ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ Η «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ»
Η ελληνική πολιτική ελίτ έχει τώρα μια εξαιρετική ευκαιρία να «τεστάρει» την ιδέα της συμμαχίας με το Ισραήλ, που έχει τόσο πολύ ενθουσιάσει όλη σχεδόν την πολιτική τάξη. Εμείς ελπίζουμε ότι αυτή η ιδέα στηρίζεται σε σοβαρά γεωπολιτικά θεμέλια.
Δεν είναι δηλαδή μια ακόμα εκδήλωση της «αταβιστικής» τάσης των Ελλήνων πολιτικών να θεωρούν ότι πρέπει να τάχουν καλά με τους «πλούσιους και ισχυρούς», όπως οι γάτες πηγαίνουν εκεί που περνάνε οι σωλήνες του καλοριφέρ, χωρίς κανείς να τους εξηγήσει το σχέδιο της κεντρικής θέρμανσης. Εδώ βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με γάτες, αλλά με εκπροσώπους λαών που θα κληθούν να πληρώσουν το θετικό ή αρνητικό λογαριασμό των επιλογών των εκπροσώπων τους, καθώς μάλιστα ζεσταίνεται πολύ η γειτονιά μας.
Εμείς αμφιβάλλουμε για το ότι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, με την περίφημη «τυχαία» συνάντηση της Μόσχας με τον ΓΑΠ, το 2010, έπαιξε τον σημαντικό ρόλο που του απέδωσε το «Βήμα», σε ένα ρεπορτάζ που προκάλεσε αίσθηση, για την προσχώρηση της Ελλάδας στο Μνημόνιο. Θέλουμε το Ισραήλ φίλο. Το κράτος αυτό έχει άριστες σχέσεις και με την Ντώυτσε Μπανκ, και με τη Σοσιετέ Ζενεράλ και με τη Γκόλντμαν Ζακς και την HSBC, και τη Ρότσιλντ εντ Σονς, που τυγχάνει σύμβουλος ιδιωτικοποιήσεων της Αθήνας (στο Τελ Αβίβ υπάρχει και μία λεωφόρος Ρότσιλντ, της οικογένειας που θρυλείται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του Ισραήλ). Ο κ. Νετανιάχου έχει στενότατες επαφές με ένα σωρό «καλό κόσμο» σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου. Διαθέτει μια ασυναγώνιστη επιρροή στις ευρωπαϊκές πολιτικές και εκδοτικές ελίτ και ένα τόσο ισχυρό λόμπυ στο εσωτερικό της ΕΕ, που ορισμένοι ονομάζουν το κράτος του, για την επιρροή του, «μέλος-μη μέλος» της ʽΕνωσης.
Μιας και γίναμε στενότατοι φίλοι και σύμμαχοι, οι κ.κ. Σαμαράς και Αβραμόπουλος πρέπει να πούνε στον Μπέντζαμιν «τώρα σε χρειάζεται η Ελλάδα». Να τηλεφωνήσει κι αυτός στους τόσο στενούς και πολυάριθμους φίλους του ανά τον κόσμο και να τους πει «παιδιά, σταματείστε να σπεκουλάρετε στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, δηλώστε ότι αυτά είναι ανόητα και αδιανόητα και ότι η Ελλάδα θα μείνει οπωσδήποτε στο ευρώ και την ΕΕ και φροντίστε να δοθεί σε αυτή τη χώρα ένα πρόγραμμα που να είναι βιώσιμο». Αλλοιώς τι τη χρειαζόμαστε τη συμμαχία με το Ισραήλ, για να γινόμαστε στόχος όλου του αραβομουσουλμανικού κόσμου και της παγκόσμιας τρομοκρατίας; Για να μας κόβει το Ιράν το πετρέλαιο και να συνεννοείται η Αίγυπτος με την Τουρκία για Καστελόριζο και ΑΟΖ; Κάτι πρέπει να κερδίζουμε κι εμείς από τις συμμαχίες.
Η Ελλάδα χρειάζεται φωνή
Βεβαίως, θα πρέπει και η Ελλάδα να ζητάει κάτι σοβαρό. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν ζητάει τίποτα σοβαρό. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά έχει πιθανώς προσυμφωνήσει μια διορία διετίας, την οποία θα εμφανίσει ως μέγιστη εθνική επιτυχία, κατόπιν μιας «σκληρής διαπραγμάτευσης», που θα απομειώσει περαιτέρω, με τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα η ελληνική «ελίτ», τη διαπραγματευτική θέση και το διεθνές κύρος της χώρας μας. Αν όμως σε κάτι συμπίπτει η παγκόσμια οικονομική επιστήμη, με την ίδια βεβαιότητα που οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι η Γη κινείται γύρω από τον ΄Ηλιο, είναι ότι το μνημόνιο είναι ένα μηχάνημα καταστροφής της Ελλάδας, όχι εξαιτίας των μεθόδων που χρησιμοποιεί για να πετύχει τις επιδιώξεις του, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σαμαράς, αλλά εξαιτίας των ίδιων των επιδιώξεών του. Ακόμα κι αν δεήσουν να ξεσφίξουν λίγο τα λουριά, για να μην πεθάνουμε από ασφυξία, θα μας ζητήσουν ποιος ξέρει τι να υποθηκεύσουμε και τι να ξεπουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας από τον εθνικό μας πλούτο. Η τοποθέτηση δογματικών νεοφιλελεύθερων, χωρίς πραγματική επαφή με τη χώρα, στην κυβέρνηση, είναι δηλωτική της απίστευτης καθυστέρησης που χαρακτηρίζει τις ελληνικές ελίτ, αφού ανακαλύπτουν τον νεοφιλελευθερισμό σαράντα χρόνια μετά την έναρξη του σχετικού κύκλου, τη στιγμή δηλαδή που παρακμάζει και που όλοι αναζητούν επειγόντως προστασία, πολύ περισσότερο μια χώρα στο χείλος της ανθρωπιστικής καταστροφής και με ύφεση που βαδίζει προς το 10%.
Στην ΕΕ μπορείς, αν πεις σήμερα «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», να υποστηρίξεις οποιαδήποτε κουταμάρα, αρκεί να «απελευθερώνει αγορές». ʽΕρχεται η τρόικα και τσακώνεται για να ανοίγουν τα φαρμακεία τις Τετάρτες, γιατί αυτό υπάγεται στην κατηγορία των διαρθρωτικών αλλαγών, που καλύτερα να τις λέμε «διαρθρωτικές ανοησίες». Ποιος θα τους απαντήσει όταν ολόκληρη η ελληνική πλευρά αντιπροσωπεύεται από πορωμένους και τελικά ανόητους νεοφιλελεύθερους και τραπεζίτες-τεχνοκράτες, που διαθέτουν μεν μια απαραίτητη τεχνογνωσία, πιστεύουν όμως ότι οι κοινωνίες πρέπει να προσαρμόζονται στο χρήμα και τις τράπεζες και όχι το αντίθετο και ότι το πρόβλημα είναι ότι είμαστε ʽΕλληνες. Ξέρω, θα με πείτε ίσως απαισιόδοξο. Αλλά δεν θα γραφόταν η Ιλιάδα, αν άκουγε ο Πρίαμος την Κασσάνδρα ή αν μπαίναμε στη θέση των συμπολιτών μας που αυτοκτονούν, αντί να λέμε «συστημικές» σαχλαμάρες και να δικαιολογούμε τερατωδίες.
Οι ελληνικές ελίτ υποστηρίζουν ότι ακολουθούν τις εντολές των ξένων υπό τη μορφή Μνημονίων και Δανεικών για να αποφύγουν τη χρεωκοπία και να διατηρήσουν την Ελλάδα στην ΟΝΕ. Με αυτή την πολιτική όμως έχουν φέρει τώρα την Ελλάδα ένα βήμα πριν από την προσπάθεια να εκδιωχθεί από το ευρώ και έχουν ήδη οδηγήσει σε άνευ προηγουμένου καταστροφή της χώρας, τουλάχιστο για ειρηνική περίοδο.
Μνημόνιο: μηχάνημα καταστροφής
Τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα χρεωκόπησε. ʽΌταν η ηγεσία ενός κράτους ή μιας επιχείρησης φτάσει στην κατάσταση αυτή, φωνάζει τους πιστωτές, αναγνωρίζει την κατάσταση και τους λέει ότι πάει σε στάση πληρωμών ή ζητάει έναν διακανονισμό των χρεών της. Πάει και στην ΕΕ και λέει «οι αγορές μας επιτίθενται, ζητάμε την αλληλεγγύη σας». Αν οι «αγορές» γνώριζαν ότι η Αθήνα θα τα έπραττε αυτά, δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι θα έκαναν άλλωστε την επίθεση. Αλλά, όσο κι αν είναι θλιβερό να το λέει κανείς αυτός, οι «αγορές» είχαν ήδη εγκαταστήσει μια απολύτως ελεγχόμενη από τις ίδιες κυβέρνηση-«πρακτοράντζα» στην Ελλάδα.
Το πρόγραμμα θεμελιώνεται στο ότι η Ελλάδα δεν χρεωκόπησε, άρα μπορεί να συνεχίζει να ικανοποιεί στο ακέραιο τις τραπεζικές αξιώσεις. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για να προκριθεί αυτή η λύση ως απάντηση στην παγκόσμια κρίση χρέους, να μην αναδιαρθρωθεί δηλαδή το χρέος. Για να πληρώνει τις τράπεζες η Ελλάδα δανείζεται από την ΕΕ, ενίοτε με τοκογλυφικά επιτόκια ή αγοράζει η «Ευρωπαϊκή» ΚΤ ομόλογα μισοτιμής, που εξαιρούνται της αναδιάρθρωσης, δηλαδή η ΕΚΤ κάνει κερδοσκοπία επί μέλους της ΕΕ που αντιμετωπίζει οξεία κρίση και η Αθήνα το αποδέχεται, όπως και όλα τα άλλα.
Στην πραγματικότητα, έχουμε επανάληψη του σχεδίου 2008-9 για τη σωτηρία των τραπεζών, όταν χρησιμοποιήθηκαν τεράστιοι δημόσιοι πόροι για να σωθούν οι τράπεζες Είναι όμως πιο έξυπνο, γιατί τώρα υποτίθεται ότι «σώζεται» μια χώρα. Οι τράπεζες, αντί να έρθουν αντιμέτωπες με την πολιτική κατακραυγή, μετέτρεψαν τη δική τους σε κρίση της ΕΕ. ʽΟχι μόνο πληρώνονται σχεδόν στο ακέραιο, αλλά δημιούργησαν και ένα εργαλείο για να επηρεάζουν όλη την Ευρώπη κατά το δοκούν!
Ταυτόχρονα, επιβλήθηκε στην Ελλάδα ένα οικονομικό πρόγραμμα που θέλει να την κάνει Βουλγαρία, Ρουμανία ή Νίγηρα, δήθεν για να αντιμετωπισθεί το «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας». Αφαιρώντας διαρκώς ζήτηση από την ελληνική οικονομία, τη ρίχνουν σε μια ιστορικά πρωτοφανή ύφεση, για να κατεβάσουν βίαια το βιοτικό επίπεδο. Η διαδικασία δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ, γιατί η Ελλάδα θα καταρρεύσει, ήδη καταρρέει με επιταχυνόμενους ρυθμούς, μπροστά στα μάτια μας. Η ανταγωνιστικότητα δεν θα ανορθωθεί, όπως δεν πήγαν επενδυτές στη Βουλγαρία. Ακόμα κι αν πετύχαινε, το πρόγραμμα θα δημιουργούσε μια Βουλγαρία με κολοσσιαίο χρέος.
Το πρόγραμμα αυτό είναι ένα πρόγραμμα καταστροφής της Ελλάδας και πιθανώς της ΕΕ. Κάποιος πρέπει να βρει το θάρρος να το πει επιτέλους.
Konstantakopoulos.blogspot.com
Επίκαιρα, 28.6.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου