο όργανο, από τον πρόεδρο του συλ­λογικού οργάνου διοίκησης.

3. Δεν επιτρέπεται στον υπάλληλο η κατ` επάγγελμα άσκηση εμπορίας.

4. Ειδικές απαγορευτικές διατάξεις διατηρούνται σε ισχύ.

Αρθρο 32

Συμμετοχή σε εταιρείες

1. Ο υπάλληλος υποχρεούται να δηλώνει στην υπηρε­σία του τη συμμετοχή του σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου οποιασδήποτε μορφής, εκτός των σωματείων και των κοινωφελών ιδρυμάτων.

2. Απαγορεύεται ο υπάλληλος να μετέχει σε οποια­δήποτε εμπορική εταιρεία προσωπική, περιορισμένης ευθύνης ή κοινοπραξία ή να είναι διευθύνων ή εντεταλ­μένος σύμβουλος ανώνυμης εταιρείας ή διαχειριστής οποιασδήποτε εμπορικής εταιρείας. Μετά από άδεια ο υπάλληλος μπορεί να μετέχει στη διοίκηση ανώνυμης εταιρείας ή γεωργικού συνεταιρισμού με την επιφύλαξη του προηγούμενου εδαφίου. Η άδεια χορηγείται με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 31 του παρόντος.

3. Απαγορεύεται η απόκτηση από υπάλληλο, σύζυγο του ή ανήλικα τέκνα τους μετοχών ανωνύμων εταιρειών που υπάγονται στον ειδικό έλεγχο της υπηρεσίας του. Ο υπάλληλος που κατά το διορισμό ο ίδιος ή σύζυγος του ή ανήλικα τέκνα του κατέχουν μετοχές ανωνύμων εταιρειών οι οποίες εμπίπτουν στην απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου ή τις αποκτά κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, λόγω κληρονομιάς, υποχρεούται να υποβάλει σχετική δήλωση στην υπηρεσία του και εντός ενός έτους είτε να τις μεταβιβάσει είτε να ζητήσει τη μετακίνηση του σε άλλη αρχή της υπηρεσίας του ή τη μετάταξη του σε άλλη δημόσια υπηρεσία ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Η μετακίνηση ή μετάταξη είναι υποχρεωτική για την υπηρεσία του και διενερ­γείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 66 και 74 του παρόντος. Κατά το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών ή την ολοκλήρωση της μετάταξης του, ο υπάλληλος εμπίπτει στο κώλυμα συμφέροντος του άρθρου 36 του παρόντος.

4. Διατηρούνται σε ισχύ ειδικές διατάξεις που αναφέ­ρονται σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου της παρ. 2 του παρόντος άρθρου και θεσπίζουν πρόσθετους πε­ριορισμούς για τους υπαλλήλους.

5. Επιτρέπεται η συμμετοχή υπαλλήλων με την υπηρε­σιακή τους ιδιότητα σε συνεταιρισμούς ή στη διοίκηση ανωνύμων εταιρειών ή εταιρειών περιορισμένης ευθύ­νης, οι οποίες ελέγχονται από το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τους Ο.Τ.Α. και τις δημόσι­ες επιχειρήσεις, όταν τούτο προβλέπεται από ειδικές διατάξεις.

Αρθρο 35

Κατοχή δεύτερης θέσης

1. Απαγορεύεται ο διορισμός υπαλλήλου, με οποι­αδήποτε σχέση, σε δεύτερη θέση: α) δημοσίων υπη­ρεσιών, β) νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, γ) Ο.Τ.Α., συμπεριλαμβανομένων και των ενώσεων αυτών, δ) δημοσίων επιχειρήσεων και δημοσίων οργανισμών, ε) νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους ή το κράτος κατέχει το 51% τουλάχιστον του μετοχικού τους κεφαλαίου και στ) νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, που ανήκουν στα υπό στοιχεία β΄, γ΄, δ΄ και ε΄ νομικά πρόσωπα ή επιχορηγούνται από αυτά τακτικώς, κατά 50% τουλά­χιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις ή κατά τα οικεία καταστατικά ή που τα ανωτέρω νομικά πρόσωπα κατέχουν το 51% τουλάχιστον του μετοχικού τους κεφαλαίου.

2. Διατάξεις ειδικών νόμων που επιτρέπουν το διορι­σμό σε δεύτερη θέση εξακολουθούν να ισχύουν.

3. Υπάλληλος που κατά παράβαση των διατάξεων των παραπάνω παραγράφων διορίζεται σε δεύτερη θέση και αποδέχεται το διορισμό του θεωρείται ότι παραιτείται αυτοδίκαια από την πρώτη θέση.

Δ2/7199/12-01-2001 ΥΠ.Ε.Π.Θ.

Άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή

Σε απάντηση του αριθμ. Φ.1.1/292/25.1.2000 εγγράφου σας, που αφορούσε το παραπάνω θέμα, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με τα άρθρα 31 και 32 του ν.2683/99 και την αριθμ. 291/2000 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους επιτρέπεται η χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή, αν με σαφήνεια δηλώσει το φορέα εργασίας του και το ακριβές ωράριο απασχόλησης του, δεδομένου ότι η άδεια χορηγείται για συγκεκριμένο έργο ή εργασία με αμοιβή και μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου και ανακαλείται με τον ίδιο τρόπο, πάντα με την προϋπόθεση ότι συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του υπαλλήλου και δεν παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας του και εν γένει δεν εμπίπτει στις περιοριστικές διατάξεις των ανωτέρω διατάξεων

Επίσης σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με την αριθμ. 301/2000 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, επιτρέπεται στο εκπαιδευτικό προσωπικό της Δ/θμιας Εκπ/σης η απασχόληση ως ωρομισθίων με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας σε φορείς του δημοσίου τομέα ή η συμμετοχή τους στη διοίκηση φορέων του Δημοσίου, χωρίς να απαιτείται άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή με την προϋπόθεση μόνο ότι προβλέπεται από ειδική διάταξη νόμου.
Όσον αφορά τον κλάδο ΠΕ13, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 33 του Ν.2683/99 και την αριθμ. Δ2/12172/18.10.2000 εγκύκλιό μας, οι καθηγητές του προαναφερόμενου κλάδου, νομιμοποιούνται να ασκούν το επάγγελμα του δικηγόρου, ως δεύτερη εργασία, χωρίς να προαπαιτείται η χορήγηση της σχετικής άδειας από την Υπηρεσία.


Τέλος, σε κάθε περίπτωση η απασχόληση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις δέκα (10) ώρες εκτός αν στους φορείς που προσφέρεται η εργασία ορίζεται διαφορετικά με ειδικές διατάξεις.
Σε όλα τα παραπάνω προέχει η εύρυθμος λειτουργία του Δημόσιου Σχολείου όπου ανήκουν οι εκπ/κοί και πάντα ότι δεν θα παρακωλύεται η ομαλή εκτέλεση του διδακτικού τους έργου σύμφωνα με την παρ.1 του άρθρου 55 του ν.1566/85.



 

Η  εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ ( 14543/Δ2/13-2-2003) κάνει γνωστά τα εξής:

 Με το άρθρο 31 του Υ.Κ. που εφαρμόζεται αναλογικά και στους εκπαιδευτικούς Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης κατά το άρθρο 52 του ν. 2721/99, προβλέπεται η άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας με αμοιβή, μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (ΠΥΣΔΕ), που χορηγείται από το αρμόδιο όργανο για συγκεκριμένο έργο  ή  εργασία, εφόσον το έργο ή η εργασία συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του εκπαιδευτικού και δεν παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας του, ενώ κατά την παρ. 3 του ίδιου άρθρου δεν επιτρέπεται η κατ’ επάγγελμα άσκηση εμπορίας.

            Όπως συνάγεται από τη γραμματική ερμηνεία και τον σκοπό των παραπάνω διατάξεων το υπηρεσιακό συμβούλιο , για να γνωματεύσει για τη χορήγηση της ανωτέρω άδειας, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τα εξής:

α) Η άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας νοείται ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας.

β) Η άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή , συντρέχει στην περίπτωση κατά την οποία προκύπτει σταθερή και συστηματική απασχόληση του εκπαιδευτικού με οικονομική δραστηριότητα από την οποία επιδιώκεται η προσπόριση οικονομικών ωφελημάτων. Τέτοια απασχόληση συντρέχει και στην περίπτωση κατά την οποία το ιδιωτικό έργο ή εργασία ασκείται όχι μεν ευθέως από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό , αλλά εμμέσως από αυτόν μέσω οικονομικού προσώπου του οποίου έχει τον έλεγχο.

γ) Το έργο ή η εργασία θα πρέπει να είναι συμβατό με την ειδικότητα του εκπαιδευτικού και να μην προκαλεί σύγκρουση του ιδιωτικού του συμφέροντος με το συμφέρον της υπηρεσίας και γενικότερα να μην μειώνει το κύρος της υπηρεσίας του.

δ) Να μην παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας, δηλ. των καθηκόντων του εκπαιδευτικού. Έτσι η παρεμπόδιση π.χ. αφορά τον ημερήσιο χρόνο άσκησης του ιδιωτικού έργου, την κόπωση του εκπαιδευτικού κ.λ.π.

ε) Η άδεια θα χορηγείται μόνο για συγκεκριμένο ιδιωτικό έργο ή εργασία, δηλαδή μόνο γι’ αυτό που ρητά προσδιορίζει ο εκπαιδευτικός στην αίτησή του και φυσικά όχι αόριστα.

στ)  Τέλος απαγορεύεται η κατ’ επάγγελμα άσκηση εμπορίας, δηλαδή δεν απαγορεύεται η απλή διενέργεια ορισμένων εμπορικών πράξεων, αλλά η κτήση της εμπορικής ιδιότητας, που συνιστά πραγματικό γεγονός, κατά το ουσιαστικό κριτήριο , που καθιερώνει το άρθρο 1 του εμπορικού Νόμου, το οποίο χρήζει ανάλογης απόδειξης. Συγκεκριμένα, η άσκηση εμπορίας είναι πραγματικό, κατά βάση, γεγονός που προϋποθέτει κατά περίπτωση, την έρευνα των επαγγελματικών συνθηκών.

            Επισημαίνεται , πάντως, ότι για τα ιατρικά καθώς και τα λοιπά επαγγέλματα, στα οποία προέχει ο επιστημονικός καθαρά χαρακτήρας, δεν μπορεί να τεθεί, κατ’ αρχάς, ζήτημα απόκτησης της εμπορικής ιδιότητας από τους επιστήμονες που ασκούν αυτά, αφού η άσκηση του λειτουργήματός τους δεν  είναι , από μόνη της, δυνατή να της προσδώσει  την εμπορική ιδιότητα.

 

 

.Ιδιωτικά ΙΕΚ  (Εγκύκλιος ΥΠΕΠΘ Δ2/26341/ 10-1-96)

Μεταξύ άλλων : Οι εκπαιδευτικοί της Δημόσιας Β΄βαθμιας Εκπ/σης μπορούν να διδάσκουν σε ιδιωτικά ΙΕΚ , ύστερα βεβαίως από άδεια που χορηγείται από το οικείο ΠΥΣΔΕ.

Θα πρέπει να συνεκτιμηθούν τα εξής :

Α) η απασχόληση τους στα ιδιωτικά ΙΕΚ να είναι εκτός ωραρίου λειτουργίας του σχολείου που υπηρετούν

Β) Αυτή να μην αποβαίνει σε βάρος της εκπ/κης δραστηριότητας στην υπηρεσία τους και

Γ) Η απασχόληση τους στα ιδιωτικά ΙΕΚ να μην υπερβαίνει τις 10 ώρες την εβδομάδα

(στην αίτηση προς το ΠΥΣΔΕ πρέπει να επισυνάπτεται και βεβαίωση για το ύψος της αμοιβής)

 

 Έργο από εκπαιδευτικούς Ξένων Γλωσσών και Φυσικής Αγωγής  (Γνωμοδότηση ΝΣΚ 251/1998)

Δεδομένου ότι στην περιοριστική απαρίθμηση των φροντιστηρίων , δια της παρ.2 του άρθρου 63 του ΑΝ.2545/1940 περιλαμβάνονται τα φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών, δεν είναι κατά νόμο δυνατή η χορήγηση άδειας ιδιωτικού έργου με αμοιβή στους εκπαιδευτικούς Αγγλικών, προκειμένου να διδάξουν σε φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών  ( Σχετική και η υπ΄αριθμ. 270/1998 ατομική Γνωμ. Γραφείου Νομικού Συμβούλου ΥΠΕΠΘ). Αντιθέτως, είναι δυνατή η χορήγηση άδειας σε εκπαιδευτικούς Φυσικής Αγωγής προκειμένου να διδάξουν σε Αθλητικά Σωματεία, εφόσον αυτά δεν περιλαμβάνονται στην περιοριστική απαρίθμηση των φροντιστηρίων , ενώ το μάθημα της Φυσικής Αγωγής δεν είναι διδασκόμενο σε φροντιστήρια (Σχετ. 5/1998 γνωμ. ΝΣΚ ), (Γνωμοδότηση Ν 251/98)

 

Έργο από εκπαιδευτικούς της Μουσικής

Στους εκπαιδευτικούς Κλάδου ΠΕ16-Μουσικής είναι δυνατή η χορήγηση άδειας ιδιωτικού έργου προκειμένου να διδάξουν σε ωδεία των οποίων η ίδρυση προβλέπεται από τις διατάξεις του Β.Δ. 16 της 23-12-65/15-1-66(τ.Α΄/7) προς διάκρισιν των φροντιστηρίων μουσικής ,   δεδομένου ότι ρητά στην παρ. 5 του αρθρ.63 του αυτού ως άνω ΑΝ2545/1940 « δε θεωρούνται ως φροντιστήρια μουσικής τα Ωδεία και οι Φιλαρμονικαί Μουσικαί» , τηρουμένων  εν πάση περιπτώσει των προϋποθέσεων των άρθρων 14 παρ. 16 του ν. 1566/1985 και 77 παρ.2 του ΠΔ 611/1977. (γνωμοδότηση ΝΣΚ 251/98).

Στο πλέον πρόσφατο ερώτημα, στις 3-3-2005 από τηνΔ/νση Προσωπικού Δ.Ε.του ΥΠΕΠΘ προς το ΝΣΚ, για την δυνατότητα των καθηγητών μουσικής Δ.Ε. να διδάσκουν σε Δημοτικά Ωδεία που επιχορηγούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού, η γνωμοδότηση είναι αρνητική, θεωρώντας ότι η διδασκαλία σε αυτά σημαίνει κατοχή δεύτερης θέσης στο Δημόσιο ( Γνωμοδότηση 275/2005 του ΝΣΚ, αποδοχή υπουργού στις 28-7-2005)

Γ7/32370/30-03-2006 ΥΠ.Ε.Π.Θ.

Κατοχή δεύτερης θέσης στο δημόσιο από καθηγητές μουσικής

Σε απάντηση του ερωτήματος που έχουν υποβάλει οι Δευτεροβάθμιες Διευθύνσεις στην Υπηρεσία μας, σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την υπ` αριθμ. 275/2005 γνωμοδότηση του τμήματος Ε` του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την οποία έκανε δεκτή η Υπουργός στις 28-7-2005, καθηγητές μουσικής Δ.Ε. μόνιμοι, αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι, που εργάζονται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου σε δεύτερη θέση π.χ.: «α) δημοσίων υπηρεσιών, β) νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, γ) Ο.Τ.Α συμπεριλαμβανομένων και των ενώσεων αυτών, δ) δημοσίων επιχειρήσεων και δημοσίων οργανισμών, ε) νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς φόρους», εμπίπτουν στις απαγορευτικές διατάξεις περί διπλοθεσίας στο δημόσιο τομέα: « ...η εκ μέρους των καθηγητών μουσικής κατοχή δεύτερης θέσης στο δημόσιο τομέα είναι ανεπίτρεπτη>>.

 

 

 

 Ασκηση δικηγορίας από εκπ/κους κλάδου ΠΕ13

( Δ2/1272/18-10-2000 ΥΠΕΠΘ)

Σχετικά με το αρ. Δ2/1495/2000, 15-3-2000 « […] σας γνωστοποιούμε ότι οι μόνιμοι εκπ/κοι κλ.ΠΕ13, Νομικών-Πολιτικών Επιστημών , νομιμοποιούνται να ασκούν το επάγγελμα του δικηγόρου ως δεύτερη εργασία , χωρίς να προαπαιτείται η χορήγηση της προβλεπόμενης από το αρθρ.31 του ν. 3528/2007 αδείας με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε παρεμποδίζεται η ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας τους.

Η απαγόρευση άσκησης ιδιωτικού έργου επ΄αμοιβή δεν αφορά τις συγγραφικές και επιστημονικές ασχολίες του υπαλλήλου.

 

Το ΠΥΣΔΕ δε προβαίνει στην χορήγηση της απαιτούμενης άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή στους εκπ/κους (όπως μηχανοτεχνίτες, ηλεκτροτεχνίτες κλπ) στην περίπτωση που οι αιτούντες έχουν στερηθεί την άδεια άσκησης του επαγγέλματος μετά το διορισμό τους στο Δημόσιο (ΔΙΔΑΔ/Φ.57/97/οικ 24824).

 

 Συμμετοχή εκπαιδευτικού σε ετερόρρυθμη–ομόρρυθμη εταιρεία. ΔΙΔΑΔ/Φ.57.2/129/4165/29-07-2005 και ΔΙΔΑΔ/Φ.57/123/21358/19-11-04.

Σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 32 του ν. 3528/07, δεν επιτρέπεται στον υπάλληλο η κατ’ επάγγελμα άσκηση εμπορίας και απαγορεύεται σε αυτόν να μετέχει σε οποιαδήποτε εμπορική εταιρεία ( προσωπική, περιορισμένης ευθύνης ή κοινοπραξία) ή να είναι διευθύνων ή εντεταλμένος σύμβουλος ανωνύμου εταιρείας ή διαχειριστής οποιασδήποτε εμπορικής εταιρείας.

Ειδικότερα σας τονίζουμε ότι ενόψει της κερδοσκοπικής επιδίωξης οποιασδήποτε εμπορικής εταιρείας και της συνακόλουθης ανάπτυξης εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες συνδέονται με την εμπορική ιδιότητα που ρητά απαγορεύεται στους δημοσίους υπαλλήλους, η κατά το νόμο απαγόρευση συμμετοχής του υπαλλήλου σε εταιρείες είναι γενική και σχεδόν απόλυτη. Αφορά δηλαδή όλους τους τύπους των εταιρειών, οι οποίες υφίστανται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, με μόνη εξαίρεση τη δυνατότητα συμμετοχής του υπαλλήλου στη διοίκηση ανώνυμης εταιρείας ή γεωργικών συνεταιρισμών.

Συνεπώς, σύμφωνα με τα ανωτέρω δεν νομιμοποιείται δημόσιος υπάλληλος να συμμετέχει με την ιδιότητα του μετόχου στη δημιουργία Ο.Ε., με δεδομένο ότι αυτή αποτελεί προσωπική εμπορική εταιρεία.

Όσον αφορά τέλος τη δυνατότητα συμμετοχής σε ανώνυμη εταιρεία ισχύουν τα παρακάτω:

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του ν.3528/2007, μπορεί ο υπάλληλος, μετά από άδεια, να μετέχει στη διοίκηση ανωνύμου εταιρείας, χωρίς όμως να είναι διευθύνων ή εντεταλμένος σύμβουλος αυτής.

Απαγορεύεται η απόκτηση από υπάλληλο, σύζυγό του ή ανήλικα τέκνα τους μετοχών ανωνύμων εταιρειών που υπάγονται στον ειδικό έλεγχο της υπηρεσίας του.

 

Δ2/22410/16-10-1996 ΥΠ.Ε.Π.Θ.( Συμμετοχή σε Ε.Π.Ε.)

 

Απαντώντας στο σχετικό έγγραφό σας, σας γνωρίζουμε τα παρακάτω:

1. Στην παρ. 4 του άρθρου 17 του Ν.3190/55 (ΦΕΚ 91Ι16.4.1995) "περί εταιρειών περιορισμένης ευθύνης" αναφέρεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπάγονται στις διατάξεις του κώδικα "περί καταστάσεως των δημοσίων διοικητικών υπαλλήλων" δεν μπορούν να είναι διαχειριστές ούτε εταίροι, Εταιρείας περιορισμένης ευθύνης.

2. Από την διάταξη αυτή προκύπτει ότι δεν επιτρέπεται στον δημόσιο υπάλληλο να συμμετέχει έστω και ως απλός εταίρος σε Εταιρεία περιορισμένης ευθύνης:

3. Από τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 2 του Υπαλληλικού Κώδικα προβλέπεται ότι οι διατάξεις αυτού εφαρμόζονται και για τους εκπαιδευτικούς, για όσα θέματα δεν ρυθμίζονται διαφορετικά από τις ισχύουσες γι` αυτά διατάξεις.

4. Εξάλλου βάσει του άρθρου 14 του Π.Δ 410/88 (ΦΕΚ 191 τ.Α`), οι διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά για τα θεμελιώδη καθήκοντα, τους περιορισμούς και την αστική ευθύνη των δημοσίων πολιτικών υπαλλήλων εφαρμόζονται και για τους συμβασιούχους πολιτικούς υπαλλήλους.

5. Επομένως ,από τα προαναφερόμενα συνάγεται ότι δεν συμβιβάζεται η ιδιότητα του προσωρινού αναπληρωτή με αυτήν του μέτοχου - (προφανώς ο όρος αναφέρεται υπό την έννοια του εταίρου διότι στις ΕΠΕ δεν υπάρχουν μέτοχοι), σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης.

  Άσκηση ιδιωτικού έργου από εκπαιδευτικούς κλάδων ΠΕ14.01 (ιατρός), ΠΕ14.02 (οδοντίατρος) και  ΠΕ12 (μηχανικός).

 

Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 378/2002 γνωμοδότηση του Β’ Τμ. Του Ν.Σ.Κ. : «η καθημερινή, διαρκής, σταθερή και συστηματική παροχή οδοντιατρικών υπηρεσιών έστω και  για τέσσερις (4) ώρες ημερησίως, συνιστά άσκηση του ελεύθερου επαγγέλματος του οδοντιάτρου, το οποίο δεν συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του δημοσίου υπαλλήλου γιατί εμπίπτει στον κανόνα της απαγόρευσης που θέτει έμμεσα η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 31 του Υ.Κ. και όχι στην εξαίρεση.»

Κατ’ ακολουθία των προαναφερθέντων, όπως είναι φυσικό, εφόσον βέβαια συντρέχουν οι αυτές προϋποθέσεις και για τους άλλους δύο κλάδους μονίμων εκπαιδευτικών τους ΠΕ14.01 (Ιατρούς) και ΠΕ12 (Μηχανικούς), προσήκει η ίδια απάντηση.

 

 

24824/18-12-2002 ΥΠ.ΕΣ - ΔΙΔΑΔ/ΟΙΚ.

Άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου ή εργασίας με αμοιβή (άρθρο 31Υ.Κ)

Η άδεια ιδιωτικού έργου με αμοιβή στους δημοσίους υπαλλήλους χορηγείται με απόφαση του οικείου οργάνου διοίκησης και μετά από αιτιολογημένη γνώμη του αρμόδιου Υπηρεσιακού Συμβουλίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν.2683/1999), με την προϋπόθεση ότι αυτή δεν είναι ασυμβίβαστη προς τα καθήκοντα της θέσης τους και δεν παρεμποδίζεται η ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας τους.
Παρατηρείται όμως το φαινόμενο υπάλληλοι διαφόρων ειδικοτήτων όπως π.χ. μηχανοτεχνίτες, ηλεκτροτεχνίτες κτλ να ζητούν τη χορήγηση άδειας ιδιωτικού έργου με αμοιβή για την άσκηση των αντίστοιχων επαγγελμάτων για τα οποία απαιτείται κατοχή άδειας άσκησης επαγγέλματος.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες προσωπικού /διοικητικού καθώς και τα οικεία υπηρεσιακά συμβούλια δεν θα πρέπει να προβαίνουν στη χορήγηση της αιτούμενης άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου ή εργασίας, στην περίπτωση που οι αιτούντες υπάλληλοι έχουν στερηθεί την άδεια άσκησης του συγκεκριμένου επαγγέλματος μετά την κτήση της υπαλληλικής ιδιότητας, όπως προκύπτει από ειδικές διατάξεις:


- Β.Δ. 4/25-11-49, άρθρο 6, σχετικά με την απαγόρευση άσκησης του επαγγέλματος του ηλεκτρολόγου εγκαταστάτου σε δημόσιους υπαλλήλους,

- Ν. 2801/2000, άρθρο 8 παρ. 7 όσον αφορά στην ύπαρξη κωλύματος για την κτήση ειδικής άδειας οδηγού ΕΔΧ από δημοσίους υπαλλήλους

Καθίσταται λοιπόν απαραίτητο οι Δ/νσεις Διοικητικού / Προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών και τα αρμόδια Υπηρεσιακά Συμβούλια να ερευνούν κατά περίπτωση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και να μην προβαίνουν στην χορήγηση άδειας ιδιωτικού έργου η εργασίας με αμοιβή, όταν η σχετική αίτηση αφορά άακηση επαγγέλματος όπως αυτά που ενδεικτικά αναφέρθηκαν ανωτέρω.
Οι Δ/νσεις Διοικητικού των Υπουργείων που είναι αρμόδια για τον καθορισμό του θεσμικού πλαισίου όσον αφορά στη χορήγηση επαγγελματικών αδειών θα πρέπει να διαβιβάσουν την παρούσα εγκύκλιο στις αρμόδιες οργανικές μονάδες προκειμένου στη συνέχεια να ενημερώσουν τη Δ/νση / Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού του Υπουργείου Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (ΥΠΕΣΔΔΑ) σχετικά με την ύπαρξη των ειδικών διατάξεων σύμφωνα με τις οποίες η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου αποτελεί κώλυμα για την άσκηση συγκεκριμένων επαγγελμάτων (π.χ. οδηγοί ταξί κλπ).
Οι Δ/νσεις Δ/κού των Υπουργείων, Γενικών και Ειδικών Γραμματειών, των Περιφερειών καθώς και η Δ/νση Οργάνωσης και Λειτουργίας των ΟΤΑ του ΥΠΕΣΔΔΑ θα πρέπει να κοινοποιήσουν την παρούσα εγκύκλιο στις Δ/νσεις Διοικητικού / Προσωπικού των Ν.Π.Δ.Δ. που εποπτεύουν καθώς και στα οικεία Υπηρεσιακά Συμβούλια καθώς επίσης και σης υπηρεσίες τους που τυχόν είναι αρμόδιες για το θεσμικό πλαίσιο που αφορά τη χορήγηση επαγγελματικών αδειών.
Τέλος, όλες οι παραπάνω υπηρεσίες παρακαλούνται για την εφαρμογή των ανωτέρω, προκειμένου να διασφαλιστεί αφενός μεν η νομιμότητα της χορήγησης άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου ή εργασίας με αμοιβή σε δημόσιους υπαλλήλους αφετέρου δε η προστασία των συμφερόντων διαφόρων επαγγελματικών ομάδων και η κατοχύρωση υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας.


 

Δ2/14543/13-02-2003 ΥΠ.Ε.Π.Θ.

Αδεια άσκησης ιδιωτικού έργου κλάδων ΠΕ14 Ιατρών, ΠΕ11 Γυμναστών, ΔΕ 0117 Κομμωτικής κλπ

 

Ύστερα από σχετικά ερωτήματα που υποβάλλονται στην υπηρεσία μας με τα οποία ζητείται η γνώμη μας σχετικά με τη δυνατότητα χορήγησης άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου ή εργασίας με αμοιβή σε τακτικούς εκπαιδευτικούς ή αναπληρωτές εκπαιδευτικούς των κλάδων ΠΕ14 Ιατρών, ΠΕ11 Γυμναστών και ΔΕ 0117 κομμωτικής κλπ., σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 31 και του Υπαλληλικού Κώδικα σας κάνουμε γνωστά τα εξής:

Με το άρθρο 31 του ΥΚ που εφαρμόζεται αναλογικά και στους εκπαιδευτικούς Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης κατά το άρθρο 52 του Ν. 2721/99, προβλέπεται η άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας με αμοιβή, μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου που χορηγείται από το αρμόδιο όργανο για συγκεκριμένο έργο ή εργασία, εφόσον το έργο ή η εργασία συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του Εκπαιδευτικού και δεν παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας του, ενώ κατά την παρ. 3 του ίδιου άρθρου δεν επιτρέπεται η κατ` επάγγελμα άσκηση εμπορίας.

Όπως συνάγεται από τη γραμματική ερμηνεία και το σκοπό των παραπάνω διατάξεων, το υπηρεσιακό συμβούλιο, για να γνωματεύσει για τη χορήγηση της ανωτέρω άδειας, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τα εξής:

α) η άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας νοείται ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας.
β) η άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή, συντρέχει στην περίπτωση κατά την οποία προκύπτει σταθερή και συστηματική απασχόληση του εκπαιδευτικού με οικονομική δραστηριότητα από την οποία επιδιώκεται η προσπόριση οικονομικών ωφελημάτων.
Τέτοια απασχόληση συντρέχει και στην περίπτωση, κατά την οποία το ιδιωτικό έργο ή εργασία ασκείται όχι μεν ευθέως από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό, αλλά εμμέσως από αυτόν μέσω οικονομικού προσώπου του οποίου έχει τον έλεγχο.
γ) το έργο ή η εργασία θα πρέπει να είναι συμβατό με την ειδικότητα του εκπαιδευτικού και να μην προκαλεί σύγκρουση του ιδιωτικού του συμφέροντος με το συμφέρον της υπηρεσίας και γενικότερα να μην μειώνει το κύρος της υπηρεσίας του.
δ) να μην παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας, δηλαδή των καθηκόντων του εκπαιδευτικού. Έτσι η παρεμπόδιση π.χ., αφορά τον ημερήσιο χρόνο άσκησης του ιδιωτικού έργου, την κόπωση του εκπαιδευτικού κλπ.
ε) η αδεία θα χορηγείται μόνο για συγκεκριμένο ιδιωτικό έργο ή εργασία, δηλαδή μόνο γι` αυτό που ρητά προσδιορίζει ο εκπαιδευτικός στην αίτηση του και φυσικά όχι αόριστα

στ) τέλος, απαγορεύεται η κατ` επάγγελμα άσκηση εμπορίας, δηλαδή δεν απαγορεύεται η απλή διενέργεια ορισμένων εμπορικών πράξεων, αλλά η κτήση της εμπορικής ιδιότητας που συνιστά πραγματικό γεγονός, κατά το ουσιαστικό κριτήριο που καθιερώνει το άρθρο 1 του εμπορικού νομού, το οποίο χρήζει ανάλογης απόδειξης. Συγκεκριμένα, η άσκηση εμπορίας είναι πραγματικό, κατά βάση, γεγονός που προϋποθέτει κατά περίπτωση, την έρευνα των επαγγελματικών συνθηκών.
Επισημαίνεται, πάντως, ότι για τα ιατρικά καθώς και τα λοιπά επαγγέλματα, στα οποία προέχει ο επιστημονικός καθαρά χαρακτήρας, δεν μπορεί να τεθεί, κατ` αρχάς, ζήτημα απόκτησης της εμπορικής ιδιότητας από τους επιστήμονες που ασκούν αυτά, αφού η άσκηση του λειτουργήματος τους δεν είναι, από μόνη της, δυνατή να της προσδώσει την εμπορική ιδιότητα.
Ύστερα από τα παραπάνω παρακαλούμε να ελέγξετε τις καταγγελλόμενες περιπτώσεις και εφόσον από τον έλεγχο προκύψει ότι οι καταγγελλόμενοι ασκούν εμπορία κατ` επάγγελμα, θα προβείτε στις ανάλογες ενέργειες για την ανάκληση της πρόσληψης τους.
Πρέπει να σημειωθεί, ακόμη, ότι δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται αυστηρά το άρθρα 31 του ΥΚ στους προσωρινούς αναπληρωτές και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που καλούνται για την προσφορά διδακτικού έργου για περιορισμένα χρονικά διαστήματα.


 

 

  Άδεια εργασίας για πολύτεκνους εκπαιδευτικούς

2422/01-06-2006 Ν.Σ.Κ.

Σε απάντηση του υπ` αριθμ. 34052/Δ2/19-5-2006 εγγράφου ερωτήματος σας, σχετικά με το: «εάν είναι δυνατόν να χορηγηθεί άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή σε πολύτεκνη εκπαιδευτικό κλάδου Π14 (Οφθαλμίατρο) προκειμένου να εργαστεί στο Ι ΚΑ με σύμβαση έργου, για δύο έτη και με εβδομαδιαίο ωράριο 27 ωρών» σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:

Α. Εφαρμοστέες διατάξεις

Στο άρθρο 103 παρ. 1 και 104 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι:

Άρθρο 103. 1. «Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους και υπηρετούν το Λαό οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα »

Άρθρο 104. 1. Κανένας από τους υπαλλήλους που αναφέρονται στο προηγούμενο άρθρο δεν μπορεί να διοριστεί σε άλλη θέση δημόσιας υπηρεσίας ή οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή δημόσιας επιχείρησης ή οργανισμού κοινής ωφέλειας. Κατ` εξαίρεση μπορεί να επιτραπεί με ειδικό νόμο ο διορισμός σε δεύτερη θέση, εφόσον τηρούνται οι διατάζεις της επόμενης παραγράφου.

2. Οι κάθε είδους πρόσθετες αποδοχές ή ………………… ………………………………………….

Τέλος στο άρθρο 14 παρ. 16 τελευταίο εδάφιο του ν 1566/1985. ΦΕΚ 167 - Α` «Δομή και Λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις» ορίζεται ότι: Άρθρο 14, 16. «Άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου χορηγείται εάν προηγουμένως καλυφθούν με υπερωριακή διδασκαλία οι ανάγκες των δημόσιων σχολείων. ... Οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπεται να διδάσκουν σε ιδιωτικά σχολεία ή φροντιστήρια ...»

Β. Από τις προαναφερόμενες διατάξεις προκύπτουν τα ακόλουθα σε σχέση με το ερώτημα που τίθεται.

1) Η απαγόρευση κατοχής δεύτερης θέσης στο δημόσιο τομέα καταλαμβάνει όλους τους απασχολούμενους στο Δημόσιο, ανεξάρτητα αν αυτοί συνδέονται μ` αυτό με σχέση δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου. Από την νομολογία δε των Δικαστηρίων και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έχει γίνει δεκτό ότι στην έννοια της δεύτερης θέσης εμπίπτει και η απασχόληση σε άλλη δημόσια υπηρεσία ή ν.π.δ.δ. κλπ. τόσο με σχέση δημοσίου δικαίου, όσο και με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου (βλ. ΑΠ 892/92, Γνωμ. ΝΣΚ 349/04, 301/2001, 56/2001 και ΣτΕ 2284/2002, 4263/87 και 3739/74). Επομένως η εκ μέρους εκπαιδευτικού δημοσίου υπαλλήλου άσκηση ιδιωτικού έργου επ` αμοιβή στο πλαίσιο συμβάσεως ιδιωτικού δικαίου με νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου εμπίπτει στην έννοια του διορισμού ή της προσλήψεως του άνω άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 1256/1982. Εξάλλου, όπως έχει κριθεί από την οικεία νομολογία, ο περιορισμός της κατοχής δεύτερης θέσης δεν αντίκειται στην ελευθερία της εργασίας και στα άρθρα 5 παρ. 1 και 22 παρ. 1 του Συντάγματος (βλ. ΣτΕ 2225/1986 και Ε.Σ. 31/1997).

2) Η διάταξη όμως του άρθρου 104 παρ. 1 εδαφ. 2 του Συντάγματος επιτρέπει τον κατ` εξαίρεση διορισμό σε δεύτερη θέση δημοσίου υπαλλήλου, εφόσον προβλέπει τούτο ειδικός νόμος. Τέτοια διάταξη ειδικού - και δη εκτελεστικού του Συντάγματος - νόμου είναι η προαναφερόμενη διάταξη της παρ. 3 περιπτ. γ` του ν. 1256/1982, που εξαιρεί, υπό προϋποθέσεις, τους πολυτέκνους από την απαγόρευση της διπλοθεσίας (βλ. ΣτΕ 143/1986).

3) Στην προκείμενη περίπτωση η ενδιαφερόμενη εκπαιδευτικός, είναι καθηγήτρια ΠΕ 14 (Οφθαλμίατρος), υπηρετεί στο 6ο Τ.Ε.Ε. Αμπελοκήπων και ζητά να της χορηγηθεί η άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου επ` αμοιβή, προκειμένου να εργαστεί στο ΙΚΑ με σύμβαση έργου, για δύο έτη, και με εβδομαδιαίο ωράριο 27 ωρών. Η άνω εκπαιδευτικός ως πολύτεκνος υπάγεται στις εξαιρέσεις της παραγράφου 3 του άρθρου του ν. 1256/82, δηλαδή δυνατό να της δοθεί άδεια για κατοχή δεύτερης θέσης, υπό την προϋπόθεση βέβαια, που ορίζει η εν λόγω διάταξη, ήτοι ότι: οι ακαθάριστες αποδοχές της δεν υπερβαίνουν το όριο των 3/5 των ακαθαρίστων αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, άλλως θα επέλθει περιορισμός αυτών, μέχρι του εν λόγω ορίου. Να σημειωθεί επίσης ότι η ανωτέρω δεν διδάσκει υπερωριακά στο σχολείο που υπηρετεί και ο Προϊστάμενος της Δ/ντής του Τ.Ε.Ε. Αθηνών στο από 23/3/2006 έγγραφο του αναφέρει ότι: «δεν έχει αντίρρηση να δοθεί στην άνω εκπαιδευτικό η αιτούμενη άδεια ασκήσεως ιδιωτικού έργου με αμοιβή, με την προϋπόθεση ότι το έργο που θα εκτελεί αυτή θα ασκείται εκτός του ωραρίου εργασίας της στο σχολείο και στα πλαίσια που θα ορίσει το ΠΥΣΔΕ.»
Επομένως, είναι δυνατόν στη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό να χορηγηθεί άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή, προκειμένου αυτή να εργαστεί στο ΙΚΑ με σύμβαση έργου για δύο έτη και με εβδομαδιαίο ωράριο 27 ωρών, αφού προηγουμένως ελεγχθεί αν οι ακαθάριστες αποδοχές της υπερβαίνουν το όριο των 3/5 των ακαθάριστων αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, άλλως θα γίνει περιορισμός των αποδοχών αυτών μέχρι του ορίου αυτού και αφού προηγουμένως τηρηθεί για την έκδοση της άδειας αυτής η διαδικασία που ορίζει η παράγραφος 2 του άρθρου 31 του ν. 2683/99 (Υπαλληλικού Κώδικα) ήτοι να εκδοθεί απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου.


 

 Χορήγηση άδειας για πώληση προϊόντων πνευματικού – καλλιτεχνικού χαρακτήρα (ΔΙΔΑΔ / Φ57/ 167/26145/15-01-2007).

         

          Σύμφωνα με εγκύκλιο του ΥΠΕΣΔΔΑ σε απάντηση σχετικού ερωτήματος, είναι δυνατή η χορήγηση της άδειας του άρθρου 31 του Υ.Κ. για πώληση προϊόντων πνευματικού –καλλιτεχνικού χαρακτήρα ιδίας παραγωγής (γενικότερα σε ότι αφορά προϊόν διανόησης ή καλλιτεχνικής δημιουργίας).

          Σε κάθε περίπτωση πάντως το μόνο αρμόδιο όργανο να αποφανθεί ως προς τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας είναι το οικείο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο οφείλει να αιτιολογήσει ανάλογα τη σχετική άποψή του.

 

Υ42/69718/Δ2/10-07-2006 ΥΠ.Ε.Π.Θ. 

Χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου σε Σχολικούς Συμβούλους

Πληροφορούμε τους Σχολικούς Συμβούλους Δ. Ε. ότι οι αιτήσεις για χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή, θα πρέπει να υποβάλονται μέσω των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, στις οποίες υπάγονται τουλάχιστον ένα μήνα πριν την έναρξη του έργου και να συνοδεύονται από τα σχετικά παραστατικά ( π.χ. πρόγραμμα διδασκαλίας, ώρες και ημέρες ). Οι σχετικές άδειες θα χορηγούνται εφόσον η απασχόληση είναι απογευματινή και δεν παρακωλύονται τα κύρια καθήκοντα του Σχολικού Συμβούλου.
Χρόνος έναρξης των ανωτέρω αδειών θα είναι, το νωρίτερο, ο χρόνος υποβολής της σχετικής αίτησης. Χορήγηση άδειας αναδρομικά δεν είναι δυνατή.


 

         

 Άσκηση ιδιωτικού έργου σε ιδιωτικά ΚΕΚ – Εργαστήρια ελευθέρων σπουδών.

 

          Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ 535/2005 (έγκριση υπουργού 27/3/2006) Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους η άσκηση ιδιωτικού έργου (διδασκαλία σε ιδιωτικό ΚΕΚ ή σε εργαστήριο ελευθέρων σπουδών), ανεξάρτητα από τη φύση της εργασιακής σχέσης που δημιουργείται, δεν δύναται να θεωρηθεί μη συμβατή προς το ρόλο του εκπαιδευτικού, ως αναφερόμενη σε άσκηση αμιγώς διδακτικού έργου και επομένως δεν εμπίπτει στην απαγόρευση του άρθρου 31 παρ. 1 Υ.Κ.

          Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι, προς αποφυγή συγχύσεων, είναι ενδεδειγμένο, κάθε φορά που υποβάλλεται αίτηση εκπαιδευτικού για διδασκαλία σε εργαστήριο ελευθέρων σπουδών, να διαπιστώνεται σαφώς ότι πρόκειται για εργαστήριο του Νομοθετικού Διατάγματος της  9/9 Οκτωβρίου 1935 και όχι για φροντιστήριο ελευθέρων σπουδών της περίπτωσης στ’ του άρθρου 63 παρ. 2 του Α.Ν.2545/40, δεδομένου ότι, ευλόγως, για το τελευταίο ισχύει η ρηθείσα απαγόρευση του άρθρου 14 παρ. 16 εδ. 6 του ν. 1566/85.

          Η λειτουργία των ΚΕΚ ή εργαστηρίων ελευθέρων σπουδών, όπου πρόκειται να διδάξουν οι εκπαιδευτικοί, δεν πρέπει να εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 35 του Υ.Κ. (κατοχή δεύτερης θέσης, όπως καταγράφεται στην περ. Α ). Στην περίπτωση αυτή η υπηρεσιακή άδεια είναι ανεπίτρεπτη.

          Συνεπώς η χορήγηση υπηρεσιακής άδειας σε εκπαιδευτικό για διδασκαλία σε ιδιωτικό ΚΕΚ ή Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών είναι κατ’ αρχήν επιτρεπτή με τη συνδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων.

 

Όπως προανέφερα η παραπάνω καταγραφή δεν είναι δυνατόν να καλύπτει το σύνολο των διαφορετικών ειδών εξωσχολικής απασχόλησης. Το Νομικό Πλαίσιο που βασικά αναφέρεται στους περιορισμούς εκπ/κων , υπάρχει στον

  • Ν. 1566/88, άρθρο 11 και 14, Ν.1256/1982  και στον
  • Υπαλληλικό Κώδικα  (Ν. 3528/2007) άρθρα 31, 32 και 35

.

 

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι, είναι ότι πριν προβεί οποιοσδήποτε εκπ/κος σε συμφωνία επαγγελματικής-εξωσχολικής δραστηριότητας, υποχρεώνεται να ζητήσει την γνώμη του ΠΥΣΔΕ