Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Πομάκων

Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων ή Πρόγραμμα ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ;

Η Ζαγάλισα έχει επανειλημμένα ασκήσει σοβαρή και εμπεριστατωμένη κριτική στο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων της Άννας Φραγκουδάκη (βλ και τ. 48, 50, 53, 55). Έχουμε υποστηρίξει ότι, ενώ οι υπεύθυνοι του Προγράμματος προπαγανδίζουν για ενίσχυση της ελληνομάθειας των μουσουλμάνων μαθητών,αυτο επί της ουσίας προωθεί την διγλωσσία στην εκπαίδευση: καθιερώνει την τουρκική γλώσσα ως την μοναδική και επίσημη μειονοτική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων μαθητών. Παραγνωρίζονται έτσι η πομακική και η ρωμανί, μητρικές γλώσσες χιλιάδων μουσουλμανοπαίδων και ενισχύεται ο εκτουρκισμός από το ίδιο το «ελληνικό» κράτος και τους υπεύθυνούς του, πολιτικούς και πανεπιστημιακούς.
Φέτος, για μια ακόμη χρονιά …εορτάσθη η έναρξις μαθημάτων τουρκικής γλώσσας για τους χριστιανούς εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε δημόσια και μειονοτικά σχολεία. Πληροφορηθήκαμε από ανακοινώσεις των υπευθύνων ότι οι συμμετέχοντες στα μαθήματα αυτά έφτασαν φέτος σε πρωτοφανείς αριθμούς (600 άτομα)!
Πρόκειται ουσιαστικά για απίστευτο εκτουρκισμό της εκπαίδευσης, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι χριστιανοί εκπαιδευτικοί μαθαίνουν τουρκικά για να πλησιάσουν την μητρική γλώσσα των μουσουλμάνων μαθητών. Χιλιάδες παιδιά Πομάκων, που έχουν ως μητρική γλώσσα τα πομακικά, θα διδάσκονται ελληνικά από χριστιανούς καθηγητές που θα τους εξηγούν το μάθημα στην …τουρκική γλώσσα! Ήδη, εδώ και δεκαετίες, τα παιδιά των Πομάκων τρομοκρατούνται στις σχολικές αίθουσες των μειονοτικών σχολείων από πληρωμένους γενίτσαρους μουσουλμάνους δασκάλους για να μην μιλήσουν την πομακική γλώσσα. Φανταστείτε τι μήνυμα – σε συμβολικό και πρακτικό επίπεδο – θα πάρουν από τους εκατοντάδες χριστιανούς εκπαιδευτικούς που θα τους εξηγούν το μάθημα στα ….τουρκικά, σε δημόσιο πρόγραμμα μαθημάτων.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι τα μέλη της τοπικής κοινωνίας όπως και πολλοί δημοσιογράφοι δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τη σημασία που έχει για το μέλλον του τόπου η καθιέρωση της τουρκικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης στην περιοχή (υπάρχει ήδη και σε πινακίδες καταστημάτων και όχι μόνο). Εκστασιασμένοι μιλούν για τα θριαμβευτικά αποτελέσματα του Προγράμματος, για την θρακική κοινωνία που είναι «ανοιχτή» και διάφορες άλλες φανφαρολογίες.

Το ελληνικό κράτος, διαλυμένο σε όλες του τις δομές, παραδίδει με διάφορους τρόπους «τα κλειδιά και τα αντικλείδια» της εκπαίδευσης στον τουρκικό εθνικισμό. Είναι λυπηρό ότι οι ανεύθυνοι χριστιανοί πολιτικοί («συντηρητικοί» και «προοδευτικοί») και οι πανεπιστημιακοί συνεργάτες τους, δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να πάρουν μία σοβαρή και υπεύθυνη γνώμη από τους ίδιους τους Πομάκους. Προτιμούν να συναγελάζονται με τους Τούρκους εθνικιστές.  

Το Πομακικό δεν είναι φολκλόρ για ρομαντικούς. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων και πολιτισμικών δικαιωμάτων.

Όλα ξεπουλιούνται στο βωμό των ψήφων και της απέραντης αποβλάκωσης του αθηναϊκού πολιτικού, πανεπιστημιακού, αλλά και τοπικού θρακικού κατεστημένου…


(τεύχος 58, Δεκέμβριος 2011 - Ιανουάριος 2012)