Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Ποιό είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων;

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά,

Πολλά γίνονται και πολλά ακούγονται αυτές τις μέρες για Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις.
Γιατί τώρα ανακαλύπτουν όλοι ότι υπάρχουν φτωχοί, γίνονται έρανοι, μαζεύονται ρούχα, τρόφιμα μακράς διάρκειας, μοιράζονται δώρα και παιχνίδια σε παιδιά, γίνονται ανταλλαγές ειδών, κοινωνικά συσσίτια κλπ.

Ποιό είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων;


Μήπως είναι αυτό που λέει η -άστοχη- διαφήμιση: "Ξαναβρείτε το νόημα των Χριστουγέννων, με μοναδικές προσφορές από τη Vod...!" ?
Μήπως είναι το να ψήσουμε τη γαλοπούλα ή αν δεν έχουμε τα σουβλάκια και τα λουκάνικα μαζί με γνωστούς και φίλους?
Ή μήπως το να ικανοποιήσουμε την καταναλωτική μας μανία με τα λίγα παραπάνω λεφτά που παίρνουμε;
Φτάσαμε να κατανοούμε πως έρχονται Χριστούγεννα, από τις στολισμένες βιτρίνες των εμπόρων, από τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο μπαλκόνι του διπλανού μας, απ’ τα έλατα που πωλούνται στους δρόμους, από κάποιες προσκλήσεις σε γεύματα και τα λεγόμενα «εορταστικά» προγράμματα της τηλεόρασης

Προσωπικά πιστεύω ότι το νόημα των Χριστουγέννων είναι
πνευματικό και όχι υλικό…. Γι αυτό και συχνά μιλάμε για το πνεύμα των Χριστουγέννων. Είναι η αγάπη, η σκέψη στον άνθρωπο που πονάει ή πεινάει και η συντροφικότητα στην μοναξιά. Για να καταλάβουμε το νόημα των ημερών μπορούμε να πάμε σε ένα γηροκομείο και να πιάσουμε το χέρι ενός παππού ή μιας γιαγιάς, να ανοίξουμε την πόρτα μας στα μικρά παιδιά της γειτονιάς που λένε τα κάλαντα, ή να βάλουμε τα παιδιά μας να κάνουν ζωγραφιές και να τις προσφέρουμε σε αρρώστους στην καρδιολογική κλινική του Νοσοκομείου, να έρθουμε στη θέση όλων αυτών των ανθρώπων και να σκεφτούμε τι θα θέλαμε αν ήμασταν εμείς στη θέση τους. Δεν χρειάζονται να τους προσφέρουμε καν υλικά αγαθά. Μόνο το περίσσευμα της καρδιάς μας φτάνει. Μιας καρδιάς που είναι μαυρισμένη από τα καθημερινά γεγονότα, που έχει πάψει να χτυπάει με χαρούμενο ρυθμό. μια καρδιά που είναι κρύα και ψυχρή και δεν χωράει κανέναν αν δεν υπάρχει συμφέρον, μια καρδιά που θέλει ένα γερό τονωτικό φάρμακο.

Ας σκεφτούμε ότι και ο Χριστός γεννήθηκε "εν φάτνη των αλόγων". Μακριά από τα φώτα της πόλης, και τα υλικά αγαθά. Ζεσταινόταν από τα χνώτα των ζώων, μέσα σ' έναν στάβλο. Είχε όμως δίπλα του τα αγαπημένα του πρόσωπα. Τους γονείς του αλλά και απλούς βοσκούς όπως και το φως ενός αστεριού. Μπορεί να ακούγεται σαν παραμύθι αλλά ας κρατήσουμε το νόημα που μας ενδιαφέρει.
Ποιός από μας έψαξε να βρει άτομα που ζουν μόνα τους και προσπάθησε να τα προσφέρει λίγη συντροφιά; Τέτοια πρόσωπα υπάρχουν και δίπλα μας αρκεί να πέσουμε λίγο πιο χαμηλά και να αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας.

Ο Ε. Μορέν στο βιβλίο του «Πνεύμα των καιρών» αναφέρει πολύ εύστοχα: «Η ζωή δεν μπορεί να καταναλώσει τα πάντα και η καταναλωτική κοινωνία δεν μπορεί ούτε και θα μπορέσει ποτέ να δώσει τα πάντα»! Λοιπόν, ας προετοιμαστούμε όσο καλύτερα μπορούμε για τα πνευματικά Χριστούγεννα. Ας γεννηθεί μέσα μας ένας μικρός Χριστός…


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
 

Το έστειλε ο συν.Αρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου