Καλώς τους κι ας αργήσανε

Αποσαφηνίσεις για την Απεργία της 4ης του Φλεβάρη 2016

Γίναμε περισσότεροι, να μείνουμε περισσότεροι!

Οι άνθρωποι της Κοινής Δράσης Εκπαιδευτικών χαρήκαμε πολύ, το πρωί της 4^ης Φεβρουαρίου, μιας και η πόλη μας βρέθηκε μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι στη μεγαλύτερη απεργιακή συγκέντρωση, από τότε που η χώρα μας μπήκε στο περιβόητο καθεστώς των Μνημονίων. Είχαμε πολύ καιρό να δούμε τόσους επαγγελματικούς κλάδους και τόσο διαφορετικούς να διαδηλώνουν σε σύμπνοια. Ενώσαμε τις φωνές μας με ανθρώπους που μέχρι τώρα έδειχναν να αγνοούν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αγρότες, οι οποίοι έχουν ξεκάθαρο πρόβλημα επιβίωσης. Πρώτη φορά, στα τελευταία τουλάχιστον δέκα (10) χρόνια, ήταν κλειστά όλα τα καταστήματα εστίασης, αφού απεργούσαν. Άλλοτε σε τέτοιες «ευκαιρίες» έκαναν χρυσές δουλειές. Για πολλούς, πάρα πολλούς συμπολίτες μας, η 4^η Φεβρουαρίου του 2016 ήταν μια επίσημη πρώτη. Η «πρώτη (και δεύτερη) φορά αριστερά» κατόρθωσε να βγάλει στο δρόμο πολλούς για … πρώτη φορά. Και, ίσως, ανησύχησε. Γι αυτό και έσπευσε να αλλοιώσει τα ποσοστά της απεργίας στους εκπαιδευτικούς.

Όλους τους απεργούς τους καλωσορίζουμε με χαρά! Τους καλούμε να συνεχίσουμε στους αυριανούς αγώνες, χωρίς τις γνωστές αυταπάτες, πως θα σωθεί ο ένας εις βάρος του άλλου. Όμως έχουμε να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα στους πονηρούς καιρούς που ζούμε:

-Μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση με 24ωρες απεργίες;

-Μπορούν οι (ΝΑΙ-ναι-κοι) Παναγόπουλοι του Ιουλίου να ηγηθούν ενός αγώνα προς όφελος του Λαού;

-Θ΄ αφήσουμε τους βέρους μνημονιακούς πολιτικάντηδες να χρησιμοποιήσουν τους απεργιακούς μας αγώνες, για να επανέλθουν σκληρότεροι και εκδικητικοί στην εξουσία;

-Μπορεί η επικίνδυνη και εχθρική για το λαό στάση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έχει αποτέλεσμα στην διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο; Δεν διδαχτήκαμε κάτι από την προηγούμενη διαπραγμάτευση;

- Μήπως η ήττα, η αδράνεια, η απογοήτευση, που έσπειραν όλοι όσοι ψήφισαν στη Βουλή τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και οι λαγοί τους –όπως ο Λεβέντης) και όσοι εκτόνωσαν την οργή στον ψευτοσυνδικαλισμό, υπονόμευσαν την ανάπτυξη των αγώνων και διαίρεσαν με τη συντεχνιακή τους λογική;

-Μήπως όλα αυτά ενδέχεται και να οδηγήσουν στον κοινωνικό εκφασισμό και στην πολιτική ενδυνάμωση της (με το όποιο όνομα) ακροδεξιάς;

Εμείς -που και πριν προσπαθούσαμε να ενώσουμε δυνάμεις για να ανατραπούν τα μνημόνια και να πάψει η χώρα να είναι αποικία χρέους- θα είμαστε και πάλι στις πλατείες, στα συλλαλητήρια και στις συγκεντρώσεις. Γιατί έτσι μόνο οι αγώνες μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Γιατί μόνο με τους αγώνες του ο λαός ξεπερνά φόβους και εμπόδια, καθορίζει τις εξελίξεις και βάζει στο περιθώριο αυτούς που ψηφίζουν και  υλοποιούν, τάχα λύσεις, εντός του πλαισίου της ΕΕ- ΔΝΤ.

Γιατί ,προφανώς, τα προβλήματα – που επιτέλους, ας καταλάβουμε πως είναι κοινά - δεν λύθηκαν με την απεργία της Πέμπτης. Η επίθεση δεν ανακόπηκε. Κι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.

Σ’ αυτόν τον αγώνα που εμείς (κι άλλοι πολλοί) προσπαθούμε να συνεισφέρουμε, εδώ και κοντά έξι χρόνια, κανείς δεν περισσεύει!

Καλή συνέχεια και καλή αντάμωση λοιπόν στις πλατείες και στους δρόμους.