Επειδή το θέμα της συναίνεσης είνα κάτι στο οποίο συνέχεια πρέπει να επανερχόμαστε αφού στόχος μας είναι να μαθαίνουμε να αγωνιζόμαστε ενωτικά-οργανωμένα,προτείνω το παρακάτω κείμενο για προβληματισμό.ΡΕΝΑ ΠΑΛΙΟΥΡΑ
"Επειδή μάθαμε να μην αποφασίζουμε,δεν μάθαμε να συμφωνούμε.Μάθαμε μόνο να φλυαρούμε και να καταγγέλουμε,ο καθένας απ`το χρυσό κλουβί της δικής του απόλυτης αλήθειας και ματαιοδοξίας,χωρίς να αισθανόμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις και τις παραλήψεις μας.
.............η καχυποψία γενικεύτηκε σε τέτοιο βαθμό που φτάσαμε να μην εμπιστευόμαστε κανέναν εάν δεν συμφωνεί μαζί μας.Γατζωθήκαμε στα ύψη της απόλυτης αλήθειας μας,αποφεύγοντας την τριβή με την πραγματικότητα και με τις γνώμες των άλλων.
............ισως η κρίση,ως κορύφωση της ασυνεννοησίας,αναγκάσει περισσότερους απ`εμάς να δούμε τον διπλανό μας, να ακούσουμε τι λέει.Να καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά του απόλυτου και την ελπίδα της συναίνεσης.
"Το απόλυτο του καθενός"
του Ν.Κωνσταντάρα
Καθημερινη 24-25/12/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου