Δεν είναι τίποτα. Τίποτα δεν είναι...

Tonia Liakopoulou

Kostas Kourakis
Ntina Tzouvala:
ΤΙΠΟΤΑ!

Πριν λίγη ώρα σε στενό των Μελισσίων, καθώς πέρναγα με το παπί, βρήκα πεσμένο στην άσφαλτο έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, μέσα στον ήλιο, να ψελλίζει "νερό". Δυο γυναίκες από την απέναντι πολυκατοικία κατέβηκαν τρέχοντας να με βοηθήσουν να τον σηκώσουμε, ένας άλλος κύριος έφερε μια καρέκλα να κάτσει και όσο ο γλυκύτατος παθών προσπαθούσε να ηρεμήσει στη σκιά, πίνοντας το νερό του, απαντούσε και στις ερωτήσεις μας:
-Τι συνέβη; Τι νιώσατε;
-Τίποτα. Είμαι επιληπτικός. Μια κρίση είναι, δεν είναι τίποτα.
-Δεν παίρνετε φάρμακα;
-Παίρνω. Τώρα δεν πήρα. Δεν είναι τίποτα.
-Θυμάστε πώς τα λένε να πεταχτώ στο φαρμακείο να τα φέρω;
-Όχι δε γίνεται. Έχω Απορίας. Είναι ακριβά. Δε μου τα δίνουν. Δεν είναι τίποτα...(Κλαίει). Έχω μια βδομάδα να τα πάρω. (Κλαίει πιο πολύ).
-Πόσο κάνουν;
-180 ευρώ, αλλά βγάζω 6 μήνες. (Σκουπίζει τα μάτια του). Πήγα στης γειτονιάς μου το φαρμακείο, που με ξέρουν. Τους είπα να μου τα δώσουν και μόλις έχω τα λεφτά να τα πάω. Δε μου τα δίνουν. Έχω Απορίας. (Ξανακλαίει). Δεν είναι τίποτα, ξαναλέει. Συνέρχεται για τα καλά.
-Πού μένετε;
-Στη Νέα Ιωνία.
-Πώς βρεθήκατε εδώ;
-Ήρθα να κάνω μεροκάματο. Κλάδεμα σε έναν κήπο. Δεν τα κατάφερα με τα δέντρα. Ήταν ψηλά. Έφυγα. Προσπαθούσα να γυρίσω σπίτι μου. Αυτό είναι όλο. Δεν είναι τίποτα. Μια κρίση είναι. Ευχαριστώ. Δεν είναι τίποτα. Τίποτα δεν είναι...