Οι ανθρώπινοι λύκοι.

Μακρυγιαννης, 1843

     Εκει που καθομουν εις το περιβολι μου και ετρωγα ψωμι…Ηλθαν δυο επιτηδειοι,ανθρωποι των γραμματων, Μισομαθεις και Αθρησκοι,και μου ξηγιωνται ετσι, <Πουλας Ελλαδα, Μακρυγιαννη….

     Εφυγαν αυτοι.Κι εκατσα σε μιαν πετρα μονος και εκλαιγα.Μισος ανθρωπος κατασταθηκα από το ντουφεκι του Τουρκου,τσακιστηκα εις τις…περιστασεις του Αγωνα, και κυνηγιεμαι και σημερον.Κυνηγιωνται και αλλοι αγωνιστες πολύ καλυτεροι μου,διοτι εγω ειμαι ο τελευταιος και ο χειροτερος. ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ ΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ.

     Θεε,συγχωρεσε τους παντιδους,που θελουν να μας παρουν τον αγερα που αναπνεομεν και την τιμην που με το ντουφεκι και γιαταγανι πηραμε.ΕΜΕΙΣ,το χρεος,το κατά δυναμιν,επραξαμεν.Και αυτοι βγηκαν σημερον να προκοψουν την Πατριδα.Μας γεμισαν φατρια και διχονοιαν.Και την Πατριδα,δεν τηνθελουν Μητερα κοινη, Αμοροζα εις τα κρεβατια τους την θελουν.

     Και καζαντισαν αυτοι πουγγια και αγαθα και αφηκαν τους αγωνιστες,τις χηρες και τα ορφανα εις τηνακρην.Αυτοι είναι οι ανθρωπινοι λυκοι,που φεραν δυστυχηματα και κιντυνον εις τον τοπον.Ας οψονται.

Το έστειλε ο βασίλειος αναστ.παφράλης απο αδριανή δράμας