Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις. Μπ. Μπρεχτ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΑΣ

Λες: πολύν καιρό ήλπιζες, δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.

Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;

Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις. Μπ. Μπρεχτ

 

Συναδέλφισσες –συνάδελφοι

                ΝΑΙ!!! Είμαστε μπροστά στα χειρότερα και για μας και για τα σχολεία μας. Ούτε οι «λίστες», ούτε οι βόμβες μπορούν να συγκαλύψουν αυτά που βιώνουμε κι αυτά που έρχονται. Το μυαλό μας φέρνει «σα σβούρα γύρω» στο καθημερινό τρέξιμο για να βγουν οι υποχρεώσεις, με ένα σωρό ερωτήσεις να σκορπίζονται στη σκέψη μας ζητώντας απαντήσεις…

·         Θα μου κόψουν κι άλλο το μισθό; (Βλέπετε, άρχισαν ξανά τα όργανα με την έκθεση του ΔΝΤ).

·         Πώς θα πληρώσω τους νέους φόρους, τα χαράτσια, τους αυξημένους λογαριασμούς, τα τέλη; (δεν έχει  τέλος η αφαίμαξη σε ό,τι εισόδημα μας απέμεινε).

·         Τί θα συμβεί αν αρρωστήσω, πού θα βρω γιατρό, πώς θα τον πληρώσω;

·         Θα λειτουργεί του χρόνου το σχολείο μου; (και στην Καρδίτσα θα κλείσουν σχολεία, παρότι πήραμε το πρωτάθλημα στον προηγούμενο γύρο «συγχωνεύσεων»).

·         Κι αν λειτουργεί το σχολείο, με πόσα παιδιά στα τμήματα; (συζητώντας μεταξύ μας, όλοι θυμόμαστε παλιότερες εποχές με 45, 50 μαθητές)

·         Θα δουλεύω ή θα γίνω «στόχος» για απόλυση; (στοχευμένες απολύσεις Δ.Υ. απαιτεί το ΔΝΤ).

·         Και αν δε με απολύσουν, σε πόσα σχολεία θα δουλεύω, σε ποιό νομό, σε ποιά περιφέρεια; (το μόνο σίγουρο είναι η...επικράτεια, καθώς το υπουργείο, μετά την ενοποίηση των περιοχών μετάθεσης, θα «εξορθολογίσει» το εκπαιδευτικό δυναμικό, με τον υπουργό να ορίζει τους όρους υπεραριθμίας και υποχρεωτικής μετακίνησής μας)

·         Και πόσες ώρες θα διδάσκουμε; (άγνωστο ακόμη πού θα «κάτσει» ή αύξηση του διδακτικού ωραρίου και ας τονίζει η UNESCO ότι 1 ώρα διδασκαλίας ισοδυναμεί με 4 ώρες γραφείου)

·         Και θα με κρίνει «καλό» η «ανεπαρκή» ο σχολικός σύμβουλος ή ο διευθυντής; (η αξιολόγηση είναι προ των πυλών)

·         Και τί μάθημα θα γίνεται σε παιδιά που πεινάνε, που κρυώνουν; (αν τελικά γίνεται μάθημα, αφού σε όλη τη χώρα συμβαίνει μια ιδιότυπη «στάση μαθημάτων», λόγω ελλείψεων εκπαιδευτικών, με την Επαγγελματική Εκπαίδευση να «πρωτοστατεί» σε αυτό).

Αυτές και άλλες τόσες ερωτήσεις ζητούν απαντήσεις ή για να το λέμε σωστά ζητούν (ΤΗΝ) ΑΠΑΝΤΗΣΗ.  Γιατί, συναδέλφισσες  και συνάδελφοι, για να έχουμε εισόδημα, φαγητό, περίθαλψη, το σπίτι και το σχολείο ζεστά, για να έχουμε μόρφωση για τους μαθητές μας και τα παιδιά μας, για να έχουμε εργασία και όχι ανεργία, δημοκρατία και όχι τρομοκρατία και φασισμό…

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΖΩΗ

Πρέπει να θυσιάσουμε χρόνο και χρήμα, πρέπει να διαδηλώσουμε, να φωνάξουμε, να απεργήσουμε, ναι, πραγματικά και όχι άσφαιρα, να είμαστε παρόντες σε συζητήσεις-συνελεύσεις-συγκεντρώσεις, ενεργοί και όχι άβουλοι και τελικά μοιραίοι για τη δική μας τη ζωή και των παιδιών μας. Γιατί κανείς δε θα μας επιστρέψει πίσω αυτά που μας έχουν πάρει, δεν περιμένουμε σωτήρες, γιατί τέτοιοι δεν υπάρχουν και πολύ περισσότερο, δεν περιμένουμε τίποτα άλλο εκτός από αδράνεια και υποταγή από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ,_ΔΟΕ,_ΑΔΕΔΥ.

       

Για τους λόγους αυτούς όλοι μας πρέπει να συμμετέχουμε στις ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΑΣ ( ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΜΕ Πέμπτη 31/1, 7μμ, 1^ο ΓΕΛ)

Για να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, για να συναποφασίσουμε τα δικά μας αγωνιστικά μέτρα και τις μορφές πάλης, για να προετοιμάσουμε την αναμέτρηση με την βαρβαρότητα. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος και τρόπος. Γιατί, ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΚΟΙΝΕΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ ΗΤΤΕΣ.

 

ΚΟΙΝΗ  ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ