Where did
all the money go?
( http://www.macropolis.gr/?i=portal.en.the-agora.2080
)
Οι κύριοι του "μακροπολις" δεν είναι...αντικαθεστωτικοί. Τα στοιχεία είναι επίσημα. Τα χρησιμοποίησαν και οι Financial Τιμές σε πρόσφατο άρθρο του Munchau (που παραθέτω παρακάτω).
Στο ερώτημα του "Που πήγαν τα λεφτά;", όχι όλα γενικώς και αορίστως, αλλά τα λεφτά "των Μνημονίων" αν θέλετε, η απάντηση είναι απλή: Κατά 70% πήγαν σε προηγούμενο χρέος. Κατά 19% στις ελληνικές τράπεζες. Κατά 11%, μόνο, πήγαν "στην χρηματοδότηση του κράτους". Και μάλιστα, για το 19%, όταν (κατόπιν εορτής) δημιουργήθηκαν μηχανισμοί τύπου EFSF / ESM, που δεν υπήρχαν όταν έπρεπε, σε άλλες χώρες τα εν λόγω ποσά δεν μέτρησαν ποτέ στο "επίσημο" κρατικό χρέος, κάτι που δεν συνέβη στην Ελλάδα φυσικά.
Πέραν του 11% που όντως στήριξε το κράτος και όντως θα έπρεπε να είμαστε όλοι ευγνώμονες που υπήρξε, για το υπόλοιπο ποσοστό...τα πράγματα δεν είναι ακριβώς αγγελικά πλασμένα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, το 70% της χρηματοδότησης κατευθύνθηκε σε Ευρωπαικές και άλλες τράπεζες, που είχαν αγοράσει μαζικά Ελληνικά ομόλογα και χρεόγραφα. Φυσικά στην λίστα βρίσκονται Γαλλικές τράπεζες, Γερμανικές τράπεζες, hedge funds, και πολλοί άλλοι οργανισμοί με οικονομικά συμφέροντα (ακόμα και η ίδια η ΕΚΤ, που αγόρασε ομόλογα με το SMP πρόγραμμα της). Ομως, είναι απλό - Πρόκειται για επένδυση. Για επένδυση, όχι για διασφάλιση.
Οταν κάποιος (μια τράπεζα;) κάνει μία επένδυση, προφανώς είναι υπόλογος για το ρίσκο που αυτή περιέχει. Στην περίπτωση της Ελλάδας (και όχι μόνο, αλλά ας μείνουμε σε αυτή), μια τράπεζα μπορεί να θεωρούσε τα ομόλογα της Ελλάδας, ή της Πορτογαλίας,
- Ακριβώς όσο "ασφαλή" ήταν τα Γερμανικά ή Φινλανδικά ομόλογα, αλλά ταυτόχρονα...
- Με μεγαλύτερη απόδοση (έστω και αν η διαφορά ήταν για καιρό μόλις 2 ή 3%).
- Δεν αγόραζε κανείς τα ομόλογα από...φιλανθρωπία.
Επρεπε λοιπόν να είχαν υποστεί απώλειες, έστω μερικές, με βάση το ρίσκο που ανέλαβαν. Το γνωστό σε όλους μας "PSI" που συνέβη κατόπιν εορτής, εξαίρεσε τα ομόλογα σε ξένο δίκαιο, εξαίρεσε την ΕΚΤ, εξαίρεσε στην πράξη τις Ευρωπαικές τράπεζες οι οποίες είχαν απαλλαγεί από το Ελληνικό χρέος πολύ καιρό πριν, και προφανώς προκάλεσε ζημία στους ιδιώτες ομολογιούχους, τα ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα, τις τράπεζες στην Ελλάδα, και οποιονδήποτε δεν είχε ήδη ασφαλώς "απομακρυνθεί" από το πρόβλημα.
Οι πολιτικοί της Ευρωζώνης, θα έπρεπε να είχαν συμβουλευθεί τα εκλογικά τους σώματα με καλύτερο τρόπο, πριν εγκρίνουν τέτοια τερατώδη δάνεια προς την Ελλάδα, με τον σκοπό το 11% εξ' αυτών να φτάσουν στην Ελληνική οικονομία, και το 89% εξ' αυτών να στηρίζουν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και επενδυτές. Και μάλιστα επενδυτές κάθε είδους, ακόμα και hedge funds των νησιών Cayman. Ολοι οι καλοί χωράνε.
Τούτων δοθέντων, εάν η επιλογή που πρέπει να γίνει προκρίνει είτε την καταστροφή μίας χώρας, είτε το πόσο ειλικρινείς ήταν οι πολιτικοί της βόρειας Ευρώπης με τα εκλογικά τους ακροατήρια, και πόσο ικανοί να διακρίνουν το τι έκαναν και για ποιους, τότε λυπάμαι πολύ, αλλά η απάντηση είναι μονάχα μία:
Οχι. Δεν είναι δυνατόν να πεθάνει μία χώρα επειδή υπάρχουν ανέντιμοι πολιτικοί, που διέσωσαν τις δικές τους τράπεζες "από την πίσω πόρτα", και μετά έχουν το θράσος να αποκαλούν αυτό το πράγμα "δημόσιο χρέος". Θεωρώ πως και οι Ιρλανδοί θα είχαν παρόμοια απάντηση να δώσουν.
Δεν είναι λύση, κοντολογίς, να λειτουργεί το σύστημα καπιταλιστικά όταν μοιραζόμαστε τα κέρδη και τα μερίσματα, και σοσιαλιστικά όταν μοιραζόμαστε τις ζημιές.
-------------
Και να υπερθεματίσω:
Έχω ακούσει τουλάχιστον 100 φορές ότι "το τάδε" (π.χ. κούρεμα) ή το δείνα (π.χ. "οποιαδήποτε αναδιάρθρωση") δεν είναι πολιτικά αποδεκτά, από τη Γερμανία, ή την Φινλανδία, ή όποιον άλλον.
Την περίοδο 2010-2015 δεν άκουσα ποτέ ότι "το τάδε" μέτρο ή η "δείνα" προσέγγιση δεν είναι πολιτικά αποδεκτή στην Ελλάδα.
Ακόμα και όταν τα δεδομένα του προγράμματος δεν βγήκαν ποτέ. Ακόμα και όταν η ύφεση συνεχίστηκε, και τερμάτισε στο -25%, ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε...πόσο, 8%;
Ακόμα και όταν η ανεργία πήγε στο διάστημα, ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε peak...11%;
Ε, λοιπόν:
Δεν έχει σημασία αν στην κυβέρνηση είναι ο Τσίπρας, εγώ, ο Κάπταιν Αμέρικα ή ο διάολος.
Τα νούμερα είναι νούμερα. Το πρόγραμμα για τον οποιονδήποτε λόγο ΔΕΝ πέτυχε το στόχο του. Επειδή ο Σαμαράς δεν έκανε μεταρρυθμίσεις; Μπορεί, αλλά από την άλλη να μην δέχονταν τα ισοδύναμα (που δεν πρότειναν). Επειδή η ύφεση ήταν βαθύτερη; Μπορεί επίσης. Επειδή δεν αυξήθηκαν ποτέ οι εξαγωγές; (Μέχρι και σήμερα το αποκαλούν "μυστήριο" αυτό στις αναφορές) Μπορεί.
Η λύση ποια είναι; Να κοπεί και άλλο το ΑΕΠ; Θα...αυξηθεί η βιωσιμότητα έτσι;
Πως θα προκύψει η ανάπτυξη; Με ανεργία στο διάστημα; Χωρίς εισοδήματα; Χωρίς επενδύσεις; Χωρίς χρηματοδότηση; Όταν, και αν, υπάρχει χρηματοδότηση, μία επιχείρηση π.χ. να παίρνει δάνειο με 10-12%, και ο Μ.Ο. στην Ε.Ε. να είναι στο...3%;
Αυτά δεν γίνονται. Οι οικονομολόγοι του πλανήτη δεν είναι τρελοί.
Διαβάστε Κρούγκμαν σήμερα: http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/01/28/thinking-about-the-new-greek-crisis/?s...
Διαβάστε Munchau χτες: http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html#axzz3QA0n...
Θέλει η Ε.Ε. να υποστηρίξει ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση; Ωραία.
Αποδείξτε το. Και θαυμάστε την εμπιστοσύνη των επενδυτών στις δομικές ανισορροπίες του Ευρώ, όταν ούτε το 1,8% του ΑΕΠ δεν μπορεί να "τακτοποιήσει" ως πρόβλημα μία "πανίσχυρη" νομισματική ένωση με πήλινα πόδια.
Οι κύριοι του "μακροπολις" δεν είναι...αντικαθεστωτικοί. Τα στοιχεία είναι επίσημα. Τα χρησιμοποίησαν και οι Financial Τιμές σε πρόσφατο άρθρο του Munchau (που παραθέτω παρακάτω).
Στο ερώτημα του "Που πήγαν τα λεφτά;", όχι όλα γενικώς και αορίστως, αλλά τα λεφτά "των Μνημονίων" αν θέλετε, η απάντηση είναι απλή: Κατά 70% πήγαν σε προηγούμενο χρέος. Κατά 19% στις ελληνικές τράπεζες. Κατά 11%, μόνο, πήγαν "στην χρηματοδότηση του κράτους". Και μάλιστα, για το 19%, όταν (κατόπιν εορτής) δημιουργήθηκαν μηχανισμοί τύπου EFSF / ESM, που δεν υπήρχαν όταν έπρεπε, σε άλλες χώρες τα εν λόγω ποσά δεν μέτρησαν ποτέ στο "επίσημο" κρατικό χρέος, κάτι που δεν συνέβη στην Ελλάδα φυσικά.
Πέραν του 11% που όντως στήριξε το κράτος και όντως θα έπρεπε να είμαστε όλοι ευγνώμονες που υπήρξε, για το υπόλοιπο ποσοστό...τα πράγματα δεν είναι ακριβώς αγγελικά πλασμένα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, το 70% της χρηματοδότησης κατευθύνθηκε σε Ευρωπαικές και άλλες τράπεζες, που είχαν αγοράσει μαζικά Ελληνικά ομόλογα και χρεόγραφα. Φυσικά στην λίστα βρίσκονται Γαλλικές τράπεζες, Γερμανικές τράπεζες, hedge funds, και πολλοί άλλοι οργανισμοί με οικονομικά συμφέροντα (ακόμα και η ίδια η ΕΚΤ, που αγόρασε ομόλογα με το SMP πρόγραμμα της). Ομως, είναι απλό - Πρόκειται για επένδυση. Για επένδυση, όχι για διασφάλιση.
Οταν κάποιος (μια τράπεζα;) κάνει μία επένδυση, προφανώς είναι υπόλογος για το ρίσκο που αυτή περιέχει. Στην περίπτωση της Ελλάδας (και όχι μόνο, αλλά ας μείνουμε σε αυτή), μια τράπεζα μπορεί να θεωρούσε τα ομόλογα της Ελλάδας, ή της Πορτογαλίας,
- Ακριβώς όσο "ασφαλή" ήταν τα Γερμανικά ή Φινλανδικά ομόλογα, αλλά ταυτόχρονα...
- Με μεγαλύτερη απόδοση (έστω και αν η διαφορά ήταν για καιρό μόλις 2 ή 3%).
- Δεν αγόραζε κανείς τα ομόλογα από...φιλανθρωπία.
Επρεπε λοιπόν να είχαν υποστεί απώλειες, έστω μερικές, με βάση το ρίσκο που ανέλαβαν. Το γνωστό σε όλους μας "PSI" που συνέβη κατόπιν εορτής, εξαίρεσε τα ομόλογα σε ξένο δίκαιο, εξαίρεσε την ΕΚΤ, εξαίρεσε στην πράξη τις Ευρωπαικές τράπεζες οι οποίες είχαν απαλλαγεί από το Ελληνικό χρέος πολύ καιρό πριν, και προφανώς προκάλεσε ζημία στους ιδιώτες ομολογιούχους, τα ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα, τις τράπεζες στην Ελλάδα, και οποιονδήποτε δεν είχε ήδη ασφαλώς "απομακρυνθεί" από το πρόβλημα.
Οι πολιτικοί της Ευρωζώνης, θα έπρεπε να είχαν συμβουλευθεί τα εκλογικά τους σώματα με καλύτερο τρόπο, πριν εγκρίνουν τέτοια τερατώδη δάνεια προς την Ελλάδα, με τον σκοπό το 11% εξ' αυτών να φτάσουν στην Ελληνική οικονομία, και το 89% εξ' αυτών να στηρίζουν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και επενδυτές. Και μάλιστα επενδυτές κάθε είδους, ακόμα και hedge funds των νησιών Cayman. Ολοι οι καλοί χωράνε.
Τούτων δοθέντων, εάν η επιλογή που πρέπει να γίνει προκρίνει είτε την καταστροφή μίας χώρας, είτε το πόσο ειλικρινείς ήταν οι πολιτικοί της βόρειας Ευρώπης με τα εκλογικά τους ακροατήρια, και πόσο ικανοί να διακρίνουν το τι έκαναν και για ποιους, τότε λυπάμαι πολύ, αλλά η απάντηση είναι μονάχα μία:
Οχι. Δεν είναι δυνατόν να πεθάνει μία χώρα επειδή υπάρχουν ανέντιμοι πολιτικοί, που διέσωσαν τις δικές τους τράπεζες "από την πίσω πόρτα", και μετά έχουν το θράσος να αποκαλούν αυτό το πράγμα "δημόσιο χρέος". Θεωρώ πως και οι Ιρλανδοί θα είχαν παρόμοια απάντηση να δώσουν.
Δεν είναι λύση, κοντολογίς, να λειτουργεί το σύστημα καπιταλιστικά όταν μοιραζόμαστε τα κέρδη και τα μερίσματα, και σοσιαλιστικά όταν μοιραζόμαστε τις ζημιές.
-------------
Και να υπερθεματίσω:
Έχω ακούσει τουλάχιστον 100 φορές ότι "το τάδε" (π.χ. κούρεμα) ή το δείνα (π.χ. "οποιαδήποτε αναδιάρθρωση") δεν είναι πολιτικά αποδεκτά, από τη Γερμανία, ή την Φινλανδία, ή όποιον άλλον.
Την περίοδο 2010-2015 δεν άκουσα ποτέ ότι "το τάδε" μέτρο ή η "δείνα" προσέγγιση δεν είναι πολιτικά αποδεκτή στην Ελλάδα.
Ακόμα και όταν τα δεδομένα του προγράμματος δεν βγήκαν ποτέ. Ακόμα και όταν η ύφεση συνεχίστηκε, και τερμάτισε στο -25%, ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε...πόσο, 8%;
Ακόμα και όταν η ανεργία πήγε στο διάστημα, ενώ το πρόγραμμα προέβλεπε peak...11%;
Ε, λοιπόν:
Δεν έχει σημασία αν στην κυβέρνηση είναι ο Τσίπρας, εγώ, ο Κάπταιν Αμέρικα ή ο διάολος.
Τα νούμερα είναι νούμερα. Το πρόγραμμα για τον οποιονδήποτε λόγο ΔΕΝ πέτυχε το στόχο του. Επειδή ο Σαμαράς δεν έκανε μεταρρυθμίσεις; Μπορεί, αλλά από την άλλη να μην δέχονταν τα ισοδύναμα (που δεν πρότειναν). Επειδή η ύφεση ήταν βαθύτερη; Μπορεί επίσης. Επειδή δεν αυξήθηκαν ποτέ οι εξαγωγές; (Μέχρι και σήμερα το αποκαλούν "μυστήριο" αυτό στις αναφορές) Μπορεί.
Η λύση ποια είναι; Να κοπεί και άλλο το ΑΕΠ; Θα...αυξηθεί η βιωσιμότητα έτσι;
Πως θα προκύψει η ανάπτυξη; Με ανεργία στο διάστημα; Χωρίς εισοδήματα; Χωρίς επενδύσεις; Χωρίς χρηματοδότηση; Όταν, και αν, υπάρχει χρηματοδότηση, μία επιχείρηση π.χ. να παίρνει δάνειο με 10-12%, και ο Μ.Ο. στην Ε.Ε. να είναι στο...3%;
Αυτά δεν γίνονται. Οι οικονομολόγοι του πλανήτη δεν είναι τρελοί.
Διαβάστε Κρούγκμαν σήμερα: http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/01/28/thinking-about-the-new-greek-crisis/?s...
Διαβάστε Munchau χτες: http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html#axzz3QA0n...
Θέλει η Ε.Ε. να υποστηρίξει ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση; Ωραία.
Αποδείξτε το. Και θαυμάστε την εμπιστοσύνη των επενδυτών στις δομικές ανισορροπίες του Ευρώ, όταν ούτε το 1,8% του ΑΕΠ δεν μπορεί να "τακτοποιήσει" ως πρόβλημα μία "πανίσχυρη" νομισματική ένωση με πήλινα πόδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου