Να περάσουμε τις ΣΥΠΛΗΓΑΔΕΣ μέρες με ένα ΜΕΤΩΠΟ ενότητας ανατροπής και νίκης

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
 Του Συλλόγου"η Αθηνά"

Ανακοίνωση για τη νέα χρονιά

 

Να περάσουμε

τις ΣΥΠΛΗΓΑΔΕΣ μέρες

με ένα ΜΕΤΩΠΟ ενότητας

ανατροπής και νίκης

 

 

 

 Στης ανάγκης τα θρανία…

Δεν τα κατάφερε ο νέος Υπουργός Παιδείας, σταθερή αξία όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, να τετραγωνίσει τον κύκλο και να «εξαφανίσει» τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, όσες αλχημείες, αυθαιρεσίες, μετακινήσεις, προπαγάνδα κι αν επιστράτευσε. Τα σχολεία που φέτος άνοιξαν είναι λιγότερα, είναι πιο φτωχά, έχουν λιγότερα τμήματα, περισσότερα παιδιά στην τάξη, λιγότερους εκπαιδευτικούς, ανύπαρκτες δομές αντισταθμιστικής εκπαίδευσης και εγκαταλελειμμένη την ειδική αγωγή.

Οι 10.000 εκπαιδευτικοί Π.Ε. που συνταξιοδοτήθηκαν τα τελευταία χρόνια- χωρίς ούτε φέτος να προσληφθεί κανείς, η επικύρωση από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου των μαζικών συγχωνεύσεων που έγιναν στα τυφλά, ο νέος νόμος που υποβαθμίζει την ειδική αγωγή, η κλοπή της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών και η εμμονή στην Αξιολόγηση την ομηρία, τις απολύσεις των εκπαιδευτικών και τη διάλυση του σχολείου, μέσω της άμεσης εφαρμογής κατά των εκπαιδευτικών του σκοτεινού Π.Δ.152/13, είναι το μέτρο της εκτίμησης για την πολιτική που συνεχίζει το Υπουργείο Παιδείας, πολιτική που αποδομεί το δημόσιο σχολείο και τσακίζει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Γι αυτό και δεν ξεγελά κανέναν το Υπουργείο με την επικοινωνιακή διαχείριση αυτής της κατάστασης. Αλλά και κει που  η άθλια εικόνα σε σχέση με τα κενά, τις μαζικές και αυθαίρετες μετακινήσεις συναδέλφων είναι ηπιότερη από πέρυσι, όπως στην Α’ Αθήνας, είναι προϊόν της σημαντικής αντίστασης που ανυποχώρητα αναπτύσσεται από την πλευρά των Συλλόγων, την οποία πρέπει να συνεχίσουμε χωρίς εφησυχασμούς.

Κοινωνικοί ε(ν)φιάλτες…

Οι πρόσφατες μαχαιριές στην υγεία και την περίθαλψη με την περικοπή στοιχειωδών εξετάσεων (όπως η μαστογραφία, το τεστ ΠΑΠ και η εξέταση προστάτη) δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες για το τι μας επιφυλάσσει ακόμα η αδίστακτη κυβέρνηση των μνημονίων.

Η συγκυβέρνηση, μετά την καλοκαιρινή φοροεπιδρομή και τη δήμευση της λαϊκής στέγης μέσω του ΕΝΦΙΑ, φέρνοντας σε απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα, συνεχίζει να σαρώνει το εισόδημα και όλα τα κοινωνικά αγαθά - με την Υγεία και την Παιδεία να σφυροκοπούνται ανηλεώς. Η μείωση των συντάξεων, η αύξηση για όλους των ορίων ηλικίας, η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο με παραπέρα μειώσεις - ώστε να φτάσει ο κατώτατος στα 540 ευρώ, οι 6.500 απολύσεις μέσα στο 2014, η κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και του ίδιου του δικαιώματος της απεργίας είναι μέτρα που «ασφυκτιούν» στη βραχύχρονη ατζέντα Κυβέρνησης- Τρόϊκα και κάνουν επιτακτική την ανάγκη για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ τους.

 

 Αξιολόγηση ante portas

        Oι μάχες της περσινής χρονιάς ενάντια στην αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση δεν μπλόκαραν οριστικά την εφαρμογή της, αλλά χάλασαν πολλές φορές τους σχεδιασμούς  της κυβέρνησης και των αργυρώνητων «επιστημονικών» επιτροπών. Τους υποχρέωσαν σε αυταρχικές αναδιπλώσεις, σε καθυστερήσεις και σε υλοποίηση μιας καρικατούρας των αρχικών τους επιλογών. Σημαντικοί σταθμοί σ’ αυτή τη μάχη ήταν ο όγκος των υπογραφών εναντίωσης στην αξιολόγηση, η μαζική συσπείρωση των συναδέλφων, οι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων περί μη εθελοντικής συγκρότησης των ομάδων εργασίας, τα μαζικά μπλόκα του κινήματος στα σεμινάρια  επιμόρφωσης των συμβούλων και των διευθυντών.

        Μια θετικότερη εξέλιξη της περσινής μάχης υπονομεύτηκε από την αντιφατική στάση της φιλοκυβερνητικής συνδικαλιστικής ηγεσίας που εμπόδισε την αντιπαράθεση να πάρει συνολικά χαρακτηριστικά σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, ενώ αντίθετα έσπειρε αυταπάτες πως μόνο με ένδικα μέσα και ακτιβισμούς θα μπλοκάρουμε εσαεί την αξιολόγηση που είναι κομβικός στόχος για την πολιτική των μνημονίων.

        Η κυβέρνηση, ηττημένη χρονικά από την αντίστασή μας, προχώρησε σε μια καλοκαιρινή παρωδία: τάχα «επιμόρφωσε» μέσω e-mail τους διευθυντές των σχολείων μέσα στο καλοκαίρι και συνέχισε την παρωδία με αξιολόγηση-εξπρές των πρωτοκλασάτων στελεχών και των σχολικών συμβούλων της, που της είχαν ήδη «παραδώσει την ψυχή τους» με την αντισυναδελφική και αντιεπιστημονική στάση τους όλη την περίοδο της αντιπαράθεσης. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της κυβέρνησης, μετά την ολοκλήρωση μέσα στο Σεπτέμβρη της αξιολόγησης των διευθυντών και τη δρομολόγηση της αυτοαξιολόγησης των σχολείων, θέλει να περάσει στο κυρίως πιάτο: την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Για να το πετύχει, διαρρέει ψευδείς «ειδήσεις» για τάχα επικείμενη κατάργηση των ποσοστώσεων και σχεδιάζει σε πρώτη φάση εθελοντική συμμετοχή των εκπαιδευτικών με δέλεαρ-απάτη τη μισθολογική τους ανέλιξη.

        Είναι φανερό πως η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση συνεχίζεται και είναι σκληρή. Πιστεύουμε πως η εξέλιξή της μπορεί να είναι νικηφόρα για τον κόσμο της μαχόμενης εκπαίδευσης με τη συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου αγώνα, που θα προάγει όλα τα επεισόδια αντίστασης της προηγούμενης περιόδου σε μια πιο συνολική αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική, ως το μόνο πια δρόμο για να αποτρέψουμε τα εφιαλτικά σενάρια που εξυφαίνονται, τις απολύσεις, τη χειραγώγηση, την εργασιακή τρομοκρατία.

        Μόνο σε αυτόν το δρόμο της συνολικής αντιπαράθεσης, στηριγμένοι σε όλες τις κρίσιμες και χρήσιμες συλλογικές αποφάσεις αντίστασης και ανυπακοής, μπορούμε  με μαζικούς όρους να μπλοκάρουμε τα μονοπάτια που οδηγούν στην επιβολή της αξιολόγησης. Έτσι μόνο, δηλαδή στους δρόμους του αγώνα για τη σύγκρουση και την ανατροπή αυτής της αντιεκπαιδευτικής λαίλαπας, η μαχόμενη εκπαίδευση δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν μηχανισμό και σε κανέναν αξιολογητή να οργανώνει απρόσκοπτα τη «σφαγή των αμνών» στον κλάδο και να ανοίγει την κερκόπορτα της ομηρίας και των απολύσεων. Έτσι μόνο Θα τη βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους!

 

Η 83 Γ.Σ. της ΔΟΕ έδειξε ανάγλυφα το πρόβλημα

        Η Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία του συλλόγου «Αθηνά» μετέφερε στην καλοκαιρινή 83 Γ.Σ της ΔΟΕ την εμπειρία απ’ τον αγώνα να μπλοκάρουμε την αξιολόγηση και απ’ ολόκληρη τη δράση της χρονιάς που πέρασε. Μετέφερε επίσης την ενωτική απόφαση της τακτικής μας Γενικής Συνέλευσης, που έγινε τον Ιούνη, για τη συγκρότηση μετώπου ανατροπής και την οργάνωση πανεκπαιδευτικού αγώνα και απεργίας διαρκείας με ορίζοντα τη νέα χρονιά, που θα απευθύνεται και σε άλλους χώρους εργαζομένων και που αποτελεί τη μόνη αναγκαία αγωνιστική επιλογή των κλάδων που βρίσκονται στα πρόθυρα του επαγγελματικού τους αφανισμού, αλλά και όλης της κοινωνίας.

Σε αυτό το κρίσιμο συνέδριο οι υποκριτικές κορόνες για τον «κλάδο που χειμάζεται, τον «επιθεωρητισμό που ξανάρχεται» και το «σύσσωμος ο κλάδος θα αντισταθεί» έμειναν λόγια του αέρα, που όσο πλησίαζε η ώρα της συζήτησης του προγράμματος δράσης, για ποιο σχέδιο δηλαδή και ποιοι αγώνες θα οργανωθούν, τόσο αραίωνε η αίθουσα στα δεξιά της έδρανα. Οι γαλαζοπράσινοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές ελέγχοντας οριακά την πλειοψηφία στο σώμα των εκλεγμένων συνέδρων, μόνο για μια ώρα, μέσα σε τρεις ολόκληρες  μέρες, εμφάνισαν στην αίθουσα σύσσωμο το μηχανισμό των αντιπροσώπων τους: Ήταν ώρα της ψήφισης των οικονομικών του συνδικάτου, η ώρα  που νομιμοποίησε και θεσμοθέτησε για άλλη μια χρονιά τα προνόμια, τις οικονομικές απολαβές και τη σπατάλη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με αυτούς στα πράγματα, τους επαγγελματίες της συνδιαλλαγής, τους απολογητές της πολιτικής των μνημονίων, τους εκφραστές της συναίνεσης και της υποταγής, ο κλάδος δεν μπορεί να έχει νικηφόρο μέλλον!

Ενώ στα αριστερά έδρανα, που συγκροτούσαν ώρα με την ώρα μεγαλύτερη πλειοψηφία, ακόμα και φέτος που ο ελέφαντας είναι μέσα στο δωμάτιο, αναβίωσε η εικόνα μιας άτολμης βαβέλ μηχανισμών, ισορροπιών και περιχαρακώσεων που, δυστυχώς, δε μπόρεσε να συγκροτήσει μέτωπο αντίστασης και μια πρόταση ανατρεπτικού αγώνα, που θα συνεγείρει τον κόσμο της μαχόμενης εκπαίδευσης και θα ανατάξει το κίνημα. Κι έτσι στο τέλος το προεδρείο, διαπιστώνοντας τη μη λήψη απόφασης, σφύριξε τη λήξη μιας διαδικασίας που όσο ιστορική χαρακτηριζόταν, τόσο ακίνδυνη υπήρξε τελικά και χωρίς αποτέλεσμα.

 

 

 

Να περάσουμε τις ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ μέρες

με ένα ΜΕΤΩΠΟ ενότητας ανατροπής και νίκης

Η 83 Γ.Σ της ΔΟΕ και το φινάλε της, απογοητευτικό για κάθε σύνεδρο που κουβαλούσε στην αίθουσα αγωνίες συναδέλφων και αποφάσεις Γ.Σ για το Σεπτέμβρη της αγωνιστικής «μεγάλης εξόδου», έδειξε ανάγλυφα το πρόβλημα που καθηλώνει το κίνημα τα μαύρα χρόνια του μνημονίου: Τη διαλυτική δράση του υποταγμένου συνδικαλισμού που εφάπτεται στα κυβερνητικά σχέδια και την περιχαράκωση των ριζοσπαστικών και αγωνιστικών δυνάμεων σε μικροϋπολογισμούς και διαχειριστικές σκοπιμότητες.

Κι όμως, ενώ η κυβέρνηση κατά πολλούς πνέει τα λοίσθια, η πολιτική της  επελαύνει! Η κοινωνία στενάζει, νέα χτυπήματα ανακοινώνονται, η δημόσια εκπαίδευση κατεδαφίζεται και στα σχολεία η «σφαγή των αμνών» πλησιάζει. H ανάγκη της σύγκρουσης είναι πια υπόθεση των «κάτω», όλων αυτών που δε θα διαπραγματευτούν τους όρους της σφαγής, αλλά θα βγουν στο ξέφωτο της μάχης για τη ζωή και την εργασιακή τους αξιοπρέπεια μέχρι τη νίκη. Όλων αυτών που δεν  αποδειχτούν προβλέψιμοι, ακίνδυνοι και μοιραίοι, που δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν από έναν τέτοιο αγώνα και δε θα γράψουν τη ζωή με ήττα.

Σε αυτούς ανήκει και ο πρώτος λόγος για τη συγκρότηση του μετώπου της ανατροπής, στους συναδέλφους της τάξης και της πράξης, στον κόσμο του αγώνα, όσους δε βολεύτηκαν με τα τόσα στεγανά, τους μηχανισμούς και τις περιχαρακώσεις, όσους δεν βολεύτηκαν στην κομματική ή παραταξιακή αυταρέσκεια και δεν αδιαφορούν για την εικόνα, τη δυναμική και τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος. Αυτός είναι ο κόσμος που σήμερα μπορεί να επιβάλει την αγωνιστική ενότητα ακόμα και σε κείνους που κάνουν ότι δεν ακούν ή ότι δεν βλέπουν μια τέτοια αναγκαιότητα.

Η Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία με τέτοια αντίληψη πορεύτηκε το προηγούμενο διάστημα και στο κίνημα και στο σύλλογο Αθηνά, όπου οι συνάδελφοι μας ανέδειξαν πέρσι ως πρώτη δύναμη. Στην ενότητα του συλλόγου επενδύσαμε αυτήν την πρωτιά και βρήκαμε κοινό βηματισμό με όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις στο Δ.Σ, στις ΓΣ, στους δρόμους. Με όλους τους πρωτοβάθμιους συλλόγους συντονίσαμε τη δράση μας, χωρίς αποκλεισμούς. Η μαζική συσπείρωση των συναδέλφων γύρω από τη δράση του συλλόγου στην περσινές κρίσιμες στιγμές ήταν απότοκη μιας τέτοιας αντίληψης στην οποία πρωτοστατήσαμε. Και σε αυτή θα επιμείνουμε.

Αυτά τα ενωτικά επεισόδια (και υπάρχουν πολλά) πρέπει να τα συνδέσουμε σε ένα ΜΕΤΩΠΟ ανατροπής και νίκης, και όχι διαχείρισης ή εκλογικής επιβίωσης για κανέναν μηχανισμό. ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της συγκυβέρνησης και της βάρβαρης πολιτικής των μνημονίων, αλλά και της κυριαρχίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της διαχειριστικής  λογικής που έχει σπείρει στο σ.κ. ΝΙΚΗΣ της μαχόμενης εκπαίδευσης και του δημόσιου σχολείου, αλλά και της εργαζόμενης πλειοψηφίας με την επανάκτηση του κοινωνικού πλούτου.

Πεισμένοι για την ανάγκη ενός  τέτοιου μετώπου, θεωρούμε πως αυτό είναι μια ισότιμη υπόθεση όλων των αγωνιστών και όλων των ριζοσπαστικών και αγωνιστικών δυνάμεων του κινήματος χωρίς ηγεμονισμούς, μικρομεγαλισμούς και αποκλεισμούς. Στις Γ.Σ του επόμενου διαστήματος, στο συντονισμό των συλλόγων, στους αγώνες που θα αναπτυχθούν, αλλά και σε όλες τις διαδικασίες του συλλόγου και του κλάδου μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τα βήματα για τη  συγκρότηση του ΜΕΤΩΠΟΥ, ως του μόνου πια δρόμου για να περάσουμε νικηφόρα τις  ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ μέρες.