Η εμπρός ή σκασμός

Του Πέτρου Κωστόπουλου

(ευτυχώς απλή συνωνυμία με τον γνωστό)

Στο κέντρο την Τρίτη, συναντώ το φίλο μου το Βασίλη.

Χρόνια είχα να τον δω.

Γυρνούσε από την πορεία. Απογοητευμένος. Δεν είχε κόσμο.

Αφού εκφράσαμε και οι δύο μας την απορία για το που θα πάει η ιστορία, το θυμό μας για τους προδότες που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, που μας μετέτρεψαν σε σκλάβους, που θα μας εξοντώσουν όχι μόνο οικονομικά αλλά και βιολογικά κλπ, κλπ, ( όσα λέγονται δηλαδή παντού όλο αυτό τον καιρό), αφού αναλύσαμε περπατώντας τις ανύπαρκτες προοπτικές ως γνήσιοι απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη στο τέλος εκφράσαμε και η δύο την απορία πως μπορεί να γίνονται όλα αυτά και ο κόσμος να μην ξεσηκώνετε.  Όλοι τάχα περιμένουν ξεσηκωμό, εκρηκτικές κοινωνικές αναταραχές αλλά τίποτα μα τίποτα δεν συμβαίνει.

Μετά με ρώτησε την απλή και αμείλικτη ερώτηση: Εσύ τι κάνεις?

Εγώ….Τίποτα. Ντράπηκα. Πρώτος στις αναλύσεις. Πρώτος στις απορίες γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε να τους πάρουμε με τις πέτρες αλλά δυστυχώς… μάλλον πάντα εννοώ να το κάνουν οι άλλοι για μένα. Απάντησα ειλικρινά και ταπεινωμένα πως δεν έχω κάνει τίποτα. Περιμένω τους άλλους ή τις εξελίξεις από μόνες τους να γεννήσουν ανατροπές. Ειλικρινά… δεν ξέρω. Δεν αναγνωρίζω την ουσία μου!

Έφυγα προβληματισμένος.

Φτάνοντας στο γραφείο είδα πάλι ηλεκτρονικά μηνύματα, αναρτήσεις με φωτογραφίες της Βουλής με γερμανικές σημαίες, τους προδότες που μας ξεπουλάνε, ξεσηκωτικά  βιντεάκια με τους έλληνες ήρωες από Λεωνίδα μέχρι Λαμπράκη που τιμήσανε τον τιμημένο τούτο τόπο σε αντίθεση με τους τωρινούς προδότες, βίντεο με τις ομορφιές της Ελλάδας που πάνε να ξεπουλήσουν … Σχόλια χιουμοριστικά, ξεσηκωτικά, ανακουφιστικά του τύπου κρεμάλες, ελικόπτερα και διάφορα τέτοια που όλοι ονειρευόμαστε αλλά …από μόνα τους δεν έρχονται.

Σκέφτομαι την αμείλικτη ερώτηση του φίλου μου του Βασίλη : Εσύ τι κάνεις?

Κοιτώ τους αποστολείς όλων αυτών των μηνυμάτων έναν- έναν. Έξυπνοι, προοδευτικοί, κάποιοι πετυχημένοι, κάποιοι ήδη άνεργοι , κάποιοι κινδυνεύουν άμεσα να μείνουν χωρίς δουλειά σχεδόν όλοι με δάνεια πάνω στα κεφάλια τους. Σκέφτομαι έναν- έναν από όλους αυτούς που ανταλλάσουμε απόψεις, αναλύσεις, βιντεάκια, σκέψεις, απορία, αγωνία, αγανάκτηση ποιοι από αυτούς κάνουν κάτι και ποιοί είναι σαν εμένα που περιμένουν  από ότι φαίνεται τον από μηχανής θεό ή τους άλλους -αυτούς που βγάζουν το φίδι από την τρύπα - να κάνουν κάτι που θα λύσει και το δικό τους πρόβλημα.

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Γράφεται ιστορία στην πλάτη μας και εμείς αναλύουμε άφωνοι τα γεγονότα στις οθόνες μας και στους καφενέδες μας ή αφήνουμε τους άλλους να μας τα πλασάρουν από την τηλεόραση.

Δεκάδες χιλιάδες άστεγοι να παλεύουν μεταξύ επιβίωσης και αξιοπρέπειας.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι να παλεύουν με την απόγνωση και την απελπισία.

Εκατοντάδες χιλιάδες μελλοντικοί άνεργοι να τα ΄χουν χαμένα.

‘Ολοι κλεισμένοι στα σπίτια μας, μπροστά σε οθόνες.

Χθες κι άλλο θέατρο κι άλλες επενδύσεις στο πολιτικό τους μέλλον που αποχαυνωτικά  και μοιρολατρικά ανεχόμαστε, κι άλλοι εκβιασμοί κι άλλες μειώσεις θανάτου.

Και εμείς τα εκατομμύρια, που όλοι μαζί ονειρευόμαστε ελικόπτερα που θα έρθουν κάποια στιγμή, που μαζικά γκρινιάζουμε ότι δεν γίνεται τίποτα και μαζικά αναρωτιόμαστε τι μας ποτίζουν ή καλύτερα ακόμα , τι μας ψεκάζουν.

Ε, λοιπόν τέλος!

Όποιος αγαπάει αυτή την πατρίδα και δεν θέλει να ξεπουληθεί

Όποιος απελπίζεται για το παρόν και το μέλλον που του στήσανε

Όποιος σέβεται την ιστορία που γράφεται

Όποιος θέλει να περισώσει την αξιοπρέπεια του

Όποιος θέλει να προστατεύσει τα παιδιά του και τα γηρατειά του,

Να σταματήσει τώρα να γκρινιάζει, να απελπίζεται, να αναλύει, να απορεί και να περιμένει από τους άλλους,

Να σηκώσει 10 πόντους τους ώμους που άρχισαν να γέρνουν στις πλάτες του, να φορέσει ένα χαμόγελο από αυτά που έχασε τόσους μήνες και να πάει την

Κυριακή 12/2 17.00 στο ραντεβού με την ιστορία (και ποιος ξέρει; ίσως και με τα ελικόπτερα) που δίνεται στο Σύνταγμα.

 Οι λαοί αξίζουν ότι παθαίνουν.

Τέρμα οι γκρίνιες και οι απελπισίες.

Ή ΕΜΠΡΟΣ Ή ΣΚΑΣΜΟΣ
Για την αντιγραφή Γιώργος Τσ.