Κάλεσμά “για συμπόρευση όλων των υγιών προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων του κλάδου”.

                                                                     ε ρ α
Εκπαιδευτικοί ριζοσπαστικής αριστεράς Π.Ε.

Συνάδελφοι-συναγωνιστές της  «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.»

 

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά σας “για συμπόρευση όλων των υγιών προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων του κλάδου”, με στόχο την ανατροπή του συνδικαλιστικού καταστημένου και των συμβιβασμένων ηγεσιών ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ  και την αναπτέρωση της ελπίδας των συναδέλφων της βάσης για ένα νέο συνδικαλιστικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής, επισημαίνουμε τα παρακάτω:

Η κυβέρνηση των μνημονίων και της υποδούλωσης της χώρας μας στο διεθνές κεφάλαιο, όσο παραμένει στην εξουσία γίνεται πιο επικίνδυνη: ξεπουλά πλέον και τα ασημικά!
Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των συνταξιούχων έπεσε βίαια στα επίπεδα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, οι άνεργοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, οι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό και τα μέτρα φορολόγησης των ακινήτων κινδυνεύει με δήμευση η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία. Οι μισθοί μειώθηκαν κατά 50% περίπου, η ανεργία τετραπλασιάστηκε και η πλειοψηφία των εργαζομένων εργάζεται σε συνθήκες ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασία, μένοντας απλήρωτοι για μήνες, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει με το νέο μισθολόγιο νέες μειώσεις στους κατώτερους μισθούς των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων.

Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων συνεχίζονται, ήδη σχεδιάζονται 6.500 νέες μέχρι τέλος του 2014, ενώ με το νέο σύστημα της «αξιολόγησης» επιχειρείται η δημιουργία μόνιμου μηχανισμού απολύσεων. Παρά τα αδιέξοδα που έχουν εμφανιστεί από την εφαρμογή του νέου Πειθαρχικού Δίκαιου και τη βιομηχανία πειθαρχικών διώξεων που έχει αναπτυχθεί, η Κυβέρνηση αρνείται κάθε αλλαγή, έχοντας στόχο την ποινικοποίηση της κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Στόχο να περιοριστούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και οι δυνατότητες αντίδρασης των εργαζομένων θα έχει και ο νέος συνδικαλιστικός νόμος που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη βουλή.

 Οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και η ανταποδοτικότητα στις όποιες κοινωνικές παροχές και στις παροχές υγείας, καθώς και η περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων έχει φέρει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε απόγνωση και την κοινωνία σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης.
Το ασφαλιστικό και οι συντάξεις οδηγούνται στη λαιμητόμο, αφού μετά τη διαχρονική, μεταπολεμική καταλήστευσή τους και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων με το PSI των κυβερνήσεων του μνημονίου, προετοιμάζουν το τελειωτικό χτύπημα, για να «εισέλθουμε» στο νέο σύστημα, όπου το κράτος θα εγγυάται τη «σύνταξη» των 360€.
Όμως αυτό που προκαλεί τα αισθήματα των εργαζομένων και του λαού μας είναι ότι συνεχίζουν να μας «δουλεύουν». Μεγαλόφωνα αναγγέλλουν ότι τα μνημόνια τελείωσαν και η τρόικα φεύγει, θεωρώντας ότι απευθύνονται σε «ιθαγενείς», που δεν καταλαβαίνουν ότι τρόικα και μνημόνια είναι όλo το πλέγμα των αντεργατικών, αντιδημοκρατικών μέτρων που έχουν ληφθεί, ότι είναι η συνέχιση της ίδιας αντεργατικής πολιτικής που εντείνεται, είναι η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και η διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων, είναι ο αυταρχισμός και η κατάργηση δικαιωμάτων. Και αυτά όχι μόνο παραμένουν, αλλά θέλουν να πιστέψουμε ότι είναι και ο μοναδικός δρόμος που μας έχει απομείνει. Αλίμονο αν αποτελεί μοναδική μας επιλογή, η φτώχεια και η εξαθλίωση.

   Πρέπει το επόμενο διάστημα να οργανωθεί ο νέος κύκλος μεγάλων κινητοποιήσεων που θα βάλουν τους εργαζόμενους και το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο και θα δρομολογήσουν εξελίξεις που θα ανατρέψουν την πολιτική του Μνημονίου και την κυβέρνηση που την υλοποιεί. Είναι χρέος των αριστερών, προοδευτικών, ριζοσπατικών και αγωνιστικών δυνάμεων απέναντι στην κοινωνία, να βοηθήσουν στην προετοιμασία και την οργάνωση αυτών των κινηματικών διεκδικήσεων των εργαζομένων με προτάσεις που όχι μόνο θ’ αντιπαρατίθενται στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, αλλά θα ορίζουν ένα νέο πεδίο αγώνων και ανατροπών διεκδικώντας μια συνολική και ριζική αλλαγή τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.  

Υποταγμένος συνδικαλισμός

     Στους συνδικαλιστικούς χώρους οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) όχι μόνο δεν αντιστέκονται σ’ αυτές τις πολιτικές, όχι μόνο βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά συνήθως βάζουν πάγο στους κοινωνικούς αγώνες όποτε ξεσπούν, και προσπαθούν να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, διευκολύνοντας με την πρακτική τους να περάσει στον κόσμο η αντίληψη ότι είναι αναπόφευκτο κακό αυτή η πολιτική.

       Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συγκεκριμένες ηγεσίες ανέχτηκαν και στήριξαν όλες τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Άφησαν στο απυρόβλητο όλη τη μνημονιακά πολιτική για την εκπαίδευση, επέτρεψαν την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού, έγιναν συνεταίροι του αυταρχισμού και της αλαζονείας της εξουσίας, συνοδοιπόροι σήμερα του Υπουργείου στον ευνουχισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και στην αποτροπή και της παραμικρής έστω συνδικαλιστικής διεκδίκησης.

     Γι’ αυτό κι εμείς αφήνουμε τους «υπεύθυνους» συνομιλητές του Υπουργείου στις δάφνες τους και στρεφόμαστε μέσα στον κλάδο με αποφάσεις, γενικές συνελεύσεις, συντονισμό με συλλόγους και με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα, για πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ανοιχτών μορφών δράσης, με στόχο την ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές.

   Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο έχουμε την πολυτέλεια να τραγουδάει ο καθένας τα δικά του τραγούδια; Εμείς λέμε, όχι, συνάδελφοι. Οι κατακερματισμένες αντιμνημονιακές δυνάμεις του κλάδου απαιτείται να πορευτούν ενωτικά. Μπορούμε και πρέπει με την οργάνωση, συσπείρωση, ενότητα και κινητοποίηση των εργαζομένων να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ- ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) .

     Μπορούμε και πρέπει μέσα από την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων να διαμορφώσουμε ένα διακριτό αγωνιστικό συνδικαλιστικό ρεύμα, που θα διεκδικήσει την πλειοψηφία στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και θα αγωνιστεί για την ανασυγκρότησή του σε διεκδικητική, ταξική κατεύθυνση.

      Δεν είναι από ρομαντισμό που επιμένουμε. Σε τούτη τη φάση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, απάντηση είναι τα ενωτικά σχήματα. Οφείλουμε την ενωτική εμπειρία σε αρκετούς συλλόγους της χώρας να την προχωρήσουμε παντού και στη ΔΟΕ.

       Η κοινή κάθοδος όλων των αριστερών, προοδευτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, ως πρώτο βήμα, στις υπηρεσιακές εκλογές (ΚΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΠΕ) με όλα τα ρεύματα ιδεών (Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις, ΠΑΜΕ Εκπ/κών, ΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε., Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία,  τους ανένταχτους, τους ανεξάρτητους και κάθε κινηματική δύναμη), είναι η μόνη απάντηση του κινήματος τόσο στην αλαζονεία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, όσο και στην αναξιοπιστία του συναινετικού δικομματισμού (Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ).

     Είναι αυτονόητη η πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία κάθε οργανωμένης συλλογικότητας στο πλαίσιο αυτής της ενωτικής προσπάθειας που στοχεύει σε μια νέα μορφή συνδικαλισμού της πράξης και της ανατροπής. Η ιδεολογική καθαρότητα, τα φοβικά σύνδρομα, η επάρκεια των συνδικαλιστικών μαγαζιών, οι μικροηγεμονισμοί και οι αγωνιστικές αποκλειστικότητες δεν ταιριάζουν στις παραδόσεις της δικής μας αριστεράς.

     Είναι ανάγκη να σπάσει η Ιερή Συμμαχία των «υπεύθυνων» συνομιλητών της κυβέρνησης (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ). Είναι ανάγκη να ξαναγυρίσει η ελπίδα των μεγάλων αγώνων, η χαρά της πλατιάς συμμετοχής και το όραμα των μεγάλων ανατροπών.

 

Από τη Γραμματεία της ΕΡΑ

4/9/2014