Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ;;;


ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ;;;

 

Σε 10 ημέρες από σήμερα, περίπου 1850 μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, απολύονται ανοίγοντας το δρόμο για τους επόμενους. Κυβέρνηση και Τρόικα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την εκπλήρωση του πολυπόθητου στόχου του συστήματος, αυτόν της πλήρους κατάργησης της μόνιμης και σταθερής εργασίας˙ που με απλά λόγια σημαίνει ζωή με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια, ζωή με όνειρα.
Η διάδοχη κατάσταση, μετά την 23η Μάρτη και την επισημοποίηση των απολύσεων,  θα σημάνει για τον κλάδο και τον δημόσιο τομέα γενικότερα την εμπέδωση κλίματος τρομοκρατίας, πειθάρχησης, αυταρχισμού, διώξεων αλλά και κανιβαλισμού για το ποιος θα επιβιώσει. Εργασιακές σχέσεις – λάστιχο και η καθημερινότητα στη δουλειά κόλαση για εκπαιδευτικούς και μαθητές.

ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΕΠΕΙΣΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ;;;

Μήπως τα παπαγαλάκια του κυβερνητικού συνδικαλισμού που διαρρέουν ότι δεν υπάρχουν απολυμένοι και ότι όλοι έχουν ή θα ταχτοποιηθούν, αναπαράγοντας πιστά τον υπουργό και τους συνεργάτες του; Ή μήπως οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που με το πράσινο φως που δίνουν στις απολύσεις βάζουν ένα ακόμα καρφί στο δικό τους τέλος, στον άταφο νεκρό που λέγεται Συνομοσπονδίες;
Μήπως τα στελέχη του ΠΑΜΕ, ως εκφραστές της αριστεράς της ήττας, που αλωνίζουν στις συνελεύσεις απαριθμώντας και ονοματίζοντας, ως αν να ήταν αστοί δημοσιογράφοι, τις άμαζες συνελεύσεις πανελλαδικά (λες και όταν οι συνελεύσεις ήταν μαζικές, έλεγαν κάτι διαφορετικό); Που μας καλούν να απαντήσουμε σε αυτή την κεντρική μάχη με 24ωρες απεργίες  ενώ ο πολιτικός τους φορέας προχωράει στη μορφή πάλης της… κατάθεσης τροπολογίας στη Βουλή για την επαναπρόσληψή μας, μάλιστα, σε φτηνές δομές κατάρτισης; Και που ανερυθρίαστα κορυφαία στελέχη του, αφού κατέβασαν τη 48ωρη απεργία σε 24ωρη, δε δίστασαν να παρουσιάσουν την τρομερή τροπολογία τους στη συνέλευση διαθέσιμων, λες και έδειχναν χάντρες στους ιθαγενείς;
Ή μήπως οι άλλοι εκφραστές της αριστεράς της ήττας, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που φοράνε το κινηματικό τους κουστούμι για να μας πούνε (σε εμάς τους απολυμένους) ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε και πολύ επειδή θα μας επαναπροσλάβουν όταν ο δικός τους πολιτικός φορέας γίνει κυβέρνηση;
Ξεχνάνε να μας πούνε, όμως, τι θα ταΐζουμε τα παιδιά μας στο μεταξύ, μέχρι δηλαδή το σύστημα να αποφασίσει ότι τους έχει φέρει τόσο στα μέτρα του, τόσο δεξιά μετατοπίσει, που να έχουν ξεχάσει τις επαναπροσλήψεις και να τους δώσει και την εξουσία. Να μας πούνε, επίσης, αν εκτός από εμάς και τους δέκα χιλιάδες αναπληρωτές, θα επαναπροσλάβει και τις υπόλοιπες χιλιάδες  που θα φύγουν στην πορεία.
Μήπως, τέλος, συνάδελφοι η αδυναμία του κινήματος και του λαού μας να πετύχει νίκες τα τελευταία αυτά χρόνια της κρίσης, παρόλους τους αγώνες που δόθηκαν, παρέα με την ένταση της καταστολής και της τρομοκρατίας στους δρόμους και τις διαδηλώσεις;

ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ;;;
Η ανάγκη. Και η Ιστορία.
 
Η ανάγκη για ζωή. Με δικαιώματα. Σε μια ανθρώπινη κοινωνία αντάξια του είδους μας. Γιατί γεννηθήκαμε από την πλευρά των εργαζομένων, από την πλευρά του μόχθου και της δουλειάς. ΑΠΕΝΑΝΤΙ στους ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές και τα τσιράκια τους. ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ’ αυτούς που το όραμά τους για την κοινωνία παραπέμπει σε αγέλη ζώων,  σ’ αυτούς που έχουν τις ζωές μας για πέταμα.
Και η Ιστορία. Αυτή που γράφεται από τους λαούς, αυτή που γράφεται από τους εργάτες και τους παραγωγούς του πλούτου πάνω στη γη. Αυτή που διδάσκει πως οι κατακτήσεις του 19ου και 20ου αιώνα κερδήθηκαν με πολύ κόπο και θυσίες. Τέτοιου μεγέθους, που θέτει σε εμάς το ιστορικό καθήκον να τις υπερασπιστούμε και να τις διεκδικήσουμε ξανά για λογαριασμό δικό μας και των παιδιών μας.

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΝΑ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΣΩΤΗΡΕΣ.

ΟΛΟΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ.

ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ.

ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ  ΨΗΛΑ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑ.

 

Χρύσα Χοτζόγλου

(σε διαθεσιμότητα, μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά και των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών)                                                                     

                                                                                                              12/3/2014

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου